ตอนพิเศษ ของ พิเศษ3
แสบกะปาน
“เอ๊ะ...อะไรอะ”ผมนึกในใจ แล้วรีบหยิบถุงออกมา
วันนี้ผมขับรถไอ้พี่แสบออกมานะครับ พี่แสบมันออกไปกับเพื่อนตั้งแต่เช้าแล้ว แล้วผมก็ต้องไปทำธุระก็เลยเอารถพี่แสบออกมา แล้วเดี๋ยวตอนบ่ายๆก็จะไปรับไอ้พี่แสบที่มหาวิทยาลัยด้วยละครับ เมื่อทำความสะอาดรถไอ้พี่แสบอยู่กำลังที่จะขับไปรับไอ้พี่แสบนั้นแหละครับ
ตึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงประกอบการตะลึง
“พี่แสบบบบบบบบบบบบ”ผมตะโกนออกมาอย่างดัง
เมื่อได้สติผมก็รีบขับรถไปอย่างโมโห
บรื้นนนนนนนนนนนนน
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด
“พี่แสบ”ผมเรียกไอ้พี่แสบแต่ไกล มันนั่งอยู่กับนักศึกษาทั้งหญิงและชายอยู่ใต้ตึกเหมือนคุยอะไรอยู่สักอย่างๆสนุกสนาน
“เป็นไรอะ”มันหันมาถาม แล้วลุกมาจากโต๊ะที่นั่งอยู่ นักศึกษาหันมามองกันหมดทันที
“มานี่เลยนะ”ผมจะดึงหูไอ้พี่แสบ แต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นดึงแขนเสื้อมันแทนแทบจับแขนเสื้อมันไม่ได้นะครับ ก็เสื้อเชิ้ตที่มันใส่นะมันก็ขนาดพอดีตัว แล้วกล้ามมันเสือกใหญ่ไงครับ
“อะไรเนี้ย..โมโหไรของมึงวะ”มันบ่นแล้วเดินตามผมมาอย่างหงุดหงิด
“นี่ของใคร”ผมขว้างถุงใส่หน้ามัน พี่แสบมันรับมาอย่างงงๆ แล้วเปิดดูในถุง
“จะรู้ปะละว่าของใคร”มันย้อนกลับ ผมปรี๊ดเลยครับ
“อ่อ..นี่ขนาดยังไม่รู้ว่าของใครแสดงว่าหลายคนใช่ไหมห๊ะพี่แสบ”ผมโมโหชี้หน้ามันแบบทำไรไม่ได้
“เป็นอะไรของมึงเนี้ย..กรูงงนะ”มันย้อน
“ก็ไอ้ถุงนี้มันอยู่ใต้เบาะในรถพี่แสบ..ปานถามว่ามันเป็นของใคร..ไอ้เสื้อในคับซีเนี้ย..ไอ้ทุเรดลามก”ผมด่าใส่
“เฮ้ย..ไปอยู่ในรถกรูได้ไง..ไม่ใช่นะเว้ย”มันรีบแก้ตัว
“จะไปรู้เรอะ..จะแก้ตัวว่าซื้อไปให้แม่รึไง..ปานถามว่าของใครๆๆๆ..บอกมาสิว่าของใคร”ผมร้องดัง
“ปาน.มึงระงับสติอารมณ์หน่อยได้ไหมวะ.เสียงดังอยู่ได้คนมองแล้วเห็นไหม”พี่แสบมันย้อน ผมนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้อยู่บ้านตัวเอง ร้องเป็นนางร้ายในหนังเลยกรู
“นี่ไม่ใช่ของกรู..มึงอย่ามามั่ว”พี่แสบมันยื่นถุงคืน
“ปานก็ไม่ได้บอกว่าของพี่แสบ..แต่มันเป็นของกิ๊กพี่แสบใช่ไหมห๊ะ..บอกปานมานะ..พี่แสบนอกใจปานอีกแล้วใช่ไหม”ผมร้อง
“เฮ้ยๆๆ..มึงอย่าใช้คำว่าอีกแล้วกรูเคยนอกใจมึงเรอะ”พี่แสบย้อน
“เคย”ผมตอบอย่างหนักแน่น
“..........................”พี่แสบมันทำหน้านึกแล้วเงียบ
“ไม่เคยอย่ามามั่ว”มันบอก
“เคยๆๆๆๆๆ...ไม่รู้ละบอกมาว่าของใคร..”ผมบอกเสียงดัง
“กรูบอกว่ากรูไม่รู้..เออๆ...วันก่อนไอ้ทิตย์มันมายืมรถกรู..เดี๋ยวกรูโทรถาม......มึงอย่ามองกรูแบบนั้นกรูบอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ดิวะ”พี่แสบมันพูดบอก แล้วกดโทรศัพท์
“เฮ้ย..ไอ้ทิตย์มึงลงมาหากรูที่ใต้ตึกดิ.ตรง..............นะ..ไม่ต้องสอนแล้วลงมาหากรูก่อน..เร็วๆ..เออ..เออ”มันพูดจบก็วางไป
...............
