สวัสดีค่ะ โอ๊ยๆ ตอนที่แล้วเห็นอีโมเลือดพุ่งเยอะเลย 
มาอ่านกันต่อดีกว่าเนอะ ไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะค่ะ แค่อ่านจบแล้วมาพูดคุยกันและให้กำลังใจก็ดีค่ะ ถ้าตอนนี้มีคำผิดหรือข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ 
Holler…เรียกฉันสิที่รัก
ตอนที่ 30 Talking body.
Now if we’re talking body
ในตอนนี้หากเราใช้ร่างกายคุยกัน
You got a perfect one so put it on me
เธอคือที่สุดแล้วสำหรับฉัน ใส่มันเข้ามาสิ
Swear it won’t take you long
สาบานได้เลยว่าไม่นานหรอก
If you love me right, we fuck for life
ถ้าหากเธอรักฉันจริง เราจะทำอย่างว่ากันไปทั้งชีวิต
On and on and on
นานเท่านานเลย
Love, give me love
ความรัก ให้ฉันมาเถอะ
Anything you want I’ll give it up
อะไรที่เธอต้องการ ฉันจะมอบให้เธอหมด
Lips, lips I kiss
ริมฝีปากที่ฉันจูบ
Bite me while I taste you’re finger tips
กัดฉันสิ ตอนที่ฉันได้ลิ้มรสปลายนิ้วของเธอ
พิธานแยกขาของพระพายให้อ้ากว้างก่อนที่จะแทรกกายเข้าไปตรงระหว่างขา ใช้ส่วนนั้นของร่างกายตนเองถูไถตรงช่องทางที่เริ่มร้อนผ่าวเพราะต้องการให้สอดใส่เข้าไปเร็วๆ พระพายใจเต้นแรงเมื่อรู้สึกถึงส่วนหัวที่เริ่มถูไถขึ้นลงปัดไปมาราวกับจะแกล้ง ผวาตัวตามเมื่อยามที่พิธานปัดไปมาเช่นนั้น พิธานก็ยังคงเป็นพิธานที่ชอบแกล้งพระพายให้ขาดใจเล่นๆอย่างเช่นเคย
ในที่สุดพิธานก็เริ่มสอดใส่เข้าไปเสียที หลังจากที่แกล้งพระพายอยู่นานสองนาน ความแข็งแกร่งสอดแทรกเข้าไปทีละนิดๆอย่างเชื่องช้า ปรับความยืดหยุ่นให้พระพายได้คุ้นชินก่อนที่จะขยับเข้าไปลึกๆจนในที่สุดก็สุดโคน
“อา....” พระพายร้องออกมาเบาๆเมื่อในที่สุดพิธานก็เข้ามาจนหมดแล้ว
ความคับแน่นที่ร้อนผ่าวเต้นตุบๆอยู่ในช่องท้อง พิธานแช่อยู่อย่างนั้นครู่หนึ่งก่อนที่จะเริ่มขยับกายอย่างช้าๆ ดึงเข้าดึงออกอย่างเป็นจังหวะเนิบๆจนพระพายรู้สึกเกร็งไปทั้งตัวเพราะความเสียวซ่านที่เริ่มจะมีขึ้นมาทีละเล็กละน้อย
พิธานขยับกายเข้าออกตามจังหวะจากนั้นเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั้งห้อง ต้องขอบคุณห้องที่เก็บเสียงของโรงแรมแห่งนี้ ไม่เช่นนั้นต้องมีคนได้ยินเสียงอันลามกที่ดังไปทั้งห้องอย่างแน่นอน
การกระแทกกระทั้นที่เริ่มรุนแรงขึ้น พิธานบดขยี้หนักๆอีกทั้งทิ้งแรงกดแรงๆจนพระพายอ้าปากโกยลมหายใจเข้าทางปากอย่างรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างกาย พระพายอ้าขากว้างขึ้นกว่าเดิมเพื่อรับแรงของพิธานที่มีแต่จะเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้น อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยหรืออ่อนแรลงแต่อย่างใด ใบหน้าของพิธานนั้นซุกไซร้ลงบนแผ่นอกของพระพาย ก่อนที่จะขบกัดยอดอกที่แข็งชันและดึงทึ้งมันจนสุด พระพายเสือกกายขึ้นตามแรงดึงนั้น เจ็บปวดแต่ปั่นป่วนไปทั้งอก หน้าท้องของพิธานเสียดสีกับส่วนนั้นของพระพายเป็นการกระตุ้นทั้งสองทางจนพระพายเริ่มสั่นเทิ้มไปทั้งตัว
พิธานกำลังขยับตัวอยู่นั้น จู่ๆก็หยุดลงทั้งที่ยังแช่ค้างไว้อย่างนั้น พระพายที่หลับตาพริ้มจึงลืมตาอย่างงุนงงว่าพิธานหยุดเพราะอะไร พิธานโอบแผ่นหลังของพระพายขึ้นมาและจัดท่าทางให้พระพายนั่งลงบนตักของตัวเอง ขาของพิธานยืดออกไปโดยที่มีพระพายคร่อมตัว
“อ๊ะ!!”
พระพายร้องออกมาเพราะถูกจัดท่าเช่นนี้ทั้งที่ยังคงค้างส่วนนั้นอยู่ และมันยิ่งลึกเข้าไปกว่าเดิมเพราะน้ำหนักของพระพายกดลงจนสุด พระพายเกร็งกอดพิธานไว้แน่น พลางจิกแผ่นหลังพิธานอย่างต้องการระบายอารมณ์
“ขยับสิ” พิธานบอก พระพายจึงเริ่มขยับเพื่อสานต่อสิ่งที่ค้างคาอยู่เมื่อครู่นี้
ขยับขึ้นลงตามสัญชาตญาณที่เรียกร้องอยู่ภายในร่างกาย สะโพกนั้นกดขึ้นลงเป็นจังหวะพลางเด้งกายให้ส่วนหน้าที่แข็งขืนนั้นเสียดสีกับหน้าท้องแกร่งของพิธาน มันวาบหวามจนขนลุกซู่ในทั้งกาย ยิ่งขยับขึ้นลงมาเท่าไหร่ความปรารถนาอันลึกซึ้งยิ่งพากันออกมาจากจิตใจที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนเท่านั้น พิธานมีดันเอวขึ้นรับกับแรงกระแทกของพระพายเป็นครั้งคราวอย่างนึกแกล้ง เพราะหากพิธานทำเช่นนั้นเมื่อไหร่ พระพายจะสั่นเทิ้มทันทีเพราะมันลึกสุดจนเกินว่าจะคาดคิด
พระพายขยับตัวเริ่มเร็วขึ้นราวกับกำลังเต้นเร่าบนร่างกายของพิธาน พลางสูดปากอย่างเสียวซ่านเพราะทุกอย่างควบคุมได้ด้วยตัวเอง ใบหน้าแหงนรับกับจูบของพิธานที่พรายพรมบนลำคออีกทั้งแรงกัดตรงหัวไหล่ที่ทำเอาพระพายร้องออกมาอย่างอดไว้ไม่อยู่
“อื้อ....อา...”
แรงกัดนั้นไม่ได้มากนักแต่ก็เกินกว่าคำว่ากัดแบบหยอกล้อ พิธานรู้ดีว่าพระพายกำลังต้องการอะไรและเวลาไหนถึงจะใส่ความเจ็บปวดให้ร่างกายพระพายได้ลิ้มรสความทรมาน ความเจ็บปวดที่ร้อนแรงและซาบซ่านไปทั้งกาย ร่างกายของพระพายนั้นพิธานรู้ดีที่ซอกทุกมุม รู้แม้กระทั่งเสียงที่ร้องออกมานั้นไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดแต่เพราะอดกลั้นไม่ไหวในความวาบหวามที่ร่างกายได้รับมัน
พิธานใช้มือนั้นบีบเนื้อสะโพกของพระพายเน้นๆแรงๆจนแดงเถือก อีกทั้งยังฟาดสะโพกด้วยฝ่ามืออีกด้วย แรงตีนั้นดังสั่นจนพระพายสูดปากหลับตาพริ้ม หายใจแรงถี่เพราะแรงตีที่ทำเอาวูบไหวไปทั้งกาย เสียงผิวเนื้อที่ถูกฟาดนั้นช่างฟังแล้วไพเราะจนร่างกายเริ่มจะไม่ไหว พระพายอ่อนระทวยแต่ความต้องการปลดปล่อยเริ่มทวีคูณขึ้น
“จะไม่..ไหว..อ๊า”
พระพายร้องเสียงกระท่อนกระแท่น พิธานรู้ดีว่าพระพายเริ่มจะถึงขีดสุดแล้ว การที่ถูกพระพายขึ้นขย่มกายเช่นนี้ก็ทำให้พิธานเองก็เริ่มอดรนทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน พิธานยกตัวขึ้นและยกพระพายให้นอนลงบนเตียง จากนั้นก็ยกขาของพระพายให้ชิดกันและยกสูงขึ้นชี้ฟ้า ท่านี้ทำให้พระพายบีบรัดส่วนนั้นของพิธานมากขึ้นกว่าเดิม อีกทั้งความคับแน่นนั้นทำเอาพระพายเบิกตาขึ้นเพราะมันช่างเสียวซ่านจนต้องจิกผ้าปูแน่น
“พิ..ธาน...อ๊า” พระพายร้องเรียกชื่อพิธานออกมาเมื่อเจ้าของชื่อนั้นกำลังโยกตัวเข้าออกพร้อมดันขาของพระพายให้สูงขึ้นไปอีกจนสะโพกเริ่มลอยขึ้นจากเตียง
“ชอบไหม ดีรึเปล่า?” พิธานถามพลางหมุนควานเข้าไปอีกแรงๆ
“ชอบ..อื้อ...ดี” พระพายตอบพร้อมร้องครางออกมาพลางตัวโยนพร้อมแรงกระแทก
เสียงชื้นแฉะจากการที่ของเหลวที่กระทบกระทั่งกับเนื้อหนั่น ในที่สุดพิธานก็เร่งความเร็วจนเหงื่อไหล่ตรงขมับ เพียงไม่นานนักพระพายก็กระตุกไปทั้งกาย ขนลุกชูชันเพราะการปลดปล่อยที่รุนแรงและเหมือนจะอัดอั้นจนพากันทะลักออกมามาเลอะหน้าขาที่ยกสูงของตนเองในขณะนี้ พิธานดึงแกนกายของตนเองออก ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปล่อยในถุงยางอนามัยซึ่งทำหน้าที่ของมันได้ดีจนวินาทีสุดท้าย ส่วนนั้นของพระพายอ่อนตัวลงเพราะการปลดปล่อยที่หลายครั้งจนเริ่มอ่อนแรงแต่ผิดกับพิธานที่ยังรู้สึกคักจัด เพราะส่วนนั้นที่อ่อนตัวลงเล็กน้อยก็เริ่มทำท่าจะสู้รบขึ้นมาอีกครั้ง
“อีกทีไหวไหม?” พิธานถามพลางจัดท่าทางให้พระพายนอนเหยียดแล้วโน้มตัวลงจูบพระพายเบาๆที่ริมฝีปากอย่างหยอกล้ออยู่หลายครั้ง
การกระทำแสนอ่อนหวานหลังจากที่ร่วมรักกันมาอย่างร้อนแรงนั้นทำเอาพระพายอายจนแดงไปทั้งหน้า พระพายมองพิธานที่ส่งสายตาหวานให้พร้อมกับจูบไล่ลงลำคอราวกับจะอ้อนขอทำต่อจนพระพายเริ่มอยากจะทำต่ออีกครั้งแม้ว่าจะเหนื่อยแล้วก็ตาม
“แต่ผมไม่มีแรงแล้วนะ” พระพายบอกทั้งๆที่อมยิ้มอยู่อย่างนั้น
“นอนนิ่งๆก็พอ” พิธานบอกเท่านั้น
“แบบนั้นก็ได้เหรอ?”
พระพายเริ่มหายใจกระชั้นชิดมากขึ้นเมื่อพิธานลูบไล้แถวเอวพร้อมบีบมันช้าๆเป็นจังหวะ พิธานนั้นเก่งเสมอเรื่องกระตุ้นความรู้สึกของพระพายให้ติดไฟขึ้นมาได้ง่ายดายทั้งๆที่ร่างกายนั้นปวกเปียกเต็มที
“ได้สิ”
พูดจบพิธานก็เริ่มเล้าโลมพระพายอีกครั้ง พรมจูบไปตามร่างกายก่อนที่จะพลิกพระพายให้นอนคว่ำลง แน่นอนว่าพระพายโอนอ่อนให้พิธานจับพลิกไปมาได้อย่างง่ายดาย เพราะเริ่มจะเครื่องติดตามพิธานแล้วเหมือนกัน ทั้งๆที่บอกตัวเองว่าไม่ไหวแล้วแต่พอถูกต้อนทีไรก็กลายเป็นคนพร้อมจะทำเรื่องอย่างว่าอย่างไม่มีความอิดออด จะเรียกว่าเป็นคนเช่นไรดี เครื่องติดง่ายหรืออย่างไร
หลังจากสวมถุงยางอนามัยเตรียมพร้อมแล้ว พิธานก็สอดใส่เข้าไปในช่องทางนั้นอีกครั้ง พิธานขยับตัวเข้าหาและออกช้าๆอย่างเร้าอารมณ์ เหงื่อไหลไปทั้งกายแต่กระนั้นพิธานก็ยังไม่หยุด ยังคงเคลื่อนไหวร่างกายอย่างได้พลิ้วไหวจนพระพายพายได้แต่โยกคลอนตาม ตอนนี้ไม่ได้มีแค่ร่างกายที่ได้รับความสุขสมนั้น ความรู้สึกในใจก็อิ่มเอมไม่แพ้กัน
ตอนนี้ทุกอย่างดูฟุ้งไปหมด ดวงตาปรือปรอยเพราะรู้สึกดี สุขสมจนร่างกายแทบจะลอยล่องไปบนฟากฟ้าที่พร่างพรายไปด้วยดวงดาวดารดาษ ไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงกี่ยามเพราะไม่อาจจะละความสนใจนั้นไปจากตัวของพิธานได้ ความคิดที่นึกได้อย่างเดียวในตอนนี้คืออยากให้พิธานใส่มันเข้ามา ใส่เข้ามาอีก ใส่ให้รุนแรงและโยกตัวให้รับรู้เข้าไปลึกจนสุดใจว่าร่างกายที่อยู่ภายใต้อาณัตินี้คือมีเจ้าของแล้วและอยากจะเป็นเช่นนี้ไปตราบนานเท่านาน
แม้ตอนนี้ทั้งสองไม่ได้มีประโยคการพูดคุยใดๆทั้งสิ้น แต่ร่างกายกับเข้ากันได้ดีอย่างรู้ใจซึ่งกันและกัน ริมฝีปากที่ประกบจูบ รอยกัดเป็นรอยแนวฟันอย่างชัดเจนจากการสัมผัสมัน รู้สึกถึงความปรารถนาที่หยั่งรากลึกราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ร่างกายส่วนนั้นที่เชื่อมต่อกันกำลังขยับเข้าออกเป็นจังหวะ รับรู้ได้ถึงความเร่าร้อนที่กำลังปะทุออกมา เป็นการสื่อสารของกันและกันด้วยร่างกายที่เข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ
แม้แรกๆนั้นจะหวั่นใจเพราะคุ้นเคยกับของเล่นชิ้นโปรดที่พิธานสั่งสมมาให้จนติดใจ เลยกลัวใจว่าจะไม่สามารถทำเรื่องพวกนี้โดยปราศจากของเหล่านั้นได้ แต่สุดท้ายพระพายคิดผิด...พิธานกกลับทำมันได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งของเหล่านั้น พิธานทำให้ร่างกายของพระพายเตลิดไปยิ่งกว่าใช้ของเหล่นพวกนั้นเสียอีก ทำมันได้ดีเสียใจเต้นแรงแทบกระโดนออกมานอกอกเลยทีเดียว
และสิ่งหนึ่งที่รู้สึกได้ยามที่พิธานกำลังใช้ท่วงท่าที่รู้สึกว่ามันวิเศษอยู่ในขณะนี้คือ...พระพายไม่ได้ต้องการเพียงเรื่องอย่างว่ากับใครก็ได้ มีเพียงแต่พิธานเท่านั้นที่ร่างกายและจิตใจเรียกหาและต้องการ เชื่อว่าหากจะต้องไปทำกับใครทั้งตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็จะไม่มีใครที่สามารถเติมเต็มความต้องการที่ยากจะหยั่งถึง ความปรารถนาที่ไม่สิ้นสุดและความความเสียวซ่านที่พิธานเท่านั้นจะมอบให้ได้ ร่างกายมันร่ำร้องตะโกนบอกว่าพิธานคือที่สุดแล้ว สมบูรณ์แบบที่สุดในชีวิตนี้แล้ว
“อึก....อ๊า..ดี” พระพายครางออกมาเบาๆ เมื่อพิธานขยับตัวแรงขึ้นพร้อมโน้มตัวลงมาแลบเลียใบหูของพระพาย ขบกัดตรงติ่งหูและดูดดุนมันไปด้วย
พิธานขยับรุนแรงขึ้นและแรงขึ้นจนในที่สุดพระพายก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้งแต่ แต่ของเหลวนั้นเริ่มจะใสและน้อยลง พิธานถึงกับยิ้มกริ่มเพราะนี่คงถึงขีดสุดของพระพายแล้ว พิธานจึงเร่งเครื่องตามไปติดๆและปลดปล่อยมันออกมาอีกครั้งซึ่งไล่เลี่ยกับพระพายที่ตอนนี้นอนหมดเรี่ยวแรง
“ปล่อยจนตัวแห้งหมดแล้ว” พิธานว่าก่อนที่จะจูบหน้าผากชื้นเหงื่อของพระพายที่หลับตาพริ้มอย่างหมดแรงแล้วจริงๆ หมดแรงจนตัวแห้งเหือดเลยทีเดียว
“เหนื่อยจัง” พระพายบ่นเบาๆพลางหลับตาอยู่อย่างนั้น รู้สึกไม่อยากขยับตัวอยากหลับทั้งอย่างนี้ แต่ความเหนอะหนะนั้นก็ทำเอาไม่สบายตัวเหมือนกัน
“นอนเถอะ” พิธานพูดแค่นั้นก่อนที่จะจัดการเก็บข้าวของ เศษกระดาษชำระที่หล่นอยู่บนเตียงและรอบๆเตียงไปเก็บทิ้ง จากนั้นก็เดินไปยังห้องน้ำหยิบผ้าเช็ดผมผืนเล็กไปชุบน้ำแล้วมาเช็ดตัวให้พระพาย
แม้จะเหนื่อยและง่วงขนาดไหน แต่พระพายก็รู้สึกตัวว่าตอนนี้พิธานกำลังเช็ดตัวให้ รวมถึงทำความสะอาดตรงส่วนนั้นจนรู้สึกว่าสะอาดขึ้นพอควร อย่างน้อยก็สบายตัวกว่าก่อนนี้มาก พิธานที่ค่อยๆเช็ดอย่างเบามือจนเหมือนกำลังถูกทะนุถนอมไม่มีผิด พระพายยิ้มออกมานิดๆทั้งที่ยังคงหลับตาอยู่อย่างนั้น
“ยิ้มอะไร นอนได้แล้ว เหนื่อยไม่ใช่เหรอ?” พิธานว่าหลังจากที่เห็นรอยยิ้มประกายบนใบหน้าของพระพาย
“ขอบคุณนะ” พระพายพูดเบาๆก่อนที่จะหลับไป พิธานไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มออกมา
เมื่อจัดการเช็ดตัวพร้อมสวมเสื้อพระพายแล้ว พิธานก็เดินไปอาบน้ำล้างตัวจากนั้นก็กลับมายังเตียงนอนสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยและล้มตัวลงนอนข้างพระพายที่หลับสนิท หลับชนิดลึกจนริมฝีปากอ้าเผยอขึ้นมาน้อยๆ พิธานเห็นอย่างนั้นจึงก้มลงไปดูดริมฝีปากล่างของพระพายเบาๆก่อนที่จะนอนลงและหลับทันที คืนนี้รู้สึกว่าช่างเป็นคืนที่วิเศษสุดเท่าที่เคยมีมา...
...
..
.
ด้านไคและเก้านั้นแม้จะดึกดื่นขนาดนี้แล้วแต่ก็ยังหลับไม่ลงเพราะรู้สึกเหนื่อยและเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด สาเหตุที่ทำให้ทั้งสองนอนหมดแรงอยู่บนเตียงอยู่เช่นนี้คงต้องย้อนกลับไปตอนที่พิธานขอตัวกลับห้อง
หลังจากที่พิธานกลับห้องแล้ว คงเหลือแต่ไคและเก้าที่นั่งดื่มไวน์กันต่อ ทั้งสองหาเรื่องทะเลาะกันเป็นฉากบังหน้าให้พิธานรำคาญและต้องกลับห้องไปในที่สุด เป็นแผนที่คิดได้อย่างกะทันหันโดยหนุ่มลูกครึ่งเพื่อนสนิทของพิธานนั่นเอง
“มึงนี่แผนเยอะแผนแยะจริงๆเลย” เก้าว่าพลางยกแก้มดื่ม
“พิธานก็อยากไปนั่นแหละ แต่ไม่รู้จะลุกไปแบบเนียนๆได้ยังไง เลยต้องช่วย” ไคว่า
“นี่กลายเป็นมึงกับกูเป็นคู่หูชวนตีไปในสายตาไอ้พิธานเพื่อนมึงแล้ว” เก้าทำหน้าหน่ายๆเมื่อนึกถึงหน้าของพิธานที่ดูระอาใจที่เห็นเขาสองคนทะเลาะกัน
“เอาน่า พิธานรู้นั่นแหละว่าเราไม่ได้ทะเลาะกันจริงๆ” ไคบอก
“เพื่อนมึงแสนรู้ขนาดนั้น?” เก้าเลิกคิ้วถามอย่างไม่อยากเชื่อ
“ใช่ แสนรู้ทุกเรื่องแหละ แต่ทำเป็นไม่รู้แค่นั้นเอง”
ไวน์ที่เหลืออยู่ขวดสองขวดก่อนหน้านี้ก็หมดเกลี้ยงแล้ว ทั้งสองคนจึงเก็บข้าวของให้เรียบร้อยและเดินเข้าไปในห้อง สิ่งแรกที่ไคทำคือการอาบน้ำ แน่นอนว่าเก้าล้มตัวนอนทั้งอย่างนั้นโดยไม่คิดจะอาบน้ำ
ใช้เวลาไม่นานนัก ไคก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมสวมเสื้อผ้าเตรียมนอน ในขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นเก้านอนแผ่หลาก็นึกอยากแกล้ง จึงเดินไปดึงเท้าของเก้าและลากเก้าลงจากเตียงครึ่งตัว กลายเป็นท่อนล่างของเก้าห้อยอยู่ตรงปลายเตียง
“เหี้ยไค มึงเล่นอะไรของมึง!!!” เก้าร้องโวยวายทั้งๆที่เพิ่งผล็อยหลับไปไม่กี่นาทีแท้ๆ
“ก็อยากแกล้ง” ไคว่าพลางหัวเราะ
“ได้ มึงอยากเจอดีใช่ไหม?”
เก้าลุกขึ้นพลางไล่เตะไคไปทั่วห้อง ไคไม่ยอมให้ทำได้ง่ายๆวิ่งรอบห้องไปทั่วโดยที่เก้าได้แต่หัวเสียเอาหมอนไล่ขว้างไคไปด้วย
“มึงมาให้กูฟาดซะดีๆ” เก้าว่าพลางรับหมอนที่ไคขว้างกลับ
“ไม่ยอมหรอก” ไคว่าก่อนที่จะพุ่งเข้าไปกอดเก้าที่ไม่ให้ทันตั้งตัวและลากไปโยนบนเตียงทันที
“มึงจะทำอะไร!!” เก้าร้องขึ้นเมื่อไคแกล้งหนักกว่าเดิม โดยการกดลงบนเตียงด้วยเรี่ยวแรงที่เยอะกว่ามาก ขึงแขนทั้งสองไว้และกดหัวเข่าลงบนเข่าของเก้าด้วยเช่นกัน
“ไอ้ไค มึงหยุดนะ” เก้าเริ่มหวั่นๆเมื่อไคโน้มใบหน้าลงมาจนใกล้
“กลัวเหรอ?” ไคถามพลางมองเข้าไปในดวงตาของเก้า
“ไม่ขำนะมึง ปล่อยกู” เก้าว่า เสียงนั้นทำท่าจะเบาลงเพราะใบหน้าของไคใกล้เข้ามาทุกที
“ถามว่ากลัวไหม?” ไคถาม
“กูไม่กลัว..แต่ไม่ชอบ...แบบนี้” เก้าว่าพลางเสหน้าหลบไคที่ตอนนี้แตะจมูกลงบนแก้มของเก้า
“แล้วชอบแบบไหน?” ไคถามอีก เก้ากัดปากแน่น รู้สึกว่าตัวเองใจเต้นแรงแปลกๆเข้าให้แล้ว
“ไม่รู้...แต่ไม่ใช่แบบนี้” เก้าตอบ
“คราวหน้าก็บอกด้วยล่ะ ว่าชอบแบบไหน จะได้จัดให้”
ไคว่าก่อนที่จะเอียงหน้าแล้วจูบริมฝีปากเก้าเสียงดังจ๊วบ เก้าเบิกตากว้างอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดีและที่งงไปว่านั้นคือตัวเองทำไมถึงปล่อยให้ไคจูบได้ง่ายดายขนาดนี้ เมื่อโดนจูบแล้วไคก็ปล่อยเก้าให้เป็นอิสระ
เก้าที่ถูกปล่อยนั้นรู้สึกร้อนผ่าวแถวๆใบหน้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อยที่ไคจูบ แต่ครั้งนี้รู้สึกใจสั่นกว่าครั้งก่อนๆ เพราะไคที่ประชิดตัวและทำเหมือนจะปลุกปล้ำหรือเพราะสายตาที่ดูแพรวพราวระยิบระยับนั่นจึงทำให้แปลกไปขนาดนี้ หรือสุดท้ายเพราะใจของเก้าที่เริ่มแปรเปลี่ยนไปกันแน่
คิดไปคิดมารู้สึกเสียหน้าเป็นบ้า ไม่รอช้าเมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เก้าก็คว้าหมอนทุบไคอย่างเร็วและรุนแรง มือไม้ตีไปยังตัวไคที่หัวเราะเพราะเห็นเป็นเรื่องตลก
พักใหญ่กว่าเก้าจะสงบลงและยอมหยุดได้เพราะหมดแรงแล้ว จึงต้องนอนแผ่นหราอยู่บนเตียงโดยที่มีไคนอนอยู่ข้างๆ เนื้อตัวของไคแดงเป็นจ้ำๆจากรอยตี ส่วนของเก้านั้นมีรอยนิ้วมือของไคที่บีบตามแขนเพื่อให้หยุดตี เรียกได้ว่ากว่าจะได้หลับได้นอนก็เจ็บเนื้อเจ็บตัวกันพอควร
“นอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องกลับแล้ว” ไคว่า
“เออ กูจะนอนแล้ว ฝันดี” เก้าใจดีนิดหน่อยที่บอกฝันดีไคที่กำลังปิดไปในห้องนอน
“ครับๆ ฝันดีเหมือกัน” ไคว่าก่อนที่จะนอนลงและโฉบไปจูบแก้มของเก้าแล้วเด้งตัวออกมาทันที
“เอาที่มึงสบายใจเถอะ” เก้าบอกเท่านั้นเพราะไม่มีแรงจะสู้รบแล้ว จากนั้นต่างคงก็ต่างหันหลังนอนหลับไปในที่สุด...
Lyrics : Talking body by Tove Lo
หัวข้อ: #Holler...เรียกฉันสิที่รัก#...ตอนที่ 71 (17/11/19) P.37 -END- (อ่าน 223550 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก