ตอนพิเศษ ของ พิเศษ13
ตาร์กับข้าว(โหมดตาร์)
“วันนี้พ่อจะออกมาหาน้องเพลงหรออาตาร์”เสียงเด็กตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่สิ ไม่น่าจะเล็ก มันโตแล้วนะตอนนี้
“ครับ.. แต่น้องเพลงต้องเป็นเด็กดีนะ เพราะว่าพ่อต้องสำรวม”ผมบอกไอ้ตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ วันนี้เป็นวันหยุด แล้วอยู่ในช่วงออกพรรษาด้วย วัดที่พระข้าวไปบวช เป็นวันพระปฏิบัติทางสายพุธโทนะครับ ตอนที่พระข้าวบวชตอนนั้นไอ้เพลงมันก็ร้องไห้ใหญ่คิดว่าพ่อจะหนีมันไป ผมก็ต้องนั่งอธิบายเป็นวรรคเป็นเวรว่าเดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว พ่อไปทำบุญให้น้องเพลงไง อะไรประมาณนี้ไป
วัดนี้ค่อนข้างที่จะเคร่งมาก ไม่มีโทรทัศน์ พระห้ามพกโทรศัพท์ หนังสือพิมพ์ก็ห้ามอ่าน เพราะมันไม่ใช่กิจของสงฆ์ อาหารที่ฉันท์ต้องเป็นอาหารมังสวิรัติ และต้องฉันท์ข้าวในบาตรด้วย ถ้าใครนึกภาพไม่ออกก็ผมจะอธิบายให้ฟังก็คือ การตัดอาหารทั้งหมดรวมๆกันในบาตรเดียวเพียงครั้งเดียว แล้วฉันท์ในนั้นแหละครับ ห้ามเลือกฉันท์เด็ดขาด พระค่อนข้างจะสำรวมมากๆ จะไม่เหมือนพระวัดทั่วไป และวัดนี้มีหลายสาขาในทุกๆภาค เหตุที่มีเช่นนี้เพราะว่าพระหลวงพ่อใหญ่ที่เป็นผู้ดูแลทั้งหมดต้องการเผยแผ่ศาสนา มันก็เป็นสิ่งที่ดีที่ผมได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ปกติไปวัดแถวบ้านหรือว่าวัดทั่วๆไปก็จะเหมือนกันหมด แต่ที่นี่แตกต่างไปเพราะกระทั่งตัววัดหรือรูปแบบของวัดเองก็เหมือนให้ความเป็นกันเองไม่เหมือนวัดทั่วไป ที่นี่สะอาดและร่มรื่นไปด้วยต้นไม้รอบๆวัด และทุกวัดที่หลวงพ่อใหญ่ได้ไปสร้างไว้นั้นสภาพของวัดจะเหมือนกันทั้งสิ้น
“แล้วคุณย่าละฮะ”มันถามอีก เมื่ออาทิตย์ก่อน พ่อกับแม่ของพระได้โทรมานัดผมไว้เรียบร้อยแล้วนะครับ รวมถึงพี่เจ้ากับพี่ตังก็มาด้วย และน้องสาวตัวดีของผมไอ้โนกับป่านเพื่อนผมก็มาด้วยเช่นกัน
“คุณย่าไปรอที่วัดแล้วครับ”ผมบอก เพราะเมื่อกี้แม่ของพระโทรมาบอกว่าถึงแล้ว ส่วนไอ้เป้ไอ้เข็ม ไอ้แสบกับน้องปาน ก็ถึงแล้วเหมือนกัน ไอ้ป๊อดกับไอ้แมนมาไม่ได้เพราะว่าติดธุระนะครับ
“เย้ๆ..น้องเพลงจะได้เจอพ่อแล้ว”ไอ้ตัวเล็กมันดีใจใหญ่
“น้องเพลงต้องเรียกพ่อว่าหลวงพ่อนะครับ”ผมบอก
“หลวงพ่อ”มันพูดทำหน้าคิดนิดหน่อย
“ครับ เพราะว่าพ่อน้องเพลงตอนนี้เป็นพระอยู่”ผมอธิบาย
“อืม..หลวงพ่อ มันแปลกๆอะ”มันทำหน้ากวนๆ ผมได้แต่ยิ้มให้กับความขี้สงสัยของมัน
ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงวัด วันนี้คนค่อนข้างเยอะมากๆ เพราะว่ามีการทอดกฐิน
“โห.. คนเยอะแยะเลยอะ”ไอ้เพลงมันตื่นเต้น เพราะนี่คือการมาครั้งที่สองนะครับ ครั้งแรกไม่มีงาน ชาวบ้านที่นำอาหารมาถวายก็จะนำไปจัดเป็นโต๊ะเหมือนบุ๊บเฟ่นะครับ ให้พระมาเดินตักได้เลย และเมื่อพระตักเสร็จ ญาติโยมทั้งหลายก็กินได้ตามอัธยาศัย แต่คราวนี้คือคนที่มีจิตใจบุญใจกุศลนะครับ เค้าก็จะมาเปิดร้านอาหารฟรีนะครับ หรือโยมหลายๆคนที่ตามหลวงพ่อองค์ที่แก่พรรษามากท่านก็จะเดินทางเทศน์ในหลายวัด พระที่วัดนี้ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาแพทย์บ้าง วิศวะบ้าง พวกนักเรียนนักศึกษาเยอะมาก ตำรวจทหารก็มี บางท่านเป็นแพทย์พอมาบวชท่านก็คงชอบ บางท่านบวชไม่ศึกเลยก็มี พระส่วนมากที่มาบวชที่วัดนี้ถ้าแก่พรรษามากก็จะบวชไม่ศึกเลย และก็ยังเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยต่างๆด้วย
ไอ้เพลงมันมองหน้าผมไปมา ทำท่าเหมือนจะวิ่งไปที่บูทอาหาร ที่ขอบอกว่ากินฟรีครับ คือเราสามารถเดินไปหยิบของเค้าได้เลย ก็บอกขอบคุณเค้าด้วย เพราะเค้าก็เหมือนมาให้ทำบุญให้ทานสร้างบารมีของตัวเอง มีหลายร้านมากๆทั้งเครปญี่ปุ่น ข้าวต่างๆ เฟรนฟรายฮอทดอก น้ำ เค้ก เยอะแยะไปหมด
“หิวหรอ”ผมถามยิ้มๆ ไอ้เพลงมันพยักหน้าทันที
“.น้องเพลงไม่อยากเจอพ่อหรอ เดี๋ยวไปสวัสดีคุณย่ากับคุณปู่ก่อน แล้วไปกราบหลวงพ่อ แล้วค่อยมากินดีกว่านะครับ มันไม่หมดหรอก”ผมบอก
“ก็ได้”ไอ้เพลงมันตอบทันที ผมเดินไปหยิบผ้าไตรที่จะนำมาถวาย กับน้ำที่เป็นแพ๊คๆมา
“น้องเพลงถือผ้าให้อาหน่อย”ผมบอก แล้วยื่นผ้าให้ มันค่อนข้างหนักเหมือนกัน
“หึ.. ไหวไหม”ผมถาม
“ไหวฮะ”มันตอบ แต่คิ้วมันขมวดติดกัน ผมเดินไปยกน้ำออกมาก่อน
“ปะ..”ผมบอกไอ้เพลง แล้วเดินนำมา มันก็รีบวิ่งตามผมมาทันที อาหารที่เค้าจัดให้พระวันนี้ได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว คาดว่าพระน่าจะเกือบห้าหกสิบองค์ได้ เพราะว่าถ้าทอดกฐินในครั้งๆหนึ่งนั้น พระทุกวัดที่เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อใหญ่ จะต้องมาด้วย จะเป็นก็เฉพาะงานใหญ่ๆแบบนี้แหละครับ
อีกอย่างวัดนี้คือจะไม่มีตู้รับบริจาคเลย ถ้าอยากถวายก็ให้นำไปให้โยมอุปถาก ก็คือพวกที่เสียสละเวลาของตัวเองเป็นผู้ดูแลสงฆ์นะครับ ส่วนใหญ่จะเป็นโยมผู้หญิงและก็ปฏิบัติธรรมด้วย คือพระจะไม่มีสิทธ์จับเงินเด็ดขาด เวลาที่พระต้องการเงินส่วนนี้ไปจ่ายค่าอะไรก็ตามก็ต้องให้โยมอุปถากเป็นคนดูแลเงินในบัญชี เงินที่ญาติโยมถวายส่วนมากจะเป็นส่วนกลางของวัดนะครับ รู้สึกผมจะรู้ดีเป็นพิเศษเหลือเกิน กร๊าก ก็เดี๋ยวผมจะได้บวชต่อจากพระนิครับ
ผมเห็นหลังของไอ้เป้กับไอ้เข็มไวๆ มันนั่งอยู่กับพวกพ่อแม่ของพระแล้วเรียบร้อย ปกติวัดนี้จะเงียบมากถ้าเป็นวันธรรมดา แต่วันนี้มีงานทำบุญใหญ่ คนเยอะ เสียงแยะมากมายครับ
“สวัสดีครับพ่อ แม่ สวัสดีครับพี่เจ้าพี่ตัง”ผมยกมือไหว้เมื่อไอ้เป้มันรับแพ๊คขวดน้ำไปถือให้
“หวัดดีฮะคุณปู่คุณย่า”มันเดินไปกอดปู่กับย่ามันทันที ไอ้โนมันก็เดินมากอดผมด้วย เฮ้อ น้องสาวผม
“พี่จบก่อนแล้วก็วางตรงนี้เลย เค้าให้วางรวมกันอะ”ไอ้เป้บอก ผมพยักหน้ารับรู้
“อะ..น้องเพลงมาสาธุก่อนครับ”ผมเรียกไอ้ตัวเล็ก มันก็รีบเดินมาทันที ผมยกแพ๊คน้ำมา ไอ้เพลงมันก็เอามือมาแตะไว้
“.......................”ผมท่องบทถวายของ
“สาธุสิครับ”ผมบอก
“สาธุ”ไอ้ตัวเล็กมันพูด ผมกับไอ้เป้ก็ช่วยกันยกน้ำไปไว้ตรงที่เค้านำข้าวของมาถวายกัน
และก่อนที่พิธีจะเริ่ม พระทุกองค์ก็ไม่ได้ออกมาเดินหรอกนะครับ ไม่นานหลวงพ่อใหญ่ก็มานั่งพบญาติโยมก่อนที่พิธีจะเริ่ม มันเป็นแค่อาสนะเล็กๆนะครับ ญาติโยมทั้งหลายก็ไปกราบไหว้กัน
“พ่อแม่ครับ..จบก่อนครับ..ทำบุญร่วมกัน”ผมยื่นผ้าไตรให้พ่อกับแม่พระ
“จ๊ะลูก”แม่พระรับไปก่อนที่จะจบผ้าไตรพร้อมกับพ่อ แล้วผมก็พาไอ้เพลงมาไหว้หลวงพ่อใหญ่แหละครับ แล้วก็นำผ้าถวายให้ท่าน แล้วก็ออกมาเลยเพราะว่ามีญาติโยมรอพบท่านเยอะ
ไม่นานพระก็มากันพร้อมนั่งบนอาสนะของตนเอง
“พ่อมาแล้ว”ไอ้ตัวเล็กมันเห็นพระเดินมาพอดี คือแบบว่าพระทุกองค์จะหลุกหลิกไม่ได้อะครับ
“พ่อไม่เห็นมองเพลงเลยอะ”ดูมันดิครับ เหอะๆ
“พ่อรู้แล้วแหละครับว่าน้องเพลงมา..ไปครับ ไปนั่งตรงนั้นกัน”ผมบอก แล้วจูงไอ้เพลงแล้วก็เรียกพ่อกับแม่ แล้วก็เรียกทั้งหมดให้เข้าไปนั่งในศาลา
ศาลาจะเป็นศาลาหินอ่อนที่สร้างไว้ใหญ่มากๆ เป็นศาลาเปิดกว้าง จะไม่เหมือนศาลาวัดทั่วไป จะมีแค่พระพุทธรูปองค์ใหญ่แค่องค์เดียว แล้วก็มีรูปหลวงพ่อใหญ่ และหลวงพ่อองค์ต่างๆที่เป็นเหมือนครูบาอาจารย์ของพระแก่พรรษานะครับ รอบๆศาลาวัดจะเป็นต้นไม้ทั้งหมดเลย
ผมพาทุกคนมานั่งอยู่ข้างๆติดพนังที่เป็นแค่พนังกั้นความสูงแค่หนึ่งเมตร เพราะว่าคนเยอะมาก เด็กๆก็จะวิ่งเล่นกันข้างนอกเพราะว่าอาหารเยอะเหลือเกิน
พระข้าวหันมามองหน่อยๆ แล้วก็ต้องก้มกลับเหมือนเดิม แค่สบตาก็พอแล้ว ผมคิดแค่นั้น.. พระก็จะนั่งเรียงกันตามความแก่พรรษานะครับ ส่วนพระที่เป็นพระนักเทศน์นะจะนั่งด้านหน้า
พิธีการเริ่ม บทสวนจะไม่เหมือนบทสวนที่วัดอื่น ปกติตามวัดทั่วไปจะสวดอิติปิโส พาหุง และตามนั้นแหละครับเป็นสเตปไป และจะสวดไม่แปล ลูกศิษย์วัดที่วัดนี้จะต้องสวดเป็นทุกองค์ คือสวดแล้วต้องแปลด้วย ออกแนวเหมือนเป็นทำนองนะครับ ฟังแล้วจะเพราะมากๆ เพราะว่าพระองค์ที่นำสวดเสียงจะไพเราะมากเลยครับ พระจะไม่ตะโกน ไม่เร่งสวด ไม่ตะเบ็ง เสียงนุ่มสวดพร้อมกันพระและเณรรวมกันเสียงนุ่มเพราะโคตรๆอะครับ
พอพระให้พรเสร็จ พระก็ต้องฉันท์อาหารก่อน โดยที่วัดนี้จะให้โยมที่เป็นผู้ชายถือบาตรได้นะครับ
“น้องเพลงอยากถือบาตรให้หลวงพ่อไหม”ผมหันไปถาม มันพยักหน้าทันที เมื่อเห็นหลายคนกำลังเข้าไปหาพระเพื่อถือบาตรพระให้
“พ่อจะถือไหมครับ”ผมหันไปถามพ่อแทน ตอนแรกกะว่าจะไปเอง
“ตาร์ไม่ไปหรอ”พ่อถาม
“พ่อไปเถอะครับ..เดี๋ยวตาร์มาวันหลังได้”ผมบอก พ่อรีบลุกขึ้นแล้วจับมือไปกับไอ้เพลง พ่อไปถึงพระข้าวก็ยื่นบาตรให้พ่อ ไอ้เพลงมันก็มองพ่อมันตาปริบๆ พระยิ้มให้ แล้วเดินลงมาไอ้เพลงมันก็เดินตามพ่อพระไปเดินจับมือไปนะครับ พอพระทุกองค์ตักอาหารเสร็จแล้วก็ต้องเดินประจำที่ของตัวเอง และญาติโยมทั้งหลายก็ต้องออกจากศาลานะครับ ให้พระฉันท์ข้าวไป ก็ออกมานั่งข้างๆศาลามันมีที่นั่งอยู่นะครับ ก็มองเข้าไปเห็นพระฉันท์ด้วยนั่นแหละ
“พ่อกินลงได้ไงอะ”ไอ้เพลงมันเดินหน้าเข้มมาถามผม ผมหัวเราะ
“มันก็เป็นอาหารเหมือนกันไงครับ.. น้องเพลงอยากกินไหม”ผมถาม มันส่ายหัว อาหารที่พระตักเสร็จเมื่อกี้เราไปตักได้เลยนะครับ เพราะว่าพระได้อุปโหลกให้ญาติโยมไปแล้ว
พอระหว่างที่พระฉันท์ผมก็พาไอ้น้องเพลงกับพวกพี่ๆออกมาเดินหาอะไรกินกัน ก็กินไม่ได้มากหรอกครับ กินนู้นกินนี่ไป แล้วกลับมาที่ศาลา พระที่อ่อนพรรษากว่าส่วนมากจะรู้หน้าที่ของตัวเองนำบาตรของพระที่แก่พรรษากว่าไปล้างทำความสะอาดให้นะครับ แล้วเสร็จจากนี้พระนักเทศน์ก็ได้เทศน์เรื่องต่างๆของพุทธศาสนา โดยพระทุกองค์ก็ยังนั่งอยู่ด้วย พอพระเทศน์เสร็จ เราก็มีพิธีทอดผ้าไตรต่อนะครับ คือนำผ้าไตรที่เราไปจับบัตรคิวมา เพราะว่าคนเยอะมากๆ แล้วนำผ้าไตรไปถวายพระ พวกผมได้เบอร์เก้า แม่ง โคตรนานได้อีกอะครับ เหอะๆ
พระข้าวนั่งด้านหลังของพระที่เราจะทำการถวายจะอยู่ด้านหน้า ก็เลยไม่ได้ถวายให้พระเลย แต่ถึงยังไงผ้าก็ต้องไปรวมกันอยู่ดีนั้นแหละครับ พอถวายผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“น้องเพลงไม่เห็นได้คุยกับพ่อเลยอะ”มันดึงแขนผม ผมก็เลยมองไปที่พระที่กำลังแยกย้ายกันกลับกุฏิ
“ไปหากับย่ามา”แม่พูดขึ้น แล้วพวกเราก็เก้ๆกังๆแบบว่าไม่กล้าเข้าไปหา แต่ญาติโยมคนอื่นๆเค้าก็เข้าหาพระที่เป็นญาติของตัวเองนะครับ พอแม่เดินเข้าไปหาพระ พวกเราก็รีบเดินตามไปบ้าง พระดูจะชะงักเล็กน้อย พวกผมก็นั่งลงแล้วกราบ
“เดี๋ยวพระต้องไปขอหลวงพ่อ......ก่อน”พระพูดชื่อหลวงพ่อที่เป็นคนบวชให้นะครับ จะเป็นคนที่ดูแลให้ความรู้แก่พระ พระเดินไปขออนุญาตแล้วกราบพระรูปนั้นเสร็จ ก็เดินมาทางพวกเรา ผมก็รีบเดินไปหยิบเก้าอี้ที่มันอยู่ไม่ไกลนัก เพราะศาลาเราจะนั่งพื้นนะครับ คนที่นั่งเก้าอี้คือพวกคนแก่มากๆแบบไม่ไหวจะนั่งพื้นจริงๆนั้นแหละ
“โยมแม่กับโยมพ่อสบายดีใช่ไหม”พระถาม พระไม่ได้ดูเก็งอะไร ก็คุยปกติยิ้มแย้ม
“น้องเพลงกอดพ่อได้ไหม”ไอ้ตัวเล็กมันถามมือมันก็ยกมือไหว้อยู่ พระหัวเราะออกมาหน่อยๆ
“มานี่สิ”พระพูด ไอ้ตัวเล็กมันรีบกระโจนเข้าใส่ทันที
“หลวงพี่ครับ หลวงพ่อปัญญาให้มาบอกว่าเสร็จจากนี่แล้วให้ไปพบด้วยครับ”ผู้ชายผ้าขาวเดินมากราบแล้วบอกพระ
“ขอบคุณครับ”พระหันไปบอกแค่นั้น แขนก็ยังกอดเจ้าเพลงอยู่ แต่ก่อนปากก็บอกว่าไม่ชอบเด็ก แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะรักมากด้วยซ้ำ
“พระเป็นไงบ้าง.. เจอผีไหม”ไอ้แสบมันถาม
“หึ..หลวงพี่อยู่มานี่ยังไม่เจออะไรเลย”พระบอก
“แล้วเป็นไงละ..อย่าเที่ยวเมาแล้วเอาเงินไปเหน็บให้โคโยตี้บ่อยๆ มันบาปนะโยม”เหอะๆ หลวงพ่อก็ให้ไอ้แสบไปหนึ่งดอก
“อืมหืม.. กรูว่าพระอะบวชอะดีแล้ว..”ไอ้แสบมันคงไม่รู้จะด่ายังไงอะครับ พระได้แต่หัวเราะหน่อยๆ
“แล้วโยมแม่กับโยมพ่อจะกลับเลยไหม.. ใครขับรถมา”พระถาม ถามกรูบ้างดิ ถามแต่คนอื่นอยู่ได้
“ให้พี่ตังขับมาหรอ”พระถาม
“ครับ”พี่ตังตอบ
“แล้วโยมแม่จะนอนกรุงเทพก่อนไหม”พระถาม
“นอนค่ะ”แม่ตอบ
“พระเป็นยังไงบ้าง”แม่ถามอีก สงสัยจะห่วงลูกชาย
“วันก่อนก็ไม่ค่อยสบาย.. มันหนาวนะ.. แต่ไข้ก็ลดลงบ้างแล้ว”พระบอก
“เอาพาราไหมครับ”กรูก็ลืมตัว พูดซะเต็มที่เลย พวกไอ้เป้ไอ้เข็ม น้องปานกับไอ้แสบก็หลุดยิ้มกันออกมา
“ขอบใจ.. แต่ว่าหลวงพี่มีแล้ว”พระหันมาตอบยิ้มๆ
“อ่อครับ”แฮะๆ เขินพระวะ..
“เดี๋ยวโยมพ่อกับโยมแม่กลับไปพักผ่อนเถอะ.. พระต้องไปแล้ว พี่ตังก็พักผ่อนให้มากๆนะ..”พระบอก แล้วพระก็หันไปหาผ้าขาวที่นั่งเฝ้าพระอยู่ คือผ้าขาวที่มาบวชปฏิบัติธรรมส่วนมากก็จะชอบที่จะรับใช้พระนะครับ ผ้าขาวจะมาดูแลพระอ่อนพรรษา ส่วนพระที่แก่พรรษานั้นจะมีพระด้วยกันดูแลอีกที
“อะ..พ่อจะไปแล้ว”ไอ้เพลงมันหันไปถาม
“ครับ..น้องเพลงเป็นเด็กดีใช่ไหม”พระถาม
“ครับ..แต่น้องเพลงคิดถึงพ่อ”มันพูดแล้วกอดแขนพระไว้
“อย่าดื้อกับอาตาร์ละ”พระลูบหัวไอ้ตัวเล็กเบาๆ
“โยมก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วย”พระหันมามองหน้าผม ผมพยักหน้ายิ้มให้
“อะ..ไปกันได้แล้ว”พระบอก พวกผมก็รีบกราบทันที พระเดินออกไปพร้อมกับผ้าขาว
ดูพระจะสำรวม ไม่สิ สำรวมมากเลยแหละ ปกติอยู่เฉยๆได้ที่ไหนกัน ผมนั่งนึกถึงอดีตก็นั่งขำอมยิ้มอยู่คนเดียวบ้าบอไป
ตอนนี้อาจเป็นเพราะว่าความสงบรอบๆตัวผมมันทำให้ผมนึกถึงเรื่องเก่าๆรึไงก็ไม่ทราบ ผมตื่นเช้าแบบนี้มานั่งจิบกาแฟ และดื่มด่ำบรรยากาศที่ทะเลตอนเช้าๆ ตอนนี้ก็เกือบเจ็ดโมงเช้าแล้ว และอย่าหวังว่าใครก็ตามในบ้านพักรีสอร์ตสองหลังติดกันนี้จะตื่นมาจิบกาแฟแบบผม เพราะว่าเมื่อคืนซัดกันหนักมากๆ พอดีไอ้ห่าเป้กับไอ้เข็มเมียไอ้เป้ มันดันเล่นจ้ำบ้ะ..กันจนเกือบสี่ห้าทุ่มมันเพิ่งโผล่หัวออกมา พอมันออกมามันเสือกบอกให้พวกผมนั่งแดกเหล้าดวนกับมันอีก เพราะว่าพวกผมดันแดกไปก่อนหนีมัน เมื่อคืนเมียผมก็ปากดีซัดซะหลายโบกโดยมีทีมเชียร์คือไอ้แมนกับไอ้ป๊อด ทีมของไอ้เป้ก็มีไอ้แสบกับไอ้ทศ มันหกคนพากันกอดคอดวนเหล้า แต่ไม่มีเคล้านารีนะ เหอะๆ ..
“อืออ. ตาร์”ผมหันไปตามเสียงเรียก
“อ่าว..ตื่นแล้วหรอครับ”ผมถาม ข้าวเดินมาทิ้งตัวลงนอนตักผมทันที
“นึกว่าหายไปไหน”มันพูด ผมยิ้ม แล้วลูบแก้มเบาๆ
“ปวดหัวมากเลยอะ”มันบอกแล้วเอาหน้าซุกที่พุงผม
“ก็กินไปซะเยอะขนาดนั้นก็ต้องปวดสิครับ..ไปอาบน้ำอาบท่าไป.. จะได้สดชื่น”ผมบอก
“ไม่อาว.ขี้เกียจ”เหอะๆ ผมได้แต่หัวเราะหน่อยๆ
“แล้วมานั่งทำไรคนเดียว”เจ้าตัวถาม
“ก็คิดเรื่องไรเรื่อยเปื่อย”ผมบอก
“คิดถึงกิ๊กมึงหรอ”ข้าวพูดเสียงห้วน
“คิดถึงกิ๊กตอนกิ๊กบวชอะ.. โคตรฮาอะ”ผมแซว
“ไอ้เวร.. กรูบวชนี่มันน่าฮาตรงไหนวะ”ไอ้ข้าวว่าผมยิ้มๆ
“ตอนนั้นเหมือนข้าวคนละคนเลยรู้ไหม”ผมพูด
“อืม..กรูก็ว่างั้นแหละ..แรกๆก็ทรมานชิบ..แต่อยู่ๆไปก็อยากอยู่ต่อเหมือนกัน”ข้าวพูด
“เฮ้ย.ไม่เอานะแล้วพี่จะอยู่กับใครอะ”ผมรีบพูด
“มึงก็บวชด้วยไง..แล้วก็อยู่ด้วยกัน”ข้าวบอก
“หึหึ.. นรกจะกินหัวแล้วครับ คิดได้นะ”ผมบอก
“ข้าว”ผมเรียก
“คราบ”มันตอบ
“พูดเพราะเป็นด้วย”ผมถาม
“โอยยยย..หึ..”ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ไอ้ตัวดีนี่ดิ มันพลิกหน้ามาตรงเบ้าผมแล้วกัดเข้าให้ ไม่ได้ใส่กางเกงในด้วย
“จูบก่อน”ผมบอกเมื่อข้าวลุกขึ้น
“ไม่เอา..เหม็นปาก”ข้าวพูดแล้วปิดปากตัวเอง
“งั้นอาบน้ำกัน”ผมบอก ข้าวยิ้มหน่อยๆ แล้วนั่งคร่อมตัวผมไว้
“พาไปดิ”ข้าวเอาแขนมาคล้องคอผมไว้ แล้วเกี่ยวขาสองข้างเข้าเอวผม
“โหห.. โคตรหนักอะ”ผมบ่น ก็มันหนักจริงๆอะครับ ผมดึงขาข้าวให้ประชิดตัว ข้าวเก็งตัวแน่น
“ไหวไหมไอ้แก่”ข้าวพูดแซวๆ แล้วหัวเราะตรงบ่าผม ผมยืนขึ้นโดยมีข้าวเกาะตัวอยู่
“มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเชคร่างกาย”ผมร้องเพลง ข้าวหัวเราะเบาๆแล้วเขย่าตัวเอง
“ข้าว..อย่าดิ้.เดี๋ยวร่วงหรอก”ผมปราม
“หึ..หึหึ.”มันยังไม่หยุด หัวเราะชอบใจ
ปึกกกกกกกก!!!..
“โอยยยยยยย..”ผมกับข้าวร้องประสานกัน พอผมแกล้งปล่อยตัวข้าวลง กลายเป็นว่าข้าวแม่งไม่ยอมปล่อยคอผมดิครับ ก็เลยล้มทั้งคู่ หลังข้าวกระแทกพื้นเลย
“เจ็บไหม”ผมรีบถาม
“เจ็บดิ..เชี้ย”ข้าวด่าพร้อมกับหน้าที่บิดไปมาด้วยความเจ็บ
“หึ..ก็อยากเล่นดีนักนิ”ผมบอก แล้วลุกขึ้น
“ไหนดูสิ”ผมจับข้าวให้หันหลัง
“หึหึ.. แดงเลย”ผมพูดขำๆ เพราะว่าแดงจริงๆครับ
“เชี้ย..”มันด่า แล้วลุกขึ้นอย่าทุลักทุเล
“อุ้มกรูเลย กรูเจ็บ”ข้าวทำหน้างอ แล้วอ้าแขนให้ผมอุ้ม
“โหห.. หนักนะ”ผมบอก
“กรูหนักหรอ..เดี๋ยวนี้บ่นหรอ ไอ้เหี้ย”ข้าวเอาตีนมาถีบผมเบาๆ
“คาบๆ.. ไม่หนักๆ”ผมอมยิ้ม แล้วสอดแขนไปใต้รักแร้ข้าว แล้วออกแรงอุ้มมันขึ้น แต่ไม่ขึ้นอะ มันหนักนะเว้ย ตัวจะเท่ากันเลยเนี้ย
“หึ..มึงแก่แล้วนะรู้ตัวไหม..แต่ก่อนมึงอุ้มกูได้”ข้าวหัวเราะออกมา
“อืม.. คงแก่จริงๆ”ผมบอกอย่างคิดได้
“งั้นข้าวก็อุ้มพี่ดิ”ผมย้อนแทน
“เรื่องเหอะ..หลังกรูกระแทกเมื่อกี้ ให้อุ้มมึงอีก กระดูกกรูคงหักเลยแน่”ข้าวพูด แล้วลุกขึ้น
“จะอาบไหม”ข้าวถาม แล้วเดินหนีผมเข้าห้องไป ผมรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเข้าไป แล้วปิดห้องล๊อกห้องทันที
“รอด้วยยยยยยยยยยยยยย”ผมร้อง แล้วถอดบ๊อกเซอร์ออก รีบวิ่งตามภรรยาเข้าห้องน้ำทันที
“เอ้~~~~~ เชี้ย.. กรูเจ็บ อะ ..ไอ้ตาร์” (เสียงอะไรอะ ครึครึ คิดกันเอาเองแระกัน)
...........................
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2647343 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก