แม่ครับบบบบบ ผมกลับมาแล้วครับบบบ
“อันยองฮาเซโยยยยยยยย” เอ๊ะ!!!~ สาวเกาหลีที่ไหนมาอยู่ในบ้านหว่า
“แม่ ๆๆ ผมกลับมาแล้วครับบบ แม่”
“อันยองฮาเซโยยยยยยยยยยยย”
อาเว่ยยยยย นี่มันไม่ใช่สาวเกาหลีนี่หว่า นี่มันแม่ตรูเองงงงง
“แม่ เป็นอะไร ทำไมพูดภาษาเกาหลีได้หละ อะไรยองๆ โย ๆ นะ”
“อ้อ อิอิ แม่ฝึกไว้จ๊ะ เมื่อกี้ดูคอนเสิร์ตดงบังชิงกิ กะว่าจะขอเงินป๊าของลูกไปเกาหลีจ่ะ เลยต้องฝึกพูดไว้ อิอิ อึ้งไปเลยใช่ไหมจ๊ะ” อะจึ๊ยยยย นึกไม่ถึงว่าเกาหลีฟีเวอร์จะระบาดมาถึงแม่ตรูด้วยนะเนี่ย เอาละเว้ย ตามน้ำกับเขาหน่อย
“อันยองยอง มองกระดงเบรียงชีกุ ชีกุ อะจึ๊ยๆๆๆดังบ๊อกๆๆ บลา บลา บลา”อิอิ เจอภาษาเกาหลีสำเนียงสุดยอดของเรา
“อ้าว อึ่ง ๆ อึ้งไปเลย ปะ ไปกินข้าวกินกว่า แม่ ยู อึน ชาน” แหมๆๆ พอเรียกว่า ยูอึนชานหน่อยเดียว ยิ้มที แก้มที่ไปฉีดมาแทบจะแตก หุหุ
“แม่ทำกับข้าวเองปะเนี่ย”
“แหมๆๆ ถ้าฉันทำเอง หล่อนจะกล้ากินหรอ ฉันซื้อมาต่างหาก”
“5555”
เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของแม่ลูกจ่อมเปิ่นลอดออกมาจากในบ้านอันแสนอบอุ่น เรื่องราวอันแสนจะเข้มข้นกำลังจะเริ่มต้นต่อไปจากนี้แล้วครับผม หุหุ
+
+
+
+
+
“หวัดดีไอ้หงอคง” เช้านี้อากาศสดใสครับ หลังจากงานเมื่อวานผ่านไปด้วยดี
“แหม อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะไอ้มะขามเน่า” อ่านะ ไอ้ลิง พอกรูอารมณ์ดีหน่อยมาลามปาม เดียะๆๆ
“เมื่อวานกรูโดดเรียนทั้งวันเลยอะ
ยืมการบ้านลอกหน่อยดิ น้าๆๆๆ” ต้องอ้อนมันหน่อย เดี๋ยวมันไม่ให้ลอก
“ได้ ๆๆแต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” เอ้า ไอ้นี่ แค่นี้ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนด้วย
“จะเอาอะไรหละ แต่อย่าแพงมากนักนะเว้ย กรูไม่ค่อยมีเงิน”
“ขอจุ๊บทีสิ”
O_O
“เฮ้ย กรูพูดเล่น อะ ไม่ต้องลอกหรอก กรูทำมาให้แล้ว ลายมืออาจจะไม่สวย แต่พยายามสุด ๆ เลยนะเนี่ย”
“ดีมากไอ้หงอคง” อิอิ มีเพื่อนดีก็อย่างนี้แหละ
“จะขอบจงขอบใจสักคำก็ไม่มี ไอ้นี่”
“เดี๋ยวกรูเลี้ยงข้าวเลยอะ”
“ไปกินตอนเช้านี้เลยได้ไหม” ทำไมต้องรีบแต่เช้าด้วยวะ
“ไม่ได้ เพราะว่ากรูมีอะไรต้องทำ อะฝากส่งด้วยนะ เดี๋ยวกรูมา” พูดจบผมก็รีบวิ่งปรู๊ดไปที่ห้องชมรม เพราะอะไรนะหรอ ก็เพราะว่าผมต้องรีบไปทวงไอ้กระจกที่เห็นไอ้พี่โมบายบอกว่าจะให้นะสิ
อิอิ จะอยู่ไหมน้า ๆ ๆ
อิอิ จะอยู่ไหมน้าๆๆ
อิอิ อยู่ด้วย.....
แต่ว่า.....
แต่ว่า.....
แล้วนั่นใคร...
เอ๊ะ พี่หญิงนิหว่า....
แล้วเอ๊ะ...
ทำไม....
ทำไม....
ทำไมหน้าต้องติดกันด้วย...
แล้วเรา.....
แล้วเรา.....
มาทำไม...
จำไม่ได้แล้ว.....
มาทำไม.....
แล้วทำไมข้างในหน้าอกข้างซ้าย......
ทำไม...
ทำไม....
มันโหวง ๆ หว่า......
ทำไม
ถามแม่....
ใช่ต้องถามแม่....
ถามแม่ดีกว่า
“เป็นอะไร ไอ้มะขามป้อม” ไอ้บร้า มาตบหัวกรูทำไมวะ
“ก็กรูเรียกตั้งหลายครั้ง เมิงไม่หัน กรูก็เลยต้องเรียกด้วยลูกตบอะดิ”
“แล้วเมิงเป็นอะไรเนี่ย ทำไมมานั่งหูตูบ หางตกเนี่ย” เออ นั่นนะสิ กรูเป็นอะไรเนี่ย ทำไมพอเห็นไอ้พี่โมบาย กับพี่หญิงหน้าติดกัน ทำไมมันโหวง ๆ หว่า
“วันนี้กรูเห็นเมิงนั่งเหม่อทั้งวัน เป็นไรหรือเปล่า ไม่สบายหรอ”
“อืม สงสัยจะไม่สบาย มันโหวง ๆ บอกไม่ถูกอะ”
“ตัวร้อนไหม” ไอ้ลิงพูดเสร็จก็เอื้อมเอาหลังมือมาอังที่หน้าผาก วันนี้ไอ้ลิงแปลก ๆ
“ตัวก็ไม่ร้อนนิเมิง”
“หรอ แล้วกรูเป็นอะไรละ ลิง กรูเป็นอะไรหรอ ฮือ ฮือ” นั่นสิแล้วกรูเป็นอะไร แล้วร้องไห้ทำไม โรคอะไรถึงทำให้กรูร้องไห้ได้เองเนี่ย ไอ้โรคบร้าๆๆ นี่คือโรคอะไรกันแน่ หือ ฮือฮือ
“ไอ้มะขาม..................นี่เมิง.......ร้องไห้!!!”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
