หัวข้อ: *-*-*-*-*-*-INTERNAL LOVE-*-*-*-*-*-* #แฟนหมอแมน (Mpreg)เปิดพรี 2/12/61 p86

[hiwawa]

จบแล้ว!!!
อ่านรวดเดียวจบเช้าเป็นเช้า 55
ชอบมากได้หลายอารมณ์
สนุกมากกกกก
ติดตามผลงานนะ

[mouymai]

สนุกมากลุ้นทุกตอน ขอบคุณมากคะ

[samsung009]

 

[PeachMint]

สะบัดแบงค์รอจ่ายตังค์ค่ะ
555555555555
 

[duckka]

อ่านกันจนถึง2 วันทีเดียว มีปมน่าติดตามแต่เรื่องได้น่าอ่านขอบคุณค่ะ

[konfaibint]

 

[romeo2000]

เป็นเรื่องที่มีครบทุกรส มีเหตุและผลให้ความชัดเจนกับคนอ่านในหลายๆเรื่องจังค่ะ แต่อยากเผือกเรื่องของตุ๊กตากับเต้ยอ่ะค่ะว่าเป็นไงมาไง อ่านแล้วรู้สึกว่า เออ..จริงๆชีวิตมันก็ต้องเป็นแบบนี่อะเนอะ ขอบคุณเรื่องสนุกๆค่ะ อยากบอกอีกว่า ร้องไห้หนักมากกกกกกกกก และชอบบบมากกกกกค่ะ     

[zamziz]

อ่านจบแล้วว
บอกตรงๆว่านิยายเรื่องนี้ทำคนอ่านอย่างเรากลัวหนักมาก อ่านแล้วหลอน อ่านแล้วคิดเยอะตามเมืองแมนเลยแหล่ะ สุดท้ายคือสงสารตุ๊กตา สรุปว่าหมอหลินยังไม่ไปชดใช้กรรมหรอ แล้วคำพูดของอาจารย์หมอคมศักดิ์ที่ทิ้งท้ายไว้คืออะไร(คิดไปถึงขั้นว่าหนุพริมาคือหลินแหน่ะ แต่ก็ไม่น่าจะได้เกิดไวขนาดนั้น) หรือคำว่าคนที่มีชะตากรรมเดียวกัน คือชะตากรรมที่เรียกว่าท้อง

เป็นการอ่านนิยายที่มีแต่เรื่องสงสัยเมไปหมดเลยย

[littlepink]

Happy ending สนุกมากค่ะ อ่านไปลุ้นไป บทส่งท้ายแอบหลอนเบาๆ เกิดอะไรขึ้นกับตุ๊กตากันนะ

[airicha]

จบแล้ว อ่านเพลินมาก
เพราะเป็นคนชอบแนว mpreg มาก
ไม่อยากให้จบเลยสนุกมาก
อยากให้หมอแมนท้องลูกอีกคน
แต่ตอนจบแอบหลอน
ตุ๊กตากลายเป็นตัวตายตัวแทนหมอหลิน
อยากรู้ว่าตุ๊กตาตายยังไง

[AgotoZ]

 

[mizzmizz]

 
ลุ้นแทบแย่กว่าหนูพริมจะคลอด
ในที่สุดก็ปลอดภัยทั้งแม่และลูก
ว่าแต่คุณพ่อนี่ไม่หื่นเลยเนอะ 5555+
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายน่ารักๆ
จะติดตามผลงาาต่อไปนะคะ

[kimhamwong]

เพิ่งอ่านถึงตอนที่ 7 รู้สึกขอบคุณที่ทั้้งเพลิงและแมนเป็นหมอ เจ็บป่วย ultrasound เอง CT เอง อ่านผลเอง อิอิ เราก็ทำงานสายสุขภาพ เดาว่าคนแต่งก็ทำงานสายนี้เช่นกัน

[am_am]

สนุกมากเลยยยย ด่าผีจนเหนื่อย55 ขอบคุณนะคะน่ารักมาก ๆ

[kimhamwong]

  อ่านจบด้วยความหวาดระแวง กลัวก็กลัว แต่อยากอ่านจนจบมากกว่า
มีครบรส บทจะหวานก็หวาน อยู่ดีๆ มีดราม่า คนเขียนเก่งมากกกกกก
ยิ่งมีหนูพริมเข้ามานะ รู้สึกได้ว่าเพลิงเป็นพ่อที่น่ารัก แมนก็น่ารักกกกกก
รักเรื่องนี้จัง ขอบคุณมากนะคะ

[LifePo-YuGu]

เย้ๆๆๆ จบแล้วววว
ตอนจบมีความหลอนด้วย 55555
มีความสุขสักทีนะ ทั้งหมอเพลิง หมอแมน และหนูพริม 

[__puppy]

อ่านมาหลายวันแล้วตั้งแต่ต้นจนจบ หลอนบ้าง น่ารักบ้าง เครียดบ้าง มีเต็มไปหมดเลย แต่ครบมาก
เราอ่านแล้วอิน ดำดิ่งมาก ชอบบบบมากก
เมืองแมนตอนแรกจากชื่อ เรานึกว่าจะเป็นพระเอก ที่ไหนได้ เป็นเจ้าสาว น่ารักมากๆ ด้วย
เพลิงก็ไม่คิดเลยว่าจะรักแฟนได้มากขนาดนี้ อุ่นใจ เราน้ำตาไหลเลยตอนที่แมนตกบันได สงสารมากกกก

ตอนจบอึ้งมาก และหลอนมาก ตอนอ่านจบแบบ อยู่บ้านคนเดียวเงียบๆ วังเวงมืดๆ ทั้งๆที่ตอนแรกกำลังอุ่นใจกับงานแต่ง555
ไรท์ทำรว้ายยย แต่ชอบมากเลย แล้วก็เศร้าด้วย ตุ้กตาไม่น่าเลย แง

ยังไงขอบคุณไรท์สำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ

[airjang]

เขียนเก่งมาก ทำให้อินตามได้ ทั้งเรื่องท้อง เรื่องหลอน เรื่องรักของเพลิง แมนและพ่อแม่ๆ เพื่อน และครู

 

[Poseidon]

สนุกมาก ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆนะจ๊ะ

[Maeo]

ปกติไม่ชอบ Mpreg เลยค่ะ
หลุดมาอ่าน
สนุกมากค่ะ เป็นเรื่องที่ชอบมากที่สุดเรื่องนึงเลย
มีครบทุกรส แปลกแหวกแนว
แอบขนลุกตอนจบมาก 55555
 

[NewYearzz]

เดี๊ยวนี้เพ้อใหญ่ละ

อ่าน Mpreg มาก ๆ แล้วอยากท้องได้มั่ง 

ชอบความละเอียดเรื่องนี้มาก

ขอบคุณมากครับ

[sira_nann]

สนุกมากค่ะ 

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ 

[Wut_Sv]

สนุกมากครับ อ่านแล้วตื่นเต้นดี

[็Hollyk]

ไม่ค่อยอยากอวดมากเท่าไหร่  แค่ได้มาใหม่ก็ลงปุ๊บเลยแค่นั้นเอ๊งงงง

มาแล้วจ้าา
หน้าปก #แฟนหมอแมน  สองเล่มฝีมืออ.Leila
สวยสุดใจ  นี่แบบใจเต้นตึกๆ  ตอนที่เห็นรูปคือกรี้ดเลย  ทำไมสวยอะไรอย่างนี้  ฮือๆ  อยากจะร้องไห้
นิยายสองเล่มนะคะ หนารวมกันแปดร้อยกว่าหน้า  รวมตอนพิเศษ 5 ตอน + นอกรอบ
บอกเลยว่าตอนพิเศษนี่แบบ  ...ขอกระดาษทิชชูด้วยเด้อ  หนาวน้ำมูกไหล!!55555
ราคาแบงค์พันมีทอน  (เดี๋ยวจะมาคอนเฟิร์มราคาอีกที) 
และ มีแบบ Boxset  ด้วยจ้า  เอาซิๆๆ  คุ้มค่า  เป็นคุณค่าทางใจอ่ะบอกเลย

แต่เดี๋ยวก่อน  คุณเห็นหน้าปกการ์ตูนสุดคิ้วนั่นไหม  มันคือคอมมิคสุดพิเศษ ตอน  อย่าฝากลูกไว้กับพ่อ

[puiiz]

 

[Pithchayoot]

ติดตามจ้าาา

[vermilion]

เห็นว่าคนเขียนขอไว้ เราก็เป็นนักอ่านเงาที่ตามเรื่องนี้มานาน ชอบมาก อ่านไปก็อิน ลุ้นไปทุกตอน ถือเป็นงานเขียนคุณภาพที่ต้องควานหากันอ่าน ชื่นชมมากๆ เลยครับ ขนาดตอนจบก็ยังมีอะไรให้อึ้ง 5555

[็Hollyk]

#แฟนหมอแมนนอกรอบ

#แฟนหมอแมน

 

 

 

            “วันนี้ไม่ไปลอยกระทงกับแฟนหรอเพลิงกัลป์”  คำถามรอบที่ห้าของวันดังขึ้นจากอาจารย์แพทย์ท่านหนึ่งที่เดินผ่านเขา

            “วันนี้ผมอยู่เวรครับอาจารย์  ไม่ได้ไปไหน”

            “อ้าว  อดเลยสิ  เวรวันนี้ก็คงยุ่งหน่อยนะ  มีงานเทศกาลทีไร  เมาเหล้ารถชนกันเละทุกปี   ไม่ก็ตีรันฟันแทง  โหดๆหน่อยก็ระเบิดปิงปอง  เห้อ  สนุกแต่ขาดสติกันประจำ  งานหนักก็มาตกที่หมออย่างเรานี่ล่ะ”  อาจารย์บ่นอย่างปลงๆแล้วตบไหล่อินเทิร์นหนึ่งแทนคำปลอบใจ

            เพลิงกัลป์ยิ้มรับ  อดเซ็งตามที่อาจารย์บอกไม่ได้  เวรช่วงวันเทศกาลเปรียบเสมือนยาขมของแพทย์ทุกคนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

            นายแพทย์หนุ่มหัวหมุนอยู่ในห้องฉุกเฉินจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปเกือบสองทุ่ม  ข้าวเย็นก็ยังไม่ได้กิน  มีเวลาให้นั่งพักหายใจสิบนาที  เพลิงกัลป์คว้าข้าวกล่องเย็นชืดที่ฝากพี่พยาบาลซื้อให้เข้าไปนั่งกินข้างในห้องพัก  มือก็ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดูอย่างเคยชิน

            ข้อความไลน์ในกรุ๊ปอินเทิร์นหนึ่งเด้งขึ้นรัวๆ  เพลิงกัลป์กดเข้าไปดู   ภาพที่เห็นทำให้เผลอวางช้อนในมือโดยไม่รู้ตัว

            หญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดไทยสวยงาม ในมือถือกระทงใบตองงดงามประณีตเข้ากับรอยยิ้มสวยหวานของเธอกำลังยืนอยู่บนเวที ...ตุ๊กตานั่นเอง  เกือบลืมไปเลยว่าเธอเข้าประกวดนางนพมาศประจำปีนี้ด้วย  แต่ที่ดึงดูดสายตาของเขาไม่ใช่ร่างอรชรของหญิงสาวในชุดไทย  แต่เป็นร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนยิ้มอยู่ในกลุ่มอินเทิร์นที่ไปเชียร์นางนพมาศ

            “ไหนว่าจะรีบกลับหอนอนไง”  ชายหนุ่มจุ๊ปากอย่างหงุดหงิด  มือกดโทรหาคนๆนั้นไวกว่าความคิด  รอสายอยู่ครู่ใหญ่กว่าอีกฝ่ายจะรับสาย  “ฮัลโหล  อยู่ไหนแล้ว”

            “มีอะไรหรือเปล่า”  เมืองแมนตอบกลับมา  มีเสียงดังอื้อรอบๆแสดงว่าคงอยู่ในที่ๆพลุกพล่านเป็นแน่

            “ถึงหอหรือยัง”

            “กำลังกลับ...”  อีกฝ่ายตอบกลับมา  “จะฝากซื้อขนมหรอ”

            “ไม่ได้จะฝาก  รีบกลับหอเลยนะแมน  คนที่งานเยอะแยะ เดี๋ยวโดนชนล้มหรอก  เกิดมีคนตีกันขึ้นมาเดี๋ยวโดนลูกหลงทำไงฮึ...”  เพลิงกัลป์ร่ายยาวจนคนฟังเผลอย่นจมูกใส่

            “รู้แล้วน่า  เวอร์จริงๆเลย  มากับเพื่อนตั้งหลายคนไม่มีอะไรหรอก  แค่นี้นะ”

            “เดี๋ยวสิ  จะกลับหรือยัง  รีบกลับเลยนะ  คนเยอะเดินเบียดกัน....”  เพลิงกัลป์ทำท่าจะเริ่มบทสวดใหม่  เมืองแมนเลยรีบพูดพลางเคาะที่โทรศํพท์ดังเก๊าะแก๊ก

            “ฮัลโหล...ว่าไงนะ  ไม่ได้ยินเลย  พูดไรนะ  เดี๋ยวไว้คุยกัน  สงสัยสัญญาณไม่ดี”  พูดจบก็กดวางสาย  ยิ้มกระหยิ่มให้กับแผนหนีออกจากแฟลตของตัวเองนิดหนึ่ง  โย่งก็เอียงหน้าเข้ามาถาม

            “ใครโทรมาวะแมน  ไอ้เพลิงเหรอ  หรือว่ามันอยากจะมาดูตุ๊กตาประกวด”

            “ไม่รู้ดิ  สัญญาณไม่ดี”  เมืองแมนตอบหน้าตาย  แอบดึงกางเกงขายาวตัวโคร่งขึ้นมาปิดพุงอีกนิดนึงแล้วก็เดินดูของกินในงานวันลอยกระทงกับเพื่อนๆต่ออย่างเพลินเพลิน  รู้สึกได้ว่าโทรศัพท์สั่นอีกหลายครั้งแต่เขาก็ไม่คิดจะหยิบขึ้นมาดู

            จนกระทั่งถึงเวลากลับโรงพยาบาล  เมืองแมนหิ้วถุงขนมกลับมาเต็มสองมือ  โผล่เข้าไปในห้องฉุกเฉินที่กำลังวุ่นวายเต็มไปด้วยเคสหนักนอนเรียงราย  แอบเห็นเพลิงกัลป์กำลังซักประวัติกับคนไข้อย่างเคร่งเครียดอยู่  ชายหนุ่มเลยวางของกินเอาไว้บนโต๊ะทำงานของแพทย์แล้วกลับออกมา

            เพลิงกัลป์มองเห็นร่างเล็กๆที่แอบย่องเข้ามาในห้องฉุกเฉินตั้งแต่แรกแล้ว  แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็นเพราะยังโมโหที่อีกฝ่ายหนีไปเที่ยวงานวันลอยกระทงทั้งที่ยังไม่แข็งแรง  แถมยังไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเขาอีก  ชายหนุ่มย่นหน้าให้กับของกินหลายถุงที่วางเอาไว้เด่นหราบนโต๊ะทำงาน

            “ปลาหมึกย่างของใครน่ากินเชียว  ไม่มีเจ้าของพี่จะกินแล้วนะ”  เสียงพี่พยาบาลพูดเสียงดังตอนเกือบเที่ยงคืน  นายแพทย์เวรที่เพิ่งได้กลับมานั่งพักที่โต๊ะทำงานหันขวับไปมองแล้วพุ่งตัวไปคว้าถุงปลาหมึกมาถือเอาไว้ด้วยความเร็วสูง              “ของผมเองครับ  เอ๊ย ของเพื่อนผมครับพี่”

            “ของหมอเหรอ  เห็นวางทิ้งเอาไว้  นึกว่าไม่มีเจ้าของ”

            ชายหนุ่มไม่ตอบ  แต่ใช้ไม้แหลมจิ้มปลาหมึกย่างชิ้นโตชุ่มน้ำจิ้มเข้าปากเคี้ยวอย่างหงุดหงิด  ยิ่งกินก็ยิ่งโมโห  ได้แต่จ้วงเอาเนื้อปลาหมึกเข้าปากจนหมดถุงในพริบตา 

            ถึงเวลาลงเวรตอนเที่ยงคืนกว่า  เพลิงกัลป์เดินหมดเรี่ยวหมดแรงกลับไปที่แฟลตแพทย์  พอเปิดประตูเข้าไปในห้อง  คนข้างในก็เปิดประตูผัวะออกมาทันทีราวกับรออยู่ก่อนแล้ว 

            “กลับมาแล้วเหรอ  เวรเป็นยังไงบ้าง”  เมืองแมนถาม 

            “อืม  ก็ยุ่งๆ”  เขาตอบกลับไป  ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้เพื่อถอดถุงเท้า  แอบเห็นอีกคนยืนหมุนตัวไปมา

            “มีเคสหนักเยอะเหรอ  ตอนเข้าไปเห็นกำลังยุ่งเลย  ...ได้กินของที่ฝากให้หรือเปล่า  วางเอาไว้บนโต๊ะ”  อีกฝ่ายถามต่อมาอีก

            “ของกินอะไร  ไม่เห็นมี”  เพลิงกัลป์พูดเสียงเรียบ  ลุกขึ้นเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวในห้องนอน   พอกลับออกมาก็ยังเห็นร่างของเมืองแมนยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่เดิม  “.................”  ชายหนุ่มไม่ได้พูดด้วย  เขาเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

            “วันนี้ไปเที่ยวงานลอยกระทงมาด้วยแหละ  ไม่ได้ตั้งใจจะไปหรอกนะ  โดนโย่งกับหวานลากไป”  ประโยคหลังคนพูดพูดเร็วปรื๋อเหมือนจะแก้ตัว  “ก็ไม่ได้อยากไปหรอก  งานไม่เห็นมีอะไร  เหมือนตลาดนัดนั่นแหละ  ประกวดนางนพมาศก็เฉยๆ  แต่ตุ๊กตาวันนี้สวยนะ  เออ...ช่างเหอะ  ซื้อปลาหมึกย่างกับลูกชิ้นทอดแล้วก็ของชอบของมึงมาด้วย  สงสัยมีคนเอาไปกินแล้วมั้ง”  เมืองแมนบ่นงุ้งงิ้งต่อมาอีกหลายประโยค

            จนคนข้างในอาบน้ำเสร็จ  เปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอคนตัวเล็กนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนเก้าอี้ไม่ไปไหน  เพลิงกัลป์เลิกคิ้ว  ถามเรียบๆ

            “มีอะไรหรือเปล่า  หรือว่ารอเข้าห้องน้ำ”  เขาซ่อนยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าคนรอจ๋อยลงเล็กน้อย  เริ่มจะดูออกแล้วว่าเห็นทีเจ้าตัวคงกำลังจะหาทางง้อเขาเป็นแน่  คิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็ตีหน้านิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึก  เดินเข้าห้องนอนไปเลย

            เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นตามที่คาด  เพลิงกัลป์ยิ้มกว้างยักคิ้วให้กับตัวเองในกระจกเงา  สวมเสื้อผ้าเสร็จก็ทิ้งระยะเวลานิดนึงก่อนจะเดินไปเปิดประตู

            “ว่าไง”  เขาถามสั้นๆ  เมืองแมนเม้มปาก

            “จะนอนแล้วเหรอ”

            “อืม วันนี้เหนื่อย  เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”

            “คือ...ออกมานี่หน่อยดิ”  เมืองแมนงึมงำ  เจ้าของห้องแสดงท่าทางอิดออดนิดหน่อยคล้ายไม่เต็มใจ  อ้าปากหาวอีกนิดให้รู้ว่าง่วงเต็มแก่  แล้วจึงค่อยเดินตามอีกฝ่ายออกมาจากห้องอย่างเสียไม่ได้ 

            เมืองแมนเดินนำเขาไปที่ห้องน้ำ  เพลิงกัลป์เพิ่งเห็นอะไรอย่างหนึ่งที่วางแอบเอาไว้ตรงอ่างล้างหน้า  ชายหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

            “ซื้อมาจากงาน  เห็นว่าอยากลอยไม่ใช่เหรอ”  คนตัวเล็กกว่าพึมพำ  ไม่มองหน้าเขา  “รองน้ำในกะละมังให้หน่อย  ก้มไม่ไหวปวดหลัง”  พูดจบเมืองแมนก็ชี้นิ้วไปที่กะละมังซักผ้าใบใหญ่ที่วางคว่ำอยู่มุมห้องน้ำ  เพลิงกัลป์จุ๊ปากซ่อนความลิงโลดเอาไว้ในสีหน้า  จัดการรองน้ำกะละมังจนปริ่ม   จากนั้นก็หันไปมองหน้ารูมเมทที่ยืนถือกระทงขนมปังอยู่ในมือสองอันด้วยสีหน้าจ๋อยๆ  มองหน้าเขาสลับกับมองกระทง  คงไม่แน่ใจว่าเขาหายโกรธตัวเองหรือยังกระมัง

            “คงไม่ได้คิดจะกินกระทงของกูหรอกใช่ไหม”  เพลิงกัลป์แกล้งถาม  ยื่นมือออกไปรับกระทงใบน้อยหน้าตาน่ารักเหมือนคนซื้อมาถือเอาไว้  เมืองแมนหน้าชื่นขึ้นทันตาเห็นจนคนมองลอบถอนหายใจด้วยความเอ็นดูท่าทางเหมือนเด็กๆนั้น  ...ว่าจะงอนต่ออีกหน่อยก็กลัวจะมีคนร้องไห้แงๆ  หายงอนก็ได้วะ   

            “เขาให้ปลากิน ไม่ใช่คนเสียหน่อย”  เจ้าตัวตอบ  ขยับจะย่อตัวลงแต่คนข้างๆชิงห้ามเอาไว้ก่อน

            “ห้ามนั่งยองๆ  เอ๊ะ ต้องให้เตือนอีกกี่รอบฮึ”

            “ก็มันลืมตัวอ่ะ”  คนท้องตอบเสียงอ่อย  “งั้นยกกะลังมังขึ้นมาสิ  จะได้ลอยได้ง่ายๆ”

            เพลิงกัลป์ขมวดคิ้วอีกรอบ  ก้มลงอุ้มกะละมังใบใหญ่ออกมาวางเอาไว้บนโต๊ะกินข้าวข้างนอก   อีกฝ่ายเดินตามออกมาพร้อมกับกระทงในมือ

            “ไม่มีเทียน”

            “ไม่ต้องจุดหรอกน่า”   เพลิงกัลป์ตอบ

            “งั้นลอยเลยนะ”

            “ต้องอธิษฐานก่อน  ขอขมาพระแม่คงคา”  เพลิงกัลป์ว่า  ยกกระทงขึ้นประคองเอาไว้ในมือ  พอเห็นอีกฝ่ายหันมามองตาแป๋วก็เลิกคิ้ว  “ทำเหมือนไม่เคยลอยกระทงงั้นแหละ”

            “ก็ไม่เคยน่ะสิ”  เมืองแมนตอบ  “ไม่เคยลอย...กับมึง”

            คำตอบมาพร้อมรอยยิ้มมุมปาก  แวบเดียวไม่ถึงเสี้ยววินาทีแต่ทำเอาคนมองเกือบทำกระทงในมือหล่น  เพลิงกัลป์กระแอมหลายครั้ง  ถามเสียงเรียบเรื่อยคล้ายไม่ใส่ใจ

            “แล้วเคยลอยกับใครบ้าง”

            “พ่อ  แม่  น้อง”

            “วันนี้ไม่ได้ลอยที่งานเหรอ” เพลิงกัลป์ถามต่อ  รู้สึกหัวใจฟูๆชอบกลตอนที่อีกคนส่ายหน้าไปมา

            “คนเยอะ  กลัวโดนเบียดตกน้ำ  ปวดขาด้วย  เลยยืนดูเพื่อนลอยเฉยๆ”  เมืองแมนตอบ  ดวงตากลมโตเหลือบมองคนฟังที่หน้าแดงลงมาถึงลำคอ  “เป็นอะไรหรือเปล่า”

            “ไม่มีอะไร  ลอยกระทงกันเถอะ  จะได้มารำวงกันสักรอบสองรอบ”  ชายหนุ่มยิ้มกว้าง

            “จะบ้าเหรอ  ตีสองแล้วไม่นอนรึ”

            “ชวนลอยกระทงตอนตีสอง ใครบ้ากว่ากันหืม?”  เพลิงกัลป์ย้อนถาม  อีกคนไม่ตอบ  ยกกระทงในมือขึ้นอธิษฐานแล้วลอยลงในกะละมัง  วักน้ำอีกเล็กน้อยให้มันลอยเท้งเต้งอยู่ในนั้น

            ยืนรอให้คนตัวสูงลอยกระทงของตัวเองบ้าง  เมืองแมนมองกระทงสองใบนั้นอย่างพอใจแล้วพูดเนิบๆ

            “หายโกรธแล้วเนอะ”

            “ถามใคร”

            “ถามพระแม่คงคามั้ง”

            “งั้นกูคงไม่ต้องตอบ”

            เมืองแมนหน้าหงิก  ขยับจะอุ้มกะละมังไปเททิ้งแต่มันหนักยกไม่ขึ้นเลยเปลี่ยนใจหมุนตัวเดินเข้าห้องแทน  ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังตามหลังมา

            เพลิงกัลป์มองคนที่เดินตุบตับเข้าห้องไปแล้วอย่างขันๆ  ปล่อยกระทงลอยตุบป่องอยู่ในน้ำเอาไว้ก่อน  ชายหนุ่มเดินไปเคาะประตูห้องนอนของอีกฝ่ายแล้วเปิดเข้าไปอย่างถือวิสาสะ

            “นอนแล้วเหรอ”

            “เข้ามาทำไม  ออกไป”

            “นอนคนเดียวไม่กลัวผีหรือไง”

            ดวงตากลมโตเหลียวลอกแล่กมองรอบตัวแล้วส่ายหน้าแรงๆ

            “งั้นราตรีสวัสดิ์”  เพลิงกัลป์พูด  นับหนึ่งถึงสามในใจ

            “เดี๋ยว”  เจ้าของห้องเรียกเอาไว้  “เข้ามาก่อน”  เมืองแมนยกมือขึ้นกวักเรียก  “กูไม่กลัว แต่ลูกกลัว”

            คนฟังเกือบหลุดหัวเราะออกมาแต่กลั้นเอาไว้ทัน  ชักจะนับถือข้ออ้างแต่ละอย่างของคุณเมืองแมนขึ้นมาเสียแล้ว   “จะให้นอนตรงไหน”  เพลิงกัลป์นั่งตรงปลายเตียง

            “เปล่า  ไม่ได้จะให้นอนด้วย  แต่ปวดขาอ่ะ นอนไม่หลับ”  คนพูดกระดิกเท้าไปมา   นัยน์ตาคมเข้มเหลือบมองอย่างรู้ทัน

            “จะให้นวดขา?”

            “เปล๊า”  เมืองแมนส่ายหน้าหวือ  ปฏิเสธเสียงสูง  “บ่นเฉยๆ”

            “งั้นนอนแล้วนะ”

            “อือ”

            “อือแล้วเอาขามาก่ายทำไม”  เพลิงกัลป์พูด  แกล้งดึงขาที่ยกขึ้นมาเกยบนตักของเขาเอาไว้ไม่ให้เจ้าตัวดึงออก  จากนั้นก็ก้มลงไปฟัดพุงอย่างหมั่นเขี้ยว  “มาง้อเราเพราะอยากให้นวดให้ใช่มั้ย  ฮึ  สารภาพมานะ  หนีไปเที่ยวแล้วก็ปวดแข้งปวดขา  สุดท้ายก็มาง้อให้เรานวดให้เหรอ  จะไปไหน  มานี่เลย”

            เมืองแมนหัวเราะ  ดิ้นหนีไปมาเพราะความจั๊กจี้  หัวเราะจนเหนื่อยนอนหอบแฮ่กด้วยกันทั้งคู่

            “จะนวดหรือไม่นวด”   เมืองแมนถาม

            “ไม่...ไม่ต้องนอนแล้วคืนนี้  ปวดตรงไหนบอกมาซิ”  อีกฝ่ายพูดเสียงเหี้ยม  นัยน์ตาเป็นประกายวับ  “พี่เพลิงคนนี้จะนวดให้หนำใจเลย”

            .................................................................................

 

            มาอัพ #แฟนหมอแมนนอกรอบ  เข้าบรรยากาศลอยกระทงเนอะ

            ปกติอัพแต่ในทวิต  วันนี้ขยับมาอัพในเด็กดี5555  พอดีมันยาว  ลงในทวิตเกรงว่าจะยาวเกิ้นน  สำหรับใครที่ยังไม่รู้จัก #แฟนหมอแมนนอกรอบ  สามารถไปกดตามอ่านได้ในทวิตเด้อ  ฮ่าๆ 

            ใกล้จะเปิดพรีแล้วจ้า

            รายละเอียดอ่านดูในหน้าอัพเดทจองเล่มเลยนะคะ  สำหรับค่าตัวหมอแมนนั้น คร่าวๆ อยู่ที่

- หนังสืออย่างเดียว 840 บาท ลด 10% เหลือ 755 บาท
- Boxset 1,040 บาท ลด 10% เหลือ 935 บาท
(ราคาอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงได้ในภายหลัง)

หนังสืออยู่ที่ประมาณ 840-850 หน้า

Box จั่วปังจะทำครั้งเดียว และ คอมมิค (11 หน้า) จะแถมรอบจองเท่านั้นนะค้าา


            Melenalike

         

[Gokusan]

โอย...น่ารักอ่ะ
ความสุขของการลอยกระทงก็เท่านี้แหละ...แค่ได้อยู่กับคนรัก ^^

[junlifelove]

หมอเพลิงน่ารักกกกกกก หมอแมนก็น่ารัก น่าเอ็นดู ฮือออ คิดถึง 2 หมอ หมอเพลิงนี่อบอุ่นมากกก