ตอนที่ 19 ..ครอบครัวเดียวกัน
“คุณปลาคะ เย็นนี้คุณปลาอยากกินอะไรพิเศษไหมยายจะทำให้ “
“ทำไมถามแต่ปลาล่ะครับยายกิ่งแล้วผมล่ะ “
เจ้าของบ้านร่างสูงที่เดินเข้ามาสมทบแทบจะทันทีที่ได้ยินเสียงคุยกันในห้องครัว
“คุณเดียวน่ะไม่ค่อยกลับมากินข้าวที่บ้านนี่คะ ยายเลยต้องถามเฉพาะคนที่เค้าอยู่กินฝีมือยาย “
เสียงหญิงชราออกจะติดงอนเจ้าของบ้าน สงครามอดที่จะขำท่าทางคนแก่ขี้ใจน้อยไม่ได้ ช่วงนี้เขามีงานเยอะ
ไหนจะตามเรื่องของทรงพลและมายา ทั้งเรื่องฟ้องร้องกุ้งและฟาง บางวันเขาก็นัดเพื่อนๆมากินข้าวคุยงานกันที่บ้าน
แต่บางครั้งงานที่บริษัทเองก็เยอะ เขาเลยต้องกลับไปวุ่นเหมือนเดิม ถึงจะแค่พักเล็กๆ เท่านั้นแต่คนที่บ้านก็งอนกันขนาดนี้
“อ่า...ขอน้อมรับผิดครับยายกิ่ง แต่ว่า วันนี้ผมว่างนะกลับบ้านเร็วด้วยเห็นไหม”
“กลับมาแล้วหรือครับ นั่งก่อนไหมเดี๋ยวผมเอาน้ำมาให้ อ้อ..ยายกิ่งครับของผมอะไรก็ได้ครับ ตามเมนูของคุณหนูเลย เดี๋ยวผมจะออกไปรับคุณหนูก่อนพี่ป๋องกับพี่เน มารอนานแล้ว”
มัจฉาบอกยายกิ่งพลางเก็บของลุกจากที่นั่ง ไปเอาน้ำมาให้ คุณสงคราม และเลี่ยงเดินออกมาหน้าบ้าน เพื่อไปรับคุณหนูที่โรงเรียน
หลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาลและอาการก็หายดีแล้วสามารถกลับมาทำหน้าที่ได้เหมือนเดิม
แต่คุณสงครามจ้าง เนติ หรือพี่เน มาเป็นการ์ดให้เขาทุกครั้งที่เขาไปข้างนอก แรกๆเขาก็แย้งว่าคงไม่จำเป็น
แต่ก็ขัดคนตัวโตไม่ได้ ชีวิตทุกวันนี้เลยต้องมีพี่เนติดสอยห้อยตามทุกย่างก้าว แรกๆมัจฉาก็อึดอัดเพราะไม่ชิน
แต่เดี๋ยวนี้เขาทำใจได้แล้ว และพี่เนเองก็นิสัยดีน่ารักพออยู่ด้วยกันไปสักพักความเป็นคนอารมณ์ดีของพี่เนก็ทำเขาสนิทด้วยไม่ยาก
“พี่ไปด้วย”
สงครามรีบยื่นกระเป๋ากับแก้วน้ำให้มะตูมก่อนที่จะเดินกึ่งวิ่งตามหลังคนตัวบางไป
ยายกิ่งได้แต่ยิ้มด้วยความเอ็นดู เห็นแบบนี้แล้ว เธอคงจะไม่ขัดแล้วกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่
คงอยู่ที่คุณหนูตัวน้อยของบ้านแล้วว่าจะตัดสินใจยังไง แต่เท่าที่เห็นคุณหนูมาเฟียเข้าใจถึงความสัมพันธ์ของพ่อกับพี่เลี้ยง
แต่ก็อาจจะยังไม่ทั้งหมด คงต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป แต่ดูท่าทางนายจ้างของเธอจะไม่คิดเหมือนเธอเลย
เพราะท่าทางคุณสงครามแทบจะไม่ปล่อยให้คุณมัจฉาห่างตัวเลยทีเดียวทุกครั้งที่ออกนอกบ้าน จะมีคุณเนติ บอดี้การ์ดคนใหม่
เฝ้าทั้งคุณหนูและคุณปลา เรียกว่าไม่ให้คลาดสายตาเลยสักครั้ง คุณปลาเองชอบว่าคุณสงครามคิดมากเกินเหตุ
แต่เธอเห็นด้วยกับคุณสงครามเพราะจากเหตุการณ์นั้นเธอเองก็ไม่สบายใจทุกครั้งที่คุณปลาออกไปรับคุณหนูลำพัง ตั้งแต่มีคุณเนติเข้ามาทุกคนในบ้านก็สบายใจมากขึ้น
“พี่เน..เดี๋ยวแวะซื้อขนมตรงตลาดหน่อยนะครับ คุณหนูอยากกินไข่นกกระทา “มัจฉารับบอกทันทีที่เข้าไปในรถ
“ครับผม “เนติทำท่าล้อเลียนรับคำสั่งเสมือนหนึ่งว่ามัจฉาเป็นนายพล ท่าทางที่ทำประจำจนมัจฉาอดที่จะขำไม่ได้
“พี่เนทำท่าอะไรเพี้ยนๆก็น่ารักนะ คิกคิก “
“อะแฮ่ม...”
สงครามชักจะต้องคิดใหม่เรื่องวันหยุด เมื่อได้มาเห็นว่าช่วงเวลาที่เขายุ่งปลากับเน สนิทกันมากแค่ไหน
เห็นทีจะต้องเพิ่มงานให้ไอ้ธรกับไอ้รัน เขาจะได้มีเวลามาอยู่กับครอบครัวบ้าง แม้จะจีบติดเป็นแฟนแล้ว เขายังไม่ได้มากกว่ากอดกับจูบเลยเถอะ เฮอะ...
“อ่า...คุณปลาครับ คือว่า”เนติพึ่งจะเห็นว่าเจ้านายตัวโตตามมาด้วย ก็รีบสะกิดคนร่าเริงนั่นให้รู้สึกถึงสายตาขี้หวงของคุณพ่อ
“อะไรเมื่อวานยังเรียกน้องปลาอยู่เลยจะมาคุณปลาอะไรไม่เอาสิพี่เนอ่ะ “
มัจฉาอมลมจนแก้มป่องคล้ายจะพองลมจนปริ ขัดใจที่พี่ชายคนใหม่เรียกห่างเหินเกินไป แรกๆเขาไม่รู้ว่าพี่เนเป็นใคร
คิดว่าเป็นแค่การ์ดทั่วไป แต่มารู้ทีหลังว่าเป็นลูกชายคุณก้อย ที่ตอนนี้ย้ายตัวเองไปอยู่ต่างประเทศกับครอบครัวใหม่แล้ว
มัจฉาคิดถึงคุณก้อยคิดถึงเจ๊นิด ยิ่งพอได้รู้จักกับพี่เนที่ดูแลเอาใจใส่เขากับคุณหนูอย่างดี ยิ่งคิดว่าอยากมีพี่ชายแบบนี้สักคน
แต่มัจฉาลืมไปว่าสถานะของมัจฉาตอนนี้ เหมือนเป็นนายจ้างของพี่เนด้วย สายตาของสงครามที่มองมาทำให้เนติต้องขนลุก
แม้เขาจะเป็นบอดี้การ์ดผ่านงานอันตรายมาร้อยแปด แต่สายตาขี้หวงของคนตัวโตทำเอาเขารู้สึกหนาวๆแถวๆต้นคอขึ้นมาทันที เขาอยากจะบอกว่า
///คุณปลาครับวันนี้ขอห่างเหินสักวันจะดีต่อชีวิตบอดี้การ์ดอย่างผมมากครับ ///
มัจฉามัวแต่คุยกับเนติจนลืมไปว่าวันนี้คุณแฟนตัวโตมาด้วย เสียงกระแอมนั่นทำให้ปลาต้องหันไปมอง และต้องอมยิ้มน้อยๆ
เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาแต่บึ้งตึง สงครามทำเมินหน้าออกนอกหน้าต่าง เขารู้ว่าทั้งคู่สนิทกัน
อาจจะเพราะเนติเองก็เป็นเสมือนญาติเขาที่พี่ก้อยฝากดูแล เพราะเนติไม่อยากไปเมืองนอก แต่เขาก็อดที่จะน้อยใจไม่ได้เพราะดูเหมือนมัจฉาจะคุยเพลินจนลืมเขา
“พี่เดียวเป็นอะไรครับ เหนื่อยเหรอ”
แค่เสียงติดจะอ้อนนิดๆแววตาเป็นห่วงแต่ก็ปนขำที่ส่งมาให้ทำให้สงครามยิ้มออก ปรกติเขาไม่ใช่คนขี้หึง
แม้แต่กับมายาเขาก็ไม่เคยออกอาการหึงหวงน้อยใจ แต่กับมัจฉาเขาก็ไม่รู้ทำไมถึงอยากจะเป็นที่หนึ่งอยากเป็นคนที่มัจฉาให้ความสำคัญอารมณ์งอแง ที่มัจฉาเคยเย้าเขาเอาไว้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ
“เปล่าครับไม่เหนื่อยหรอกแค่แฟนไม่สนใจ”
คำตอบที่ทำเอาบอดี้การ์ดหน้าหล่อแทบจะสำลักน้ำที่กำลังดื่มอยู่ เขารู้จักสงครามเพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่เขา แม้จะไม่สนิทแต่ภาพของสงครามที่ทุกคนรู้จักไม่ใช่แบบนี้แน่นอน
“ฮ่าๆๆ ขี้น้อยใจนะครับ ตัวก็ออกจะโต พี่เนน่ะพี่ชายผมนะ “
เนติพอได้ยินแบบนั้นเขาแทบจะพ่นลมหายใจด้วยความโล่งอก เพราะทันทีที่คุณปลาบอกไปแบบนั้นสีหน้านายจ้างตัวโตดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
จริงๆวันนี้เขาว่าจะปล่อยให้เจ้านายทั้งคู่ได้มีเวลาครอบครัว แต่คุณสงครามกลับบอกว่าทุกครั้งที่มัจฉาและมาเฟียออกนอกบ้าน
คือหน้าที่ของเขาไม่ว่าคนที่ไปกับมัจฉาและมาเฟียจะเป็นใครเขาก็ต้องตามไปทุกที่ เห็นได้ชัดว่าคุณสงครามทั้งรักทั้งหวงมากแค่ไหน
คนที่คิดจะทำอะไรร้ายๆแบบที่ผ่านๆมาคงต้องคิดหนักหรือไม่ก็ไม่ต้องคิดเลย เพราะคำว่าอยู่ดีคงไม่มีสำหรับคนพวกนั้น
..............................
“พี่ปลา!!!! คิดถึงจังฮะ...งึมๆ หอมจัง”
เด็กชายตัวน้อยวิ่งรี่เข้ามากอดเอาพี่ปลาเต็มรัก รอยยิ้มกว้างของพี่เลี้ยงยิ่งทำให้เด็กน้อยมุดซุกลงกับอกทั้งส่ายหน้าส่งเสียงงึมงำๆจนคนเป็นพ่อแทบจะดึงลูกชายออกห่าง
“พอเลยเจ้าตัวเล็ก นี่แฟนพ่อนะกอดนาน ห้ามหอมด้วย ..พ่อหึง”
“หึงคืออะไรฮะ??..แล้วพี่ปลาเป็นแฟนพ่อเหรอะฮะ?”
“ใช่ มีปัญหาเหรอเจ้าตัวแสบ”สงครามเถียงกับลูกชายประจำเรื่องแฟนพ่อตั้งแต่บอกลูกว่าพี่ปลาเป็นแฟนพ่อ รู้สึกว่าเขาจะโดนลูกแกล้งบ่อยมาก
“ถ้าเป็นแฟนพ่อก็เป็นแม่เฟียอ่ะ พ่อหวงไม่ได้รู้ไหมฮะ วันนี้เฟียถามคุณครูแล้วคุณครูบอกพ่อหวงไม่ได้ฮะ “
“คุณหนูครับ เอาใหม่ครับ พี่ปลาไม่ใช่แม่ครับ พี่ปลาน่ะเป็นผู้ชายนะ เป็นแม่ไม่ได้ครับ”
“ทำไมล่ะฮะ ก็คุณครูบอกว่าแฟนพ่อก็แม่เรานี่ฮะ พี่ปลาไม่อยากเป็นแม่เฟียเหรอฮะ”เด็กน้อยเริ่มงอแงเมื่อพี่ปลาบอกว่าเป็นแม่ไม่ได้
“ฮ่าๆไม่เอาไม่งอแงสิครับ นี่ดีกว่าพี่ปลาซื้อขนมมาให้คุณหนูด้วยนะ กินก่อนๆยังร้อนอยู่เลย เดี๋ยวกลับบ้านไปค่อยคุยกันเนอะ เด็กน่ารักต้องไม่งอแง นะ คืนนี้พี่ปลาจะเล่านิทานให้ฟังสามเรื่องเลยดีไหม”
“ พี่ปลาต้องนอนกับเฟียด้วยฮะห้ามกลับห้องด้วย”
“แต่ลูกครับ พ่อล่ะครับ ...”
“พ่อก็ไปทำงานสิฮะ เฟียอยู่กับพี่ปลาได้ฮะ เนอะพี่ปลาเนอะ “
มัจฉากับเนติแทบจะหัวเราะออกมาดังๆเมื่อเจอลูกชายประชดพ่อเรื่องงงาน เด็กชายฉลาดเข้าใจแต่บางครั้งเวลากับพ่อก็สำคัญ
เขาอยากให้พ่อกลับบ้านบ่อยๆกินข้าวพร้อมกัน ดูทีวีด้วยกันใช้เวลาด้วยกันในวันหยุด แต่พี่ปลาบอกพ่อต้องทำงาน
บางครั้งก็ไม่สามารถยกเลิกงานสำคัญได้ ถึงแม้ว่าพ่อจะมีเวลาให้ทุกวันอาทิตย์ แต่ยังไงมาเฟียก็อยากให้พ่อกลับมาทานข้าวที่บ้าน
ทุกวันอยู่ดี จะว่าไปวันนี้เด็กน้อยยังแปลกใจที่เห็นพ่อมาด้วย เพราะวันนี้ไม่ใช่วันอาทิตย์
“เอาเชียวนะเจ้าแสบ เอ๊..ไหนใครบอกอยากได้กันพลาตัวใหม่น๊า....”
“เฟียๆ”
เด็กน้อยแทบจะยกมือสุดแขนเมื่อได้ยินที่พ่อพูด ลืมไปเลยว่ากำลังแกล้งงอนพ่ออยู่ เขาชอบต่อกันพลากับพี่ปลา
มีบางครั้งที่พ่อมานั่งดูด้วย พ่อต่อไม่เป็นแต่พี่ปลากับอาเนเก่งที่สุด
“พี่ว่าเย็นนี้คงมีเรื่องตกลงกับเจ้าแสบนี่ ซะแล้ว “
สงครามว่าพลางกอดลูกชายตัวน้อยที่ดิ้นๆจะไปหาพี่ปลาเอาไว้อย่างจะแกล้งขัดใจลูกชาย ทั้งหมดเดินออกจากบริเวณที่ยืนคุยกันตรงไปที่รถ
เนติมองไปรอบๆอย่างความเคยชิน ก่อนจะสะดุดเข้ากับร่างเล็กๆของใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามทางเข้าโรงเรียน
เขาเพ่งมองไปเพื่อให้แน่ใจว่าชายคนนั้นไม่ได้ประสงค์ร้ายอะไรต่อครอบครัวนี้ เนติมองเลยผ่านไปเมื่อเห็นว่าชายคนนั้นเดินตรงเข้าไปในร้านขายของชำใกล้ๆ
ไม่ได้สนใจกลุ่มเขาแต่อย่างใด เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรที่น่าสงสัย เนติก็ให้ป๋องออกรถ จากลานจอดทันที
คล้อยหลังรถตู้คันใหญ่ ชายร่างเล็กหน้าตาซูบซีด ราวกับอดนอนมาทั้งคืนก็เดินกลับออกมาจากร้านขายของชำโดยที่ไม่มีอะไรติดมือมาสักอย่างเขามองตามรถตู้คันหรูไปจนลับสายตา
“ปู...ไปเถอะ..เห็นแล้วนี่”ผู้ชายอีกคนเดินออกมาจากมุมกำแพงข้างทาง
“อืม..”
“เดี๋ยวเรื่องเงินก้อนนั้น ผมจะให้เลขาโอนเข้าบัญชีลูกชายคุณละกัน”
“อย่าให้ปลารู้ล่ะว่าเงินมาจากไหน คุณสัญญาแล้ว”
“ไว้ใจผมน่า ทั้งเงินทั้งจดหมายจะถึงมือลูกชายคุณพรุ่งนี้แน่นอน..แต่ตอนนี้เราต้องไปกันแล้ว”
// พ่อขอโทษนะลูกแค่รู้ว่าลูกสบายดี พ่อก็ไม่มีธุระอะไรที่จะไปเจอหน้า แค่ได้เห็นว่าลูกอยู่สุขสบายดีกับคนดีๆ พ่อก็ดีใจแล้ว //
เขาคิดพึมพำในใจ ก่อนจะหยิบเอากระเป๋าผ้าใบใหญ่ที่วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมาสะพาย และเดินตามหลังชายอีกคนไปอย่างไม่หันกลับมาอีกเลย
.............................................
“พี่ตูมฮะ พ่อจะซื้อกันพลาตัวใหม่ให้เฟียล่ะ มาต่อด้วยกันไหมฮะ“
“โห..คุณหนูคะ น่ารักมากอุตส่าห์นึกถึงพี่ตูม “
หญิงสาวตรงรี่เข้ามากอดเอาคุณหนูตัวน้อยไว้ พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาอย่างหมั่นเขี้ยว คุณหนูของเธอน่ารักขึ้นเยอะมาก การพูดการจาและการแสดงออก เป็นไปในทางที่ดี ยายกิ่งชมไม่ขาดปากเลย
“พี่ปลาบอกว่าถ้าเรามีต้องแบ่งปันฮะ นี่เฟียยังเอาขนมที่พี่ปลาทำไปฝากเพื่อนกับคุณครูเลย ทุกคนชอบกิน เฟียก็ดีใจฮะ เพื่อนๆมาเล่นกับเฟียเต็มเลย”
เด็กชายยิ้มตาหยีเมื่อเล่าถึงเพื่อนที่โรงเรียนแต่ก่อนไม่ค่อยมีใครอยากจะเล่นกับเขานักคงเป็นเพราะเขาไม่ค่อยอยากจะเล่นกับใครด้วย
แม้จะเหงาแต่ท่าทางและอารมณ์บางครั้งที่เด็กชายมักแสดงออกไปโดยไม่รู้ตัวมันทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้
และไม่ชอบท่าทางที่เงียบขรึมไม่ยิ้มแย้มไม่เล่นสนุกเหมือนเด็กคนอื่น ๆ วันนี้แม้ว่าเด็กชายจะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอยู่คนเดียว
ทำไมเพื่อนไม่สนใจไม่มีใครสนใจเขาเลย จนกระทั่ง พี่เลี้ยงอย่างพี่ปลาก้าวเข้ามา ทุกอย่างในชีวิตเหมือนง่ายขึ้น ดีขึ้น
พฤติกรรมดีๆของเด็กชายที่พื้นฐานเป็นเด็กดีอยู่แล้ว ก็เริ่มแสดงออกมาให้หลายคนได้เห็นความเหงาที่เคยมีหายไป
มีแต่ความสุขที่เริ่มเข้ามาแทนที่ เด็กชายคิดว่า พี่ปลาคนนี้คือของขวัญที่แสนวิเศษ
ที่เขาไม่มีวันยกให้ใคร ...อ้อ ..คงต้องยอมพ่อคนหนึ่งละ ก็พี่ปลาเป็นแฟนพ่อนี่นา แล้วเขาล่ะ จะมีแฟนดีๆอย่างพี่ปลาหรือเปล่านะ
“พ่อฮะ เฟียจะแบ่งกันพลาให้พี่ตูมเล่นด้วยได้ไหมฮะพ่อ”
“ได้สิ แต่พี่ตูมต้องว่างก่อนนะ อย่าชวนพี่ตูมเสียงานล่ะรู้ไหมเจ้าเด็กแสบ”
“ฮะ ไม่เสียฮะ พี่ตูมบอกว่าทำงานเสร็จแล้วจะมาเล่นด้วยฮะ”
”ดีมากลูกชาย ...ปลาครับ พี่ฝากเก็บอันนี้ได้ไหม”
สงครามยื่นกระเป๋าเอกสารใบเล็กให้มัจฉาก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ร่างกายที่ต้องการพักผ่อนเริ่มประท้วงเขาเหนื่อยแต่ก็ยังอยากอยู่กับลูกและมัจฉา
เนติขอตัวไปทำธุระ คงกลับมาอีกทีตอนเช้าเลย สงครามเองก็ให้อิสระแก่เนติเต็มที่ แม้จะมาทำงานให้แต่เนติก็ถือว่าเป็นญาติคนหนึ่งเหมือนกัน
“พ่อฮะ เฟียอยากมีแฟนบ้าง ขอพี่ปลาเป็นแฟนด้วยคนได้ไหมฮะ”
คำถามที่ไม่คิดอะไรเพราไม่รู้ความหมายของคำว่าแฟนเท่าไหร่ เข้าใจว่าแฟนของพ่อคือแม่ แต่พี่ปลาบอกเป็นแม่ไม่ได้เพราะเป็นผู้ชาย ถ้าอย่างนั้นพี่ปลาก็เป็นแฟนเขาได้สิ
มัจฉามองหน้าคุณสงครามพลางพยักหน้าให้ ก่อนจะขอตัวไปทำอาหารเย็นช่วยยายกิ่ง ปล่อยให้พ่อลูกได้คุยกัน
เขาเองไม่รีบเพราะมาเฟียยังเด็ก แต่การปล่อยให้เด็กเข้าใจได้เองบางทีก็เสี่ยงเกินไป เขาจึงตกลงกับคุณสงครามว่า
จะค่อยๆทำความเข้าใจไปเรื่อยๆตามวัยของคุณหนูจะไม่ปล่อยผ่านทุกคำถามของเด็ก
เพราะเขาอยากให้คุณหนูเติบโตมาบนพื้นฐานความเข้าใจในสถานะของพ่อกับพี่เลี้ยง
แม้เขาเองจะไม่แน่ใจนักว่าจะทำได้ดีแค่ไหน แต่เขาได้รับปากคุณสงครามไปแล้วว่าเรื่องนี้ พวกเขาทั้งคู่ต้องพยายาม ทำให้ได้
“มาให้พ่อกอดหน่อยมา “สงครามอ้าแขนออกกว้างให้เด็กชายตัวกลมเข้ามาซุกอกก่อนจะกอดลูกชายเอาไว้ในห้อมแขนแล้วโยกไปมาเบาๆ
“เฟียครับ เฟียจะไปเยี่ยมแม่มายาหรือเปล่าลูก “
สงครามพึ่งได้รายงานจากรันว่าทรงพลทำตามข้อเสนอของเขาโดยการฟ้องร้อง มายาทั้งเรื่องฉ้อโกงและเรื่องที่มายาร่วมมือกับเสี่ยชัย
ทำการค้ามนุษย์ข้ามชาติ โทษที่ได้รับคงเพียงพอที่จะสั่งสอนมายาให้เข้าใจ ในเรื่องความผิดที่ทำลงไป
แต่ในส่วนของความเป็นแม่เขาอยากให้เฟียกับมายาได้อยู่ด้วยกันสักครั้ง เขาไม่อยากให้ลูกกลัวแม่จนตลอดชีวิตเขา
อย่างน้อยเรื่องลูกมายาก็ไม่ได้ตั้งใจ แม้จะเคยทำร้ายกันแต่จากที่เจอกันครั้งสุดท้ายเขาคิดว่ามายาคงคิดได้เรื่องของลูก
“แม่ไปไหนฮะ”
“แม่ทำผิดแม่ต้องรับโทษ อีกนานกว่าที่ลูกจะได้เจอแม่อีก พ่อเลยอยากให้ลูกได้ลาแม่เขาสักหน่อย “
“แล้ว...แม่จะตีเฟียอีกไหมฮะ”
“ไม่หรอกลูกแม่ไม่ตีเฟียแล้ว แม่อยากจะขอโทษเฟีย ลูกจะให้โอกาสแม่เขาไหมขอให้แม่เขาได้ขอโทษมาเฟียสักครั้งได้ไหมลูก “
แม้สงครามจะโกรธมายาเพียงไหนแต่ความเป็นแม่ลูกเขาไม่อยากปิดกั้น และที่สำคัญมายาสำนึกในความผิดที่ได้ก่อ
และที่กระทำกับตัวเขามาตลอด คำสารภาพ ที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าตลอดเวลา มายาไม่เคยรักเขา มายาไม่เคยรักใครแม้แต่ทรงพล
มายารักตัวเอง ชอบความฟุ้งเฟ้อหรูหรามีหน้าตาในวงสังคม กว่าจะรู้ว่าสิ่งที่ทำมาตลอดมันผิด เธอก็คิดได้เมื่อสายไป
แต่สิ่งที่เธอร้องขอสงครามแค่สักครั้งในชีวิตที่เธอคิดไว้คือการพบหน้าลูกชายคนเดียวของเธอ มัจฉาเองก็บอกเขาหลายอย่าง
เรื่องการใช้ชีวิตที่ถูกตัดขาดมันเจ็บปวดแค่ไหน อย่างน้อยขอแค่ให้ได้รู้ว่าแม่เป็นใครอยู่ที่ไหน แค่นั้นก็พอใจมากแล้วและมัจฉาคิดว่า มาเฟียก็ไม่ต่างอะไรกับเขานัก
“ถ้าเฟียไปหาแม่พอจะไปด้วยใช่ไหมฮะ”
“ใช่ลูกพ่อจะไปด้วย พี่ปลาก็จะไปด้วยนะ “
“ได้ฮะ เฟียจะไปหาแม่แต่ว่า...พ่อฮะพ่อยังใม่ได้บอกเฟียเลยฮะว่า พี่ปลาเป็นแฟนเฟียด้วยได้ไหมฮะ “
“อืม....แฟนน่ะมีได้คนเดียวครับคุณลูกชาย พี่ปลาเป็นแฟนพ่อ แต่พี่ปลาจะอยู่กับพ่อกับเฟียไปตลอดเลย สักวันเฟียจะมีแฟนแต่เฟียต้องโตกว่านี้ก่อน ตอนนี้เฟียยังเด็กเกินไปที่จะมีแฟนนะ เข้าใจไหมตัวยุ่ง”
“เป็นผู้ใหญ่แล้วถึงจะมีแฟนได้ใช่ไหมฮะ”
“ใช่ครับ...เฟียอยากให้พี่ปลาอยู่กับเราไปนานๆไหม ฮึ”
“อยากฮะ”
“งั้นเฟียต้องทำตามที่พ่อบอกนะ”
“ทำไงฮะ”
“คืนนี้ลูกต้องรีบนอนนิทานเรื่องเดียวต้องรีบหลับ ที่เหลือพ่อทำเอง หึหึ”
“พ่อจะไม่แกล้งพี่ปลาใช่ไหมฮะ “
“ไม่หรอก พ่อรักพี่ปลานะ เฟียเข้าใจใช่ไหมลูก “
“เข้าใจฮะ แต่พ่อก็รักฟียด้วยใช่ไหมฮะ”
“แน่นอนสิ ลูกชายคนเดียวของพ่อนะ จำไว้นะลูก เฟียคือชีวิตของพ่อ พ่อรักลูกมากนะ แต่พี่ปลาก็สำคัญกับพ่อเช่นกัน เฟียรักพี่ปลาไหมลูก”
“รักฮะพี่ปลาใจดี พี่ปลาเก่ง พี่ปลาสวยด้วย ตัวหอม น่ารัก อือ..”
“เดี๋ยวๆเจ้าแสบอันหลังๆนี่ไม่ใช่แล้วนะมาให้ฟัดซะดีๆ “
เสียงหัวเราะดังลั่นมาจากห้องรับแขกมัจฉาหันมายิ้มให้กับหญิงชราที่ยืนทำกับข้าวไปพร้อมกับรอยยิ้มเต็มหน้า
ยายกิ่งเองก็รู้สึกดีที่วันนี้เธอยังอยู่ได้เห็น แต่ก่อนเธอคาดหวังว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้แต่ความหวังริบหรี่เกินจะหวัง
แต่มาวันนี้เธอต้องขอบใจหนุ่มน้อยคนนี้ คนที่เข้ามาเติมต็มครอบครัว ของคุณสงคราม เข้ามาเป็นครอบครัวเดียวกัน
สิ่งที่เธอเคยคิดว่าคุณมัจฉาคนนี้ไม่ควรรู้เรื่องราวครอบครัวที่แตกร้าวของคุณสงครามเธอไม่ต้องกังวลแล้ว
เพราะคุณสงครามได้บอกไปหมดแล้ว เธอก็ได้แต่หวังว่า คุณมัจฉาจะไม่ทำซ้ำรอยเดิมคุณมายา ที่เดินหลงทางไป
ถึงแม้เธอจะแอบกังวลเรื่องความรักของคุณสงครามและคุณมัจฉา ว่าในอนาคตคุณหนูโตขึ้น
คุณหนูจะยังรักคุณปลาของเธอเหมือนเดิมหรือเปล่า นี่ต่างหากล่ะที่เธอกังวล และยายกิ่งก็คิดว่า
คุณปลาของเธอก็คงคิดเหมือนกัน ได้แต่ภาวนาว่า ขอให้ความรักที่คุณปลาที่มีต่อคุณหนูทำให้คุณหนูยอมรับความรักนี้ได้ด้วยเถอะ.....
.
.
.
.
.
TBC .................
หวัดดีวันอาทิตย์ค่า แหะๆ คงมาได่แค่อาทิตย์ละ 1 วัน ดูจากสภาพร่างกายแล้วนะคะ5555555
เรื่องหมดสต็อคด้วย5555 ตอนหน้าปั่น NC สดๆ จิไหวม้ายยยยยยยยยยพันวาาาาาาา
บางทีคิดตอนเรื่องหลักไม่ออก ดันคิดพล็อต พี่ธรกับพี่รันออกซะงั้นแอบปั่นไว้ได้หลายตอนละ แต่ยังไม่กล้าลง เพราะกลัวสต็อคหมดแล้วปั่นไม่ทันเกรงใจคนรออ่าน
เอาเรื่องนี้ให้จบก่อนเนาะ พี่รันกับพี่ธรค่อยว่าอีกที
มีนักอ่านบางท่านบอกพันวาว่า นิยายเรื่องนี้พันวาเรียบเรียงผิดตอนทำให้งงในการอ่าน
แหะๆเอาจริงๆ พันวาไม่รู้ว่าตรงไหนที่อ่านแล้วงงๆ ช่วยบอกด้วยนะคะ ถ้าเป็นลำดับตอน
พันวาคิดว่า ไทม์ไลน์เนื้อเรื่องก็เป็นไปตามนั้นเนอะ หากใครคิดว่าตรงไหนที่ งง ๆก็บอกพันวาได้นะคะ
เพราะบางตอนมีสลับพาสกับอดีตด้วย พันวาอาจจะบรรยายไม่เข้าใจ จะได้ไปแก้ไขเนอะ ....
ตอนนี้ขอไปพักก่อนนะคะ เจอกันอาทิตย์หน้าเลย อาจจะได้มาทุกวันอาทิตย์ เพระาพี่หมอไม่อยู่ 5555แอบมาลงได้
ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านและแนะนำเข้ามานะคะ ดรั๊กก็จัง