ตอนที่120 อีก 5 วินาที
ผ่านมาหลายวัน วันๆไม่ทำอะไรนอกจากเรียน กับ เรียนครับ ผมยื่นเรื่องเรียบร้อยแล้ว ที่บ้านก็รู้เรื่องหมดแล้วแหละครับ พี่ตังจะสอบชิงทุนตอนเกือบสิ้นปีนี้ ผมก็หวังว่ามันจะได้ จะได้ไม่ต้องเสียเงินเยอะในการส่งผมและมันเล่าเรียน ผมกับไอ้ตาร์ยังปกติกันเหมือนเดิม มันก็ไม่ได้อะไรมาก ตอนนั้นคงแค่ยังรับไม่ได้นะครับ แต่ว่าพอมันรู้ผมก็อธิบายแล้วก็เข้าใจเรียบร้อยแล้ว โตแล้วก็น่าจะเข้าใจอะไรง่ายๆ เอิ้กๆ ไม่ค่อยเอาแต่ใจเลยกรู
“วันนี้ส่งงานไปชิ้นละ”ไอ้ตาร์มันพูดขึ้น หลังจากนัดกินข้าวกลางวันด้วยกันนะครับ ที่โรงอาหาร ปกติผมไม่ค่อยชอบมาเท่าไหร่ ถ้าหิวก็จะออกไปกินข้างนอกมากกว่า แต่ถ้าทนไม่ไหวจริงๆก็จะกินโรงอาหารของมหาลัย ส่วนมากจะทนมากกว่า ไม่อยากกินในนี้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันครับ มันบอกไม่ถูก ไม่ชอบคนเยอะๆเห็นแล้วกินไม่ลง
“อืม..ดีแล้ว..จะได้หมดๆไปทีละอย่าง”ผมบอกมัน
“เฮียยยยย...”เสียงไอ้ป๊อดดังมาแต่ไกล
“นี่ป๊อด..เบาๆหน่อยได้มั้ย.”แล้วเนตก็เอาหนังสือตีไอ้ป๊อดเบาๆ
“ไรอะเนต..”ไอ้ป๊อดรีบลูบแขนตัวเอง
“เฮีย..วันนี้นะ.คะแนนสอบออก แม่งได้โคตรดีอะ”มันพูดด้วยความภูมิใจให้รุ่นพี่ที่รักมันฟัง
“เออ..ก็ดีแล้วนี่หว่า”ไอ้ตาร์บอก
“งั้นไปฉลองกันมั้ยเฮีย”ไอ้ป๊อดบอกอีก
“เผลาๆบ้างนะเหล้าอะป๊อด”เนตปราม
“โห..เนตครับ.นิดหน่อยน่า.”ไอ้ป๊อดมันพูด ไอ้คู่นี้มันก็รักกันจริงแฮะ ผมมองเพื่อนรักของผม ที่มันชวนไอ้ตาร์คุยไม่หยุด กับอาการดีใจโลดของมันครับ ผมนั่งมองไอ้ตาร์ ที่ทั้งตบหัวไอ้ป๊อด ทั้งคุยเฮฮา มันเป็นคนอบอุ่นมากจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะทำให้ผมรู้จักรักอย่างแท้จริง ที่จริงผมไม่ดีพอสำหรับมันด้วยซ้ำ แล้วใครจะดีพอละครับ ไม่มีใครตอบได้หรอก เพราะดีกับดีมันก็คงจะล้นเกินไป ผมว่าขาดๆเกินๆอย่างผมกับมันก็น่าจะพากันไปรอด กี่ครั้งแล้วที่ผมทำให้มันเสียใจ กี่ครั้งที่มันก็ทำให้ผมรู้สึกน้อยใจเช่นกัน แต่ทุกครั้งก็ผ่านมาด้วยดี ถ้าเป็นคนอื่นคงทนผมไม่ได้ไปแล้ว แต่ไอ้ตาร์มันเป็นผู้ชายในอุดมคติของหลายๆคน แต่ผมไม่น่าใช่ เพราะถ้าไม่มีมันผมก็คงเจ้าชู้ไปเรื่อยๆไม่หยุด ผมยอมรับว่ามันหยุดผมได้จริงๆ ถึงผมจะนอกลู่นอกทางบ้าง แต่ว่าคนเดียวในใจผมคือมัน ไม่รู้ทำไมตอนนี้ผมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ทั้งๆที่คิดว่าจะไม่มีใครหยุดผมได้ด้วยซ้ำ ทำไงดีนะที่จะให้ผมกับมันอยู่ด้วยกันตลอดไป ผมต้องทำยังไง
“มีอะไรติดหน้าพี่หรอครับ.”มันหันมาถาม ทำเอาผมสะดุ้งจากความคิด
“อะไรคิดว่าคืนนี้เอาท่าไหนดีหรอวะ”ไอ้ป๊อดแซว
“ป๊อดทะลึ่ง”เนตว่าให้ ไอ้ป๊อดยืนยิ้ม ไอ้ตาร์ก็ยิ้ม
“เปล่า..”ผมบอกมัน แล้วกินข้าวต่อ
เย็นนั้นเรานัดกันไปกินข้าวที่ร้านอาหารแถวนั้นนะครับ มีดนตรีเล่นเบาๆตอนหัวค่ำ ก็น่านั่งดีครับ ผมเป็นคนเลือกเอง
“มีไรรึเปล่าวะ”ผมพูดถามไอ้ป๊อดที่นั่งสีหน้าเสียๆทั้งๆที่เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยครับ
“ปะ..เปล่า”มันพูดบอก
“เดี๋ยวไอ้แสบกับไอ้เป้ไอ้เข็มกำลังตามมานะ”ไอ้ป๊อดพูด
“อืม..”ผมแสดงการรับรู้แล้วหันไปจิบเหล้าแล้วมองนักร้องบนเวที
ไอ้ป๊อดกับเนตยังนั่งคุยกันอยู่เรื่อยๆ ผมกับไอ้ตาร์ก็นั่งกินไปคุยบ้างเป็นระยะๆ
สักพักพวกเพื่อนๆก็มากันครบ การนัดหมายแต่ละอาทิตย์นั้นมันเหมือนกับว่าความสัมพันธ์ของพวกเรายังคงอยู่ดังเดิม ถึงแม้ว่าแต่ละอาทิตย์ทุกคนจะยุ่งมากแค่ไหนก็ตาม ก็ต้องมีสักวันหนึ่งที่ได้มารวมตัวกัน แค่วันไหนก็เท่านั้นเองครับ
“คิดอะไรอยู่ครับ”ไอ้ตาร์มันถามผม ทำเอาผมสะดุ้งตัว
“เปล่าหรอก..ก็แค่คิดว่าดีแล้วที่เราได้เพื่อนดีๆแบบนี้”ผมพูดบอกมัน พร้อมกับยิ้มให้ภาพตรงหน้า ที่มันก็ไม่ได้สนใจผมกับไอ้ตาร์ที่นั่งคุยกันอย่างเงียบๆ
“เหมือนกันครับ.ดีใจที่ได้รู้จักข้าวเหมือนกันนะ”ไอ้ตาร์มันยิ้มให้
“ป่ะ..ห้องน้ำกัน”ผมทำท่าจะลุก ไอ้ตาร์มันเสือกยิ้มให้ แล้วทำท่าว่าจะลุกตาม
“กรูพูดเล่น..เว้นบ้างก็ได้”ผมบอกแล้วนั่งลงเหมือนเดิม
“กรูเกลียดไอ้เชี้ยนั่นชิบหาย”อยู่ดีๆไอ้เอ็มก็พูดขึ้นหลังจากที่มีคนเดินเข้ามาในร้าน ชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเดียวกับผม จำได้คล้ายๆว่า มันอยู่คณะเดียวกับผมนี่น่า แต่ว่าคนละสาขาเท่านั้นเองครับ
“ทำไมวะ..”ไอ้ทศถาม
“ดูแม่ง.ขี้เก๊กชิบ.หล่อตายห่าละมันชื่อไอ้โดด ชื่อก็กวนตีนมึงว่าป่ะละ”ไอ้เอ็มมันพูดบอก โคตรอคติอะครับ 555+
“อ่าว..เค้าก็หล่อในแบบของเค้าไงมึง”ไอ้พี่ไม้พูดเสริม
“เหอะ.”ไอ้เอ็มทำเสียงหยิ่งๆใส่
“วันรับน้องวันแรกนะกรูยังจำได้อยู่เลย..แม่งมองเพื่อนกรูหัวจรดตีน.กรูเห็นนะโคตรหมันไส้ ถ้ามองกรูนะกรูจะสอยให้”ไอ้เอ็มมันพูดต่อ พร้อมกับกระดกเหล้า ย้อมใจ
“แล้วไม่สอยมันไปเลยละไอ้ปากดี”นั่นครับ ไอ้ทศ กัดกับไอ้เอ็มตลอดอะ
“อะไอ้เชี้ยทศ..ตัวๆกับกรูก่อนเลยมะ”ไอ้เอ็มพูดเล่นๆ
“ว้ายๆ..ไม่เอาหรอค่ะหนูกลัวพี่เอ็มจะตาย”ไอ้ทศทำท่าทาง ถ้าเอาเข้าจริงคนชนะเห็นๆนั้นก็คือไอ้ทศอยู่แล้วแหละครับ ไอ้ทศลูกมาเฟียนะครับ ก็ต้องถูกฝึกมาบ้างอะไรบ้าง แถมยังตัวโตอย่างกับปักควายอีก คงจะสู้มันได้หรอกครับ
“แม่งเหี้ยทศ เดี๋ยวกรูจะฟ้องพ่อมึงเชี่ยนี่กวนตีน”ไอ้เอ็มรู้ว่าเถียงกับไอ้ทศไม่ขึ้นครับ เลยต้องเอาพ่อมาอ้าง ผมเคยเจอพ่อไอ้ทศอยู่สองครั้ง ตอนไปบ้านไอ้ทศมัน ไปทำรายงานหนึ่งครั้ง ไปกินเหล้าอีกหนึ่งครั้ง
พ่อไอ้ทศดูใจดีมาก สุขุม แต่ดูแล้วน่ากลัวลึกๆครับ เป็นคนมีมาศมากๆ ดูแล้วเป็นคนดูเกรงขาม แต่ก็ดูใจดี ลูกน้องนี่เต็มบ้านเลยครับ พ่อมันก็ต้อนรับอย่างดี แม่ไอ้ทศมันเสียไปแล้ว เหลือแต่พ่อมัน ปู่กับย่า แล้วก็ยายของมันอีกคนที่อยู่บ้านเดียวกันหมด ลูกพี่ลูกน้องมันอีกสองสามคน ดูแล้วรักกันดี ไม่น่าจะเป็นครอบครัวใหญ่ได้ เพราะส่วนมากถ้าพวกมีเงินแบบนี้จะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ หรือกรูดูโทรทัศน์มากไปหว่า คนที่จะสืบเชื้อสายต่อน่าจะเป็นไอ้ทศ เพราะว่าพ่อมันหวังไว้จะให้ดูแลกิจการงานของทางบ้านต่อ ไอ้ทศก็บอกว่ายังไงก็ได้ มันรับได้หมด ขอเรียนให้จบก่อนส่วนเรื่องอื่นหลังจบมันจะจัดการอีกที
“โอ๊ะ..สวยยยยยวะ”ไอ้แมนลากเสียงยาวหลังจากมีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน แล้วนั่งลงที่โต๊ะของไอ้ขี้เก๊กนั่น
“พอเลยมึง..พวกกรูมาพักผ่อนสมองไม่ต้องไปหลีใครเลยเดี๋ยวเป็นเรื่องอีกไอ้แมน”พี่ปองรีบบอกไอ้แมนที่ทำตาเยิ้มอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมองไปที่สาวสวยคนนั้น
“โห.นิดหน่อยก็ไม่ได้”ไอ้แมนบ่น
“นิดหน่อยอะไรมึงละ..คราวก่อนก็นิดหน่อยแล้วเป็นไง”ผมบอกมัน คราวก่อนไปมองเมียชาวบ้านเค้าอย่างนี้แหละครับ เป็นเรื่องจนได้ครับ ผัวเค้าจะมาอัดถึงที่ ก็เล่นไปคลุกไปคลี ไปคลำของเมียชาวบ้านเค้าแบบไม่กลัวใคร ขนาดผัวเค้าจะเอาตีนมาประกบหน้าแล้วยังไปปากดีอีกครับ ก็กลายเป็นว่าวันนั้นก็มีเรื่องไปตามระเบียบ ขึ้นโรงพักกันเป็นทิวแถวครับ
“อะไรวะ..คนไม่มีเมียก็งี้แหละใครจะเหมือนพวกมึง”นั่นครับ ย้อนอีก
“เออเดี๋ยวจะเจอตีนพวกกรูนี่แหละมึง..หุบปากแล้วแดกห่าไปเลย”ผมบอกมัน
เรานั่งกินกันจนเกือบห้าทุ่มครึ่งก็ต้องแยกย้ายกันกลับ เพราะว่าพรุ่งนี้ก็มีเรียนต่อ เดี๋ยวจะเป็นการไม่ไปเรียนกันอีก นี่เป็นแค่การนัดกินข้าวกันปกติ ไม่ได้ไปสังสรรค์แต่อย่างใด ถ้าสังสรรค์คงไม่เลิกราง่ายแบบนี้หรอกใช่ป่ะครับ
..................................
“ตาร์..”ผมเรียกชื่อไอ้ตาร์หลังจากที่เราอาบน้ำกันเสร็จ แล้วมานอน ต่างคนเหมือนต่างคิดอะไรกันอยู่ แต่ดันไม่พูด ผมเลยทำลายบรรยากาศนั่นซะ
“ครับ”ไอ้ตาร์มันขานรับ
“มึงคิดว่าสิ่งสุดท้ายถ้าสมมุตอีกห้านาทีมึงจะตายมึงจะทำอะไรวะ”ผมพูดถาม แต่ตัวเองกลับใจเสีย เมื่อพูดถึงเรื่องตายๆเข้ามาเกี่ยวข้อง
“ถามทำไมครับ..ไม่ดีเลยรู้มั้ยคนโบราณเค้าถือกัน”ไอ้ตาร์พลิกตัวกลับมาหาผม ผมหันไปมองหน้ามัน พร้อมกับจ้องตากันและกัน
“ก็ไม่รู้สิ..แค่อยากรู้ว่าจะเหมือนกันรึเปล่า”ผมพูดบอก ไอ้ตาร์มันยิ้มออกมา
“ถ้าสมมุตอีกห้านาทีเท่านั้นที่เหลือ ตอนนี้พี่อยู่ตรงนี้ก็คงต้องขออยู่ตรงนี้แหละครับ กอดคนที่พี่รัก หอมคนที่พี่รัก จูบคนที่พี่รัก และบอกรักคนที่พี่รักจนหมดก้นบึ้งของหัวใจ”มันยิ้มให้ ผมรู้เลยครับว่ามันแกล้งผม
“เลี่ยนเหี้ยๆ”ผมบอกมัน แล้วยิ้ม
“แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว..ตายก็คงไม่ต้องกลัวอะไร”ไอ้ตาร์มันพูดบอก
“แล้วข้าวละ”มันถามกลับ
“ไม่รู้สิ..กรูเคยคิดหลายครั้งตั้งแต่เด็กๆแล้ว..กรูกลัวความเร็ว กรูกลัวความสูง..เวลาที่แต่ก่อนแม่กรูขับรถไวนะกรูจะร้องไห้ตลอด แต่พอนานๆไปกรูจะบอกกับตัวเองว่า..ถ้าวันนี้ไม่ตาย พรุ่งนี้ก็ต้องตาย ถ้าเกิดเดี๋ยวอีกห้าวินาทีกรูจะตาย กรูก็ต้องตาย กรูก็ยอมรับตลอดเวลาว่ากรูมีทุกวินาทีที่กรูต้องตาย..แต่มึงเชื่อป่ะกรูก็ยังไม่ตาย แต่พอกรูคิดแบบนั้นทีไรนะ..กรูรู้สึกลึกๆว่ากรูไม่มีทางตายหรอก มันแค่ความกลัวเท่านั้น”ผมบอกมัน ใช่ครับผมคิดอย่างนี้ตลอด แม่ผมเป็นคนขับรถเร็ว แต่ว่าพ่อผมขับรถช้า หลายๆครั้งที่ผมคิด แต่ว่าไม่ได้บอกใครเลย จนโตขึ้นมารู้ว่าตัวเองเป็นคนใจร้อน บอกกับตัวเองเสมอว่าเกิดมาครั้งเดียวตายครั้งเดียว เลยเลิกที่จะกลัว แต่ก็ไม่ได้ประมาท หลายครั้งหลายหนกับอาการคึกคะนองเวลาทะเลาะกับคนในบ้านแล้วขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง พร้อมกับตะโกนอย่างกับคนบ้าเพื่อต้องการระบาย หลบรถคันแล้วคันเล่าแบบไม่เกรงกลัวอะไร จนบางทีมาคิดเลยว่าเวลานั้นน่าจะตายด้วยซ้ำ แต่กลับรอดแฮะ และรู้สึกสบายขึ้นมากๆอีกด้วยครับ
“แล้วทำไมถึงกลัวนักละครับทำไมต้องคิดแบบนั้น”ไอ้ตาร์มันถามอีก
“ไม่รู้อีกนั่นแหละ..ความกลัว มันมีอยู่ในตัวทุกคน กรูกลัว กรูก็พยายามหาสิ่งที่จะมากลบความกลัวเหล่านั้นของกรูให้หมดไป.จนมันเริ่มชิน”ผมบอก
“ถ้าสมมุตเวลานี้กรูต้องตายจริง..กรูก็คงไม่กลัว ก็คงเหมือนมึงมั้ง.ได้อยู่ใกล้มึงกรูก็ไม่กลัวอะไร”ผมบอกมันแล้วยิ้ม ไอ้ตาร์ลูบแก้มผมเบาๆ
“งั้นก็อย่ากลัวไปเลยนะครับ..เพราะว่าพี่จะไม่ทิ้งข้าวไปไหน”มันบอก
“หึ..แต่เดี๋ยวกรูก็ต้องไป”ผมบอกมัน ทำเอาไอ้ตาร์หุบยิ้มทันที เพราะรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
“ไม่เอาหน่า.อย่าเข้าโหมดนี้ดิวะ..”ผมบอก พร้อมกับจับหน้ามัน ไอ้ตาร์นอนหงายลงเหมือนเดิม ผมยันตัวเองขึ้นไปมองหน้ามัน
“คนเรามีพบก็ต้องมาจากมันเป็นเรื่องธรรมดา..แม่กรูพูดเสมอไม่มีใครอยู่ค้ำโลกไปจนตายหรอก..เมื่อพบก็จาก เมื่อจากก็ต้องพบ.คนเราต้องรู้จักการจากลาเราจะได้อยู่ได้อย่างอดทนที่ต่อสู้กับใจของเราเอง.กรูจากไปไม่ได้จากลาสักหน่อย.แค่จาก แล้วก็ต้องพบมันไม่มีอะไรที่ทำให้เราสองคนต้องห่างกันหรอก..ใจมึงมีกรูไม่ว่าที่ไหนก็ต้องมีกรูนะ”ผมบอกมัน ไอ้ตาร์หันมายิ้มให้
“ครับ..ใจข้าวมีพี่ยังไงก็ต้องมีพี่ไม่ว่าอยู่ที่ไหนนะ”ไอ้ตาร์ลูบแก้มผม ผมพยักหน้าให้ แล้วก้มลงจูบมันเบาๆ หลังจากนั้นก็เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ครับ กลายเป็นว่าเปลือยทั้งคู่ไปซะงั้น
..............................
“โอ้พระเจ้า..ช่วยลูกด้วย.นี่อาจเป็นสิ่งที่ลูกได้ฝันไป..แต่ถ้าลูกไม่ได้ฝัน โปรดท่านช่วยบอกลูกทีว่าลูกไม่ได้ตาฝาด”ผมหันไปตามเสียง ไอ้ตาร์มันยืนขยี้ตาไปมา
“อย่ามากวนส้นตีน.จะแดกไม่แดก”ผมพูดบอก พร้อมกับเดินไปเก็บกระทะในครัว วันนี้สงสัยผีเข้าผม อยู่ดีๆอยากทำกับข้าวให้ไอ้ตาร์มันกินซะงั้น หลังจากที่ทุกวันมันเป็นคนทำตลอด ผมก็ทำเป็นบ้างแล้วละครับ เพราะว่าไอ้ตาร์มันสอนทำ หรือเวลามันทำมันก็จะให้ผมไปคอยเป็นคนช่วยและยืนดูเสมอแหละครับ
“วันนี้ผีเข้าหรอครับ”ไอ้ตาร์แซว แล้วเดินมาข้างหลังผม
“ออกไปเลยปลาไหลแต่เช้าละมึง”ผมพูดบอก เพราะว่าไอ้ตาร์ไม่ได้พูดเปล่า เอามือมันล้วงเข้ามาในชุดกันเปื้อนลายหมีที่ผมซื้อให้มัน
“หึ...”ไอ้ตาร์หัวเราะในลำคอ ผมเคยบอกใช่มั้ยว่าเกลียดตอนมันหัวเราะแบบนี้มันเหมือนเย้ยๆ แต่ว่าต้องชินแล้วครับได้ยินบ่อยแล้ว ไอ้ตาร์มันหน้าซุกที่คอผม จนผมต้องหดคอหนี เพราะว่าหนวดมันทิ่มคอ
“คันเลยอะ”ผมพูดแล้วยิ้ม
“อะไร.ก็ตัวเองเป็นคนบอกเองว่าไม่ให้โกน”ไอ้ตาร์มันพูด ใช่ครับผมบอกมันเองแหละ ทุกทีมันจะโกนตลอด แต่ว่าผมอยากลองของใหม่ บอกให้มันปล่อยหนวดเลยครับ ขึ้นตรงคางมัน แล้วก็บริเวณเครานิดๆ เซ็กซี่ชิบหายเลยอะ อย่างนี้ถ้ามันจะเอาผมนะ ผมยอมเลยครับพี่น้องครับ แม่งเซ็กซี่จริงๆครับ แต่มันไม่ค่อยยอมให้ผมไว้หนวดนะครับ มันบอกว่าแทงคอ แต่ผมอะชอบไว้เป็นเคราแพะนิดๆ พอยาวๆหน่อยผมก็จะโกน แล้วก็ไว้ใหม่ แล้วก็โกน แต่ส่วนมากต้องโกนตลอด เพราะไอ้ตาร์บอกให้โกนครับ เพราะไอ้ตาร์มันบอกว่าผมตาหวาน พอผมไว้เคราแล้วเดี๋ยวสาวติดเพราะว่ามันจะยิ่งเหมือนคนเจ้าชู้ ดูมันคิดครับ
“ตาร์..อย่า.”ผมพูดบอก เพราะว่าตอนนี้ผมกำลังล้างกระทะอยู่ครับ มันเอามือมาซุกมาจับอยู่ได้ แถมปากก็ไม่อยู่เฉย จูบไปทั่วแล้วครับ
“อึก...เชี้ยนี่”ผมว่ามัน เพราะว่าไอ้ตาร์จับลงที่น้องชายผมลูบเบาๆ อีกมือก็บีบหัวนมผมลูบไปมาไม่หยุด
“ชอบแบบนี้จัง.”ไอ้ตาร์มันกระซิบ
“เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”ผมไม่ล้างมันแล้วครับ ล้างมือตัวเอง เช็ดผ้าเช็ดมือ แล้วรีบหันไปผลักไอ้ตาร์ออกก่อนที่มันจะเลยเถิดครับ
“โดดวิชานี้เลยละกัน..”ไอ้ตาร์มันพูดบอก เพราะว่าผมจะเดินหนี มันกระชากแขนผม แล้วประกบปากเข้าให้ไม่รีรอ แล้วก็นั่นแหละครับไอ้เสือปืนไว ไอ้เหี้ยตาร์มันทั้งบีบทั้งลูบทั้งจับ ไซร์จนเสียวไปทั้งตัว ผมขาอ่อนดิ เช้าๆอย่างนี้ด้วย ถอดแต่กางเกง ผ้ากันเปื้อนก็ไม่ยอมถอดครับเสื้อผมก็ไม่ได้ใส่ด้วยครับ ใส่แต่เสื้อกล้ามเพราะว่ากลัวกลิ่นมันจะติดเสื้อ ได้ทีมันเลยครับ
“โอ้ย..เดี๋ยว..เจ็บๆ”ผมรีบบอก เพราะไอ้ตาร์จะยัดเข้ามานี่ไม่ได้มีอะไรช่วยเลยครับ ตัวผมก็อยู่กลางโต๊ะทำกับข้าว มือไอ้ตาร์คงบีบก้นผมจนแดงไปหมด แต่มันฟังอะไรที่ไหนละครับ พยายามยัดมันเข้ามาจนได้
“ฮ่า..”ไอ้ตาร์ครางระงมเลยครับ มือก็ลูบไล้ไปทั่ว มือผมกำแน่นเพื่อที่จะระบายความเจ็บของตัวเองให้หมดไป ปากไอ้ตาร์ไซร์ซอกคอผมไม่หยุด หนวดมันทิ่มแทงคอผม หลังหู ทั้งเจ็บ ทั้งคัน แต่ก็ชอบครับ แม่ง ไม่รู้อะ ชอบอะ
จนแล้วจนรอดมันก็เอาเข้ามาได้จนหมดนั่นแหละครับ เสร็จในครัวไปที เสร็จที่โซฟาไปที กลายเป็นว่าวิชาแรกผมไม่ได้เข้าเรียน ไอ้ตาร์ยิ้มระรื่นอารมณ์ดีเข้าไปอาบน้ำ ก่อนที่จะออกมาอุ่นอาหารใหม่ แล้วผมก็ต้องอาบน้ำใหม่อีกรอบ แม่ง เจ็บใจอีตรงอาบน้ำใหม่อีกรอบนี่แหละครับ
...
มาต่อด้วยความที่ว่าอดใจไม่ไหว
กิ้วๆ
เม้นน้อยมากเลยอะ เดี๋ยวเบบี้งอนนะ เม้น กันบ้างอะไรบ้าง กร๊ากก ไม่ค่อยเอาแต่ใจเลยกรู
ไปแระค่ะ จุ๊บๆน้า ดูพฤติกรรมของผู้อ่านก่อนว่าเป็นไง ไม่แน่คืนนี้อาจไม่ต่อ แต่ที่จริงยังไม่อยากต่อหรอก เพราะที่พิมพ์ไว้ก่อนเอามาลงจะเกือบหมดแระ ยังไม่ได้พิมพ์ใหม่เลยนิ เซ็งจิต
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2647066 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก