ตอนชดเชย : ลูกอ๊อดกับงูมีหงอน
-เนื้อหาต่อไปนี้ไม่ได้มีความเชื่อมโยงกับเนื้อเรื่องปัจจุบันแต่อย่างใด...จริงๆนะ-
-มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย และการล่วงละเมิดทางเพศกับเด็ก “ชาย” ที่มีอายุต่ำกว่าสิบห้าปี(หรือเด็กล่อลวงผู้ใหญ่ก็ไม่แน่ใจเช่นกัน-) โปรดปั่นจักรยานขณะอ่าน-
-นี่คือโชตะ โชตะนะ! เข้าใจไหม!!!!-
-มีคำหยาบคายและฉาก18+ด้วยนะขอรับ-
***********************************************
ครั้งแรกที่เจอกัน “เจ้านั่น” ยังเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ ที่มีดีแค่แก้มป่องๆ ตาโตๆ และร่างกายที่เหมือนมีแต่ไขมันเพราะว่าจะจับตรงไหนมันก็นิ่ม นุ่ม เหมือน....อืม...เหมือนพุงแมว เคยขยำพุงแมวกันใช่ไหม? มันก็นิ่มๆนุ่มแบบนั้นนั่นแหละ-
แปะ!
“โอ้ย! ตีทำไมเนี่ยอ้วน?!”
ผมหันไปถามลูกอ๊อดตัวอ้วนกลมที่กลิ้นหลุนๆอยู่ข้าง พอถูกเรียกว่า “อ้วน” แก้มกลมๆนั่นก็พองออกจนเหมือนซาลาเปา ปากล่างเล็กๆนั่นเบะออก กับตากลมๆที่จ้องเขม็งเหมือนใครไปตีงูที่บ้านมันตาย
ป้าบ!
“โอ้ย! มันเจ็บนะอ้วน จะตีทำไมนักหนา จะเอาอะไรก็บอกดีๆสิ”
“ฮึ!”
หน้ากลมๆเหมือนแปะยิ้มที่ตอนนี้ไม่ยิ้มสะบัดหนี ก่อนที่ก้อนกลมๆนั่นจะคลานดุ๊กดิ๊กหนีไปหาคนมาใหม่ ก้อนกลมดิ๊กอุดมไปด้วยไขมันชูสองมือป้อมๆร้องอืออา โบกมือไปมาให้คนมาใหม่อุ้ม
“อุ้มเหรอ?”
“อื้อ!”
คนมาใหม่อุ้มก้อนเก้าโลเฉียดๆสิบโลขึ้นแนบอก พอถูกอุ้ม ก้อนไขมันกลมๆก็ส่งเสียงคิกคักชอบอกชอบใจเสียยกใหญ่
เอออออ ไม่ใช่พี่มันนี่! แตะนิดแตะหน่อยเป็นโดนมันตี เอ๊อออออ กูผิดดด
แล้วมันเวรกรรมอะไรของกูที่จะมี “เมียเด็ก” ฟันน้ำนมยังไม่โยกวะ!!!
“มองค้อนกูทำไม หึงเหรอที่น้องมันชอบนัวเนียกู?”
“กูไม่ได้ค้อนมึง แต่กูค้อนให้น้องมึง! ห่า! มึงดู! ดูกูนะไอ้ยุ! น้องมึงเห็นกูเป็นของกัดแก้คันเขี้ยวแล้ว มึงดูกู๊!!!"
ผมชี้ให้ไอ้นกมันดูรอยเขี้ยวที่เขียวเป็นจ้ำๆ ทั่วทั้งตัวผม โคตรดีใจที่ไอ้ลูกอ๊อดมันไม่เคี้ยวนิ้วหัวแม่ทีนผมไปด้วย ไอ้ตัวต้นเหตุมันก็ทำหน้าเอ๋อ นั่งน้ำลายยืดอยู่ในอ้อมแขนพี่มัน เหมือน “กูจะกัดใครจะทำไม?” เห็นแล้วอยากฟัดให้แก้มแตก แม่งเอ๊ย! รีบโตดิวะ!
“หึ! มึงเจอแค่นี้ยังร้องโวยวาย สงสัยกูว่าอนาคตน้องกูจิกหัวใช้มึงหน่อยนี่มึงคงโวยวายจนบ้านแตก”
“สัส! นั่นมันเรื่องของอนาคต เอามันคืนมา กูจะหยิกแก้มแม่ง”
“กูพี่มันนะ”
“กูสน?”
ไอ้ตัวพี่มันหัวเราะชอบใจแล้วส่งน้องมันมาใส่ตักผมแล้วมันก็เดินลั่นล้าออกไปจากบ้าน พบพี่มันหายไปจากระยะสายตาไอ้ก้อนไขมันก็พองแก้มแล้วเบะปาก จิกตามองมาเหมือนเบื่อหน่าย
มึงพองนักใช่ไหมแก้มน่ะฮึ!
...ฟัดแม่ง!!!!!!!!!!!!
“กรี๊ดดด ฮ่าๆๆๆ”
ขำให้ท้องแข็งตายไปเลยนะมึง!วันนี้กูฟัดมึงทั้งตัวไม่หยุดแน่นอน!!!!!!
-------------------
ตอนนี้ไอ้อ้วนมันอายุหกขวบ ชอบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปโน่นมานี่ แอบหวั่นใจว่าแม่งจะตกคลองจมน้ำตายห่าขึ้นมารึเปล่า มันตายคนเดียวคงจะไม่พอเพราะผมคงต้องตายตามมันไปด้วยเพราะพี่มันจะมาแหกอกโทษฐานไม่ดูแล
“พี่ภุช น้องอยากกินมะม่วงจิ้มกะปิอ่ะ”
ลูกอ๊อดที่เพิ่งจับใส่กระด้งได้ไม่นานชี้ไปที่ต้นมะม่วงที่ผมจำได้ว่าโคตรบิดาจะเปรี้ยว มันเงยหน้ามองผมด้วยตากลมๆที่เป็นประกาย
อย่า..อย่าตามใจไอ้อ้วนมันนะภุช แค่นี้แม่งก็ป่องยิ่งกว่าไข่งูแล้ว
แต่ไอ้อ้วนมันไม่หยุด
สองมือนิ่มๆเหมือนอุ้งตีนแมวตะปบแหมะที่แขน ลงเล็บจิกเกาะแน่นไม่มีวี่แววจะปล่อยซ้ำมันยังออกแรงที่มีน้อยนิดนั่นเขย่าแขนผมไปมา ทำหน้าอ้อนเพิ่มขึ้นสักห้าส่วน บวกเพิ่มด้วยปากล่างที่เบะเหมือนตอนเล็กๆเดี๊ยะ!
“น้าๆ น้องอยากกิน”
“เดี๋ยวก็กินข้าวแล้วอ้วนอย่าดื้อ!” ดุมันทั้งปากทั้งตา แต่ไอ้อ้วนมันไม่หยุด...
...แล้วมันก็ฉีกยิ้มใสซื่อแล้วพูดประโยคพิฆาตออกมาอย่างที่ช่วงนี้เหมือนจะใช้บ่อย
“ถ้าพี่ภุชให้น้องกินมะม่วงจิ้มกะปิตอนนี้...”
“...”
“เดี๋ยวคืนนี้อาบน้ำด้วยกันนะ!”
เชี่ยเอ๊ย...
“ใครเก็บมะม่วงเปรี้ยวต้นนั้นมาให้กูได้ในสิบวิกูให้ลูกละร้อย!!!”
มึงไปเรียนต่อรองแบบนี้มาจากไหนวะลูกอ๊อด! ตอบ!!!
--------------------------
ตอนนี้ไอ้อ้วนที่ไม่อ้วนแปดขวบแล้ว...
“พี่ภุชชชชชช”
ลูกอ๊อดที่ตอนนี้ขาหลังงอกแล้วมันแหกปากร้องเรียกลั่นบ้านตั้งแต่ตัวมันยังไม่โผล่มาถึงห้องราวกับประกาศว่าอยู่ในห้องพี่ภุชนะ มันวิ่งดุ๊กๆมาหาผมที่นั่งเขียนรายงานอยู่ในห้องนอน
“อะไรมึง?” หมุนเก้าอี้กลับไปกางแขนรอมันพุ่งใส่ ลูกอ๊อดมันก็โดดใส่เต็มที่อย่างไม่กลัวเก้าอี้จะหักหรือผมจะเจ็บ ถ้าผมเจ็บแม่งคงจะยิ้มแก้มปริ หลังโดดใส่มันก็ตะเกียกตะกายขึ้นมานั่งแปะบนตัก มือเล็กยกขึ้นตีปากผมแปะๆ
เล็กแต่เจ็บนะ...
“พี่ภุชพูดไม่เพราะเลย แบบนี้น้องไม่จุ๊บด้วยนะ” มันตีปากผมอีกแล้วตีหน้าดุ ไม่วายยังขู่ใส่ด้วย แหม...ถามว่ากูกลัวไหม?
“น้องมีอะไรเหรอจ๊ะ?” ไม่ได้กลัวนะ
“พี่ยุบอกว่าจะไปกรุงเทพฯ ให้มานอนกับพี่ภุชล่ะ!”
“เหรอ? พี่ยุไปกี่วันครับ?”
“สามวันฮะ! และป๋าของพี่ภุชบอกว่าจะไม่อยู่บ้านสองสามวัน บอกว่าจะพาแม่ครัวกับคนงานไปช่วยงานแต่งที่หมู่บ้านข้างๆ”
เปรี้ยง!
เหมือนฟ้าผ่าลงกางหัว เหมือนมีเลือดไหลออกมุมปาก ผมนั่นนิ่งค้างจนอ้วนมันเอียงคออย่างสงสัย คือทุกวันนี้ก็ยังลวนลามมันไม่มากพอใช่ไหม? เขาอยากให้กูพรากผู้เยาว์กันใช่หรือเปล่า? กลัวไม่ได้อุ้มหลานกันหรือไง? ขนกับไปหมดบ้านหมดเมืองแบบนี้คืออะไร? กลัวมันไม่เสียสาว(?)ก่อนวัยอันควรกันเหรอ?
“พี่ภุช กินไอติมกัน”
แค่ก!!!
ไอ้อ้วนมันยิ้มแฉ่งชวนกินไอติมหน้าตาเฉย ผมถึงกับสำลักน้ำลายถลึงตามองหน้าลูกอ๊อดมีขาที่นั่งโยกซ้ายโยกขวาร้องอารมณ์ดีอย่างไม่กลัวงูตื่น มึงหื่นเหรออีหนู?!
“น้องซื้อไอติมกะทิมา อยู่ในครัวอ่ะ กินด้วยกันนะ”
...งูเห่าเหี่ยวเลยกู...
--------------------------
ตอนนี้ไอ้อ้วนที่หุ่นมีน้ำมีนวลอายุย่างสิบสี่...
“พี่ภุช ชักว่าวนี่คืออะไรเหรอ?”
แค่ก!!!!!!!!!!!!!!
กาแฟถูกสำลักพรวดออกมาจนเลอะรายงาน คอของผมร้อนฉ่าจนน่ากลัวว่าแม่งจะไหม้ มองไอ้อ้วนที่นั่งทำตาใสอยากรู้อยากเห็นอยู่บนพื้นหน้าโต๊ะญี่ปุ่นแล้วร้องถามมันเสียงหลง
“ตะกี้น้องถามว่าอะไรนะ???”
“ถามว่า ชัก-ว่าวคืออะไร? เห็นเพื่อนมันคุยกันอ่ะ พอถามมันเพื่อนก็บอกว่าไม่ใช่ว่าวที่ชักเล่นบนฟ้า พี่ยุก็ไม่อยู่ให้ถามด้วย”
น้องมันย้ำคำถามแบบเน้นๆ ชัดถ้อยชัดคำ ผมยกมือลูบหน้าตัวเองสักทีสองที จะอธิบายยังไงให้มันเข้าใจวะ?
“อ่า...มันก็คือน้องรูดหนอนของน้องแล้วมันก็มีน้ำไหลออกมาไง”
“อ้าว?แล้วหนอนมันเกี่ยวอะไรกับว่าวอ่ะ?” มันยังคงถามหน้าตาใสซื่อต่อไป นี่พูดถึงหนอนขนาดนี้น้องยังไม่เก็ทอีกหรือออ พี่ต้องสาธิตให้ดูไหมลูก? ตอบ!
“เขียด มานี่ดิ๊” ยกมือปิดหน้าตัวเองอย่างจนใจแล้วกวักมือเรียกให้มันลุกมาหา ไอ้อ้วนมันก็ลุกขึ้นมาหาแบบมึนๆ
“อะไรเหรอ?”
“ต้องสาธิตให้ดูไหม?”
“ดู”
“จะเอาหนอนพี่หรือหนอนเขียด”
“หนอนพี่ภุช” ใช้เวลาคิดไม่ถึงสามวิ ลูบหน้าอย่างหมดหนทางก่อนจะงัดเจ้าโลกของตัวเองออกมาให้เด็กดู อ้วนมันนั่งลงเกาะขามองเจ้าโลกของผมตาใสแล้วเงยหน้ามาถามแบบมึนๆ
“ไม่เกี่ยวกับหนอนหรือว่าวเลยนะ”
“ก็จะสอนอยู่นี่ไง!”
และแล้วการสาธิตการชักแม่นางทั้งห้าต่อหน้าเด็กก็ดำเนินต่อไป ไอ้อ้วนนี่ก็มองตาไม่กระพริบจนงูเหี่ยวไม่พ่นพิษอะไรออกมา โอ้ยเด็ก! มึงจะตั้งใจอะไรนักหนาเนี่ย!
“ทำไมไม่ตั้งล่ะพี่ภุช?”
“จ้องตาไม่กระพริบแบบนี้จะตั้งไหมล่ะ?”
“เดี๋ยวช่วยนะ”
หมับ!
ว่าแล้วมือนิ่มๆของไอ้อ้วนก็คว้าหมับเข้ากลางลำ ผมถึงกับชะงักไปต่อไม่เป็น มือนิ่มๆขยับรูดขึ้นลงเป็นจังหวะเหมือนที่ผมใช้มือตัวเองทำเมื่อครู่จงงูเห่ามันชูคอขู่ แล้วจู่ๆไอ้อ้วนมันก็ก้มวูบลงคาบหัวงูเข้าปาก
“เห้ยยยยย ทำอะไรเนี่ยเขียด!” ผมร้องเบรกมันเสียงหลง ไอ้อ้วนมันเป่าลมใส่งูเบาๆจนผมขนลุกเกรียว
“ก็ใช้ปากให้ไง พี่ภุชไม่รู้เหรอ?” พูดจบอ้วนมันก็เลียปาก ไอ้รู้น่ะกูรู้ครับน้อง! แต่มึงนั่นแหละไปรู้มาจากไหน!!!???
“เว็บหนังโป๊มีเยอะแยะออก” มันตอบด้วยเสียงเหมือนนี่ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ทั้งยังสาวคองูต่อหน้าตาเฉย เป็นผมเองที่อ้าปากพะงาบๆพูดไม่ออก
“นี่พี่ภุช...”
“อะ...อะไร?”
“ขอใช้ปากทำให้นะ”
ลูกอ๊อดทำหน้าอ้อนวอน เชือกฟางในหัวของผมนี่ลั่นดังปึดๆ เด็กมันหน้าซื่อตาใสเหมือน “ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ”
“นะ...”
มันส่งเสียงนะตามมาอีกดอก ว๊ากกก เด็กเปรต! เด็กบ้า! ไอ้ลูกอ๊อดแก่แดด! มึงดูหนังโป๊แต่ สะตอว่าไม่รู้จักว่าชักว่าวคืออะไร ไอ้เด็กหื่นกาม! ตกลงอนาคตใครเป็นผัวใครเป็นเมียวะ ไอ้ %^#$%%^&%^&*()(*()&@!
“เอาไงพี่ภุช?” มันถามกดดันพร้อมเอียงคอ
“...รบกวนด้วยครับ”
ผ...ผมไม่ได้พรากผู้เยาว์นะ...
“อือ...ทำไมใหญ่จังอ่ะพี่ภุช คับปากไปหมดแล้ว”
กูไม่ได้พรากผู้เยาว์!!!!!!!!!!!!!
--------------------------
ตอนนี้ไอ้อ้วนที่หุ่นแสลนเดอร์มันยี่สิบแล้ว...
“มองหาพ่อง! อย่าเข้ามาใกล้น้องตองนะ!”
ผมมองลูกอ๊อดที่ตอนนี้วิวัฒนาการเป็นเขียดอย่างสมบูรณ์เต็มร้อยอยู่ในวัยพร้อมวางไข่ยืนกอดคอน้องใบกล้วยของมันพร้อมขู่ฟอดๆเหมือนพังพอน ข้างหลังมีงูจงอางแผ่แม่เบี้ยช่วยขู่ฟ่อๆอีกแรง มีบัพเป็นพรายตานียืนส่งจิตสังหารใส่ผมเป็นระยะอยู่ด้วย ไอ้เขียดมันมองผมตาเขียว พองหางขู่ผมจนน้ำตาตกใน อยากรัดแม่งให้กระดูกแหลกแล้วกลืนลงท้องชิบ!
ไปไหนแล้ววะไอ้อ้วนที่ร้องพี่ภุชๆ แทนตัวว่าน้องร้องจะเอานั่นนู่นนี่ ลูกอ๊อดที่แม่งสาวงูกูหน้าตาเฉยน่ะ!!!
เวรเอ๊ยยยย เอาลูกอ๊อดโชตะของกูคืนมา!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------
จริงๆแล้วเขียดอาจจะแรดเงียบ------ (ถามว่าใครทำ ใครเสี้ยม//ชี้ไอ้คุณภุช นั่นคนเลี้ยง(ต้อย)มาตั้งแต่เล็กๆ) เขาเริ่มผิดใจจนจะฆ่ากันตายตอนพี่เขียดขึ้น ม.ปลาย แต่ก่อนหน้านี้ก็แบบนี้แหละ—(โดนฆ่าหมกดงไผ่)
ตอนชดเชยจากคนเขียน ไม่ได้หาย ไม่ได้อู้นะ แต่ตารางมันแค่รวนไปหมด เริ่มตั้งแต่ลงตอนที่ 8 ได้ไม่กี่วัน คนรู้จักแถวบ้านเขาเสียเลยต้องไปช่วยเขา สวดห้าคืนแน่ะ นับรวดวันเผาด้วยเป็นหก นี่คือคนไปนั่งล้างจานทุกคืนแล้วเก็บของส่งคืนวัดวันสุดท้ายครับ ห้า...ห้า...ห้า(ปวดเอวเพราะต้องนั่งยองๆล้าง เก้าอี้นี่ต่ำสิ้นดีเลย(ซับน้ำตา))
พ้นงานศพยังไม่ถึงอาทิตย์ ย่ากับปู่หนีน้ำท่วมมาอยู่ที่บ้านด้วย อินี่เป็นผู้ชายซกมกไง บ้านรก ห้องรก โดนแม่จิกหัวทำความสะอาด จนตอนนี้ยังซักผ้าไม่เสร็จเลย 555(จะซักทีไรจูงมือน้องสาวหนีไปเล่นน้ำทุกที ถถถ)
และเรื่องสุดท้าย เมื่อต้นสัปดาห์ไปลงทะเบียนกับเสียค่าเทอมมา ขนของย้ายเข้าหอด้วย 555 และวันจันทร์ที่สามสิบนี้เปิดเทอมครับ เอ้า!ปรบมือแสดงความยินดีหน่อย 555(มองตารางเรียนด้วยแววตาซอมบี้ คาบว่างกับเลิกครึ่งวันของพรี่อยู่ไหน???)
ไม่ต้องห่วงครับ ไม่ได้หายไปไหน วนๆเวียนๆอยู่แถวๆนี้ล่ะ เพื่อนยิ่งชวนโคลาโบะนิยายอยู่(จับหัวมันโขกกับตู้งู เอ็งเห็นตูว่างเรอะ!!!)
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาชมและคอมเม้นต์ เจอกันเมื่อปั่นเสร็จครับ คร่อก!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
