ตอนที่ 22 : คนขี้อาย
“ไงเรา” คนโปรดหันไปมองเจ้าของเสียง เขายิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นใคร “พี่โช ไม่เห็นหน้าหลายวันเลยครับ”
“พี่หยุดอ่านหนังสืออาทิตย์หนึ่ง ช่วงนี้หนักหน่อย คนใกล้จบก็แบบนี้”
“อีกไม่กี่เดือนก็จบแล้วนี่ครับ” คนโปรดหน้าจ๋อยลง
“กำลังคิดถึงพี่หรือคิดถึงคนอื่น ดูทำหน้าเข้า”
“ฮ่าๆ” เขาหัวเราะแก้เขินที่ถูกจับได้
“พี่ไปก่อน นัดเพื่อนมาเอาของเดี๋ยวไม่ทันมันกลับ”
“ครับผม” คนโปรดโบกมือให้รุ่นพี่
“ใครเหรอ” เสียงใสๆ ถามขึ้น สายตายังจับจ้องมองตามหลังโช
“รุ่นพี่ครับ ชื่อพี่โช”
“หล่อดี”
“พี่เบรลล์ชอบสไตล์นี้เหรอครับ” ไทยถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
“อืม”
“อกหักดังเป๊าะเลยเรา เขาไม่แล” คนพูดทำท่ากุมหัวใจ เล่นใหญ่เต็มที่
“แน่ใจเหรอว่าสนใจพี่ แก่กว่าสี่ปีเลยนะ”
“อายุเป็นเพียงตัวเลขครับ”
“พูดเล่นพูดจริง เดี๋ยวพี่จับทำแฟนซะเลย ตอนนี้ยิ่งโสดอยู่ด้วย”
“แหะๆ งั้นอย่าดีกว่าครับผมกลัว”
“ฮ่าๆ ว่าแต่สนิทกับคนเมื่อกี้ไหม” พี่สาวของรหัสดึงกลับเข้าเรื่องเดิม
“ก็พอสนิทครับ” คนโปรดพยักหน้า
“ชวนไปกินข้าวเย็นด้วยกันเย็นนี้สิ หลายๆ คนสนุกดี”
“เอางั้นเหรอครับ” คนโปรดไม่ค่อยแน่ใจ
“งั้นสิ มีหนุ่มๆ ไปนั่งด้วยจะได้กระชุ่มกระชวย มีแต่เด็กๆ กับน้อง พี่เฉาแย่”
“พี่เบรลล์คร้าบ ผมไม่ใช่เด็กๆ” ไทยไม่ยอมถูกเหมารวมไปด้วย ส่วนตะวันเอาแต่นั่งยิ้ม เขาไม่มีความคิดเห็น
คนโปรดหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหารุ่นพี่ พี่เบรลล์มานั่งรอน้องชายเลิกเรียนกับพวกเขา เพราะนัดกันไว้ว่าจะไปกินข้าวฉลองการกลับมาพักผ่อนที่เมืองไทยของพี่เบรลล์ และกระชับสัมพันธไมตรีไปด้วยในตัว
“เรียบร้อยครับ พี่โชตกลง บอกว่าดีเหมือนกันจะได้พักผ่อนสมองบ้าง”
“เยี่ยม” เห็นสีหน้าพี่เบรลล์แล้วผมชักไม่แน่ใจว่าควรสงสารพี่โชไหม แต่เอาน่าพี่โชเก่ง คงเอาตัวรอดได้สบาย
”นั่งตรงนี้ก็ได้” พี่เบรลล์ชี้นิ้ว จัดการให้โชนั่งข้างเขา ซึ่งเป็นที่นั่งตรงข้ามกับพี่เบรลล์พอดี คนโปรดยิ้มแย้มทักโชก่อนที่ริมฝีปากจะหุบลง เมื่อสายตาบังเอิญสบเข้ากับรหัสที่นั่งอยู่ข้างพี่สาว
