เห็นทุกคนเม้นให้กำลังใจ ก็อยากมาหาบ่อยๆเลยอะ สงสารคนอ่านจัง ที่คนเขียนไม่มีอารมณ์เขียนแล้วมาต่อไม่ได้ อย่างอนเค้าน่ะ
ทั้งคนที่มาให้กำลังใจบ่อยๆ น่ารักมาอะค่ะ ทั้งคนที่เพิ่งเข้ามาอ่านแล้วมาให้กำลังงใจเราก็น่ารัก โอ้ย รักทุกคนเลยอะ
ตอนแรกเบบี้อยู่ยังไงก็อยู่ได้อยู่แล้วนะ เพราะกลุ่มเบบี้ไม่ค่อยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน พอกรูรักเข้าจริง แม่งเสือกทำตัวกวนส้นตีนอีก แม่งเซ็ง ผู้ชายเป็นงี้หมดป่าววะ หรือกรูไปทำกรรมทำเวรไรไว้แล้วมาใช้กรรมวะ ตอนแรกก็สงสัยไอ้ห่าแมน แล้วก็เพื่อนๆในกลุ่มว่าทำไมมันชอบเจ้าชู้ไปเรื่อยแล้วไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน พอมาโดนกับตัวเอง เออคิดดู ไม่มีบ้างดีกว่าวะ สบายใจกว่าเยอะ ทำอะไรก็ไม่ต้องนึกถึงใคร อยู่กับเพื่อนเฮฮา สังสรรค์ ปาร์ตี้ เมา ปี้เล่นยา ว่าไปนั้น
แต่ก็สบายใจกว่าอยู่กับแฟนวะ เพราะกรูได้แฟนเลวป่าววะ เลยแม่อคติ ไม่ๆ ที่จิรงเบ้บี้ก็เลวนะ กร๊ากก
พอๆ แค่อยากระบายควาามเครียด เมื่อไหร่จะวันอาทิตย์สักที อยากไปจะแย่แล้ว เบื่อที่นี่ เบื่อๆๆ เซ็งๆๆ
แต่ก็ยังเข้ามาดูบอร์ดได้ตลอดห้านาที เพราะว่าคิดถึง อยากมาอ่านเม้น อยากมาอ่านก็แค่นั้น
ตอนนี้ใครเซ็งแบบเบบี้บ้างป่าวเนี้ย
เฮ้อออออออออออออออ
แก่แล้วรึไงกรู ถอยหายใจอยู่นั้น
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2650564 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก