ตอนพิเศษ.....โรคจิตนะตูเนี่ยะ T~T
เรื่องนี้พี่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้เองครับผม แบบจะเล่าให้ฟังถึงความ......จะเรียกว่าอะไรของไอโมก็ไม่รู้นะครับ ก็ยังงงๆ เบลอๆ เซ่อๆ กับอาการของตัวเองอยู่นะอิอิ
แต่ไอคิม มันเรียกอาการของผมว่า อาการ "เจือก" กาซิก กาซิก เค้าปล่าว "เจือก"นะ ไอบ้า ชิ งอนๆๆ
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ไอโมเกิดอาการเซ็งจัดครับ แบบว่าโคตรจะเบื่อเลยแม่มเอ้ยไรงี้อิอิ ก็เลย หาเรื่องออกไปแรดนอกบ้าน ฮ่าๆ เอิ้กๆ
แบบว่านะปกติก็หมกตัวอยู่แต่ที่บ้านบ้าง ร้านหนังสือบ้าง ร้านวีดีโอบ้าง อพาร์ตเม้นบ้าง วันๆก็มีอยู่แค่นี้อะไม่ได้ไปไหนเร้ย และยิ่งพอเอเดนกลับไปอยู่บ้านแล้วไอโมยิ่งเซ็งครับ
คิดถึงหลานมากมาย
" ทำไมทำหน้าเป็นตูดงั้นอะ" ไอบ้า ก็รู้อยู่หรอกว่าชอบ ไม่ต้องเอาหน้ากูไปเปรียบเปรยกะตูดก็ได้นะ ชิ งอน
"อ้าว มีค้อน หึหึ ...." มันพูดแล้วยื่นนิ้วมืออันหยาบกระด้างของมันมาเขี่ยๆที่ปลายจมูก ผมอะครับ
ผมที่ตอนนี้กำลังนั่งเอามือเท้าคางไว้ ทำหน้าเหมือนปวดอึมาหลายวัน ส่วนอีกมือที่ว่างก็ หมุนหินก้อนเล็กๆที่ใช้เป็นที่ทับกระดาษ ด้วยความรู้สึกเซ็งสุดขีด ก็ได้แต่แว้บหางตามองหน้าสุดที่รักด้วยความเคือง
"ยุ่งหน่ะ เดี๋ยวเป็นสิว" ว่าอย่างไม่ใคร่จะใส่จิต ใส่ใจมันซักเท่าไหร่นัก แอบเบื่อมันเล็กน้อย ถึงปานกลาง
"...หึหึ เป็นคนรักสวยรักงามตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก่อนไม่เห็นเคยห่วง " มันพูดแล้วหยุดมือจาก note book แล้วเอาทั้งสองมือ(อันสกปรกโสโครก) ของมันนั่นแหละครับ มาจับหน้าผม แล้วโยกไปโยกมา
จนปากผมจู๋ เป็นปลาบู่หน้ามู่ทู๋เลยอะ แอบถอนหายใจด้วยครับไอโม แล้วมันก็ยื่นหน้ามาจุ๊บกะปากจู๋ๆของผม...
"อือ..เอ่น เอน เอ็กๆ ไออ่าย ไออ้า (เล่นเป็นเด็กๆไปได้ ไอบ้า) " ผมว่ามันขนาดนี้แล้วมันก็ไม่สำนึกหรอกครับ
และผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมันมากกว่านี้หรอกครับ ขี้เกียจอะ ก็เลย นั่งเฉยๆ มันอยากจะทำอะไรก็ทำไปแล้วกัน เข้าล๊อกมันสิครับ พี่ทั่น ก็ทำการจูบปากผมซะแทบหายใจหายคอแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว
หายเบื่อกันไปเลยอิอิ มะช่าย หุหุ
"อือ ไม่เอา พอแล้ว ..." เอามือตบหัวกระโหลกอันอุดมไปด้วยผมหนาๆหยาบๆยาวๆของมันด้วยความระอา แม่ม ชอบฉวยโอกาสช่วงชุลมุนซะจริงเชียวไอบ้าหนิ
"ก็ยังไม่ได้เอาเลยนินา หึหึ...หรือว่าจะให้เอาา หึหึ" แม่ม ..ไอชั่วคิม มันทำตาวับๆใส่ผม แล้วขยับปากมาจุ๊บๆที่ปากผมอีกแหละ
"นายนิ...ทะลึ่งจริงๆ....พูดอะไรไม่มีอายกันเลยนะ คนอะไร ..เบื่อ ไปดีกว่า" ว่าแล้วไอโมก็ผลักหน้ามันออกพร้อมทั้ง เอากำปั้นฟาดเบาๆไปที่หน้าของมันด้วยทีนึง
ไอคิมหน้าหงายเล็กน้อย ทำหน้าอมยิ้มสยองขวัญเหมือนเคยแหละ ชิ ไม่ชอบเลยครับเวลามันยิ้มแบบนี้ ดูแบบ เหมือนมันกำลังคิดอะไรแผลงๆอยู่งั้น
ก่อนที่มันจะทันได้ลงมือทำ อย่างที่มันคิด ไอโมก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งจู๊ดไปที่ประตูห้องก่อนเลยครับ....
"...หึหึหึ" มันหัวเราะลงลูกคอสยองขวัญมาให้ผมได้ยินด้วยครับ
ระแวงสุดฤทธิ์ พอมือจับลูกบิดก็เลยหันหน้ามามองมันนิดนึง ก็เห็นมันนั่งเอามือเท้าคาง ส่งสายตาเยิ้มๆแบบหื่นๆให้ผมด้วยหง่ะ แม่ม ไอชั่ว แถมยังยิ้มนิดๆนั่นอีก ฮ่วยหล่ะ
รู้สึกหมั่นไส้เป็นที่สุด....
"ไอฟายยยย" ก็เลยให้พรมันไปหน่อย พร้อมด้วยขาที่ประดับไปด้วยเท้าอันเรียวงามของไอโมก็ยกขึ้น ถีบกลางอากาศ ไปทางไอคิมมันด้วย
เป็นสัญลักษณ์ว่า เดี๋ยวโดนตีน อะไรแบบนั้น ....
"อะ "มันหลี่ตา ทำท่าจะลุกครับ ไอโมเลยรีบเปิดประตู แล้ววิ่งจู๊ด หนีไปเร้ย แฮะ ปล่าวกลัวนะ...แค่เกรงใจหน่อยเดียวเอ๊ง....
พอออกมานอกห้องทำงานไอคิม ไอโมก็รู้สึกปลอดภัยขึ้นโข เลยครับ แอบเอามือจับก้นตัวเองแบบ ปลอบใจมันด้วย หุหุ แอบพูดกับก้นตัวเองว่า ปลอดภัยแล้วนะลุกอะไรแบบนั้น ฮ่าๆ
(บ้าเนอะว่ามะอิอิ)
"โม ....หึหึ ทำอะไรอะ"
"เฮ้ย.." ตกใจหมดครับ กำลังเอามือคลำก้นตัวเองอยู่ดีๆ ไอบ้าคิมมันก็เปิดประตู แล้วโผล่หน้าออกมา แล้วทำหน้าขำๆไอโมอะครับ แถมยังกลั้นหัวเราะด้วยหง่ะ
อยากต่อยปากมันชะมัด ไอโมก็เลยหน้างอ ในบัดนาว....
ที่จริงแล้วอายด้วยแหละ เพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงแหละ ...ลูกค้าที่มาเช่าอพาร์ทเม้นผมก็เริ่มทยอยกันเข้าๆออกๆอพาร์ทเม้นกันหนาตามากขึ้น
ตอนแรกก็คงไม่ค่อยมีใครสนใจผู้ชายหน้าตาหล่อเทพ ที่ยืนลูบก้นตัวเองป่อยๆอยู่นี่หรอกครับ แต่พอได้ยินเสียงไอบ้าคิม และเสียงร้องแสดงความตกใจของผมเข้า เป็นใครก็ต้องมองแหละ
และตอนนี้ไอโมก็ตกเป็นเป้า(สายตา) ของหลายๆคนไปโดยปริยาย (เค้าจะรู้ไหมนะว่ากูกะไอบ้านี้ เป็น...%+๒๑% กัน)
"มีอะไร" ต้องฝืนทำเสียงปกติ ทั้งที่ในใจ ไม่อยากคุยกับมันเลยซักนิด....แบบว่างอน
"..ลืมอะไรรึเปล่า" มันทำหน้ากรุ่มกริ่ม ครับ ไม่มีอายสายตาชาวอพาร์ทเม้นกันเลยทีเดียว
" อะไร..." มองมันอย่างระแวง....
แอบหันหน้าไปสบตา กับน้อง เหมย...ประชาสัมพันธ์ และธุรการของผมเอง อิอิ(อย่างงามเลยนะครับ น้องเหมยเนี่ยะ...อิอิ)..
ยัยน้องเหมย มันขำ ครับทั่นผู้ชม...ยัยน้องเหมย มันเป็นเด็กสร้างของผมเองครับ.....มันทำงานที่ร้านหนังสือของผม มาหลายปี...อิอิ ผมจึงย้ายมันจากร้านหนังสือ มาไว้ที่อพาร์ทเม้น ..ตอนแรกมันก็ไม่ยอมหรอกครับ มันบอกไม่ได้อ่อยหนุ่ม (ซะงั้น)...แต่ในที่สุดมันเห็นแก่เงินครับ มันก็เลยยอม อิอิ....(ที่จริงเอาไอมดมาเป็นเหยื่อล่อมันหน่ะครับอิอิ...)
"ไส้...กรอก...ของ...เรา...." ไอคิมมันพูดยิ้มๆ เน้นทีละคำ ละคำ ..พูดจบก็.แลบลิ้นเลียปากแดงๆของมันแผลบ อ๋ายยยย
ไอโมหน้าเหวอ ครั บไอบ้า ไอทะลึ่ง ไอๆๆๆๆ ไอโมอ้าปากผงาบๆ แบบว่าอึ้งสุดขีดแบบพูดไม่ออก....ผมแอบชำเลืองตาไปมองยัยเหมยลูกน้องสุดที่รักอีกครั้ง...เหมยอึ้งยิ่งกว่าผมอีก..หน้ามันแอบแดงด้วย กาซิก กาซิก กูอายหง่ะ กูอาย แม่ม
"อ้าว..หึหึ .... ทำไมทำหน้างั้นอะ...เฮ้ย ตกใจอะไร หึหึ" ไอบ้า ถามออกมาได้....ยังอึ้งอยู่อะครับไอโม
ฮือ...จะร้องไห้แล้วนะ แบบว่า ยังยืนทื่ออยู่ครับไอโมแบบทำอะไรไม่ถูกอะ...กาซิก กาซิก...แบบว่าอายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถึงมากที่สุด...
(ผมว่านะ ชาวอพาร์ทเม้นจะรู้ว่าผมกับมันมีอะไรกันก็เพราะผมนี่แหละครับผมว่านะ เครียด)
"อ้าว...ลืม...หึหึ...โม เอ้ย ...ป้านีบอกให้นาย ไปเอาไส้กรอก ที่แม่นายฝากมาให้เราไม่ใช่เหรอ ไส้กรอก หม่ำ ฝีมือแม่นายหน่ะ..โหย เชื่อเลย.." อะ อะ เอ่อ ...หมายถึงไส้กรอกของแม่หรอกหรือนี่...อายจัง เขินหล่ะ..แม่ม ก็มึงหง่ะ อยากพูดสองแง่สามง่ามเองทำไมหล่ะ..วุ้ย อาย...หน้าคงแดงไปถึงใบหู...
"มะ ไม่ได้ลืม...กะก็กำลังจะไปเอาอยู่นี่ไง...อยากกินขนาดนั้นเลย" พูดแบบเก้อๆครับ แต่กว่าจะทำใจพูดออกมาได้ก็แทบแย่ แฮะๆ..
" ..เอ หรือว่า...." มัน เอามือกอดอก แล้วทำหน้านึก ....แต่ตานี่อย่างวาวเลยครับ แม่ม หมั่นไส้ชิบ ถ้าอยู่ 2 ต่อสอง นะ พ่อจะกระโดดกัดหูเสียให้เข็ด ไอลามก ไอบ้า ไอโรคจิต ชิ
"เอ บ้า เอ บอ อะไรหล่ะ ไปแล้ว เซ็ง" ว่าแล้วไอโม ก็สะบัดหน้าพรืด เดินลงส้นปึงๆ กันเลยทีเดียว
"คิคิ " ได้ยินเสียงขำคิกๆ เคียกๆ แว่วๆ...
"ขำทำไม เดี่ยวปัดไล่ออกเลยหนิ" พาลแม่มกับยัยเหมยซะเลย มองมันตาเขียวปิ๊ด..
แล้วผมก็ไม่ได้อยู่ดูรอหรอกครับ ว่ามันจะทำหน้ายังไงยัยเหมยหนิ....
ไส้กรอก ที่ว่าก็ไส้กรอก ที่แม่ผมเค้าทำอะครับ พวก หม่ำ ไส้กรอกอะ แฮะ...แม่ผมเค้าทำอร่อยนะครับ ไอคิมมันชอบครับ...หม่ำนี่(ทำจากเนื้อวัวอะนะ) ไอคิมมันจะชอบเป็นพิเศษ กินกะพริกเป็นเม็ดๆ เผ็ดจี๊ดถึงไส้ติ่ง (หยึย) กินแบบ ดิบๆด้วยนะครับ มันนะ ไม่ทอดไม่เทิดอะไรกะเค้าเร้ย ส่วนผม just say no เลยครับ ไม่กินเด็ดขาด แบบดิบๆ ต้องทอดเสียก่อน แต่ไอคิมบอก ทอดทำไมเสียรสชาติ แหง่ววววว....สมแล้วที่เป็นสะไภ้คนอีสาน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(จริงๆนะ สะไภ้จริงๆอิอิ)
แม่รู้ครับว่ามันชอบ ก็เลยทำทั้งไส้กรอก ทั้ง หม่ำอะแหละ ฝากป้านี (แม่ของเป้ย) มาให้ไอคิมมัน....ตั้งกะหลายวันก่อน แต่ไอโมยังไม่มีเวลาไปเอาเลยครับ ป้านี แกมาอยู่เลี้ยงเจ้าตัวเล็กช่วยเป้ยหน่ะครับ ดูแลเจ้าเอเดนด้วย
..............****************************************************************.........................
หลังจากอยู่คุยกับป้านี นิดหน่อย เล่นกะเอเดนแป๊บ ไปช่วยอุ้ม เจ้าตัวเล็กหน่อย นั่งออเซาะพี่นัทจนชุ่มปอด ตะวันคล้อยต่ำไอโมก็เริ่มเบื่อแหละ ก็เลยร่ำลาคนบ้านนู้น....เสร็จ ก็เคว้งสิครับ
จะไปไหนดีหล่ะเรา...ยังไม่ค่ำเร้ยหง่ะ กว่าคิมจะเสร็จธุระก็ราวๆ 2 ทุ่มนู้นเลย แล้วระหว่างนี้ตูจะไปทำอะไรที่ไหนหว่าๆๆๆๆ.......
...ขับรถผ่านแยกลำสาลี...แยกบางกะปิ มองเห็นป้ายโฆษณาหนังที่หน้าห้างโลตัสบางกะปิ หรือ เมเจอร์บางกะปิหนะเอง อิอิ........เลี้ยวขวับเข้าไปทันใด........(ที่ผ่านทางนี้กะเอาไส้กรอก ไปฝากแม่คิมด้วยครับ แฮะ)
จอดรถปุ๊บ ...ก็เดินขึ้นไปที่ชั้น 2 ก่อนเลย ตอนนั้นยังไม่รู้ครับ ว่าจะดูเรื่องอะไรดี...กะจะดูโปรแกรมหนังก่อนอะ..แต่ตอนแรกกะจะดู บางกอก แดนเจอรัส(เฉ๊ยเฉยเนอะชื่อหนังอิอิ ) ....
แต่พอดูโปรแกรมเริ่ม..ลังเลแหละ บางกอก แดนเจอรัส...มันจะหนุกเหมือนของไทยปะวะ อืมมมมมม..แต่เค้าชอบพี่ เคจ หนิ..แต่ว่านะ ..พี่อดัม ก็น่ารักอยู่นะ(อย่าแหย่โซฮาน)
คนไฟลุก ก็น่าดูนะ..กำลังว้าวุ่นใจสุดฤทธิ์.....
ไอโมก็ยืนเอามือล้วงกระเป๋าทำเท่ห์..อ่อยเหยื่ออยู่ตรงนั้นนานโขหล่ะครับ.....คิดไม่ตกว่าจะดูเรื่องไรดี...ดูโปรแกรมหนังเสร็จยังตัดสินใจไม่ได้เลยหง่ะ...
ยังลังเลไม่เลิกอะครับ...ไอโมก็เลยเดินไปดูตัวอย่างหนัง สอง สามเรื่องที่เค้าฉายให้ดูอยู่อะครับ....ไม่รู้อะไรดลใจเหมือนกันนะ....ทั้งๆที่ตรงป้ายโปรแกรมหนังหน่ะ มีตัวอย่างหนัง 2 เรื่องฉายอยู่ใกล้ๆ
แต่ผมก็ไม่ดู..คล้ายๆกับมีอะไรมากระซิบบอก(เวอร์ๆๆ) ให้ผมเดินไปตรงใกล้ๆบันใดเลื่อน ซึ่งตรงนั้นกำลังฉายหนังเรื่องหลวงพี่เท่งอยู่....อิอิ.....แน่นอนว่า กะอิแค่หนังหน่ะ มันไม่ได้สะดุดตาสะดุดใจอะไรผมหรอกคร้าบ...
แต่เป็นหนุ่มน้อยหน้ามน 2 คนนั้นต่างหากที่ดึงดูดใจผมให้ผมเดินไปยืนดูตัวอย่างหนังตรงนั้น.....ซึ่งแน่นอนผมรู้ว่า ไอความรู้สึกที่ผมมีต่อเด็ก 2 คนนี้ไม่ใช่ชอบหรือคิดจะจีบอะไรแบบนั้นอย่างแน่นอน
จะว่าไปแล้วผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ไอความรู้สึกของผมตอนนั้นมันคืออะไร....
ผมแค่รู้สึกว่า 2 คนนี้ เค้าไม่ใช่แค่เพื่อนกันธรรมดา ....เพราะตอนก่อนหน้าที่ เค้าสองคนจะเดินไปดูตัวอย่างหนังหลวงพี่เท่งนั้น เค้าสองคนได้ไปยืน ดูโปรแกรมหนังอยู่ใกล้ๆผม...
และผมก็สะดุดตากับท่าทางและหน้าตาของพวกเค้าเข้าอย่างจัง มันก็เลยเกิดคำถามขึ้นในใจผมว่า......2 คนนี้ มันเป็นเพื่อนกันจริงๆรึเปล่านะ.....(ดูมัน)...
คล้ายๆกับว่าเค้าสองคนกำลังดึงดูดผมให้เข้าไปใกล้...(ทั้งๆที่ปกติ ผมไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้กับใครเลยนะ) ผมมองพวกเค้าสองคน แล้วให้สะท้อนเห็นภาพผมกับคิม....เวลาที่ เราสองคนอยู่ด้วยกัน...ผมกับคิมก็เหมือนๆกับเด็กสองคนนี้...
เค้าสองคนไม่ได้จู๋จี๋ดู๋ดี๋ อี๋อ๋อกันเหมือนกับเกย์วัยรุ่นสมัยนี้(T~T)...ก็เหมือนเพื่อนกันธรรมดา แต่ไม่รู้สิ ผมแค่รู้สึกว่ามันไม่ธรรมดา ทำไมนะ....
เด็กผู้ชายสองคนนั้น คนนึง ตัวสูงกว่าใส่เสื้อเชิ้ต(นักศึกษา)สีขาว กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบสีขาว สะพายกระเป๋าสีน้ำตาล ตัดผมรองทรง ธรรมดา ตัวผอมเพรียว ซึ่งผมว่าก็เหมือนกับเด็กผู้ชายธรรมดาคนนึง ส่วนอีกคนตัวเตี้ยกว่าพอประมาณ ผอมพอๆกัน คนที่สองใส่เสื้อยืดสีขาว กระเป๋าสะพายข้างทรงผมก็รองทรงเหมือนๆกับคนแรก....
"เรามาดูเรื่องนี้กันนะ...เราอยากดู" อันนี้ไม่ได้แอบฟังนะ มันได้ยินเอง
"อืม..ได้สิ...."ผมได้ยินแค่นี้ ผมรู้สึกว่ามันจะเป็นการเสียมารยาทเกินไปหน่อยที่จะยืนฟังเค้าคุยกัน
ซึ่งตอนนั้นความอยากรู้อยากเห็นของผมมันก็ยังพอมีอยู่...แต่ด้วยสมบัติผู้ดีที่ยังพอมีเหลือติดก้านสมองอยู่นิดๆหน่อยๆ มันก็ผลักดันให้ผม ก้าวขาขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้น 3 เพื่อจะดูหนัง
..บอกตามตรงตอนนั้นก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าจะดูเรื่องไร.....
พอถึงชั้น 3 ก็ไปเจอกับ ตัวอย่างหนังเรื่อง 007 ตอนล่าสุดพอดี...ก็เลยหยุดดู...
"เราชอบพระเอกคนนี้มากเลยอะ...." หือ...เสียงคุยกันอยู่ข้างหลังไอโมนี่เองครับ ....
"ไม่เห็นหล่อเลย..สู้เราก็ไม่ได้...อิอิ" หึ ไอโมยิ้มครับ...แอบชำเลืองหางตาเห็นกระเป๋าสีดำแว้บๆ...
ไอโมไม่ผิดเน้อ อันนี้เค้าเดินมายืน ข้างหลังกระผม และคุยกันให้ได้ยินเองนะ ปล่าว เจือกเด้อ
"หล่อตายเลย..." อยากหัวเราะครับ บทสนทนา...ของเด็กผู้ชายสองคน ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ฮ่าๆ...
ตอนนั้นฟันธงแล้วว่า ...ไอเด็กสองคนนี้ มันต้องเป็นแฟนกันแน่ๆเลย....
............ผมรู้สึกว่า อยู่ตรงนี้ชักไม่ปลอดภัยซะแหละ..อิอิ....ก็เลยเดินหนีจากเค้าสองคน ไปหยุดยืนดูตัวอย่างหนังเรื่อง ปืนใหญ่จอมสลัด ในระหว่างนั้นก็คิดๆไปด้วยว่าจะดูเรื่องอะไรดีนะเราวันนี้..(จะว่าไปหนังเรื่อง ปืนใหญ่ก็น่าดูเหมือนกันนะว่าปะครับ...)
และไอโมก็ตัดสินใจได้ว่าจะดูหนังเรื่อง..."คนไฟลุก" ก็เลยกลับหลังหันโดยไว ....และก็ไปประสานสายตาแบบจ๊ะเอ๋ กับน้องสองคนนั้น พอดิบ พอดี...เค้าสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่พอดีอะครับ ห่างจากตรงที่ผมยืนอยู่ประมาณ 2 เมตร เห็นจะได้...
ผมจึงยิ้มให้พวกเค้าหน่อย...ตอนยิ้มก็ไม่ได้คิดหวังผลอะไรหรอกครับ ยิ้มให้เฉยๆ(และคิดว่าน่ารักดีจังเด็กๆนี่)
แล้วไอโมก็เดินไปต่อแถวเพื่อซื้อตั๋ว ซึ่งแถวก็ไม่ยาวมากหรอกครับ.......จนผมซื้อตั๋วอะไรได้แล้วเรียบร้อย..ก็เดินลงไปกินข้าวที่สวนอาหาร..ตอนนั้นลืมน้อง สองคนนั้นไปแล้วเรียบร้อย
จนถึงเวลาที่หนังใกล้ฉายแหละ ไอโมก็เดินกลับไปยังส่วนของโรงหนังอีกครั้ง..แล้วก็เดินเข้าไปในโรงหนังตอนที่ เจ้าหน้าที่เค้าประกาศให้เข้าโรงได้แล้ว
ดูหนังคนเดียวครับ...อาจจะดูโดดเดี่ยว แต่กระผมก็ไม่คิดมากหรอก ...ดูบ่อยจะตายคนเดียวอะ.....ซักพักคนอื่นๆก้อทยอยเดินเข้าโรงมาแหละครับ...และที่นั่งข้างๆผมก็มีคนเดินมานั่งแล้วด้วย
ไอโมตอนแรกก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกว่าเป็นใคร...แต่อิตอนที่ ลุกขึ้นยืนทำความเคารพนี่สิครับ..กระผมได้แอบเหลือบหางตาไปมองที่นั่งข้างๆ แล้วก็..เหอๆ.....
.....น้องสองคนนั้น มานั่งเก้าอี้ติดกะผมเลยครับอิอิ........................
ถึงผมจะรู้ว่าเก้าอี้ข้างๆ(ด้านขวา)ผมเป็นน้องสองคน ที่ผมแอบสนใจ(อยากได้ทำมอสะระเอีย มะช่าย) นั่งอยู่ แต่ก็นะ พอหนังเริ่มฉายไอโมก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้วหล่ะครับ...ดูหนังอย่างเดียวแบบประมาณว่า สมาธิดีเยี่ยมอะครับไอโมอิอิ...
จนหนังจบ แล้วเดินออกมานี้จิครับ....ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับไอโมกัน..
ผมมองดูนาฬิกาแล้วรู้สึกว่า ยังมีเวลาเถลไถลอีกเหลือเฟือ....ในขณะที่ผมเดินออกจากโรงหนังนั้นผมก็มองเห็นแหละว่าน้องสองคนนั้นเดินอยู่ข้างหน้าผมลิบๆนี่เอง....อยู่ๆผมก็เดินตามน้องเค้าไปเฉยเลยครับ(แบบตอนนี้ก็ยังงงๆว่าเดินตามเค้าไปทำไมวะ)
ผมไม่ได้เดินใกล้เค้านะ..และก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมต้องเดินตามเค้าไปด้วย...ไอคำถามที่ว่า เค้าเป็นแฟนกันจริงรึเปล่าวะ มันตามหลอนผมอยู่อะ คล้ายๆกับว่า .... ผมเห็นเค้าสองคน เป็นผมกับคิม ซะอย่างนั้น
ก็เลยอยากจะรู้ว่า ปกติเวลาที่ผมกับคิมอยู่ด้วยกันอะ...ผมทำอะไรให้คนสังเกตุเห็นรึเปล่านะว่าเราเป็นแฟนกัน ...(งงไหม) ...
เค้าสองคนเดินลงจากชั้น 3 ลงมาที่ชั้น สอง โดยมีไอโมเดินสังเกตุการณ์อยู่ห่างๆ ....เค้าสองคนเดินออกจากโลตัส เรียบไปตามถนนแล้วขึ้นสะพานลอยไอโมก็ตามเค้าไปเฉย(ทั้งๆที่รถตัวเองก็จอดอยู่ที่โลตัส T~T )
สองขาผมก้าวตามเค้าไปตาก็มองตามแผ่นหลังของเค้าทั้งสองไปเรื่อยๆ และความสงสัย ของผมก็เริ่มกระจ่างเมื่อตอนขึ้นสะพานลอยผมเห็น คนที่ตัวสูงกว่าได้คว้ามือของอีกคนไปจับไว้...ผมมองดูรอบข้างของน้องๆทั้งสองคน และก็คิดว่าจะมีใครสังเกตุเห็นไหมนะ ว่าน้องผู้ชายสองคนนี้กำลังจับมือกันเดิน และคนรอบข้างจะรู้สึกยังไง
.....ไม่มีใครสนใจเลยแม้แต่คนเดียว...ไม่มีใครมอง ไม่มีใครเห็น...และดูน้องเค้าก็ไม่ได้แคร์ด้วยว่าใครจะเห็นและรู้สึกยังไง เพราะ...ขนาดตอนที่เข้าไปในเดอะมอลล์แล้ว น้องสองคนก็ยังจับมือกันอยู่เลย....
ส่วนผมก็เดินตามเค้าสองคนไปเรื่อยๆ .....โดยไม่รู้ตัว......
ผมเดินตามพวกเค้าจนมาถึง ชั้น 7 ซึ่งส่วนนี้จะเป็นโรงหนังของเดอะมอลล์หรือ sf นั่นเอง ....มาถึงส่วนนี้ ผมจึงได้รู้สึกว่า สมควรแก่เวลาที่ผมจะเลิกตามเด็กสองคนได้แล้ว....
เพราะตลอดเวลาที่ผมเดินตามพวกเค้ามา ผมก็ได้เห็นแล้วว่า ไม่มีใครสนใจหรอกว่า ใครจะรักใคร ใครจะรู้สึกยังไงกับใคร....ตราบใดที่เรารู้สึกดีมีความสุขก็ทำไปเถอะ ...เพราะเท่าที่ผมสังเกตุดูก็ไม่เห็นจะมีใครมองน้องผู้ชายสองคนที่จับมือกันเดินแบบแปลกๆ หรือรังเกียจเดียดฉันท์อะไรเลย...บางคนมองแล้วยิ้มด้วยซ้ำ...(เอ๊ะหรืออาจจะเพราะน้องสองคนหน้าตาน่ารักนะ ย้ำน่ารักครับ น่ารักทั้งสองคนอิอิ) ...
"เฮ้อ...ท่าจะประสาทแดกแล้วกู" ต่อว่าตัวเองเบาๆ สะบัดหัวพรืดๆ หลังจากจมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่นานโข
แล้วหันหลังกลับเตรียมเดินไปลงบันไดเลื่อน.....คิดถึงไอคิมมากมายเลยครับตอนนั้น.....
......"อยากมี ซัมวัน ซัมวัน กุมมือฉัน เวลาไปไหน
ซัมวัน ซัมวัน ซักคนให้ฉัน จับมือไว้
ให้ทุกก้าวที่เดิน ไม่สับสน ให้ถนนที่ดู กว้างไกล
แคบลง แคบลงมาก กว่านี้ "............
เสียงเรียกเข้า โทรศัพท์ป๋มเองคร้าบ แฮะ....
"ฮาโหลลลลลล คิดถึงจัง" ซะอย่างนั้น เห็นน้องๆสองคนนั้นหัวใจไอโม มันอยากอ้อนไอคิม ขึ้นมาซะเฉยๆ
*หือ...เป็นอะไรเนี่ยะ...หึหึ ก่อนไปยังงอนเราอยู่เลยนินา ไปเจออะไรมาหล่ะ* มันว่างี้ แต่ไม่ถือ แบบว่าอารมณ์กำลังให้
"ปล่าวอะ....คิดถึงไม่ได้เหรอ" เสียงอ้อนมากมาย ยืนบิดซ้ายบิดขวาอยู่แถวๆบันไดเลื่อนนั่นแหละ อายจัง
* ได้ครับ...* น้ำเสียงหนักแน่นมากมายที่รักผม
*แต่นะ...อ้อนมางี้ เราทำตัวไม่ถูก* มันทำเสียงเขินๆ
"ก็อยากอ้อนบ้างไง....ไม่ดีเหรอ..." อู้ย หมั่นไส้ตัวเองจิ๋บเป๋งอิอิ
*ดี...เราชอบ..หึหึ..แบบนี้ต้องให้รางวัลแล้วมั้ง...* ไอบ้า กูเขินนะ
"รางวัลไรอะ " เว้ยเฮ้ย แกล้งโง่ซะเลย วุ้ยเขินเว้ยเฮ้ย
*.เดี๋ยวรู้เอง...รับรองนายต้องชอบ จะร้องขอเพิ่ม * เสียงหื่นมาเชียวไอบ้า..หมดรมณ์เลย ชิ
"หื่น ชะมัด คนอะไร ไม่โรแมนติกเอาซะเลย หึ" งอน ครับ
*อ้าว...หึหึ...งอนซะแล้ว * ไอคิมมันหัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ ชิ...
"ไม่ได้งอนเว้ย....มีไรเนี่ยะ..โทรมาไม...." กระแทกเสียงใส่ซะเลย..หน้าบึ้งมากมาย...
*หึหึ...ปล่าว วันนี้แม่บอกให้แวะไปกินข้าวเป็นเพื่อนเค้าหน่อยอะ...อย่าลืมแวะไปด้วยหล่ะนายหน่ะ...*
"เออ รู้แล้ว...กะจะเข้าไปอยู่พอดีแหละ...แต่ว่า.. ใครเป็นลูกแม่นายกันแน่เนี่ยะนายหรือเราวะ...โผล่หน้าไปให้แม่เห็นหน่อยเดะ...."
*เออน่า เจอกันที่บ้านแม่เราแล้วกัน...ช่างแอร์เค้ามาละ วันนี้คงเสร็จเร็วอะ แค่นี้นะ*
ว่าแล้วคุณชายก็วางสายไปเลย ชิ........ไอบ้า......
คุยโทรศัพท์กับที่รักเสร็จ ก็ลืมไปเลยครับ ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองทำอะไรอยู่ แล้วทำไมถึงได้มายืนหัวโด่ ทำหน้าหล่ออยู่ที่เดอะมอลล์แห่งนี้อิอิ....
แล้วไอโมก็ก้าวขาเดินไปที่บันไดเลื่อนหล่ะครับ.......กำลังจะถึงบันไดเลื่อนแหละ ไอโมก็นึกได้ว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี้ ...ก็เลยหันหลังกลับไปมองไม่ได้กะว่าจะได้เจอใครหรอกนะครับ....
แล้วผมก็เห็นว่า...มีสายตาสองคู่ กำลังมองจ้องมาที่ผม...ผมไม่รู้ว่าสองคนนั้นจะรู้ตัวรึเปล่าว่าผมตามเค้ามา หรืออาจจะแค่มองคนแปลกหน้าที่บังเอิญหน้าตาดีเท่านั้น..(อิอิ) หรือก็แค่บังเอิญหันหน้ามาแล้วสบตากับผมเฉยๆ.....หรือเค้าจะจำได้ว่าเจอผมที่โรงหนังอีกที่
แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหน...ผมก็รู้สึกดีๆกับคนแปลกหน้าสองคน...ที่ทำให้ผมกลายเป็นไอโรคจิตได้หล่ะนะ...
ผมส่งยิ้มแบบจริงใจที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ให้น้อง สองคนนั้นไป...พร้อมพยักหน้าให้เค้าไปด้วยเพื่อให้รู้ว่า ผมยิ้มให้พวกเค้าอะแหละ...ผมไม่รู้ว่าหลังจากนั้นพวกเค้าเป็นไงต่อ เพราะผมได้หันหลังกลับและเดินลงบันไดเลื่อนไปด้วยความรู้สึกดีๆ...ที่ผุดขึ้นมาเต็มหัวใจ...ในการเป็นสโตร๊คเกอร์ครั้งแรกในชีวิต อิอิ....
...
................บางครั้ง ถ้าเราได้ทำอะไรแปลกๆ ดูโรคจิตๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ เพื่อนๆว่ามะ.....ตื่นเต้นดี อิอิ...................
แค่อยากจะเล่าให้ฟังหน่ะ.....ไปหล่ะ รักทุกคนเหมือนเดิมเน้อ จุ๊บๆคร้าบผม อิอิ
โมร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกทู้กกกกกกกกกกกกกโค้นนนนนนนนนนนนนนนจ้า
ปล....อย่าไปแอบตามใครอย่างไอโมหล่ะ..เดี๋ยวโดนต่อยหน้าแหกไม่รู้ตัวอิอิ....แบบว่าไอโมหน้าตาดีไงเลยรอดอิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