สักพักไอ้พี่ทิตย์ก็มาพร้อมกับรอยยิ้ม แต่เมื่อเห็นหน้าผมพี่แกก็ต้องหุบยิ้ม
“นี่ของมึงรึเปล่า”พี่แสบมันยื่นถุงให้พี่ทิตย์ดู
“เฮ้ย..กรูไม่มีนม”พี่ทิตย์พูดขำๆ
“ไม่ตลก”ผมย้อน
“อ่า..ไม่ใช่ของกรูเว้ย.ของเด็กมึงรึเปล่าละ”พี่ทิตย์พูด
“พี่แสบบบบบบบบบบ”ผมร้องอย่างโมโห
“ไอ้เหี้ยทิตย์นี่ไม่ใช่ของกรูวันก่อนมึงเอารถกรูไปรับเด็กมึงไม่ใช่เรอะ..ของมึงนั้นแหละ”พี่แสบรีบพูด
“กรูไปรับเด็กกรูก็จริง..แต่รับไปโรงแรมไม่ได้พาไปช๊อปปิ้ง..ก็วันก่อนมึงบอกว่ามึงไปซื้อของไม่ใช่รึไง.จำไม่ได้หรอวะ”พี่ทิตย์พูดหน้าตาย ผมยิ่งโมโหใหญ่เลยครับ
“.........................”ผมเงียบไม่พูด ไอ้พี่แสบทำหน้าหรอหราแล้วมองมาทางผม
“เฮ้ยยย..ไม่ใช่นะเว้ย..ไม่ใช่ของกรูไอ้เหี้ยทิตย์พูดส้นตีนไรวะ”พี่แสบรีบแก้ตัว
“ไม่ต้องไปว่าพี่ทิตย์เลย.รถพี่แสบไม่ใช่ของพี่แสบแล้วมันจะเป็นของใครหลักฐานมันก็มีอยู่ขนาดนี้”ผมพูดเรียบๆนิ่งๆ
“กรูบอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ดิวะ..มึงนี่พูดไม่รู้เรื่องอีกแระ”พี่แสบพูดอย่างหงุดหงิด แล้วขว้างถุงลงกับพื้น
ตุบ
“ไอ้ปาน”พี่แสบร้องออกมาเมื่อผมขว้างกุญแจรถพี่แสบใส่หน้าพี่แก
“รถจอดอยู่ตรงที่จอดรถข้างตึก”ผมบอกนิ่งๆ แล้วเดินออกมา
“มึงจะไปไหน”พี่แสบรีบเดินตามมาแต่ก็ได้แค่พูด เพราะสายตานักศึกษาหลายคู่จับจ้องอยู่
“.......................”
“นี่มึงไม่เชื่อกรูหรอวะ..กรูบอกไม่ใช่ของกรูไง”พี่แสบพูดอย่างหงุดหงิด กรูก็หงุดหงิดนะเว้ย กรูไม่รู้จะเชื่อได้รึเปล่า ก็ไอ้พี่แสบมันเคยเจ้าชู้อะ แล้วคนเจ้าชู้มันเลิกได้รึไงกัน ยังไงมันก็เป็นผู้ชาย ถึงจะไม่แน่ใจว่าเป็นของใครกันแน่ แต่ยังไงก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดีอะ
“.........................”
“ตามใจแล้วกัน..ไปสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนเถอะ”พี่แสบพูดเหนื่อยๆ ผมจุกกับคำพูดมันทันที ทุกทีจะง้อจนเราหายงอน แต่นี้กลับไม่ง้อเหมือนเคย ผมหันไปมองหน้าพี่แสบ น้ำตาคลอที่เบ้าตั้งนานแล้วแหละครับ พี่แสบหน้าเสียทันที
“อะ................”ไอ้พี่แสบเหมือนจะพูดอะไรแต่แล้วก็ต้องเงียบ เพราะผมมองหน้ามันด้วยหางตาแล้วก็เดินออกมา เดินไปหน้ามหาวิทยาลัยแล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้านทันที
ผมจัดของใส่กระเป๋าเสื้อผ้าบางส่วน แล้วโทรเรียกแท็กซี่ก่อนที่จะล๊อกประตูบ้าน และโทรบอกเพื่อนว่าจะไปนอนด้วย เป็นภาระเค้าอีกกรู ..
..................
“ไม่ทะเลาะกับผัวก็ไม่มานอนบ้านกรูนะมึง”ไอ้มิวแม่งชอบพูดประชดครับ ไอ้ห่านี่เป็นเพื่อนที่โรงพยาบาลเก่าของผม ผมมานอนบ้านมันไม่บ่อยหรอกครับ นอกจากตอนเข้าเวรดึกพร้อมกันผมจะมาหามันที่บ้าน ส่วนไอ้ที่มันแซวนะมันรู้ครับว่าผมทะเลาะกับไอ้พี่แสบมา แต่มันยังไม่เคยเจอพี่แสบนะครับ แล้วพี่แสบก็ไม่รู้จักมันด้วย รู้แค่ว่าผมมีเพื่อนชื่อมิวแต่ไม่เคยเห็นหน้าว่าเป็นใครคนไหน
“เงียบปากไปเลย”ผมบอกมัน
“แล้วไง..ไม่เชื่อใจพี่เค้าเลยรึไงละมึง”มันถาม
“ก็เชื่อ..แต่ว่ามันโมโหอยู่นี่หว่า..อีกอย่างเป็นมึงๆจะคิดว่าของใครละ”ผมย้อน
“ก็จริงของมึง”มันบ่น
“แต่อย่าให้งานเข้ากรูละ”มันพูดบอก เพราะมันเคยรู้มาตอนแรกว่าไอ้พี่แสบบ้ามันขี้หึง
“เออไม่หรอกนะ..พี่แสบไม่รู้จักคอนโดมึง”ผมบอกมัน
แล้วผมก็นั่งดูโทรทัศน์ต่อ โทรศัพท์ไม่ต้องพูดถึงครับ ปิดไปตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว..
ตึง ๆๆๆ
ตึงๆๆๆ
“อะไรอะ”ผมตกใจปนกลัวๆเมื่อเสียงทุบประตูอย่างดัง ไอ้มิวรีบวิ่งมา
“ใครวะ”มันตะโกนอย่างหัวเสีย แล้วเดินไปดูตาแมว
“เหี้ย..ผัวมึงแน่เลยไอ้ปาน”มันหันมาพูดกับผม ผมลุกผึงเลยครับ
“ไม่จริงอะ..พี่เค้าไม่รู้จักบ้านมึงจะมาได้ไง”ผมบอกอย่างร้อนรน ไม่กล้าเดินไปที่ประตูเลยครับกลัวมันมันจะพังออกมา
“มึงมาดู”ไอ้มิวบอก
ผมรีบส่ายหัวอย่างกลัวๆ ก็กลัวอะตอนพี่แสบมันโมโหน่ากลัวจะตาย
“กรูบอกให้มาดู”มันพูดเร่ง
“ประตูไม่พังแน่นะ”ผมพูดอย่างหวาดๆ ผมคิดไปไกลถ้าประตูพังนะมันต้องเข้ามาขย้ำคอผมแน่เลยอ่า
“เออ”ไอ้มิวพูดอย่างหงุดหงิด ผมเดินไปอย่างเบาตีนที่สุด แล้วดู..
“ใช่อะ”ผมบอกไอ้มิวเบาๆ
“เหี้ยเอ้ย..ดูท่าโมโหมากด้วย..มึงนะมึงเอาไงละทีนี้”ไอ้มิวบ่นไม่ทันขาดคำ
ตึงๆๆๆๆ
ตึงๆๆๆๆ
“เปิดสิวะ”เสียงดังมาจากด้านนอก
ไอ้มิวมองที่ตาแมวอีกครั้ง
“เฮ้ย..คนข้างห้องออกมาดูแล้วอะเดี๋ยวโดนด่าแน่เลย..เปิดดีกว่าวะ”ไอ้มิวบอก
“ไม่เอานะ..กรูกลัว”ผมบอกแล้วรีบรั้งแขนไอ้มิวไว้
“เดี๋ยวเค้าก็โทรแจ้งตำรวจหรอก”ไอ้มิวเตือน ผมยืนลังเล
“เปิดเหอะแล้วคุยกันให้รู้เรื่อง”ผมยืนเงียบไม่ตอบ แต่เหี้ยมิวแม่งเปิดประตูแล้วครับ ผมรีบเดินถอยหลังกลับมา
“มานี่เลย..ใครบอกให้เก็บเสื้อผ้ามาห๊ะ..เล่นเป็นเด็กไปได้”พอเปิดประตูมาได้ไอ้พี่แสบมันเห็นหน้าผมมันก็กระชากแขนผม แล้วมันก็เดินไปหยิบกระเป๋าตรงโซฟาทันที ผมก็ลอยไปลอยมาตามแรงดึง
“ปล่อยปานนะ”ผมจะสะบัดออกแต่ไม่มีแรงเลยครับ
“ไม่..บอกว่าไม่ใช่ของพี่ก็ไม่ใช่สิ”มันพูด เฮ้ย มันพูด มันแทนตัวเองว่าพี่ทั้งๆที่โกรธอยู่ ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยอะ ทุกทีจะพูดเพราะๆเฉพาะตอนอย่างว่า หรือไม่ก็ตอนมันอารมณ์ดีมากๆอยากแกล้งผมอะไรประมาณนี้ วันนี้มาอารมณ์ไหนวะเนี้ย
“มันเป็นของพี่แสบ”ผมย้อน
“บอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิครับ..ไม่เชื่อใจพี่หรอ”งะ หน้าผมแดงเลยครับ อายไอ้มิวด้วย อายไอ้พี่แสบด้วย มันเล่นจ้องหน้าผมแถมทำหน้าจริงจังอีก ผมก้มหน้างุดเลย ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากไอ้มิวด้วยครับ
“อือออ..”ผมสะบัดมือจะให้หลุดออก พี่แสบมันเงียบ แล้วหันไปมองไอ้มิวที่ยืนอยู่หน้าประตู
“เพื่อนครับเพื่อน”ไอ้มิวรีบพูดบอกแล้วชี้ที่ตัวเอง ไอ้พี่แสบพยักหน้ารับรู้ประมาณว่าโอเคเพื่อนก็เพื่อน
“กลับครับ..หรือจะให้อุ้ม”มันกระซิบ ผมเงยหน้าไปค้อนหน่อยๆ แล้วก็ต้องเดินตามออกไปก่อนที่จะพยักหน้าให้ไอ้มิวหน่อยๆ ไอ้มิวก็เหมือนเข้าใจดี ผมเดินตามมาจนถึงหน้าลิฟ
“อะไรๆก็ชอบเดินหนีวิ่งหนีนะเรานะ”พี่แสบมันพูดบ่นๆ แล้วกดลิฟ ไม่นานลิฟมันก็เปิดทันที
“กินอะไรรึยัง”พี่แสบเปลี่ยนเรื่องถามเมื่ออยู่ในลิฟ
“...............”ผมส่ายหัวแทนคำตอบ
“งั้นเดี๋ยวไปกินกัน.อยากกินอะไรครับ”พี่แสบไม่พูดเปล่าเอาแขนมาเท้าไว้ระหว่างมุมลิฟที่ผมยืนอยู่
“ไม่รู้”ผมตอบปัดๆก้มหน้าไว้
“หึ...เห็นกล้องไหม..”พี่แสบพูดเบาๆแล้วเหลือบตาไปที่กล้อง ผมมองตามไปก็ต้องหน้าแดงเมื่อหันกลับมาเห็นหน้าไอ้พี่แสบอีกครั้ง
“บอกมาครับว่าอยากกินอะไร...”พี่แสบถาม ไม่ชินเว้นไอ้พี่แสบบ้าพูดเพราะๆแบบนี้ตรูไม่ชิน
“ร้าน.................”ผมรีบบอกชื่อร้านก่อนที่ในหัวพี่แสบมันจะคิดอะไรลามกไปมากกว่านี้ พี่แสบเหมือนพอใจกับคำตอบที่ได้รับและการกระทำของผม มันหันกลับไปยืนเหมือนเดิม ก่อนที่จะจับมือผมไว้แล้วจูงออกมา
ไม่นานก็ถึงร้านอาหาร ผมกับพี่แสบก็สั่งอาหารผมก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ยังโมโห และกังวลเรื่องนั้นอยู่แต่อีกความรู้สึกก็ยังอายๆอยู่เลยครับ พี่แสบมันนั่งพิงสบายอารมณ์ยิ้มมองหน้าผมตลอด
“มองบ้าอะไร”ผมด่าเบาๆเตะขาพี่แสบที่ใต้โต๊ะ
“อ่าว..เป็นบ้าหรอ”มันย้อน
“พี่แสบ”ผมคิ้วติดกันอย่างโมโห
“หึ....เสื้อในนั้นใช่ของพี่ที่ไหนกันเล่า..มันของเด็กไอ้ทิตย์มัน”พี่แสบบอกแล้วยิ้ม
“ไม่จริง..ไม่งั้นเมื่อเย็นพี่ทิตย์ก็บอกแล้วสิว่าเป็นของพี่ทิตย์”ผมเถียง
“เดี๋ยวถามมันเลยเดี๋ยวมันก็มา”พี่แสบพูดบอก ผมได้แต่นั่งหน้างอจนอาหารมาเสริฟนั้นแหละครับ
............
“มาเลยไอ้เหี้ย.บอกไปว่าไม่ใช่ของกรู”พี่แสบพูดเมื่อพี่ทิตย์เดินมาถึงโต๊ะ
“หึหึ...ฮ่าๆๆๆ..”พี่ทิตย์มองหน้าผมแล้วหัวเราะ ผมยิ่งหน้างอใหญ่เลยครับ
“พี่ทิตย์”ผมร้องท้วง
“ครับๆ..หน้าปานตลกอะ..ไม่ใช่ของไอ้แสบมันหรอกครับ.ของเด็กพี่เอง.พอดีวันก่อนพี่ยืมรถไอ้แสบไปนะแล้วก็พาเด็กไปช๊อปปิ้งก่อนเข้าโรงรัก..แล้วสงสัยลืมไว้ที่รถ”พี่ทิตย์บอก ผมมองหน้าแล้วหันไปมองหน้าพี่แสบ พี่แสบทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบมือใส่ผมอีก
“โกหก”ผมบอกเบาๆ
“ไม่ได้โกหกครับ..ของพี่จริงๆ..เมื่อเช้าแค่อยากแกล้งนะคับ.อยากเห็นไอ้แสบหน้าเสียแล้วใครบางคนงอน..ตอนทะเลาะกันก็น่ารักดีนะครับ”พี่ทิตย์บอกแล้วเลื่อนเก้าอี้นั่งข้างๆผม
“มานี่เลย..เมียกรู”พี่แสบพูดลอกแล้วยืนขึ้นจับหัวพี่ทิตย์
“เออๆ..หวงกรูจริงวุ้ย”พี่ทิตย์บ่น ผมก็ยังไม่อยากจะเชื่อนะครับ
“จะต้องให้เด็กพี่มาใส่ให้ดูไหมครับจะได้รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่”พี่ทิตย์บอกแซวๆ ผมได้แต่หน้าแดง
“จริงหรอพี่แสบ”ผมหันไปถามยืนยัน
“อืม..ถ้าจะมีก็คงไม่ทำให้จับได้หรอกจริงไหม”พี่แสบบอก
“อยากตายก็ลองดู”ผมขู่
“คราบ..ไม่กล้าหรอก..ก็รักคนเดียวนี่แหละ”ไม่ใช่เสียงพี่แสบนะครับ เสียงไอ้พี่ทิตย์เพื่อนพี่แสบที่นั่งแซวอยู่ข้างๆ และหลังจากนั้นไอ้พี่แสบมันก็ตบหัวพี่ทิตย์ไปหนึ่งที
“หรือจะเถียงว่าไม่เคยพูดให้กรูฟัง”พี่ทิตย์แซว ผมได้แต่หน้าแดง พี่แสบมันเคยพูดอย่างเมื่อกี้จริงๆอะ
พี่แสบหน้าแดงเช่นเดียวกับผมเมื่อผมหันไปมองหน้า
“เออๆ..ไม่เถียง..แดกๆไปมึงพูดมากจริง”พี่แสบบอกปัดๆ
และหลังจากนั้นอาหารบนโต๊ะก็หมดไปทีละนิดทีละนิด ไอ้พี่ทิตย์ก็กลับบ้านไปแล้ว เหลือผมกับพี่แสบสองคน แล้วไม่นานก็เช็คบิลกลับบ้านเช่นเดียวกัน กลับมาถึงก็ดึกพอดีแหละครับเกือบห้าทุ่มได้
“ปล่อย”ผมร้องห้าม แล้วต้องค้างแขนไว้เพราะว่ากำลังจะใส่เสื้อกล้ามนะสิครับ แต่ไอ้พี่แสบดันเข้ามากอดจากด้านหลัง
“พี่แสบ...อย่า...”ผมห้ามอีกครั้งเมื่อเนื้อตัวถูกลุกล้ำ กางเกงขาสั้นที่ผมใส่อยู่เพราะไอ้พี่แสบมันซื้อให้และบังคับให้ผมใส่ มันก็ทำให้ผมสบายดีแต่ก่อนชอบใส่ชุดนอนแต่เดี๋ยวนี้ติดขาสั้นแล้ว
“อืออ...”ผมร้องออกมาเมื่อพี่แสบมันจับที่น้องชายผมผ่านผ้าบางๆที่ผมใส่อยู่ ผมต้องแอ่นตัวหลบแต่ดันไปเจอกับดุ้นแข็งของพี่แสบที่มันดันก้นผมไว้
“อะ..........”ผมร้องออกมาเมื่อเสื่อกล้ามที่จะใส่ดันถูกไอ้พี่แสบดึงออกจากหัวแล้วเหวี่ยงไปกองกับพื้น
“คัพอะไรครับเนี้ย”พี่แสบมันกระซิบแกล้งที่ข้างหู แล้วเอามือลูบหน้าอกผม ผมหน้าแดงฉ่าด้วยความอายที่มันแกล้ง
“ปล่อยเลย.ไอ้บ้า”ผมปัดมือออกแต่ดันเหมือนบอกให้มันกดมากกว่าเดิม ไอ้พี่แสบรั้งมืออีกมือหนึ่งจับเอวผมไว้ อีกมือหนึ่งก็ลูบหน้าอกผมอยู่
“ยะ.....อย่าลูบ”ผมร้องห้ามเมื่อพี่แสบมันทำเหมือนขย้ำหน้าอกผู้หญิง
“ปานไม่มีนะ..ไอ้พี่แสบบ้า”ผมด่าเบาๆ พี่แสบได้แต่หัวเราะในลำคอ
“ก็ไม่มี..ถ้ามีคงไม่มีไซด์อะเล็กขนาดนี้”พี่แสบมันพูดแกมหัวเราะ ผมได้แต่ตีแขนอย่างงอนๆ
“พอเลย....”ผมทำท่าจะเดินหนี
“งอนหรอครับ..อย่างอนเลยนะ.เสื้อในตัวนั้นก็ไม่ใช่ของพี่.ไม่คิดจะมีคนอื่นหรอกครับทีหลังฟังพี่พูดก่อนนะรู้ไหม”พี่แสบกระซิบบอก ผมได้แต่เงียบไม่ตอบ
“ถามว่ารู้ไหมไงครับ..ตอมมาสิ”พี่แสบกระซิบอีก พร้อมกับบีบหัวนมผมแรงกว่าเดิม
“อืออ..รู้แล้ว..”ผมบอกเบาๆ ได้ยินเสียงพี่แสบหัวเราะในลำคอ
“ปาน....อาอ...”พี่แสบมันครางเบาๆในลำคอแล้วจับเอวผมกดลงที่เป้ามันที่ใส่บ๊อกเซอร์อยู่
“พะ..พี่แสบ..อย่าบีบ อยะ...”ห้ามไปก็เท่านั้นไอ้พี่แสบมันเล่นทั้งบีบทั้งคลึงเลยครับ แต่สุดท้าย โดนมันกระทำชำเราไปสองดอกติดกัน เหนื่อย หลับเป็นตายเลยครับ
..................
อยู่ดีๆผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา มองดูนาฬิกาเพิ่งหกโมงเช้าเอง ตื่นทำห่าไรวะ.. ผมหันไปมองไอ้คนที่นอนหลับกอดผมไว้หลวมๆอยู่ด้านข้าง หลับดีจริงๆเลยนะ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำให้ผมหน้าแดงอายตัวเองอีกครั้ง ไอ้พี่แสบบ้าทำไปก็ถามไปว่าหึงหรอ หวงหรอ อยู่นั้นแหละ มีการบอกอีกว่าชอบหน้าอกผม ตอนนั้นจำได้เลยว่าทุบมันแดงเลย ก็ถามบ้าอะไรของมันก็ไม่รู้
ผมนอนมองหน้าอกพี่แสบที่หายใจเบาๆ ก็เลยลองลูบดู ทำไมมันแข็งจับเลยอ่าเป็นกล้ามเลย ผมลูบไปมาไอ้พี่แสบมันก็เริ่มหายใจเร็วขึ้น ผมก็หันไปมองมันยังหลับอยู่นี่หว่า เลยลอยสะกิดหันนมมันดู
“หิหิ...”มันหยุ่นๆอะครับ ตลกดีอะ ผมเลยเอานิ้วเขี่ยเล่นๆ จนมันเริ่มแข็งเป็นไต๋ ไอ้บ้าแข็งเฉยเลยไม่ได้การผมเลยลุกขึ้นหนีคดีดีกว่าครับ
“ทำแล้วหนีหรอ..มานี่เลย”เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง ทำเอาผมหงายท้องจากการถูกกระชาก
“อ่า..พี่แสบไม่เล่นนะ”ผมผลักตัวพี่แสบออกแต่ก็ไม่ได้สะทกสะท้านหรอกครับ พี่แสบมันกดตัวผมลงมาแล้วยิ้มก่อนที่จะประทับจูบเบาๆ
“ชอบปะที่ทำเมื่อกี้นะ”พี่แสบถามเล่นๆ
“บ้า..ใครจะไปโรคจิตเหมือนพี่”ผมบอกแล้วหันหน้าหนี
“ชอบอะดิ..ไม่งั้นไม่เล่นหรอก..”พี่แสบย้อน
“ไม่ได้ชอบเฟ้ย..ออกไปเลยไอ้หื่น”ผมดันหน้าพี่แสบออกเมื่อมันเริ่มก้มหน้ามามากขึ้น
“หึหึ....แต่พี่ชอบนะ..ชอบ..อา...ชอบ”ไอ้บ้านี่ทำเสียงกระเส่าไม่พอยังเริ่มไซร์ตัวผมอีกครั้ง ผมได้แต่ยอมตามน้ำเพราะไอ้พี่แสบมันเริ่มเอาไอ้น้องชายมันมาดันหน้าขาผมไว้ แถมล๊อกสะโพกผมไว้แน่น
“อือออ...ปานเจ็บ..อะ”ผมร้องออกมาพยายามจะผลักหัวพี่แสบออกแต่ไม่เป็นผลเพราะมันยิ่งโดนผมผลักออกก็ยิ่งกัดแรงขึ้น
“อ่า.....ซีดดด..”ผมร้องออกมาเมื่อพี่แสบมันก้มลงไปจูบเบาๆที่น้องชายผม
และต่อจากนั้นเสียงมันก็สั่นไปตามแรง พี่แสบเล่นกระแทกซะไม่มีดี ถ้าผมโดนตอนเช้าๆที่ไรพี่แสบมันยิ่งคึกมันก็ยิ่งใส่ไม่ยั้งเลยครับ
“เดี๋ยววันหลังจะซื้อให้ใส่นะ”พี่แสบบอกเมื่อเสร็จกิจเอาหัวซบที่ไหล่ผมอยู่
“อะไร”ผมถามงงๆ
“ก็...เสื้อในนั้นไง”พี่แสบบอกแล้วหัวเราะ
“ใส่เองเหอะ..ไอ้บ้า”ผมตีไหล่พี่แสบเบาๆ
“หึหึ....”พี่แสบได้แต่หัวเราะออกมา ผมเมื่อนึกตอนตัวเองใส่เสื้อในตัวนั้นก็ต้องหัวเราะออกมาเช่นกัน นั้นแหละครับ ก็นอนกอดกันหัวเราะกันอย่างกับคนบ้าแต่เช้า
...
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2646300 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก