ตอนที่122 ความลับคลี่คลาย
พวกผมลุกไปเต้นบ้างเป็นระยะ ไอ้ตาร์คอยมองผมอยู่ตลอด มันไม่ค่อยกินเท่าไหร่ เพราะมันรู้ว่าผมจะกินเหล้านั้นแหละครับ
“ไปไหนมาวะ”ผมถามไอ้แสบที่มันเดินเพิ่งมาถึงโต๊ะ ตอนแรกผมคิดว่ามันไปเต้นครับ แต่ว่าไม่ใช่ มองไม่เห็นว่ามันเต้นอยู่
“คุยโทรศัพท์กับไอ้ปาน”ไอ้แสบมันพูดบอก แต่หน้ามันงอซะเหลือเกินครับ
“มีเหี้ยไรละ”ผมถามมันพร้อมกับยิ้มให้มัน
“โรงเรียนมีงานกีฬาสีให้มันแต่งคลอสเพลย์ แต่งเหี้ยไรคลอสเพลย์แม่งร้อนจะตาย”ไอ้แสบมันพูดด้วยความหัวเสีย ผมถึงกับยิ้มออกมา เพราะรู้ว่ามันรู้สึกยังไงอยู่
“อ่าว.น้องเค้าใส่ชุดยังไงละ แล้วน้องปานอยากแต่งรึเปล่า”ผมถาม
“มึงคิดว่ามันอยากแต่งมั้ยละ..แม่ง บ้าญี่ปุ่นจะตาย..แล้วชุดก็เสือกเป็นชุดผู้หญิงอีก แล้วจะรอดมั้ย”ไอ้แสบมันพูดยาวเหยียด คราวก่อนน้องปานไปญี่ปุ่นมานะครับ ไปแค่นักเรียนแลกเปลี่ยนระยะสั้นๆ กลับมากลายเป็นว่าบ้าดาราญี่ปุ่นไปซะงั้น พร้อมกับชุดคลอดเพลย์เยอะแยะไปหมด ไอ้แสบมันมาบ่นให้ผมฟัง ที่จริงผมก็เห็นด้วยตัวเองด้วยนั้นแหละครับ เพราะว่าน้องปานส่งรูปทางเมลมาให้ผม
“หึหึ...ก็น่ารักดีออก”ผมบอกมัน พร้อมกับจิบเหล้าในแก้ว
“น่ารักตายห่าละ..แต่งชุดหม้อห้อมกรูจะไม่ว่าเลย”ไอ้แสบบ่น
“เป็นห่วงก็ไปเฝ้าดิวะ..บ่นเหี้ยไร”ผมบอกมัน ไอ้แสบหันมามองหน้า
“มึงคิดว่ากรูว่างขนาดนั้นเลย”ไอ้แสบหันมาประชด
“อ่าว..กรูจะไปรู้มึงเรอะ..คิดเอาเองนะโว้ย.เมีย กับงาน”ผมแกล้งมันต่อ
“แม่ง ไอ้เหี้ยคนไหนเป็นคนคิดวะ..เดี๋ยวกรูจะไปกระทืบให้..ไอ้ห่าปานก็บ้าไปกับเค้าแม่งน่าตบกะโหลกจริงๆ”ไอ้แสบบ่นอีก
“เอาน่าก็เมียมึงน่ารักนี่หว่า”ผมยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับตบไหล่มันเบาๆ
“ไอ้สัดนี่เดี๋ยวให้แตกตีนซะเลย”ไอ้แสบหันมาด่าผมซะงั้นอะครับ
กว่าที่ผมกับไอ้แสบจะคุยเรื่องจิปาถะระหว่างมันกับน้องปาน ผมก็หันไปเห็นไอ้ป๊อดที่ยืนคุยกับใครก็ไม่รู้ครับ แต่ที่เห็นคงไม่เป็นเรื่องดีแน่ เพราะว่าสีหน้าเคร่งเครียดน่าดู
ผมส่งสายตาให้พวกเพื่อนๆให้มันหันไปดูไอ้ป๊อดที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ว่ามีใครรู้จักไอ้คนนี้มั้ย ทำไมมันเหมือนมีลับลมคมในกันนัก
“ใครนะครับเนต”กว่าที่ผมจะคิดออกว่าใคร แต่คงนึกไม่ออกแน่ ก็เลยหันไปถามเนตที่นั่งอยู่
“เออ...คือ เพื่อนเนตเองนะค่ะ”เนตตอบด้วยสีหน้ากังวล อย่างเห็นได้ชัด
“หรอครับ..”ผมไม่คิดจะซักไซ้ถามต่อ เพราะคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ที่จะทำให้เจ้าตัวลำบากใจ
สักพักไอ้ป๊อดเดินกลับมาถึงโต๊ะ พร้อมกับสีหน้าไม่สู้ดีนัก มันเหลือบมามองผมหน่อยๆ ก่อนที่จะหลบสายตา ผมมองมันด้วยความงุนงงเล็กน้อยเพราะว่าหน้ามันเหมือนมีอะไรอยากจะบอกผม
“มีอะไรรึเปล่าวะ”ผมถามมัน เพื่อนๆหันไปมอง
มันเงียบไม่ตอบครับ พร้อมกับมองหน้าเพื่อนๆไปมา
“ข้าว..........กรูมีเรื่องจะคุยด้วย”ไอ้ป๊อดหลุดพูดออกมา ผมงงนิดหน่อย แต่ว่าก็ลุกตามมันไป
“เฮียด้วย”ไอ้ป๊อดหันไปบอกลูกพี่มัน ไอ้ตาร์นั่นเองครับ
ไอ้ตาร์ลุกตามออกมา พร้อมกับผม และไอ้ป๊อด พวกผมเดินออกมานอกร้าน และหามุมสงบเงียบ ผมหยุดเดินที่ใต้ต้นไม้ตรงโต๊ะไม้หินอ่อนด้านหน้าร้าน
“มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าวะ”ผมถามมัน เมื่อเหตุการณ์เงียบสงบ
“ข้าว..กรูขอโทษ”อยู่ดีๆไอ้ป๊อดมันก็พูดขึ้น
“เรื่องอะไรวะ”ผมถามด้วยความสงสัย
“เรื่องแม่มึง”ไอ้ป๊อดก้มหน้าพูดเหมือนคนกลัวความผิด
“แม่กรู......ทำไม”ผมรีบถาม
“แม่มึงรู้เรื่องมึงเป็นเพราะว่ากรูเอง”ไอ้ป๊อดมันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมกับไอ้ตาร์
“หมายความว่าไงวะ”ไอ้ตาร์รีบถาม
“คือ....”ไอ้ป๊อดอ้ำอึ้ง ก่อนที่จะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ผมฟัง
คนที่ไอ้ป๊อดคุยด้วยเมื่อกี้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดคือชาย เพื่อนในคณะนิเทศศาสตร์ ของเนต ซึ่งชอบเนตและตามจีบเนตมานานแต่ว่าเนตไม่เล่นด้วย เพราะเหตุที่ว่าเนตดูออกว่าผู้ชายคนนี้เลวขนาดไหน พอป๊อดตามจีบเนตติดและเป็นแฟนกันไอ้ชายคนนี้ก็คอยตามรังควานเนต พร้อมกับขู่เนตบ้างเนตรู้สึกได้และบอกป๊อด ป๊อดมีเรื่องกับคนชื่อชาย โดยที่ผมไม่รู้เลย เพราะว่าป๊อดไปมีเรื่องกับเพื่อนในคณะ และมันเป็นเรื่องบังเอิญที่เจอชายพอดี ที่จริงมันก็เล่าคร่าวๆให้ผมฟังเหมือนกันแหละครับ ตอนนั้น แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะคิดว่าแค่เป็นเรื่องธรรมดา เพราะเราก็มีเรื่องกันบ่อย มันเลยเหมือนปกติ คราวก่อนป๊อดไปกระทืบชาย จนมันเอาเรื่อง มันไม่รู้จะเอาเรื่องทางไหนมั้งครับเลยสืบว่าพอจะทำร้านป๊อดได้ยังไงบ้าง และพบว่าผมกับไอ้ตาร์เป็นแฟนกัน เรื่องของไอ้แสบกับน้องปานมันไม่รู้เพราะว่าไอ้แสบก็ไม่ได้คบกับน้องปานในนี้ใช่มั้ยครับ และไอ้เข็มกับไอ้เป้ก็จะเป็นรายต่อไป ที่จริงป๊อดไม่ได้รู้เรื่องนี้เลยครับ เพิ่งมารู้เมื่อกี้ตอนที่เจอไอ้ชายกับเพื่อนในร้านนั้นแหละครับ ที่ไอ้ชายมันบอกไอ้ป๊อดว่ามันเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมดเองก็คงเพราะอยากแก้แค้นมากกว่า เพราะมันรู้ว่าผมกับไอ้ป๊อดเป็นเพื่อนรักกัน
“ไม่เป็นไร กรูก็ผิดเองที่กรูไม่ได้สนใจเรื่องมึงเท่าไหร่”ผมพูดบอกมัน
“กรูขอโทษจริงๆนะข้าว..ถ้ากรูไม่ไปมีเรื่องกับมันวันนั้นมันก็คงไม่เป็นแบบนี้ เพราะกรู เพราะกรูมันใจร้อนเอง”ไอ้ป๊อดมันพร่ำโทษตัวเอง
“อะไร..แม่ง มึงพูดอย่ากับเรื่องคอขาดบาดตาย.กรูไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย..กรูกับแม่เดี๋ยวคุยกันก็รู้เรื่อง”ผมบอกไอ้ป๊อด พร้อมกับเข้าไปกอดคอมัน
“ขอโทษนะครับเฮีย.”ไอ้ป๊อดหันไปบอกไอ้ตาร์
“มึงก็เหมือนน้องกรู ไม่ใช่แค่รุ่นน้องจำไว้ซะที่หลังมีเรื่องอะไรให้บอกกรู มึงนับถือกรูเหมือนพี่ กรูก็รักมึงเหมือนน้องกรูคนนึงเหมือนกัน”ไอ้ตาร์บอก พร้อมกับรอยยิ้มของมันที่มีให้ไอ้ป๊อด ไอ้ตาร์เดินมาลูบหัวไอ้ป๊อดเบาๆ
“มึงจะเอาเรื่องมันรึเปล่า”ไอ้ป๊อดถามผม
“อย่าดีกว่า..ดูไปก่อนว่ามันจะเอาไงต่อ..เดี๋ยวเล่าให้ไอ้พวกนั้นฟังด้วย ไอ้เป้กับไอ้เข็มจะได้ระวังตัว”ผมบอกไอ้ป๊อด มันพยักหน้าเป็นการตอบรับ
“ทีหลังมีอะไรบอกนะมึง ไม่ใช่จะแก้ไขปัญหาคนเดียว ถึงบางเรื่องจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่กรูก็ต้องการรู้เรื่องของเพื่อนกรูทุกอย่าง”ผมบอกมัน ไอ้ป๊อดพยักหน้าอีกครั้ง
“กรูไม่กล้าทำอะไรมันอีก เกิดมันบ้าขึ้นมาแล้วไปบอกพ่อแม่ไอ้เข็มกับไอ้เป้กรูต้องตายแน่ๆ”ไอ้ป๊อดพูดบอกความรู้สึกมันตอนนี้ ผมรับรู้ได้ทันทีว่ามันรู้สึกยังไง มันโกรธแค้นแทนพวกผมแน่ แต่มันทำอะไรไม่ได้ เพราะว่ามันกลัวว่าเพื่อนจะต้องมารับเคราะห์แทนมัน
“แต่เมื่อกี้เหมือนกรูเห็นไอ้โดดคณะเรานี่หว่า”ผมพูดบอก เพราะว่าไอ้เอ็มมันเกลียดผมจำได้
“เออ..มันเป็นพวกเดียวกัน ไอ้โดดนั่นแหละที่เป็นคนเอาความลับไปบอก”ไอ้ป๊อดพูด
“ไม่ได้เป็นความลับตรงไหน กรูกับไอ้ตาร์ออกจะเปิดเผย..ช่างแม่งมันเหอะ แดกเหล้าดีกว่า ไม่ต้องเครียด”ผมบอกมัน พร้อมกับยิ้มให้ พวกผมเดินเข้ามาในร้านอีกครั้ง
“ไงเครียดกันเรียบร้อยแล้วรึไงเพื่อน”เสียงเหมือนเยอะเย้ยดังมาจากด้านข้างๆ ผมหันไปมอง พบว่าเป็นไอ้ชายที่ยืนอยู่กับเพื่อนๆมันสองสามคนที่ยืนรอเหมือนอยากจะพูดสิ่งนี้
“ไอ้..........”ก่อนที่ไอ้ป๊อดจะด่าแล้วเดินเข้าไป ผมรีบคว้าตัวมันไว้ก่อน
“ปล่อยมัน..ให้มันเห่าไป..หน้าตัวเมียมันก็ทำได้แค่นี้แหละ”ผมพูดบอก พร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้ชาย
ไอ้ชายมองหน้าผมด้วยอารมณ์โกรธสุด เพราะเหมือนกับผมไปพูดด่ามัน ไอ้ชายเดินเข้ามาหาผมใกล้มากขึ้น แต่ว่าไอ้ตาร์ก็รีบมาบังไว้ ไอ้ชายจึงหยุดชะงัก พร้อมกับเดินอย่างโมโหกลับไปที่โต๊ะ ไอ้ตาร์มันคงไม่อยากให้ผมมีเรื่องนะครับ เพราะมันรู้ว่าเป็นงี้ทีไร มีเรื่องทุกที
ก่อนที่ผมกับไอ้ป๊อดและไอ้ตาร์จะเดินกลับไปที่โต๊ะของพวกเราเอง
“เหี้ยแมนไปไหน”ผมมาถึงโต๊ะก็รีบถาม เพราะว่ามันครบกันหมด แล้วไอ้ปลาไหนแมนหายไปไหนครับ
“ไปกับไอ้ทศ ติดต่อกับผู้จัดการเอาเด็กกลับบ้าน”ไอ้เข็มบอก
“อ่าว..ไอ้นี่นิเร็วแท้”ผมบอก พร้อมกับนั่งลงข้างไอ้แสบ
“สวยเช๊ะเลยมึง..ไม่ได้ๆกลับง่ายๆด้วย ใช้เส้นไอ้ทศมัน พร้อมกับเงินอีกเป็นก้อน เหี้ยแมนแม่งเปลืองเงินชิบหาย”ไอ้แสบบ่น
ก็สาวในบาร์นี้ของไอ้ทศนะครับ ก็จะมีโคโยตี้มาเต้นบ้างเป็นระยะ แต่ว่าไม่ได้จะเป็นกระจอกๆนะครับ คัดมาแล้วอย่างดี ห้ามแตะ ห้ามถ่ายด้วยครับ ดูได้อย่างเดียว ถ้าอยากได้ให้ติดต่อผู้จัดการร้าน และเงินก็ต้องถึงด้วย เพราะว่ามีคนจองหลายคน อย่างเมื่อกี้ที่มาเต้นนี้แบบ ถ้าไม่ติดมีไอ้ตาร์นะครับ ทุ่มไม่ยั้ง พวกผมนี่ตาค้างกั้นหมดอะครับ รวยถึงไอ้เหี้ยตาร์ด้วย ค้างนานกว่าผมอีก ผมเลยต้องรีบตบปากมันเป็นการเตือนว่า มึงก็เป็นนะ ปกติผมไม่ค่อยดูโคโยตี้คนไทยหรอกนะครับ เพราะดูแล้วมันตลกๆไงไม่รู้อะ พยายามเลียนแบบฝรั่ง แต่มันไม่ใช่อะ แต่เมื่อกี้นี้ใช่เลยครับถ้ากี่หมื่นก็ยอมเสียอะ
“ไม่เอาสักคนแก้ขัดไง”ผมบอกไอ้แสบ
“อย่างกรูหาตามมหาลัยก็ได้ ไม่ต้องมาเสียเงินหรอกวะ”ไอ้แสบพูดพร้อมกับยักคิ้วให้
“มั่นใจในหนังหน้ามาก”ผมพูดกัด
