ตอนที่94 พิเศษ เป้กะเข็ม<ว่าที่เมีย แมนโคตรๆ>
“เข็ม.....กรูรักมึงนะ..”ผมพร่ำบอกไอ้เข็มซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วนี่ผมอยู่ไหน ผมอยู่ไหน
“เข็ม มึงอย่าร้องไห้สิ..มึงร้องทำไม..ใครทำอะไรมึง”เสียงผมบอกไอ้เข็ม และแล้วมันก็หายไป มันหายไปไหน ไม่เอา ผมจะอยู่กับมัน ผมรักมัน ...
.............................................................
“ไอ้เป้.......เฮ้ย...ไอ้เป้พื้นแล้ว”เสียงไอ้ข้าวนี่น่า ผมลืมตาขึ้นช้าๆ เพราะตามันหนักมาก
“เฮ้ย..ไอ้เป้..เห็นกรูมั้ยวะ”เสียงเหี้ยๆแบบนี้ ไอ้แมนชัวร์
ผมลืมตามองคนรอบๆ นี่กรูอยู่ไหนเนี้ย ผมนึกในใจ มองไปรอบๆ มองที่ชุดตัวเอง ชุดโรงบาลนี่หว่า
“ไอ้เป้..เห็นกรูมั้ยวะ”ไอ้ป๊อดมันเรียกผม ผมหันไปมองมัน ที่อยู่ปลายเตียง แล้วยิ้มออกมา
“พวกคุณเป็นใครครับ.”ผมแกล้งเล่นอะครับ ขำๆ
อึ้งแดกกันทั้งเตียงครับ ผมมองไปรอบๆ ครบหมดทุกคน พี่ตาร์พี่ไม้ พี่ปองก็มา พี่ป่านก็มา ยกเว้นคนสำคัญ คนที่ผมรัก มันหายหัวไปไหน นี่เกลียดกรูถึงขนาดไม่มาหากรูเลยหรอ ผมนึกกลับไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ใช่มันโกรธเราแล้วเราขับรถตามนี่หว่า แล้วเราก็หลับไป ใช่เราผ่าไฟแดง
แต่มันหึงมึงไม่ใช่หรอ ใช่ละ อันนี้กรูจำได้ขึ้นใจ เพราะกรูแอบดีใจลึกๆ
“ไอ้เป้...มึงเป็นอะไร..จำพวกกรูไม่ได้หรอวะ...กรูไงเหี้ยแมนไง”ผมอยากจะขำออกมา เพราะหน้าไอ้แมนมันตกใจมากๆเลยครับ ไอ้แสบนี่แม่ง ดมยาดมต่อหน้าผมเลยครับ แม่ง ตลกชิบหาย
“คุณเป็นใครครับ”ผมถาม อึ้งแดกอีกรอบครับ
“ตามหมอดิ.ตามหมอ”ไอ้ข้าวมันบอก ไอ้แสบกำลังจะวิ่งออกไปครับ
“เฮ้ย..ไม่ต้องตามสัด...กรูล้อเล่น..ฮ่าๆๆ”ผมขำกร๊ากออกมา ทำเอารอบเตียงเงียบ จนผมหยุดขำแล้วมองพวกมัน หน้าบึ้งกันหมดเลยครับ
“เหี้ยเอ้ย..นี่ถ้าไม่ติดว่าคนป่วยนะ..เจอตีน”ไอ้แมนมันสบถเน้นคำว่าตีนมากๆครับ
“ครับพี่แมนครับ.ผมล้อเล่นขำๆอะ”ผมบอก
“ขำเหี้ยไรมึง..แม่งพวกกรูตกใจหมด”ไอ้แสบบอก
ผมมองหาไอ้ตัวสำคัญของผมรอบๆ เหมือนไอ้ข้าวรู้ใจอีกแล้วครับ
“มันไปอาบน้ำ..ที่ห้อง”ไอ้ข้าวพูด ผมหันไปมองหน้า
“เกิดอะไรขึ้นวะ”ผมถามมัน
“ไอ้เข็มบอกมึงขับรถตามมัน..แล้วตำรวจบอกว่าคู่กรณีมึงบอกว่ามึงผ่าไฟแดง”ไอ้ข้าวบอก ผมนอนฟังอย่างตั้งใจ
“เนี้ย..มึงหลับไปตั้งสองวัน..พวกกรูคิดว่ามึงจะหลับตายซะแล้วนะเว้ย..”ไอ้ป๊อดพูดให้กำลังใจผมมากครับ
“เหี้ย..แช่งกรูอีก”ผมด่ามัน มันก็ขำกันครับ
“หิวมั้ยมึง..เดี๋ยวกรูให้ไอ้แมนออกไปซื้อให้”ไอ้ข้าวถาม
“อ่าว..ไหงงั้นอะ”ไอ้แมนพูด ทำหน้าแบบกรูขี้เกียจลง
“แล้วมันจะกลับมามั้ย”ผมตอบไม่ได้ตรงคำถามเลยครับ
“เดี๋ยวคงมาเดี๋ยวกรูโทรบอกมันให้ว่ามึงพื้นแล้วนะ”ไอ้ข้าวบอก แล้วหยิบโทรศัพท์
“เฮ้ย...ไม่ต้อง..เดี๋ยวกรูจะเล่นแบบเมื่อกี้”ผมบอก
“ไอ้เชี้ย..มึงรู้มั้ยว่ามันเป็นห่วงมึงแค่ไหน..เล่นเดี๋ยวมันโกรธเอาหรอก”ไอ้ข้าวหันมาด่า
“จริงหรอ”ผมถามด้วยความไม่แน่ใจ
“เออดิวะ...มันร้องไห้จะเป็นจะตาย ตอนพวกกรูบอกว่ามึงอยู่โรงพยาบาล..แถมโทษตัวมันเองอยู่ตลอดเวลาว่าทำให้มึงโดนรถชน”ไอ้แมนพูด
“มันร้องไห้ด้วยหรอวะ”ผมรีบถาม สีหน้าเริ่มเสีย เพราะเป็นห่วงมันครับ
“เออ..มันมาเฝ้ามึงทุกวันแหละ กรูบอกให้ไปนอนที่ห้องก็ไม่กลับ..พวกกรูเลยผลัดกันมา นอนเป็นเพื่อนมันบ้าง”ไอ้ข้าวพูด
“เออ..แล้วมันพูดอะไรนอกจากนั้นรึป่าววะ”ผมถาม ที่จริงก็อยากรู้มากกว่านั้นครับ แล้วก็เรื่องอื่นๆอีกที่ต้องการรู้ เช่นเรื่องที่ทะเลาะกันคืนวันนั้น
“ก็ไม่นี่หว่า.แต่มันซึมๆนะ..ไม่รู้เป็นอะไรถามก็ไม่ค่อยตอบ”ไอ้ข้าวพูด ผมก็นอนฟัง
“เดี๋ยวหมอคงมาตรวงร่างกายมึง..ส่วนเรื่องที่โดนชนนะ..เค้าไม่เอาเรื่องมึงเพราะว่าเค้าก็มีประกันแล้วมึงก็บาดเจ็บ กรูโทรบอกพ่อแม่มึงให้แล้ว พ่อมึงกับแม่มึงติดงานอยู่ต่างประเทศ กำลังบินกลับมาวันนี้...ส่วนเรื่องร่างกายมึง..หัวแตก เย็บแค่สิบกว่าเข็ม เอ็กซเรย์แล้วไม่เป็นอะไร เดี๋ยวหมอคงให้เอ็กซเรย์อีกที ส่วนเออ....”ไอ้ข้าวมันบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ผมฟัง ซึ้งล้วนแล้วผมก็ต้องการรู้แต่ว่าไม่ต้องถามครับ เอ๊ะ แต่ทำไมมันต้องทำหน้าลำบากใจด้วยวะ
“มีไรวะ”ผมรีบถามมัน
เพื่อนๆทั้งหมดหน้าตางง กับเหตุการณ์ตรงหน้า ทำให้ผมยิ่งอยากรู้ไปใหญ่ครับ
“น้องชายมึง..หมอบอกว่าถูกกระแทกแรงเกินไป..ไม่สามารถขันได้อีกแล้ววะ”ไอ้ข้าวพูด หน้าตามันสลด ผมนิ่งอึ้งไปเลยครับ ไม่จริง น้องชายกรูไม่ขัน ให้กรูตายซะดีกว่า
“หึหึ..”แล้วอยู่ดีๆ ไอ้ข้าวก็อมยิ้มครับ
“ฮ่าๆๆ.........หน้าเหี้ยเป้โคตรตลกอะ...ฮ่าๆๆๆ”นั่นครับ มันปล่อยกร๊าก ออกมา ทำให้ผมรู้ว่าเมื่อกี้มันโกหก
“ไอ้เชี้ยข้าว..แม่งเอ้ย..แดกตีนกรูเลย”ผมยันตัวจะลุกขึ้นแต่
“โอ้ย...เจ็บชิบ”ข้อศอกผมที่โดนพันแผลไว้ ไอ้ข้าวมันหัวเราะไม่หยุด พร้อมด้วยเพื่อนตัวเหี้ยทั้งหลายครับ
“แม่งเอ้ย...อย่าให้กรูหายนะมึง”ผมด่ามันแต่ก็ยิ้มครับ เพราะอาย แฮะๆ
“ตกลงน้องชายกรูสวัสดีได้อยู่ใช่มั้ย”ผมถามด้วยความแน่ใจ
“เออ..แม่ง..ห่วงจังนะมึง”ไอ้ข้าวมันกุมท้องตัวเอง
“อ่าวไอ้ข้าว..หรือมึงไม่หวง”ไอ้ป๊อดมันถาม
“หวงคาบ..”ไอ้ข้าวมันทำท่ากุมน้องชายตัวเอง
“นอกนั้นมึงก็มีแผล พกช้ำนิดหน่อย..เดี๋ยวก็หาย”ไอ้ข้าวมันพูดไปยิ้มไป
“เออ..เหี้ย”ผมด่ามัน
“เดี๋ยวกรูต้องกลับก่อน..เพราะว่ามีเรียนบ่าย..มีไรก็เคลียร์เอาเอง”ไอ้ข้าวพูดแล้วเดินไปหยิบเป้ มันคงหมายถึงเรื่องไอ้เข็มนะครับ
“อืม..ขอบใจมากวะ..หวัดดีครับพี่ตาร์พี่ป่านพี่ไม้ปอง”ผมยกมือไหว้พี่ตาร์กับพี่ป่าน พี่ไม้กับพี่ปอง พี่ตาร์ด้วยครับ
“ดีจ๊ะ..ขอให้หายไวๆนะจ๊ะ”พี่ป่านบอก แล้วเดินออกไปพร้อกมับไอ้ข้าวแล้วก็พี่ตาร์ครับ
“แล้วมึงไม่เรียนหรอวะ”ผมหันไปถามไอ้แมน
“เรียน..เดี๋ยวไปแล้ว...”ไอ้แมนบอก
“เออ..ถ้าเจอมันอย่าบอกนะว่ากรูอะ..จำได้ทุกคน..แกล้งว่ากรูความจำเสื่อมนะ”ผมบอกแล้วยิ้ม
“จะเล่นเหี้ยไรวะ”ไอ้ป๊อดมันถาม แล้วหยิบแอ๊ปเปิ้ลที่ปอกแล้วมาวางไว้ข้างๆผม บนหัวเตียง
“เออน่ะ..จะลองใจคนหน่อย”ผมบอก ไอ้ป๊อดไอ้แสบคงรู้เรื่องหมดแล้วนะครับ สักพัก
แอ๊ดดด
ผมรีบแกล้งหลับทันที
แล้วไอ้แมนก็สวมบทตอแหลของดาราฮอล์ลีวู๊ดเลยครับ เหอะๆ
“เมื่อเช้าไอ้เป้พื้นแล้วนะ..ตอนมึงกลับไป”ไอ้แมนมันพูด ตีเสียงเศร้าด้วยครับ ผมนี่นอนอมยิ้มนิดหน่อยเลยครับ
“จริงดิ...มันเป็นไงบ้างวะ”เสียงไอ้เข็มครับ
“มันจำใครไม่ได้เลยวะ”ไอ้ป๊อดครับ แรดกว่าไอ้แมนอีกอะ เสียงโคตรแบบว่า ตอแหลมาก
แล้วทั้งห้องก็เงียบไปครับ
“ทำใจดีๆนะมึง..หมอบอกว่า..ถ้าใช้เวลาไม่นานมันก็จะจำได้”ไอ้เหี้ยแสบครับ อันนี้ไม่ต้องยกโล่ห์ให้มันหรอกครับ เพราะไอ้แสบเป็นคนตอแหลเก่งอยู่แล้วครับ ฮ่าๆๆ
แล้วทั้งห้องก็เงียบไปอีกครับ
“แต่เดี๋ยวพวกกรูต้องไปเรียนแล้ว..ฝากดูมันด้วยแล้วกันนะ”เสียงไอ้แมนตีบทเศร้าครับ
แอ๊ดดด
ปัง
หลังจากประตูปิดลง ในห้องก็อยู่ในความเงียบ ผมได้ยินเสียงไอ้เข็มมันทำอะไรกุกกักไม่รู้ครับ ผมหรี่ตาดู ก็เห็นว่ามันจัดของอยู่ตรงโต๊ะกับข้าว
เอาไงต่อดีวะ ผมคิดในใจ ใช้แผนไหนละทีนี้อะ
เอาวะ
“คุณเป็นใครครับ”ผมถาม ไอ้ประโยคที่ทำให้ไอ้พวกนั้นมันอึ้งแดกไปเมื่อกี้นะครับ เล่นละครหน่อยมึงไอ้เป้
ไอ้เข็มมันหันมามองผม ด้วยสีหน้าที่ตกใจสุดๆครับ มันยืนค้างอยู่ตรงนั้น ตาค้างจ้องมาที่ผม ผมต้องบังคับตัวเองให้ไม่อมยิ้มครับ ทำหน้าจริงจังและสงสัยสุดๆครับ
ตอแหลได้โล่ห์ไปเลยครับ กรู
“เป้........มะ.มึง”ไอ้เข็มมันดูอึ้งๆไปมากเลยครับ พูดตะกุกตะกักทันที
“ผมชื่อเป้หรอ..”ผมถามกลับ
ไอ้เข็มมันเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นครับ
“มึงจำไม่ได้หรอ...”ไอ้เข็มมันเดินมาข้างๆเตียงแล้วถามผม ผมทำหน้างง แล้วส่ายหน้า
“ผมเป็นใครหรอครับ..แล้วเราเคยรู้จักกันหรอครับ”ผมถาม คำพูดสุภาพๆออกมาจากปากผมครับ
“มึงจำกรูไม่ได้หรอเป้....กรูไง..กรูเข็มไง....มึงจำไม่ได้หรอ..”ไอ้เข็มมันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำให้ผมเริ่มสงสารมันแล้วครับ
“ขอโทษ..ผมจำไม่ได้จริงๆ”แต่ผมก็ยังเล่นต่อครับ
“กรูเข็มไงเป้...ทำไมมึงจำกรูไม่ได้ละ....ไอ้เหี้ย”.นั่นครับ ด่าผมมาซะงั้นอะ ไอ้เข็มน้ำตาไหล จนผมอยากจับมันมากอดจริงๆครับ มันยืนปาดน้ำตา เหมือนเด็ก
“ฮืออ..ทำไมจำกรูไม่ได้....มึงมันเลว...ไอ้บ้า”มันยืนด่าผมอย่างนั้นอะครับ แล้วร้องไห้เบาๆ แต่คำด่านี่ดังมากเลยครับ เหอะๆ ผมแอบยิ้มตอนมันก้มหน้าครับ แต่ก็ต้องรีบหุบยิ้มเพราะเดี๋ยวแผนแตกซะก่อน
“ขอโทษนะครับ..ผมขอโทษ..คือคุณเป็นอะไรกับผมหรอครับ”ผมตั้งใจถามเลยครับอันนี้ อยากรู้ว่ามันตอบว่าอะไร มันก้มหน้าร้องไห้ต่อครับ ไม่ตอบผม
“คุณครับ...”ผมเรียกมันอีก
“คุณก็เป็นเพื่อนเหมือน..พวกเพื่อนผมที่กลับไปเมื่อกี้ใช่มั้ยครับ..”ผมถามอีกครับ ย้ำอยู่อย่างนั้นแหละ
“อึก....ทำไมมึงจำไม่ได้....กรูขอโทษ..กรูไม่น่าขับรถหนีมึงเลย...เป้..ทำไมจำกรูไม่ได้..มึงไม่รักกรูแล้วหรอ..ทำไม..ฮืออ..”มันพูดไป อีกมือมันก็จับแขนผมเขย่า ดีนะครับ แขนข้างนั้นผมไม่เจ็บ อีกมือมันก็ปาดน้ำตามันครับ
ผมยิ้มให้กับความเหมือนเด็กของมันตอนนั้นนะครับ สภาพขี้เหล้าหายไปเลยครับ
“ผมรักคุณหรอ”ผมแกล้งถามอีก ยังตีหน้าเศร้าต่อไปครับ มันสะอึก แล้วก้มหน้า แล้วพยักหน้าครับ
“หรอ...แล้วคุณรักผมรึป่าว”ผมถามมันกลับ มันก็น้ำตาไหลไม่หยุดเลยครับ ผมเห็นน้ำตามันหยดลงที่แขนผม มันไม่ตอบ ยืนก้มหน้า
“ผมจำอะไรไม่ได้เลย..ผมขอโทษจริงๆนะ..ผมขอโทษ”ผมพูด ซ้ำแล้วซ้ำอีก
“อึก...ถ้ากรูบอก..มึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ย..ฮืออ..”ไอ้เข็มมันเงยหน้ามองผมแล้วร้องไห้อีกครับ
“ผมไม่รู้ ผมจำอะไรไม่ได้เลย..”ผมยังแกล้งต่อไปครับ ยังไงต้องให้มันพูดก่อนให้ได้ครับ
“อือ...อึก....กรูรักมึงนะ...กลับมาเป็นของกรูเหมือนเดิมนะ..อย่าเป็นแบบนี้..มึงรีบจำได้สิ..มึงรักกรูไอ้เหี้ยเป้..ฮือออ...กรูขอโทษ..กรูจะไปทำแบบนั้นอีกแล้ว..กรูขอโทษ”ไอ้เข็มพูดไปยืนปาดน้ำตาไป เคยเห็นเด็กอยากได้ของเล่นแล้วพ่อแม่ไม่ให้มั้ยครับ แล้วยืนร้องไห้อยู่หน้าร้านของเล่น เหมือนไอ้เข็มตอนนี้เลยครับ
ผมอมยิ้มออกมาน้อยๆ เพราะรู้สึกดีใจเหมือนหลุดออกจากโลกไปแล้วครับ
“อึก...ฮือออ...อึก...มึงรักกรูไง..มึงต้องรักกรู”ดูครับ ดูความเอาแต่ใจของมัน จะบังคับให้ผมกลับไปรักลูกเดียวเลยทั้งๆที่มันบอกรักผมเมื่อกี้ครั้งเดียวเอง
“จริงนะ..มึงรักกรูจริงๆนะ...”ผมรีบคว้ามือมันไว้ก่อนที่จะเฉลยความผิด ฮ่าๆๆ ไอ้เป้หยุดสะอึก แล้วหันมองหน้าผม มันรีบจะสะบัดมือออกครับ แต่ผมจับไว้แน่
“ไอ้เลว..ไอ้เหี้ย...ปล่อยกรูเลย”ไอ้เข็มมันเหมือนจับได้นะครับ ผมหลุดยิ้มออกมา
“เดี๋ยวสิเข็ม.ไหนบอกว่ารักกรูไง”ผมรีบดึงแขนมันแน่นด้วยมือข้างเดียว
“กรูไม่รักมึง..ใครบอกกรูรักมึง..ปล่อยกรูเลยไอ้เหี้ย..แม่งหลอกกรูกันหมดเลยใช่มั้ย”ไอ้เข็มมันคิดได้ไวมากเลยครับ ผมยิ้มหน้าบาน มันยิ่งหน้าบูดโมโหใหญ่
“โอ้ย..”ครับ มันหยิกแขนผมแรงมาก แต่ผมก็ยังไม่ปล่อยมือ จนมันเอาปากมากัดแขนผมอีกแรง
“เข็ม..กรูเจ็บ...โอ้ย..”ผมร้องออกมา มันไม่ยอมครับ ลงแรงที่ฟันมากขึ้น จนผมต้องยอมปล่อยมือ หันมาดูรอย แม่งโคตรชัดเลยครับ แดงทั้งรอยหยิกทั้งรอยกัดเลยครับ มันหันหลังจะเดินออกไป ทำไงดีวะกรู
“โอ้ย....”ผมร้องออกมา ไอ้เข็มรีบหยุดเดิน
“หึ..กรูไม่หลงกลมึงหรอก..”ไอ้เข็มมันหันหน้ามาครับ สัด เสือกฉลาดอีก
เอาไงละทีนี้ ไม่เอานะ เค้าไม่อยู่คนเดียว เค้ากลัว ฮ่าๆๆ ล้อเล่นครับ
“ถ้ามึงออกไป..กรูจะถือว่า..มึงไม่รักกรู..แล้วจะทิ้งกรูไปนะ.”ผมพูด ตัดเด็ดขาดไปเลยครับ เอาให้มันเด็ดขาดไปเลยครับ ดูสิว่ามันจะทำยังไง ถ้ามันเดินออกไป ก็แสดงว่ามันเลือกเอง และผมก็จะปล่อยมันไปครับ
ไอ้เข็มหยุดยืนนิ่ง แต่แล้วมันก็ก้าวขาออกเดินต่อในทันที มันหายไปในลืบทางเดินไปทางประตู หลังมันหายวับไป ใจผมหล่นไปอยู่ตะตุ่มเลยครับ เสียงประตูปิด ดังปัง ทำเอาผมเครียดผมแทบล่วงนะตอนนั้น อึ้งแดกกว่าทุกครั้งอีกครับ
ผมนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น เรียบเรียงลำดับว่ากรูพูดอะไรลงไปวะ แม่ง เข้าตัวเองเลยไง
“เป็นเหี้ยอะไร”แต่แล้วผมก็หันไปตามเสียง ไอ้เข็มมันมายืนอยู่ตรงมุมห้อง ผมยิ้มออกมา ดีใจที่มันไม่ได้เดินออกไปครับ แกล้งกรูอีกแระ สาด กรูแกล้งนิดเดียว เอาคืนกรูซะงั้น
“ป่าว..แค่คิดว่าคนรักจะทิ้งไป..คิดว่าอกหักแล้วกรู”ผมพูดไปยิ้มไปครับ ไอ้เข็มยืนหน้างองิก
ผมกับมันยืนมองหน้ากันอยู่อย่างนั้น ไอ้เข็มยืนพิงพนัง ผมนอนยิ้มอยู่บนเตียง
“จะไม่ทิ้งกรูไปอีกใช่มั้ย”ผมถามมัน มันเงยหน้ามองหน้าผม แมนโคตรๆ ว่าที่เมียกรู
“หรือจะให้กรูไป”นั่นครับ คำตอบไม่ได้ตรงคำถามเลยครับ แต่ก็ดี ที่มันยังหมายถึง ถ้าไปก็คือผมไล่
“เรื่องดิ..กรูรักออกขนาดนี้..ใครจะปล่อย”ผมบอกมัน ทำเอามันทำตัวไม่ถูก ก้มหน้าเหมือนเดิม
“กรูว่ากรูไปเรียนดีกว่า”ไอ้เข็มพูด แล้วทำท่าจะหยิบกระเป๋า ตรงโต๊ะอาหาร
“ไม่เอานะ..ไม่ให้ไป..”ผมรีบบอกมัน
“กรูมีเรียน..”มันหันมาบอก
“หยุดวันนึงไม่เป็นไรหรอก”ผมบอก
“ไม่ได้..มึงก็หายดีแล้ว..ไม่เห็นต้องเฝ้าอะไร”ไอ้เข็มบอก
“หายดีอะไร..ยังไม่หายเลย.แผลก็ปวดไปหมด..ปวดตัวไปหมดเลยเนี้ย..ปวดหัวด้วย..แล้วถ้ากรูหิวกรูจะทำไง..ให้กรูลุกไปทำกับข้าวเองรึไง”ผมบอกมัน
“เดี๋ยวก็มีพยาบาลเอามาให้”ไอ้เข็มบอก
“เออ..แล้วถ้ากรูอยากเข้าห้องน้ำละ..”ผมบอกอีก ไอ้เข็มทำหน้าคิดหนักแล้ววางมือจากกระเป๋า
“เออ..ก็ได้วะ”มันพูด แล้วเดินมาโซฟาแบบนอก ด้านข้างๆ ด้านซ้ายมือผมนะครับ ด้านขวามือเป็นโซฟาแบบรับแขก
“เข็ม..”ผมเรียกมัน
“ห่าไร..”ดูมันครับ ห้วนมากๆ
“มาใกล้ๆกรูหน่อยไม่ได้รึไง....กรูว้าเหว่”ผมบอกมัน
“ไปตายซะไป”ไอ้เข็มบอก
“อะไรก็ไล่ไปตาย..อยากให้กรูตายมากเลยรึไง...”ผมพูด แกมน้อยใจ
ไอ้เข็มเงียบ ผมก็เงียบครับ ไม่คุยต่อ แกล้งนอนหลับเลยครับ แต่สักพักก็หลับไปจริงๆครับ
รู้สึกตัวอีกที เมือใครมันลูบหน้ากรูวะ จักกะจี้ชิบ ลืมตาขึ้นมาดู คนตรงหน้าตกใจ จะชักมือกลับ แต่ว่าผมรีบจับไว้ทัน แล้วโอบเอว ติดเตียงเอนตัวครึ่งตัวติดกับตัวผมทันทีครับ
“มึงเป็นเชี้ยไรเนี้ย”ไอ้เข็มมันพูดแล้วทุบอกผม
“มึงอย่าดิ้นดิ..กรูคนป่วยนะ”ผมบอกมันแล้วยิ้ม
ไอ้เข็มมันหลบตาผม เพราะว่าผมเล่นตาเยิ้มใส่มันสุดๆครับ มันพยายามดิ้นให้หลุด แต่ผมก็ยังรั้งเอาไว้
“กรูรักมึงนะ...รักหมดหัวใจเลย..เป็นแฟนกรูนะ...”ผมบอกมัน ไอ้เข็มมันก้มหน้าเข้ากับอกผมทันที ด้วยความอาย
“ได้มั้ยเข็ม...หืม”ผมกระซิบถามมัน
แต่แล้ว อยู่ดีๆ พยาบาลก็เดินเข้ามาครับ แต่มันเบามาก จนไอ้เข็มไม่ได้ยิน ผมรีบทำท่าจุ๊ปาก พยาบาลก็ยิ้มครับแล้วเดินออกไป แฮะๆ รู้หน้าที่ดีมากเลยครับ
“เข็มครับ.....”ผมเรียกชื่อมันอีก
“อย่ามา..กรูจะอ้วก..”ไอ้เข็มบอก ผมอมยิ้ม กรูไปชอบมึงตรงไหนเนี้ย
“หึหึ....ตกลงว่าไง”ผมถามซ้ำ เค้นจะเอาคำตอบให้ได้ครับ
“ไม่รู้..”มันตอบ แล้วซุกอกผมต่อ
“ไหนมึงบอกว่ามึงรักกรูไง..ทำไมเป็นไม่ได้ละ..ทำไมเข็ม”ผมถาม มันเงียบไม่ตอบ จนสักพัก มันก็พูดขึ้น
“ก็กรูกลัว...”ไอ้เข็มมันบอก ผมนิ่งฟังมัน
“กลัวอะไร...”ผมถามกลับด้วยเสียงอ่อนโยน
“กรูกลัวไม่เหมือนเดิม..มึงอะเจ้าชู้จะตาย..เกิดมึงได้กรูแล้วมึงทิ้งกรูละ”ไอ้เข็มมันพูดซะยาว นั่นครับ ว่ากรูเจ้าชู้อีก แล้วมึงละ ไม่เจ้าชู้เลยเนอะไอ้เข็ม
“ตกลงที่มึงไล่กรูต่างๆนาๆเพราะเรื่องแค่เนี้ย”ผมทำเสียงสูงแบบงงกับมัน
“แค่นี้ที่ไหน..มึงเห็นเรื่องของกรูเป็นเรื่องแค่นี้รึไง”นั่นครับ ไอ้เข็ม เริ่มพาล เพราะความเอาแต่ใจ
“ป่าวๆ..”ผมรีบตอบ
“กรูหมายถึง.กรูคิดว่ามึงไม่ได้รักกรู..ตกลงมึงก็รักกรูเหมือนกันใช่มั้ย..แล้วทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย”ผมบอกมัน
มันเงยหน้าขึ้นมา แต่ตาไม่ได้มองผม มองพนังด้านหน้า ผมมองหน้ามัน มันหันมาเห็นตาผมมันก็หลบอีกครับ
“กรูรักมึงมาตลอดสามปีกว่า..มึงคิดว่ากรูจะรักใครได้อีกรึไงวะ”ผมบอกมัน
“กรูจะไปรู้เรอะ”ดูมันครับ จะหวานให้กรูหน่อยได้มั้ยเนี้ย
“มึงทำไมไม่เชื่อใจกรูวะ...มึงรู้มั้ยว่ากรูเจ็บแค่ไหน”ผมบอกมัน ทำเสียงอ่อยๆ มันนิ่งลงไป หันมามองหน้าผม
“ก็ถ้ากรูคบมึงเป็นแฟน..แล้วกรูเออ..กรู....ไม่รู้จะเชื่อใจมึงได้รึป่าว..กรูสับสน..ถ้าเกิดมึงคิดเล่นๆกับกรูเหมือนที่คิดกับคนอื่นละ”ไอ้เข็มมันพูด
“เข็ม..แล้วตอนที่มึงเล่นๆกับคนอื่นละมึงรู้สึกยังไง...คนๆนั้นไม่ใช่ใช่รึป่าว..แต่ว่าถ้าเกิดมึงได้รักใครสักคน คนนั้นก็คือคนที่ใช่สำหรับมึง...กรูอาจจะเล่นๆไปทั่ว..แต่กรูเคยมั้ยที่จะรักใครสักคนแล้วเจ้าชู้ไปเรื่อย..”ผมพูด
“แต่มึงก็ยังไม่ได้รักใครนี่หว่า”นั่นครับ เสือกตอกกลับกรูได้อีก
“อ่าว..แล้วมึงเคยรักใครรึป่าวละ”ผมถามกลับ
“เคยเว้ย”มันรีบตอบ เฮ้ย เคยหรอวะ
“ใคร..”ผมรีบถามเสียงแข็ง
“รุ่นพี่กรู..สุดท้ายแล้วไง..เค้าก็ทิ้งกรูไป..แล้วกรูจะเชื่อได้หรอ..ไอ้ความรักแบบนั้น”ไอ้เข็มมันพูด
“มึงผิดหวังจากความรัก..แต่มึงอย่าปิดกั้นตัวเองสิวะ..ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแบบไอ้เลวนั้นสักหน่อย.ผู้หญิงผู้ชาย”ผมก็ยังมีหน้าถามต่อครับ
“เสือก”มันกลับด่าให้
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”ผมกอดมันแน่นขึ้น แล้วเอาหน้าไปใกล้
“ผู้หญิง..”ไอ้เข็มมันพูด ผมยิ้มออกมา ดีที่ไม่ใช่ผู้ชาย โล่งอกไปหน่อยครับ
“..มึงรักกรูมั้ยเข็ม..”ผมถาม มันเงียบ
“รักกรูมั้ย..”ผมถามอีกครั้ง มันพยักหน้า
“งั้นมึงก็เชื่อใจกรูเถอะนะ..กรูรักมึงขนาดนี้..ได้โปรดเชื่อใจกรูเถอะ..กรูรักมึงนะเข็ม..”ผมบอกมัน แล้วเอาอีกมือกอดเอวมัน มันก้มหน้าซบที่ไหล่ผม
“เป็นแฟนกับกรูนะ..”ผมบอกมัน มันพยักหน้า
“ได้รึป่าว..”ผมถามอีก มันไม่ตอบ แต่พยักหน้า
“พูดสิ..อยากได้ยิน”ผมถามซ้ำ
“เออ..”มันตอบ ห้วนๆแหละครับ ผมยิ้มออกมา
“ขอบคุณนะ”ผมบอกมัน
“มึงรู้มั้ย..มึงนะผิดหวังจากความรัก..แต่กรูนี่แหละ..จะเป็นคนเติมความรักของมึงเองนะ..ถึงกรูจะไม่เคยรักใครจริงจัง..แต่มึงเป็นคนแรกของกรู..กรูอยากให้มึงรับรู้ไว้..ว่าความรักที่กรูมีให้มึง..ไม่ใช่ความรักที่กรูนึกจะรักก็รัก..จะทิ้งก็ทิ้ง..กรูรักมึงคนเดียว....กรูขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า..การที่เราจะเลิกกัน ไม่ใช่เพราะว่ากรูจะทิ้งมึงไป..แต่มึงเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์เลือกทิ้งกรูไปเอง..มึงจำไว้”ผมบอกมัน ให้ความมั่นใจแก่มัน เพราะว่าผมมั่นใจมาก ว่าผมทำให้คนข้างหน้านี้ เป็นคนรักของผมตลอดไปได้ ถึงแม้ว่าสักวันคนๆนี้จะหมดรักผมยังไงก็ตาม ผมก็จะยังรัก ตลอดไป
“มึงมันน้ำเน่า”นั่นครับ ดูมันพูด ไม่ได้อินกับกรูเลย
“หึหึ..เน่าก็รักมึงอะ”ผมบอกมัน
แอ๊ดด
เสียงประตูเปิดมา ทำให้ไอ้เข็มรีบลุกขึ้น แต่ว่าผมรีบกอดเอวมันไว้อยู่
“ฮันแน่ๆ....”ครับเสียงไอ้ข้าว มากันครบเหมือนเมื่อเช้าอีกแล้วครับ มึงจะรีบไปรีบมากันทำไมวะ
“รีบกลับมาทำซากไรวะ”ผมด่ามัน ไอ้เข็มก็แกะมือผมใหญ่ แต่ผมเกาะเป็นตุ๊กแกเลยครับ
“อ่าวไอ้เชี้ย..มีความสุขแล้วทิ้งเพื่อนเลย”ไอ้แมนมันด่า
“เออ..กรูเห็นแก่ตัวมึงไม่รู้หรอ”ผมบอกมันขำๆครับ ทำเอาพวกมันยิ้มกันใหญ่
“มึงปล่อยไอ้เข็มเหอะ..มันหน้าแดงจะตายห่าอยู่แล้ว”ไอ้ป๊อดบอก
“สัด..เพราะพวกมึงเลยหลอกกรูกันหมด”ไอ้เข็มมันด่า พวกไอ้แสบหัวเราะกันใหญ่
“อ่าว..ถ้ากรูไม่หลอกแล้วเมื่อไหร่มึงจะได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันสักทีละวะ..ฮ่าๆๆ”ไอ้แสบหัวเราะ
“เฮ้ย..ไอ้ป๊อด..ทั้งกลุ่มเป็นเกย์ไปแล้วสี่คน..เหลือเราที่สามารถผสมพันธุ์ต่อกลุ่มได้อีกแค่สองคน มึงต้องมีลูกเยอะๆนะมึง ไม่งั้นหมดกันเลย”
ไอ้แมนมันพูดแล้วเกาะคอไอ้ป๊อด เพื่อนๆหัวเราะมัน
“เออ..จริงวะ..แม่ง..เหลือเราสองคนเอง”ไอ้ป๊อดมันคิ้วขมวดเหมือนคิดจริงๆ
“อ่าว.มึงทำหน้างี้..มึงอยากมีผัวรึไงวะ”ไอ้แมนมันพูด แล้วปล่อยแขน
“พ่อมึงดิ..กรูชอบผู้หญิงโว้ย”ไอ้ป๊อดรีบพูด
“เออ.ดี..กรูจะได้มีเพื่อน”ไอ้แมนบอก แล้วเกาะคอไอ้ป๊อดอีก
“กรูมีเมียได้สี่คน..กรูว่าจะมีลูกผู้หญิงสามคน เป็นผู้หญิงหนึ่งคน เป็นดี้หนึ่งคน เป็นเลสเบี้ยนหนึ่งคน แล้วเอาผู้ชายห้าคน เป็นชายหนึ่ง กระเทยหนึ่ง ไบทอีกหนึ่ง คิงอีกหนึ่ง ควีนอีกหนึ่งแล้วมึงก็มีตามกรู แล้เอาลูกมึงกับลูกรูไปเป็นผัวเมียกันดีมั้ยวะ”ไอ้แมนมันคิดได้ครับ มันทำท่าแบบคนอุ้มลูกไปด้วยครับ
“ไอ้เหี้ย..”ไอ้ป๊อดมันตบหัวไอ้แมน
“ลูกมึงเป็นเกย์ไม่ได้..เสียศาสนามึงหมดแล้ว”ไอ้ป๊อดพูด
“เออ..จริงวะ..กรูลืม”ไอ้แมนทำท่าลูบหัว
“แต่ทำไม..อีดาที่เป็นดี้โรงเรียนเก่าเรามันเป็นผู้หญิงแต่มันมีผัวเป็นทอมได้วะ กรูไม่เข้าใจโลกนี้จริงๆ”
ไอ้แมนมันพูด ศาสนามันเองมันยังไม่เข้าใจ แล้วพวกผมจะเข้าใจหรอครับ
ผมก็เฮฮากันไปครับ ไอ้เข็มแกะมือผมออกจากเอวมันได้สำเร็จ เหอะๆ
“ไอ้เข็ม..คืนนี้จะมาเฝ้าไอ้เป้รึป่าววะ”ไอ้ข้าวมันถาม
“ไม่.เหนื่อย”ไอ้เข็มมันพูดแล้วนอนลงบนโซฟา
“เฮ้ย..เรื่องดิ..ไม่เอาโว้ย..”ผมรีบบอกมัน
“เรื่องของกรูมึงจะทำไม”ไอ้เข็มมันมาค้อน ทำเอาเพื่อนทั้งห้องมองผมด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ก็นะ เพื่อนในกลุ่มมาชอบกันเอง เพื่อนมันก็อยากดูเป็นธรรมดา
“เออ..งั้นกรูออกวันนี้เลย..ไอ้ข้าวไปบอกหมอ”ผมบอกแล้วมองหน้าไอ้ข้าว
“มึงจะบ้ารึไง..ไอ้ควาย”ไอ้เข็มหันมาด่า
“อ่าว..ก็กรูจะกลับไปนอนกับมึง”ผมพูดได้หน้าตาเฉย
“ไอ้หน้าด้าน”ไอ้เข็มมันด่า แล้วนอนต่อ
“เอาดิ..ถ้ามึงไม่มาเฝ้ากรูนะ..กรูหนีออกจากโรงบาลจริงๆ”ผมพูดแล้วหันไปนอนต่อบ้างครับ
แต่แล้วผมก็ชนะครับ เพราะว่าเย็นนั้น ไอ้เข็มก็ต้องมาเฝ้าผม มันกลับไปเอาเสื้อผ้าที่ห้อง แล้วไปซื้ออาหาร กลับมาครับ พวกเพื่อนเวรมันก็กลับไปตั้งแต่เย็นแล้วครับ
ไอ้เข็มมันกำลังจะเตรียมตัวเข้าไปอาบน้ำ มันถอดเสื้ออกต่อหน้าผมด้วยความเคยชินมั้งครับ ผมมองมันทุกส่วน จนมันหันมามองหน้าผม กางเกงยีนส์มันยังไม่ได้ถอดครับ
“ไอ้เหี้ยหื่น..มึงแม่ง”ไอ้เข็มหันมาด่า แล้วมองผมตาขวาง
“กรูรักมึง”ผมบอกมันแล้วยิ้ม
“มึงจะพูดล้านรอบเลยรึไง”ไอ้เข็มมันด่าผม
“ล้านๆรอบกรูก็จะพูด”ผมบอกมัน มันรีบเดินไปจะเข้าห้องน้ำครับ
“กรูรักมึง..กรูรักมึงกรูรักมึง..กรูรักมึง”ผมพูดติดกันถี่ยิบ จนมันชูนิ้วกลางให้ผม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปครับ
ผมนอนยิ้มอยู่บนเตียง ด้วยว่ามีความสุขสุดๆ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้นะครับเนี้ย
...
มาต่อแล้ว
สรุป
มาต่อเรื่อง
แต่การบ้านไม่เสร็จ แม่งเอ้ย
งานเยอะชิบเหี้ย
เซ็งสุดๆอะ
ลาออกไปขายหมูปิ้งดีกว่ามั้ย กร๊ากก ล้อเล่น
ยังรักเรียนอยู่
เดี๋ยวไปทำงานต่อแล้วค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นทุกคอมเม้นนะค่ะ
รักคนอ่านทุกคนเลย
จุ๊บๆนะค่ะ
ฝันดีค่ะ
ขอให้มีความสุขกับวันจันทร์ที่จะเริ่มข้างหน้านะค่ะ
บับบาย
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2648420 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก