หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[Mint]

 

ชอบพระเอกโรคจิต

 

[IZE]

มาโรคจิตด้วยคน

[kurugmin]

โรคจิตตรงหนาย
สำหรับพี่แล้ว
ไม่จิตเลยซักนี้ดดดดดดด
ถ้าไอ้ต้าร์เป็นงี้แล้วเรียกโรคจิต
สงสัยคนหลายๆๆคนในบอร์ดนี้ต้องถูกเรียกว่า
อภิมหาจิต
ก๊าก..
 
เดินเรื่องได้น่ารักดี
เรื่องเขียนผิด สระ วรรณยุกต์ขาดๆหายๆไม่ต้องกังวลมากนะครับ
คิดว่าไม่ใช่พิมพ์ผิดแล้วล่ะแบบนี้
น่าจะเป็นที่ไม่รู้ว่าที่ถูกต้องใช้ยังไงมากกว่า
(เช่น ได้มัย=>ได้มั้ย,นั้นแหละ=>นั่นแหละ)
แค่กลับไปเอาหนังสือภาษาไทย ป.2,ป.3 มาอ่านสองสามรอบ
ช่วยได้ 
จริงๆนะ  ไม่ได้ประชด
 
สู้ๆ

[ben~ya]

ให้กำลังใจคนแต่ง
เนื้อเรื่องสนุกแล้ว เหลือแค่ภาษาที่ใช้
อย่าเกร็งจนลืมความเป็นตัวของตัวเองนะ สู้ๆ

[mist]

มาให้กำลังใจคนแต่ง อีกหน เนื้อเรื่องก็ถือว่าโอเคแล้ว (ในระดับนึง)  ส่วนเรื่องภาษาก็สู้ ๆ นะจ้ะ  ถ้าไม่แน่ใจ ลองปรึกษาพี่ ๆ ในบอร์ดนี้ดูก็ได้ พี่เชื่อว่า ทุกคนเต็มใจให้ความช่วยเหลือจ้า 

[bellbomb]

เรื่องออกตัวได้น่ารักดีค่ะ คาแรกเตอร์ตัวเอกน่าสนใจดี เรื่องภาษาขอไม่ติงเพราะเดี๋ยวซ้ำกับรีบนๆ แต่ขอติงชื่อเรื่องนิดละกัน ถ้าตั้งชื่อเรื่องด้วยภาษาสวยๆกว่านี้ ทำให้เรื่องดูเป็นปริศนาน่าค้นหากว่านี้หน่อยก็ดีน้า (แบบว่าขึ้นต้นชื่อเรื่องแบบนี้มันเกร่ออะ พาลเดาเรื่องตามได้ง่ายไปด้วย)

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ว่าแต่รูปไอคอนเนี่ย เป็นแฟน 6927 เหมือนกันเหรอตะเอ๊ง 

[a_tapha]

ข้าวน่ารัก  น่ากิน  ขอกินได้ป่ะเนี้ย 

[HaLF333]

สนุกดี แต่รีเควส "ขอจิตๆ กว่านี้อีก"
กร๊ากกก.. คิดอะไรออกไป  )
+1 เป็นกำลังใจให้คนแต่ง 
+1 ให้คุณกระต๊อบค่ะ 

[DeShiWa]

ครับผมน่ารักดีครับ

เป็นกำลังใจให้ครับผม ชอบๆ

[abcd]

โว้ววววววววๆๆๆๆๆๆ ตบจูบๆๆๆ ชอบๆๆ รอตอนต่อไปด้วยหัวใจที่จดจ่อ รีบๆมาต่อนะเดี๋ยวลืม 
กำลังหนุกได้ที่เลย 

[เบบี้]

ตอนที่4 รุมตีน

เมื่อมาถึงบ้านไอ้แสบ มันเริ่มเป็นวงกันตั้งนานแล้วนะครับ  ไม่รอกรูกันเลย รักกรูมาก
“อ่าว..มาแล้วหรอมึง”ไอ้แสบมันทักผม
“เออ..หิวข้าววะ หาข้าวให้กินหน่อยดิ”ผมบอกไอ้แสบครับ มันก็รู้ว่าต้องทำไร มันเป็นเพื่อนที่ดีครับ มันจะฟังผมทุกอย่าง อันนี้ก็ไม่รู้ว่าทำไม
“เออแป๊บ”แล้วมันก็ลุกไป สักพักก็ได้กินแล้วครับ พวกมันก็นั่งพื้นแดกห่าเหล้ากันไป ส่วนผมนั่งอยู่ตรงโซฟานั่งกินข้าวคนเดียว ไม่กินข้าวก่อนไม่ได้ครับ เดี๋ยวเมาไม่รู้เรื่อง
บรึ่นนนนนน
เสียงรถใครอีกวะ ผมนึกในใจ กรูว่ากรูมาช้าแล้วนะ
“สงสัยไอ้ตาร์จะมาแล้ว”พี่ใสพูดขึ้น
เฮ้ยกรูลืมไปได้ไงว่ามันจะมา
“มาๆไอ้ตาร์ เรื่องแดกนี่เร็วเชียวนะมึง”พี่ใสเดินไปรับมัน แล้วพูดกับมัน
“แดกเหล้าไม่เร็วหรอก แต่แดกอย่างอื่นเร็วกว่าวะ ฮ่าๆๆ”นั่นไงมาถึงก็เอาเลยครับ ผมถึงกับจะหยุดกินข้าวแต่ไม่ได้ครับ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
“มาๆ นั่งเลยมึง”พี่ใสจัดแจงให้ไอ้ตาร์มัน มันเอาเพื่อนมาด้วยสามคนครับ มีไอ้สองคนในห้องน้ำ ส่วนอีกคนหนึ่งนี่ไม่รู้ว่าใคร
ผมก็ไม่มองหน้ามันหรอกครับ กินๆอย่างเดียว
“ว่าไงครับ..หิวมากเลยหรอ”มาจากไหนไม่รู้ครับ แต่ไม่สนใจกินต่อไป
“หึหึ”หัวเราะ กรูเกลียดตอนมึงหัวเราะชิบหาย
แต่มันก็นั่งเงียบนั่งมองผมอยู่นั้นแหละครับ แต่ผมก็ยังไม่สนใจ กินต่อไป
“เฮ้ย ไอ้เหี้ยตาร์ ไปทำเหี้ยไรตรงนั้นวะ ไม่แดกเหล้ารึไง”พี่ต่อเพื่อนพี่ใสพูดขึ้น
“เหล้าไม่น่าสน แต่คนข้างๆกรูน่าสนกว่าเยอะ”อ่าวไอ้เหี้ย อายเค้าบ้างมั้ยมึงอะ แล้วทั้งวงก็ฮาตรึม เหมือนรู้ใจมัน
พอผมอิ่มแล้วก็สะบัดตูด ไปวงเหล้าทันทีเลยครับ
“แหม ไอ้เหี้ย แดกเสร็จก็ต่อเลยนะมึง คุณชายซะไม่มีแดกก็ไม่เก็บ”ไอ้แสบมันว่าผมทีเล่นทีจริง
“น่านะ ขี้เกียจเดี๋ยวไงมึงก็ต้องเก็บอยู่ดีนี่น่า”ผมอ้อนๆมันครับแล้วนั่งลงข้างๆมัน
“เฮ้ย..”ผมต้องตกใจเมื่อมองมาอีกด้านนึงที่ไม่ใช่ไอ้แสบ ก็ตอนแรกเป็นไอ้เป้นั่งไม่ใช่หรอวะ แล้วมึงมาได้ไงเนี้ย
“มึงเป็นหมารึไง เดินตามกรูอยู่นั่นแหละ”ผมทำสีหน้าไม่พอใจ
“เป็นหมาก็ยอมครับถ้าได้ตามน้องข้าว”นั่นไม่วายหยอดอีก บ้านมึงขายขนมหวานรึไงวะ ทั้งวงเหล้าก็นั่งมองเหมือนไอ้คู่นี้นี่จะยังไงกัน
ยิ้มๆๆๆๆๆ นั่งมองหน้าผม แล้วมันก็ยิ้มๆๆๆๆๆ ไม่รู้มันยิ้มหาอะไร
นั่งไปได้สักพัก แดกไปได้สักหน่อย ก็มึนๆนิดหน่อยนะครับ
“เฮ้ย เบียร์หมดวะไอ้ปองไปซื้อให้หน่อยดิ”ไอ้พี่ใสมันหันมาบอกคนชื่อพี่ปอง
“โหกรูไม่ได้แดกเบียร์ กรูแดกเหล้า แต่พอเบียร์หมดเสือกให้กรูไปซื้อเบียร์ สัด”ไอ้คนชื่อพี่ปองมันบ่น
“เออ..ไปซื้อให้กรูหน่อยไม่ได้ไงวะ..กรูขี้เกียจ..เห็นเมียกรูมั้ยนอนหลับบนตักกรูเนี้ย แล้วกรูจะลุกไปยังไง”ไอ้พี่ใสมันบ่น ก็พี่แก้วนะสินอนหลับอยู่บนตักพี่ใส  แบบผัวกรูนะ  เลยอะครับ
“เออ..เอามานี่..เดี๋ยวกรูไปซื้อเอง..เถียงกันอยู่ได้”แล้วอยู่ๆไอ้โรคจิตมันก็พูดขึ้น ทำเป็นมีน้ำใจขึ้นมาเชียว
“อะ..นี่เงิน”ไอ้พี่ใสมันรีบหยิบเงินให้เมื่อไอ้โรคจิตมันลุกขึ้น
“ไม่ต้องเดี๋ยวกรูจ่ายเอง.. เอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย”แหมทำเป็นอวดรวย สาด
“แล้วแต่มึงดิ กับแกล้มก็ได้ น้ำแข็งเพิ่มก็ดี”พี่ใสมันพูดเป็นชุด
“เออ..ไปน้องข้าวลุกสิครับ”อยู่ดีๆมันก็หันหน้ามันที่ผม
“อ่าว..เกี่ยวอะไรกับกรูวะ”ผมทำหน้างงๆ มองหน้ามัน
“เกี่ยวดิ..แฟนไปไหน..น้องข้าวก็ต้องไปด้วย”พูดหน้าตาย
“พ่อมึงสิ..กรูไม่ได้เป็นแฟนมึง..”ผมทำตาขวางใส่มัน
“ลุกสิครับ..เร็วๆ..”มันยังไม่วายพูดอยู่นั่น
“กรู ไม่ ลุก”ผมเน้นเสียง
“จะลุกดีๆหรือจะไปแบบไม่ต้องเดินครับ”อะไรวะไปแบบไม่ต้องเดิน ตอนที่ผมกำลังงงๆอยู่นั้น  ตัวผมก็ลอยขึ้นเลยครับ
“เฮ้ยยย”ผมได้แต่ร้อง
“ฮ่าๆๆ.ส่งตัวเข้าเรือนหอเลย”ไอ้ทั้งวงก็ฮือฮา แซวกันยกใหญ่ แต่ไอ้เหี้ยนี่หรอ เหมือนไม่รู้สึกอะไร อุ้มผมแล้วเดินไปที่รถ ผมก็ดิ้นครับ แต่มันไม่หลุด
“ไอ้เหี้ยปล่อยกรูลงสิวะ”ผมร้องบอก
“เดี๋ยวสิครับ จะถึงรถแล้ว ใจเย็นสิ แหมใจร้อนไปได้ ฮ่าๆๆ”นั่นครับมันยังแซวผมอีก
“นั่งนะครับ ห้ามออกมา อย่าหาว่าไม่เตือน”นั่นไงครับเมื่อถึงรถมันก็เอาผมเข้าในรถ แถมยังขู่ผมอีก
“นึกว่ากรูกลัวมึงหรอ”ผมหันไปบอกมัน
“ไม่รู้สิครับ...แต่ว่าจะลองดูมั้ยละครับ”มันยังไม่วายขู่ผมอีกครั้ง แล้วนี่มึงจะยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาวะ
แล้วมันก็ก้ม ก้มมาใกล้ๆหน้าผม
“เออๆ..มึงจะไปมั้ย ไปขับรถสิวะ เหี้ยนิ”ผมก็ตัดบท แล้วมันก็หัวเราะร่าทันทีเมื่อมันคงเห็นหน้าที่ทำให้เป็นหน้าปกติไม่ถูกนะครับ แล้วมันก็เดินไปข้างคนขับ
พอถึงเซเว่น มันกับผมก็ลงไปซื้อๆๆ ผมก็หยิบๆๆ พอถึงตอนคิดเงิน ผมก็วางทับกับของมัน แล้วเดินออกมาเลยครับ มันก็ยืนหัวเราะอีก นี่มึงบ้าป่าวเนี้ย ไม่หัวเราะก็ยิ้ม ไอ้เวร
เพล้งงงงงง
“เฮ้ย..”ผมอุทานกับตัวเอง ก็นักเรียนเทคนิคนะสิครับแม่งตีกันกลางแจ้งเลย ใส่ชุดเทคนิคเต็มชุดด้วย กับอีกโรงเรียนเป็นโรงเรียนอาชีวะ เทคนิคสองคน อาชีวะนี่ ห้าคนเลยครับ ไอ้เทคนิคมันโดนรุมๆๆกระทืบ  เอาไงดีวะกรูยืนดูเฉยๆอย่าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน  หรือว่าช่วยมันดีวะ  ไม่รู้จะตัดสินใจยังไง เลยวิ่งเข้าไปหาไอ้โรคจิตในเซเว่น
“เฮ้ย..ไอ้ตาร์ ข้างนอกเด็กเทคนิคสองคนโดนอาชีวะรุมตีนวะ”ผมพูดบอกมัน มันรีบควักเงินจ่ายแล้วบอกทางร้านฝากไว้ก่อนแล้ววิ่งตามผมออกมา
“เฮ้ย...ไอ้ต๊อบ”แล้วไอ้โรคจิตก็อุทานเสียงดัง มันวิ่งเข้าไปในกลุ่มนั้นแล้วถีบเด็กอาชีวะเลยครับ  ผมงงอยู่อ่าวมึงรู้จักกันด้วยหรอวะ เฮ้ย ไม่ใช่สิ เข้าไปช่วยสิมึงไอ้ข้าว ฮ่าๆๆๆ มันตีนอีกแล้วกรู ขาดมานาน
ผมกับไอ้อาชีวะ แล้วเทคนิคอีกสองรุมกันอยู่นานสองนาน 
“เฮ้ย...ไอ้ตาร์..มันเล่นมีดวะ”ผมร้องบอกไอ้ห่าตาร์เมื่อเห็นไอ้อาชีวะควักมีดออกมา
“อ่าว..เล่นหมาๆหรอพวกมึงอะ..ได้ หมามากรูหมาไป”มันพูดเสร็จแล้ววิ่งไปเลยครับ อ่าวนี่มึงทิ้งกรูเลยหรอไอ้เปรต ผมกับไอ้คนถือมีดนั่นก็ปล้ำกันอยู่  จนผมได้มีดมาแต่ดันไปโดนแขนไอ้อาชีวะพอดี
“โอ้ยย”มันร้อง
“เฮ้ย...ไอ้วิทย์เป็นไงบ้างวะ”เพื่อนมันอีกคนที่กำลังชกกับไอ้เทคนิคอยู่ได้ยินเสียงไอ้เหี้ยนี่ร้องก็ตะโกนถามขึ้น
“มึง..”ไอ้ห่าที่โดนมีดก็มองหน้าผมอาฆาตมาก แล้วกำลังจะสู้กันต่อครับ 
“เฮ้ย..”ผมได้แต่ตกใจ ก็ปืนมันมาจากไปมาจ่อหัวไอ้เหี้ยที่กำลังชกกับผมอยู่  อ่าว ไอ้โรคจิตนี่หว่า
ทั้งหมดหยุดชะงักครับ
“ทำอะไรเมียกรูอยู่”โหมึงยังมีอารมณ์เล่น มันยิ้มน่ากลัวมากเลยครับคราวนี้
“เออกรู”ไอ้นั้นอึ้งแดกพูดไม่ออก
แต่ว่าพวกเพื่อนมันวิ่งหนีกันไปหมดแล้วครับเหลือไอ้เหี้ยนี่คนเดียวที่ไอ้ตาร์เอาปืนจ่อหัวมันอยู่

“จะไปดีๆหรือจะเป็นวิญญาณไป”ไอ้โรคจิตมันขู่ตามันน่ากลัวมากอะครับ
“เออ ..คือกรู”มันยังพูดไม่ทันจบ แล้วมันก็วิ่งหายลู่ไปเลยครับ
“เฮ้ย...ไอ้ต๊อบ ไอ้เจ๋งเป็นไงบ้างวะ”มันหันไปถามเพื่อนเทคนิคมันสอง
“เออ..สบายดีวะ”มันบอก สบายดีพอมึงสิ นั่นเลือดหรือน้ำแดงเต็มหน้ามึงเลย  ถ้าพวกกรูไม่มาช่วยมึงก็ไปสบายแล้ว สาด ปากดี
“แล้วที่รักเจ็บตรงไหนมั้ยครับ”มันหันมาถามผม
“ไม่..ขอบใจ”ผมบอกมัน อ่าวนี่ตกลงกรูยอมเป็นที่รักมันแล้วเรอะ เลิกสนใจเรื่องนี้สักประเดี๋ยว ผมหันไปมองที่ปืนมัน  นี่มึงพกปืนเลยหรอวะ
“มึงไปเอาปืนมาจากไหน”ผมถามมัน  มันยิ้ม
“ไปขโมยตำรวจมาเมื่อกี้”มันยิ้มตอบ
“กรูไม่ตลก”ผมบอกไปหน้าผมก็นิ่งสุด
“อ่า..บอกก็ได้ เนี้ย ปืนปลอมไม่มีอะไรหรอกครับ”มันชูปืนให้ผม
“ห๊ะ...”ผมยังทำหน้างง
“ปืนปลอมครับ...”แล้วมันก็ยิ้มส่งปืนมาให้ผม  แล้วผมก็ดูแล้วเอาแมคออกมาดู อ่าวปลอมจริงๆนี่หว่า
“ทำไมเหมือนจริงจังวะ”ผมถามมัน
“ก็นะ....”มันได้แต่ยิ้มอีก 
“เฮ้ย..ไอ้ตาร์ขอบใจมึงมากนะ”ไอ้คนนึงมันพูดขึ้นแล้วหันมามองหน้าผม
“ขอบใจนายด้วยนะ นาย..”
“เราข้าวนะ..ไม่เป็นไร”ผมก็ยิ้มตอบให้มัน
“โหย..ทีพี่ไม่เคยยิ้มให้ ไอ้เหี้ยต๊อบรู้จักไม่ถึงนาทียิ้มให้ซะงั้นอะ”มันพูดคิ้วผูกโบ
“กรูจะยิ้มให้เฉพาะคนที่กรูอยากยิ้มเท่านั้นแหละ”ผมตอบมัน แล้วก็ขอบคุณกันเรียบร้อยก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป
พอขึ้นรถได้มันก็ขับๆๆ ขับไป จนมันเลี้ยวมาอีกทาง เฮ้ยมันไม่ใช่ทางกลับบ้านพี่ใสนี่หว่า
“มันไม่ใช่ทางกลับบ้านพี่ใสนี่หว่า..นี่มึงจะไปไหน”ผมหันไปถามมัน
“ไปสวรรค์”มันตอบแล้วยิ้ม
“เฮ้ย”ผมอุทาน
“นี่มึงจะไปไหน...”ผมเริ่มระแวงมันแล้วครับตอนแรกก็ไว้ใจมันอยู่หรอกไม่ได้คิดอะไร
“ฮ่าๆๆๆ..หน้าน้องตอนตกใจหน้าตลกเป็นบ้าเลยวะ”แล้วมันก็หัวเราะครับ หัวเราะอยู่นั่นแหละ
“สัด  กวนตีน”ผมด่ามัน
แล้วมันก็เลี้ยวมาที่คอนโดหนึ่ง
“รออยู่นี่นะครับ เดี๋ยวพี่มา”มันบอกผมแล้วมันก็ลงไปเลยครับ ผมก็รอแต่โดยดี
ไปประมาณครึ่งชั่วโมง นานจังวะ จนไอ้พี่ใสโทรมาตามแต่ผมได้อธิบายไปจนหมดแหละครับว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างมาซื้อของ
กรูว่าน้ำแข็งละลายหมดแล้ว สัด ไปทำเหี้ยไรวะ นานชิบ
แล้วนั่นไงมาแล้ว แต่เอ๊ะ ทำไมหน้ามันงออย่างนั้นอะ แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามลงมาด้วย  ขาวสวยเชียวครับ  มันหันไปทะเลาะกับผู้หญิงคนนั้น แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ตบหน้ามัน  แต่มันก็ยืนให้ตบแต่โดยดีแล้วอยู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็กอดมันอีก อ่าวตกลงมึงจะเอาไงกันแน่วะ แต่ว่าไอ้ตาร์ดันผลักออก แล้วพูดอะไรไม่รู้แล้วเดินมาที่รถเลยครับ ผู้หญิงคนนั้นได้แต่ยืนร้องไห้
ปั้ง
มันปิดประตูแรงมาก ในรถเงียบสงบ ผมไม่ถามอะไรทั้งสิ้น
จนขับมาไกล มันพูดขึ้นทำลายความเงียบ โดยการเปิดประเด็นเรื่องของมันเอง
“ไม่สงสัยหรืออยากถามอะไรหน่อยหรอครับ”มันถามผม
“ไม่อะ นั่นมันเรื่องส่วนตัวของมึง”ผมผู้มีมารยาทตอบไป
หลังจากนั้นก็นั่งเงียบอยู่นาน จนมันพูดขึ้นอีกครั้ง
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่ปีสอง มหาวิทยาลัยเดียวกับพี่ชายของพี่ เรารู้จักกันเพราะพี่ชายของพี่แนะนำให้รู้จัก พี่เค้าชื่อน้ำ ยอมรับตามตรงตอนแรกที่พี่คบกับน้ำนั้นไม่รู้ว่าเป็นรักหรือหลงกันแน่  พี่เริ่มตามจีบน้ำ แล้วเราขอคบกัน แต่พี่ก็ยังคบกับรุ่นน้องหรือเพื่อนในโรงเรียนเดียวกัน  จนน้ำจับได้  พี่ก็ยอมรับแต่โดยดีแล้วขอเลิกกับน้ำ แต่ว่าน้ำไม่ยอมเลิก  จนตอนนี้พี่ไม่ได้คบกับใครเรายังพูดคุยกันอยู่ แต่ว่าน้ำเหมือนคิดเองไปคนเดียวว่าพี่ยังชอบเค้าอยู่แล้วที่พี่ไม่จีบใครต่อเพราะพี่รักเค้า พี่พยายามอธิบายให้น้ำเข้าใจ จนวันนี้พี่มาที่นี่เพราะน้ำโทรมาบอกว่าไม่สบาย แต่ที่จริงไม่ใช่ น้ำแค่โกหกเพื่อที่จะให้พี่มาหา  แล้วเมื่อกี้พี่ได้บอกน้ำไปว่าพี่มีคนที่ชอบแล้ว  และคนนี้พี่แน่ใจว่าไม่เหมือนคนอื่นๆพี่จะทำให้ตัวเองแน่ใจว่าเป็นรักหรือว่าหลงกันแน่  ขอให้น้ำไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนอื่นซะ”
เมื่อมันพูดยังไม่ทันจบ
“เห็นแก่ตัว”ผมพูดบอกมันแต่ไม่ได้มองหน้ามัน
“ครับพี่ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว. แต่ว่าพี่ไม่ได้รักน้ำแล้วพี่ก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจน้ำอีก”มันยังบอกต่อ  แล้วจะมาเล่าให้กรูฟังทำไมวะ  สงสัยอยากระบายความในใจมั้ง 
“ถ้าไม่ได้รักเค้าแล้วไปให้ความหวังเค้าตั้งแต่แรกทำไม”ผมหันไปถามมัน
“ไม่รู้สิ... ตอนนั้นแค่คิดว่าอยากได้ ไม่คิดอะไรมาก แล้วก็ไม่คิดว่าน้ำจะจริงจังขนาดนั้น  ตอนพี่มีคนอื่นน้ำไปทำตัวเหมือนไม่ใช่น้ำ  จนพี่ไม่ไหว เลยต้องบอกเลิกจริงๆ พี่คงหลงน้ำจริงๆตอนแรก  พี่คบคนอื่นจนไม่สนว่าน้ำจะรู้สึกยังไง” แล้วมันก็เงียบ
“ที่หลังทำอะไรก็คิดก่อนทำแล้วกัน” ผมพูดได้แค่นั้น ต่างคนต่างเงียบไปจนถึงบ้านพี่ใส แล้วก็โดนพวกเพื่อนพี่ใสแซวว่าไปทำอะไรกันรึป่าว นานมากมาย แฮะๆ ดีมาก ผลคือ ไอ้ห่าตาร์ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยครับ แถมยังทำลับลมคมในให้พวกพี่ๆเพื่อนมันสงสัยกันอีกครับ  ผมละหน่าย



...


ขอบคุณสำหรับทุกคำติชมนะค่ะ

และต้องขอโทษถ้ามันไม่จิตพอ พอดีว่าอยากให้มันมีความน่ารักแต่แฝงโรคจิตนิดๆนะค่ะ
ต้องขอโทษด้วยถ้าทำให้ผู้อ่านรู้สึกไม่จิตพอ

[DeShiWa]

 

อ่าครับ สงสัยพี่ตาร์จะรักข้าวจริง

พูดออกมาได้ไม่อายใครเลยนะ

หรือพูดเล่นๆไปงั้นๆ+1

 

[inimeg]

ไหงมีชื่อฉันโผล่มาด้วยเนี่ยหา.... แอบแค้นอะไรฉันป่ะเนี่ย

ปล. ทำไมฉันกลายเป็นเด็กช่างไปหว่า.... เอิ๊กๆ

[เบบี้]

อ่า มีชื่อพี่ต๊อบด้วยหรอ

แฮะๆ

ขอโทษทีค่ะ

กร๊ากกกกกกก

อยากให้ร่วมด้วยช่วยกัน

หิหิ

[naumi]

“ทำอะไรเมียกรูอยู่”โหมึงยังมีอารมณ์เล่น

เหนด้วยว่ะ ฮ่าๆๆ

[เบบี้]

ตอนที่5 เกือบแล้วมั้ยละไอ้ข้าว

และแล้วเราก็แดกห่าเหล้ากันต่อครับ  กินไปกินมา ปาไปตีหนึ่ง ไอ้ข้าวก็ไม่ไหวแล้วครับ ตาเยิ้มเลยครับ
“เฮ้ย..ไอ้ข้าวเป็นไงบ้างวะ..”เสียงไอ้แมนนี่หว่า
“เออ บายยยเด”ผมครับปัดไม้ปัดมือให้มัน ประมาณว่ากรูไม่เป็นไร
“น้องข้าวครับ ไหวมั้ยครับ”เสียงไอ้โรคจิตนี่หว่าแล้วมันก็เขย่าตัวผม
ตื้ดดๆๆๆๆ
โทรศัพท์ๆในกางเอง
โทรศัพท์มาไอ้ข้าว บอกตัวเองครับแล้วผมก็ควักโทรศัพท์ออกมา
“อืม”ผมอืมเป็นเสียงว่ากรูรับแล้วนะ
“นี่เมาแล้วหรอข้าว”เสียงพี่เจ้านี่หว่า
“คราบบบ”ผมตอบรับไปยิ้มไป
“ไปนอนได้แล้วนะครับ.. นี่พี่คิดว่านอนไปแล้วนะเนี้ย”พี่ผมมันบอกเสียงเอือมๆ
“ยางง..คิดถึงจางเลย”ผมครับเมาแล้วเพ้อเจ้อ
“อืมครับ.. ทำไมน้องพี่เมาแบบนี้ละครับ ไอ้แสบดูแลไม่ดีแน่เลย”พี่ผมบ่นๆ
“อืม”ก็ได้แต่อืมนั่นแหละครับ
“ให้พี่ไปรับกลับบ้านมั้ยครับ”พี่ผมเป็นพี่ชายที่ดีเสมอ
“ม่ายต้องหรอคราบบ.. ข้าวจะนอนที่นี่อะ”ผมบอกไป ผมจะชอบอ้อนพี่ชายคนโตผมมากมาย
“ไหวแน่หรอ.. พี่ว่าเราไปนอนดีกว่านะ”พี่ผมยังมีเสียงเป็นห่วงผมอยู่
“หวายย “ผมตอบไป
“นอนหลับฝันดีนะครับ แล้วมีอะไรโทรมาหาพี่นะ”พี่ผมบอก
“คราบ ฝานดีคราบ หึหึ”ผมครับ บอกไปตาก็หลับ หัวเราะไปด้วย สนุกดี
เมื่อผมหรี่ตาลืมขึ้นแค่นั้นเองครับ ลืมตาแค่นิดเดียวก็เห็นรังสีอัมหิตอยู่ข้างหน้า ก็หน้าไอ้ตาร์ตอนนี้สิครับอย่างกับจะฆ่าผมอะ กรูไปทำอะไรให้มึง ผมเลยหลับตาต่อครับ แล้วก็หลับไป
ตื่นมาอีกที จักจี้จังวะ
“อืม”ผมอึดอัดอะครับ เอามือปัดๆแถวท้องน้อย
“หึหึ”เอ๊ะ เสียงใครหัวเราะวะ
ผมหรี่ตาลืมดูแบบปวดหัวมากมายครับ ตัวก็ไม่มีแรง
“เฮ้ย”ผมอุทานเสียงดัง จะไม่ให้ตกใจได้ไงครับ ก็ไอ้ที่ทำอะไรอยู่ตรงท้องผมมันคือไอ้โรคจิต
“มึง ทำเหี้ยไรวะ”ผมเสียงก็ไม่มีจะด่าอยู่แล้วครับ
“อ่าว... ทำให้ที่รักมีความสุขไงครับ”มันพูดแล้วยิ้ม ผมสำรวจตัวเอง ได้แต่มองตัวเองนะครับ ตัวไม่มีแรง เสื้อกรูหายไปไหนวะ เหลือกแต่กางเกงนักเรียน แล้วไอ้เหี้ยตาร์มันก็เอาหน้ามันมาอยู่ตรงหน้าผมครับ
“เมื่อกี้..ใครโทรมาหรอครับ”มันถาม
“เสือกอะไร..มันเรื่องของกรู”ผมบอกมันแบบเสียงเบาๆ หลบสายตามันครับ ก็ตามันอะเจ้าชู้เจ้าเล่ห์เป็นบ้าเลย
“พี่ถามว่าใครครับ”มันยังถามอีกคราวนี้เสียงมันแข็งเลยครับ
“กรู...ไม่..บอก”นั่นไงครับ แรงก็จะไม่มียังปากดีต่อได้อีก
“ได้ครับ”มันพูดคำเดียวครับ เอามือบีบหน้าผมแล้วจูบเลยครับ โอ้ยกรูเจ็บนะตอนแรกผมไม่ยอมเผยบอกออกครับแต่อีตอนที่มันบีบแก้มผมนะมันเลยต้องเผยปากออกบ้างแล้วมันจูบแบบตายอดตายอยากมากเลยครับ
พอมันเผยปากออกผมจะบอกให้มันหยุด ก็พูดไม่ทันแล้วละครับ ก็มันเล่นประกบต่อเลย กรูหายใจไม่ทันโว้ย ไอ้สัดนี่
“ฮาๆๆ”ผมได้แต่หอมเมื่อไอ้เหี้ยตาร์มันหยุดจูบแล้วมันก็ไซร์ไปที่คอ ไปที่หูผม
“จะบอกพี่ได้รึยังครับว่าใครโทรมา”มันยังถามต่ออีกคับ มาถามตรงหูกรูทำไม กรูเสียวโว้ย
“มึงบ้าไปแล้วรึไง”ผมถามมันพร้อมกับผลักตัวมันออก แขนก็ไม่มีแรง มือก็ไม่มีแรง
“ก็น้องทำให้พี่บ้าทำไมละครับ”มันยังกดทับตัวมันมาที่ผมแล้วเอาหน้าผากมาชนกับหน้าผากผม
“ใครโทรมาครับ”มันยังถามอีก แล้วจูบๆๆ ไปทั่วหน้าผมเลยครับ
“พี่..พี่กรู....ทะโทรมา”ผมบอกมันพร้อมกับดันหน้ามันออก
“พี่แท้ๆเลยหรอครับ”มันยังถามต่ออีก
“เออสิ..หยุดได้รึยังแม่ง”ผมบอกมันคิ้วผมก็ขมวดกัน
“ไม่ครับ..แฮะๆ..น้องพี่มันอยากอะ”ดูครับไม่วาย ดูมัน ทำหน้าทำตาใส่ผมอีก
“ขอเถอะนะ”มันพูดเสร็จปุ๊บมือมันไว ปากมันไวปั๊บเลยครับ มันจับหน้าผมมาจูบ ทำไมมึงจูบเก่งอย่างนี้วะ ไอ้โรคจิต ผมก็ตอบสนองมันแล้วครับไม่รู้เพราะเมาหรืออะไร  หรือว่าขาดมานาน แฮะๆ แล้วมันก็ไซร์มาที่คอ มันดูดที่คอผมจนเจ็บไปหมด ไล่ลงมาที่หน้าอก มันดูดหน้าอกผม แล้วขบ จนผมสะดุ้งเลยครับ
“อืม...พอๆ...พอก่อน ไอ้บ้านี่..กรูบอกให้”ผมตะโกนใส่มันเมื่อมันกำลังจะเลื่อนต่ำลงไป
แต่มันกลับไล่ลิ้นขึ้นมาถึงคางผมแล้วจูบปากผมต่อเลยครับ
“อืมมม”ผมก็ตามมันไม่ทันเลยครับ มึงจะไวไปไหนวะ สาด
ผมผลักมันออก สุดแรงที่มีตอนนั้นเลยครับ
หน้ามันหื่นมากเลยครับตอนนี้
“พอ..กรูบอกว่าพอมึงไม่ได้ยินรึไง”ผมหน้างอด่ามัน มันก็หยุดมองหน้าผม แล้วมันก็เอามือผมไปจับน้องมันทันทีเลยครับ
“เฮ้ย”ผมร้องดัง ก็อยู่ดีๆเอามือกรูไปจับไอ้นั้นมึงอะกรูก็ตกใจดิ สาด แข็งมากเลยครับ แล้วพ่อมึงจะให้มาเยอะไปหนายไอ้โรคจิต ใหญ่ชิบหาย อวบด้วย มันมองผมด้วยสายตาหื่นๆ แล้วมันก็เอามือมันจับมือผมให้รูดขึ้นภายใต้กางเกงนักเรียนมันนั่นแหละครับ
“มะ..มึง ทำบ้าอะไรเนี้ย”อ่าวไอ้ข้าว มึงพูดแล้วทำไมมึงไม่เอามือมึงออกวะ
“กรูบอกให้หยุด”ผมพูดซ้ำพร้อมกับจะเอามือออก มันกลับกดลงให้มากกว่าเดิม เฮ้ย มึงบ้าไปแล้วรึไง ปากมันก็ไซร์คอผม กรูคนนะไม่ใช่เสาไฟฟ้า กรูเสียวโว้ย ไอ้เหี้ย ไม่ไอ้ข้าวมึงจะยอมเสียเชิงชายให้มันหรอ เหอะๆ ไม่มีทางโว้ย  ทันใดที่คิดได้ ผมก็ผลักมันขั้นรุนแรงจนตัวมันล้มไปข้างๆผม ผมกำลังจะลุก แต่มันกลับคว้าเอวผมไว้
“เฮ้ย...ปล่อยกรู”ผมร้องบอก
“หึหึ”อ่าวไอ้เหี้ยหัวเราะห่าเหี้ยไรละ กรูเกลียดตอนมึงหัวเราะ กรูเกลียดตอนมึงยิ้ม  กรูเกลียดตอนมึงมองตากรู เกลียดโว้ยคนเหี้ยไรเจ้าเล่ห์ชิบเลย
“จะไปไหน”มีหน้ามาถามกรูอีกแล้วตัวผมก็ล้มไปทับตัวมันเลยครับ
“ฤทธิ์มากจังเลยนะครับที่รัก”มันพูดไปยิ้มไปอีกครับ ไอ้ผมก็ดิ้นๆๆๆๆ
“รู้อะไรมั้ยครับยิ่งดิ้น ยิ่งขัดขืน ยิ่งเพิ่มอารมณ์นะครับ”แงๆๆๆกรูอยากร้องไห้
“มึงบ้ารึป่าว..โรคจิต ..ไอ้เหี้ยปล่อยกรูนะ”ผมด่ามันหลุดมาได้ก็ถีบมันเลยครับ
แต่มันเสือกจับข้อเท้าผมอีกครับ แล้วดึงขาผม ทั้งที่ผมถีบอยู่นั่นแหละครับ ทำไมแรงมึงเยอะจังวะ
“มานี่”มันพูดพร้อมกับกอดเอาผมเลยครับ หมด กรูจะหมดแรงแล้วนะ
“กรูขอร้อง ปล่อยกรูเหอะ” ผมอ้อนวอน  เมาอะครับ อยากอ้วกด้วย ไม่ไหวไม่มีแรง
“ยอมแพ้แล้วหรอครับ”นั่นยังไม่วายแดกดันกรู
ตอนนี้หลังผมพิงกลับหน้าอกมันแล้วครับ มันจูบที่ต้นคอผมเอามือมันมาลูบทีท้องผม ไล่ขึ้นมาบีบหัวนมผม โว้ยกรูเสียวนะเดี๋ยวกรูก็ยอมจริงๆหรอก สัดเอ้ย
“พอเถอะนะ”ผมขอมันเสียงแหบแล้วครับ
“ขอเถอะนะครับ”นั่นครับมันยังไม่วายพูดซ้ำประโยคผมแต่เปลี่ยนคำ
“มึงจะบ้ารึไงกรูผู้ชายนะ”ผมเตือนสติมันเพื่อมันลืมตัว
“รู้แล้วครับ..”มันพูดแต่ว่าปากยังป้วนเปี้ยนคอผม  แล้วมันก็จับหน้าผม แล้วจูบอีกแล้ว
มือมันล้วงไปในกางเกงผมแล้วครับ
“ท่านี้ก็ทำง่ายดีนะ”นั่นไง กวนตีนซะ
“อะ..อย่า”ผมต้องร้องเพราะมือมันรูดขึ้นรูดลงน้องชายสุดที่รักผมแล้วละครับ
“อย่าหยุดหรอครับ”ดูมันพูดครับ มีการหัวเราะอีก
“อึก...อืม”ผมกลั้นเสียงครับมันเล่นชักๆๆ แล้วอีกมือก็บีบหัวนมผม ปากก็จูบอย่างเร่าร้อน โอ้ยๆไม่ไหวแล้วโว้ย ไหนๆก็แข็งแล้วดีกว่าชักตัวเอง ทำกรูให้เสร็จนะมึงไอ้ตาร์
“อืม..อืม...อา อาๆๆ”ผมร้องเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อมันชักมือเร็วขึ้นเหมือนรู้งาน ผมได้แต่หอบเอาหลังพิงหน้าอกมัน  มันแสยะยิ้ม
“งั้นถึงตาพี่บ้างแล้วนะครับ”มันบอกพร้อมกับพลิกตัวมาด้านบน
“มึงจะทำอะไร”ผมถามมันแรงก็ไม่มี ทำไมคืนนี้กรูเสียงแรงเยอะจังวะ ทำไปตีกับเค้า ทั้งสู้กับไอ้เหี้ยนี่ แถมโดนปล่อยน้ำอีก
“ตีแป้งมั่งครับ ถามได้” โห จะเอากรูยังกวนตีนกรูอีก ไอ้สัด
“หยุดเลยมึง”ผมบอกมันตาขวาง
“ไม่เห็นหรอว่าพี่ก็อยาก”มันพูดไม่พอควักของมันออกมาเลยครับ เฮ้ย นี่มึงอายกรูบ้างมั้ยไอ้โรคจิต ใหญ่ชิบหายคิดในใจ หน้าผมก็อึ้งมองไปที่ของมัน
“หึหึ..ถึงกับอึ้งเลยหรอ”มันหัวเราะผมไม่มองหน้ามัน หลบสายตา มันก้มลงมาไซร์คอผมอีก
“อย่าเลยนะ..กรูไม่ใช่เกย์นะ”ผมบอกมันพร้อมกับผลักมันออก มันมองหน้าผม
“ไหนมึงบอกชอบกรูไง กรูไม่เต็มใจ มึงเข้าใจรึป่าว”ผมเตือนสติมันอีกเอาน้ำเย็นเข้าลูบถ้าไม่ลูบแบบนี้กรูได้เสียงเชิงชายกรูแน่นอน
มันทำหน้าคิดอยู่สักพัก
“ก็ได้ครับ”อ่าวยอมแล้ว ง่ายดีแฮะ
“งั้นพี่ขอชักเฉยได้มั้ยครับ”มันยังมีหน้ามาถามอีก นี่กรูคิดว่ามึงจะเลิกซะอีกนะเนี้ย
“เออ..มึงก็ชักไปสิ งั้นกรูออกไปข้างนอกนะ”ผมบอกมันกำลังจะลุก หนีไง แฮะๆ
“ไม่ได้ครับ น้องต้องอยู่ตรงนี้ ดูพี่”เฮ้ย นี่มึงบ้า มึงหื่น หรือมึงเป็นอะไรเนี้ย ไปตรวจหายางอายมึงหน่อยดีมั้ย
“มึงจะบ้ารึไง”ผมด่ามันพร้อมกับจะลุกขึ้น
“เลือกเอาแล้วกันครับ.. จะดูพี่หรือว่าจะให้พี่ดูน้อง.. คิดว่าสู้แรงพี่ไหวก็เลือกเอาลองดูสภาพตัวเองตอนนี้ก่อน”ดูมันพูดครับ รัดกรูเต็มๆ แถมยิ้มแบบกรูมีชัยไปกว่าครึ่งอีก
ผมคิดสักพัก เอาก็เอาวะ ยอมๆมันไป เดี๋ยวถึงทีกรูบ้างเหอะ ไอ้โรคจิต
“เออ..แม่ง..จะทำเหี้ยไรก็ทำเร็วๆ”ผมบอกมันปัดๆไม่มองหน้ามันครับ
“ดีมากครับ”แงๆๆไอ้หื่นกาม พ่อคาบแม่คาบช่วยด้วย แล้วมันก็ก้มลงจูบผม ผมก็ยอมโดยดีครับ ปล่อยมันไป ไซร์ จนผมเสียวไปหมด เผลอครางออกมา
“อา...อา”แม่งเอ้ยเสียงเชิงกรูหมด สัด ครางให้ผู้ชายฟัง เอ๊ะหรือว่าเสียงตั้งกะตอนมันชักให้กรูแล้ววะ แฮะๆมันก็เอามือมันชักของมันไปครับ ตัวมันก็อยู่บนตัวผม ปากมันก็จูบไซร์ทั่วตัวผมเลยครับ หน้าตามันเซ็กสุดๆ แบบตามันหื่นมากอะครับ มึงอดอยากมาจากไหนเนี้ย คิดนะครับไม่ได้พูดไป
“อา อืม อึก”ไม่ใช่เสียงผมนะครับ เสียงมันอะ เสือกมาครางข้างหูกรูอีก มึงนิ แล้วมันก็เลียที่หูผมครับ ผมถึงกับต้องเอามือไปจับคอมันเลยครับ กรูเสียวโว้ย และแล้วก็มีเสียงมันหลุดมาเป็นครั้งสุดท้าย
“อา..อืม..ๆๆอืม ซี๊ดดด.อา”สงสัยมันคงสุดแล้วแหละครับ หน้ามันก็มุดอยู่ตรงคอผมจูบคอผมอยู่นั่น ไอ้น้ำรักของมันก็เลอะเต็มหน้าท้องผมเลยครับ มันหอบอยู่ตรงคอผมครับ
“เสร็จแล้วก็ลุกสิวะ”ผมบอกพร้อมผลักตัวมันเบาๆ
“อืม..เดี๋ยวสิครับ ยังไม่อยากลุกนิ”มันทำเสียงอ้อนๆ
“ลุกเลยสัด..กรูหนัก”ผมบอกมัน แล้วมันก็ลุก แล้วก็หอมแก้มผม แล้วยิ้มอีกแล้วอ่า
“ไปล้างตัวกันครับ..ปะเดี๋ยวพี่ล้างให้”มันพูดพร้อมกับจะจับตัวผม
“ไม่ต้องกรูไปเองได้  มึงอยู่นี่แหละ”ผมพูดพร้อมกับเดินไปเลยครับ หน้ากรูแดงป่าวหว่า อายเฟ้ย แล้วผมก็เข้าไปจัดการทำความสะอาดตัวเองในห้องน้ำ เสร็จมันก็เข้าไปต่อ นอนกันมันก็กอดผมถึงเช้าเลยครับ ที่จริงผมไม่ได้ยอมมันหรอกครับ แต่มันไม่ยอม ตื้อและขู่ผมอยู่นั่นแหละ เลยเอาวะแรงกรูก็หมด อยากทำไรก็ทำ
ตื่นเช้ามา เพื่อนผมก็นอนกันกระจายเลยครับไอ้พวกวงเหล้านั่นแหละ ผมแอบลงมาแล้วให้พี่ชายผมมารับกลับบ้าน ส่วนไอ้ห่าโรคจิตนะหรอ หลับเป็นตายบนห้องนู้


...


ขอบคุณสำหรับคำติชมและติดตามนะคะ
ขอบคุณจริงๆคะ

[G-NaF]

จิ้มๆ ๆ

มาจิ้มก่อนครับ  เดี๋ยวมาอ่าน  แหะๆ

[mist]

 

[crazykung]

อ้าสนุกดีนิสนึงอะงับ


แต่ เรวจังเลยหว้า


พระเอกขยันทำคะแนนจิงจิ๊งๆๆๆ



เห้อๆ มาต่ออีกๆ

[abcd]

หายใจหายคอไม่ทันเลย ออกตัวเร็วจริงพระเอกของเรา 

[kurugmin]

ชักๆๆ
มันๆๆ
ตอนเด็กเทคนิคกะเด็กอาชีวะตีกัน
แล้วก็นะ
พอเหล้าเข้าปาก  อะไรๆก็ตามมา
จิตไม่พอ  แต่หื่นได้ใจ
ชักไปด่าไปเจ๊บเจ็บ
อยากบอกว่าชอบก็อ๊ายยยยยยยอาย

[pongsj]

555 รวดเร็วจริงๆ

[Natavishi]

 

จิตได้ใจจริง ๆ  ๆ ๆ  เลยคับ

[mantdash]

เข้ามาติดตามเรื่องใหม่ครับ อิอิ หื่นดีจังเลยครับชอบๆๆ 555+

[เบบี้]

ตอนที่6 ข้อความไอ้โรคจิต
พอกลับมาถึงบ้านพอดีวันนี้เป็นวันเสาร์ เพราะวันที่ไปกินเหล้าบ้านไอ้แสบนะวันศุกร์ ผมก็นอนแผ่หลาเลยครับ
ก๊อกๆๆ
“เปิดเลยคราบ”ผมบอกเพราะว่าบ้านผมใครเข้าห้องใครต้องเคาะประตูก่อนทุกครั้ง
“เป็นไงละเรา..เมาค้างรึไง”พี่เจ้าสุดที่รักของผมเองแหละครับ
“ป่าวสักหน่อย..ข้าวแค่นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย”ผมบอกพี่ผมนั่งลงบนเตียงข้างผม ผมก็เลยเอาหัวไปหนุนตักพี่สุดที่รักซะเลย อ้อนมันหน่อย
“อ้อนอีกแล้วนะเรา”พี่ผมพูดไปหัวเราะนิดๆ แล้วเอามือมาลูบหัวผม
“อย่าไปกินเหล้าบ่อยๆรู้มั้ยครับ  แค่ตอนม.ต้นพ่อก็บ่นจะแย่แล้วเรื่องเที่ยวเรื่องไปตีกับคนอื่นนะ เดี๋ยวม.ปลายมีอีกมีหวังพ่อเครียดตาย”พี่ผมก็พูดไปหัวเราะไป
“อ่านะ..พี่ก็ช่วยข้าวแก้ตัวกับพ่อสิ..ข้าวแค่ไปนอนบ้านเพื่อนเอง ส่วนเรื่องตีข้าวไม่เคยหาเรื่องใครก่อนเลยน้า”ผมยังอ้อนไม่เลิก
“เรานะตัวดีเลย”พี่ผมดันรู้นิสัยผม
“เดี๋ยวอาบน้ำอาบท่าแล้วลงไปกินข้าวนะครับ”พี่ผมบอกพร้อมกับจะลุกขึ้น
“คราบบบ”ผมรับคำแล้วพี่ผมก็เดินออกไป  แล้วเมื่อมีสติก็ทำให้จิตสงบก็คิดอะไรไปเรื่องของไอ้โรคจิตว่าทำไมมันต้องทำอย่างนั้นด้วยทั้งๆที่เราเป็นผู้ชาย  ถามตัวเองต่างๆนาๆแต่ว่าก็ไม่สามารถได้คำตอบได้นอกจากตัวเจ้าของเรื่องเอง
ตื้ดๆ ๆๆ(สั่นและเสียง)หิหิ
เสียงร้องที่เธอได้ยินกลั่นออกมาจากใจจริงๆ และเสียงเปียโนที่เธอได้ยินก็ออกมาจากใจจริงๆ เพื่อระบายทุกอย่างข้างใน ให้ได้ไหลรินออกจากหัวใจ .....ผมชอบครับถ้ามีคนโทรเข้ามาจะปล่อยให้มันร้องเพลงให้ฟังสักพักก่อนแล้วค่อยรับ
อ่าวเบอร์ใครวะ
“ข้าวพูดครับ”ผมจะรับโทรศัพท์แบบนี้ทุกรอบถ้าไม่รูว่าเป็นเบอร์ใคร
“รู้แล้วครับ.”งะ ตัวเหี้ย
“นี่มึง..ได้เบอร์กรูมาได้ไงวะ”ผมถามมันอย่างตกใจ
“อ่าว..ก็ตอนน้องข้าวเมาพี่ก็เอาเบอร์น้องข้าวโทรเข้าเบอร์พี่ไงครับ”งะ เลว
“มึงมีอะไร”ผมถามเสียงห้วนๆ
“คิดถึงครับ”มันตอบ สัด กรูไม่มีอารมณ์กวนตีนกับมึงนะ
“แค่นี้ใช่มั้ย”ผมถามไปแต่ไม่รอคำตอบ ผมก็รีบวางเลยครับ แล้วก็ตั้งสั่นอย่างเดียวบัดนาว เสียงไม่ฟังแม่งมันละ
ตื้ดๆๆๆ..........มันยังไม่วายตื้อโทรมาอีกครับ  จนห้าสายไม่ได้รับ ผมเลยรีบเมมเบอร์มันเลยครับว่าไอ้โรคจิต
ผ่านไปประมาณห้านาที
ตื้ดๆๆๆ..ข้อความของไอ้โรคจิตนั้นแหละครับ
“รับโทรศัพท์นะครับ..คนดี..อย่าให้พี่มีน้ำโห”นั่นมันส่งมาขู่ผมอีกครับ
กรูไม่รับมึงจะทำไม มันก็โทรมาอีกครับ ประมาณสามสาย
ตื้ดๆๆๆ..ข้อความมาอีกแล้วครับ
“ไม่รับก็ช่างครับ..วันจันทร์พี่ไปรับไปโรงเรียนด้วยกันนะครับ”มันพิมพ์มาแค่นี้ครับ เฮ้ยผมงงครับมึงรู้จักบ้านกรูด้วยหรอวะ
“กรูไม่ไป..กับคนอย่างมึงหรอก”ผมส่งข้อความกลับไปครับ
สักห้านาทีมาใหม่อีกครับ
“รักนะครับ..วันจันทร์เจอกันครับ”งะ อะไรของมึงเนี้ย
อาบน้ำเสร็จพี่ผมก็เรียกให้ลงไปกินข้าว ทั้งเสาร์ทั้งอาทิตย์ผมก็นอนคิดเรื่องไอ้เหี้ยโรคจิตนั่นแหละครับคิดไปเรื่อยเปื่อย  ไม่เข้าใจมัน จนวันจันทร์ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะมาลืมไปแล้วนะครับ
วันนี้ตื่นสายด้วยเมื่อคืนเล่นเกมส์ทั้งคืน ลงมาข้างล่างก็เจ็ดโมงสิบห้า..เมื่อผมกำลังเดินลงบันไดมานั้น ก็ได้ยินเสียงพี่ชายผม ไอ้พี่ตังมันคุยกับใครอยู่วะ
“น่า..พี่นะ..”เอ๊ะเสียงนี้เสียงคุ้นๆวะ
“เออๆ..กรูรู้แล้ว..สัด”แล้วพี่ผมด่ามัน
“ไป..แดกข้าวกัน”พี่ผมมันบอกไอ้นั้นแล้วเดินไป ผมเดินตามไปห้องครัวติดๆ แล้วพบว่าเฮ้ย มึง ไอ้โรคจิต
“ไอ้เหี้ยตาร์”ผมเรียกมัน
“คราบผม..”ดูมันหันมายิ้มระรื่นให้ผม
“นี่...นี่มึง...มาได้ยังไง”ผมไม่รู้จะถามมันยังไงครับอึ้งแดก
“ขับรถมาครับ”
“กวนตีน”ผมด่ามัน
“นี่พี่ตังรู้จักมันด้วยหรอ”ผมหันไปถามพี่ผมครับ
“เออ..คือ..ไอ้ตาร์มันเป็นน้องไอ้เลขเพื่อนพี่นะเรียนมหาลัยเดียวกัน”พี่ผมอั้มอึ้งตอบ
ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อครับก็ มันทั้งงง ทั้งอะไรหลายๆอย่างนิ
“มากินข้าวเช้าสิข้าว”พี่ผมมันเรียก
“ไม่..ข้าวไม่กิน..ข้าวจะไปโรงเรียนแล้ว”ผมบอกพร้อมกับเรียกพี่เจ้าให้ลงมา พี่เจ้ามันก็วิ่งลงมาอย่างเร็วครับ
“พี่เจ้าไปส่งข้าวที่โรงเรียนหน่อยดิ”ผมบอกพี่ผม ไอ้ตาร์มันก็ยืนมองอยู่ครับ
“อ่าวข้าวก็ไอ้ตาร์มันมารับนี่ไงจะให้พี่เจ้าไปส่งทำไมละ”พี่ตังขัดคอเลยครับ
“ไม่ข้าวไม่ไปกับมันข้าวจะให้พี่ตังไปส่ง”ผมบอก
ไอ้พี่เจ้ามันก็มองประมาณว่าไอ้นี่ใคร
“นี่ชื่อตาร์นะพี่น้องไอ้เลขไงที่เรียนเศรษฐศาสตร์”พี่ตังแนะนำไอ้ห่าตาร์
“หวัดดีครับพี่”ไอ้ตาร์มันยกมือไหว้
“อ่าวน้องไอ้เลขเองหรอก..คนกันเอง มีอะไรรึป่าววะมาถึงนี่”พี่เจ้าถาม
“อ่อ..คือผมจะมารับน้องข้าวไปโรงเรียนด้วยกันนะครับ ผมนัดไว้แต่พอมาถึงน้องข้าวจะเบี้ยวนัดผมซะงั้นอะครับ”เฮ้ยไอ้โรคจิตกรูไปนัดกะมึงตอนไหนวะ
“ใครบอกกรูนัดกับมึงห๊ะ”ผมขึ้นเสียงใส่มัน
“เอาน่าไอ้ข้าว ไอ้ตาร์อุตส่าห์มารับไปกับมันเหอะ”พี่ตังยังไม่วายเข้าข้างมันอีกครับ
“แต่ว่า...ข้าวอยากให้พี่เจ้าไปส่ง”ผมยังไม่วายงอแง
แล้วไอ้พี่เจ้ามันหายไปครับประมาณห้านาที มันก็วิ่งกลับมา
“ข้าวพี่ไปส่งข้าวไม่ได้แล้วนะ..พอดีไอ้คิมโทรมาบอกพี่มีโปรเจคมีปัญหานิดหน่อยนะให้พี่รีบไปมหาลัยด่วน”พี่เจ้ามันพูดเป็นชุด
“แต่ว่า...”ผมยังพูดไม่ทันจบ
“ให้ตาร์ไปส่งละกันนะ ขอโทษนะคราบ นะคราบ”มันอ้อนทำหน้าเป็นลูกหมาแล้วมันก็วิ่งหนีผมไปเลยครับ
“หึหึ”เอาอีกแล้วครับจะใครละ ก็ไอ้เหี้ยตาร์ไงยืนหัวเราะผมอีกแล้ว
“ข้าวให้พ่อไปส่งก็ได้”ผมยังไม่วายครับกรูมีอีกโว้ย
“พ่อออกบ้านไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว”พี่ตังมันพูด อ่าวเฮ้ย หมดคนแล้ว
“งั้นพี่ก็ไปส่งข้าวสิ”ผมก็ยังหาทางออก
“ไม่เอาโว้ย..ทางไปโรงเรียนแกกับมหาลัยพี่คนละทางกัน แล้วพี่มีเรียนสาย กินข้าวเสร็จค่อยไป”นั่นไงพี่ชายที่แสนดีมันปฏิเสธผมอะครับ ทำไมอยากให้น้องไปอยู่ในถ้ำเสือนักห๊ะ ไอ้พี่เวร
“เออ..จำไว้เลย”ผมงอนมันคับงอนโว้ย
“เอาน่า..ไปกับไอ้ตาร์นั่นแหละ”พี่ผมยังพูดซ้ำ ผมหันไปมองหน้าไอ้ตาร์ มันยืนยิ้มกรูจะไม่ไปก็เพราะมึงยิ้มเนี้ยแหละไอ้เหี้ย
ผมคิดอยู่นานเอาไงดีวะไอ้ข้าว ไม่ไปกับมัน หรือว่าโทให้ไอ้ป๊อดมารับดี หรือว่าไปกับมันดีวะ โว้ย จะเจ็ดโมงครึ่งแล้วด้วย เอาไงดีวะ ผมคิดอยู่นานหันไปมองหน้าไอ้ตาร์อีกครั้ง เอาวะ ไปก็ไป แม่ง กรูไม่มีทางเลือกหรอนะ ผมไม่เคยไปโรงเรียนสายซะด้วยตั้งแต่เกิดมา
“เออๆ  จะไปรึยังไง”ผมพูดแล้วเดินหันหลังออกมา
“คราบบ”มันทำเสียงใสเลยครับ
มันเอารถฟีโน่มาครับ สีแดงเลือดหมู มันแต่งซะดิบดีเหมือนในโทรทัศน์เลยครับ ควายคิดเองไม่เป็นรึไงวะมันจัดแจงขึ้นรถเสร็จก็ยื่นหมวกกันน๊อกให้ผมครับ สีแดงทั้งของมันแล้วก็ของผม
“ใส่สิครับ”มันยื่นให้
ผมก็ใส่แต่โดยดี หมวกมันน่ารักดีอะครับ ชอบ หมวกนะ ไม่ใช่มัน
“ขึ้นรถสิครับ..”มันก็สั่งอีกครับ
“เออ..”ผมก็ขึ้นรถแต่โดยดี แล้วมันก็ขับออกไปครับ ตลอดทางมันถามอะไรผมๆก็ไม่ตอบสักคำ มันก็ร้องเพลงอะไรของมันไปเรื่อย อากาศก็เย็น พอถึงโรงเรียนปุ๊บมันจอดเท่านั้นแหละครับ ผมลงจากรถทันที
“อ่าว ที่รักครับไม่คิดจะรอพี่เลยหรอครับ”มันเรียกผมเรื่องไรผมจะหันไปละครับเดินต่อไป
จนตอนเย็นผมก็ออกอีกประตูที่ไม่ใช่ประตูทางที่จอดรถ ให้พี่เจ้ามารับ
หลังจากวันนั้นมันโทรหาผมทุกวันเลยครับแต่ผมไม่รับสักวัน พอผมไม่รับมันก็ส่งข้อความหยอดมาต่างๆนาๆ  แล้วมันก็มาบ้านผมทุกวันจนเป็นกิจวัตรไปแล้วด้วย แล้วไอ้พี่ชายตัวดีไอ้พี่ตังมันก็เข้าข้างไอ้ห่าตาร์ดีซะเหลือเกินครับ บางวันผมก็ออกก่อนเวลาที่มันจะมา บางวันให้พี่เจ้าไปส่ง บางวันให้พ่อไปส่ง หนีมันครับแต่ถ้าวันไหนสวรรค์ไม่เข้าข้างก็ต้องไปกับมันครับ บางทีมันก็เอาฟีโน่สีแดงมันมา บางทีมันก็เอารถซี(รถเก่านะครับนึกออกมั้ย)มีชมพูเชียวครับ บางทีก็เอาเวสป้ามาสีเขียวใบตองอีกต่างหาก อีสามคันนี้แหละครับบางวันเจอซี บางวันเจอเวสป้านะได้อายคนกลางสี่แยก แม่งนึกจะดับก็ดับ มึงจะขับรถดีๆเหมือนชาวบ้านเค้าได้บ้างมั้ยวะ พอผมด่ามันๆก็บอกว่ารู้มั้ยครับพี่หมดกับคันนี้ไปกี่หมื่น แหมหลายหมื่นกรูรู้เดี๋ยวซ่อมเดี๋ยวแต่งบ่อยๆ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้พวกชอบรถเก่ามันคงเอาความเท่อะครับ มันจะมีชมรมของมัน  แล้วมันก็จะซ่อมกันเป็นซะด้วย  ไอ้พวกนี้เนี้ยหมดเงินไปเยอะมากกับการแต่ง เพราะผมมีเพื่อนคนนึงมันบอกตอนซื้อรถอะแค่หมื่นกว่า แต่ตอนแต่งตอนซ่อมรายวันเนี้ยหลายตังเลยครับ ไอ้ผมก็ไม่เข้าใจถ้าพวกมึงซื้อรถใหม่ขับไปเลยมึงจะเสียงเงินเยอะแบบนี้มั้ยวะ แดกความเท่กันเข้าไป ตอนผมนั่งไอ้รถเก่าๆของมันนะยิ่งไอ้รถซีนะ นั่งก็ลำบากพอออกตัวก็กระชาก ผมต้องคอยเกาะเอวมันไว้ แล้วมันได้ใจหัวเราะใหญ่เลยครับ ผมละเกลียดมันจริงๆ
...
ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ให้คำติชม
และขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ให้กำลังใจนะค่ะ

[G-NaF]

อ่านจบตอนก็มาจิ้มต่อ


เอิ๊กๆ ๆ ๆๆ

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านแล้วนะคับ

โดยรวมสนุกดีคับ

น่าสนใจดี

สู้ๆ นะคับ

^_^

[abcd]

         
รุกฆาต

[Just let it be]

แล้วอย่างนี้ข้าวจะหนีไปไหนพ้น  อิอิ

[sodamini]

 :m13:รีบๆๆมาต่อนะคะ.....สนุกดีอ่ะ