ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
[เรื่องสั้น] LOVE IN A CAMP
เข้าค่ายวันที่ 1
“เก๊กฮวยถ้วยใหญ่ๆแช่เอาไว้อยู่ในตู้เย็น
ปีหนึ่งก็ผ่านมาเห็น ปีหนึ่งก็ผ่านมาเห็น
แอบเปิดตู้เย็นกินน้ำเก๊กฮวย
ชักแง็กๆๆๆๆๆ ชักแง็กๆๆๆๆๆ”
เสียงร้องเพลงรวมถึงเสียงกลองยังคงดังต่อเนื่องไม่หยุด พอๆกับความมันส์ของพี่ๆที่ลุกขึ้นเต้นกันแบบไม่มีใครยอมใคร มันส์ชนิดที่ว่าถ้าไปเต้นที่บ้านของตัวเอง พ่อกับแม่อาจจะพาส่งโรงพยาบาลบ้าก็เป็นได้
“ฮิ้ววววววว~” เสียงเพลงเงียบลง แทนที่ด้วยเสียงโห่ฮิ้วต้อนรับประธานค่ายที่กำลังเดินขึ้นเวที
“ขอต้อนรับน้องๆเข้าสู่ค่าย ‘com-sci สายฮา’ อย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคร้าบบบบ” พี่ประธานค่ายพูดเสร็จก็ตามด้วยเสียงโห่ร้องอีกครั้ง “ต่อจากนี้ไป พี่รับรองว่าน้องๆทุกคนจะได้รับความสนุกจากค่ายนี้แน่นอนนน” พี่ประธานค่ายพูดเสร็จก็เดินลงจากเวทีไป เปลี่ยนให้พี่ที่ทำหน้าที่พิธีกรขึ้นมาแทน สวยๆแบบนี้ค่อยน่าจรรโลงใจหน่อย ดีกว่าพี่ประธานค่ายหน้าหนวดเมื่อกี้ตั้งเยอะ ฮา
“ต่อไป พี่จะให้น้องๆจับฉลากเลือกกลุ่มแล้วไปสนุกกับเกมฐานแรกสำหรับวันนี้นะคะ” เสียงกรี๊ดโห่ร้องดังขึ้นแทนที่เสียงพี่พิธีกรคนสวย เสียงกรี๊ดในใจผมก็เช่นกัน T^T
“มึงไหวป้ะวะซัน” ‘ไอ้ภีม’ เพื่อนสนิทของผมที่นั่งด้านหลังเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง คือก่อนที่จะมาค่ายเนี่ย ผมมีเรียนจนถึงตอนเย็นเลยครับ ที่สำคัญคือตั้งแต่เช้ายังไม่มีข้าวตกถึงท้องสักเม็ด โรคกระเพาะที่เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยม.ต้นก็เลยแวะเวียนมาทักทาย มันพีคตรงที่ผมลืมหยิบยามาด้วยน่ะสิครับ ผมเลยนั่งหน้านิ่วตัวงออย่างที่เห็น คิดว่าถ้าไม่ไหวจริงๆก็คงต้องบอกพี่สตาฟแหละครับ “หาอะไรรองท้องก่อนไหมมึง เดี๋ยวกูขอพี่เขาให้” ไอ้ภีมถามขึ้นอีกครั้ง
“กูยังโอเค ขอบใจนะมึง” ไอ้ภีมไม่ตอบอะไร แค่ยื่นมือมาตบบ่าผมเบาๆ
“น้องคนไหนได้ยินชื่อแล้ว ลุกมาจับฉลากได้เลยนะคะ ด้านหลังจะมีชื่อพี่เลี้ยงแล้วก็สีบอกไว้ ใครจับเสร็จแล้วก็ลุกไปนั่งตามสีของตัวเองเลยนะค้า” พูดเสร็จปีหนึ่งก็ทยอยกันลุกออกไปทีละคน
ผมชื่อ ‘ซัน’ เป็นนักศึกษาปีหนึ่ง ภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ของมหา’ลัยชื่อดัง ค่ายนี้จัดขึ้นด้วยความร่วมมือของพี่ปีสาม แน่นอนว่าไม่มาเข้าร่วมไม่ได้ เพราะเป็นค่ายบังคับ ตอนนี้ผมอยู่ที่นครนายกครับ บรรยากาศโดยรอบสดชื่นมาก ด้านข้างอาคารที่เราอยู่มีทางน้ำไหลผ่านยาวเป็นสาย เห็นแล้วอยากลงไปเล่นมากๆ ถ้าไม่ติดว่าไอ้โรคกระเพาะบ้านี่กำลังกำเริบล่ะนะ
เรามาถึงที่นี่กันประมาณสองทุ่ม ตอนแรกผมคิดว่ามาถึงค่ายแล้วคงจะให้กินข้าว อาบน้ำแล้วนอนเลยเสียอีก ที่ไหนได้ ยังต้องมาเล่นเกมอีกฐานก่อนนอน ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้นแหละ ผมอยากกินข้าววว ผมอยากนอนนนน ฮืออออ T^T
พอจับฉลากเสร็จผมก็มานั่งเหมือนหมาโดนยาเบื่ออยู่ข้างเสา โชคยังดีที่ยังฟลุคอยู่สีเดียวกับไอ้ภีม เผื่อผมเกิดเป็นลมขึ้นมามันจะได้ช่วยแบกผมทัน
“สีไหนที่ได้น้องครบแล้ว ให้พี่เลี้ยงพาเดินไปฐานได้เลยนะค้า” พี่เลี้ยงของผมคือพี่ไม้กับพี่สวย ทั้งสองคนก็ดูใจดีดีนะครับ เทคแคร์พวกผมดีมาก กลุ่มของเรามี 8 คน บอกตรงๆว่าจำชื่อได้ไม่ครบทุกคนหรอก ก็เพิ่งเปิดเทอมได้ไม่นานเองนี่ครับ ตัวผมเองกว่าจะได้มาเรียนก็ปาไปอาทิตย์หนึ่งหลังจากที่มหา’ลัยเปิด เพราะดันซวยเป็นไข้เลือดออกนอนซมอยู่ที่โรงพยาบาลนานเกือบเดือน วันรับน้องก็เลยไม่ได้ไปสักวัน
พี่ไม้กับพี่สวยพาเราเดินมายังห้องๆหนึ่งที่ปิดไฟไว้ มืดอย่าบอกใคร อย่าบอกนะ ว่าเป็นฐานบ้านผีสิงน่ะ ผมไม่มีแรงวิ่งนะครับพูดเลย
เราเดินไปถึงหน้าห้องก็เจอกับพี่ที่มายืนรอรับพวกเราสองคน“ฐานนี้พี่จะใช้ผ้าปิดตาน้องๆนะครับ แต่ไม่ต้องห่วงนะ ไม่มีอันตรายแน่นอน” พี่ผู้ชายหน้าตาใจดีบอก
“น้องๆอาจจะแปลกใจกันนะครับว่าทำไม พวกพี่ถึงต้องปิดตาน้องๆ” เสียงพี่ที่เป็นใครก็ไม่รู้ดังขึ้น ที่ไม่รู้เพราะตอนนี้ผมกับเพื่อนๆถูกปิดตานั่งกันอยู่ในห้องครับ ทุกอย่างดูเงียบไปหมด ประกอบกับโลกที่ตอนนี้โคตรจะมืดมิด ทำให้เกิดอาการกลัวได้ไม่ยาก คนยิ่งกลัวๆผีอยู่นะเฮ้ย “ฐานนี้คือฐานปีสามนะครับ ฐานของพวกพี่คือ first date จุ๊บๆ” เดี๋ยวๆ อยากรู้คนคิดชื่อฐานจริงๆ ทำไมต้องมีจุ๊บๆด้วยวะ “วันนี้พี่จะพาน้องๆไปเดทกันนะครับ” ไม่ถามผมหน่อยเหรอพี่ ว่าผมอยากเดทไหม ตอนนี้ไม่อยากหรอก เดทน่ะ อยากแดกมากกว่า T^T “แต่ละคนจะมีคู่เดทของตัวเองนะครับ น้องสามารถพูดคุยกับคู่เดทของตัวเองยังไงก็ได้ แล้วตอนท้ายต้องทายให้ถูกด้วยว่าคู่เดทของตัวเองคือพี่ปีสามคนไหน” ปั๊ดโธ่ ให้ได้ยินแค่เสียงเนี่ยนะ ต่อให้เปิดตาคุยกูยังจำไม่ได้เลย ตอนนี้กูปวดท้องงง
สักพักผมก็ถูกใครไม่รู้จับเดินไปมาในห้อง เดินได้ไม่กี่ก้าวก็จับผมให้นั่งลง “ตรงหน้าของน้องๆคือคู่เดทนะครับ ใครอยากคุยอะไรก็คุยได้เลย” อ่า ที่นั่งอยู่ตรงหน้าคือพี่ปีสามสินะ ที่บอกว่าคุยอะไรก็ได้นี่ผมพูดได้ไหมอะว่าผมหิวข้าววว
“หวะ หวัดดีค่ะ” คู่เดทของผมเอ่ยขึ้น น่อวว ผู้หญิงซะด้วย จีบดีไหมเนี่ย แต่ไอ้โรคกระเพาะตอนนี้ทำให้สกิลจีบสาวของผมหายไปกว่าครึ่ง เพราะงั้นเรื่องจีบเอาไว้ก่อนดีกว่า
“หวัดดีครับ เปิดเทอมแล้วเป็นไงบ้างครับ เรียนยากไหม” ผมเริ่มถามอีกฝ่ายก่อน อยากรู้ว่าปีสามเรียนยากมากหรือเปล่า ปีหนึ่งนี่ไม่ต้องพูดถึง ผมยังปรับตัวไม่ทันเลยครับ อาจารย์นี่สอนไวโคตร ไม่เหมือนมัธยมเลยสักนิด
“ก็ยากนะคะ ยังงงๆอยู่เลย ตามอาจารย์ไม่ค่อยทัน” อยู่ปีสามแล้วยังปรับตัวไม่ได้อีกเหรอเนี่ย สงสัยที่มหา’ลัยนี้จะหินอย่างที่เขาพูดกันจริงๆ เราคุยกันไปสักพักก็ไม่ค่อยได้เรื่องอะไรมากหรอกครับ แค่ถามว่า เรียนเป็นไง หอเป็นไง รูมเมทดีไหม แค่นั้นเอง แต่ก็แปลกๆที่อีกฝ่ายไม่ค่อยกล้าพูดเท่าไหร่ ความจริงปีสามน่าจะดูกร้านโลกกว่านี้หรือเปล่า สงสัยจะเขินในความหล่อของผมแน่ๆเลย ฮา
“หมดเวลาครับ เดทแรกพี่จะยังไม่ให้น้องทายนะครับ” แสดงว่าผมต้องคุยอีกหลายคนเลยเรอะ T^T “ตอนนี้ให้น้องๆเปิดผ้าผูกตาออกเลยครับ” พี่ปีสามพูดเสร็จ ผมก็ถอดผ้าออก เลยได้เห็นว่าพี่เขาเปิดไฟกันอยู่ และได้เห็นด้วยว่าคนตรงหน้าไม่ใช่พี่ปีสามอย่างที่รุ่นพี่บอกไว้ตอนแรก แต่เป็นเพื่อนปีหนึ่งของผมเอง หลอกกันนี่หว่า พอเจอหน้าผม เธอก็ยิ้มเขินให้ผม ก็น่ารักอยู่นะ สงสัยกลับไปต้องจีบหน่อยแล้ว “เดทแรกแค่น้ำจิ้มนะครับ เดทที่สองจะเป็นเดทสุดท้ายและเป็นพี่ปีสามของจริงแน่นอน พี่ไม่ชอบหลอกใคร” พูดเสร็จก็ได้ยินเสียงโห่ร้องของเพื่อนๆพี่ๆที่อยู่ในห้อง ที่พี่ทำเมื่อกี้ก็เรียกว่าหลอกไม่ใช่หรือไง
“ตอนนี้ให้น้องๆปิดตาอีกรอบนะครับ” ปิดตาเสร็จ ทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบอีกครั้ง จากนั้นพี่ๆก็พาผมเดินไปเดินมาอีกครั้ง สักพักก็จับให้ผมนั่งลงอีกรอบ ผ่านไปไม่กี่วินาทีก็รู้สึกได้ว่ามีใครสักคนนั่งลงตรงหน้าผม กลิ่นโคโลญจ์ผู้ชายอ่อนๆลอยมาแตะจมูก ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นของคนตรงหน้า “จากนี้พี่จะให้เวลาสิบห้านาทีในการเดทนะครับ เริ่มได้”
“หวัดดีค่ะน้องซัน” ผมดีใจนะที่พี่เขาจำชื่อผมได้ แต่จะดีกว่านี้มากเลย ถ้าคู่เดทของผมคนนี้น่ะเป็นผู้หญิงจริงๆ ก็คนตรงหน้าเล่นบีบเสียงให้เล็กเหมือนผู้หญิงทั้งที่ความจริงไม่ได้ใกล้เคียงเลยสักนิด ดูยังไงก็ผู้ชายชัดๆ ไม่ใช่กระเทยด้วย เพราะดูจะลำบากกับการบีบเสียงเหลือเกิน
“หวัดดีครับพี่ ทำไมคู่เดทผมไม่ใช่ผู้หญิงล่ะ” ผมถามพี่เขาออกไปแบบเซ็งๆ จากนั้นพี่เขาก็หัวเราะในลำคอเบาๆ
“พี่ก็ผู้หญิงไงคะ น้องซันพูดแบบนี้พี่น้อยใจนะ” พี่ครับ ผมเรียนปีหนึ่งแล้วนะครับ ไม่ใช่อนุบาลหนึ่ง จะได้เชื่อพี่เนี่ย อยากจะบอกเหลือเกินว่า ‘เรื่องของพี่เถอะครับ’ แต่ก็เกรงใจ ฮา “เรียนเป็นยังไงบ้างคะ ไม่เข้าใจตรงไหนหรือเปล่า” พี่ปีสามตรงหน้ายังคงบีบเสียงไม่เลิก
“ก็พอได้ครับ แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจ cs102 เท่าไหร่” วิชาที่ว่าก็เป็นทฤษฎีการเขียนโปรแกรมนี่แหละครับ ยากเอาการเลย
“ถ้าจับจุดดีๆไม่ยากหรอกค่ะ เดี๋ยวกลับไปพี่จะเอาชีทกับเล็คเชอร์ของพี่ให้นะคะ” เฮ้ย คนตรงหน้าจะใจดีไปแล้ว ทั้งที่ความจริงควรจะเก็บไว้ให้น้องรหัสไม่ใช่หรือไง แต่พี่แกอาจจะซีร็อกซ์เอามาให้ผมก็ได้ล่ะมั้ง
“โหย เกรงใจจังเลยพี่ ขอบคุณนะครับ” พี่แกคงจะเห็นยิ้มกว้างๆของผมที่แสดงถึงความดีใจแล้วก็ขอบคุณที่เทคแคร์น้องในภาคดีขนาดนี้ ต่างกับผมที่ไม่ได้เห็นสีหน้าของคนตรงหน้าว่าเป็นอย่างไร สักพักก็ต้องนิ่วหน้าอีกรอบ เพราะความปวดจากโรคกระเพาะเล่นงาน
“น้องซันไม่สบายเหรอคะ”
“ปวดท้องนิดหน่อยครับ โรคกระเพาะ” ผมอ้อมแอ้มตอบ จะโดนด่าหรือเปล่าเนี่ยว่าทำตัววุ่นวาย
“แล้วทำไมไม่บอกล่ะ” เสียงที่บีบเมื่อกี้ คลายออกเป็นเสียงผู้ชายเข้มๆ น้ำเสียงติดจะออกไปทางตำหนิเล็กน้อย สักพักพี่เขาก็แกะผ้าผูกตาของผมออก ผมเลยได้เห็นว่าทั้งห้องถูกเปิดไฟอีกครั้ง มิน่าล่ะ พี่เขาถึงได้รู้ว่าผมปวดท้อง พอมองไปรอบๆ แต่ละคนกำลังใจจดใจจ่อกับคู่เดทของตัวเองกันอยู่ เลยไม่ได้มีใครสนใจเราเท่าไหร่ จากนั้นพี่เขาก็จับมือผมให้ลุกขึ้นเดินตาม
“ไปไหนอะพี่” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย
“ชู่ววว” พี่เขาส่งเสียงให้ผมเงียบ คงเป็นเพราะตอนนี้ทั้งห้องยังเดทกันอยู่ล่ะมั้ง “น้องไม่สบาย กูพาน้องไปกินยานะ บอกพี่เลี้ยงน้องด้วย” คู่เดทของผมบอกกับพี่สตาฟที่ยืนหน้าห้อง
เราเดินเคียงกันมาเรื่อยๆ แสงไฟริมทางไม่ได้ทำให้ความหล่อของคนข้างๆผมลดลงไปเลย อยากจะให้หน้าหล่อๆนั่นมาอยู่บนหน้าของตัวเองจริงๆ เห็นแล้วอิจฉาโคตรๆ ไหนจะส่วนสูงที่ผมคิดว่าพี่เขาอาจจะชอบกินเสาไฟฟ้าเป็นอาหารว่าง ก็เล่นสูงซะไม่เกรงใจต้นมะพร้าวข้างๆทางเลยนี่
“เราจะไปไหนกันอะพี่” ผมถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ เพิ่งสังเกตว่าพี่เขายังจับมือผมอยู่ เลยเขย่าเบาๆ เพื่อให้พี่เขาปล่อย
“ไปกินข้าว กินยาไง” พี่เขาตอบ ผมเลยแค่พยักหน้าหงึกหงักๆ “ปวดท้องมากไหม”
“ก็ประมาณนึง แต่ทนได้ครับ” ที่จริงอยากจะตอบว่าปวดโคตรๆ แต่เดี๋ยวจะดูไม่แมน
“กินข้าวไม่ตรงเวลาหรือไง”
“ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าครับ ตื่นสายแล้วยังเลิกเรียนเลทอีก เลยไม่มีเวลา”
“วันหลังก็หัดพกนมหรือขนมติดกระเป๋าไว้บ้างสิ” พี่เขาถอนหายใจเล็กน้อย “ถ้าปวดท้องอีกก็บอก ถ้าเป็นหนักกว่านี้จะยิ่งแย่” น้ำเสียงดุๆตอนนี้โคตรจะผิดกับเสียงผู้หญิงที่พยายามบีบเมื่อกี้เลย อยากจะเห็นหน้าพี่แกตอนทำเสียงผู้หญิงจริงๆ คงจะฮาไม่น้อย
“คร้าบบบบ”
หลังจากนั้นอีกไม่กี่นาที ผมก็มาถึงห้องพี่สตาฟฝ่ายพยาบาลโดยมีคู่เดทของผมเดินนำเข้าไปก่อน
“อ้าว นึกว่าใคร สุดหล่อปีสามนี่เอง” พี่ผู้หญิงซึ่งผมจำได้ลางๆว่าอยู่ปีสี่เอ่ยทักพี่เสาไฟฟ้า (ไหนๆก็ไม่รู้ชื่อแล้ว งั้นขอเรียกงี้ละกันเนอะ) พอกวาดตามองรอบๆห้องก็ไม่พบใครอีก พี่คนสวยไม่กลัวผีหรือไงเนี่ย “น้องซัน?” พี่ปีสี่คนสวยพูดขึ้นแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มส่งไปให้พี่เสาไฟฟ้า ยิ้มงั้นทำไม ผมรู้สึกแปลกๆนะเนี่ย
“มองงั้นทำไม น้องไม่สบาย” พี่คนสวยยังทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ พี่ครับ หน้าผมดูไม่เหมือนคนป่วยหรือไง เซ็งตัวเอง ขนาดป่วยยังหล่อสินะ ฮา
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย น้องซันไม่สบายเป็นอะไรคะ” พี่คนสวยหันไปพูดกับพี่เสาไฟฟ้าในประโยคแรก ส่วนประโยคหลังหันมาถามผมพร้อมรอยยิ้มใจดี
“โรคกระเพาะ ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า” พี่เสาไฟฟ้าตอบแทนผม พี่คนสวยเลยพยักหน้าเข้าใจ “พาน้องไปกินข้าว กินยานอนเลยละกัน ไม่ต้องให้ไปห้องรวมแล้ว” พี่คนสวยลุกไปหยิบยาในกล่องปฐมพยาบาลขนาดใหญ่ แล้วหยิบขวดยาเคลือบกระเพาะส่งให้ผม
“รับทราบค่ะเจ้านาย ฉันเริ่มไม่แน่ใจละว่าฉันเป็นพี่แก” พี่คนสวยพูดไปกลั้วหัวเราะไป “งั้นให้น้องนอนนี่ละกัน ฉันไม่มีกุญแจห้องน้อง” เฮ้ยยย นี่จะให้ผมอยู่กับพี่คนสวยสองต่อสองเหรอ ผมเขินนะเนี่ย “ไม่ต้องมองอย่างนั้นเลยย่ะ ฉันนอนกับพวกไอ้กุ้งนู่น ห้องนี้ว่าง ให้น้องนอนไปคนเดียวละกัน” เฮ้ยยยย ผมไม่อยากนอนคนเดียวนะ ผมกลัวผี บรื๋ออออ
“เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวผมไปบอกพี่เลี้ยงน้องก่อนละกัน”
“ไอ้ไม้เหรอ?” พอพี่เสาไฟฟ้าพยักหน้า พี่คนสวยก็ยิ้มกรุ้มกริ่มอีกรอบ “แหม ทำงานเป็นทีมเลยน้า” พี่คนสวยพูดยิ้มๆ
“อะไรเล่า ไม่ใช่งั้นซะหน่อย พาน้องไปกินข้าวได้แล้ว” ไม่รอให้พี่คนสวยพูดเสร็จ พี่เสาไฟฟ้าก็หันมามองผมนิดหน่อยก่อนเดินออกจากห้องไป เฮ้ยยย จะรีบไปไหนล่ะ ยังไม่ได้ขอบคุณเลย
“ไปกินข้าวกันน้องซัน” ผมยิ้มแล้วเดินตามพี่คนสวยไป
ผมได้กินข้าว กินยา อาบน้ำโดยมีพี่คนสวยซึ่งต่อมาผมรู้ว่าเธอชื่อพี่น้ำตามดูแลไม่ห่าง หลังจากได้กินข้าว กินยา อาการปวดท้องก็เริ่มดีขึ้น และเหมือนจะหายก็ตอนที่หัวถึงหมอนนี่แหละ ที่นอนนุ่มๆกับหมอนนิ่มๆ ผ้าห่มอุ่นๆในอากาศเย็นๆ นี่มันสวรรค์ชัดๆ แต่เอ๊ะ เหมือนผมจะลืมอะไรสักอย่างเลย แต่ช่างมันเถอะ ขอนอนก่อนละกัน ราตรีสวัสดิ์นะครับทุกคน
to be continueHello World! ได้ลงนิยายสักที
(ซึ่งลงถูกมั้ยก็ไม่รู้ ฮ่าๆ
) ตื่นเต้นมากเติมเอส ฝากเนื้อฝากตัวฝากใจด้วยน้า
ปล1. เราลงกฎละน้า คือเราไก่กามาก
ขอบคุณที่บอกนะค้า
ปล2. เราแก้เนื้อเรื่องแล้วน้า ปล่อยไก่อีกแล้ว สับสนกับตอนเปิดไฟปิดไฟมาก อายมากด้วย แหะๆ
ปล3. ขอบคุณทุกเม้นต์มากๆเลย ถ้าเราทำอะไรไม่ถูกช่วยบอกเราด้วยน้า เราค่อนข้างก่งก๊ง
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] LOVE IN A CAMP [07/03/60] (*จบ) (อ่าน 9375 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก