ตอนที่102 พิเศษ ปานกะแสบ <ไม่สนใจ>
ปิดเทอมนี้ผมได้มาเที่ยวกับพวกพี่ๆด้วยครับ พี่ข้าวน่ารักมากเลยอะ ผมชอบพี่ข้าวมากๆเลย เพราะพี่ข้าวเหมือนพี่ชายผมแท้ๆเลย ไอ้พี่แสบ มันกวนส้นเท้าผมไม่เลิก มันไม่เคยคิดจะเลิกด้วยมั้ง ไม่รู้ทำไมมันกวนได้กวนดี ผมละเกลียดปากมันจริงๆครับ
หลายวันที่ผ่านมา ที่จริงก็แค่สองวันนะครับ ไหนจะเรื่องราวของพี่ข้าว พี่เข็ม แล้วก็พี่แมน ที่ได้แกล้งไว้ซะเจ็บแสบแค้นปมพี่แมนไปอีกนานครับ
วันนี้เป็นอีกวันที่เราจะไปสถานที่ใหม่ ไปเช้าเย็นกลับมาที่รีสอร์ทครับ ไปหาดใกล้ๆเนี้ยแหละครับ เห็นพี่ข้าวบอกว่าเป็นที่สำหรับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะ เย้ๆ ได้ไปเที่ยวอีกแระ
“นี่มึงเข้าไปอาบน้ำหรือเข้าไปขัดส้วมวะ”นั่นครับ เสียงอันไม่พึงประสงค์ ก็คงรู้ว่าใคร หมาตัวไหนมันเห่า
“อะไร..ใครจะเหมือนพี่อะ..เข้าไปห้านาทีก็ออก.วิ่งผ่านน้ำ”ผมเถียงคำไม่ตกฝากกับพี่แสบตลอดแหละครับ สนุกดี บางทีผมชนะ บางทีพี่แสบชนะ ก็ว่ากันไป ผมเป็นยังไงก็เป็นอยู่อย่างนั้นแหละครับ เปลี่ยนไม่ได้จริงๆ ยอมรับว่าพี่แสบมันก็ชอบเถียงกับผมด้วย แต่ละคำละก็ ไม่เคยยอมกันหรอกครับ
“เปลืองน้ำเว้ย”พี่แสบมันตอกกลับมา
“แก้ตัวหน้าด้านๆ..”ผมบอก แล้วเช็ดตัว
“ปานดี...”พี่แสบมันชอบว่าผมแบบนี้ตลอดแหละครับ
“ปากเสีย..”ผมตอกกลับ พี่แสบมันก็รีบแต่งตัว ก่อนที่ผมจะทาโลชั่น แล้วก็แต่งตัว อะไรไปเรื่อยของผม
“เร็วสิวะ..เดี๋ยวก็ได้ออกช้าหรอก”ไอ้พี่แสบมันเร่งอีก พร้อมกับจัดของเข้ากระเป๋าเป้ใบเล็ก พี่แสบมันจะรู้นะครับว่าผมจะเอาอะไรไปบ้าง พี่แสบก็จะจัดให้ผมแต่งตัวเสร็จ ก็โยนโลชั่นขวดน้อยข้างหัวเตียงให้พี่แสบมันเก็บใส่กระเป๋าเป้ใบเล็กนั่น
“หอมวะ”นั่นครับ โดนลวนลามแต่เช้า ไอ้พี่แสบมันเข้ามาจูบต้นคอผมเบาๆ จนผมต้องหดคอหนี
“แน่ละ..ใครจะเหม็นเหมือนพี่”ผมพูดได้แค่นั้น รีบวิ่งออกนอกห้องเลยครับเดี๋ยวจะโดนจับกลับเข้าไปในห้องเหมือนเดิม
“พี่ข้าวววว.....”ผมเรียนจนพี่ข้าวต้องหันหน้ามาทันที
“ว่าไงครับ...”พี่ข้าวถาม
“ป่าว..คิดถึง..”ผมบอก แล้วนั่งลงข้างๆ ไอ้พี่แสบมันเดินยิ้มออกมาครับ
“ยิ้มบ้าไร..”ผมว่าให้
“เรื่องของกรู..”ดูมันครับ ดูมัน
“กินข้าวก่อนนะครับ..เดี๋ยวหิว..”พี่ข้าวหันมาบอก
“ฮะ...”ผมยิ้มตอบ แล้วเดินไปตักข้าว พวกเราใช้เวลารวมตัวกันอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะออกเดินทางพร้อมกันครับ ผมนะ จะไปนั่งกับพี่ข้าว ไอ้พี่แสบมันก็ไม่ให้ไปครับ ผมเลยโดนกลับมานั่งรถคันเดิม แต่ว่าขอนั่งหลังกับพี่เนตครับ ให้พี่ป๊อดนั่งหน้ากับไอ้พี่แสบไปครับ
และแล้วก็ถึงครับ เย้ๆ ถึงแล้ว ต่างชาติเต็มเลยแฮะ แต่ว่านั่นก็ทำความตื่นเต้นให้ผมอีก เพราะว่าผมชอบฝรั่ง กร๊าก ว่าไปนั่น ก็มันหล่อดีนี่ครับ หิหิ
พอเราลงมารวมตัวกันข้างล่าง ก็ลงไปนั่งที่ชายหาดครับ เดินหาที่เหมาะๆอยู่นาน เพราะส่วนมามีแบบเก้าอี้ครับ ไม่เอาครับ ไม่ได้บรรยากาศ ก็เลยได้ที่เหมาะได้ต้นไม้ใหญ่ แล้วก็ปูผ้า ปูเสื้อกันครับ ครบคนจนเหลือไว้เป็นที่นอนและที่เก็บของมากมายเลยครับ
ผมนั่งออกมานอกวงหน่อย เพราะว่าไม่ได้กินสุราเมรัยกับพวกพี่ๆเค้า นั่งกินบ้าง อะไรบ้าง โค้กก็กินไม่ได้เพราะว่าเป็นโรคกระเพาะ ทั้งๆที่อยากกินมากมาย ผมชอบกินโค้กมาเลย จนประมาณว่ากลับจากโรงเรียนทุกวันต้องมีโค้กก่อนหนึ่งขวด จนหมอสั่งห้าม ดีมากๆครับ สั่งห้ามของที่กรูชอบ ไหนจะกาแฟอีก ผมไม่ค่อยแตะโอวันตินเท่าไหร่ ชอบกินกาแฟแต่แล้วหมอห้ามก็ต้องมากินโอวันตินแทน
“เฮ้ยๆ..เล่นวอล์เล่บอลชายหาดกัน”เสียงพี่ปองดังขึ้น
“แล้วมึงจะเอาลูกบอลที่ไหนไอ้ปอง”พี่กอบถาม
“นู้..แย่งเด็กเล่น.”.พี่ปองชี้ไปที่เด็กเล็ก ที่เล่นบอลกันอยู่ครับ ทั้งลูกบอล ทั้งลูกบอลเล่
“จะเล่นไม่เล่น”พี่ปองถามซ้ำ
“เล่น..ๆ”พี่ข้าวบอก
“ปานเล่นมั้ยครับ”พี่ข้าวหันมาถาม ผมส่ายหัว ไม่ชอบเล่นกีฬาอะครับ เล่นเป็นไม่กี่อย่างที่ทำมาตั้งแต่เด็กก็คือ ว่ายน้ำ กับวิ่ง แล้วก็พวกท่ายิมบิดตัวหมุนตัว โค้งตัว เชื่อป่ะครับ ผมยังทำได้อยู่เลยอะ ฮ่าๆๆ นอกนั่นผมเล่นไม่เป็นสักอย่าง จนเพื่อนสนิทผมจะรู้เลยครับ ว่าผมเล่นไม่ได้ บอลเล่บอลก็ไม่เคยสอบผ่าน กว่าจะผ่านนี่ก็เอาหืดขึ้นคอ บาสนี่ยิ่งใหญ่เลยครับ เหมือนลงนรกครับตอนเรียน ไหนจะแฮนบอล แล้วก็สอบบอลตอนม.ต้นอีก โอ้ พระเจ้าทำไม่ได้สักอย่างเลยครับ เออ เป็นอีกอย่างครับ ตอนม.ปลาย ผมก็เล่นได้ดีเหมือนกัน หิหิ เปตอง กีฬาที่ไม่ต้องใช้แรง กรูเล่นเป็นคราบ
“มึงไปถามมันทำไม..ตัวแค่เนี้ยมันจะทำห่าไรเป็นวะ”เสียงอีพี่แสบมันลอดออกมา นี่ตกลงผมเป็นแฟนมันหรือเป็นศัตรูกับมันครับเนี้ย มันนะ ไม่เหน็บแนมแกมประชด ก็ด่าก็ว่า หวานไม่เคยเป็นอะ ไม่ค่อยจำอะไรหรืออะไรสำคัญๆด้วย ซึ่งนั่นผมก็ไม่จำเหมือนกันครับ แต่จะจำได้หมดเกี่ยวกับตัวพี่แสบว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่อีพี่แสบมันจะชอบแบบ ห้วนๆ ไม่ใส่ใจ ปากหมากับผมทั้งต่อหน้าประชาชี แต่อยู่กับผมครับ ผมละเซ็งกับมันเลยครับ
ลึกๆบางครั้งผมก็รู้สึกนะครับ ว่าตกลงมันรักผมจริงรึป่าว บางทีมันคุยกับคนอื่นเพราะๆได้ แต่พี่แสบมันไม่เคยคุยกับผมเพราะๆเลย แต่นั้นแหละครับ เพราะว่าความรัก เลยทำให้ผมไม่อยากคิดมากและคิดไกล รวมทั้งเรื่องมันจะแอบมีกุ๊กมีกิ๊กรึป่าวที่มหาลัย หรือมันเรียกคนที่มหาลัยว่าแฟน แล้วเรียกผมว่ากิ๊กกันแน่ ทั้งหมดมันประมวลอยู่ในหัวผมหมดแหละครับ แต่ผมไม่อยากจะพูด และไม่ชอบพูด เรื่องอะไรแบบนี้ผมชอบเก็บไว้คนเดียว แล้วก็เครียดคนเดียวมากกว่าครับ ส่วนไอ้ร่าเริงที่แสดงออกไปมันก็เป็นจิตใต้สำนึกของผมที่เป็นคนร่าเริงอยู่แล้ว ขนาดบางทีเครียดยังร่าเริงได้เลยครับ แต่ก็ช่างเหอะ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ไม่อยากคิดมากไปคนเดียวครับ อีพี่แสบมันไม่เห็นคิดกับผมเลย
และแล้วพวกพี่ๆก็ไปเล่นวอล์เล่บอลกันครับ ทั้งหมดก็ พี่ข้าว พี่ตาร์ พี่ป๊อป พี่แมน พี่เข็ม แล้วก็พี่ฝ้าย อยู่ทีมเดียวกัน ทำไมคนมันเยอะจังวะ ก็ครับ มันจะเล่นพร้อมกันนะ แล้วอีกทีม พี่แสบ พี่ไม้ พี่ปอง พี่ป๊อด พี่จอย แล้วก็พี่ทศ อีกหนึ่งทีมครับ แต่ละคน ไม่รู้มันจะถอดเสื้อกันทำไม ทั้งพี่แสบ พี่ตาร์ พี่ไม้ พี่ทศ พี่ป๊อด ไม่กลัวดำกันรึไงวะ แล้วดูหุ่น พระเจ้า ฆ่ากรูให้ตายตรงนี้ที หุ่นแต่ละคน เลือดกำเดาจะไหลครับพี่คราบ
มัวแต่นั่งคิดอะไรใจลอยไปครับ
ตุบ
หงายหลังเลยครับ อะไรวะ
ผมพยุงตัวเองให้ขึ้นมานั่งแบบเดิมได้ ก็มองไปที่พวกที่เล่นบอลเมื่อกี้ พี่แสบมันเดินมาจะเก็บ ผมเริ่มเคืองแล้วครับ
“ใคร...”ผมขึ้นเสียงใส่พี่แสบ
“กรู...ทำไม มีปัญหารึไง”พี่แสบมันพูดหน้าตาเฉย ผมนิ่งเงียบ เอาสิ จะเล่นกับกรูใช่ปะ ได้ อย่ามาง้อกรูทีหลังนะ ผมนิ่งมองตาพี่แสบ แบบจ้องเลยครับ ว่าโมโหจริง พี่แสบมันหน้าสลดไปเลยครับ แล้วเก็บบอลไปเล่นต่อ
แม่ง เคืองวะ จะใครก็ช่าง อีพี่แสบ แม่ง ไม่คิดจะขอโทษอะ มันพูดคำว่าขอโทษออกจากปากมันมากๆเลยครับ ไม่รู้มันจะพูดยากไปไหน นับคำได้เลยครับ ไอ้คำขอโทษจากปากมันเนี้ย พูดกับเพื่อนมันพูดได้นะครับ แต่กับผม มันกลับไม่พูด ผมละน้อยใจมันจริงๆ ผมนั่งนิ่งอยู่ตรงนั่น ฟังเพลงไป หน้างอไปครับ ยังเคืองอยู่บัดดล
“พี่ป่านฮะ..เดี๋ยวปานมานะฮะ..”ผมหันไปบอกพี่ป่านแล้วหยิบกระเป๋าตังออกมาจากกระเป๋าเป้
“ไปไหนจ๊ะ”พี่ป่านหันมาถาม
“เดินเล่นนะฮะ.เบื่อ”ผมบอก แล้วยิ้มให้พี่ป่าน
“จะเอาอะไรรึป่าวฮะ.”ผมถาม
“ไม่จ๊ะ...รีบไปรีบมานะจ๊ะ..เดี๋ยวไอ้แสบกลับมาไม่เจอโมโหอีก”พี่ป่านพูดช่างแสนรู้นิสัยไอ้แสบจริงๆครับ
“ช่างหัวมันสิฮะ..”ผมบอก แล้วยิ้มให้ก่อนเดินออกมาครับ เดินออกมาตรงฟุตบาท ออกมาจากชายหาดแล้วครับ แต่ยังมองเห็นทะเลอยู่ ร้านอาหารเยอะแยะมากมายจนตาลายไปหมด ผมเดินดูของไปเรื่อยๆ
นึกในใจ อยากกินป๊อกกี้อะ เลยเดินเข้าเซเว่นไปซื้อป๊อกกี้ ดันเหลือบไปเห็นโค๊ก กั๊ฟ พระเจ้า ของโปรดเลยครับ อยากกินมากอะ ทำไงดีอะ หมอห้าม แล้วกี่ครั้งที่ผมขัดคำสั่งหมอ เจ็บท้องจะเป็นจะตายเลยครับ ผมเดินวนเวียนอย่างกับคนบ้าอยู่หน้าตู้โค้ก สุดท้าย ไม่กินก็ได้วะ เลยซื้อขนมอย่างอื่นแทน ที่จริงหมอก็ห้ามนะครับ แต่อันนี้ขอจริงๆครับ หยุดไม่ได้ ต้องกิน ชอบครับ
ผมเดินออกไปตามถนนตามฟุตบาทริมถนนบ้าง กินป๊อกกี้ไปด้วย เจอร้านส้มตำ เมื่อกี้ พวกพี่ๆเค้าไม่ได้ซื้อกันนะครับ ผมเลยนั่งรอสั่งส้มตำ ของผมตำไทยไม่เผ็ดมาก รสต้องเปรี้ยวหวานด้วยครับ นอกนั้นอีกสี่อย่างปนๆกันไปครับ ไก่ย่าง ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ทำอย่างกับมาเที่ยวน้ำตกอะครับ แต่มันอยากกินจริงๆอะ ผมซื้อมาแล้วเดินกลับไปที่ชายหาด
ก็ไม่เจอไอ้พี่แสบแล้วครับ ผมมองหาพี่แสบจนทั่วตรงที่เล่นวอลเล่บอล แต่ก็ไม่เจอ
“อ่าว..มาแล้วหรอ.แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะจ๊ะ”พี่ป่านทัก
“ฮะ..ส้มตำ...กินเลยฮะพี่ป่าน”ผมเอาถุงส้มตำวาง แล้วจัดของ ก็ทำตัวปกตินะครับ แกล้งเหลือบไปดูเป็นระยะๆ ก็หาตัวไอ้พี่แสบไม่เจอครับ
“มึงไปไหนมา..”เสียงมาจากด้านหลัง ทำเอาผมต้องหันหน้าไปครับ แต่มองด้วยหางตา หน้ามึงเหมือนยักษ์เลยอีพี่แสบ
“ยุ่ง..”ผมตอบ แล้วหันมาจัดของต่อ
“ที่หลังไปไหนบอกด้วย..เดินไปคนเดียวได้ไง”พี่แสบพูด
“มีขา..หรือว่าพี่ใช้ขาเดียวกับผมละ”ผมตอบ แล้วก็จัดของเสร็จ เอาส้มตำของผมวางไว้หน้าผมเลยครับ กลัวคนอื่นแย่ง ก็เค้าชอบกินอะ
“มึงอย่ากวนตีนกรูได้มั้ย..แม่ง..”พี่แสบเริ่มหัวเสีย ก็ถ้าไม่พูดว่าขอโทษ ก็ไม่หายหรอกเฟ้ย
ผมนั่งเงียบ กินครับ ไม่สนใจมันครับ ไอ้พี่แสบมันเลยหงุดหงิดแล้วไปนั่งอยู่ตรงพี่นิล ห่างไกลผมเลยครับ พวกพี่ๆเล่นกันอยู่นาน ก็มานั่งพัก พี่ข้าวมานั่งลงข้างๆผมครับ
“พี่ข้าวหุ่นดีจังอะ”ผมบอก แล้วก็เอานิ้วจิ้มแขนพี่ข้าว
“อย่างอื่นก็ดีนะครับ”พี่ข้าวดันทำสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ผมอีกครับ
แต่แล้ว
เพี้ยย
พี่ข้าวก็โดนพี่ตาร์ตบหัวเข้าให้อย่างจัง
“ไอ้เชี้ยตาร์..เดี๋ยวนี้กล้าตบหัวกรูหนอ.ห๊ะ”พี่ข้าวหันไปขึ้นเสียง
“ก็ข้าวเจ้าชู้อะ”.พี่ตาร์รีบแก้ตัว แล้วทำหน้าหมาหงอยอีกครั้งครับ
“เฮ้ย..ไอ้แสบ...สาวคนนั้นเค้าชอบมึงวะ”พี่แมนวิ่งมาจากวงสาวๆอีกวงที่พี่แมนไปจีบเค้าเมื่อกี้ครับ สาวๆมากันห้าคน ใส่บีกินกี่กันหมดเลยครับ ผมว่าแก้ผ้าเลยดีกว่าแบบนั้นนะ ปิดไอ้นั่นนิด ไอ้นี่หน่อย ไม่รู้จะปิดไว้ทำไม แต่ก็นะ คนเค้าหุ่นดีเค้าก็อยากจะโชว์ ก็เหมือนพวกพี่ๆ พี่ตาร์ พี่ข้าว พี่แสบ อะไรพวกนี้แหละ ถอดเสื้อเพราะว่ามั่นใจว่าหุ่นดีไงครับ ถ้าเป็นผม คงไม่กล้าถอดงะ หุ่นขี้ก้างแบบนี้ ก็ไม่ได้ถึงกับผอมหรอกนะครับ แต่ว่าก็ไม่ได้สูงเปรตเท่าพวกพี่พวกนี้ แล้วก็ตัวเล็ก เอวคอดอีกต่างหาก ช่างเอาหุ่นกรูมาไม่ได้ต่างจากผู้หญิงเลย แม่ง เคืองเหมือนกันนะเนี้ย นะจุดนี้นะ
“เฮ้ย...สวยด้วยนะมึง”พี่แมนพูด เหมือนไม่ได้มีผมอยู่ตรงนี้เลยครับ แต่ว่าผมก้มหน้าไม่มองหน้าพี่แสบมันหรอกครับ ไม่อยากรู้ด้วยว่ามันจะตอบยังไง
“ไอ้แมน..ระวังปากหน่อย”พี่ข้าวพูดขึ้น
“เออ.ขอโทษวะ”พี่แมนพูดเหมือนสำนึกผิด แล้วนั่งลงข้างพี่แสบ พี่แสบหันมามองหน้าผม แบบโกรธผมอยู่ มึงโกรธอะไรกรูเนี้ย กรูนี่ต้องโกรธมึง ไอ้พี่แสบบ้า
“เซ็กซี่มั้ยวะ..”พี่แสบมันพูด แต่ตามันมองผมครับ ผมก็จ้องหน้าพี่แสบแบบ ไงอะ ทำหน้าเฉยๆ ไม่ได้โมโหกับคำพูดของพี่แสบหรอกครับ
“โคตรเลยมึง..บิกินนี่สีขาวนั่นไง..”พี่แมนชี้ไปครับ ผมหันไปมองผู้หญิงคนนั้น นั่งกันอยู่ห้าคน มองมาที่กลุ่มพวกผมบ้างเป็นระยะๆ
“เหี้ยแมน...ถ้ายังไม่หุบปาก..เดี๋ยวกรูจะให้แดกตีนกรู”พี่เป้พูดขึ้น พี่เค้าคงรู้แหละครับ ว่าผมอึดอัดแล้ว
“แล้วของมึงคนไหน”พี่แสบถามขึ้น ผมนั่งก้มหน้าแล้วครับ ทำเป็นกินต่อ พี่แมนไม่พูดครับ แต่คงทำอะไรสักอย่างเป็นที่รู้กัน พี่แสบมันจะทำอะไรนะ พี่แสบลุกขึ้น แล้วเดินไปเลยครับ ผมมองด้วยความอึ้ง พี่แสบไม่หันกลับมามองผม ผมทำตัวไม่ถูกแล้วครับทีนี่ หักหน้ากันชัดๆ พี่แสบมันจะเล่นอะไรของมัน เมื่อกี้ผมแค่โกรธมันนิดหน่อยเอง ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยวะ พี่แสบเดินไปที่กลุ่มผู้หญิงพวกนั่น แล้วนั่งลงทันทีครับ
“มันบ้านะครับ..อย่าไปสนใจเลย”พี่ข้าวพูดบอก แล้วจับมือผมไว้ ผมหันไปยิ้มให้แบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“กินสิพี่ข้าว..ปานไปซื้อมาเลยนะเนี้ย..”ผมบอกพี่ข้าว แล้วผมก็หยิบไก่ขึ้นมากิน แบบไม่สนใจ ทั้งวงเงียบกริบ ประมาณว่าเมื่อกี้พายุลงแบบเงียบๆหรอ เกิดอะไรขึ้น เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลยนิ
ผมไม่หันไปมองพี่แสบอีกเลย นั่งกินอยู่อย่างนั้น ละเลียดหน่อยนะครับ กินช้าๆ หันไปเห็นโค้กอีกแระ อยากกินจังน้า อย่างกับคนติดยาเลยกรู
“ไปเล่นน้ำกับพี่มั้ยครับ..”พี่ข้าวหันมาถาม คงเห็นว่าผมนั่งเงียบนะครับ
“ฮะ...”ผมยิ้มให้ พี่ข้าวลุกขึ้น
“ขี่โก่งอะ..”ผมทำท่า ให้พี่ข้าวรับ
“คราบๆ...”พี่ข้าวนั่งยองๆให้ผมขึ้นขี่หลังพี่ข้าว พี่ตาร์เดินตามมาด้วยครับ แล้วก็พี่เป้ พี่เข็ม พี่นิล พี่ทศ พี่จอย พี่ฝ้าย พี่ป่าน มากันเกือบหมดเลยครับ
และก่อนจะถึงน้ำทะเลก็ต้องผ่านด่านตรงที่พี่แสบมันนั่งอยู่ ผมรีบเอาหน้าวางไว้อีกด้านให้ไม่เห็นพี่แสบ แล้วเอาคางเกยไหล่พี่ข้าวไว้
“อ้า....ปุกปุย..”ผมเห็นหมาตัวนึงวิ่งมาครับ น่ารักเชียว น่าจะเป็นหมาพันธุ์ Norfolk Terrier ขนสีทองสวยเชียว ตัวเล็กๆน่ารักมากเลยครับ เพื่อนผมคนนึงมันเลี้ยงหมาพันธุ์นี้นะครับ ขนมันนุ่มมากๆเลยอะ แล้วหมาพันธุ์นี้ซนเหี้ยๆอะครับ กัดถุงเท้าผมขาดมาหลายคู่แล้วตอนไปบ้านมัน มันวิ่งเล่นมาอย่างสนุกสนาน
“วางปานหน่อยฮะพี่ข้าว..เร็วๆวางๆ”ผมรีบสั่งพี่ข้าวทันที เมื่อเห็นไอ้ปุกปุยวิ่งมาครับ ผมเป็นโรคประเพศ ชอบตั้งชื่อหมาเอง ที่มันไม่ใช่หมาของตัวเองนะครับ หมาคนอื่น เค้ามีชื่อหมาอยู่ ผมจะเรียกตามอารมณ์ผมไปอีกชื่อเลยครับ แล้วแต่ว่านึกชื่อไหนออก
พี่ข้าวรีบวางผมลง ผมวิ่งไปหาอีหมาตัวนั้นทันที มันก็ดันวิ่งเล่นกับผมด้วยซะงั้นอะครับ ผมแกล้งวิ่งไปไล่จับมัน มันก็วิ่งหนีผม วิ่งเร็วมากเหมือนเล่นกับผมอะครับ แบบวิ่งไปซ้าย มันก็วิ่งซ้าย วิ่งขวามันก็วิ่งขวา ตลกมาอะครับ ตอนมันทำหน้าตาแบบตื่นตกใจกลัวผมจับมันได้อะ
“ปุกปุยมานี่เร็ว...ปุกปุย”ผมเล่นไปทำท่าไปครับ ผมแกล้งวิ่งหนีมันบ้าง มันก็วิ่งตามผมนะครับ จนเหนื่อยอะ ผมหยุด จ้องหน้ามัน มันก็หยุดจ้องหน้าผม
“เจ้าเล่ห์นะแก..”ผมพูดบอกมัน แล้วนั่งลง
“มานี่สิ..”ผมนั่งยองๆ แล้วอ้าแขนรับ พร้อมกับกวักมือเรียก
“ปุกปุย....”ผมเรียกชื่อมันที่ผมตั้งเองเมื่อกี้ แล้วทำเสียงปากจุ๊ๆเรียกมันครับ มันทำท่าแบบงงๆ มองหน้าผม แล้วเดินหน้าถอยหลังอยู่ตรงหน้าผม ว่าจะเข้ามาหาผมดีรึป่าว ผมเริ่มเมื่อย เลยนั่งลงกับพื้นทราย
“ปุกปุย..มานี่มา..”ผมเรียกอีก มันนั่งลงกับทรายตามผม ฉลาดชิบหาย หมาเหี้ยไรวะ แล้วมีการมองหน้าผมอีกนะครับ
“โฮ๊กๆ ..”ขนาดเสียงเห่ามันยังน่ารักเลยครับ
“ปุกปุยมานี่มา.เร็วๆ”ผมทำมือ ไอ้ปุกปุยมันก็ทำตามครับ แล้วเดินมาที่ผม ผมแบบมือให้มัน ก่อนที่มันจะเดินเข้าเอาหน้ามาซุกมือผม ผมลูบหัวมันเบาๆ
“น่ารักจังนะแก...เจ้าของอยู่ไหนเนี้ย”ผมพูดกับมันแล้วอุ้มตัวมันเข้ามานั่งบนตัก มันก็ทั้งดมทั้งซุกตัวผมเลยครับ
“อย่าขี้อย่าฉี่ใส่ละ..ไม่งั้นโกรธจริงๆด้วย”ผมบอก มันตะกายผมใหญ่เลยครับ
“ไอ้ไข่เจียว..”ผมหันไปตามเสียง อึ้งแดกครับ หล่อชิบหาย คนห่าไรวะ โคตรของโคตรหล่อเลยคราบพี่คราบ ช่วยผมด้วยนี่ผมอยู่บนสวรรค์รึป่าวครับเนี้ย หล่อมากอะ ผมเก็บอาการนิดหน่อยก่อนที่จะตอบไปว่า
“เออ..นี่หมาคุณหรอครับ..”ผมถาม แล้วยิ้มแหยๆ มาเล่นหมาเค้าซะงั้นกรู
“ครับ..มันวิ่งไปเรื่อยนะครับ..”พี่คนนี้บอก ไอ้ปุกปุยมันก็ยังซุกผมไม่หยุด
“ไอ้ไข่เจียว..มึงมานี่เลย”พี่คนตรงหน้านั่งยองๆลงต่อหน้าผม แล้วเรียกไอ้ปุกปุย
“ชื่อไข่เจียวหรอแก..ชื่อก็น่ารักนะ..”ผมพูดกับหมา
“อ่า...อย่าเลียหน้าดิ..”ผมรั้งหน้าออกมาจากปากมัน ที่ตะกายผมไม่หยุด
“มันขี้เล่นนะครับ...ไข่เจียว..ไปกลับได้แล้ว..จะกินมั้ยข้าวเย็นะ..เดี๋ยวเย็นนี้ไม่ให้กินเลย”เสียงพี่คนข้างหน้าพูด ไอ้ปุกปุยหยุดตะกายผมทันทีแล้วหันไปที่พี่คนนั้น มันรู้เรื่องได้ไงวะ นั่นหมานะนั่นนะ
“เรื่องกินละไม่เคยผลาด..มานี่..ไปตะกายเค้าอยู่ได้..ไอ้นี่นิ”พี่คนนี้พูด แล้วตบหัวหมาเบาๆ
“ขอโทษด้วยนะครับ..”พี่คนนี้หันมาบอกผม แล้วยิ้ม โอ้พระเจ้า กรูจะตายเพราะรอยยิ้มมึงนี่แหละ
“ไม่เป็นไรครับ...มันน่ารักดีนะ..”ผมบอก
“บ้ายบายนะปุกปุย..”ผมบอกมัน ไอ้ปุกปุยวิ่งเอาเท้าหน้ามันมาทำเหมือนจะสวัสดีผม ผมเอามือรองแล้วลูบหัวมัน
“ขอตัวนะครับ..”พี่คนนี้บอก ก่อนที่จะเดินไปครับ อุ้มไอ้ปุกปุยพาดบ่า ไอ้ปุกปุยมันมองผมด้วยอะครับ ผมบ้ายบายให้มัน
แล้วเดินกลับมาหาพี่ข้าวที่เล่นน้ำอยู่ตรงกลางทะเล ผมไม่ได้หันไปดูพี่แสบเลยครับ ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น มันอยากทำอะไรก็เรื่องของมัน ในเมื่อไม่เห็นหัวผมก็ช่างมัน ไม่ทำอะไรมันทำก่อนแล้วค่อยคิดตลอดแหละครับ ไม่เคยจะนึกถึงจิตใจผมหรอกครับ ผมก็เบื่อมันตรงนี้เหมือนกันครับ แต่ทำไงได้ มันเลิกไม่ได้นี่ครับ
“ใครหรอครับ..”พี่ข้าวถามผม เมื่อผมเดินไปถึงตรงกลางทะเล
“ไม่รู้เหมือนกันฮะ..แต่ที่รู้ๆ.หล่อมากๆ..”ผมบอก
“อืม.หล่อจริงๆแหละ..”พี่ข้าวบอก ผมขี่โก่งพี่ข้าวต่อ ก่อนที่จะเล่นทุ่มตัวใส่น้ำกันครับ แล้วก็เล่นบันนาน่าโบทต่ออีกสองรอบ
แล้วกลับขึ้นมาบนบกด้วยความเหนื่อยอ่อน พี่แสบมันกลับมาที่เดินแล้วครับ ผมทำเป็นไม่เห็น แล้วเดินหยิบกระเป๋าเป้กับถุงก๊อบแก๊บจะไปอาบน้ำครับ ผมหยิบของสำคัญออก เอาแต่สบู่ของพี่ข้าวไปครับ กับยาสระผม ยืมของพี่ข้าวนะครับ แล้วก็เดินมาพร้อมกับพี่ๆที่เล่นน้ำด้วยกันเมื่อกี้
ผมอาบน้ำเสร็จสักพัก ก็เดินออกมาเจอ ไอ้พี่แสบ มันยืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่นะครับ ผมก็เลยเดินออกมาเลย ไม่อยากหยุด เดี๋ยวมันบ้าขึ้นมาอีกครับ ขี้เกียจทะเลาะด้วย
เสียงฝีเท้าพี่แสบเดินตามมาติดๆ
“มีความสุขมั้ย..คุยกับผู้ชาย”เอาอีกแล้วครับ มันไม่เบื่อผมบ้างรึไง ชอบแดกดันผมอยู่เรื่อย
“มี..”ผมก็เอากลับครับ ไม่ยอมหรอก
“แล้วพี่ละมีความสุขมั้ยคุยกับผู้หญิง.”ผมตอกกลับบ้าง
“มีมากกว่ามึงอีกวะ..”พี่แสบมันพูด ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าพี่แสบ ต่างคนต่างจ้องตากันเขม็ง
“งั้นก็ไปเปิดโรงแรมเอากันซะก็สิ้นเรื่อง..หึ..”ผมพูดแล้วทำหน้ากวนตีนใส่
“อ่าว..ได้ก็ไม่บอก..”พี่แสบมันพูดบอก ผมรีบเดินจ้ำออกมาเลยครับ แล้วเดินกลับไปที่ชายหาด
พี่แสบมันกลับไปที่กลุ่มผู้หญิงพวกนั้นอีกครั้ง ผมรีบเก็บของ ใจมันเจ็บแปล๊บลึกเข้าไปข้างใน
“ปานกลับด้วยได้มั้ยฮะ..”ผมพูดบอกพี่ข้าว
“ได้สิครับ..อย่าร้องนะ..”พี่ข้าวเหมือนรู้ซะงั้นว่าผมจะร้องไห้ ผมรีบกลั้นน้ำตา ก่อนที่จะช่วยพี่ๆเก็บของกลับรีสอร์ทกัน
“ไอ้แมน...คดีเก่าเพิ่งหาย..เอาคดีใหม่อีกแล้วนะมึง”พี่เข็มด่าพี่แมน พี่แมนทำหน้าเหวอครับ เพราะสายตาหลายคู่จับจ้อง ผมรีบเดินออกมาไม่อยากรับรู้ ก่อนที่จะไปรอที่รถพี่ข้าว
...
มาต่ออีกแล้ว
วันนี้เลิกเร็ว แต่ว่ามัวแต่ดูหนังเพลินไปหน่อย เลยมาต่อช้าอะ
ขอโทษจริงๆนะค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้เลยนะค่ะ
รักคนอ่านทุกคน
คืนนี้ไม่รู้มาต่ออีกรึป่าวนะค่ะ
หิหิ
ถ้ารอไม่ไหวก็ไม่ต้องรอเน้อ
อาจไม่มา ถ้าหนังไม่จบ กิ้วๆ
ไปแระนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นทุกคอมเม้นเลยค่ะ
พี่พาก์ท เอาเพลงซะนะ หิหิ ฟังไม่ได้อะ ไม่รู้เป็นไร กร๊ากก อย่ามาโทษเค้านะ เปิดกี่รอบก็ไม่ได้ แตได้ยินเสียงพี่พาก์ทร้องแระ เหมือนเสียงเออ เป็ดออกลูกเลยอะ ฮ่าๆๆ อะล้อเล่น
love you my sweetheart
ไปก่อนนะค่ะ บับบาย
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2648331 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก