บทที่ 16 > รำลึกถึงเพื่อนเก่า .+
หมายเหตุ * บทที่เขียนขึ้นเพื่อสนอง need ไอ้อาร์มคนเดียวล้วนๆ .. มันบอกไม่งั้นมันนอนไม่หลับ -___________-"
สุดท้าย .. ปมหลายปมก็ถูกคลายออกด้วยดี ..
ผมได้เพื่อนของผมกลับคืนมา .. ไอ้ชีส .. ฉบับออริจินอล .. แมนเกินร้อย !! ไอ้เยี่ยมคงไม่บ่นแล้วว่า 'แมร่งเป็นเกย์กันหมดทั้งกลุ่มแล้ว กูเอามั่งดีมั๊ย' .. เพราะตอนนี้ไอ้ชีสกลับไปเป็นเพื่อนสปีชี่เดียวกับมันเหมือนเดิม
ไอ้ทอยซ์ (ไอ้หัวทอง) กับไอ้ไมล์ (ไอ้ไจแอนท์) ก็ลงเอยกันด้วยดี .. (รึป่าว) ... ถึงจะมีต่อยมั่ง เตะมั่ง กระโดดถีบมั่ง .. แต่ก็เห็นมันสองคนกับมีความสุขดีกับลูกๆ (กระต่าย) ทั้งสามของพวกมัน
ไอ้ตาเบน .. ก็ไปกิ๊กกั๊กกับเด็กมอปลายแถวสุรศักดิ์ .... เป็นฝั่งเป็นฝากันหมด ... นิยายเรื่อง 'ฮว๊ากกก .. ฯ ' ก็เอามาลงในเล้าเป็ดแล้ว (ตามคำแนะนำของเฮียน่าน .. The Sun In Night .. ขอบคุณนะค้าบบ บ )
.
.
ช็อคโกแลตชิพในถ้วยละลายไปเกือบครึ่งแล้ว .. ไอ้อาร์มนั่งกอดอกฟังแน่นิ่ง ผมใช้มือเอาช้อนเขี่ยไอศกรีมในถ้วยเล่น ส่วนเซิ่นก็นั่งเล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ..
" ไอ้กัสเบลมันมาชวนเซิ่นเข้ากลุ่มอะเฮีย " คำพูดของเซิ่นทำให้ผมหันไปมองหน้ากับไอ้อาร์มนิ่ง .. เมื่อได้ยินชื่อของ 'ไอ้กัสเบล'
" อืม .. ตามใจดิครับ "
" มันบอกว่ามันคบเฉพาะคนที่หน้าตาดีๆ " เซิ่นยังคงเล่าต่อ ..
" เหอะๆ ก็ถูกแล้ว " ไอ้อาร์มเบะปากก่อนจะค่อนหัวเราะ ...
" เพื่อนมันบอกว่าเนี่ยพอมาอยู่กลุ่มมันปุ๊บก็ต้องเลิกคุยกับเพื่อนเก่าๆที่หน้าตาไม่ผ่าน .. อย่างกัสเบลมันก็บอกว่าเพื่อนเก่ามันก็เลิกคบหมด " เซิ่นบอกก่อนจะยกแก้วน้ำมากระดก
" มันเลิกคบเค้าหรือเค้าเลิกคบมันกันแน่วะ " ไอ้อาร์มทุบโต๊ะอย่างอารมณ์เสีย ผมมองมันด้วยสายตาปรามๆ
" อืม เป็นเพื่อนกับคนดังไม่ชอบเหรอ " ผมหันกลับมาถามเซิ่น
" ดังแล้วนิสัยอย่างงี้ก็ไม่ไหวนะเฮีย "
" มันอาจจะนิสัยดีก็ได้นะเว้ย "
" ไม่รู้ .. แต่ก็ไม่ได้ให้เบอร์มันไปอะ "
" ดีแล้ว อย่าไปรู้จักแมร่งเลยคนอย่างงั้น " ไอ้อาร์มโหมดนี้ไม่ค่อยจะเจอบ่อยนัก .. โหมดของขึ้นเนี่ย !!
" ไปเหอะใกล้เวลาหนังเข้าแล้ว .. กูอยากกินป๊อปคอร์น " ผมรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินลากไอ้สองคนนั่นเข้าโรงภาพยนตร์
.
.
" ทำไมต้องเสือกมาเรียนที่เดียวกับมันด้วยวะ " ไอ้อาร์มทิ้งถุงที่ถือออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตลงบนโต๊ะอย่างหัวเสีย
" หรือมึงจะลาออก " ผมแซวไอ้อาร์มไป
" ฝันไป .. เรื่องของมันไม่มีผลอะไรกับชีวิตกูหรอก "
" เหรอ " ผมประชดมันไป .. ถ้าไม่มีผลอะไรมันเองคงไม่หงุดหงิดขนาดนี้หรอก
" แมร่งกล้าพูด .. เลิกคบกับเพื่อนเก่าๆ ไอ้เชี่ยเอ๊ย .. ตอนนั้นกูน่าจะอัดวิดีโอไว้ว่ะตอนที่มันมาร้องไห้ขอโทษน่ะ "
" ปล่อยมันไปสู่สุขคติเห๊อะ .. มันกำลังจะดังอย่าไปดับอนาคตมันเล๊ย "
" เห็นหน้าแมร่งแล้วหงุดหงิดว่ะ "
" เออน่า .. ไหนมึงบอกว่าปล่อยวางแล้วไง "
" เออๆ กูจะพยายาม " ไอ้อาร์มบอกก่อนจะเปิดระเบียงออกไปจุดบุหรี่สูบ
.
สองปีก่อน ... สมัยยังเป็นละอ่อนเดินร่อนอยู่แถวสยาม .. ใต้ตึกศูนย์หนังสือ ...
วันนี้เป็นวันนัดรวมตัวกันทั้งกลุ่มครั้งใหญ่ในรอบปีก็ว่าได้ ... กลุ่มของผมที่สยามเกิดจากการรวมตัวกันของเพื่อนต่างโรงเรียนที่เจอกันที่สยามบ้าง ที่เรียนพิเศษบ้าง .. ถึงจะมาจากต่างที่กันแต่เรียกว่าจริงใจกันสุดๆ ผู้ชายอะครับมีอะไรก็คุยกันไปตรงๆ ใช้ตังค์แทบจะกระเป๋าเดียวกัน เสียอย่างเดียวมันไม่ค่อยจะว่างตรงกันบ่อยๆ นานๆถึงจะครบทีมทีอย่างวันนี้เป็นต้น ... นับรวมกันได้สิบสองคนถ้วน .. แต่จากวันนี้ไปคงเหลือแค่สิบเอ็ดคน ... ไม่เป็นไรวะ อย่างน้อยก็ยังเล่นฟุตบอลได้ทีมนึง ^^
.
' มึงไปเหอะ .. สิ่งที่มึงทำพวกกูรับไม่ได้ว่ะ ' เสียงใครสักคนเริ่มเปิดหลังจากนั่งเงียบกันมานาน
' กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ ' ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งก้มหน้าเอ่ยคำขอโทษกับทุกคน
' เหอะ มึงจะให้กูเชื่อมั๊ยประโยคนี้อะ '
' กูไม่อยากให้พวกมึงวางตัวลำบาก ไม่อยากให้พวกมึงทำตัวไม่ถูก '
' โอ้โห .. เป็นห่วงพวกกูด้วยว่ะ ' ประโยคนี้จำได้ว่าไอ้เยี่ยมเป็นคนพูด ชัวร์ !!
' ก็เลยทำเป็นไม่รู้จัก .. แล้วไปบอกคนอื่นว่าพวกกูเฟค พวกกูนิสัยไม่ดีมึงเลยไม่คบ ถุย ! ' ไอ้ชีสสมทบ !!
' เฮ้ย .. อย่าไปรุมมันดิวะ กูอยากฟังเหตุผลมันมากกว่า ' ไอ้อาร์มซึ่งตอนนั้นเป็นเพื่อนที่สนิทกับไอ้กัสเบลที่สุดทักท้วง
' กู กูไม่รู้ .. กูอายเค้า '
' อายที่เป็นเพื่อนกับพวกกู .. เออดี งั้นพวกกูคงไม่เหมาะสมที่จะเป็นเพื่อนกับคุณกัสเบลได้หรอกว่ะ ' เพื่อนในกลุ่มอีกคน (แต่เรียนคนละโรงเรียน) บอก
' มึงเข้าใจกูหน่อยดิ '
' เข้าใจว่าไงล่ะครับคุณคนดัง '
' กูกำลังจะมีอนาคต กูกำลังจะมีคนรู้จักเยอะแยะ '
' ถ้ามึงคิดว่า 'ชื่อเสียง' มันต้องแลกมากับ 'มิตรภาพ' ก็ได้ งั้นพวกกูขอความเป็นเพื่อนคืนละกัน ' ไอ้เยี่ยมยื่นสนธิสัญญา
' มึงยังเป็นเพื่อนกับกูนะ '
' แต่กูคงเป็นเพื่อนกับคุณกัสเบลไม่ได้ว่ะครับ กูเฟคไม่เป็น ! ' ผมพูดประโยคแรกของวันนี้ออกไป
' มึงมีเหตุผลอย่างอื่นไหมวะไอ้เบล ' ไอ้อาร์มนั่งมองหน้าไอ้กัสเบลด้วยแววตาผิดหวังอย่างรุนแรง โดยมีไอ้ปริ๊นซ์นั่งบีบมืออยู่ข้างๆ
' กูไม่ได้เฟคใส่พวกมึงนะ กูแค่รักตัวเอง พวกมึงทุกคนก็รักตัวเองกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ '
' เบล .. กูเคยคิดนะว่ามึงคือเพื่อนที่กูคิดว่าใช่ที่สุด สนิทที่สุด วันนี้กูผิดหวังว่ะ .. ผิดหวังจริงๆ ' ไอ้อาร์มบอกอย่างอ่อนแรง
' ขอให้มึงโชคดีกับชื่อเสียงของมึง '
' มึงจะไปอวยพรให้แม่งทำไมวะไอ้ตรอง คนเชี่ยๆแบบนี้ ' เพื่อนคนนึงที่ใส่กางเกงนักเรียนสีน้ำเงินด่าผม
' ครั้งนึงมันก็เคยเป็นเพื่อนกับพวกเรานะเว่ย '
' ไม่ .. กูไม่นับมันเป็นเพื่อนเก่า กูไม่เคยรู้จักมัน ' ไอ้เยี่ยมบอกก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปทางสนามบอลข้างตึกศูนย์หนังสือ
' มึงเคยเป็นเพื่อนที่กูรักมากนะไอ้เบล ' ไอ้อาร์มบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินจับมือไอ้ปริ๊นซ์ตามไอ้เยี่ยมไป
' มึงมีเหตุผลของมึง .. กูรู้ ' ผมตบไหล่มันก่อนจะเดินจากมาเช่นกัน ...
.
.
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นไอ้อาร์มก็ไม่เคยพูดถึงไอ้กัสเบลอีกเลย ... ก็เข้าใจมันนะ รักมาก ไว้ใจมาก .. ไอ้พวกผมมันก็เป็นคนประเภทจริงใจกับไอ้การคบเพื่อนขั้นรุนแรงซะด้วยสิ เลยยากหน่อยที่จะทำใจยอมรับ ...
ตอนนี้ผมเองเฉยๆกับมันแล้วนะ .. ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียดอะไรแล้ว แต่ถ้าจะให้กลับไปเป็นเพื่อนอีกก็คงไม่เอาแล้วเหมือนกัน ... ครั้งเดียวก็พอแล้ว ...
" เซิ่นบอกว่ามันอยู่หอเดียวกับเซิ่นว่ะ "
" งั้นมึงให้เด็กมึงย้ายหอเลย " ไอ้อาร์มนอนกระดิกเท้าเล่น PS3 อยู่หันมาบอกผม
" เด็กกูเชี่ยไร "
" มึงอย่ามา .. ทั้งกินข้าว กินไอติม ดูหนัง เทียวรับเทียวส่งเนี่ย .. มึงจะบอกว่าไม่คิดไรงั้นสิ " ไอ้อาร์มมองอย่างจับผิด
" กูป่าว !! " ผมเดินหนีไปเปิดคอมพ์พิมพ์นิยายต่อ
" เออแล้วนิยายที่มึงลงถึงไหนแล้ววะ "
" ถึงตอนกีฬาสีแล้วว่ะ "
" โห .. ความจำดีนะมึงเนี่ย เก็บทุกฉาก "
" อาร์ม .. กูว่าจะถามมึงตั้งนานแล้ว มึงจะเอาตอนจบแบบไหนวะ "
" มันเรื่องของมึงไม่ใช่เหรอ ?? "
" ไม่ใช่กูหมายถึงเรื่องปริ๊นซ์อะ .. ตอนนี้ทุกคนยังไม่มีใครรู้เรื่องไอ้ปริ๊นซ์ เค้ายังคิดว่ามันยังอยู่ "
" ... มึงก็เขียนไปตามที่มันเป็นนั่นแหละ " ไอ้อาร์มนิ่งอยู่พักนึงก่อนจะตอบกลับมา
" เขียนกูหล่อๆนะมึง " ไอ้อาร์มทิ้งท้ายก่อนจะหันกลับไปเล่นเกมในมือต่อ
" -_______- " ยากว่ะมรึง !!!
' ..... ล้อมวงบรรลงบรรเลงมานั่งบ่นเพลงไม่ยอมหลับนอน ใจกระเด็นกระดอนมันเปียกมันปอนอาการงอมแงม ......
...... เจ้าหัวใจอ่อนแอชอบงอแงงัวเงียตื้นต้น เก็บเอาเธอมาฝันกลางคืนพัวพันกลางวันนัวเนีย .......
...... เหมือนคนทำไร่เลื่อนลอย เหมือนเป็นไทฟอยด์เรื้อรัง หัวใจไม่ยอมระวัง เหมือนดังโดนยาระบาย .......
...... นอนก็นอนไม่หลับกระส่ายกระสับอยู่ทุกเวลา หมอไม่ยอมสั่งยาบอกว่ารักษาไม่หายสักราย ....... '
.
เสียงเพลงเชยๆ ดังมากระทบกระดูกค้อน ทั่ง โกลน ให้สั่นสะเทือนอยู่ในรูหูอีกแล้ว ...
" ไอ้อาร์ม .. เพลงไรวะ "
" เพลงไหน " มันกด PAUSE เกมในมือก่อนจะเงี่ยหูฟัง
" ก็ไอ้ที่ห้องข้างบนมันเปิดเนี่ย กูได้ยินหลายรอบแระ "
" อ่อ .. รักงอมแงม ของพี่จุ้ย .. ศุ บุญเลี้ยง " มันบอกอย่างแฟนพันธุ์แท้
" ห้องไหนมันเปิดวะ "
" กูว่า ... ห้องพี่เกียร์ "
" ธรรมดา หรือ ออโต้ "
" เอาฮาป่ะสัส ! "
" ใครวะ "
" มึงไม่รู้จักหรอก " มันบอกก่อนจะกดเกมเล่นต่อ .. ตะลุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตึ่ด ตื่อออออ อ ~
... ใครวะไอ้พี่เกียร์เนี่ย .. วันหลังจะซื้อแผ่นอื่นให้หัดฟังมั่ง ฟังแมร่งมันอยู่เพลงเดียว -*- ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
