ตอนที่ 30 : ผลที่ตามมา (1)“พี่ภูมิเห็นข่าวหรือยังครับ” มีคุณรีบโทรหาภูริชทันทีที่เห็นรูปคู่ของพวกเขาหราอยู่ในหน้าข่าวออนไลน์หลายสำนัก เป็นภาพภูริชแตะเอวเขา เอียงหน้าเข้ามาชิดเหมือนกระซิบอะไรบางอย่าง สีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข เนื้อข่าวเขียนเป็นเชิงหยอกเย้าว่าผู้บริหารคนเก่งมากับใครทำไมดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษ หรือว่าจะมีข่าวให้แปลกใจ บ้างก็เขียนว่าสาวๆ ต้องอกหักเมื่อภูริชผู้บริหารหนุ่มไฟแรงควงหนุ่มน้อยหน้าตาดีมาสวีทแทน
“ข่าวอะไรครับ พี่เพิ่งประชุมเสร็จลากยาวตั้งแต่เช้า”
“เดี๋ยวผมส่งลิ้งค์ไปให้ครับ” มีคุณจัดการส่งข่าวเท่าที่เขาอ่านเจอไปให้ภูริชดู
“คุนจะถือสายรอไหมขอพี่อ่านให้จบก่อน”
“พี่ภูมิโทรกลับมาก็ได้ครับ ผมจะรอ”
“ครับเดี๋ยวพี่โทรไป” มีคุณกดวางสาย ถอนใจออกมาเบาๆ เขากังวลเกรงว่าภาพที่เผยแพร่ออกไปจะกระทบกับภูริช ลำพังเขาไม่เสียหายอะไร มีคุณยอมรับตัวเองมานานแล้วว่าเขาชอบผู้ชาย
“ครับพี่ภูมิ” มีคุณรีบกดรับสายด้วยน้ำเสียงกังวล
“พี่อ่านแล้วนะคุน”
“ผมขอโทษครับ” เป็นความผิดของเขาที่ลืมไปว่าภูริชเป็นใคร ภาพลักษณ์ที่ออกไปจะส่งผลกระทบต่อหน้าตาทางสังคมของภูริช เขาควรคิดให้ได้ไวกว่านี้
“ขอโทษไปก็ไม่ช่วยอะไร พี่เสียหายไปแล้ว”
“ผม...” มีคุณพูดไม่ออก เป็นครั้งแรกที่เขาอยากร้องไห้ออกมา “ให้ผมโทรไปหานักข่าวไหมครับ ผมจะอธิบายเองว่ารูปที่เห็นมันไม่มีอะไรทั้งสิ้น”
“เป็นห่วงพี่เหรอ” เสียงถามอ่อนลง
“ครับ”
“งั้นประกาศแต่งงานกัน”
“อะ..อะไรนะครับ!!” มีคุณตะลึงจนพูดไปออกไปชั่วขณะ ดูพ่อของแฝดทำ “พี่ภูมิ! ผมจริงจังนะครับ”
“พี่ก็จริงจังใครบอกไม่จริงจัง คุนต้องรับผิดชอบแต่งงานกับพี่ซะดีๆ”
“อย่าเพิ่งเล่นครับมันไม่ใช่เวลา”
“ก็นี่ไงทางออกของเรา คุนแต่งงานกับพี่ก็จบ ไม่มีใครกล้าเอาไปนินทาหรือพูดหลับหลังเพราะมันชัดเจนอยู่แล้ว”
“โธ่พี่ภูมิ” มีคุณลากเสียงอ่อนใจ เมื่ออีกฝ่ายไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับใครเขา
“ก็ได้ครับ” ภูริชทำน้ำเสียงยอมแพ้ “ถ้าคุนยังไม่อยากแต่งเราหมั้นกันเอาไว้ก่อนก็ได้”
“ถ้าขืนพี่ภูมิยังพูดเล่นอีกผมจะไม่คุยด้วยแล้ว”
“อ้าวคุนจะไม่รับผิดชอบพี่เหรอ ทำแบบนี้ไม่ได้นะพี่เสียหาย”
“แค่นี้นะครับ”
“เดี๋ยวคุน” ภูริชรีบเรียกเอาไว้ เมื่อเห็นว่ามีคุณทำท่าจะวางสายขึ้นมาจริงๆ “อย่างอนสิครับคุยกันก่อน”
“ก็พี่ภูมิเอาแต่พูดเล่นผมยิ่งเป็นกังวลอยู่” น้ำเสียงตัดพ้อกลายๆ ทำให้ภูริชต้องรีบแก้ตัว
“พี่เปล่า แต่พี่อ่านแล้วไม่เห็นมีอะไรให้กังวลมันเรื่องจริงทั้งนั้น ถ้าเป็นพวกข่าวเท็จก็ว่าไปอย่าง”
“แต่มันจะกระทบกับหน้าตาทางสังคมของพี่ภูมิหรือเปล่าครับ คนจะมองพี่ภูมิไม่ดี”
“ทำไมถึงไม่ดีครับ”
“พี่ภูมิก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไร”
“พี่ไม่รู้ครับเพราะไม่เคยคิดว่ามันไม่ดี” น้ำเสียงของภูริชจริงจัง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามีคุณพูดถึงอะไร แต่เขาอยากให้อีกฝ่ายมั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดอย่างนั้น
“หรือคุณคิดว่าการเป็นแฟนกับพี่ทำให้คุนดูไม่ดี”
“เปล่าครับผมไม่ได้คิดแบบนั้น” มีคุณรีบปฏิเสธไม่อยากให้ภูริชเข้าใจผิด “พี่ภูมิอย่าลืมสิครับว่าผมชอบผู้ชาย หน้าที่การงานผมก็ไม่มีผลกระทบอะไร ผมภูมิใจในตัวเอง ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองผิดแปลกหรือแย่กว่าคนอื่น เพียงแต่พอเป็นพี่ภูมิ ผม..ผมไม่แน่ใจเพราะสถานภาพทางสังคมเราต่างกัน
“ชื่นใจ”
“อะไรครับ?”
“ก็ที่คุนห่วงพี่มากกว่าตัวเองไงครับ”
“ใครพูดแบบนั้น” มีคุณพูดพึมพำอยู่ในลำคอ อายที่เผลอแสดงออกให้ภูริชรู้ว่าเขาเป็นห่วงชายหนุ่มแค่ไหน
“คุนฟังพี่นะไม่ว่าใครจะมองยังไงหรือพูดอะไรก็ช่างพี่ไม่สน ความรักไม่ใช่เรื่องผิด เราไม่จำเป็นต้องก้มหน้าหรือหลบๆ ซ่อนๆ พี่ภูมิใจที่ได้เดินข้างคุน ภูมิใจที่เป็นคนกุมหัวใจคุนเอาไว้ได้ คนทั้งโลกต้องอิจฉาพี่ที่มีแฟนทั้งดีทั้งน่ารัก”
“เกินไปแล้วครับ” แม้ในเวลาเคร่งเครียดแบบนี้มีคุณก็ยังอดเขินไม่ได้
“เรื่องจริง แฟนพี่น่ารัก” ภูริชทำเสียงโอ่ โล่งใจขึ้นเมื่อได้ยินเสียงมีคุณหัวเราะออกมาเบาๆ เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นกังวลกับเรื่องไร้สาระพวกนี้
“ใช่ที่ไหนครับ ผมยังไม่เคยรับปากสักคำ”
“รับแล้ว คุณรับว่าเป็นภรรยาของพี่”
“ผมขี้เกียจเถียงกับพี่ภูมิแล้ว เอาเถอะครับถ้าพี่ภูมิคิดแบบนี้ผมค่อยโล่งใจ แต่ก็ยังอดห่วงพ่อกับแม่ของพี่ภูมิไม่ได้ ถ้าท่านรู้เข้าจะเป็นยังไงครับ ผมไม่อยากเป็นคนทำให้ท่านไม่สบายใจเลย” มีคุณนึกถึงคุณสัณณ์กับคุณภารวีทั้งสองคนดีกับเขามาก เขาจึงไม่อยากเป็นตัวก่อปัญหา
“คุนไม่ต้องห่วง เอาไว้พี่จะคุยกับพ่อเอง พ่อพี่ไม่สนใจพวกข่าวสังคมหรือข่าวซุบซิบพวกนี้อยู่แล้ว”
“แต่..”
“ไม่เอาครับอย่าคิดมาก เดี๋ยววันนี้พี่รีบกลับแล้วเราค่อยปรึกษากันดีไหม”
“ก็ได้ครับ พี่ภูมิทำงานเถอะเย็นนี้ค่อยคุยกัน”
“ครับผม” มีคุณวางสาย ลำพังตัวเขามีคุณจะไม่รู้สึกอะไรสักนิด แต่ที่เขาคิดมากเพราะเป็นห่วงภูริชและครอบครัว ความรัก ความห่วงใย ความห่วงหาอาทรมันเป็นแบบนี้นี่เอง
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“คุน พ่อเรียกให้พี่กับคุนไปพบที่ห้องนั่งเล่น”
“ตอนนี้เลยเหรอครับ” ภูริชเพิ่งกลับถึงบ้าน พวกเขาจึงยังไม่ได้ปรึกษาหารือกัน
“ใช่แต่คุนไม่ต้องกังวล พี่จะคุยกับพ่อแม่เองว่าพี่เป็นคนเริ่มเป็นคนจีบคุนเอง”
“พี่ภูมิไม่ต้องออกหน้าปกป้องผมก็ได้ครับ ตอนเห็นข่าวผมตกใจมากไปหน่อยแต่ตอนนี้มีสติดีแล้ว”
“พี่ไม่ได้ปกป้องพี่แค่พูดความจริง ไปกันเถอะครับ” ภูริชยื่นมืให้มีคุณ เขากุมมือเล็กกระชับ บีบเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ ร่างสูงเดินเคียงคู่ไปกับคนตัวเล็กกว่า จับมือไว้จนเกือบถึงห้องนั่งเล่นจึงปล่อยมือ
“ภูมิ คุน”
“ครับพ่อ”
“ครับคุณลุง” มีคุณใจเต้นแรง ถ้าบอกว่าเขาไม่กังวลก็คงโกหก แม้จะพยายามบอกตัวเองว่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดก็ตาม
“จะแต่งกันเมื่อไหร่จ้ะ”
“ครับ?!!” มีคุณตกใจกับคำถามที่โพล่งออกมาของคุณภารวีจนเผลอขึ้นเสียงสูง
“คุณภา!” คุณสัณณ์ทำเสียงเหนื่อยใจ “เรื่องนี้ให้ผมเป็นคนคุยเอง คุณช่วยนั่งนิ่งๆ ก่อนเถอะ”
“ภาก็พูดไปตามรูป รูปมันเห็นๆ กันอยู่ว่าคู่นี้รักกัน ”
“คุณภา” คราวนี้คุณสัณณ์ลงเสียงหนัก ภรรยาจึงยอมเงียบลง
“อย่าไปสนใจแม่เขา ตกลงข่าวนี้คืออะไรมีความจริงมากน้อยแค่ไหน” คุณสัณณ์ส่งแท็บเลตให้ภูริช ในข่าวขยายภาพจนเห็นใบหน้าชัดเจนทั้งเขาและมีคุณ
“จริงครับพ่อ ผมชอบคุน” ภูริชพูดด้วยเสียงหนักแน่น เพื่อแสดงความจริงใจ
“กำลังคบกันอยู่อย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ครับ” ไม่ใช่ครับ!”
“ตกลงคบหรือไม่คบ” คุณสัณณ์ถามเมื่อคำตอบที่ได้จากทั้งสองคนไม่ตรงกัน
“ไม่ได้คบครับ”
“ผมจีบอยู่ครับ”
“สรุปคือภูมิยังจีบคุนไม่ติดอย่างนั้นใช่ไหม”
“ใช่ครับพ่อ”
“คุน”
“ครับคุณลุง” มีคุณอดหน้าเสียไม่ได้เมื่อคุณสัณณ์หันมามองเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
“ภูมิทำอะไรให้ไม่สบายใจหรือเปล่า ไม่ได้ทำให้อึดอัดหรือบีบบังคับใช่ไหม”
“ไม่ใช่ครับ” มีคุณรีบปฏิเสธ กลัวคุณสัณณ์เข้าใจภูริชผิด
“จะให้โอกาสพี่เขาไหม”
“คือผม..” มีคุณหน้าแดงเมื่อคุณสัณณ์พูดอย่างตรงไปตรงมา
“ถ้ากังวลเรื่องลุงกับป้า...”
“พ่อกับแม่ค่ะ” คุณภารวีค้านขึ้นมาเพราะอดใจไม่ไหว ลุงป้าอะไรกัน
“คุณภาเดี๋ยวผมจะให้คุณพูด แต่ตอนนี้ขอผมพูดก่อนตกลงไหม”
“ค่ะ” คุณภารวีทำเสียงหงอยเมื่อโดนสามีดุอีกครั้ง
“เมื่อกี้พูดถึงไหน” คุณสัณณ์ทำหน้านึกก่อนพูดต่อ “ถ้ากังวลเรื่องพ่อกับแม่ก็ขอให้สบายใจได้ อย่ามองว่าพ่อกับแม่แก่สิ พ่อยังทันสมัยอย่าหาว่าคุยเลย” คุณสัณณ์พูดติดตลก “พ่อกับแมเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้สบาย รับรู้ตลอดว่าตอนนี้โลกมันไปถึงไหนกันแล้ว”
มีคุณเผลอเม้มปากเข้าหากัน เขากำลังคิดหนักไม่รู้ว่าจะตอบผู้ใหญ่อย่างไรดี เขารู้ตัวแล้วว่าเราชอบภูริช แต่มันเหมาะสมจริงๆ ใช่ไหม ก่อนหน้านี้มีคุณไม่เคยกังวลแต่วันนี้เขาเริ่มคิด
“คุณก็บอกไปสิคะว่าเพื่อนคุณเพิ่งจัดงานแต่งงานให้ลูกชายแต่งกับผู้ชายไป งานออกใหญ่โต แขกเหรื่อเยอะแยะ” คุณสัณณ์เลิกคิดจะห้ามคุณภารวี ดูเหมือนภรรยาเขาจะอดใจไม่ไหวจริงๆ
“ถ้ายังกังวลไม่สบายใจ ไม่มั่นใจว่าพ่อกับแม่คิดอย่างนั้นจริงหรือเปล่า พ่อมีความลับบางอย่างจะบอก”
“อะไรครับพ่อ” ภูริชเป็นคนถามบิดาขึ้นมา
“หึหึ” เสียงหัวเราะขำของคุณสัณณ์ทำให้มีคุณแปลกใจ เดาไม่ออกว่าประมุขของบ้านพูดถึงอะไร
“ห้องของเจ้าภูมิน่ะ”
“ครับ?” มีคุณไม่เข้าใจว่าเกี่ยวอะไรกับห้องของภูริช
“ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แม่เขาโกหกเพราะอยากให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน ริอ่านจะเป็นกามเทพให้ลูกชาย”
“แม่” ภูริชหัวเราะออกมาดังๆ เรื่องนี้เขาไม่รู้มาก่อน “แม่อยากให้ผมคบกับคุนหรือครับ”
“หึหึ ก็ตามนั้น ว่าไงคุนจะให้โอกาสพี่เขาไหม” มีคุณนั่งหน้าแดงแล้วแดงอีก เมื่อเรื่องกลับตาลปัตรไม่เหมือนกับที่เขากังวลแม้แต่น้อย
“นะครับคุน” ภูริชทำเสียงอ้อน ถ้าเขาไม่กลัวว่ามีคุณจะโกรธเขาคงบอกพ่อแม่ไปว่าไม่ต้องขอโอกาสก็ได้เพราะเขาเป็นสามีภรรยากับมีคุณเรียบร้อยแล้ว ถึงจะโดยการโกงก็เถอะ
“ตกลงเลยลูก” คุณภารวีลุ้นจนตัวโก่ง
มีคุณกลืนน้ำลายลงคอ เขาเขินที่จะพูดออกมา เมื่อทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาคนเดียว
“คุน” ภูริชเรียกเขาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าอ่อนโยน มีคุณหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนตอบออกมา
“ตกลงครับ”
“มันต้องอย่างนี้” คุณภารวีดีใจกว่าใคร
“ไป ไปคุยกันเองให้เรียบร้อย คุนคงไม่อยากคุยต่อหน้าพ่อแม่” คุณสัณณ์โบกมือไล่
“ครับพ่อ ขอบคุณครับ” ภูริชฉุดมือมี่คุณขึ้นยืน
“ผมขอตัวครับ” มีคุณพูดไม่ทันจบประโยคดีก็ถูกภูริชดึงแขนให้ออกเดิน
“ช้าๆ ก็ได้ครับพี่ภูมิ” มีคุณประท้วงเมื่อภูริชเดินเร็วจนเขาเกือบก้าวตามไม่ทัน
“ขอโทษทีพี่ใจร้อน อยากไปตกลงเรื่องฤกษ์ยามกับคุนเร็วๆ”
“เดี๋ยวครับ ผมแค่ให้โอกาสไม่ได้จะแต่งกับพี่ภูมิเสียหน่อย”
“ห้ามโกงพี่ครับเราเลยจุดนั้นกันมาแล้ว เมื่อกี้พี่เกรงใจคุนหรอกนะถึงไมพูดออกมา”
“ลองพูดสิครับผมจะโกรธพี่ภูมิ”
“พี่รู้ครับถึงไม่พูด เห็นไหมจะหาคนรู้ใจคุนเท่าพี่ไม่มีหรอก”
“อวดตัว”
“เรื่องจริง”
ภูริชดึงมีคุณเข้ามากอดทันทีที่ถึงห้องนอน เขากระชับแผ่นหลังของมีคุณแน่น กดจมูกลงบนเส้นผมนุ่ม
“สบายใจแล้วนะ”
“ครับ”
“พรุ่งนี้เราอธิบายกับคุณแม่ของคุนกัน” คุณกมลวรรณไม่อยู่ออกไปงานเลี้ยงวันเกิดญาติกับคุณปานวาด แต่เท่าที่ลองคุยมีคุณไม่คิดว่าแม่ของเขาจะรู้ข่าว
“ครับ”
“เอ่อ..ฝ้ายขอตัวก่อนนะคะ” น้ำเสียงเกรงใจของฝ้ายทำให้มีคุณผละออกจากอ้อมแขนของภูริช เขาลืมไปเลยว่าฝ้ายขึ้นมานอนเฝ้าแฝดอยู่ข้างเตียง
“ไปเถอะ” ฝ้ายรีบเดินออกจากห้อง เขินจนหน้าแดง คุณภูมิกับพี่คุนเป็นแฟนกันหรือนี่
“คุน” ภูริชหมายจะดึงมีคุณกลับเข้ามากอด แต่ต้องวืดเมื่อคว้าได้แต่ลม
“ผมง่วงแล้วครับอยากอาบน้ำนอน”
“อาบพร้อมกันไหม” ภูริชทำสายตากรุ้มกริ่ม ได้ใจเมื่อมีคุณยิ้มตอบ
“ก็ได้ครับ” เหมือนเสียงสวรรค์ ภูริชไม่พูดพล่ามทำเพลง ยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่
“เดี๋ยวครับ” มีคุณแตะนิ้วลงบนแผ่นอกของภูริช ลากเบาๆ ลงมาสู่ท้องน้อย
“อะไรครับ” ภูริชกลืนน้ำลายลงคอ หรือว่าวันนี้เขาจะได้โบนัสชิ้นงาม
“ห้องพี่ภูมิไม่ได้เป็นอะไรนี่ครับเชิญกลับห้องได้แล้ว”
“เดี๋ยวสิคุน” ภูริชประท้วงเสียงดัง
“อย่าลืมอาบน้ำพร้อมกันนะครับ” มีคุณตบมือลงบนแก้มของภูริชเบาๆ แกล้งเดินเข้าห้องน้ำอย่างช้าๆ ได้ยินเสียงภูริชงอแงไล่ตามหลังมา
“ผมไม่ชอบคนเกเรนะครับ อยากโดนตัดคะแนนก็ตามใจ” เสียงดังก่อนที่ประตูห้องน้ำจะปิดลง ภูริชทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงมองหน้าลูกชายที่นอนหลับสนิทด้วยใบหน้าเซ็งจัด
“คุณปู่ของลูกไม่น่ายกเรื่องห้องขึ้นมาพูดเลย เฮ้อ”
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
ขอตัดเป็นสองตอนนะคะ เพราะส่วนที่เหลือจะยาวหน่อย ยังเขียนไม่เสร็จ
ตอนหน้าจัดหนักจัดเต็มนิลยาค่ะ ^^
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ➴➴ กามเทพคูณสอง ♥ [ตอนที่ 41 ] 06/09/17 ✿ P.91 (อ่าน 652547 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก