บรรยากาศหน้าห้องผ่าตัดเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ทุกคนภาวนาขอให้เกิดปาฏิหาริย์ ไม่นานประตูห้องผ่าตัดเลื่อนออกทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอฟังอาการของกรีอย่างใจจดใจจ่อ แพทย์สวมชุดสุภาพเชิญเราทุกคนเข้าไปในห้องผ่าตัด ภายในมีอาจารย์แพทย์หลากหลายสาขายืนเรียงรายและคำนับเล็กน้อยเมื่อแม่ของกรีเดินผ่าน ภาพตรงหน้าเป็นร่างของกรีถูกระโยงรยางค์เต็มไปด้วยเครื่องมือพยุงชีวิตที่ทันสมัยที่สุด ผมใจหายวาบเมื่อคนต้องหน้าคือกรีคนที่กอดผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!เกิดอะไรขึ้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คำถามถล่มเข้าใส่สมองโชติอย่างไม่หยุดยั้ง เขาเบลอ สับสน
ผมพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้เท่าที่จะพึงกระทำได้ เพราะรู้โดยสามัญสำนึกว่านี่คือการบอกลาที่รักของผมครั้งสุดท้าย ผมกอดร่างกรีเอาไว้ ผมพร่ำขอโทษที่ผมเคยรู้สึกผิดหวังในตัวเขา ทั้งๆที่มันเป็นความเห็นแก่ตัวจองตัวเอง แม่พี่กรีนำพระประจำตัวของกรียกขึ้นอารธนาแล้ววางบนฝ่ามือพร้อมพวงมาลัย
“ กรีตามพระท่านไปนะลูก ”
ไม่นานนักเครื่องบอกชีพจรก็บอกพวกเราว่ามันหมดหน้าที่กับร่างผู้ป่วยรายนี้เสียแล้ว มันหาสัญญาณความมีชีวิตไม่เจออีกแล้ว
‘ กรีจากไปแล้ว ’
โชติวิ่งออกจากห้องผ่าตัดอย่างไร้จุดหมาย หูดับไปชั่วขณะ สรรพเสียงดูอื้ออึงไม่อาจจับใจความได้ เขางอตัวเพราะรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน ผู้คนแถวนั้นสงสารเขาจับใจ เขาพร่ำบอกซ้ำๆว่า “ ไหนพี่บอกว่าจะไม่ทิ้งผมไง” หลายคนที่อยู่ตรงนั้นเดินหนีเพราะทนความเวทนาที่รุนแรงเช่นนี้ไม่ได้
พิธีศพของกรีเป็นไปตามอันสมควรแก่ฐานะ ร่างของเขาถูกบรรจุในหีบสีทองประดับประดาด้วยดอกไม้และเครื่องยศของตระกูลอันเก่าแก่ เสียงสวดพระอภิธรรมจากคณะสงฆ์ชั้นสมเด็จให้สติกับญาติผู้วายชนม์ว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยงผ่านภาษาบาลี ขณะเดียวกันโชติยังคงนั่งอยู่ในห้องที่มืดสนิทเพียงคนเดียวที่มุมห้องแล้วมองมายังเตียงที่กรีเพิ่งกอดเขา
เขารับไม่ได้กับเหตุการณ์เช่นนี้มันรวดเร็วเกินไปทุกคืนหลังจากงานสวดเสร็จ โชติจะมานั่งกอดเข่าอยู่มุมห้องมองดูเตียงนอน เขารอให้กรีกลับมา กลัวว่าถ้าตนนอนแล้วจะไม่ได้เจอกรี
“ ถ้าตามที่คุณเล่ามานั้นก็เป็นเพราะความอาทรทำให้จิตใจเศร้าหมองก่อนตาย แต่กรรมดีของคุณมีมากฉะนั้นคุณจะไปเกิดบนสวรรค์ชั้นยามา ”
“ แต่ผมยังไม่อยากตาย ผมยังมีอีกหลายอย่างต้องทำ ”
“ คุณตายมาแล้วสี่วัน ” กรีใจหาย เขาร้องไห้ด้วยความผิดหวัง ไม่ใช่แค่จะกลับไปหาทุกคนที่เขารักเท่านั้น เขาจะกลับไปทำในสิ่งที่เขาคิดมาหลายปีเพราะรอให้ทั้งคู่เป็นผู้ใหญ่เสียก่อน
‘ เขาจะขอโชติแต่งงาน ’
ภาพวิวาห์ของเขาถูกวาดไว้อย่างสวยหรู แต่มันไร้ประโยชน์เสียแล้วเพราะว่าเขาตายแล้ว
“ ถ้าอย่างนั้นก่อนผมไปเกิดใหม่ขอเจอคนที่ผมรักอีกสักครั้งเถิดครับ เมตตาผมด้วยครับท่าน ”
“ เห็นกับบุญที่คุณเคยทำแล้วแผ่มาให้สัตว์นรกได้เย็น เศษหนึ่งส่วนล้านวินาที เพราะสัตว์นรกไม่มีความสุขเลยแม้เพียงวินาทีเดียว การที่เราให้โอกาสกลับไปครั้งนี้ให้ถือเสียว่าเป็นสิ่งตอบแทนจากสัตว์นรกแล้วกัน”
สิ้นเสียงท่านผู้เป็นใหญ่ กรีร้องไห้ด้วยความดีใจก่อนจะก้มลงกราบแล้วร่างของเขาก็อันตธานหายไป
คืนนี้เป็นคืนสวดพระอภิธรรมวันสุดท้าย โชติขออนุญาตแม่ของกรีขึ้นไปบนห้องกรี โชตินั่งทรุดลงหน้าทีวีที่ประจำของเขาเอาผ้าห่มผืนใหญ่ห่อกายเขาไว้ขาดแต่เพียงที่รักของเขาที่หายไป
‘ ตึง ตึง ตึง ’
เสียงข้อความดังขึ้น โชติหยิบมือถือขึ้นมาดูพบว่าเป็นพี่วีย์
“ กูรู้ว่ามึงเสียใจมาก ไม่ได้มีเจตนามาก่อกวน แต่พวกกูว่าแม่งคือไอ้กรีวะ ”
ตอนนี้อะไรที่เกี่ยวข้องกับกรีผมพยายามซึมซับทุกอย่าง สิ่งที่ถูกส่งมาคือลิงก์รายการผีชื่อดัง ที่จะออกอากาศสดตอนดึกๆ ผมกดเข้าไปฟังพลางหลับตาลง
“ เรามาในสายสุดท้ายของค่ำคืนนี้ครับ ไม่ได้เจอกันนานกับพี่บ่าว เห็นบอกว่าเรื่องนี้ไปเจอกับตัวองมา”
“ ใช่ครับพี่แจ๊ส เมื่อไม่กี่วันนี้เองครับ”
“ ก็แสดงว่าเพิ่งสดๆร้อนเลย ”
“ ครับพี่แจ๊ส ”
“ งั้นเราอย่ารอช้า กับเหตุการณ์ที่ผ่านไปสดร้อนไม่กี่วันนี้เองซึ่งพี่บ่าวให้ชื่อเรื่องว่า ชายปริศนา เรื่องราวเป็นยังไงเชิญเลยครับ ”
“ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนนะครับพี่แจ๊ส วันนั้นผมไปส่งผู้โดยสารหญิงท่านหนึ่งที่โรงพยาบาล...”
“ชื่อโรงพยาบาล เอ่อ ไม่ต้องพูดนะครับ ”
“ ครับๆ พี่แจ๊ส พอไปส่งผู้โดยสารเสร็จจังหวะที่จะหักพวงมาลัยเลี้ยวรถกลับ ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งครับ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาว ผมก็คิดว่าน่าจะเป็นพวกเที่ยวกลางคืนแล้วมีคงมี ราว”
“ เออ เป็นไปได้ แล้ว เอ่อ รูปร่าง หน้าตาเป็นยังไงครับ ”
“ สูงครับ อายุไม่น่าเกิน 25 หน้าตาดีครับพี่แจ๊ส ”
“ ก็แสดงว่าวัยรุ่นเลยนะเนี่ย ”
“ ครับพี่แจ๊ส เขาโบกรถผมบอกว่าจะไปคอนโดXXX ย่านสาทรอะนะครับ ที่เด่นที่สุดมีที่เดียว”
“ บอกซะละเอียด เดี๊ยวโดนฟ้องเอาเป็นว่าแถวๆสาทร แหมพี่บ่าวหนิพูดซะผมกระจ่างเลยว่าที่ไหน”
“ เวลาที่เขานั่งอยู่บนรถเนี่ยนะฮะพี่แจ๊ส เขาดูเงียบขรึม หน้าตาอมทุกข์ตลอดเวลา ”
“ คือดูเงียบผิดปกติ ”
“ ใช่ครับเงียบจนน่ากลัว ผมแอบบมองผ่านกระจกอยู่เป็นระยะ ”
“ แล้วพอไปถึงคอนโดนใช่ไหมพี่ผมจะหันไปบอกราคา แต่ปรากฏว่า......”
“ อะไ ร อะไร ”
“ ไม่มีคนอยู่ข้างหลังครับ ”
“ หึยยยยยยยยย ขนลุกกกกกกกกกก ”
“ เขาอาจจะลงไปก่อนก็ได้นะพี่บ่าว”
“ ไม่มีครับ ไม่มีเสียงปิด-เปิดประตูสักเอ๊ะ ผมเลยหัยไปมองที่คอนโดเห็นเขาอยู่ในนั้นแล้วครับ และที่สำคัญพี่แจ๊สเขาเดินทะลุประตูกระจกไปครับ ”
“ เรื่องทั้งหมดก็มีประมาณอะครับ ”
สิ้นเสียงการสนทนาในรายการ ผู้คนอาจขนพองสยองเกล้ากลับวิญญาณตนนั้นแต่กลับโชติเขาร้องไห้ด้วยความคิดถึงเหลือเกิน เขารู้สึกผิดมากกว่าเดิมหลายเท่า กรีไม่เคยทอดทิ้งเขาเลยแม้ตายก็อุตสาห์มาหาเค้ามาอยู่ข้างๆเขา แม้ในขณะนี้เองในห้องของกรีที่มืดสนิทโชติไม่รู้ตัวเลยว่า/////////////////////////กรีก็อยู่กับเขาที่นี่เช่นกัน ////////////////////////////////////
ทุกการกระทำ ความเจ็บปวด หยดน้ำตาของโชตินั้นขณะนี้กรีรับรู้ทั้งหมด หลังจากที่หาโชติตามที่ต่างๆจึงลองมายังห้องของตนเขาเจ็บปวดที่เห็นคนรักของเขาต้องทรมานขนาดนี้ เขาสงสารโชติจับใจ
โชติร้องไห้จนอ่อนแรงอยู่ภาวะสลึมสลือ
‘ ร่างสูงค่อยๆแทรกตัวใต้ผ้าห่มเขาอุ้มอีกร่างวางไว้บนตักเขาใช้แขนขาโอบกอดคนรักของเขาไว้’ กลัวเหลือเกินว่าจะจากกันไปอีก โชติหลับตาพริ้มกับความอบอุ่นที่เขาต้องการมานานพลอยสมานแผลในใจให้ทุเราลงบ้าง เขาไม่ได้สนใจต่อไปแล้วว่ามันเรื่องจริงหรือความฝันเขาไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว
“ โชติอย่าโทษตัวเองอีกเลยนะกรีขอร้อง ” เสียงแผ่วเบาส่งผ่านเข้าโสตประสาทของโชติ
เขานึกว่าเป็นกรีแน่ๆเขาใช้มือจับสิ่งที่โอบรัดเขาอยู่เขาจึงทราบว่าเป็นมือจริงๆ
“ หายไปไหนมา กรี ฮืออ ๆๆๆๆ ” โชติหันหน้าสวมดอกร่างของกรีไว้
“ ตาบวมหมดแล้ว น้ำมูกไหลด้วย ” กรีใช้มือลูบดวงตาทั้งสองข้างของโชติแล้วยิ้มให้
“ กรียังไม่ตายใช่ไหม ” เขาถาม
“ กรีตายแล้ว ” เขาตอบคนรักของเขาด้วยสายตาเศร้าหมอง
“ ตายแล้วจะมามีเนื้อหนังได้ยังไง ”
“ กรีมาได้เพราะอยู่ไม่นาน ”
โชติมองหน้ากรีด้วยความสงสัยมากมายแต่มันเสียเวลาหากเขาจะถามเรื่องไม่เป็นสาระในเวลานี้
“ กรี ” โชติใช้มือประสานที่ต้นคอเขามองตากรีไม่กระพริบ
“ หืม ” กีรพยักหน้าเชิงรับรู้
“ ผมรักกรีนะ ” โชติหลั่งน้ำตาพร้อมกับคำพูด
กรีใช้มือปาดของเหลวที่อาบใบหน้าคนรักของเขาอย่างทะนุถนอม
“ รักมาตั้งแต่ม.4แล้วใช่ไหม หื้ม ” กรีตอบอีกฝ่ายแล้วยิ้มให้
โชติยิ้มรับด้วยความเบิกบานมันเป็นยิ้มแรกในรอบหลายวันมานี้
“ พี่ก็รักโชติมาตั้งแต่ม.4เหมือนกัน ”
สองฝ่ายจูบกันครู่หนึ่ง แล้วกรีก็จับมือทั้งสองของโชติไว้
“ โชติ ”
“ ครับ ”
“ แต่งงานกับพี่นะ ”
โชติมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความตื้นตัน
“ ครับ ”
กรียิ้มรับอย่างสุขใจ
“ ไหนสินสอดผมหละ ” โชติยิ้มทั้งน้ำตา
“ เอาไว้ชาติหน้านะ ตอนนี้พี่หาไม่ทันแล้ว” กรียิ้ม
“ เกิดใหม่แล้วอย่าลืมผมนะ สัญญา ” โชติพูดพลางยกนิ้วก้อยขึ้นเขาร้องไห้หนักกว่าเดิมกลัวว่าจะไม่ได้เจอกันอีก
“ ครับกรีสัญญา สักวันเราจะพบกันอีก ”
“ หลับตาสิ ” กรีพูด
โชติมองหน้ากรีนานกว่าเก่าแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ
“ ถ้าผมลืมตาขึ้นมาเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วใช่ไหม ” โชติถาม
“…………………..” กรีไม่ได้พูดอะไร เขาร้องไห้แบบไม่ออกเสียงพยายามปาดน้ำของตาของตัวเองแล้วค่อยโน้มเข้าไปจูบโชติช้าๆ ก่อนร่างของกรีค่อยจางไปทีละน้อยๆๆ จนโชติไม่ได้รับรู้ถึงสัมผัสจากอีกฝ่ายจึงลืมตาช้าๆ
‘ กรีจากไปตลอดกาล’
เขาสัญญากับตัวเองว่าคืนนี้จะร้องไห้เป็นคืนสุดท้ายหลังจากทีโชตินำจี้ที่คอขึ้นมาจูบเขาหลับตาลงนอนดำดิ่งสู่ความฝัน
โชติสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดเขายิ้มมีพลังชีวิตมากขึ้น โชตินั่งเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง เค้าตั้งใจว่าวันนี้ซึ่งเป็นวันเผาเขาจะฝากจดหมายนี้ไปให้กรี
****************************************************************************************************************************************************************************************
❂ ถึงที่รักของผม ❂
ขอบคุณที่ทำให้ผมมีโอกาสให้ความรักกับพี่ได้
ขอบคุณที่วันนั้นพี่ยังอยู่ข้างๆผม
ขอบคุณพี่ที่ทำให้ผมได้รับความสุขจากความรัก
สักวันเราจะได้เจอกัน
โชติ
********************************************************************************************
ผู้คนเริ่มทยอยกลับกันแล้ว เมื่อได้เวลาเผาจริงผมยังคงนั่งเฝ้าคนรักของผมแม้เขาจะไม่รับรู้แล้วแต่ขออยู่เป็นเพื่อนในเวลาอย่างนี้ก็ยังดี
“ ผมเจ็บจังกรี ”
แม้จะสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ร้องไห้แต่ก็อดไม่ได้จริงๆ โชตินั่งเฝ้าจนถึงเช้า
เขาขออัฐิชิ้นเล็กจากแม่ของกรีไว้เพื่อนำมาเลี่ยมรวมกับจี้ของเขา
เหตุการณ์ผ่านไปโชติเป็นนักจิตวิทยาที่มีชื่อเสียงมากคนหนึ่ง เขาช่วยเหลือบำบัดผู้มีอาการซึมเศร้าได้เป็นอย่างดี ประสบความสำเร็จด้านหน้าที่การงาน เขาก่อตั้งมูลนิธิกีรโชติ เพื่อช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสและพระสงฆ์อาพาธ
แม้วันนี้จะมีอายุมากแล้วแต่การช่วยสังคมของเขานั้นดำเนินงานตลอด
“ พ่อคะ อยู่คนเดียวไม่เหงาหรอคะ ” เด็กรับเลี้ยงของเขาถามขึ้น
“ พ่อไม่เคยอยู่คนเดียวลูก ไม่เคยเลย ไม่เคยจริงๆ ” เขายิ้มพลางจับที่สร้อยของตน
“ คุณโชติคะ อีกเดี๊ยวงานก็จะเริ่มแล้วพร้อมหรือยังคะ” เจ้าหน้าที่เข้ามาสอบถามเขาหลังเวที
“ ครับๆพร้อมแล้ว ”
งานระดมทุนการศึกษาเพื่อช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสและพระสงฆ์อาพาธมีผู้ใจบุญร่วมงานคับคั่ง
“ ผมปิติใจเหลือเกินที่ได้เห็นทุกคนในวันนี้ ขอเป็นตัวแทนขอบคุณทุกท่านที่ร่วมกันทำความดี ผมดี.....เอ่อดา .....เอ่อออ”
โลกหมุนเคว้ง โชติไม่อาจทรงตัวอยู่ได้ดวงตาเริ่มพร่ามัว
เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เขาล้มลงกับพื้น เสียงโหวกเหวกโวยวาย ดังอื้ออึง ผู้คนแตกซ่าน กุลีกุจอมายังเวที
ผมหายใจแผ่วเบาลงทุกที ประสาทเริ่มเสียความรู้สึก ก่อนทุกอย่างที่ดับวูบ
‘ ท่านไปแล้วครับ ’
ใบหน้าอมยิ้มของชายชราเป็นที่ประจักษ์ชัด ผู้คนเศร้าสลดหลังจากข่าวนี้โด่งดังไม่ทั่ว แต่สำหรับโชติมันคือที่สิ้นสุดการรอคอยต่างหาก...............
กลิ่นหอมจากบุปผาหลากหลายสีสันส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณ อากาศเย็นสบาย หมู่การเวกร้องขับกล่อม สายธารไหลสะอาดเย็นตา พื้นดินเป็นสีทองอร่าม บ้านเมืองสวยแปลกตาใหญ่โต ผู้คนดูสวยงดงามหาความทุกข์ใดๆในนี้ไม่ได้เลย
เขามาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านขนาดใหญ่ชื่อว่า ‘ กีรโชติ ’ เมื่อคนคุ้มกันประตูเห็นเขาก็คำนับนอบน้อมก่อนผายมือให้เข้าไปด้านใน เขามองเห็นชายรูปร่างสูงโปร่งคุ้นตา ยืนหันหลังชมดอกไม้สีสวยอยู่ เขาเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้นแล้วกระแอมเบาๆ
ชายคนนั้นหันมาด้วยสีหน้าสงสัยในตอนแรก แต่พอเขาเห็นคนตรงคนที่เขารอคอยมานานเหลือเกิน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของชายร่างสูง ก่อนที่ผู้มาเยือนจะค่อยๆตรงไปหาเจ้าของบ้านแล้วกล่าวขึ้นว่า
“ ไหนสินสอดของผมหละ ”
When your legs don’t work like they used to before
And I can’t sweep you off of your feet
Will your mouth still remember the taste of my love?
Will your eyes still smile from your cheeks?
And, darling, I will be loving you ’til we’re 70
And, baby, my heart could still fall as hard at 23
And I’m thinking ’bout how people fall in love in mysterious ways
Maybe just the touch of a hand
Well, me—I fall in love with you every single day
And I just wanna tell you I am
https://www.youtube.com/watch?v=9KhzTddxUSA 
หัวข้อ: ❖ สัมภเวสีที่รัก ❖ มาอ่านนะ นิยายสั้นๆ ตั้งแต่ต้นจนจบเลย โดย จุฑาฑุธฯ (อ่าน 1991 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก