ตอนพิเศษ ....เรื่องไม่เป็นเรื่อง..กับ ความงี่เง่า ของเรา สองคน (จบมั้ง)
ผมนั่งรอไอคิมด้วยอาการกระสับกระส่ายเล็กน้อย (ถึงปานกลาง) แอบหวั่นไหวเล็กๆ ว่าพี่ทั่นจะโกรธเราไหมน้า....
สมองคิด ปากก็ดูดน้ำกล้วยปั่น จ้วบๆ ด้วยความเอร็ดอร่อย ...เหล่ น้องนางที่โต๊ะข้างๆสุดฤทธิ์..(มันกระสับกระส่ายตรงไหนเนี่ยะ)
....หลังจากนั่งเหล่สาว จนเซ็ง ดูดน้ำกล้วยปั่นจนจะหมดอยู่แหละ.อาหารก็วางเต็มโต๊ะ....ไอบ้าคิมแม่ม ไม่ยอมโทรมาซักกะที...ไปทำหอกอะไรที่ไหนอยู่นะ ...นอกใจกูอยู่รึไงมึง ชิ..
รอนานแล้ว ชักเคืองนะเว้ย....เด๋วปัด จูบ ด้วยปากกระชากด้วยลิ้น ให้ดาวดิ้นกระแด่วๆตายคาอกตูซะเลยหนิ...ชิ
ไอโมจากที่ทำหน้าระริกระรี้..เหมือนปลาตีนได้น้ำอยู่เมื่อกี้ ...เริ่มหุบ เริ่มเหี่ยว เริ่มเสียว(กลัวเค้าหนี กาซิก กาซิก)..เวรแล้ว ไม่ใช่หนีกูกลับบ้านไปแล้วนะ...
มองอาหารตรงหน้าด้วยอาการง่อยรับประทาน...ฮือ...
อกแน่นๆ..ล่ำๆ(จริงๆไม่ได้โม้) ของไอโมเริ่มแฟ้บ ..
.จากสามศอก เหลือ ศอกครึ่ง จากที่นั่งพิงพนักสบายๆเอาขาขึ้นมาไขว่ห้าง กระดิกตีนยิกๆทำเท่ห์ เต๊ะจุ่ย อยู่ในร้านย้ำแซบ(มันเท่ห์ตรงไหนงงตัวเอง)
เมื่อครู่ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเอามือท้าวคางเปลี่ยนจากนั่งไขว่ห้างมาเป็นนั่งขัดสมาธิแบบสิ้นท่าตามองโทรศัพท์ Nokia ซีรี่ล่าสุดราคาค่างวดแม่มโคตรเวอร์
แต่ใช้งานได้โคตรไม่คุ้มเลยให้ดิ้นตาย(แล้วจะบ่นทำหอกไร)
แววตาละห้อยแล้วละห้อยเล่าเฝ้าแต่ละห้อย..เฮ้อๆๆๆ
มือยื่นไปหยิบโทรศัพท์มาถือไว้...ซักพักก็วาง...แล้วก็หยิบมาถือ ทำอยู่งี้...เป็น สิบๆครั้ง....แต่ก็ตัดสินใจไม่ได้ซักกะทีว่าจะโทรตามมันดีไหมนะ...
"ไม่ได้ๆ...ถ้าโทรหามันก็เท่ากับง้อมันอะดิ.....ไม่ดี ไม่ดี เดี๋ยวมันหือ..(อิอิ)"
"...เอ่าไม่ดีเหรอ..ก็มึงอะสมควรง้อมันอยู่แล้วไม่ใช่ไง ..มึงอะทำให้มันโกรธหนา...."
"ไม่จริง ทำไมมึงคิดงั้นว้า ไอโม..เรื่องแค่เนี่ยะ..ขี้ประติ๋วมากเลยมึงเอ้ย...ไอคิมมันไม่โกรธมึงมักง่ายหรอก...อย่างมากก็แค่งอนๆอะ..อย่าโทรหามันก่อนเด็ดขาด
เดี๋ยวเหลิง."
.."สันดานเสียมากเลยมึงไอโม ผิดก็ต้องขอโทษ ผิดก็ต้องง้อดิวะ...แม่มฟอร์มเยอะ ไอลูกพ่อแม่สั่งสอนไม่จำ"...แร๊งงงงงงงงงง
...มารขาวและมารดำ สำนึกดี และสำนึกชั่วๆของผม
ตีกันวุ่นวาย วายป่วงมาก...อาการของผมตอนนี้จึงเหมือนคนบ้าไม่มีผิดเพี้ยน
อาการประมาณ สับสนกับชีวิตสุดฤทธิ์.....ถ้าหน้าตาไม่หล่อเทพพนักงานในร้านอาจจะโยนผมออกจากร้านเค้าไปแล้วก็เป็นได้ หุหุ...(เปล่ายอตัวเองเน้อ เรื่องจริงทั้งนั้นอิอิ)
ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! ตื๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
"เฮ้ยยยยยยยยยย แม่มเอ้ย ไอฟายกูตกใจหมด" ไอโมอุทาน(อย่างหยาบ แต่บังเอิญหล่อไงเลยดูดีไปซะชิบ)
ผมเอามือลูบหน้าตัวเอง...ข่มอาการใจหายใจคว่ำไว้สุดลิ่มทิ่มประตู...
ผมชะโงกหน้า ไปดู ไอเจ้า Nokia ซีรี่ล่าสุดดิ้นพราดๆอยู่บนโต๊ะเหมือนแมลงสาปโดนยาเบื่อที่แวดล้อมไปด้วยอาหารนานาชนิดด้วยความหวาดหวั่น
แม่ม นึกถึงไก่ ไก่ก็มา นึกถึงหมา หมาแม่มก็เสือกเห่าตรงเวลาเด๊ะๆ ดีกูจะได้ไม่ต้องง้อ..คิดเองคนเดียวในใจ..
.หลังจากหายตกใจแล้ว ..
อาการกระดี๋กระด๋าก็เข้าครอบงำไอโมอีกครั้ง...พร้อมๆกับอาการเล่นตัวน้อยๆ ก็เข้ามาแทนที่อาการเก๊กซิมเมื่อกี้ไปซะชิบ.....
"ว่า"
ไอโมกดรับโทรศัพท์ พร้อมพูดทักไปง่ายๆ ก็รู้นี่เนอะว่าครายโทรไปที่ไหนโทรมาอิอิ..
"จะนั่งแท๊กซี่กลับ...ขับรถกลับเองแล้วกัน..." มันว่างี้ น้ำเสียงนิ่งสนิท...นิ่งเหมือนท้องฟ้าก่อนพายุลูกบักเอ๊บจะผ่านมา
ชิ...มิน่าคิดไว้แล้วนี่เองจะให้ตูกลับคนเดียว...เลยโยนกุญแจมาให้ตู..ชิ ชิ ชิ...
ฮึ่ยยยยยยยยย เยี่ยงนี้แล้ว คิดเหรอว่าไอโมจะยอม.....
"ตามใจ..." ไอโมตอบกลับด้วยน้ำเสียงละห้อย.เหมือนกับสิ้นเรี้ยวสิ้นแรง...พลังลมปราณแตกซ่านไปเสียแล้ว จะตายมิตายแหล่มะรอมมะร่อ...ปลายเสียงสะอื้นเล็กๆ.
ถ้ามึงอยากให้กูขาดใจตายอยู่ตรงนี้ก็ไปเสียเถอะ...ไม่ต้องห่วงกู...โรคตอแหลลงตับฉบับเร่งด่วนถูกไอโมงัดมาใช้อีกครั้ง..คาดว่าคงอีกหลายๆครั้งที่จะต้องใช้.ในวันนี้(สงสารตัวเองจัง.กาซิก กาซิก)
ไอคิมมันเงียบไปพักใหญ่ แต่ได้ยินเสียง จอแจ จ๊อกแจก ของยวดยานบนถนนเข้ามาแทนที...ไอโมนั่งลุ้นตัวเกร็งยิ่งกว่าลุ้นหวยตัวละ 20 บาทซะอีกแหนะ....
แล้วไอโมก็ต้องยิ้มร่า เมือเสียงเพลงเบาๆเข้ามาแทนที่เสียงจอแจของยวดยาน....
"นายอยู่ไหน" เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กลั้นยิ้มกลั้นดีใจ เก๊กซึมต่อ แล้วตอบมันไปเบาๆ
"ยำแซบ.."
แล้วสายก็ตัด...
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....
ไอโมชนะน๊อค คิคิ..อย่างมึงอะฝีมือมันคนละชั้นกะกูเฟ้ย อิอิ...ดีจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเหะๆ
****************************************
ไม่นานเกินรอ...เจ้าของหุ่นทรมานใจชาย(เอ๊ะ) อย่างไอคิม ก็เดินหน้าบึ่ง หน้าตึง หน้าโหด หน้าถ่อย หน้าเถื่อน (ยิ่งบวกกับเสื้อผ้าที่มันใส่นะ ยี้ๆๆๆๆ) เข้ามาในร้าน
แอบเห็นพนักงานผวา...จ้องตาเป็นมันส์ สงสัยกลัวมันมาปล้น(T^T)ร้านเค้าหล่ะมั้ง....หน้าโคตรให้ ถ้าใจรักอีกซักหน่อย ผมว่ามันรุ่งนะอิอิ..
ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะหลังสุดเลยครับ ติดกับห้องเก็บจานชามของเค้าอะ ...เห็นพนักงานเดินเข้าเดินออกเอาถ้วยชามมาเก็บมาล้างดั่วะ....บรรยากาศให้จริงๆพับเผื่อสิ..
ไม่ต้องให้มันชะเง้อหาให้เมื่อยคอ..ไอโมก็ลุกขึ้น...ส่งยิ้มที่คิดว่าทรงเสน่ห์สุดตีน ไปให้มัน....
ผมไม่รู้ว่ายิ้มนี้ของผมมันได้ผลรึไม่ เพราะ หน้ามันก็ยังเป็นไอโจรปล้นร้านยำแซบอยู่ดี..หน้างี้ไม่มีกระดิ๊กเลยให้ตายสิอะ...
แต่มันก็เดินพาร่างอันใหญ่บิ๊ก ที่ห่อหุ้มไปด้วยกางเกงยีนส์ตัวใหญ่ๅเน่าๆกับเสื้อยืดสีขาว หนวดเคราหร่อมแหร๋ม ผมหยักๆของมันเริ่มหย่อยๆเพราะมันเริ่มยาวๆ(หุหุ) ตรงดิ่งมาที่ผม
สายตานี่ไม่แลไปมองใครหน้าไหนเลยแหละ จ้องตรงเป๋งมาที่ผมเลยอะ..เล่นเอาผมแอบหยดหยองสะดุ้งเฮือกๆอยู่ในใจเชียวแหละ..บรื้อๆๆน่ากลัวๆ
พอถึงมันก็ทรุดตัวลงนั่งที่นั่งตรงข้ามกับผม โดยที่ผมไม่ต้องเชื่อเชิญ..ให้มากพิธี....
พอมันนั่งปุ๊บไอโมก็รู้งานครับ...กะเอาความดีความชอบว่างั้น....แฮะ...
ไอโมรีบยกขาของตัวเองขึ้นไป แล้วสอดเข้าใต้โต๊ะไปพาดไว้บนต้นขาไอคิมพอดิบพอดี...ขาเดียวไม่สะใจแฮะ..สอดแม่มมันเข้าไปทั้งสองขาเลย...
ตอนนี้ขาผมทั้งสองขาจึงไปวางแหมะอยู่บนตักไอคิมทั้งสองข้าง...ไอคิมมองหน้าผมเขม็ง อย่างจับผิด...มันอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรออกมาซักอย่าง
แต่พอเห็นผมที่เลิกคิ้วขึ้น เอามือท้าวคางทำหน้ากระตือรือร้นในการฟังมันสุดฤทธิ์ ไอคิมถึงกับหุบปากฉับ...ส่ายหน้าช้าๆ.
.(ไม่รู้อารมณ์ไหนเหมือนกันนะมันอะ แต่ผมคาดว่ามันคงเอื่อมผมเต็มทน อิอิ เอื่อมได้แต่ห้ามเบื่อ เบื่อกูเมื่อไหร่มึงตาย ชิ)
แล้วไอคิมมันก็ยอมแพ้...มันก้มหน้าลงมองจานข้าวที่ผมสั่งมาให้มันอะแหละ กับ กับข้าวหลายอย่างบนโต๊ะ มีแต่อาหารแซ๊บๆ ถูกใจทั้งผม...
และมัน..และเริ่มตักข้าวตักกับเข้าปากไปแบบไม่พูดไม่จา ไม่หือ ไม่อือ...และมันก็เงยหน้าขึ้นทำหน้าโหดใส่ผมเป็นระยะ
ซึ่งผมก็..จะทำหน้าแอ๊บซื่อ...ใส่มันแทบทุกครั้ง.....
...ผมกับมันก็กินข้าวกันไปเรื่อยๆทั้งอย่างนั้นแหละ แฮะ และ สงสัยไอคิมมันลืมตัวมั้งนะ..แบบว่าเคยชินไรงี้ไง...มันอะเอามือมาลูบขาผมเป็นพักๆด้วยอิอิ...(จะเขินดีไหมนะ อะไม่ดีกว่าอิอิ)
อะเจ้ย....มัวแต่เพลินกับการกินข้าว..กับสุดที่รัก ...และมัวแต่คิดว่าจะทำยังไงให้ไอคิมมันพอใจและเลิกงอนผมซะที จนผมลืมคิดไปว่าที่นี้มันที่สาธรณะ
ในร้านอาหาร ในโรงหนัง..ในวันหยุด..คนโคตรจะเยอะ...และไอผมก็หล่อเด้งเด่นสุดขนาดนี้(หุหุเขินๆ) มีหรือที่คนจะไม่มอง...
พอไอโมมองไปโต๊ะสาวข้างๆที่แอบเหล่ไว้ตั้งแต่ตอนแรก..ตอนนี้พวกเธอกำลังนั่งมองพวกผมอย่างไม่มีแอบกันเลยทีเดียว หน้าอย่างเหวอ.....ไอ่โมก็จนใจอะนะหลักฐานมันตำตา
ตำใจ และตำตัวไอคิมขนาดนี้..จะแก้ตัวน้ำใสๆก็ใช่ที่ก็เลยยิ้มให้พวกเธออย่างแหย่ๆหน้าเหี่ยวๆ...พวกเธอไม่ยิ้มตอบแต่รีบหันหน้าหนีจากพวกผมทันที..
"ผั่วะ"
"โอ้ยยย ตบเราไม" โดนไอคิมตบกระโหลกเลยแม่ม..
มันไม่พูดครับ...แต่มองหน้าผมแบบข่มอารมณ์สุดฤทธิ์ เห็นมันกัดฟันกร๊อดๆด้วยหง่ะ บรื้อๆๆ
และมันก็เอามืออันหยาบกระด้างของมันอะแหละกดลงมาที่ขาผม จนขาผมมันติดแน่นแนบสนิทกับเอวไอคิมมัน
ไอผมก็จะขัดขืนก็ใช่ที่...มีหวังได้ตายศพไม่สวย เค้าบอกว่าน้ำเชี่ยวอย่าเอาเรื่อเข้าไปขวาง และผมก็เป็นคนเริ่มด้วยนี้สิ..จะประท้วงมันก็กะไร ทั้งที่ในใจอย่างอายเลยแหละทุกๆท่าน แฮะ
เห็นอย่างนี้ก็เขินอายเป็นนะ...จะบอกให้...
*****************
****************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
