คำเตือนก่อนทำพิธีข้อที่ ๒ : มีนางก็ต้องมีนาย นี่เป็นเรื่องธรรมดาของโลก "อูยยยย"
ไอ้กลอนตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บที่แล่นปราดไปทั่วร่าง ตอกย้ำฝังดินว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ได้มโนไปเองหรือนอนหลับฝันแน่ๆ กว่าไอ้ผีหื่นนั่นจะยอมปล่อยผมก็ตอนฟ้าสว่าง ดังนั้นไม่น่าแปลกใจเลยที่ผมจะตื่นขึ้นมาอีกทีตะวันก็คล้อยบ่ายแล้ว
"กูจะฆ่ามึงไอ้เหี้ยติน เพราะความคิดเหี้ยๆของมึงเชียว"
ปากบ่นอาฆาตถึงไอ้เพื่อนเวรเจ้าของความคิดที่ทำให้ผมต้องเสียซิงประตูหลังให้กับไอ้ผีหื่น เท้าก็ลากสังขารเน่าๆไปห้องน้ำ โชคดีที่บ้านผมเป็นบ้านมีใต้ถุนสูงแบบเก่าก็จริงแต่สร้างปรับปรุงใหม่ให้มีห้องน้ำอยู่บนเรือน ไอ้กลอนเลยไม่ต้องลากสังขารไปไกลมากนัก
โอ้- -ซาร่าเกิดอะไรกับห้องน้ำบ้านกูกันนี่!
ห้องน้ำบ้านผมหรูนะครับ มีอ่างอาบน้ำให้แช่ด้วยสร้างตามความชอบส่วนตัวของไอ้กลอนล้วนๆ ตอนสร้างนี่โดนท่านแม่บ่นอยู่เป็นเดือนเพราะแพงมาก แต่ปกติมันรกมากและก็สกปรกหน่อยๆ (ค่อนไปทางมาก) เพราะผมขัดทำความสะอาดมันสองอาทิตย์ครั้ง (จะขัดเดือนละครั้งก็โสโครกเกินจนใช้ไม่ลง)
แต่ตอนนี้มันสะอาดมากครับ!.....ไม่สะอาดธรรมดาด้วย แต่สะอาดเอี่ยมโคตรๆชนิดที่ไปนอนเล่นบนพื้นยังได้ นี่กูโดนเอาจนตาพร่าตาลายเห็นอะไรเพี้ยนไปหรือเปล่าวะเนี่ย?
ยิ่งเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วก็ต้องกระพริบตาปริบๆ แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไปแน่แล้ว ภาพตู้เสื้อผ้าที่เคยรกและอัดแน่นด้วยเสื้อผ้าที่จับยัดส่งๆนั้นสะอาดเรียบร้อย เสื้อผ้าแต่ละผืนถูกรีดแขวนและพับเอาไว้อย่างดีเป็นหมวดเป็นหมู่ เหลียวกลับไปดูสภาพห้องนอนที่เมื่อกี้เดินผ่านๆไม่ได้สังเกตอะไรอีกครั้งก็พบว่าทั้งห้องสะอาดและไร้ฝุ่น ข้าวของทุกอย่างจัดเอาไว้เป็นระเบียบเรียบกริบ คราวนี้ไอ้กลอนรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้วเดินขาถ่างๆออกไปข้างนอกทันที
มะ- -แม่จ๋าแม่กลับมาหากลอนใช่ไหมครับ!? ครั้งสุดท้ายที่ไอ้กลอนเห็นบ้านสะอาดแบบนี้ก็คือตอนที่แม่ยังอยู่ กลิ่นหอมๆที่ลอยมาตามลมทำเอากระเพาะร้องโครกคราก ผมก้าวเท้าช้าๆไปมุมหนึ่งของบ้านที่ตั้งโต๊ะไม้กลมเอาไว้นั่งทานอาหาร พอเปิดฝาชีที่ทำจากไม้ไผ่สานออกก็เจอกับผัดผักรวมน้ำมันหอย ไข่เจียวกรอบฟูเหลืองอร่าม และข้าวสวยอีกหนึ่งโถ
ไอ้กลอนตาลุกวาวทันทีรีบนั่งลงแล้วซัดอาหารมื้อแรกของวันอย่างไม่สนฟ้าสนผีที่ไหนอีก กองทัพเดินด้วยท้องรออิ่มก่อนแล้วค่อยไขปริศนาต่อก็แล้วกัน!
"เฮ้ย! จะมัวมานั่งผึ่งพุงแบบนี้ไม่ได้ รีบไปเก็บของก่อนดีกว่า!"
ไอ้กลอนกระโจนลูกจากการนั่งเอนๆให้ข้าวเรียงเม็ดบนเก้าอี้หวายตัวโปรด หลังจากซัดไปซะเต็มคราบจนท้องตึง วิ่งกระย่องกระแย่งเข้าไปในห้องนอน คว้ากระเป๋าใบเล็กมายัดเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวลงไปลวกๆ ยังไงก็ต้องเผ่นไปซุกหัวนอนกับไอ้หมูอบก่อนชั่วคราวล่ะนะ ถึงจะต้องเจอกับอาหมวยเอมก็ยอม!
"ทำอะไรอยู่จ๊ะน้องกลอน?"
"เก็บของนะสิถามได้ เรื่องอะไรจะอยู่- -"
พูดได้แค่ครึ่งเดียวเหงื่อก็แตกพลั่ก มือที่กำลังยัดของลงกระเป๋าชะงักค้างร่างกายเกร็งแข็งไม่กล้าแม้แต่จะสูดลมหายใจสักเฮือก พลางรับรู้ถึงไอเย็นชื้นที่อยู่ด้านหลังค่อยๆขยับเข้ามาใกล้
"โอ๊ย!"
มือหนายื่นเข้ามาบีบคางและบังคับให้หันไปประสานตากับนัยน์ตาสีดำมีประกายเขียวเรือง ใบหน้าคมคร้ามยิ้มจนเห็นเขี้ยวเสน่ห์มุมปาก แต่สำหรับไอ้กลอนแล้วมันเหมือนกับการฉีปากแยกเขี้ยวพร้อมจะขย้ำมากกว่า ฮืออออ
"เป็นผีปรากฏตัวตอนกลางวันได้ด้วยเหรอครับพี่?"
+++++++++++++++++++++
หลังจากนั้นไอ้กลอนก็ถูกหิ้วจนตัวลอยมาวางลงปุบนเตียง...หิ้วลอยมาจริงๆนะครับ คอเสื้อด้านหลังถูกดึงรั้งขึ้นด้วยมือที่มองไม่เห็นและหิ้วลอยเหวี่ยงๆเหมือนเราหิ้วลูกหมาลูกแมวเป๊ะเลย!
"น้องกลอน"
"คะ- -ครับ" งานนี้ไอ้กลอนขอสุภาพเรียบร้อยเป็นผ้าพับรีดอัดกลีบอย่างดีเอาไว้ก่อนล่ะ
"กลัวพี่อย่างนั้นหรือ?"
พี่ก็รู้นี่ครับ...... "กลัวทำไมจ๊ะ น้องกลอนเรียกพี่มาเองแท้ๆ แล้วพี่ก็เป็นผัวน้องกลอนด้วย ดังนั้นพี่ไม่ทำร้ายน้องกลอนหรอก"
เหี้ย....ผัวบ้านมึงสิ "น้องกลอน" ตาคมดุหรี่ลงนิดหนึ่ง "บนเตียงพี่ทำหน้าที่ผู้ชายก็ต้องเป็นผัวสิจ๊ะ"
ลืมไปว่าพี่แกอ่านใจได้ด้วย.... "รู้แล้วก็ดี- -ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกันก่อนเถอะ"
เอ่อ.....จะข้ามขั้นตอนเกินไปหรือเปล่าครับพี่- -ไอ้นี่มันควรจะทำเป็นอันดับแรกสุดไม่ใช่เหรอ นี่โผล่มาปุ๊บปั๊บก็จับกดยัดเยียดความเป็นผัวให้ลูกเดียว กระทั่งตัวเองเป็นผียังไม่อ้าปากบอก ปล่อยให้ไอ้กลอนใช้สมองอันชาญฉลาดเฉลียวต่อจิ๊กซอว์เดาเอาเอง
"พี่ชื่อชยภพ (ชะ-ยะ-พบ) เป็นนายตานีอย่างที่น้องกลอนรู้นั่นแหละจ้ะ ต่อจากนี้ก็เรียกพี่ว่าพี่ภพนะจ๊ะ"
"ทำไมต้อง- -"
"เรียกพี่ภพนะจ๊ะ"
ผมพยักหน้ารับรัวๆและกลืนส่วนที่เหลือของประโยคลงคอพร้อมกับน้ำลายฝืดๆ ก็ไอ้นัยน์ตาเขียวเรืองๆนั่นมันเข้มจัดขึ้นมานะสิ....น่ากลัวโคตร ไอ้ผีหื่นนี่สงสัยจะไม่ได้น่ารักเรียบร้อยเหมือนคำพูดคำจาซะแล้ว
"พะ- -พี่ภพครับ"
"ว่าไงจ๊ะ?"
"กลอนขอยกเลิกได้เปล่าอ่ะ คือกลอนตั้งใจจะเรียกนางตานีมาไม่ใช่- -ไม่ใช่"
ใบหน้าหล่อคมสลายรอยยิ้มลงทันควันแถมตาดุเขียวเข้มจัดขึ้นจนผมถอยกรูดไปซุกติดกับหัวเตียง
"ไม่ได้!"
น้ำเสียงพี่ท่านช่างเย็นยะเยือกน่ากลัวสมกับเป็นผีเสียนี่กระไร.....
"เราเป็นผัวเมียกันแล้ว น้องกลอนเป็นคนเรียกพี่มาเอง แถมยังบอกว่าให้พี่มาฝังรากฝังชีวิตอยู่กับน้องกลอน เพราะฉะนั้น- -อย่าคิดจะทิ้งพี่ง่ายๆเชียวและก็อย่าคิดหนีไปไหนด้วย ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน"
"ก็กลอนไม่รู้นี่ว่าตานีต้นนั้นจะเป็นตัวผู้ เอ๊ย! ผู้ชาย นึกว่าจะต้นไหนก็เป็นนางตานีหมด!"
นึกแล้วก็อยากจะร้องไห้ชิบหาย....ก็จริงไหมล่ะครับ เคยได้ยินแต่นางตานีอย่างโน้นนางตานีอย่างนี้ เพิ่งจะรู้เมื่อวานนี่แหละว่าโลกนี้มีนายตานีอยู่ด้วย
"จะมีแต่ผู้หญิงได้อย่างไรกัน? มีผู้หญิงก็ต้องมีผู้ชายด้วยสิจ๊ะ เพียงแต่ว่านายตานีมีน้อยกว่าและไม่ค่อยจะออกมาสุงสิงกับมนุษย์มากเท่ากับนางตานีเท่านั้นเอง"
แล้วพี่มาสุงสิงกับผมทำไมล่ะคร้าบบบบบ....
"น้อง-กลอน-เรียก-พี่-มา-เอง-นะ-จ๊ะ" ไอ้ผีหื่นตอบกลับความคิดของผมชัดๆเน้นๆพร้อมกับรอยยิ้มชวนสยองจนผมรีบพยักหน้าหงึกหงักยอมรับความผิดแต่โดยดี ไม่กล้าออกปากคัดค้านเถียงอะไรอีก
"เอาล่ะ พี่ว่าน้องกลอนอย่าสนใจเรื่องนี้จะดีกว่าอยู่ไปเรื่อยๆประเดี๋ยวก็ชินไปเอง พี่รับรองว่าพี่จะดูแลน้องกลอนเป็นอย่างดีตามความต้องการของน้องกลอนจ้ะ"
"คะ- -ครับ" แล้วคุณคิดว่าผมจะตอบเป็นอย่างอื่นได้อีกเหรอ
"เนี่ย- -พี่ก็เพิ่งจะทำความสะอาดบ้านให้น้องกลอนเสร็จ อาหารนั่นก็ด้วย พี่ละเหนื้อยเหนื่อย"
ลางสังหรณ์อันน้อยนิดในตัวเห่าเตือนไม่มีหยุด ผมขยับตัวถอยห่างไอ้พี่ภพจนแทบจะสิงกับหัวเตียง
"ตอนนี้ก็เริ่มค่ำแล้วน้องกลอนมานอนเป็นเพื่อนพี่ได้ไหมจ๊ะ?"
มันจะไม่ได้นอนหลับเฉยๆนะสิ! หน้าหื่นขนาดนั้นน่ะนะ....แล้วที่สำคัญพี่แกเป็นผีไม่ใช่เหรอไง? ผีที่ไหนเขาหลับเขานอนตอนกลางคืน ยิ่งดึกยิ่งคึกคักล่ะไม่ว่า!
"ไม่" ผมตอบเสียงแข็งลืมกลัวไปชั่วขณะ "กลอนเพิ่งตื่นยังไม่ง่วงหรอก"
"งั้น- -" มันยังยังคอยส่งยิ้มหวานให้ไม่เลิกรา "เรามาออกแรงเรียกเหงื่อกันดีกว่า ตอนดึกจะได้หลับสบายๆ
"ไม่เอา!" ไอ้กลอนยังยืนยันคำตอบเดิม ก่อนจะข่มความอายตัดสินใจพูดออกไปตรงๆด้วยใบหน้าแดงจัด ไอ้ผีหน้ามึนนี่จะได้เลิกเซ้าซี้เสียที "กลอนยังเจ็บอยู่!!!"
มันกระพริบตาก่อนหัวเราะเสียงดัง หลุดออกจากมาดสุภาพเรียบร้อยที่ใช้มาตั้งแต่เริ่มแรกทันที แขนหนาเย็นชื้นตวัดผมเข้าไปกอดแน่น
"ก็ได้เห็นแก่หน้าแดงๆที่น่ารักของน้องกลอนก็แล้วกัน แต่อย่าคิดว่าจะหลบได้ตลอดนะน้องกลอน"
มันยอมถอยให้ก้าวหนึ่งแต่ก็ไม่วายยื่นหน้ามาหอมแก้มและขู่เบาๆพอให้ขนลุกซู่ (ขนลุกด้วยความกลัวนะครับ อย่าเข้าใจผิด)
แล้วคืนนั้นถึงไอ้กลอนจะรอดจากการถูกเสียบ...แต่ไอ้พี่ภพมันก็ไม่พลาดที่จะกอดผมเอาไว้กับร่างเย็นๆของมันทั้งคืน แน่นอน- -ไอ้กลอนก็นอนตัวแข็งตาค้างอยู่ทั้งคืนสิครับ!
หลับลงก็บ้าแล้ว!!!....
+++++++++++++++++++++
ผมนั่งมองไอ้พี่ภพที่กำลังขุดลอกท้องร่องแทนผมอย่างแข็งขันด้วยความทึ่ง ดูแบบนี้แล้วมันก็ไม่เห็นจะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปเลยสักนิด พี่แกเล่นทำงานกลางแดดร้อนเปรี้ยงได้เสียสถาบันผีๆมาก
"พี่ภพ" ในที่สุดผมก็อดปากถามไม่ได้ "ผีนี่เขาปรากฏตัวกลางแดดได้ด้วยเหรอ?"
มันหยุดทำงานแล้วเดินกลับมาหาผม เอ๊ะๆๆ อย่าเพิ่งด่าว่าไอ้กลอนขี้เกียจนะ ก็รู้อยู่ว่าสภาพร่างกายผมยังไม่พร้อมทำงานอย่างแรง แต่ท้องร่องพวกนี้ก็ต้องรีบทำให้เสร็จ ดังนั้นไอ้พี่ภพมันเลยอาสาทำงานแทน
"ปรกติพวกเราก็คงอยู่ได้ทั้งกลางวันและกลางคืน เพียงแต่การปรากฏตัวตอนกลางคืนจะมีปัจจัยหลายอย่างที่เอื้ออำนวยทำให้มนุษย์เห็นตัวง่ายกว่าเท่านั้นเอง"
"อ้าว? ไหนเค้าว่าผีนอนตอนกลางวันแล้วออกเพ่นพ่านตอนกลางคืนไง"
"ก็ถูกอยู่เหมือนกัน จริงๆก็แค่ออกมาตอนกลางวันมันเปลืองพลังงานกว่าเท่านั้นเอง จากที่เห็นทั่วทั้งร่างก็อาจจะเห็นเป็นเงาเลือนๆ พวกเราส่วนใหญ่เลยเลือกที่จะไปไหนมาไหนตอนกลางคืนมากกว่า แต่จะเป็นเวลาไหนพวกมนุษย์ก็ไม่เห็นอยู่แล้วนี่ น้องกลอนไม่ต้องไปสนใจหรอก"
"แล้วไหงพี่ถึงได้ผ่าเหล่าผ่ากอผีโผล่ออกมาให้เห็นชัดขนาดนี้ล่ะ?"
"ก็พี่เป็นผัวน้องกลอนไงจ๊ะ เลยเป็นกรณีพิเศษ"
กูไม่น่าถามเลย..... (T^T)
ฟอดดดด!!!!
ผมเหวอไปเลยเมื่อมันยื่นหน้ามาหอมแก้ม ตั้งสติได้หน้าก็ร้อนจนทอดไข่สุกได้สบายๆ แม่ง- -เคยแต่หอมสาวๆสวยๆเพิ่งจะโดนตัวผู้หอมแก้มก็วันนี้แหละ!
"น้องกลอน"
ผมสะดุ้งเฮือกหันไปมองมันที่หรี่ตาเอ่ยเรียกเสียงต่ำอย่างหวาดๆ
"น้องกลอนเป็นคู่ตัวผัวเมียกับพี่แล้วนะ เลิกคิดถึงผู้หญิงอื่นได้แล้ว!"
"กลอนเป็นผู้ชายนะพี่" ไอ้กลอนแก้ตัวเสียงอ่อย "มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่จะชอบผู้หญิงสวยๆ"
ใช่...สวย น่ารัก เซ็กซี่ นมโตๆ นี่แหละสเป็คของพี่กลอน
"ยังไม่เลิกคิดอีก!"
"เฮ้ย! อะไรกันวะไอ้พี่ภพ ก็บอกแล้วว่ามันเป็นธรรมชาติของผู้ชายกลอนห้ามใจได้ที่ไหนกันล่ะวะ!"
ไอ้กลอนตวาดเถียงกลับไปอย่างลืมตัวมาคิดได้ว่าทำผิดไปอย่างมหันต์ก็ตอนที่ไอ้พี่ภพฉีกยิ้มหวานหยดที่ดูออกว่าแกล้งทำ และบรรยากาศรอบตัวที่นิ่งสนิทกระทั่งใบไม้ไม่กระดิกลมไม่พัด....นี่มันลมสงบก่อนเกิดพายุชัดๆ
"นั่นสินะจ๊ะ เรื่องอย่างนี้มันห้ามกันได้ซะที่ไหนโดยเฉพาะกับผู้ชายอย่างพวกเรา"
ผมถอยกรูดหันหลังวิ่งหนีทันที ไม่ได้โง่นะครับถึงจะมองไม่ออกว่าไอ้พี่ภพมันคิดจะทำอะไร แต่ผมพลาดซ้ำสองตรงที่ลืมไปว่ามันเป็นผีเพราะนั้นต่อให้วิ่งเร็วแค่ไหนก็หนีไม่พ้น!
ปึก!!!
"โอ๊ย!"
ไอ้กลอนที่หลับหูหลับตาวิ่งชนโครมกับอะไรบางอย่างจนหน้าหงาย แต่ก็ถูกแขนแข็งแรงรวบเอวไว้ได้ทันก่อนจะหงายหลังก้นจ้ำเบ้า แต่ผมว่ายอมล้มจนสลบไปเลยจะดีกว่าตกอยู่ในกำมือของไอ้พี่ภพแบบนี้....
"น้องกลอน ตอนนี้พี่ภพอยากกอดน้องกลอนม๊ากมาก น้องกลอนคงเข้าใจธรรมชาติของผู้ชายดีใช่ไหมจ๊ะ- -ว่าเรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้"
มาแล้วไงครับ....เสียงหวานเพชฌฆาต ถ้ามันพูดจ๊ะๆจ๋าๆแบบนี้ต้องซวยแหงๆ
"มะ- -ไม่"
"ไม่ปฏิเสธใช่ไหม พี่รู้อยู่แล้วว่าน้องกลอนต้องเข้าใจแน่นอน"
ฮืออออ~~~~ใครก็ได้ช่วยผมที!!!! ++++++++++++++++++++
"อะ อื๊ออออ....อย่า"
เหี้ยเอ๊ยไอ้กลอน! ห้ามเสียงแผ่วอย่างกับยุงบินแบบนั้นมันจะได้ผลอะไรริมฝีปากร้อนจัดถึงได้ไม่หยุดลากไล่ไปตามใบหน้าจนทั่ว แล้วค่อยไล้ลงไปที่ลำคอ ไหปลาร้า ลาดไหล่ จนกระทั่งไปหยุดที่หน้าอก แถมด้วยการขบเม้มบริเวณตุ่มไตให้เจ็บจี๊ดแบบเสียวๆจนต้องสูดปาก พรุ่งนี้ตัวไอ้กลอนต้องลายพร้อยแน่เลย
"ยะ- -อย่า"
ผมต้องออกปากห้ามอีกครั้งเมื่อไอ้ผีหื่นมันดูดดึงยอดอกจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบเสียงดังขึ้นมาให้อายเล่น ปลายลิ้นเย็นๆตวัดทั้งเลียทั้งดูดสลับกัน อีกข้างมันก็ไม่ยอมให้น้อยใจใช้นิ้วมือสะกิดบีบดึงจนแผ่นอกกระตุกแอ่นตามจังหวะนิ้วจังหวะปาก
ดูดให้ตายผมก็ไม่มีนมให้พี่กินหรอก เพราะงั้นรีบปล่อยมันเถอะ ฮืออออ~~~~~
แต่แทนที่ไอ้ผีหื่นมันจะหยุดกับไถลตัวลดต่ำลงไปที่หน้าท้อง พลางเงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้มร้ายๆ ก่อนจะดึงขาผมให้แยกออกจากกันและเอาไปพาดไว้ที่เอวมัน มือเย็นๆสอดลงใต้ตัวไปสัมผัสกับบั้นท้ายก่อนบีบเคล้นหนักหน่วง แล้วนิ้วสากก็ค่อยสอดแทรกเข้ามาจนสะดุ้ง จะดิ้นขยับตัวหนีก็ถูกล็อคขาเอาไว้แน่น
"คับจังเลยน้องกลอน"
"หยุดพูดนะ!!! อะ- -เอามันออกไปเลย ผมไม่เอานะเว้ย!!!!"
"น้องกลอนก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเอานี่จ๊ะ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง"
ฮือ~~~ไอ้ผีเหี้ย!!!!
ผมกัดปากลั้นเสียงคราง นิ้วเย็นๆของมันตัดกับอุณหภูมิร้อนจัดในช่องทางอย่างแรงจนรู้สึกแปลกๆ ซ้ำร้ายมันยังควานนิ้วครูดไปตามผนังด้านในจนเผลอออกแรงบีบรัดไปก็หลายหน
"อ๊ะ!!!"
ชิบหายแล้วไง....ผมยกมือปิดปากตัวเองแทบไม่ทันเมื่อนิ้วมันสัมผัสโดนจุดๆหนึ่งที่ทำให้สมองว่างเปล่าเสียววาบตั้งแต่หัวจรดปลายตีน ยกตัวแอ่นสะโพกรับหลุดปากร้องครางออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่
"หึๆ ตรงนี้สินะ"
มึงหัวเราะได้จิตมากไอ้พี่ภพ.... พอรู้จุดเสียวมันก็แกล้งด้วยการทั้งกดทั้งคว้านให้ผมร้องครางจนคอแห้ง ทว่าพอจะถึงที่สุดก็เสือกลดจังหวะลงไม่ยอมปล่อยให้ไปสักที มันแกล้งอยู่นานจนน้ำตาคลอด้วยความอยาก ทิ้งความอายยอมอ้อนมันเสียงหอบ
"พะ- -พี่ภพ สะ- -ใส่เข้ามาเถอะ- -กลอนไม่ไหวแล้ว"
"ได้เลยจ้ะ เมียจ๋า"
ถึงจะเป็นฝ่ายขอร้องเองแต่พอเห็นลูกชายมันไอ้กลอนก็ถึงกับชะงักหน้าซีดด้วยความกลัว แล้วเปลี่ยนเป็นแดงเข้มด้วยความอาย....มันยัดใส่ตรงนั้นของกูได้ยังไงวะ! ถึงว่า- -เจ็บเหี้ยๆ!!!!
"ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ เจ็บแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสียว" มันปลอบพลางกดจูบหนักๆที่แก้ม
เออ....ตอนทำมันก็เสียวอยู่ แต่หลังจากนั้นมันก็เจ็บน๊านนาน!!!
ไอ้กลอนกัดปากแน่นเมื่อเจ้ากล้วยใบใหญ่ยักษ์ค่อยๆเบียดแทรกเข้ามาในร่างกาย ถึงจะถูกปลุกเร้าและขยายด้วยนิ้วนานพอควร แต่ขนาดที่แตกต่างกันมากก็ยังทำให้เจ็บอยู่ดี
"ใจเย็นๆน้องกลอน อย่าเกร็ง"
ก็ยังดีที่ไอ้พี่ภพมันยอมอ่อนลงเมื่อเห็นว่าผมเจ็บมากจริงๆ มันหยุดขยับตัวอยู่นิ่งๆให้ร่างกายไอ้กลอนได้ปรับตัว แม้ว่ามันจะต้องข่มอารมณ์อยู่ไม่น้อย ก่อนจะมอบจูบหวานๆปรนเปรอดึงรั้งความสนใจออกจากความเจ็บด้านล่าง ยิ่งได้ผลมากเป็นพิเศษเมื่อมันเลื่อนมือข้างหนึ่งไปรูดรั้งเจ้ากลอนน้อยที่คอตกให้ลุกชูคอขึ้นมาใหม่
"เอ๊ะ!?"
มารู้ตัวอีกทีก็กล้วยใบยักษ์ก็ถูกใส่เข้ามาจนสุดโคน ไอ้พี่ภพมันหัวเราะหึๆแบบที่ทำให้หน้าต้องร้อนฉ่า
"เก่งมากจ้ะเมีย"
"หยุดพูดเลยนะ!!"
"ก็ได้ งั้นเลิกพูดแล้วลงมือทำดีกว่า- -เนอะ"
เลิกกันแค่นี้นะครับ....ตอนนี้ปากไอ้กลอนไม่ว่างที่จะมาเล่าอะไรให้พวกคุณฟังแล้วล่ะ เพราะถ้าไม่อ้าปากร้องครางก็ถูกจูบเหมือนจะถูกดูดวิญญาณ เหนื่อยจนจะตายคาเตียงอยู่แล้ว!!!
ฮือออ~~~ไอ้ผีหื่น พระอาทิตย์ตกจนขึ้นอีกรอบแล้วนะมึง ปล่อยกูให้หลับให้นอนสักทีเถ้ออออ~~~~~ ++++++++++++++++++
สวัสดีค่า ตอนนี้น้องกลอนก็หาเรื่องทำร้ายตัวเองอีกแล้ว (เอ๊ะ! หรือว่าพี่ตานีมันวางกับดักล่อลวงน้องกลอนกันแน่!?!?)
สำหรับใครที่คิดว่าน้องกลอนเลือกต้นตานีผิด....ขอสปอยล์ว่าน้องไม่ได้เลือกผิดค่ะ แต่คุณพี่ตานีมันร้ายยยยย~~~~ เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
