หัวข้อ: Which one? รัก||หลอก||เด็ก แจ้งข่าวตีพิมพ์ คห. 697 [28/06/19]

[Tuffina]

หว่ายยยยยยยย เด็กดี คุณวีรู้ความจริงแล้ววว

[จันทร์เจ้าเอ๋ย]

 

[JokerGirl]

คุณวีรู้ความจริงแร่ะ ดีนะที่เป็นผู้ใหญ่พอจะรอฟังเหตุผลของทีม

[FeaRes]

พอบอกให้อ้อน น้องก็อ้อนเลย ดาเมจรุนแรงงงง ทีมน่ารักกกก

คุณวีรู้ความลับของทีมแล้ววววว แต่น่าจะยังไม่รู้ว่ามีแฝดใช่ม่ะ
ชอบคุณวีนะ ไม่ใจร้อน ให้โอกาสน้องอธิบาย จริงๆน่าจะถามออกไปเลยก็ได้นะ---

ฝั่งเทสต์เนี่ยดูน่าหนักใจกว่า... รึเปล่า 55555
รออ่านต่อน้าาาาา

[Coffeeblack]

ชอบนิยายเรื่องนี้จัง สนุก ไม่เครียดดี

ใจแปลบไปกับเทสต์ เริ่มรู้สึกดีๆกับเวย์

แต่เจ้าตัวกลับคิดว่าคนที่คบกัน คุยกัน กินข้าวด้วยกัน

ทำอะไรด้วยกันเป็นทีมซะงั้น ฮืออออ


ส่วนป๋ากับอีหนูเราชอบคู่นี้มาก ป๋าสายเปย์ 555

อารมณ์คุณวีบางทีก็น่ากลัวนะ น้ำตาซึมไปกับทีมเลยตอนโดนเมิน

คุณวีรู้ความจริงล่ะ รอทีมอธิบาย

[o4u0n7]

ทีม เหมือนจะขี้อาย แต่แสดงออกแบบจุใจจริงๆ 

[Piima]

โอ้ยยย

รู้ความจริงสักที เครียดแทน

[Dee^daY]

เรื่องใกล้กระจ่างแล้ว ..

[littlepig]

Chapter 11: เด็กดีไม่หูเบา





“เลคเชอร์ที่กูขอได้รึยัง?”






เวย์ทักเพื่อนสนิทที่เพิ่งเลิกเรียน ภาคนั่งปุลงข้างร่างสูงที่ยังคงแขนเดี้ยงจากอุบัติเหตุที่ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเขา สีหน้าครุ่นคิดที่หาได้ยากยิ่งบนใบหน้าของเพื่อนสนิททำให้เวย์เริ่มเป็นห่วง





“เร่งจังวะ”ภาคบ่นอย่างไม่เป็นจริงเป็นจัง นั่งลงข้างร่างของคนเจ็บด้วยสีหน้าเหม่อลอย






“มึงเป็นคนทำกูเดี้ยงแบบนี้ มึงก็ต้องรับผิดชอบป่ะวะ?”ร่างสูงหัวเราะ แต่เมื่อไม่ได้รับเสียงตอบรับจากคนข้างๆ เวย์จึงสะกิดเพื่อนอย่างแปลกใจ





“เฮ้ย มึงโอเคป่ะวะ?”




“อ๋อ อือ โทษๆ”เด็กหนุ่มผมยาวประบ่าที่รวบเป็นมวยครึ่งหัวตามประสาหนุ่มติสท์แตกก้มลงหยิบเลคเชอร์ที่ตนจดไว้เป็นการไถ่โทษออกมาให้ แต่ท่าทีใจลอยของเขาก็ยังทำให้เวย์เป็นกังวลอยู่ดี





“ภาค มึงไหวมั้ย?”





“เวย์ พ่อมึงมีแฟนรึยังวะ?”






“เอ่อ...น่าจะมีแล้วนะ ถามทำไม?”ร่างสูงขมวดคิ้ว ร้อยวันพันปีเพื่อนเขาไม่เคยถามถึงพ่อของเขา ทำไมจู่ๆวันนี้ถึงได้อยากรู้อยากเห็นขึ้นมา






“แล้ว...เป็นนักศึกษามหาลัยเรารึเปล่า?”





“มึงรู้อะไรมา?” เวย์หูผึ่งทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ถึงแม้เขาจะยังไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรมากมายเกี่ยวกับคนรักของบิดา แต่เขาก็คิดว่าพ่อของเขาไม่น่าจะถึงขั้นสานความสัมพันธ์กับนักศึกษาของตัวเอง





แต่ก็นะ...พ่อของก็ไม่ได้ขึ้นชื่อเรื่องความเป็นคนที่ทำตามกฎเสียเมื่อไหร่








“เมื่อกี้นะ กูแค่ขอคู่กับพี่คนนึงตอนทำงานกลุ่ม พ่อมึงนี่แทบจะกระโดดมาแดกหัวกู แถมพี่คนนั้นก็หันไปมอง’จารย์แกแบบ โคตรลึกซึ้งอ่ะ พอเลิกเรียนกูเลยลองตามพวกเขาไป คือแบบ..มีจับมือถือแขนกันที่ลานจอดรถด้วยเว้ย แล้วเข้าไปทำอะไรกันในรถก็ไม่รุ้ ฟิล์มมันมืด กูมองไม่เห็น พอดีมีอาจารยืเดินมากูเลยหลบออกมาก่อน”






“จริงดิ?”ร่างสูงเลิกคิ้วอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง





“เออดิ นี่กูถ่ายรูปมาด้วยเนี่ย”




เพื่อนรักของเขาล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า ในเวลาเดียวกันเสียงรถที่เข้ามาจอดเทียบฟุตบาทข้างโต๊ะของพวกเขาก็เรียกความสนใจของเวย์กลับมา วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขานัดพี่เทสต์มารับที่ม้านั่งหน้าคณะ ร่างโปร่งในชุดนักศึกษาเปิดประตูลงมาจากรถ ยกมือทักคนรักแล้วเดินตรงมาหาเด็กหนุ่มทั้งสอง เวย์ยิ้มกว้าง โอบเอวบางของชายหนุ่มแล้วหันกลับมาหาเพื่อนนั่งอ้าปากค้างมองภาพตรงหน้า





“ภาค นี่พี่เทสต์ แฟนกู”





ภาคได้แต่อ้าปากพะงาบๆแต่ไม่มีเสียงลอดออกมา เทสต์เลิกคิ้วอย่่งประหลาดใจ ไม่มั่นใจว่าเพื่อนของคนรักมีปัญหาอะไรทางสมองรึเปล่า





“ภาค?” เวย์เรียกเพื่อนอีกครั้ง




“หือ? เอ้อ..หวัดดีครับ” ภาคยกมือไหว้ร่างโปร่ง เทสต์ยกมือรับไหว้ตามมารยาทแล้วหันมาหาคนรักที่อยู่ข้างกาย





“จะกลับกันเลยมั้ย?”




“อ๋อ ได้ครับ งั้นกูไปละนะ”




ประโยคหลังร่างสูงหันกลับมาพูดกับเพื่อนรัก ภาคขมวดคิ้วจ้องหน้าเทสต์ แล้วหันไปหาเวย์ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก





“มึง กูลืมเลคเชอร์อีกอันไว้ที่ร้านถ่ายเอกสาร ไปเอาเป็นเพื่อนกูหน่อย”





หือ?




เวย์ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เมื่อกี้ก็ครบแล้วนี่นา





แต่สีหน้าที่แทบจะวิงวอนของเพื่อนรักทำให้เขาพยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้





“พี่เทสต์รออยู่นี่นะครับ เดี๋ยวผมมา"





“เดี๋ยวพี่เอาให้” เทสต์เสนอตัว ไม่อยากให้คนเจ็บต้องเดินมาก




“ไม่เป็นไรครับ เผื่อพี่ต้องเลื่อนรถ ป่ะ ไอ้เวย์” ภาครีบขัด ดึงเพื่อนรักให้เดินตามออกมาอย่างไม่เต็มใจ เมื่อลับสายตาของคนอายุมากกว่า ภาคดึงร่างสูงเข้าไปในหลืบแห่งหนึ่งที่ไม่มีคนเดินผ่าน





“อะไรของงมึงวะ?”เวย์เริ่มหงุดหงิด วันนี้ภาคทำตัวแปลกไปจนน่าสงสัย คนผมยาวล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แล้วเปิดรูปถ่ายที่เขายังไม่มีโอกาสเปิดให้อีกฝ่ายดูเมื่อครู่ เวย์รับมาดูอย่างงุนงง ดวงตาสีรัติกาลเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าภาพที่อยู่ตรงหน้าคืออะไร






“นั่นแหละ...”ภาคเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงสาร เวย์ส่ายหน้าอย่างไม่ยอมรับความจริง ส่งโทรศัพท์คืนให้เพื่อนราวกับว่ามันเป็นแท่งเหล็กร้อน “มึง..โอเคมั้ย?”





“กู…กูกลับละ”




“เฮ้ย...มึงจะไม่คุยเรื่องนี้หน่อยเหรอวะ?”ภาคถามอย่างไม่เข้าใจ




“กูกลับละ”ร่างสูงเอ่ยย้ำ ราวกับไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไรนอกจากนั้น เวย์เดินออกมาจากซอกหลืบนั้นด้วยสีหน้าเหม่อลอย ร่างโปร่งที่นั่งรออยู่ที่ม้านั่งรีบลุกมาพยุงคนรักอย่างเป็นห่วง




“เป็นอะไรรึเปล่าเวย์? เพลียเหรอ?”




ร่างสูงเหลือบมองคนที่ถามเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล เขาไม่อยากเชื่อว่าคนที่สามารถมองเขาด้วยสายตาแบบนั้นจะสามารถคบกับคนอื่นลับหลังเขาได้ ไม่ต้องพูดถึงพ่อของเขา




“ครับ...เพลียนิดหน่อย” เวย์ตัดสินใจที่จะไม่ถาม “วันนี้กลับบ้านเลยนะครับ ผมอยากอยู่กับพี่เทสต์”




เขาสังเกตว่าใบหน้าขาวแอบขึ้นสีเรื่ออย่างน่ารัก ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีแล้วพยักหน้าเล็กน้อย พยายามซ่อนรอยยิ้มมุมปากแต่ยังคงไม่อาจรอดพ้นสายตาของร่างสูง





“ได้ เดี๋ยววันนี้พี่สระผมให้ ไม่ได้สระมาหลายวันแล้วใช่มั้ย?”




“ครับ..” ร่างสูงตอบเสียงเบาหวิว ยังคงไม่สามารถละสายตาจากใบหน้าเนียนที่เหมือนกับใบหน้าในรูปถ่ายที่กำลังกอดแขนบิดาของเขาไว้ด้วยท่าทางที่ไม่เหมือนอาจารย์กับลูกศิษย์แม้แต่น้อย






เขาไม่เชื่อ....






แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริง อย่างน้อยที่สุดเวย์ก็อยากจะอยู่ในโลกของความสุขใบนี้อีกซักพักก่อนที่จะได้รู้ความจริง จะว่าเขาขี้ขลาดก็ได้ แต่ตอนนี้ เขายังไม่พร้อมจริงๆ





“เป็นอะไรรึเปล่าเวย์ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย” คนขับรถถาม มือที่จับอยู่บนพวงมาลัยเอื้อมมาจับมือของเขาไว้ข้างหนึ่งแล้วบีบเบาๆอย่างเป็นห่วง “เครียดอะไร?”





“แค่กลัวเรียนไม่ทันน่ะครับ” ร่างสูงโกหก “ผมง่วง ถ้าถึงบ้านแล้วปลุกด้วยนะครับ”





เขายังไม่อยากพูดอะไรกับร่างโปร่งตอนนี้ เขาไม่เชื่อใจตัวเองให้พูดคุยกับพี่เทสต์โดยที่ไม่เผลอพูดอะไรที่เขาจะเสียใจทีหลังออกมา ร่างสูงตะแคงร่างไปทางหน้าต่าง ไม่อยากเห็นสายตาเป็นห่วงที่เหลือบมองเขาเป็นระยะในตอนนี้













“คิก…”






วีรภัทรลืมตาขึ้นพบกับเสียงหัวเราะเบาๆที่ดังขึ้นใกล้ๆ ชายหนุ่มโอบร่างโปร่งที่นอนอยู่บนอกไว้ไม่ให้ไหลตกลงไปข้างๆ





“ขำอะไรครับ?”




“ไอ้กล้า...เพื่อนผมน่ะครับ มันจะพาแฟนไปเที่ยวทะเล เลยอยากหาที่ปลอมวอยเชอร์โรงแรม คือแฟนมันเกลียดการเสียตังค์มาก มันเลยจะหลอกแฟนมันว่าได้วอยเชอร์มาแล้วจ่ายราคาเต็มให้โรงแรม”ร่างโปร่งส่ายหน้ากับความเกรียนของเพื่อน






“ก็เอาไปสิ จะปลอมทำไม วอยเชอร์โรงแรมเรามีตั้งเยอะ” วีรภัทรว่า “ถามเพื่อนสิว่าจะไปไหน เดี๋ยวฉันจัดการให้”





ทีมลังเล แต่มาถึงขั้นนี้จะไม่ทำเพราะกลัวผิดสังเกตก็คงไม่ได้ ร่างโปร่งจึงพิมพ์ถามสถานที่กับเพื่อนไป







“วันนี้วันเกิดไอ้เชษฐ์มัน ไปด้วยกันนะ” ร่างสูงกระซิบบอก ทีมพยักหน้าอย่างว่าง่าย





“คุณวีซื้อของขวัญรึยังครับ?”






“อือ อันที่อยู่บนโต๊ะไง”





“อันที่...อ๊ะ!” ร่างโปร่งชะงักกึกเมื่อเห็นกล่องพลาสติกขนาดกลางที่เขาไม่ได้สังเกตเห็นตอนเข้ามาบนโต๊ะทำงานของร่างสูง





“นั่นมัน....”





“เอาไว้ใช้กับน้องมีนไง” วีรภัทรยิ้มกริ่ม






“คุณวี! น้องยังเด็กอยู่เลยนะครับ!” ทีมนึกสงสารเด็กหนุ่มร่างเล็กที่ดูบอบบางจนน่าใจหายคนนั้นจับใจ เหลือบมองกล่องวัตถุประหลาดบนห้องเป็นระยะราวกับว่ามันจะกระโดดมาหาเขาได้ทุกเมื่อ “ไม่รุนแรงไปเหรอครับ”






“เชื่อฉันสิ ฉันน่ะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เพื่อนอยู่แล้ว” ร่างสูงขยิบตา ก่อนจะชันตัวขึ้นนั่งบนที่นอน “ไปอาบน้ำกันดีกว่า งานมีทั้งวัน ไปเร็วๆจะได้กลับเร็วๆ”





ทีมพยักหน้า ลุกขึ้นจากเตียงแล้วฉุดให้ร่่างสูงที่ยื่นมือมาให้ลุกตามขึ้นมา ก่อนที่ทั้งสองจะเดินตามกันเข้าไปในห้องน้ำ เริ่มต้นวันใหม่ที่สดใสด้วยสายน้ำที่สดชื่นและเสียงครางร้อนเร่าสะท้อนก้อง


-----------
รีบมาและรีบไป5555

[❣☾月亮☽❣]

รีบไปเคลียร์กับพ่อดีกว่านะ

[่KEI_jry]

อยากให้รู้ตัวกันเร็วๆแล้ววววววว 

ไม่เอามาม่าเยอะ

[FeaRes]

ทางฝั่งเวย์ก็เริ่มรู้อะไรแล้วเหมือนกัน ถึงจะยังเป็นการเข้าใจผิดก็เถอะ แง่วว
จริงๆน่าจะถามออกไปเลยก็ได้นะ จะได้รู้เรื่อง พี่เทสต์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนี่นา
จริงๆตอนดูรูป เวย์น่าจะเอะใจบ้างนะ เทสต์ใช่คิดจะไปกอดแขนใครแบบนั้นที่ไหนล่ะ โถ่

รออ่านต่อน้าาาาา

[question09]

 

[Piima]

โอ้ยยย

อยากให้เคลียร์กันเลย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ความลับทะยอยแตกมาทีละเรื่อง

คุณวี รู้แล้วว่าทีม ใช้ชื่อเทสต์ แต่รอให้ทีมบอกเอง

เวย์ รู้ว่าเทสต์เป็นกิ๊กกับพ่อ แต่ไม่รู่รู้ว่านั่นคือทีมไม่ใช่เทสต์
ภาค นี่ชอบทีมสินะ
แต่ไม่สังเกต แววตา ท่าทาง ไม่รู้จักของเทสต์ที่มีต่อตนเลย
 
ไม่น่าเชื่อการเป็นแฝดนี่ทำให้เรื่องมันอีรุงตุงนังขนาดนี้
       
 

[o4u0n7]

  น่าจะเคลียร์ๆ กันไป เดี๋ยวเดินหน้า เดี๋ยวถอยหลัง เจ็บทั้ง 4 ฝ่าย

[SOMCHAREE]

มาม่า ลอยมาาาาาาาาาาา

[minkey]

ขอให้เคลียร์แบบม่าไม่หนักหน่วงอ่ะ
 
 

[Petit.K]

เรื่องเริ่มคลายแล้ววว โอยยยลุ้น สงสารเวย์ อยากให้เคลียร์กันสักที สงสารทีมกับเทสต์ด้วยไม่น่าเลยยย

[Minkanin]

ลุ้นอ่า~~~~~
จะเป็นไงต่อ >_______<

[WilpeR]

คู่พ่อรู้แบบน่าจะคุยกันรู้เรื่อง แต่คู่ลูกเนี่ยซิเวย์จะใจเย็นคุยกับเทสต์ดีๆไหมเนี่ย

[Dee^daY]

เริ่มระแวงกันแล้ว ..

[เป็ดอนุบาล]

รีบๆเคลียร์กันนะอย่าปล่อยไว้นานๆคนอ่านหน่วงกลัวมาม่า
หน่วงอ่ะแบบนี้ความสัมพันธ์ที่ต้องอยู่แบบระแวง

[•♀NoM!_KunG♀•]

เคลียกันให้ลงตัวเด้อ

[JokerGirl]

อย่าปิดปากเงียบไปคุยกันจะได้รู้อะไรที่คาใจ

[twinmonkey0311]

 

[JACKSON]

 

[somakimi]

  โอยยยฟามลับจะแตกกกแร้วววว

[Bb nale]

เวย์ถามเลยเถอะ มันน่าขัดข้องใจแทน

[Piima]

คิดถึงนุ้งทีม