พวกเรานั่งกันไปหัวเราะกันไป สังสรรค์เฮฮาเรื่อยๆเปื่อยตามประสาผู้ชายห่วยๆ เอิ้กๆ
“พี่ครับ มีแขกอีกโต๊ะฝากมาให้นะครับ”น้องพนักงานเดินนำกระดาษแผ่นเล็กมาทางผม
“ใครครับ”ผมถาม ทุกการสนทนาอยู่ในการจับตาของเพื่อนๆอย่างสงสัย
“โต๊ะนั้นนะครับ”พนักงานเสริฟชายพูดพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะ ผมหันไปเห็นก็เห็นว่าเป็นโต๊ะของไอ้ชาย ที่พวกมันและเพื่อนๆกำลังนั่งยิ้มและหัวเราะกันมาทางผม ผมหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน
“ยินดีด้วยนะอีตุ๊ด สงสัยพรุ่งนี้คุณพ่อกับคุณแม่มึงคงจะดีใจน่าดูที่รู้ว่าลูกๆชอบโดนสอยตูด ป.ล. เตือนเพื่อนมึงด้วยกรูคงไม่เล่นแค่มึง.ไม่สิเรื่องคงไม่จบแค่นี้แน่ เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลยไอ้พวกผิดเพศ...”ผมอ่านจบถึงกับอึ้งแดกเลยครับ ไม่คิดว่าจะมีคนมาด่ากับผมอย่างนี้ และยังไม่ทันอึ้งได้นาน ไอ้ตาร์มันก็รีบหยิบกระดาษจากมือผมไปอ่านทันที การที่ถูกเรียกว่าอีตุ๊ดมันรู้สึกแบบนี้เองหรอวะเพิ่งเข้าใจ
ผมหันไปมองหน้ามัน ตอนนี้ผมก็ทำอะไรไม่ถูกแล้วละครับ จะบอกว่าโกรธแล้วก็แค้นอยากตั๊นหน้ามันมาก ในใจมันก็รู้สึกแบบนั้น แต่ว่าไม่รู้สิครับ มันเหมือนรู้สึกอายไปเลยที่มีคนมาว่าผมแบบนี้
เรียกสติตัวเองได้อีกที ไอ้ตาร์มันเดินไปที่โต๊ะของไอ้ชาย พร้อมกับถีบตัวไอ้ชายที่นั่งบนโซฟาจนมันหงายหลังไปเลย
“กรี๊ดดด.....”เสียงผู้คนในนั่นร้องกรี๊ดกันใหญ่อย่างกับมีเหตุเพลิงไหม้อย่างนั้นแหละครับ ผมรีบลุกขึ้นยืน พร้อมกับพวกไอ้แมน ไอ้แสบ ไอ้เป้ ไอ้เข็ม มันวิ่งเข้าไป แต่แล้ว
“พวกมึง ไม่ต้องไป..”เสียงพี่ไม้ตะโกนดัง พร้อมกับรอยยิ้ม จนทำให้พวกมันชะงัก ผมก็งงว่าพี่ไม้ห้ามทำไม ผมเดินเข้าไปใกล้โต๊ะของไอ้ชายมากขึ้น โดยการทิ้งระยะไว้ ไม่ไปช่วยเหลือไอ้ตาร์ อย่าใช้คำว่าช่วยเหลือดีกว่า ยืนดูเฉยๆก็ได้ครับ ไอ้ตาร์มันเหมือนบ้าเลือดมากๆ ผมไม่เคยเห็นมันเป็นอย่างนี้มาก่อน ยอมรับว่ารู้ว่ามันเหี้ย เลวมาก่อน แต่ว่ามันจะระงับอารมณ์อย่างดีเมื่ออยู่กับผม หรือว่าผมมีเรื่อง มันจะเป็นผู้ใหญ่และอารมณ์เย็นมาตลอด เทียบได้ว่าสี่ปีที่รู้จักกันมา ผมไม่เคยเห็นมันในโหมดนี้ สงสัยโหมดนี้คงเป็นมันแต่ก่อนมั้งครับ
พวกเพื่อนของไอ้ชายสามสี่คนพยายามช่วยไอ้ชาย แต่ว่าไม่เป็นผลแต่อย่างใดครับ ที่จริงเพื่อนมันมาประมาณสิบกว่าคน แต่ว่ามีแค่สามสี่คนพยายามช่วย พวกนั่นยืนดูเหมือนกับยังอึ้งๆกันอยู่ ไอ้ตาร์ใส่ไอ้ชายไม่ยั้ง โดยที่ไอ้ชายตั้งตัวไม่ได้เลย มันนอนนิ่งให้ไอ้ตาร์ชกอยู่บนโซฟา พวกเพื่อนๆมันสี่ห้าคนที่รี่เข้ามาก็โดนไอ้ตาร์สวนเข้าให้ มันเหมือนไม่สนใจใครทั้งนั้น มันคงเป็นอารมณ์ที่ถึงขีดสุดจำกัด แล้วระเบิดออกมานะครับ พวกผมยืนดูอยู่ เหตุการณ์ตรงนั้น แขกในร้านก็ยืนดูกัน บางคนหลบบ้าง เพราะกลัวจะเจอลูกหลง
“เฮียเป็นอะไรวะ..”ไอ้ทศเดินเข้ามาหาผม พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าเสียๆ
“กรูไม่รู้..”ผมบอกมัน พร้อมกับยังมองที่ไอ้ตาร์อยู่
“ไม่ห้ามหรอวะ”ไอ้เอ็มถาม
“ไม่รู้สิ..เดี๋ยวมันคงหยุดเองมั้ง”ผมพูด เหมือนเป็นเรื่องปกติ ไม่รู้สิครับ อยากให้มันชกอยู่แบบนั้น มือไอ้ตาร์เปื้อนเลือดไปหมด
“ตาร์....”ผมเรียกเบาๆเหมือนเสียงมันไม่ค่อยออก ผู้ชายอีกคงสงสัยจะเป็นเพื่อนไอ้ชาย หยิบปืนออกมา พร้อมกับเล็งไปที่ไอ้ตาร์ เสียงดนตรีเงียบกริบ ทุกอย่างในร้านหยุดชะงัก ไอ้ตาร์หยุดการกระทำกับไอ้ชาย แล้วหันไปมองไอ้ผู้ชายที่ยืนเล็งเอาปืนจ่อหัวมันอยู่
ไอ้ตาร์แสยะยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ ผมเดินเข้าไปใกล้หาไอ้ตาร์มากขึ้น ลูกน้องไอ้ทศในร้าน เดินเข้ามาพร้อมกับชักปืนออกมาเล็งไปที่พวกไอ้ชาย ไอ้ทศเดินเข้าไปใกล้และพยักหน้าประมาณว่าให้วางปืนลง
“มึงคิดว่ามึงแน่มากใช่มั้ย..คุณเชน”ไอ้ทศพูดกับผู้ชายที่เอาปืนจ่อหัวไอ้ตาร์อยู่ แต่ไอ้ตาร์เหมือนมันไม่กลัวอะไร ยืนเข้าไปใกล้ปืนมากขึ้น เหมือนหยอกล้อให้ไอ้นั่นมันยิงซะ
“ประวัติก็ไม่ดี. มีพ่อกรูคุ้มกะลาหัวอยู่ทั้งพ่อทั้งลูก ยังจะมีหน้ามาวางก้ามในถิ่นกรูอีก”ไอ้ทศมันพูดขึ้น ทำให้ไอ้เชนหน้าเสียงไปถนัด
“มึงหุบปาก”เสียงไอ้เชนกระแทกดัง เหมือนกับรู้ว่าตัวเองจนมุม
“แกร๊ก..”เสียงปืนพร้อมที่จะเหนี่ยวไกดังขึ้น อีกครั้ง
“ทำไมจ่อทำไม..ยิงซะสิ”เสียงไอ้ตาร์พูดเบาๆ ผมจับใจความได้แค่นั้น
“ไอ้สัด...”เสียงไอ้เชนดังขึ้น แต่ไม่ทันการ ไอ้ตาร์จับข้อมือ พร้อมกับหักแขนไอ้เชนให้หันหลัง แล้วเก็บปืนไว้ได้ ไอ้ตาร์มันผลักตัวไอ้เชนล้มลงกับพื้น พร้อมกับกระทืบอีกสองสามครั้ง และแล้ว........
“ปั้ง.”
“ปั้ง.”การเหนี่ยวไกนัดแรกอย่างไม่รีรอไปที่แขน เหมือนจงใจแค่ที่แขนขวาของไอ้เชนเท่านั้น และแขนซ้ายของไอ้ชาย ที่โดนเข้าอย่างจัง อย่างกับจับวาง ไอ้ชายดิ้นทุรนทุราย พร้อมกับเลือดที่ไหลซึมออกมา
“กรี๊ดดดด”เสียงกรี๊ดของสาวๆในร้าน แต่ก็ต้องเงียบลง
“มึงคิดว่าพวกมึงเป็นใคร.ถึงกล้ามาทำกับพวกกรูแบบนี้..”เสียงไอ้ตาร์ดัง ผมถึงกับสะดุ้ง
“อย่าแม้แต่จะคิดมายุ่งกับพวกกรูอีก..ไม่งั้น กรูไม่เอาแค่แขนมึงแน่”เสียงไอ้ตาร์เดินไปบอกไอ้ชายที่นอนอยู่ ไอ้ชายรีบยกมือไหว้ไอ้ตาร์ ที่เอาปืนจ่อที่หน้าผาก ผมถึงกับสงสารมันขึ้นมาทันที
“ไอ้เปรตเอ้ยย..”ไอ้ตาร์สบถเสียงดัง แล้วเอาปืนตบเข้าที่หน้าไอ้ชายอย่างจัง จนกับสลบไป
ไอ้ตาร์วางปืนลงบนโต๊ะ พร้อมกับหันมามองหน้าผม ที่ยืนมองมันอยู่ทุกการกระทำ สายตาที่เกือบเย็นชา หรือว่าอะไรกันแน่ที่มันต้องการสื่อ ผมก็ไม่เข้าใจดวงตาคู่นั้นเหมือนกันครับ
“ค่าเสียหายเท่าไหร่บอกได้เลยนะ แล้วนี่ จัดการให้พี่ด้วยมีอะไรตุกติกโทรบอกด้วยละกัน”ไอ้ตาร์เดินมาบอกไอ้ทศ ไอ้ทศพยักหน้าให้ แล้วไอ้ตาร์ก็เดินหนีไปไม่มองหน้าผมเลย
“นั่นใคร.”เสียงผู้ชายที่ผมเคยรู้จักเดินมาอีกทาง ผมยกมือไหว้พ่อของไอ้ทศทันที
“พี่ที่มหาลัยนะพ่อ..ชื่อพี่ตาร์ เรียนวิศวะ”ไอ้ทศมันบอกรายละเอียด มันรู้ดีว่าพ่อมันชอบเก็บรายละเอียดเล็กน้อย
“กล้าดี..พ่อชอบ”เสียงพ่อไอ้ทศบอก พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูแล้วปลื้มอกปลื้มใจอย่างกับไอ้ตาร์เป็นลูกตัวเอง
“จัดการเคลียร์ให้เรียบร้อยด้วยทุกเรื่อง”พ่อไอ้ทศพูดบอกเสียงเด็ดขาด ไอ้ทศพยักหน้าเป็นการตอบรับ แล้วเดินไปสั่งลูกน้องมัน
“ขอโทษด้วยนะครับพ่อ.ที่ผมทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้”ผมรีบยกมือไหว้
“ไม่เป็นไร.ถึงข้าวไม่มีเรื่องแต่ไอ้ทศก็ต้องมี”พ่อพูดพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน
“หมายความว่าไงวะ”ผมบ่นพึมพำ แต่ก่อนที่จะคิดอะไรออก ผมก็นึกถึงไอ้ตาร์ได้ แล้วรีบวิ่งออกไปดูนอกร้าน ปรากฏว่ารถผมหายไปแล้วครับ อ่าว เชี้ยนี่ ทิ้งกรูเลย ผมงงครับ ไม่คิดว่ามันจะทิ้งผมไว้แบบนี้ ก็ทุกทีมันไม่เคยเป็นอะ มันจะคอยผมตลอดไม่ว่าเกิดไรขึ้น
ผมเดินหาจนทั่วแต่ว่าหาไม่เจอ เลยเดินกลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง เหตุการณ์ใกล้จะปกติ
“ไอ้ทศคิดค่าเสียหายมาเลยนะมึง..แล้วเรื่องไอ้เชนกับไอ้ชาย...”ผมกำลังจะพูดต่อ
“เดี๋ยวกรูจัดการเอง..มึงไม่ต้องเป็นห่วง”ไอ้ทศรีบพูดตัด
“หมายความว่าไงวะ.มึงรู้จักพวกมันหรอ”ผมถามด้วยความสงสัย
“รู้สิวะ..ลูกค้าที่เข้ามาในร้านทุกคนต้องผ่านการเช็คประวัติหมดนั่นแหละ อย่างไอ้เชนมันเป็นลูกคนรวยแต่ว่าตอนนี้เป็นหนี้เป็นสินพ่อกรูอยู่ แต่ว่ามันเหี้ย ไปที่ไหนมีเรื่องต้องให้พ่อกรูจัดการตลอด ส่วนไอ้ชายก็เคยมาที่นี่แล้วสามครั้ง ไม่เคยมีปัญหาอะไรนะ แต่ที่รู้ๆคือชอบข่มขืนผู้หญิง ไม่ก็นักศึกษาที่จนๆหน่อย”ไอ้ทศเล่า ไอ้ป๊อดที่ยืนฟังอยู่ด้วย
“กรูกลัวเนตไม่ปลอดภัยวะ”ไอ้ป๊อดพูด หน้าเสีย
“กรูบอกแล้วไงเดี๋ยวกรูจัดการเอง รับรอง ไม่มีตุกติกแน่นอน”ไอ้ทศพูดบอกพร้อมกับรอยยิ้ม และหน้าตายักคิ้วของมันที่กวนส้นตีน
“จะทำไงวะ.”ผมถาม
“เออน่า..กรูมีวิธีไม่ต้องห่วง”ไอ้ทศบอก
“นี่มึงรู้เรื่องหมดแล้วหรอวะ”ผมถามอีก ว่ามันทำเหมือนรู้เรื่อง
“ยัง แต่เดาสถานการณ์เอา”ไอ้ทศบอก
“เออฉลาดเนอะมึง”ผมพูดประชด
“แน่นอน”ไอ้ทศบอก
“งั้นเดี๋ยวกรูมานะ.ตามสบายใช้ชีวิตได้ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้เลยเพื่อน..แต่แม่งยอมรับวะ.เฮียตาร์เจ๋งจริงวะ”ไอ้ทศบอก
“เดี๋ยวกรูไปทาบทามให้เข้าแก๊งกรูดีกว่า”ไอ้ทศพูด
“ส้นตีน.ไม่ต้องมายุ่งเลย”ผมบอกมัน ไอ้ทศถึงกับหัวเราะ
“เดี๋ยวให้เป็นมือขวาพ่อกรูเลยไม่ดีหรอมึง”ไอ้ทศพูดอีกครับ
“พอเหอะ..แค่นี้กรูก็ปวดหัวจะแย่ละ”ผมรีบบอก
“งั้นเดี๋ยวกรูกลับก่อนดีกว่าวะ.ไม่รู้มันหายไปไหน กรูเห็นมันแปลกๆ”ผมบอก
“เออๆ..โชคดี.”ไอ้ทศพูด
“เฮ้ย..กลับก่อนนะโว้ย..แล้วเจอกัน”ผมหันไปบอกเพื่อนๆที่โต๊ะที่กำลังจะต่อกัน
“เออ..โชคดี.”ไอ้แสบตะโกน
“ให้กรูไปส่งเปล่า”ไอ้เข็มหันมาบอก เพราะเมื่อกี้ผมบ่นนะครับว่าไอ้ตาร์หายไปกับรถ
“ไม่ต้อง ขอบใจวะ..ไปละ”ผมโบกมือลา พร้อมกับตบไหล่ไอ้ป๊อดเบาๆ ที่หน้ามันคงเหมือนรู้สึกผิดอยู่
“อย่าคิดมากวะ..ไม่มีอะไรหรอก..เดี๋ยวมันก่อนผ่านไป..”ผมพูดจบ ก็เดินจากออกมา
เดินไปเรียกแท็กซี่หน้าร้าน แล้วกลับคอนโดผมทันที
...
มาต่ออีกแล้ว
เบบี้ใจดีป่ะละ
ไม่เหมือนคนบางคนหรอกใช่มั้ยพี่มิ้น พี่พาก์ท และอีกหลายๆพี่ทั้งหลาย
และขอบอก ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่เบบี้เขียนไว้หลังจากไปเที่ยวมาเสร็จ ตอนใหม่ยังไม่ได้เขียนเลย ดีป่ะละ
ยังไม่มีกำหนดต่อ แต่จากวันละหลายตอนอาจเหลือวันละตอน หรือไม่ก็หลายวันตอน อันนี้ไม่รู้ แต่คงไม่หายไปนานหรอก แล้วเดี๋ยวจะมีสอบด้วย ตั้งแต่กลับมาบ้าน ยังไม่ได้ไปมหาลัยเลย เพื่อนมาตามคนแล้วคนเล่า ไม่ เรายังไม่พร้อม เพราะเราขี้เกียจนิ
เอิ้กๆ
สุขสุนต์วัน.หัว.คว...ย นะทุกคน กร๊ากก
ไปแระ
รักทุกคน
บับบาย
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2645636 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก