หัวข้อ: (เรื่องสั้น) April fools me จบ 17 พ.ค 60 / พิเศษเมษา 15 เมษา 61

[Chk~a]

ลุงกินเด็กกกกก

[เมียงู]

อย่างน้อยก็จบแฮปปี้  ขอบคุณคนแต่งด้วยค่ะ เป็นนิยายที่น่ารักและอบอุ่นมากเลย

[treenature]

เมษาปีนี้ ฝนตกมากกว่าปกติ
เสือดาวเลือกไม่ถูกว่าชอบเดือนเมษายนแบบไหนมากกว่ากัน
แต่ที่ชอบโดยไม่ต้องมีตัวเลือก คือเสือดาวชอบอยู่บ้าน
จริงๆคือชอบดูทีวีอยู่ที่บ้าน สารคดียังคงเป็นรายการโปรด
…

ไม่เชื่อหรือ?

ความจริง…ชอบมากขึ้นมาอีกหน่อย คือชอบดูรายการนี้ที่บ้านของลุงถัง นอนกลิ้งบนโซฟาใหญ่ สบายทั้งวัน
…

ยังไม่เชื่อกันอีกหรือ?
…

โอเค ยอมรับก็ได้ ที่ชอบมากที่สุด ไม่ใช่การอยู่บ้านดูทีวี แต่เป็นการได้อยู่กับลุงถังต่างหาก
การมีลุงถังทำให้เสือดาวมีความสุข
เป็นความสุขที่เสือดาวอธิบายรายละเอียดปลีกย่อยไม่ได้ รู้แต่ว่าทุกอย่าง ทุกกรณีที่มีลุงอยู่ใกล้ๆ มันทำให้รู้สึกดี

อย่างวันนี้ ลุงไปทำงานแต่เช้า
ฝากรอยจูบที่หัวเหม่งไว้ให้ใจเต้น
ไม่ยุติธรรมสักเท่าไหร่
ลุงทำแบบนี้ เสือดาวยิ่งกระวนกระวายแปลกๆ
เลยคิดว่า พอลุงกลับมาจากทำงาน เสือดาวจะเอาคืนบ้าง

จูบตรงไหนดี
ถึงจะทำให้ลุงใจเต้นแรง

ย้อนกลับไปคิดว่า ที่ผ่านลุงถังอ่อนไหวกับอะไรบ้าง
เสือดาวตกอยู่ในภาพความคิดของตัวเอง
ยิ่งคิดยิ่งร้อน
ยิ่งเขินแต่ก็ยังเห็นภาพเป็นฉากๆ

แย่จริง

เขายกมือปิดหน้า

ถ้ามากกว่า จุ๊บเหม่ง จะทำให้ลุงใจเต้นได้หรือเปล่า

เมื่อใกล้เวลาเลิกงาน เสือดาวเริ่มนั่งไม่ติดที่ แม้แต่สารคดีวาฬนำร่อง ที่อยากดูมานาน ก็ดึงความสนใจเอาไว้ไม่ได้

ทำไมต้องตื่นเต้น

เสือดาวเริ่มเดินวนที่หน้าประตูบ้าน
พักหนึ่งก็นึกขึ้นได้ว่าควรอาบน้ำอีกสักหน

น้ำช่วยผ่อน ความวิตกไปได้มาก
เสือดาวที่อยู่ใต้น้ำฝักบัว
เงยหน้าให้สายน้ำแรงๆปะทะกับใบหน้าและผิวกาย

จู่ๆก็คิดได้ว่า เราไม่เคยอาบน้ำด้วยกันเลย

หรือวันนี้จะอาบน้ำอีกสักรอบพร้อมกับลุงดีนะ


ดูเหมือนแผนที่เสือดาวตั้งใจไว้จะมีอุปสรรคเสียแล้ว

ฝนฟ้าคะนองใกล้เวลาห้าโมงเย็น

เสือดาวนั่งหันหน้าออก มองเม็ดฝนที่พรูลงตามร่องหลังคา
หนักจน คิดว่า อีกสักเดี๋ยว น้ำคงท่วมซอย
กอดหมอนอิงแน่นเข้า
พลางคิดว่า ป่านนี้ลุงจะถอนหายใจไปกี่หนแล้วบนถนนลาดพร้าว
ไม่นาน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“เด็กชาย” ลุงชอบเรียกเขาแบบนี้ ทั้งๆที่ปีหน้าเขาก็จะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว

“รถติดมากใช่ไหมฮะ” เสือดาวเดาถูกแน่ๆ

“ไม่ขยับจากจุดเดิมมาสักสี่สิบนาทีแล้วล่ะ หิวหรือยัง” ลุงถังเริ่มเป็นห่วง เพราะทุกเย็น

เขาจะเป็นคนเตรียมอาหารเย็น ทำบ้าง ซื้อบ้าง

“หิว” เสือดาวยอมรับ ทั้งอาหาร และลุง

ปลายเสียงแปร่งๆ จนลุงถังจับสังเกตได้

“หือ?” มันค่อนข้างเหลือเชื่อที่ลุงถังเข้าใจ

แต่เชื่อเถอะ เพราะเขาเข้าใจจริงๆ

มันใช่เวลาจะมาทำเสียงเซ็กซี่ใส่หรือไง

เขาคิดพลางเริ่ม มองหาทางขยับรถไปให้ได้อีกนิด

เส้นอื่นจะติดมากหรือเปล่านะ

เขาเบี่ยงรถไปอีกเลน

“รอนะ” กรอกประโยคสุดท้าย ก่อนตั้งใจหาทางซอกแซกหนีจากตรงนี้

รถเคลื่อนเข้าจอดในบ้าน ตอนสามทุ่มสิบนาที

เร็วที่สุดที่พอจะทำได้แล้ว สำหรับฝนที่ตกหนักขนาดนี้

วายป่วง

ลุงถังสบถในใจเป็นร้อยรอบ

เกลียดฝนในกรุงเทพจริงๆ

ในบ้านเปิดไฟสว่าง

เขาเดินเข้าบ้าน พลางคิดว่าคงถึงคราวต้องซื้อมือถือใหม่ แบตหมดเร็วจนไม่สามารถโทรกลับมาบอกเสือดาว ว่าที่บอกให้รอ
เปลี่ยนเป็น กินข้าวไปก่อนเลย แต่อย่างอื่นต้องรอเหมือนเดิม

ร่มเปียกๆ กางอยู่บนพื้นหน้าชานบ้าน
เสือดาวคงฝ่าฝนออกไปซื้ออะไรกินที่เซเว่นปากซอย

กลิ่นชีสและเนยลอยยั่วน้ำย่อย
คงกำลังอุ่นของกินอยู่ในครัว
ช่วงนี้เสือดาวออกจะ คลั่งไคล้ อาหารทุกอย่างที่ใส่ชีส
สำหรับเขามันออกจะเลี่ยนๆ และไม่ค่อยดีต่อสุขภาพของคนเริ่มสูงวัย
แต่ถ้าเด็กชอบ เขาจะกินด้วยก็ได้

มีคนยืนอยู่ตรงนั้น มีหยดน้ำไหลระหลังคอขาว
เปียกมะล่อก
ฝนคงแรงมากจนร่มกันไม่อยู่

ลุงถังสวมกอดลูกเสือของเขาจากด้านหลัง
ไม่รู้ว่าเพราะกลิ่นชีส กลิ่นฝน หรือกลิ่นกายคนตรงหน้ากันแน่ที่ทำให้ใจระส่ำ

“หิว” เสือดาวบ่นเสียงอู้อี้

เดี๋ยวสิ  ลุงถังห้ามนอกบทเด็ดขาด

เสือดาวคิดพลางพยามเบี่ยงปากออกจากการถูกครอบครอง
ลำดับของแผนการที่เสือดาวอุตส่าห์วางไว้ ล่มไม่เป็นท่า
จริงๆเขาควรเป็นคนเริ่มต้น
คิดไว้แล้วว่า จะจูบตรงไหนก่อน จากหมายเลขหนึ่งไปหมายเลขสอง

ช่างแผนเถอะ

แม้จะหัวเสียนิดหน่อยที่ไม่ได้ทำสิ่งที่คิดไว้ แต่ใจอีกฝั่งกลับยินยอมและยินดี เมื่อลุงถังจับเอาขาเปลือยของเขาพาดไปกับเอวของลุง

เสือดาวน้อยเกือบทรงตัวไม่อยู่ การยืนขาเดียวมันลำบาก
ต้องตั้งใจทรงตัว ทั้งที่มือที่ลูบลึกเข้าไปที่ตรงนั้นทำให้วอกแวกมากๆ

“หิว” เสือดาวยังคงบ่น แต่เสียงพร่าเหลือเกิน


นาทีนี้ การเลือกว่าควรป้อนอะไรให้เสือดาวก่อนดี เป็นการตัดสินใจที่ยากมาก

“อยากกินอะไรก่อน” ชายอายุมากกว่ากระซิบถาม

มือขวาวิ่งวนอยู่ที่บั้นท้ายแน่น
แกล้งกรีดมือตามแนวยาว เสือดาวทำเสียง ฮื่อ และเกร็งแก้มก้นเข้าชิด
ลุงถังใช้อีกมือขยับเนคไทของตนให้คลายออก
ปากก็ก้มลงสำรวจร่องรอยน้ำฝนที่แก้ม

ตกลงจะให้เลือกจริงหรือเปล่า

เสือดาวเองก็เลือกไม่ถูก เสียงประท้วงของท้องดังโครกคราก แต่บางอย่างในอกและกึ่งกลางตัวก็ปะทุ
ผะผ่าว
ผิวกายกระหายสัมผัส อยากให้ลุงลูบไปให้ถ้วนทั่ว
หิวทั้งหมด

แซนวิสแฮมชีสและผักโขมอบชีส วางบนเคาน์เตอร์ด้านหลังเสือดาวนี้เอง
เมื่อคนเป็นเด็กเลือกไม่ได้
เขาที่มีวุฒิภาวะมากกว่าจึงตัดสินใจแทนให้
.
.
.
อา…
ลุง…
ชีสนั้นมันอุ่นร้อน
เหนียวหนืดและยืดยาว


เป็นการกินที่ทำให้ให้อิ่มแล้วก็กลับมาหิวไม่รู้จบ

ถูกหลอกล่อเสียแล้วเสือน้อย
ทำให้ลืมความหิวแบบหนึ่งเสียสิ้น

like a fool

-จนกว่าจะพบกันใหม่-

#Apfoolsme
@tonstreenature

[ืniyataan]

เสือดาวน่าเอ็นดู..ส่วนชีสที่ลุงถังเลือกน้าน..นนนนนนนน 

[treenature]

13 เมษายนปีนี้ลุงถังไม่ได้พาเสือดาวไปเล่นน้ำที่ไหน

สำหรับลุงถังและเสือดาว วันนี้มันกลายเป็นวันสำคัญ

ไม่มีการคุยกันว่า วันนี้พิเศษยังไงหรือจะมีงานเลี้ยงกันแบบไหน
แค่ตื่นเช้ามา มองตาแล้วยิ้มให้กัน แค่รู้สึกว่าแดดวันนี้มันอุ่นดี แสงที่ส่องลงเตียงนอนดูสวยกว่าวันไหนๆ
เสือดาวใช้ตากลมแป๋ว มองอ้อนจนได้จูบบางๆมาหนึ่งจูบ
วันนี้คนอายุน้อยกว่าออกจะนัวเนียมากกว่าที่เคย
เสือน้อยไล่ริมฝีปากไปตามรอยเครารอบปลายคาง ถูไถให้ปลายหนวดครูดไปมากับแก้มใสของตน
ลุงถังงับเอาริมฝีปากล่างของเสือซนไว้ ในจังหวะที่ปากของเสือดาวกำลังเคลื่อนผ่าน
ดูดดึงจนเจ้าของริมฝีปากร้องประท้วง
ทั้งสองเล่นกันอยู่บนเตียงอีกพักใหญ่ จึงค่อยพากันลงมาหาอะไรกิน

พากันเดินไปปากซอย
ปีนี้ลุงถังไม่กลัวน้ำ เขายังคงไม่คิดจะถือขันไปสาดใคร แต่ถ้าจะโดนสาดบ้าง ก็คิดว่าไม่เป็นไร
สงกรานต์สำหรับเขา มันไม่ได้น่าหงุดหงิดอีกต่อไป

ขอบคุณที่เล่นน้ำกัน ขอบคุณที่พาเสือดาวมาหา

ตอนที่ลุงพาเดินผ่านที่ตรงนั้นที่เคยมีเด็กนั่งร้องไห้ เสือดาวก็อมยิ้ม ลุงถังเองก็กระชับมือที่จูงกันไว้แน่นเข้า
ใครจะคิดว่า คนเราสามารถเก็บคนรักได้ง่ายๆตามซอกตึก
ถึงแม้ปีนี้เสือดาวจะไม่ใช่เด็กหลง แต่ลุงก็ยังคงจูงมือเอาไว้  ขณะพากันไปหาของกินที่เซเว่น อีเลฟเว่น

ลุงถังกับเสือดาวมาเดทกันที่เซเว่นบ่อยๆ ก็แค่เดินคุยกันไปตามทางเดินระหว่างชั้นขนม
ยืนเถียงกันเรื่องปริมาณน้ำตาลหน้าตู้เย็น
เป็นอย่างนี้บ่อยจนพนักงานอิจฉา แล้วก็กลายเป็นความเคยชิน
พี่ๆเซเว่นแซวจนเสือดาวเลิกเขิน

คราวนี้ เสือดาวไม่หยิบอะไรที่มีชีสเลย ลุงถังเลยหยิบมักกะโรนีผักโขมออกมากล่องหนึ่ง วางลงในตระกร้า เสือดาวก้มลงมองตาม แล้วหลบตาลุงเป็นพัลวัน

ลุงถังหัวเราะ และยังแกล้งซ้ำ “เบื่อชีสแล้วเหรอ”

เสือดาวหมุนตัวหนีช้าๆ พยายามไม่ให้มีพิรุธ ซ่อนแก้มที่แดงผ่าวจากสายตาลุง

ก่อนตอบเบาๆ “เจออันที่อร่อยกว่าแล้ว”

“อ่อ” ลุงถังตอบกลับได้แค่นั้น พอคิดตามจนเข้าใจแล้วก็เขินจนต่อบทสนทนาไม่ถูก

ทั้งคู่กลับถึงบ้านในสภาพที่พอดูได้
ไม่โดนแป้ง เปียกเล็กน้อยเป็นบางจุด โชคดีที่ไม่เจอแก๊งค์ที่เล่นกันแบบบ้าคลั่ง จนพูดกันไม่เข้าใจ

ก่อนกินข้าวลุงถังพาเสือดาวอาบน้ำอีกรอบ การนั่งกินข้าวด้วยตัวที่เปียกชื้นคงไม่สบายตัวสักเท่าไหร่
เสือดาวต้องมีขี้ไคลเยอะมากแน่ๆ เดือดร้อนลุงถังต้องช่วยอาบนานไปหน่อย

ห้องชั้นล่างมีกลิ่นอาหารอวล
ถังชะงักเท้าที่บันไดขั้นที่สาม ทำสัญญาณให้เสือดาวเงียบไว้
ก่อนขึ้นไปอาบน้ำ เขาไม่ได้อุ่นอะไรทิ้งไว้นี่นา
ต้องมีคนเข้าบ้านของเขา

โจร?

ไม่มีโจรที่ไหนอุ่นอาหารไว้ให้เจ้าของบ้านหรอก
ถ้าไม่นับเสือดาว ก็มีอีกสองคนที่รู้ตำแหน่งเก็บกุญแจบ้าน

ในครัวมีหม้อต้มจืดหม้อใหญ่ แต่ไร้เงาคนทำ

ถังค่อนข้างแน่ใจว่าเป็น ถ้วย พี่ชายของเขา แต่อีกเสี้ยวของหัวใจก็หวังลึกๆว่าจะเป็นอีกคน
ต้มจืดที่ใส่ผักแปลกๆพวกนี้ มันทำให้นึกถึง
ถังเดินไปดูที่ห้องรับแขกอีกครั้ง
ไม่มีใคร แม้แต่เสือดาวก็ไม่อยู่

“เสือ…” ถังชะงัก เมื่อเห็นใครนั่งอยู่ตรงนั้นในห้องทีวี

ส่วนเสือของเขานั่งพับเพียบอยู่บนพื้น
ชายชราเคราขาวราวผู้เฒ่าเต่ายิ้มร่า แล้วกวักมือเรียก

“อาถัง กงมาแล้ว”

ถังลืมไปเสียสนิทว่าตนเองอายุ 42 แล้ว ขณะสาวเท้ายาว ตรงเข้ากอดชายชราคนนั้น

“กง” เขาพูดได้แค่นั้นเพราะร้องไห้จนคิดอะไรไม่ออก

ดีใจเหลือเกิน
คิดถึงเหลือเกิน

ชายชราหัวเราะเบาๆ “ขี้แยตั้งแต่เด็กจนแก่เลยนะอาโซ้ยตี๋”

ถังปาดน้ำตา เขาขยับขึ้นนั่งตัวตรง ไม่อายหรอก ดีใจจนยอมให้ล้ออีกกี่ครั้งก็ได้ เพราะอากงอยู่ตรงนี้แล้ว
เขาหันไปหาเสือดาวที่นั่งพับเพียบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่เงียบๆ

“เสือดาว มาหวัดดีกง” ถังบอกให้เด็กน้อยขยับมาใกล้

เสือดาวคลานเข้ามา กราบที่ตัก

น่ารักและรู้งาน

อากงลูบหัวแล้วหัวเราะเอิ้กอ้าก

“ลื้อมันเข้าใจหานะอาถัง”

“กงรู้เหรอ”

“กงได้ยิน”

“ได้ยินไร” ลุงถังเหงื่อแตก

“จะให้พูดตรงนี้?”

“กงไปไหนมา” สกิลการเปลี่ยนบทสนทนาของถังนั้นไม่เนียนเอาเสียเลย

“มานี่มา” กงสนใจฟังที่ไหน หันไปเรียกเสือดาวที่ขยับออกไปนั่งห่างๆอีกแล้ว

”ชื่อเสือดาวเหรอ”

“ใช่ฮะ”

“ไม่เหมือนเสือดาว”

เจ้าของชื่อย่นจมูก “แต่ผมทนร้อนทนหนาวได้นะ”

แน่หรือ?

“มันเหมือนตัวอะไรสักอย่างที่มาดากัสการ์” อากงทำท่าครุ่นคิด

เสือดาวตาโตแล้วกระดึ้บเข้าใกล้กว่าเดิม

“อากงเคยไปมาดากัสการ์ด้วยเหรอครับ”

นี่ถ้ามีหาง คงกำลังกระดิกดิ๊กๆ

“เคยสิ ไปอยู่ตั้งปีกว่า เบื่อแล้วก็เลยแวะกลับมานี่ล่ะ”

“อากงเคยเห็นลีเมอร์ไหมฮะ” ตอนนี้เสือดาวนั่งเกาะขาเกาะเข่าอากงแล้วล่ะ

อากงหัวเราะร่า เงยขึ้นสบตาถัง

กงเข้าใจแล้วว่า ลื้อเสียท่าให้เด็กคนนี้เพราะอะไร


ระหว่างกินข้าวกับต้มจืดแสนอร่อยฝีมืออากง จู่ๆอากงที่บ่นเรื่องอาหารกึ่งสำเร็จรูปที่ถังซื้อมาว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ ก็ถามขึ้นว่า

“ลื้อให้สินสอดเขาเท่าไหร่”

ถังเกือบสำลัก

“ยังไม่ได้แต่งงานกัน” ถังพูดเบาๆ

“เสียชื่อหมด พาลูกเขามาอยู่บ้านเฉยๆได้ยังไง”

“ผมขอมาอยู่เองครับ ผมเหงา พี่ชายไปอยู่เมืองจีน”

อากงส่ายหน้า “ไม่ได้ๆ ไหนโทรหาพี่ชายหน่อย ถามว่าเขามีแพลนกลับไทยหรือเปล่า”

อากงพูดจริง และไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ง่ายๆ

เสือดาวถึงกับออกอาการเลิ่กลั่ก

“โทรเถอะ” ถังกระซิบบอกเด็ก

เขาไม่ได้คิดว่า จะพาถังมาอยู่ด้วยกันเฉยๆหรอก แต่ก็ยังขอดูไปเรื่อยๆก่อน คิดว่ายังมีเวลา
แต่สำหรับอากงแล้ว การมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ ก็ไม่ต่างจากการร่วมหอลงโลง

อากงขอเป็นคนพูดสายกับพี่ชายของเสือดาว น่าจะมีรายละเอียดอะไรยืดยาว เห็นแยกไปคุยที่หน้าบ้าน
เสือดาวบอกไม่ถูกว่าตนเองรู้สึกอย่างไร
ใจมันเต้นตึกตักไม่หยุด ไม่สามารถคุมมือให้อยู่นิ่งได้
ไม่ใช่ว่า ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ลึกๆข้างในก็แอบยิ้มอยู่
แต่มันกระวนกระวายแปลกๆ
จึงแอบมองดูลุงถัง ที่ยังคงนั่งกินข้าวได้ปกติ

ลุงไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ
หรือลึกๆแล้วไม่พอใจกับอะไรแบบนี้

หลังจากเก็บล้างทุกอย่างแล้ว เสือดาวก็เดินหงอยๆเข้าไปที่ห้องทีวี
ลุงถังไม่อยู่ตรงนั้น มีแต่อากงนั่งอยู่
อากงไม่น่ากลัว ดูใจดี
เสือดาวจึงไปนั่งใกล้ๆ อากงกำลังดูสารคดี แบบเดียวกับที่เสือดาวชอบดูเลย

ในทีวีเป็นเรื่องโพล่าแบร์
แต่ความกังวลบางอย่างทำให้เสือดาวรู้สึกว่ามันไม่สนุก
อากงเหลือบมอง แล้วชวนคุย

“ตรงนั้นเรียก แทร์รา อินค็อกนิตา เป็นดินแดนลึกลับ”

เสือดาวเริ่มสนใจสิ่งที่อากงพูด เด็กอายุสิบแปดปี สิบเอ็ดเดือน ทำเพียงเขยิบเข้านั่งใกล้อากงวัยหกสิบเจ็ด เอียงตัวเข้าหาเพื่อตั้งใจฟัง

“กงเคยไป แต่อยู่ได้ไม่นาน มันหนาว แถมยังแพงมาก ทวีปแอนตาร์กติกาน่ะใหญ่เท่าประเทศอเมริกาได้มั้ง”

“อากงเจอเพนกวินไหมฮะ”

“อาเดลี” อากงหันมายิ้ม แล้วหยิบมือถือขึ้นมาค้นรูป

มือถืออากงเป็นรุ่นล่าสุด ในขณะที่ลุงถังยังใช้รุ่นที่ออกมาเมื่อสามปีก่อนอยู่เลย

“ส่วนนี่ก็ เพนกวินชินสแตรป”

“อันนี้ปลาวาฬใช่ไหมฮะ” ตอนนี้เสือดาวเอาโทรศัพท์อากงไปถือ เปิดดูรูปไปเรื่อยๆ หูก็ฟังอากงเล่าการเดินทางที่ผ่านมา


นานเท่าไหร่ไม่รู้
ภาพที่ถังเดินเข้ามาเห็นคือ เสือดาวนอนหนุนตักอากงของเขา
หลับสนิท
ถังปลีกตัวไปคิดอะไรเงียบๆพักใหญ่
ใต้ท่าทีที่ดูปกติ มีก้อนความเครียดหนักอึ้ง
เมื่อทุกอย่างตกตะกอน จิตนิ่ง จึงได้คำตอบที่แท้จริง
ถังเดินเข้ามานั่งที่พื้น จ้องมองหน้าคนหลับ ลูบหัวแผ่วเบา

มันรักของมัน

อากงดูออก แต่ก็ต้องถาม

“อาโซ้ยตี๋คิดยังไง”

ถังยังคงมองหน้าคนหลับ ขณะตอบคำถาม

“ตอนแรกไม่แน่ใจเหมือนกัน คิดว่าควรดูนานกว่านี้อีกหน่อย พอเขาเข้ามหาวิทยาลัย เขาจะเจอคนอีกเยอะ อาจได้เข้าใจว่าอันไหนคือความรัก”

“กลัวโดนทิ้ง ว่างั้น” อากงมองทะลุ คำถามนี้เล่นเอาถังจุกอยู่เหมือนกัน

“ก็ใช่” คำยอมรับอ้อมแอ้ม

“นิสัยไม่ชอบความเสี่ยงน่ะ อย่าเอามาใช้กับความรักเลย ตี๋ต้องมองตอนนี้ ไม่ใช่มัวแต่กลัวกับสิ่งที่ยังไม่เกิด ตรงนี้ ตอนนี้ ถามตัวเองดูว่ารักเขาไหม”

ถังยังคงมองมาที่เสือดาว ลมหายใจสม่ำเสมอนั่นทำให้มองได้ไม่เบื่อ อยากเห็นทุกท่าทางของเด็กคนนี้ไปนานๆ

“มาก” เสียงเบาแต่มั่นคง

มีคนนอนอมยิ้ม

“เท่านั้นก็พอแล้วอาถังเอ้ย อย่าลีลา เดี๋ยวมันจะหลุดลอยไป”

ความวุ่นวายเริ่มขึ้นจากตรงนั้น
เพราะอากงไม่ชอบอะไรเล็กๆ

“เล่นใหญ่เข้าไว้” อากงลูบเคราแล้วหัวเราะเอิ้กอ้าก

พี่ชายของเสือดาว บินด่วนมาถึงเมืองไทย ในอีกสองวันต่อมา
และเป็นครั้งแรก ที่เสือดาวได้เจอ ลุงถ้วย ที่ดูร่าเริงและเจ้าเล่ห์กว่าลุงถังสักสิบเท่า

หลายอย่างโกลาหล ถึงแม้จะเป็นงานภายใน
มีสินสอด มีพานอะไรไม่รู้อีกหลายพาน
มีคนเพียงสิบคนในพิธีนั้น

แต่ความศักดิ์สิทธิ์ของพิธีไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนผู้ร่วมงาน
ในนาทีที่ เสือดาวนั่งอยู่บนพื้นคู่กับลุงถัง พยายามฟังว่าอากงพูดอะไรกับพี่ชายของเขา

แต่หูอื้อเหลือเกิน ฟังไม่ค่อยเข้าใจเลย
ได้ยินแค่เพียงบางท่อน

“…ต่อไปนี้ กงขอให้เสือดาวเป็นคนในครอบครัวกง…มาอยู่เป็นคู่กับหลานกง…”

แล้วอะไรอีกนะ นอกจากหูอื้อแล้ว ตายังพร่าไปหมด

ทำไมลุงนิ่งจัง

ผู้ชายที่นั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าและจ้องหน้าเขานิ่งอยู่นี้

ยังไม่พูดอะไรกับเขาเลย

เต็มใจหรือเปล่า เสือดาวดีพอสำหรับลุงหรือยัง

จู่ๆก็รู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมา
ข้างในนี้เริ่มปวดหนึบๆ

รู้ตัวอีกที ก็ตอนที่ลุงถังกระตุกแขนเบาๆ

“เสือดาวยื่นมือมาสิ”

เสือดาวมองการเคลื่อนไหวนั้นช้าๆ ลุงยิ้มให้เขา ก่อนค่อยสวมแหวนนั่น

มือลุงสั่นและเย็น

ลุงยังคงไม่พูดอะไร แต่มีน้ำตาไหล

พอแล้ว

เสือดาวไม่ต้องการความมั่นใจมากไปกว่านี้อีก

รู้แล้ว
ไม่ต้องพูดก็ได้

ลุงลูบแหวนและนิ้วมือของเสือดาวไปมา

ขอให้มันอยู่ที่นิ้วนี้ แทนคำทั้งหมดที่รู้สึก

เสือดาวเพิ่งรู้ตัว ว่าที่ตาพร่า เพราะน้ำตามันไหล

ตามพิธีเขาอนุญาตให้กอดกันหรือเปล่า
แต่เสือดาวขอกอดลุงของเขาไว้หน่อยได้ไหม
ไม่ทันได้ขออนุญาตใคร
เสือดาวก็โผเข้ากอดลุงของเขาเอาไว้แน่น

สุดท้ายก็สะอื้นฮักอยู่ในอ้อมกอดนั้น

นี่อาจเป็นเจ้าบ่าวที่ขี้แยที่สุดที่เคยมีมา

15 เมษายน 2561

พิธีวิวาห์หนึ่งเกิดขึ้น
จากนั้นก็จบลง
แต่ความรักระหว่างลุงถังและเสือดาวยังคงมีอยู่
มากขึ้น เหนียวแน่น

รักเดือนเมษายนจังเลย

ขอขอบคุณทุกท่านที่ร่วมเป็นสักขีพยาน

จากลุงถังและเสือดาว

April fools me.

#apfoolsme

@tonstreenature

[ืniyataan]

น่ารัก..ชอบครอบครัวลุงถัง 

[Snowermyhae]

ลุงอบอุ่นจังเลยค่ะ กงด้วย เป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆ

[Madpinkie]

งืออออ ดีจัง ฉากลุงถังมือสั่นนี่ขนลุกเลย

[oki]

อบอุ่นมากเลย 

[15magnitude]

ลุงถังน่ารักมากเลยค่ะ

[yunjae123]

ชอบอากงจังเลย
บุปปัปสู่ขอเลยจ้าา 555+
น่ารักๆๆๆมากๆๆ

[AeAng11]

ดีใจกับเสือดาว&ลุงถังทำไมอยากใช้คำว่าน่าเอ็นดูกับลุงถังก็ไม่รู้อากงเจ๊งมากค่ะสู่ขอแล้วทำพิธีเลยอิอิ..

[lizzii]

ลุงถังน่ารักกกกก

[ΩPRESTOΩ]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักและอบอุ่นใจ

อากงน่ารักมาก

 

[A_Narciso]

  น่ารักจังเลยยย  ดีใจที่ลุงถังกะเสือดาวได้แต่งงานกัน

[Cloudnine]

กงมาสั้นๆแต่เด็ดขาดมาก จับแต่งงานมันซะเลย 

น้องเสือดาวโตขึ้นแล้วน่ารักจัง ไม่อยากให้ลุงถังแก่เลย อยากให้อยู่ด้วยกันไปนานๆ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ

[oki]

อยากรู้เรื่องราวตอนน้องโตขึ้นอีก ต้องรอสงกรานต์ปีหน้าเลยแน่ๆ

[Billie]

 

[Ginny Jinny]

อากงสุดยอด 

[Rafael]

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[ongard25]

ฮืออออ เขินอ่ัะ เสือดาวหนูน่ารักมากเลยยยยบ 

[wetter]

อายุห่างกันมากก แต่ก็น่ารักมากๆ

[mellowshroom]

ดีจัง 

[o4u0n7]

  กงน่ารักกก

[casson]

เนื้อเรื่องมันละมุนมากๆค่ะ

ชอบสำนวนของคุณนักเขียนมากๆ