ตอนที่ : 05
ปี้มมมมม!!!
โครม!!!
...ฉิบหายแล้ว ผมเกือบถูกรถชน!
จังหวะที่ผมกำลังขี่รถเข้าเลนส์ ผมไม่ทันได้มองรถหลัง รถเก๋งคันหนึ่งที่วิ่งมาด้วยความเร็ว บีบแตรรถใส่ผม ผมหันหลังกลับไปมองรถเก๋งพุ่งเข้ามาจะชนท้ายรถผมแล้ว ผมเตรียมหักรถหลบ แต่ก็ไม่ทัน เลยต้องกระโดดลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์อย่างด่วน
...ส่วนรถผมก็โดนรถเก่งชน แล้วลากไปชนเข้ากับร้านข้าวต้มริมทางอีกทอด ยังดีที่ร้านนี้เขาเปิดขายตอนเช้า ไม่งั้นต้องมีคนได้รับบาดเจ็บแน่ๆ
สภาพรถมอเตอร์ไซค์กูพังเละเลยครับ กูยังผ่อนมันไม่หมดเลย เพิ่งออกมาไม่ถึงปี เพราะขี้เกียจนั่งรถเมล์ไปวิทยาลัย อาศัยเตะบอลเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่ารถ กูต้องเตะบอลเอาเงินมาซ่อมรถอีกเหรอวะ
ผมนอนนิ่งอยู่ข้างทาง เจ็บปวดไปหมด ทั้งไหล่ ทั้งขา วันนี้มันวันซวยอะไรของกูวะ ทำไม่มีแต่เรื่องเจ็บตัว เป็นเพราะไอ้เบทหรือเปล่าวะ เจอมันมาเมื่อวานก็เกิดเรื่อง มาวันนี้ไม่วายเกิดเรื่องขึ้นมาอีก
"ขับรถยังไงของมึงวะ!"
ผมหันไปมองตามเสียง เจ้าของรถมันเปิดประตูลงมา เป็นผู้ชายแต่งตัวดี สภาพร่างกายมันยังโอเคดี ไม่มีรอยแผลใดๆ มีแต่รถมันกับผมที่พังยับ ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วครับ ไม่มีใครเดินผ่านไปมา เพราะบริเวณนี้มันเปลี่ยวมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เลยไม่มีคนแห่ออกมายืนดู
"รถกูพังขนาดนี้ มึงจะรับผิดชอบยังไง!"
"มึงขับรถเร็วเองไอ้สัด!"
ผมสวนกลับทันที ถ้าสภาพผมครบสามสิบสอง คงได้ลุกขึ้นไปเผชิญหน้ากับมันแน่ๆ ผมคงไม่ปล่อยให้มันมายืนตะคอกผมอยู่ฝ่ายเดียว มันไม่ใช่แนวกูไง
"แต่มึงขี่รถตัดหน้ากู กูไม่ชนตายก็บุญแล้ว!"
"อึ่ก!"
"มึงคุยดีๆไม่เป็นหรือไงวะ!"
ผมกัดฟันลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน ขาผมเจ็บแป๊บขึ้นมาทันที แต่ผมก็ยังทนความเจ็บเอาไว้ได้ ผมรู้ว่าผมผิดที่ขี่รถตัดหน้ามัน แต่มันก็ขับรถเร็วเหมือนกัน คิดดูละกันถ้าผมไม่กระโดดลงมาจากรถ ผมได้โดนรถมันเหยียบจมดินไปแล้ว
ผมจ้องมองหน้ามันนิ่งลงไป แววตามันเริ่มสั่นไหวหน่อยๆ คงไม่คิดว่าผมเป็นคนสู้คน และเป็นคนเอาจริง ผิดกูยอมรับ แต่มันเสือกมาใช้อารมณ์
"มึงจะเอาไง มึงพูดมาเลยดีกว่า" ผมถามมันไป
"ชดใช้ค่าเสียหายให้กู"
"มึงจะเอาเท่าไหร่?"
"สองหมื่น"
...สัด! มันไม่เยอะไปหน่อยเหรอวะ เงินตั้งสองหมื่นกูจะไปหามาจากไหน
"สองหมื่นเลยเหรอวะ?"
"เออ กูขอค่าเสียหายสองหมื่น ถ้ามึงไม่จ่ายกูจะโทรแจ้งตำรวจ"
"ถ้าผมจ่ายสองหมื่น คุณจะจบเรื่องนี้ใช่ไหมครับ?"
มีเสียงหนึ่งดังสอดขึ้นมา ผมจำเสียงทุ้มนั้นได้โดยที่ไม่ต้องหันไปมองหน้าคนพูดด้วยซ้ำ เป็นเสียงของไอ้เบทครับ ไม่คิดว่ามันจะผ่านมาเห็นผมในสภาพแบบนี้ มันมาเจอมาเห็นตั้งแต่ตอนไหนผมก็ไม่รู้ ผมไม่ได้ยินเสียงรถ หรือเห็นรถใครผ่านมาทางนี้เลย มันเดินมาหรือไงวะ
ผมหันไปมอง เห็นไอ้เบทมันกำลังเดินเข้ามา มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง ท่าทางกวนตีน แต่เสือกดูดีไง เดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆตัวผม ผมถึงได้ปล่อยคอเสื้อตนตรงหน้า จนมันหันไปมองหน้าไอ้เบท แทนที่จะมองหน้ากู มองไอ้เบทด้วยสายตาแบบไหนไม่รู้ แต่ไม่ใช่สายตาแบบที่มองกูแน่
"เบท?"
...อ่าวเฮ้ย? มันรู้จักกันด้วยว่ะ
"คนๆนี้" มันชี้นิ้วมาทางผม "เพื่อนเบทเหรอ?"
"เปล่าครับ เขาเป็นแฟนผม"
...เหี้ยเถอะ! ใครเป็นแฟนมึงกันวะ!
"มึงพูดอะไรของมึง!"
ผมเปลี่ยนเป้าหมายทันที ผลักอกไอ้เบทเต็มแรง จนมันเซถอยหลังไปนิดหน่อย แต่มันเสือกยิ้มให้ผม ผมทำหน้าขุ่นเคืองใส่มัน ยังโมโหที่มันไปทำร้ายพี่ชายเพื่อนผม และมีเรื่องกับผมตั้งแต่เมื่อวาน
"รุนแรงจังวะแฟนกู"
"มึง!"
"เฮ้ยๆเดี๋ยวดิอู่ กูขอเคลียร์เรื่องของมึงให้เสร็จก่อนได้ไหม หลังจากนั้นเราค่อยเคลียร์กัน"
ผมพุ่งเข้าไปบีบคอไอ้เบท มันจับข้อมือร้องห้ามผมไว้ก่อน ตามันมองผมอย่างดุๆแบบคนหัวเสีย แต่นี่มันเรื่องของกูนี่หว่า กูคงให้มันเข้ามายุ่งไม่ได้หรอก กูไม่ได้รู้จักหรือสนิทกับมันแบบเพื่อน จะให้มันมาช่วยไม่ได้
"เรื่องของกู กูจัดการเอง" ผมบอกมันไป ไอ้เบทจับข้อมือผมไว้มั่น เหมือนอยากให้ปล่อยคอมันเต็มที ผมแค่จับเอาไว้เฉยๆ ยังไม่ได้ออกแรงบีบ
"เงินสองหมื่นมึงมีติดตัวอยู่หรือไง"
"มันก็เรื่องของกู!"
"เอ่อ...เบทครับ"
"มีอะไร?" ไอ้เบทตวัดสายตาไปมองไอ้นั่น น้ำเสียงโคตรไร้อารมณ์จนมันหน้าเสีย
"คือจะเคลียร์กันก็ให้กลับไปเคลียร์กันที่บ้านได้ไหมครับ ผมรอค่าเสียหายอยู่น่ะ"
มันพูดขัดขึ้นมาต่อ จนไอ้เบทมันปล่อยมือออกจากข้อมือผม ล้วงเอากระเป๋าตังค์จากในกระเป๋ากางเกงออกมาโยนไปทางไอ้นั่น จนผมยืนงงในการกระทำของมัน
"ในกระเป๋าผมมีบัตรเคดิตของXXX วงเงินไม่แน่ใจว่ามีเท่าไหร่ แต่น่าจะถึงสองหมื่น คุณเอาไปกดที่ตู้ตรงนั้น ถ้าคุณกดเกินกว่าที่ขอมา คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"กูบอกว่าอย่าเสือก" คราวนี้กูออกแรงบีบคอมันเลย แต่ไอ้เบทก็ยังไม่สนใจคำพูดของกูอยู่ดี
"รีบไปกด รหัส XXXXXX"
มันหันไปบอกไอ้นั่นอีกรอบ ผมรีบปล่อยคอไอ้เบท แล้วปรี่เข้าจะไปแย่งกระเป๋าตังค์มันคืนมา แต่ผมก็โดนไอ้เบทรั้งตัวเอาไว้ จับแขนผมไขว้หลัง แล้วล็อกคอผมอีกแรง แค่มันจับแขน ผมก็จอดแล้วครับเพราะผมเจ็บตัวอยู่ ที่ยืนได้แบบนี้ ผมฝืนตัวเองทั้งนั้น
"ปล่อยกูไอ้เบท!" ผมหันหน้าไปบอก มันชะโงกหน้ามายิ้มให้กูสะงั้น
"กูไม่ปล่อย"
"จิ! มึงนี่นะ"
ผมหันไปมองไอ้เจ้าของรถหรู มันเปิดกระเป๋าตังค์ค้นเอาบัตรเคดิตออกมา เดินเอาไปกดที่ตู้กดเงินตรงใกล้ร้านข้าวต้ม จำรหัสได้แม่นด้วยไง...
...กดเสร็จมันเอาบัตรมาใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ตามเดิม
"เบทจะลองนับดูก่อนไหม?" ไอ้นั่นยื่นแบงค์ในมือทั้งหมดมาให้ไอ้เบท ดูมันกลัวไอ้เบทอยู่ไม่น้อย แต่ไอ้เบทดันส่ายหน้าให้แทนคำตอบ
"ไม่ คุณกลับไปได้แล้วไป"
"ครับ นี่กระเป๋าเงินครับ" ไอ้เบทปล่อยแขนผม แล้วเอื้อมมือไปรับมาไว้ ไอ้นั่นมันถึงได้รีบเดินไปขึ้นรถมันทันที
"ปล่อยกูได้แล้วมั้ง"
ผมบอกกับไอ้เบทครับ มันก็ยอมปล่อยผม จนผมหันกลับไปหาหัน มองหน้ามันอย่างสงสัย...
"มาช่วยกูทำไมวะ?" ผมถาม มันก็มองหน้าผม
"เห็นมึงเป็นเพื่อนข้างบ้าน กูก็เลยช่วย"
"แล้วมึงถามกูสักคำไหมวะ ว่ากูอยากเป็นเพื่อนข้างบ้านกับมึงไหม?"
"ไม่รู้ว่ะ ไม่อยากถาม"
"เหอะ! กวนตีนแล้วมึงอะ ว่าแต่...ไอ้คนเมื่อกี้มึงรู้จักมันเหรอวะ ดูมันกลัวมึงฉิบหายเลย"
"อืม...ไม่บอก"
"สัด!" ผมด่ามันครับ ด่าจบก็เดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ตัวเองครับ สภาพแม่งเละพอๆกับผมเลย...
"มันเป็นรุ่นพี่ที่คณะกู" จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา ผมไม่ถามอะไรกลับไปสักคำ รอฟังมันพูดต่อ
"มันแอบขายยาแล้วกูเสือกไปเจอมันพอดี มันเลยข้อร้องกูไม่ให้บอกเรื่องนี้กับใคร"
"ไม่ใช่ว่ามึงแอบไปซื้อเสพเองหรือเปล่า..." ผมสวนกลับ แกล้งแหย่มันไปอย่างนั้น
"กูไม่เสพยาว่ะ หน้าอย่างกูเสพเซ็กซ์เป็นอย่างเดียว"
"ถุ้ย!" อดสำลอกไม่ได้เลยกู
"แล้วมึงจะกลับยังไงอู่ รถพังขนาดนั้นแล้ว"
"เรื่องของกู"
ผมตอบมันกลับไปครับ ตัวผมเองก็ค่อยๆยกรถขึ้นมา สภาพไม่ต้องพูดถึงครับ แทบซ่อมใหม่ทั้งคัน...
"กลับกับกูไหมยังไงก็ทางเดียวกัน"
".........."
"บ้านก็อยู่ข้างกัน แถมห้องนอน...ก็ยังอยู่ตรงข้ามกันอีก..."
...ชะงักไปดิกู พอมันพูดว่าห้องนอนอยู่ตรงข้ามกันทำให้ผมนึกไปถึงคืนนั้น มันคงยังไม่รู้หรอกมั้ง ว่าผมแอบดูมันเอากัน หรือไอ้เบทจะรู้แล้ววะ ช่างแม่ง!
"กูไม่กลับ กูเกลียดขี้หน้ามึง"
"อ่าว? นี่มึงเกลียดขี้หน้ากูอยู่เหรอวะ กูเพิ่งรู้"
"จิ! ฝากไว้ก่อนเถอะมึง แล้วไอ้เรื่องเงินมึงไม่ต้องห่วง กูจะชดใช้ให้"
ผมหมายถึงเงินที่มันจ่ายค่าเสียหายให้ผมครับ ยังไงผมก็ต้องหามาคืนมันอยู่ดี ถึงแม้ว่ายังไม่มีช่องทางหาเงินมาคืนมันก็ตาม รถก็พังยับ เงินก็ไม่มี เอาจริงๆนะ วันนี้มันวันซวยของผมชัดๆ
"เรื่องนั้นกูไม่ซีเรียสหรอกว่ะ มึงมีเมื่อไหร่ค่อยเอามาใช้คืน แต่ในระหว่างที่กูรอเงินคืนจากมึง กูจะให้มึงมาทำความสะอาดบ้านกู มึงว่าดีเปล่าวะ?"
ผมหันหน้าไปมองไอ้เบททันที มันยืนยิ้มชอบอกชอบใจ แถมเดินตรงเข้ามาหาผม จะให้ผมไปทำความสะอาดบ้านมันเหรอวะ มันใช้อะไรคิด คนอย่างผมทำความสะอาดเป็นที่ไหน อย่างมากก็แค่เก็บกวาดแบบลวกๆ
"กูมีปัญญาใช้หนี้มึงอยู่แล้วเว้ย มึงไม่ต้องห่วง" ผมตอบมันไป
"ก็ได้ว่ะ กูให้เวลามึงถึงวันจันทร์ ถ้ากูยังไม่ได้เงินคืน มึงเตรียมตัวมาที่บ้านกูได้เลย"
"เฮ้ย! วันจันทร์ก็พรุ่งนี้แล้วเปล่าวะ?"
"พรุ่งนี้แล้วไง ใครจะสน"
แม่ง! พูดจาได้น่าต่อยปาก ผมยืนกัดฟันกรอดๆ แต่มันก็ยังยืนยิ้ม แถมทำท่าทางกวนๆใส่ผมอีก
"กลับบ้านได้ยังแฟน กูง่วงแล้วนะ" ไอ้เบทถามขึ้นมาครับ ทำเอากูอารมณ์เสียขึ้นมาอีกรอบ
"แฟนบ้านมึงดิ กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ย"
"กูล้อมึงเล่น เห็นกูแบบนี้กูก็เลือกอยู่นะ บอกเลย...อย่างมึงไม่ใช่สเป๊คกู"
"จิ! มึงกลับบ้านมึงไปเลยไป"
"อยากกลับอยู่ แต่กูกลับตอนนี้ไม่ได้"
"ทำไมวะ?"
"กูรอมึงอยู่..."
มันพูดท่าทางจริงจัง หรือผมคิดไปเองวะ มันจะมารอผมทำไม ในเมื่อผมบอกว่าจะกลับเอง รถพังก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจูงกลับเอง อีกไม่ไกลจะถึงทางเข้าหมู่บ้านแล้ว ผมกัดฟันทนนิดหน่อย เดี๋ยวก็หมดความทรมานแล้ว
"รอกูทำไม อยากกลับก็กลับไปดิ เฮ้ยไอ้เหี้ย! ปล่อยกูนะเว้ย ไอ้เบท!"
ผมโดนไอ้เบทลากตัวไปเลยครับ เรียกว่าลากยังดูธรรมดาไปสำหรับมัน เพราะมันเล่นล็อคคอผมเดินไปเลย คือกูเจ็บอยู่นะเว้ย! แม่ง! อะไรของมันวะ ผมพยายามขืนตัวเองอยู่ แต่คนที่อาการไม่ครบสามสิบสอง จะไปสู้แรงมันได้ยังไง ถึงมันเพิ่งจะต่อยกับไอ้พลมา แต่มันก็ไม่ได้เจ็บหนักอะไรมาก
"อย่าเสียงดังดิวะ! เดี๋ยวกูจับดูดปากแม่งเลย"
"แล้วมึงจะเอายังไงกับกู!"
"มึงฟังกูไอ้อู่! ตอนนี้รถมึงพัง แถมมึงยังได้รับบาดเจ็บ เลือดมึงไหลจะหมดตัวอยู่แล้วมั้งไอ้สัด มึงไม่รู้สึกเจ็บวะ เจ็บเป็นหรือเปล่า คนอย่างมึงอะ?"
...อะไรของมันวะ?
ผมหยุดขืนตัวแล้วเดินตามมันไปดื้อๆ อยู่ดีๆมันดันระเบิดคำพูดออกมาหมด แถมด่ากูด้วยไง จนผมไปไม่เป็นทีนี้ ถามว่าผมเจ็บไหม? ก็ต้องเจ็บสิว่ะ แต่คนอย่างผมไม่ค่อยแสดงความรู้สึกด้านนี้ออกมาอยู่แล้ว เจ็บก็รู้อยู่แค่คนเดียว คือตัวผมเอง
"เจ็บก็ตัวกู มึงเสือกอะไรด้วยวะ"
ผมถามมันอีกครั้ง ตอนเดินมาถึงรถมันแล้ว ไอ้เบทมันก็ปล่อยคอผม ผมเลยหันไปมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนผมเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน
"หรือมึงเห็นว่ากูเป็นเพื่อนไอ้พล มึงเลยเข้ามาตีสนิทกับกู แล้วจัดการกูให้พิการอย่างที่มึงเคยทำกับพี่ชายมัน"
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