อธิบายง่ายๆ คือ ฝั่งตรงข้ามกับที่เขานั่ง มีสายฟ้านั่งอยู่ซ้ายสุด รหัสนั่งตรงกลาง และพี่เบรลล์อยู่ริมขวา ในขณะที่ฝั่งนี้ ตะวันนั่งตรงข้ามสายฟ้า ตัวเขานั่งตรงกลาง และไทยไปเข้าห้องน้ำยังไม่กลับมา
คนโปรดได้แต่ส่งสายตาไปบอกว่าผมไม่รู้เรื่อง ตรงนี้คือที่นั่งของไทย ที่นั่งหัวโต๊ะฝั่งตะวันต่างหากที่เตรียมไว้ให้โช แต่ในเมื่อพี่เบรลล์เอ่ยปากไปแล้วจะให้เขาทำยังไง
“ไม่มีใครแนะนำให้พี่รู้จักหน่อยเหรอ” พี่เบรลล์ยิ้มแย้ม ไม่ได้รับรู้ถึงบรรยากาศมาคุที่เกิดจากน้องชายของตัวเอง
“ผมแนะนำตัวเองดีกว่าครับ ผมชื่อโช เป็นรุ่นพี่ที่คณะของคนโปรด เป็นเพื่อนร่วมรุ่นของรหัส พี่คงเป็นพี่เบรลล์ใช่ไหมครับ สวัสดีครับ” โชพอเดาได้ เพราะคนโปรดบอกเขาแล้วว่าเป็นงานเลี้ยงตอนรับพี่สาวของรหัส
“ใช่ค่ะ พี่ชื่อเบรลล์ หน้าตาหล่อดีนะเรา”
“ฮ่าๆ พี่เบรลล์ตาถึงมากครับ”
“แบบนี้พี่ชอบ ไม่มีการถ่อมตัว”
“เบรลล์” น้องชายปรามด้วยเสียงอ่อนใจ พี่เบรลล์หันไปแลบลิ้นใส่
“ตามสบายนะโช จะกินอะไรก็สั่งเลย มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง”
“อ้าว ไม่ใช่พวกผมเลี้ยงต้อนรับพี่เบรลล์เหรอครับ” ไทยขัดขึ้น
“ไม่ต้องแค่มาด้วยก็พอ อยู่บ้านเบื่อๆ มีเพื่อนมานั่งกินด้วยแบบนี้ดีกว่าเยอะ ว่าแต่..” พี่เบรลล์ขมวดคิ้ว “สายฟ้ามาด้วยหรือเปล่า ทำไมพี่ไมได้ยินเสียง” พี่เบรลล์ชะโงกหน้าข้ามน้องชายไปมองคนที่ถูกเอ่ยชื่อ
“แค่ฟังพี่เบรลล์ผมก็เหนื่อยแล้ว” สายฟ้าสนิทกับบ้านของรหัสมากพอจะล้อเล่นกับพี่สาวเพื่อนได้
“พูดดีนะเรา ปากอย่างนี้จะหาแฟนไม่ได้”
“ฮ่าๆ” คนถูกว่าหัวเราะชอบใจ คนโปรดแอบเห็นโชยิ้มขำ เขาลืมไปแล้วว่าสายฟ้าไม่ค่อยชอบโชเท่าไหร่ มิน่าถึงเงียบเชียว
“กินๆ “ พี่เบรลล์เรียกให้ทุกคนลงมือ เมื่อบริการนำอาหารเข้ามาเสิร์ฟเรียบร้อย เขาเคยคิดว่าพี่เบรลล์สนใจโชจริงๆ แต่ดูแล้วคงแค่ชอบความหล่อมากกว่า เพราะตั้งแต่มาพี่เบรลล์ทำตัวเป็นพี่ของทุกคน เรียกว่าเป็นเจ๊ใหญ่ของโต๊ะเลยก็ว่าได้
“อันนี้อร่อยดี”
“ขอบคุณครับ” เขารีบหันไปขอบคุณ เมื่อปีกไก่น้ำแดงถูกตักมาวางในจานโดยโช
“ตักยำให้พี่หน่อยสิ พี่เอื้อมไม่ถึง”
“ได้ครับ” คนโปรดชะโงกตัวไปตักยำรวมมิตรทะเลที่ตั้งอยู่หน้าตะวันไปวางไว้ให้บนจาน ก่อนรีบตักอีกครั้งให้รหัสเพื่อเป็นการประจบเอาใจ โธ่ถึงเขาจะโง่ๆ คิดอะไรไม่ค่อยทันชาวบ้าน แต่หน้าบึ้งตึงขนาดนั้นถ้าไม่รู้ก็บรมโง่แล้ว
เสียงพูดคุยดังเบาๆ ระหว่างที่ทุกคนตั้งใจทานอาหาร คนโปรดแอบลอบมองฝั่งตรงข้าม ดูเหมือนรหัสกับสายฟ้าจะไม่สนุกเท่าไหร่ เพราะเงียบลงเรื่อยๆ ถึงเขาไม่รู้ว่ารหัสคิดอะไรอยู่ในใจ แต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีความสุข
“พี่โช” คนโปรดหันไปยิ้มกว้างให้คนที่นั่งข้างๆ
“หือ?” โชหยุดกินหันมามองเขา
“พี่โชได้ข่าวดีของผมหรือยังครับ”
“ข่าวดี? ข่าวดีอะไร”
“ผมจีบพี่รหัสติดแล้วนะครับ พี่รหัสเป็นแฟนผมแล้ว หนีไม่รอด”
แค่ก แค่ก เสียงไอเบาๆ ดังมาจากคนที่นั่งตรงข้าม ดูเหมือนเขาจะทำให้รหัสประทับใจเข้าให้แล้ว
“หึๆ ประกาศตัวแบบนี้เลยเหรอ” โชยิ้มกว้าง ความจริงเขาได้ยินมาแล้วจากคนในชมรม ถึงเลิกตอแยไป
“ใช่สิครับ กว่าผมจะจีบติดไม่ใช่ง่ายๆ ใช้สุดความสามารถ มีกี่เล่มเกวียนผมเข็นออกมาใช้หมด”
“ฮ่าๆ “ พี่เบรลล์หัวเราะเอาจริงเอาจังเมื่อเห็นสีหน้าขี้อวดของผม “นี่ถึงกับต้องใช้มารยาเลยเหรอไอ้ตัวเล็ก”
“โหย พี่เบรลล์ไม่รู้อะไร น้องชายพี่เบรลล์จีบยากจะตายครับ”
“ว่าไงรหัส มีอะไรจะแก้ตัวไหม” พี่เบรลล์กระทุ้งศอกใส่แขนน้องชาย
“ไม่เห็นเคยรู้สึก”
“หา~” คนโปรดอ้าปากหวอ
“อ้าว ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าถูกจีบ” พี่เบรลล์ขมวดคิ้ว ดูเหมือนจะสงสัยจริงๆ
“รู้ว่าถูกจีบ แต่ไม่เคยเห็นไอ้เล่มเกวียนที่ว่า มีแต่วีรกรรมแผลงๆ ไม่ได้เรื่องสักอย่าง” เสียงเข้มที่เล่ายังดุเหมือนเดิม
“เหอะ ไม่ได้เรื่องจริงจะมาหลงรักเราได้ยังไง” คนโปรดบ่นอุบอิบ
“นั่นสิ พี่เห็นด้วย ไม่ได้เรื่องแล้วไปรักน้องมันทำไม”
“กินข้าวเถอะ” คนพูดทำเสียงห้วน แต่คนโปรดคิดว่าเขาเห็นจริงๆ เห็นสีแดงเรื่อบนใบหน้าของรหัสก่อนที่มันจะจางหายไป ฮ่าๆ เขาจับได้แล้ว พี่รหัสเป็นคนขี้อาย สองครั้งแล้วที่เขาเห็นชัดๆ กับตา โธ่แล้วทำมาเป็นเข้มใส่ผม
หลังจากนั้นคนโปรดรับรู้ได้ว่ารหัสอารมณ์ดีขึ้น คนอื่นอาจไม่เห็นความแตกต่าง เพราะใบหน้าของรหัสยังเรียบเฉยเหมือนเดิม แต่เขารู้ รู้ว่าบรรยากาศผ่อนคลายลง สายตาที่รหัสมองโชเป็นมิตรมากขึ้น รวมทั้งสายตาที่มองเขาก็ไม่บึ้งตึงเหมือนเดิม นอกจากขี้อายแล้วพี่รหัสยังขี้หึงอีกด้วย
“ตะวัน ไทย เดี๋ยวพี่ไปส่ง” โชเป็นคนเอ่ยปากเมื่อถึงเวลาแยกย้าย “เดี๋ยวกูไปส่งเอง” เสียงห้วนๆ ดังแทรก ตะวันมองรุ่นพี่สองคนสลับกันไปมา ระหว่างสายฟ้ากับโช สีหน้ายุ่งยากใจ
“ผมไปกับพี่โชก็ได้ครับเพราะอยู่ใกล้กันมากกว่า ขอบคุณมากครับพี่สายฟ้า” ดูเหมือนตะวันจะตัดสินใจได้ดี ไม่ใช้ความสนิทสนมเป็นตัวเลือกเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเสียน้ำใจ แต่เลือกอ้างถึงความสะดวกในการไปส่งแทน
“ไม่ต้องแย่งกันเป็นคนดี ถ้าอย่างนั้นสายฟ้าไปส่งพี่ทีสะดวกไหม”
“สะดวกครับ”
“เบรลล์ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน” รหัสเรียกพี่สาวไว้ เพราะพักอยู่บ้านเดียวกัน
“ไม่ล่ะ รหัสต้องแวะไปส่งคนโปรดก่อนไม่ใช่เหรอ เผื่อไม่อยากกลับเหมือนวันก่อน” พี่เบรลล์หันมามองเขาด้วยสายตาล้อเลียน คนโปรดยิ้มเขิน ส่วนเพื่อนเขาน่ะเหรอ ไม่มีใครตื่นเต้นหรอกเพราะรู้กันหมดทุกคน เรื่องดีๆ แบบนี้ไม่แบ่งปันได้ยังไง
“พี่เบรลล์ขอบคุณมากครับที่เลี้ยงข้าว” ตะวันยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณ พวกเขาจึงรีบไหว้ตาม
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวนัดกันใหม่ พี่อยากลองไปอีกหลายร้าน”
“ได้ครับ”
คนโปรดเดินตามไปส่งเพื่อนที่รถของโช คราวนี้รหัสไม่ว่าอะไรและไม่เดินตามเขามา หยุดยืนรออยู่ที่รถเงียบๆ
“พี่รหัสครับ” คนโปรดเอียงตัวเข้าหาคนขับ จะได้เห็นหน้าชัดๆ “ว่ามาสิ”
“ชอบที่ผมบอกพี่โชแบบนั้นไหมครับ”
“.....”
“พี่รหัสไม่อยากให้ผมเข้าใกล้พี่โชใช่ไหมครับ”
“....”
“หึงผมใช่หรือเปล่า”
“.....”
"อืม”
ผมยิ้มกว้าง นึกว่าคนขี้เก๊กจะไม่ยอมตอบเสียแล้ว
“ผมมองแต่พี่รหัสคนเดียวมานานไม่มองใครคนอื่นหรอกครับสบายใจได้ เห็นผมบ๊องๆ แบบนี้แต่ผมรักเดียวใจเดียว”
“พูดจบหรือยัง”
“จบแล้วก็ได้ครับ” คนอยากโฆษณาสรรพคุณตัวเองจ๋อยเมื่อโดนตัดบท
“ที่ไม่ให้พูดต่อเพราะพี่รู้อยู่แล้ว คิดว่าพี่ไม่รู้จักนิสัยเราเหรอ”
“ก็เห็นพี่รหัสหึงผมนี่”
เสียงถอนใจยาวดังมาจากคนขับ “พี่ไม่ใช่แค่หึงแต่พี่หวงด้วย เราเป็นคนน่ารักไม่รู้ตัวเลยใช่ไหม ไปไหนใครๆ ก็เอ็นดู เราเอาแต่พูดว่าไม่มีคนสนใจ ไม่มีคนมาจีบ พี่เห็นมีแต่คนอยากอยู่ด้วย” ใบหน้าเข้มขึ้นสีแดงนิดๆ เหมือนเจ้าตัวไม่อยากพูดต่อ แต่สุดท้ายก็ยอมพูดออกมา “แม้แต่พี่ยังอยากอยู่ใกล้”
คนโปรดยิ้มจนปากเกือบฉีกถึงหู คำว่าอยากอยู่ใกล้ฟังอบอุ่นจนหัวใจพองโต
“ผมก็อยากอยู่ใกล้พี่รหัสครับ ถึงยอมทำใจกล้าหน้าด้านเดินหน้าเข้าหา ทั้งที่มันไม่มีความหวังเลยสักนิด”
“ขอบใจ”
“ที่ผมชอบพี่รหัสเหรอครับ”
“ไม่ใช่ ที่เรากล้าเข้ามาหา เพราะไม่อย่างนั้นพี่คงไม่มีความสุขขนาดนี้”
คนพูดน้อยแต่ต่อยหนักมันเป็นแบบนี้นี่เอง คนโปรดรู้สึกเหมือนถูกชกใต้เข็มขัด ไอ้ที่แอบคิดว่าเดี๋ยวจะแกล้งล้อให้คนขี้อายเขินเป็นอันพับเก็บเข้ากระเป๋า เพราะกลายเป็นเขาที่อายม้วนต้วนเสียเอง ฮือ พี่รหัสมันร้าย
“เป็นอะไร” รหัสหัวเราะเบาๆ เมื่อคนโปรดบิดไปมา
“ผมเขิน”
“ฮ่าๆ”
“พี่รหัสครับ”
“หือ?”
“จับพวงมาลัยดีๆ นะครับ ระวังคันเร่งด้วย”
“มีอะไร” รหัสรีบมองตรงไปยังรถข้างหน้าเพราะนึกว่าคนโปรดกลัวเกิดอุบัติเหตุ
“เพราะผมกำลังจะบอกรักพี่รหัสยังไงล่ะครับ”
“....”
“.....”
“มุกนี้ไม่ขำ”
“ฮ่าๆ “คนโปรดหัวเราะจนตัวโยน คนไม่ขำหน้าแดงไปถึงหู เมื่อถูกเอ่ยถึงเรื่องคราวก่อน
“เดี๋ยวนี้กล้าแซ็วพี่เหรอ”
“ไม่แซ็วก็ได้ครับ แต่ผมรักพี่รหัสจริงๆ”
“อืม..พี่ก็รักเรา”
คนโปรดยิ้มกว้าง เขาไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้วสำหรับความรัก โชคดีแค่ไหนที่ให้รักไปแล้วได้รักตอบ เขาจะดูแลรักษาความรักของรหัสเอาไว้ให้ดีที่สุด คนโปรดสัญญากับตัวเอง
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
คนโปรดอีก 2 ตอนจบแล้วนะคะ ><
.
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✿ ทฤษฎีร้อยเล่มเกวียน ♥ [End ] ❀ 18/02/2018✿ P:30 (อ่าน 332524 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก