หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[Ferfa]

  สงสารน้องปานอะ

น้องปานสู้เค้านะ เราน่ารักขนาดนี้ถ้าไอพี่แสบมันจะนอกใจ เอาให้ขาดเลยนะ(ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆๆ)

[yee]

สงสารปานอะ

[nopkar]

บรรยากาศ "คนเดียวไม่เหงาเท่า3คน"
ไม่ชอบเรยให้ตายสิ

น้องเบบี้ ดูเหมือนไม่ค่อยสบายใจอะไรหรือเปล่าอ่ะคับ ใจร่มๆนะ อย่าเครียดๆ

ขึ้นปีใหม่จีนขอให้น้องเบบี้ มีแต่เรื่องดีๆละกานนะค้าบบบ

[sakiko]

ไอ้ พี่แสบบ้า    

ทำไมไม่เข้าใจความรุสึกของปานบ้างเร้ย   

และแล้ว ก็ ค้าง อีกจนด้าย   

รอตอนต่อไป   

[tagloveX-Mark]

อ่านตอนล่าสุดแล้วปวดจี๊ด ๆ
แสบทำอะไรบางที็ก็ไม่คิดถึงใจปานเลยเนาะว่าจะรู้สึกยังงัยบ้าง
อ่อ แล้วก็ตั้งแต่เบบี๋จบเรื่อง ผมก็ยังไม่ได้เข้ามาขอบคุณเลยคับ
งัยก็ขอบคุณเบบี๋มาก ๆ นะค้าบ สำหรับเรื่องราวดี ๆ มาก ๆ ที่มันกลายเป็นส่วนนึงของชีวิตไปช่วงระยะเวลานึงไปละ
ชอบทุกอย่างที่เบบี๋เขียนออกมา ประทับใจกับทุก ๆ ตอน ขอให้มีผลงานดี ๆ แบบนี้ออกมาอีกนะค้าบ
แล้วก็ รอตอนต่อไปของแสบกะปานนะค้าบ มาเร็ว ๆ เน่อ ^_^
ปล. หลังจบแสบกะปานจะมี เป้กะเข็มตามมาใช่ป่ะคับ อิอิ รอเหมือนกัน

[sexyman]

 

   ตบแสบ  แถมด้วย   

ส่วนปาน   

[poom]

 ...ไอ่แสบ....


ทำไมๆๆๆ ชอบทำให้น้องปานคิดมากตลอดเลยว่ะ...เดินควงอิชะนี แล้วปล่อยให้น้องปานเดินตามหลังได้ไงว่ะ...

คิดหรือไม่คิดไม่รู้แต่..อิชะนี..มานคิดแน่ๆๆๆ

พอน้องปานไม่ยอมกลับด้วยทำมาโวย...แน่จิงมาดิ..อิชะนีจะได้รู้ว่าใครเป็นใคร...ชิชิชิ

งานนี้ต้องให้น้องข้าวมาจัดการมั้ยคั้บ...ไอ่แสบ


poom_โอ๋

[benxine]

สงสารปานจัง....


เจอแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ถูกอ่ะ!!~

[anna1234]

 

[IZE]

สงสารน้องปานจังเลย

ถ้าเป็นเรานะ หนีกลับตั้งแต่ มาถึงห้างงแล้ว

ไม่ได้สนใจกันเลย

อีพี่แสบบ้า

[golf]

น่าสงสารน้องปานจังเลย

พี่แสบใจร้าย....ทามอารายไม่คิดถึงใจน้องปานเลย

อย่างนี้ต้องโด

[โน๊อา]

มาคิดถึงเบบี๋


เป็นกามลังใจให้เบบี๋

[Bessonova]

จิ้มเบบี้คับ
ปานน่ารักจัง รักเด็กด้วย

[NuPaTT]

พี่ข้าวจัดการพี่แสบเรย




 





น้องปานน่ารักทีสุดเยย

[● MaYa~Boy ●]

สงสัยต้องจัดการกับแสบซะหน่อยแล้ว

[SANDSEAME]

สงสารปานจัง อดทนเพื่อแสบมาโดยตลอด
เมื่อไหร่จะได้เห็นแสบเอาใจใส่ปานบ้างนะ

[HydrA]

แสบใช้หัวหน่อยแสบคิดเป็นป่ะ
ปานคืนนี้ไปนอนบ้านข้าวเหอะ

[mahmeow]

น้องปานเดี๋ยวนี้ไม่งอแงแล้วดูเป็นผู้ใหญ่จัง......

ประท้วงเงียบแบบนี้พี่แสบอึ้งไปเลย....555+

ทำอย่างงี้ต้องเอาให้ห่วงซะให้เข็ดเลย...^^

[loveorlike]

 :serius2:แสดงออกความรักกันให้รู้เรื่องมั่งได้มั้ยคู่นี้
เฮ้ออออ..อีกคนก็แสดงความรู้สึกไม่เก่ง อีกคนก็ชอบเก็บงำไว้ในใจไม่ยอมพุด
แล้วดูสิเป็นไงเนี้ยสงสารทั้งคู่เลย จับนังนั้นหักสองท่อนเลยดีม่ายยยยยย
ไม่รู้เรื่องมั้งเลย เซ็งนะเนี้ยแล้วดูมาทำตัวเหมาะสมเดี๊ยะๆรู้สึกยังไงก็ไม่ได้ครึ่งหนึ่งของปานผู้น่ารักรักเด็กหรอกย่ะ
แสบรู้ตัวด่วนน้อยใจใหญ่แล้วอย่าให้เรื่องเล็กมันกลายเป็นเรื่องใหญ่เลย เดี๋ยวเขาร้องตามอีก
ยิ่งฝ่ายน้องปานก็มีพี่แทนเข้ามาซะด้วย เดี๋ยวก็เป็นแบบกรณีทะเลอีกหรอก
ลุ้นจริงเลยคู่นนี้หวานกันบ้าง เปิดใจกันบ้างนะ รักกันป่านจะกลืนกินกันอยู่แล้วก็เปิดใจให้รู้เรื่องไปเลย
เรื่องแบบนี้จะได้ไม่เกิดขึ้นมาอีก รักกันๆ เบบี้เขารอตอนต่อไปนะ

พยายามเข้าส่งกำลังใจให้เบบี้

กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[toeyz12]

แสบแม่งวะ       ไมทำงี้วะ    สนใจปานหน่อยดิ๊   

[Ferfa]

ทำไมทำร้ายจิตใจกันเยี่ยงนี้ค่ะเบบี้

ทำไมหัวมันเปลี่ยนแต่ไม่มีเรื่องอะ

 

[loveorlike]

  นั่งตั้งใจรอ เบบี้ เห็นแค่หัวข้อก็ตื่นเต้นแล้วววววววว

 

[เบบี้]

ตอนที่140 พิเศษ ปานแสบ<3>

ผมนั่งกินไอติมกับน้องโร้ แล้วก็น้องริน กับพี่ส้ม จนถึงเย็น เกือบค่ำแหละครับ นั่งเล่นกัน
“เดี๋ยวพี่ไปส่งปานที่บ้านแล้วกันนะ..ตอบแทนที่ทั้งซื้อของให้ไอ้สองตัวนี้ แล้วยังเลี้ยงไอติมอีก”พี่ส้มพูด
“ไม่เป็นไรครับ.ปานนั่งแท็กซี่กลับได้ครับ..”ผมรีบบอก
“ได้ไงกันค่ะ....เดี๋ยวพี่ไปส่ง..ห้ามปฏิเสธพี่ละ..”พี่ส้มยื่นคำขาด
“ก็ได้ครับ.”.ผมยิ้มรับ
“แต่โร้ยังไม่อยากกลับนิฮะ.”น้องโร้รีบท้วง
“ไม่ได้โร้ กลับไปทำการบ้านเลย..เดี๋ยวโดนคุณครูดุอีก ไม่เข็ดรึไง”พี่ส้มหันไปว่าลูกตัวเอง
“กลับบ้านนะครับ.ถ้าโร้คิดถึงพี่ก็โทรหาพี่นะครับ.”ผมลูบหัวน้องโร้ที่เกาะแขนผมไม่ปล่อย
“ได้จริงหรอฮะ..”น้องโร้ทำหน้าดีใจทันที
“ได้สิครับ..แต่ต้องสัญญากับพี่ปานนะว่าน้องโร้ต้องไม่ดื้อกับคุณแม่..ไม่งั้นพี่ปานไม่มาหาจริงๆด้วย”ผมบอก
“ฮะ...”น้องโร้ยิ้มรับ
แล้วพี่ส้มก็มาส่งผมที่บ้าน ผมเดินลงจากรถ รถเต็มบ้านเลยแฮะ กรูชักเกร็งๆอีกแระ เคยมั้ยครับ ว่าไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของบ้านอะไรแบบนี้ ประมาณว่ากลับมาไม่รู้ว่าเค้ามีอะไรกัน แล้วมันค่อยข้างเกร็งๆ งงๆ ทำตัวไม่ถูกว่าจะเอายังไงกับตัวเองดี
“ไปไหนมา..”เสียงทุ้มต่ำที่ได้ยินก็รู้ทันทีว่าเสียงใคร ผมเงยหน้าขึ้นมอง พี่แสบยืนรออยู่หน้าประตูทางเข้าบ้าน
“ก็บอกแล้วว่าไปกินไอติม.”ผมบอก แล้วถอดรองเท้า เสียงเฮฮา จากในบ้านดังมากเลยครับ
“กับใคร.”พี่แสบถามอีก พร้อมกับส่งสายตาอาฆาต กรูไม่กลัวมึงหรอก เอาดิ วันนี้เป็นไงเป็นกันอะ
“กับใครมันก็เรื่องของปาน.”ผมตอบ แล้วเดินหนี
“มึงจะไปไหน..ไปกินอะไรก่อน..เห็นมั้ยแขกเต็มบ้าน.”พี่แสบรีบกระชากแขนผมไว้
“ปานอิ่มแล้ว..อีกอย่าง แขกพี่ไม่ใช่แขกบ้าน..บ้านพี่นิ.ไม่ใช่บ้านปาน”ผมพูดเรียบๆ พี่แสบคิ้วขมวดมานิดๆ
“มึงพูดอะไรของมึง.”พี่แสบใส่เริ่มใส่อารมณ์
“เปล่า..”ผมพูดแค่นั้น เสียงยังคงโทนเดิมประมาณว่าไม่ให้คนที่คุยด้วยได้รู้เลยว่าผมรู้สึกยังไง
“มึงเป็นอะไรของมึง..”พี่แสบทำหน้าหาเรื่อง
“เปล่า.จะให้ปานเป็นอะไรละ..”ผมย้อนกลับ
“ปานง่วงแล้ว อยากอาบน้ำด้วย”ผมบอกอีก
“ไม่ได้..มึงต้องคุยกับกรูให้รู้เรื่องก่อน.”พี่แสบพูดอีก
“ไม่มีไรต้องพูดนิ..”ผมตอกกลับ
“เป็นอะไรอีกวะ..เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย.ผีเข้ารึไง..”พี่แสบมันตะคอกใส่
“ผีเข้าพี่นะสิ..อย่ามายุ่งได้มั้ย..รำคาญ.”ผมตะคอกกลับบ้าง ไอ้พี่แสบหน้านิ่งไปนิด
“..มึงนี่หลายเรื่องนะ..วันนี้ก็หายหัวไปกับใครยังไม่ได้บอกกรูเลย..ยังมาตะคอกกรูอีก”พี่แสบพูดเหนื่อยๆ
“หึ...แล้วทีพี่ละ...ไม่รู้จักดูตัวเอง..มาว่าแต่คนอื่น.อย่างกับตัวเองดีงั้นแหละ.”เออ มึงเอากรูของขึ้นเองนะไอ้แสบ
“อะไร..กรูไม่ดูตัวเองยังไง”พี่แสบเริ่มของขึ้นบ้างแล้วครับ
“ที่ตัวเองพูดล้อต่อกระซิกกัน.กับพี่กุมพ์นั้นนะ.ปานว่าอะไรสักคำมั้ย..ไม่มี..ดังนั้นก็เป็นสิทธิ์ของปานที่ปานจะทำอะไรไปกับใครก็ได้.”ผมพูดใส่หน้าพี่แสบ คงไม่มีใครได้ยินหรอกครับ ก็ดังกันซะขนาดนั้น
“มึงไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น..ตัวมึงกรูมีสิทธิ์ คนเดียว.จำใส่หัวไว้ซะ...”พี่แสบกระชาก จับแขนผมบีบทั้งสองข้าง จนเจ็บไปหมด นึกถึงตัวมันกับตัวผมสิครับ พี่น้องครับ
“..หึ...หรือว่าหึงกรู....ไง หึงกรูหรอ....”พี่แสบแสยะยิ้ม
“ใครหึงไม่ทราบ..ไม่เคยรู้สึกหึงเลยสักนิด.หลงตัวเองมากไปรึเปล่า.”ผมทำหน้าเป็นนางเอกหนังไทย ที่สามารถแกล้งพระเอกได้ตลอดเวลาใส่พี่แสบ พี่แสบหน้างอขึ้นมาทันที
“ไม่หึงใช่มั้ย..ดี...”พี่แสบมันพูดจบกระชากตัวผมไปเลยครับ
“ไป....”ผมแสบไม่ฟังเสียง ลากผมไปห้องรับแขกทันที พอเข้าไปเท่านั้นเองครับ สายตาเป็นศูนย์รวมเลยครับ
“สวัสดีครับพี่ปาน.”น้องผู้ชายคนหนึ่งจำหน้าได้ แต่ไม่เคยรู้ชื่อ ทักผม
“ดีครับ..”ผมพูดตอบ
“นั่งนี่เลยครับ..”น้องเค้ารีบจัดแจงที่นั่งให้ผม พี่แสบมันเดินดุ่ยๆ ไปนั่งฝั่งตรงข้าม ก็นั่งอยู่ตรงข้างๆพี่กุมพ์เลยแหละครับ มันปล่อยมันตั้งแต่ผลักผมเข้ามาในห้องรับแขกแล้ว วันนี้เอาโซฟากระจัดกระจายไว้ด้านข้างหมด ตั้งวงกันเหมือนวงเหล้าชาวบ้านเลยครับ วันนี้ก็ประมาณ นั่งนับก่อน ผู้ชาย เก้าคน ผู้หญิง ห้าคน เป็นสิบสี่คน รวมผม กับพี่แสบ แล้วก็พี่กุมพ์ก็เป็น สิบเจ็ดคน นับถูกเปล่าหว่า
“ผสมอะไรดีครับ..”น้องหน้าตาดีแต่ไม่รู้ชื่อถามผม
“พี่ไม่ดื่มครับ.ขอน้ำแดงแล้วกัน”ผมบอก
“อ่าว.นี่พี่ปานไม่ดื่มเหล้าหรอครับเนี้ย.”น้องถาม
“ครับ..บางเวลา ตอนนี้ไม่มีอารมณ์เลยไม่อยากดื่ม.”ผมตอบ ไอ้มหาลัยนี้ยังไง พาลูกศิษย์มากินเหล้าที่บ้านได้ด้วยหรอวะเนี้ย กรูละงง
“ครับ..น้ำแดงนะครับ.”น้องเค้าตอบรับ แล้วรินน้ำแดงให้ผม
“โหจารย์จะหวานกันเกินไปแล้ว..สงสารพวกผมบ้าง เดี๋ยวเบาหวานพวกผมขึ้น.ตา.ฮ่าๆๆ..”ไอ้น้องคนหนึ่งพูด ผมหันไปดูว่าพี่แสบมันทำอะไร มันป้อนอาหารให้พี่กุมพ์ มึงจะเล่นอย่างนี้กับกรูใช่มั้ยไอ้พี่แสบ  ไอ้บ้า พี่แสบมันยิ้มเย้ยๆให้ผมนิดๆ
“น้องชื่ออะไรหรอครับ..พี่ยังไม่ได้ถามสักที”ผมหันไปถาม
“กิ่งครับ..”น้องตอบแล้วยิ้ม
“..สองคนนั้นเค้าเป็นแฟนกันหรอครับ..”ผมถาม ไม่มีใครได้ยินหรอกครับ เพราะเสียงมันดังทั้งเสียงคน ทั้งเสียงโทรทัศน์
“อ่อ..ผมก็ไม่รู้เหมือนกันอะครับ..ที่มหาลัยค่อนข้างสนิทกัน..แล้วนักศึกษาก็ชอบแซวอาจารย์แกด้วย..แต่จารย์แสบบอกว่าไม่ได้เป็นไรกัน.เป็นแค่เพื่อนกันนะครับ..”น้องกิ่งตอบ
“หรอครับ..”ผมตอบแค่นั้น
“ทำไมหรอครับ..”น้องกิ่งเสือกขึ้นมาอีก
“อ่อ..เปล่าครับ..ก็เห็นแซวๆกัน..เลยอยากรู้.”ผมบอก แล้วหยิบขนมใส่ปาก
ผมนั่งกินไป คุยกับน้องกิ่งบ้าง น้องปกป้องบ้าง น้องอิ่มบ้าง จำชื่อได้แค่นี้แหละครับ จนเริ่มดึกแล้ว
“เดี๋ยวพวกมึงกลับกันได้แล้วนะ..เดี๋ยวเมา..”พี่แสบเริ่มปรามเด็กๆ
“โหหหหหหหหหหหหหหห....”นั้นคือเสียงที่แบบว่า ขัดใจวัยรุ่นสุดๆครับ
“ไรจารย์...”น้องคนหนึ่งพูดขึ้น
“ไปเลยไป...กลับได้แล้ว..”พี่แสบไล่
“..เดี๋ยวๆแล้วนั้นจะไปไหนครับ..”น้องผู้ชายคนหนึ่งทัก เมื่อพี่แสบมันลุกขึ้น พร้อมกับพี่กุมพ์
“ไปส่งกุมพ์.พวกมึงก็กลับไปได้แล้ว.ใครถึงบ้านแล้วโทรรายงานกรูด้วย..ถ้าไม่ครบคน.กรูจะโทรเข้าบ้าน.”พี่แสบพูดบอก
“โหหหหหหหหหหหหหหหหหหห....”อีกรอบกันไปครับ
ผมมองพี่แสบ กับกุมพ์ที่ยืนคุยกันเหมือนตกลงอะไรกันสักอย่าง
“พี่กลับก่อนนะค่ะปาน.”พี่กุมพ์หันมาบอกผม
“ครับ..”ผมยิ้มรับ ผมเงยมองหน้าพี่แสบ พี่แสบมันมองกลับยิ้มๆ อยากทำประชดกรูนักใช่มั้ย ได้ มึงคิดว่ากรูอ่านแผนมึงไม่ออกหรอก ไอ้พี่บ้า เมื่อทุกอย่างจบลง เด็กกลับบ้าน ผมเดินขึ้นไปบนห้อง หยิบกุญแจห้องผม แล้วก็หยิบเสื้อผ้า ของที่จะใช้พรุ่งนี้ออกมา แล้วเดินไปห้องตัวเอง ก่อนที่จะล๊อกห้อง ลงกลอนอย่างดี จ่างให้มึงก็เปิดไม่ได้ นอกจากพังประตู เชอะ
ผมเข้าไปอาบน้ำ สักพักเสียงรถก็เข้ามาจอดในโรงรถ ผมเบาเสียงโทรทัศน์ก่อนที่จะฟังเสียง พี่แสบมันเดินขึ้นมาบนห้อง แล้วเข้าห้องไป
นับหนึ่งไม่ถึงสิบครับ
ปั้งๆ ๆ ๆ
มึงจะทุบเพื่อ.....
“เปิด...”พี่แสบมันกระชากเสียง
ผมเงียบครับ
กรูไม่เปิดซะอย่างใครจะทำไม
ปั้ง ๆ ๆ ๆ ๆๆๆ
ถี่ยิบเลยครับ เป็นสัญญาณว่ามันเริ่มโมโหมากขึ้นแล้วครับ แบบนี้
“กรูบอกให้มึงเปิด..”พี่แสบเน้นเสียง
“......................”ไม่เปิด จะทำไม
สักพักเสียงมันก็หายไปครับ ผมคาดเอาว่ามันคงเดินไปหากุญแจห้อง แต่ถึงจะมีกุญแจห้อง ยังไงก็เปิดไม่ได้อยู่ดี เพราะว่าผมลงกลอนไว้แล้วเรียบร้อย อีกอย่าง กุญแจอยู่ตรงผมด้วย
มันหายไปประมาณสิบนาที
ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เปิดสิวะ..”
ปั้งๆๆๆๆๆๆ.
“เล่นเหี้ยไรของมึงไอ้ปาน..”
ปั้งงงงงงงงงง
อันนี้กระแทกดังมากเลยครับ สงสารประตูมากเลยอะ ผมกลัวมากเลยครับ คิดไปเลยว่าถ้ามันพังขึ้นมากรูเป็นศพแน่อะ
“มึงจะเล่นอย่างนี้ใช่มั้ย..งั้นก็เชิญมึงตามสบาย..”พี่แสบพูด ผมถึงกับอึ้งขึ้นนิดๆกับคำพูด น้ำตาไหล นิดนึง ก่อนที่จะเช็ด แล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง
“ไอ้พี่แสบบ้า...”ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
“อึก.......”ร้องไห้เลยกรู
“จะง้อดีๆก็ไม่ได้..ไอ้ป่าเถื่อน..”ไม่รู้ไปรักมันได้ไงครับ
ผมนอนน้ำตาตกอยู่คนเดียวจนหลับไปในที่สุด ตั้งนาฬิกาปลุก แต่เช้า เพราะว่าวันนี้เข้าเวรเจ็ดโมงเช้า กะว่าจะไปคนเดียวไม่ให้ไอ้พี่แสบมันเห็น ไม่อยากเห็นหน้ามันครับ เอาดิ มันเล่นมาก่อนผมก็เล่นบ้าน ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เก็บของเรียบร้อย เปิดประตูออกเบาๆ โล่ง โปร่ง ปลอดภัย ผมเก้าลงไปเบาๆ แล้วเดินลงบันได
“นึกว่ากรูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไรรึไง”.เสียงดังมาจากด้านหลัง ผมไม่หันไปมอง ได้แต่ทำตัวนิ่งเดิมตามปกติ
“โอ้ย...”ผมร้องออกมาเมื่อแขนโดนกระชากอย่างแรง จนเกือบตกบันได
“จะไปไหน..”พี่แสบมันถาม ผมว่าตะคอกมากกว่านะครับ
“ไปทำงานสิ..”ผมหน้างอ ตอบมัน
“แล้วนี่หลบหน้ากรูทำไม..”พี่แสบมันทำหน้ากวนบาทาสุดๆ
“ไม่ได้หลบ.แค่อยากไม่เห็น..”ผมพูดจ้องตามันไม่กระพริบ
“หึ..รับไม่ได้กับเรื่องเมื่อคืนรึไง.กรูไม่ไปนอนค้างก็บุญนักหนาแล้ว.”พี่แสบมันแสยะยิ้ม
“หึ..อยากนอนก็นอนไปสิ..ใครว่าละ..กล้านอนก็ไปเลย..เชิญตามสบาย.”ผมพูดยิ้มบ้าง พี่แสบมันหน้างอขึ้นมาทันที
“นี่มึง...........”พี่แสบเหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่แล้วก็ทำหน้าหงุดหงิดก่อนที่จะถอนหายใจ
“แคร์กรูบ้างมั้ย..”เสียงที่พูดออกมาจากปากเมื่อต่างคนต่างเงียบอยู่นาน ผมคิดกับคำถามที่พี่แสบถามเมื่อกี้
“พี่เอาอะไรคิด..”ผมทำหน้าใส่บ้าง
“มึงแคร์กรูบ้างมั้ย..”พี่แสบตะคอกใส่
“แล้วพี่ละแคร์ปานบ้างมั้ย..”ผมน้ำตาเริ่มมาคลอตรงเบ้าตาแล้วครับ ไอ้เวร ร้องง่ายจริงๆกรู
ต่างคนต่างเงียบ มองกันไปคนละด้าน เหมือนกับกำลังระงับอารมณ์ของตัวเอง
“รอก่อน เดี๋ยวไปส่ง”พี่แสบพูดเสียงเบาๆ
“ไม่ต้อง..”ผมตอบกลับอย่างหนักแน่น
“เดี๋ยวไปส่ง.”พี่แสบย้ำอีกครั้ง
“บอกว่าไม่ต้อง..ชัดมั้ย.”ผมแทบจะตะคอก
“นี่มึงจะพูดดีๆได้มั้ย.”พี่แสบเริ่มขึ้นเสียง
“แล้วพี่จะพูดกับปานดีๆได้มั้ย..”น้ำตากรูไหลแล้ว
“อะไรกันที่ปานไม่เคยถาม พี่แสบเคยรู้ตัวบ้างมั้ย.”ผมพูดบอก
“นี่มึงอย่าบอกนะว่าคิดมากเรื่องกุมพ์.”พี่แสบพูดเหมือนกับผมผิดงั้นแหละที่คิดมาก
“.........................”และผมก็เลือกที่จะไม่ตอบ
“หึ...หึงกรูแล้วหรอ...”พี่แสบยิ้ม
ผมเงยหน้ามอง อะไรของมึง อารมณ์ไหนอีกละ
“ไหนบอกไม่หึงกรูไง..”พี่แสบยิ้มร่า เหมือนได้ของขวัญวันเกิดเป็นบ้านพร้อมที่ดิน อะไรของมึงอีก
“ใครหึ.......”ผมพูดยังไม่ทันจบ พี่แสบมันก็ประกบปากทันทีอย่างนี้ตลอดอะ
“อือออ....”ผมทุบมันแทบหมดแรง พี่แสบปล่อยปากออก เสียงดังจ๊วบ แล้วยิ้มให้
“เป็นบ้าอะไรของพี่ห๊ะ..”ผมตะโกนใส่หน้า พี่แสบหลับตาปี๋
“อะไร..คนบ้าไรหล่อขนาดนี้.”พี่แสบมันยิ้ม ผมเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น
“ไหนบอกไม่หึงกรูไง..ร้องไห้ทั้งคืนเลยสิ..ตาบวมเชียวมึง”พี่แสบมันยิ้ม พร้อมกับเอามือลูบที่ตาผม
“ไม่ต้องมายุ่ง”ผมปัดมือพี่แสบออก
“ก็มึงบอกไม่หึงกรูเองนะ..กรูเลยทำให้มึงหึงไง..หึงก็บอกว่าหึงสิวะ..”พี่แสบมันพูด
โห อย่างกับเวลามึงหึงกรู มึงยอมรับงั้นแหละ ไอ้บ้า
“เรื่องของปาน..ไปเลย.จะไปทำงาน..”ผมรีบปัดแขนมันออก เมื่อรู้ว่าตัวเองโดนแกล้ง
“เดี๋ยวสิวะ..ก็กรูบอกว่าจะไปส่งไง.”พี่แสบรีบคว้าตัวผมไว้
“ยุ่ง..”ผมด่ามันได้แค่นั้น

กรี๊งง ๆ  ๆ เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้น พี่แสบมันจ้องหน้าผมนิดๆ ว่าเอาไง
“ไปรับสิ..”ผมทำเสียงให้มันตายใจว่าผมยอมแล้ว พี่แสบมันเดินไป แล้วรีบเดินไปข้างล่าง ใส่รองเท้า แล้ววิ่งๆๆ ไปหน้าปากซอย ขึ้นแท็กซี่ไปเลยครับ
“ไอ้บ้า..”ผมบ่นกับตัวเอง
“ครับ..”คนขับแท็กซี่กับขานรับ
“อ่อ..เปล่าครับ..ไปโรงพยาบาล.....................ครับ”ผมบอก
ตกลงนี่มันแกล้งผมใช่มั้ย บ้าหรอ ถ้ามันแกล้ง มันก็ต้องแกล้งตั้งแต่ตอนที่ไปซื้อของแล้วสิ หรือว่ามันแกล้งจริงๆ เอ๊ะ ก็น่าใช่ เพราะเมื่อวานหลังจากทะเลาะกัน พี่แสบมันก็ทำประชดเรา ไอ้บ้าๆๆๆ อย่าถีบหน้ามันจริงๆครับ โดนแกล้ง เดี๋ยวจะแกล้งคืนบ้าง ไม่ต้องอย่างว่ามันทั้งเดือนเลยดีมั้ย ไอ้พี่แสบบ้า


...


มาต่อแล้วค่ะ
วันนี้เอาไปแค่นี้พอ
ที่จริงกะจะไม่มาต่อแล้วก็อดไม่ได้
พรุ่งนี้เบบี้มีสอบ
ไปอ่านหนังสือก่อนนะค่ะ
รักคนอ่านทุกคน ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ
จุ๊บๆ
ฝานดีนะค่ะ
ป.ล.เมื่อกี้โปรแกรมมันเออเร่ออะค่ะ เป็นไรไม่รู้ เลยรีเครื่องใหม่ นานไปหน่อย หิหิ

[loveorlike]

^
^
^
จิ้มๆเบบี้ เบาๆๆ

+++++++

เหวออออออออออออออออออออออออออออ
เขาแกล้งให้หึงกันแบบนี้เลยเหรอ
คู่นี้รุนแรงไปทุกวันแล้วนะเนี้ย ปานทำบ้างรอบนี้แสบเราตายไปเลยดีกว่า
ได้ลมเพชรหึงครั้งใหญ่แล้ว แต่ว่าสงสารทั้งคู่เลย แง๊แสบเราน้อยใจขนาดนั้นเลยเหรอ
สงสารตอนที่ถามว่าแคร์มันบ้างมั้ยยย ว๊ากกกกก ประโยคนี้มันจิ๊ดดดดดดดดดดดดด
แต่ตอนอ่อนโยนแสบน่ารักชะมัดเลย ดีใจอ่ะเด๊เมียหึงอ่ะ อยากให้เขาแคร์มากๆว่างั้น
เข้าใจมาอยู่ด้วยกันจริง แสดงความรู้สึกไม่เป็นกับเก็บความรู้สึกเก่งเนี้ย
เลยกลายเป็นน้อยใจกันและกันซะงั้น

เบบี้ขอคู่นี้หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มดขึ้นบ้างได้ม่ายยยยย
อยากเห็นแสบหวานจนปานเคลิ้มมมมมมมมมมมม

กอดเบบี้พยายามเข้านะจ้า สู้ๆๆๆ

 

[[H]a[N]m[E]i[I]]

แสบแกล้งจริงๆสินะ
อย่าให้รู้นะ
จะยุให้ปานไปฟ้องข้าว
ให้ข้าวมาเคลียร์ซะเลย ฮึ่มๆๆ
5555+
กอดพี่เบบี้
สู้ๆนะคะ

[RN]

ไอแสบ ลองใจแบบนี้ระวังงานจะเข้า

 :beat:ทำน้องปานเสียน้ำตา

[fellow]

^
^
^เห็นด้วย กับรีบน

 :3125:แสบอ่ะ เลิกแกล้งปานเถอะ

[M@nfaNG]

แกล้งหรือจริงก็ไม่รู้แต่มันเคืองแทนปานเอาไปสักทีตาแสบ

[the_pooh9]

  แสบแกล้งปาน  แรงไปไหม??? หมั่นไส้ๆๆๆๆๆๆ

[aimaim]

  ไอแสบ แกล้งปาน มันน่านัก