ตอนที่82 พิเศษ ปานกะแสบ<งงเลยไง>
ผมหันหน้ากลับไปที่หน้าบ้าน ก็พบรถยนต์พี่แสบมาเทียบท่าทันทีเลยครับ ผมหันไป พี่แสบรีบลงมาจากรถ
“ปาน..”พี่แสบเรียกผมไว้ ผมหยุดยืนเพราะถ้าเข้าไปพ่อกับแม่อยู่ครับ เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก
พี่แสบรีบเปิดประตูเล็กเข้ามาในบ้านผมเพราะว่าผมไม่ได้ล๊อกไว้นะครับ
“ไปคุยกับกรูให้รู้เรื่องก่อน”พี่แสบพูดแล้วจับแขนผม ผมก็ยังยืนนิ่งก้มหน้าอยู่
“มึงอย่าทำแบบนี้สิวะ”พี่แสบพูด ผมก็ยังเงียบครับ ได้แต่ยืนกำมือเหมือนบีบไม่ให้ตัวเองร้องไห้ เพราะว่าผมไม่เข้าใจอะไรเลยตอนนี้
“..เฮ้ออ...”พี่แสบถอนหายใจยาว ผมเกลียดการที่ใครมาถอนหายใจต่อหน้ามากเลยครับ เพราะว่าถ้ามันไม่ถอนหายใจเรื่องอื่น นั่นคือมันถอนหายใจเรื่องเรา แล้วมันเหมือนเราเป็นตัวถ่วง
ผมกำลังจะหันตัวกลับ แต่พี่แสบดึงแขนไว้แน่นเลยครับ แล้วอยู่ดีๆ
ฟ๊อด
ผมกำลังงงครับ เพราะว่าพี่แสบหอมแก้มผมฟ๊อดใหญ่ แล้วอุ้มตัวผมพาดบ่าทันทีครับ
“พี่แสบ..ทำอะไรอะ..ปล่อยปานนะ”ผมทุบหลังพี่แสบ แต่ก็นะครับ ไม่มีวี่แววเลยครับ ทั้งดิ้นก็ดิ้นครับ พี่แสบจับผมใส่รถแล้วรีบล็อกทันที ก่อนที่จะมาขึ้นด้านคนขับ
“พี่แสบ..ปานไม่ไป..ปานจะกลับบ้าน..”ผมพูดหันหน้าไปทางพี่แสบ
“ก็กรูไม่ให้กลับ..”พี่แสบพูดหน้าตาไม่ยิ้มหรอกครับ สไตน์พี่แกแหละ
“แต่ปานจะกลับบ้าน..พี่แสบจอดเดี๋ยวนี้นะ”ผมพูดอยู่ประโยคซ้ำๆแต่มันเหมือนจะไม่ได้ผลอะไรครับ เพราะว่าพี่แสบขับออกมาเลยหน้าประตูบ้านผมมาไกลแล้วครับ
“ฮัลโหล..ปอย..ตอนนี้ปานอยู่กับแสบนะ..อืม...ไม่มีอะไรหรอก..ก็นิดหน่อย..เดี๋ยวก็หาย”พี่แสบพูด มันกล้าโทรบอกว่าผมอยู่กับมันเลยครับ ไอ้พี่แสบบ้าเนี้ย
“เดี๋ยวดูอย่างดีเลย..ไม่ต้องห่วง..อืมๆ...ครับๆ..คืนนี้คงเอาไปนอนด้วย..อืมๆ..ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยนะ..”พี่แสบพูดอีก
“ขอบใจมาก..ครับๆ..สวัสดีครับ”พี่แสบวางโทรศัพท์เสร็จก็หันมามองหน้าผมแล้วยิ้ม
“ทำบ้าอะไร”ผมหน้างอเริ่มตะคอกแล้วครับ
“ทำไม..กรูจะเอาเมียกรูไปนอนบ้านไม่ได้รึไงวะ”พี่แสบพูด
“หึ....พี่ก็ไปหาเมียเก่าพี่สิ..ปานก็จะไปหาผัวใหม่ปานเหมือนกัน”ผมพูด
“โอ้ย.”ใช่ครับ หัวผมโขกกับหน้ารถ เพราะว่าไอ้พี่แสบมันเบรกอย่างแรงครับ
“ปากดีนักนะมึง”พี่แสบพูด แล้วล๊อกคอผมไปจูบทันทีครับ ผมทุบที่อกพี่แสบอย่างแรง แต่รู้สึกไอ้ถึกนี่จะไม่รู้สึกอะไรเลยครับ
“อืออ...”ผมร้องในลำคอจะให้มันปล่อย แต่ไม่มีวี่แววครับ จนกลายเป็นว่าผมเคลิ้มไปกับรสจูบของมัน จากที่ดุดันเมื่อกี้กลายเป็นอ่อนโยนซะเฉย
“มึงต้องเป็นเมียกรูคนเดียวเท่านั้น..จำใส่หัวไว้ซะ”พี่แสบพูดเบาๆ แล้วมองตาผม สายตาที่ดูอ่อนโยนเมื่อกี้กรูคิดไปเองรึป่าววะ ผมหันหน้าหนี แต่ก็เห็นรอยยิ้มของพี่แสบครับ
ตื้ดๆ ๆ ๆ
เสียงโทรศัพท์ผมดัง เพราะว่าในรถมันเงียบมากอะครับ สั่นแล้วมันก็เลยได้ยิน ผมหยิบออกมาดู ปรากฏว่าเป็นพี่โน้ตครับ
“เอามานี่”ไม่ว่าพี่แสบมันก็ไม่รู้นะครับว่าเป็นใครแต่มันกระชากจากมือผมไปแล้วครับ
“ฮัลโหล”พี่แสบแทบจะตะคอกเลยครับ
“มึงมีอะไร..”พี่แสบพูด
“พี่แสบ..เอาคืนมานะ”พี่เอามือทั้งสองมือกระชากแขนพี่แสบ แต่ไอ้เหี้ยเอ้ย แขนใหญ่ชิบหายเลย ตกลงกรูมีผัวเป็นคนหรือช้างแมมม๊อตเนี้ย
“มึงอยู่เฉยๆเลย”พี่แสบหันมาดุ
“มันเป็นเมียกรู..มันเรื่องของกรูที่จะสะสางกับมัน มึงอย่ามาเสือก”พี่แสบพูด
“พี่แสบ”ผมตะคอกเบาๆ
“หึ....เสียใจวะ.........เพราะตอนนี้มันอยู่กับกรู..”พี่แสบพูดแล้วยิ้ม
“..กรูขอเตือน..อย่ามายุ่งกับคนของกรูอีก..ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน”พี่แสบพูดแล้วกดปิดโทรศัพท์ให้ผมเลยครับ ดีนะครับที่รถยังไม่เยอะ ไม่งั้นกรูว่าได้ตายเป็นศพกันไปแล้วครับ
“พี่แสบทำบ้าอะไร..”ผมคิ้วขมวดดุพี่แสบทันที
“มึงนั้นแหละทำบ้าอะไร”พี่แสบหันมาย้อน
“พี่แสบ”ผมตะคอก
“อะไร”พี่แสบหันมาตะคอกบ้างครับ
“โอ้ย”เมื่อมันตะคอกเสร็จ ผมเลยตบหัวไอ้พี่แสบอย่างแรงเลยครับ หัวมันที่ไม่ได้ตัดรองทรง เพราะว่ามันไปตัดสกินเฮ็ดมาครับ ตอนมันเรียน ร.ด. หัวมันสวยตบแล้วมันส์มือมากๆเลยครับ
“แม่งเอ้ย..”พี่แสบสบถเสียงดัง
“ไอ้บ้า”ผมด่าพี่แสบแล้วหันกลับมามองข้างหน้า พี่แสบลูบหัวปอยๆ แล้วขับรถต่อ แต่ไม่ได้ขับไปทางกลับบ้านพี่แสบนี่นา
“จะไปไหน”ผมหันไปถาม
“เดี๋ยวก็รู้..”พี่แสบพูดไม่สนใจ
ผมก็นั่งเงียบตลอดทางเลยครับ พี่แสบก็เงียบ แต่เปิดเพลง ก็จะร๊อคไปไหนก็ไม่รู้ครับ ฟังไม่รู้เรื่องเลย ก็พอๆกับความเถื่อนของมันนั่นแหละครับ พี่แสบหักพวงมาลัยมาที่พับแห่งหนึ่งครับ
“อะ..ใส่ซะ”พี่แสบพูดพร้อมกับยื่นเสื้อกันหนาวให้ผม
“ไม่..ปานจะกลับบ้าน”ผมบอก
“มึงจะกลับยังไง..กรูบอกให้ใส่ก็ใส่”พี่แสบพูด
ผมก็หยิบเสื้อมาใส่ครับ ตัวแม่งโคตรใหญ่อะ
“ลงมาสิ”พี่แสบพูด มันไม่ต้องเปลี่ยนชุดหรอกครับ เพราะว่าตอนนี้มันใส่ชุดไปรเวทเรียบร้อยแล้วครับ ผมเดินลงมา
“มานี่”พี่แสบเรียกผมแต่ว่าผมก็ยืนอยู่กับที่ ไม่ยอมไปไหน พี่แสบเดินมาใกล้ แล้วรูดซิบให้ผมจนเกือบถึงคอแล้วจับมือผม ผมก็รั้งไว้ครับ จะไม่ยอมมันแหละ แต่มันหันมาส่งสายตาค้อน ผมก็ค้อนกลับครับใครจะยอม แต่ก็ต้องยอมแรงมันอะ โดนลากเข้าไปในร้านจนได้
“อ่าว..ไอ้แสบ..กรูเห็นพวกไอ้ข้าวอยู่ในร้านนะ”พี่ผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ตรงบาร์หน้าร้าน แล้วทั้งกลุ่มที่นั่งเล่นกีตาร์อยู่ก็หันมามอง
“เด็กมึงหรอวะ”พี่คนนึงถามแล้วยิ้มมองผมหัวจรดเท้า
“เออ..ห้ามยุ่งละ..”พี่แสบพูดหน้าตาเรียบๆแล้วจูงมือผมเดินเข้าไปในร้านครับ ข้างในมีทั้งควันบุหรี่ มีทั้งเสียงดังอึกทึกครึกโครม นี่เป็นครั้งแรกก็ได้ครับที่ผมมาสถานที่แบบนี้พี่แสบเดินจูงมือผมไปเรื่อยๆจนไปหยุดอยู่ที่โต๊ะๆหนึ่งครับ
“อ่าว..มาช้าจังวะ”พี่ข้าวทักขึ้น
“ดีครับน้องปาน”พี่ข้าวยิ้มให้ผม แล้วดันเก้าอี้ให้ผมนั่ง
“พี่แสบมันบ้าลากปานมาทำไมก็ไม่รู้”ผมบ่นกับพี่ข้าวเบาๆ หันมองไปรอบๆโต๊ะ คนเต็มโต๊ะเลยครับ ไม่ใช่มีแต่พวกพี่แสบที่ผมรู้จัก ยังมีพี่กัน พี่คนนี้เท่าที่ผมรู้เนี้ย เหี้ยโคตรๆอะ.. เคยจะเอาปืนมายิงอาจารย์ฝ่ายปกครองด้วย อาจารย์ฝ่ายปกครองถึงกับต้องตามตำรวจมา แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้เพราะว่าพ่อใหญ่ครับ แล้วก็เพื่อนๆอีกเป็นสิบๆคนเลยที่นั่งอยู่
“หึหึ...ไปทำไรมันไว้ละ”พี่ข้าวหัวเราะ แล้วผมก็นั่งลงบนเก้าอี้ พี่ข้าวก็นั่งเป็นเพื่อน ส่งพี่แสบก็นั่งด้านขวามือผมครับ ผมหันไปเห็นตรงกันข้าว พี่แยมนี่หว่า แต่งตัวโคตรจะเปรี้ยวเลยครับ นี่คนป่วยหรอ กรูคิดในใจ ผมก็มองไปรอบๆ ไม่ได้มองหน้าพี่แสบเลยครับ
“อะ..”พี่แสบเอาน้ำเปล่ามาไว้ตรงหน้าผม แต่ผมก็ไม่สนใจครับ
“จะแดกดีๆหรือจะให้กรูป้อนด้วยปาก”พี่แสบพูดแล้วยิ้ม ไอ้บ้า ผมนั่งหน้างอ ไม่สนใจมันครับ
“น้องปาน..ไปไงมาไงครับเนี้ย”พี่ป๊อดทันผม
“แฮะๆ”ผมยิ้มเจื่อนๆครับ
“ไปลากน้องเค้ามาทำไมวะไอ้แสบ”พี่ป๊อดเหมือนหันมาดุๆ
“สัด..ไม่ลากมันมาก็ไปเกาะผู้ชายอยู่นู้”พี่แสบพูดทำท่าแล้วกระดกเหล้าเข้าปาก
“โอ้ยยย..”ผมหยิกเข้าให้ที่ท้องพี่แสบ พี่แสบหันมามองตาขวางใส่ผม นึกว่าผมจะลดละหรอกครับ
“ปานจะกลับแล้ว..”ผมบอก
“กรูไม่ให้กลับ..มึงแม่งชอบพูดไม่รู้เรื่อง..วันนี้มีเคลียร์แน่”พี่แสบพูด
“งั้นมันก็เรื่องของพี่..ปานกลับเองก็ได้”ผมพูดแล้วจะลุกขึ้น
“ลองลุกขึ้นสิมึง..กรูจับเอาตรงนี้เลยดีมั้ย”พี่แสบพูด หน้าตามันเอาจริงอะครับ ผมก็เลยไม่กล้า
“เฮ้ย..ไอ้แสบ..แดกไปยังวะ”ผมกับพี่แสบหันไปตามเสียงครับ พี่คนนึงเกือบหัวโต๊ะอีกด้านเรียกพี่แสบ แล้วพวกผมก็หันไปตามสายตา ก็เห็นว่าตาพี่แกมองไปที่ผู้หญิงอีกโต๊ะนึงครับ นั่นคุณเธอใส่กระโปรงหรือกางเกงในมานะ ผมว่าแก้ผ้าเลยดีกว่ามั้ยครับ
“ยังวะ...แดกไม่ลง....กรูลีลาไม่พอ..เดี๋ยวโดนมันหักลีลากรูหมด”พี่แสบพูดแล้วยิ้มพาเพื่อนๆพี่แกหัวเราะ มันหมายความว่าไงอะ กรูไม่เข้าใจโว้ย
“น้องปานจะกินอะไรมั้ยครับ..เดี๋ยวพี่สั่งให้”พี่ข้าวถามผม
“ไม่ฮะ..ปานกินมาแล้วขอบคุณฮะ”ผมตอบ
“กินมาแล้วอิ่มด้วยวะ..แดกกับชู้”พี่แสบพูดแล้วแสยะยิ้ม
“หึ..พี่ไม่ได้ไปกับ ..ชู้.. เลยเนอะ”ผมกระแทกคำว่าชู้ใส่หน้าพี่แสบ พาพวกพี่ป๊อด พี่เป้ พี่เข็ม พี่ข้าวที่อยู่แถวนั้น อมยิ้มแล้วก็ขำกันครับ
“แยมครับ..แสบมีเรื่องจะคุยด้วย”พี่แสบหันไปบอกพี่แยมที่นั่งเยื้องๆหน่อย ตรงด้านซ้ายมือผมครับ ตรงกันข้ามกัน พี่แยมรับรู้แล้วลุกขึ้นยืน
“ไป..ลุก”พี่แสบจับข้อมือผมเหมือนให้ลุกตาม
“ไม่.”ผมตอบเสียงแข็ง จะให้กรูไปทำไมวะ
“ไปกับกรู”พี่แสบเน้นเสียง
“ปานไม่ไปนะฮะพี่ข้าว”ผมหันไปหาแนวร่วม
“ไปเถอะครับ..คุยกันให้รู้เรื่อง”พี่ข้าวไม่เข้าข้างอะทีนี้อะ
“ไม่เอาฮะ..ปานไม่อยากคุย”ผมบอก แล้วรั้งมือกลับ
“งั้นพี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย”พี่ข้าวเสนอ ผมฉุดคิดนิดนึง
“อย่ามาลีลา”เสียงพี่แสบทำให้ผมหงุดหงิดครับ
“ก็ได้ฮะ”ผมตอบ แบบเลี่ยงไม่ได้ เพราะว่าเกรงใจพี่ข้าวด้วย พี่แสบลากผมออกมานอกร้าน เดินไปหลังร้าน โดยมีพี่ข้าวกับพี่แยมเดินตามมาด้านหลังครับ
พี่แสบให้มาหยุดยืนอยู่ตรงรถพี่แสบครับ
ทุกคนต่างคนต่างเงียบครับ แล้วผมก็ไม่ได้พูดอะไรด้วย เพราะผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรครับ มันไม่ใช่เรื่อง ใช่ครับผมไม่ชอบพี่แยม แล้วก็ไม่ชอบให้พี่แสบมาเกาะแกะกับพี่แยม แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมต้องไปเฝ้าไข้ ทำไมเมื่อเย็นต้องมาอยู่ด้วยกัน ทำไมๆ ในหัวเต็มไปหมด แต่พอมาถึงจุดๆนี้มันก็ไม่อยากถามแล้วก็ไม่กล้าที่จะถามหรอกครับ
“แยม..แสบขอโทษเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดเลยนะ..เรื่องที่แสบเอาความรู้สึกของแยมมาล้อเล่น”พี่แสบเอ่ยขึ้น หลังจากที่เงียบกันมานาน พี่ข้าวยืนอยู่ข้างพี่แยม
“อืม..”พี่แยมยิ้มเล็กน้อยมองหน้าพี่แสบ
“แยมไม่โกรธเราแล้วใช่มั้ย”พี่แสบพูด หันมองหน้าพี่แยมอย่าสำนึกผิด
“แยมไม่โกรธหรอก”พี่แยมบอก
“ก็แยมตบแสบไปแล้วนิ”พี่แยมหัวเราะนิดๆ
“เออ....ขอโทษจริงๆนะแยม..แสบผิดเอง..แสบขอโทษ..”พี่แสบพูดซ้ำไปซ้ำมากับความผิดของตัวเอง ผมมองหน้าพี่แสบ แบบว่างงกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่อยู่ดีๆก็เอามาพูดกัน แล้วลากกรูมาด้วยเนี้ย พี่แยมเค้าไม่รู้รึไงว่ามึงกับกรูเป็นไรกัน ไอ้บ้า
“แสบเป็นเกย์หรอ”พี่แยมถามแล้วมองหน้าพี่แสบกับผม ทำให้ผมต้องก้มหน้า
พี่แสบไม่ตอบ แต่หันมามองที่ผม
“ไม่รู้สิ..ก็ไอ้นี่คนแรกอะ”พี่แสบยิ้มนิดๆก่อนตอบแล้วก้มหน้าบ้าง เงยหน้าบ้างแหละครับ
“จริงดิ..”พี่แยมทำเสียงตกใจนิดหน่อย ผมก็งง หันไปมองหน้าพี่แยม ที่หันมายิ้มให้ผม
“แสบเป็นแฟนกับน้องคนนี้หรอ”พี่แยมถามชี้ไปชี้มา ผมกับพี่ข้าวมองหน้ากันงงๆ
“อืม...ก็ไม่นานมานี้..”พี่แสบพูด
“จริงอะ....ว้าย..จริงหรอเนี้ย..ไม่อยากจะเชื่อ”พี่แยมตกใจ ปิดปากตัวเอง ผมก็งงกับอารมณ์พี่แกตอนนี้มากๆเลยครับ ว่าอะไรอะ งง พี่แยมทำแบบนี้หมายความว่าไงครับพี่น้อง
“อะไรอะแยม”พี่แสบถามด้วยอาการงงเช่นกัน
“แยมว่าแล้วว่าแยมมองไม่ผิด..โหยๆ..แต่แยมไม่คิดว่าแสบจะกล้ามายอมรับต่อหน้าแยมขนาดนี้นะเนี้ย”พี่แยมพูดแล้วยิ้ม งงไปใหญ่เลยครับ
“เออ....”ผมกับไอ้พี่แสบอ้ำอึ้งเลยครับ
“อะไรอะแยม..แสบงง”พี่แสบพูด
“อ่าว..ก็เมื่อเย็น..ที่โรงยิมแสบก็กระสับกระส่ายอยากไปเปลี่ยนชุด..แล้วบอกแยมว่ามีนัด..พอไม่มีใครมาแสบก็หงุดหงิดตอนแรกแยมยังคิดเลยว่าใครนะทำให้แสบเป็นได้ขนาดนี้อะ..แถมเมื่อเย็นอาละวาดซะขนาดนั้น แยมคิดไว้แล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบที่แยมคิด”พี่แยมพูดไปปิดปากไปครับ กรูยังไงกรูก็งงอยู่
“แล้วไงอะ...”พี่แสบพูด
“ป่าวหรอก..ยินดีด้วยนะ..หิหิ”พี่แยมหัวเราะคิกคักนิดหน่อย พอเป็นจริต
“แยมไม่โกรธแสบหรอ”พี่แสบถามด้วยสีหน้างงๆ
“ไม่โกรธหรอก..โกรธทำไมละ..ตอนแรกยอมรับว่าเสียใจนิดหน่อย..แต่แยมยังไม่ได้รักแสบขนาดนั้นนิ..อีกอย่าง..น้องคนนี้ก็น่ารักนะเนี้ย..ชื่อไรอะค่ะ”พี่แยมพูดไม่สนใจพี่แสบเลยครับพูดไปมองหน้าผมไป
“เออ..ปานครับ”ผมตอบ แล้วพยักหน้านิดหน่อย
“หรอค่ะ..พี่แยมนะค่ะ..ยินดีที่รู้จักนะค่ะ”พี่แยมพูดเอากรูงงเลยไงครับพี่น้อง
“แยม..แยมเป็นไรอะ”พี่ข้าวถามพี่แยมขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
“ป่าวหรอก.แยมอยากเจอคู่เกย์ไม่แสดงออกแบบนี้มานานแล้วอะ..คบกันแบบแฟนน่ารักดีเนอะ..ข้าวว่ามะ”พี่แยมพูดแล้วตีแขนพี่ข้าวเบาๆ
“อะไร..นี่แยมชอบเกย์หรอ”พี่ข้าวถาม
“จ๊ะ..หิหิ..น่ารักอะ..แยมชอบ”พี่แยมไม่พูดป่าว เดินเข้ามาเกาะแขนผมเลยครับ
“น้องปานเรียนอยู่ม.อะไรอะ..ทำไมพี่ไม่เคยเจอเลย”พี่แยมถาม
“ม.สามแล้วครับ”ผมตอบ
“แยมๆ..แฟนแสบนะ”พี่แสบหันไปบอกพี่แยมแล้วผลักตัวพี่แยมนิดๆ
“รู้แล้วนะ..หวงไปได้..”พี่แยมหงุดหงิดนิดหน่อย ก่อนที่จะปล่อยแขน
“เข้าไปกันก่อนเลยเดี๋ยวแสบตามไป”พี่แสบหันไปบอก
“ไรย๊ะ..จะทำไรกัน”พี่แยมหันมาค้อนพี่แสบ
“ไปเลยแยม..โรคจิตป่าวเนี้ย..มาชอบเกย์”พี่แสบว่าแล้วยิ้มๆ
“เชอะ..แล้วจะเสียใจที่ไม่ได้เห็นขาอ่อนผู้หญิงสวยเซ็กซี่แบบชั้น”พี่แยมพูดยิ้มๆแล้วเดินไปกับพี่ข้าวเลยครับ กับอาการอึ้งไม่เลิกของผมก็ต้องตื่นจากเสียงของพี่แสบ
“เข้าใจแล้วใช่มั้ย”พีแสบพูด
“ไม่อะ..”ผมพูดไปตามความรู้สึก
“อะไรอีกวะ”พี่แสบบอก
“งงวะ”ผมพูด
“เออ..กรูก็งงเหมือนมึงนั่นแหละ”พี่แสบเหมือนจะเข้าใจกับประโยคเมื่อกี้ของผมครับ
“ตกลงพี่กับพี่แยมไม่มีไรกันจริงๆหรอ”ผมถามแล้วหันไปมองหน้าพี่แสบ
“เออ.สิวะ..”พี่แสบบอก
“งั้นทำไมต้องคอยไปเฝ้าคอยไปไหนมาไหนด้วยกันอีกละ”ผมถามคิ้วขมวดเข้าหากัน
“ก็กรูรู้สึกผิดนี่หว่าที่เอาความรู้สึกของแยมมาทดลองความรู้สึกของกรู.แล้ววันนั้นแยมเค้าป่วยกรูเลยต้องไปส่ง..แล้ววันที่ไปเยี่ยมวันนั้นก็ต้องไปเยี่ยมเพื่อนอยู่แล้วด้วย แวะไปหาแยมก็แป๊บเดียวเอง..กรูเห็นมึงยังโกรธกรูอยู่ก็เลยยังไม่อยากโทรหาเดี๋ยวคุยกันไม่รู้เรื่อง”พี่แสบพูด
“แล้วทำไมต้องรอให้หายโกรธก่อนแล้วค่อยโทรหา..ถ้าปานโกรธสิบปี..ปานกับพี่ไม่ต้องไม่คุยกันเลยสิบปีเลยหรอ..แล้วทำไมทำให้ปานหายโกรธด้วยตัวพี่แสบเองไม่ได้”อะไรที่ผมอยากพูดบางอย่างที่เก็บไว้มานานก็พูดออกไปแล้วครับ
“ก็กรูทำไม่เป็นนี่หว่า”พี่แสบพูดไปมองหันไปที่อื่นบ้าง เหมือนละความอาย
“แล้วเมื่อเย็นทำไมไปอยู่ด้วยกัน”ผมรีบถาม
“ก็เมื่อเย็นกรูรอมึง..มึงก็ไม่โผล่หัวมา..แยมแม่งไล่ให้กลับก็ไม่กลับ.สงสัยอยากดูมั้งว่ากรูรอใคร..สุดท้ายก็ต้องพาแยมไปส่งบ้าน เพราะว่าบอกว่าจะมาเที่ยว แล้วพาไปกินข้าวก่อนไปดูหนังสือนั่นแหละ”พี่แสบบอก อ่อเรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
“หรอ...”ผมตอบไปแค่นั้น
“แต่มึงแหละ..กับไอ้หน้าจืดนั่น”พี่แสบหันมาแยกเขี้ยวใส่ผมครับ
“หน้าจืดตรงไหน..พี่โน้ตออกจะหล่อน่ารัก”ผมพูด
“น่ารักเหี้ยไรของมึง..มันเป็นใคร..เล่ามาให้หมด.ก่อนที่กรูจะมีน้ำโห”พี่แสบพูด แล้วกอดผมเข้าไปทั้งตัว รัดแน่นจนเกือบหายใจไม่ออก
“พี่แสบ.ปานอึดอัดนะ”ผมพูดพร้อมกับทุบอกพี่แสบเบาๆ
“อึดอัดก็รีบเล่า”พี่แสบพูด
“อะ...ไอ้บ้า”ผมด่าออกมา ทั้งที่เสียงขาดๆหายๆก็ไอ้พี่แสบมันเล่นเอาน้องชายมากระแทกผมจากด้านหน้านะสิครับ
“หึ..เร็วๆ”พี่แสบพูด
ผมหน้าแดงเลยครับ แต่มันมืด มันก็คงไม่รู้หรอก
“เป็นเพื่อนของแฟนพี่ปอย..เรียนแพทย์..จะมาสอนพิเศษปาน..แค่นั้น”ผมตอบ
“โห..นี่มึงเล่นเด็กแพทย์หรอ..ทำไมกลัวไม่มีจะกินรึไง..แต่ไม่ต้องห่วงหรอก..เดี๋ยวกรูจะเป็นทนายเลวๆหาเงินเลี้ยงมึงเอง”พี่แสบพูดแล้วแสยะยิ้ม
“ไอ้เลว..มีคนอย่างพี่บ้านเมืองถึงไม่เจริญ”ผมพูด ด่ามันแต่รู้แหละครับว่ามันไม่ได้เป็นคนนิสัยแบบนั้น แต่มันพูดเพราะอยากแกล้งผมมากกว่าครับ
“เดี๋ยวคืนนี้มึงโดนหนักแน่..เพราะทำให้กรูต้องเครียดและอารมณ์เสียมาหลายวัน”พี่แสบพูด
“ไป..”พี่แสบจูงข้อมือผมอีกครับ จะให้กลับเข้าไปในร้าน
“ไม่เอาแล้ว..ปานอยากกลับบ้าน”ผมบอก
“อีกแป๊บเดียว..อย่ามางอแง”พี่แสบพูด
แต่ผมยังยืนอยู่ทีเดิม
“หรือจะให้อุ้มไป”พี่แสบเดินกลับมา แต่ผมถอยหลัง
“เออๆ..เดินเองได้เว้ย..ไอ้บ้าเอ้ย”ผมพูด แล้วเดินตามไอ้พี่แสบที่เดินหัวเราะร่าไปครับ
...
มาต่อแล้วนะ ดึกไปหน่อยเลยอะ
ขอโทษที
พรุ่งนี้เช้าไม่รู้จะตื่นกี่โมงนะค่ะ
เดี๋ยวมาต่อให้อีกนะค่ะ
รักคนอ่านทุกคน ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะค่ะ
รักมากๆเลย ชื่นใจทุกคอมเม้นเลยค่ะ
ฝันดีนะค่ะ
นอนหลับกันแล้วใช่มั้ยเอ่ย
บับบายค่ะ
รักคนอ่านทุกคน
จุ๊บๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2645058 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก