หัวข้อ: เพลิงแค้นแรงรัก By : แพลงก์ตอน

[singsayam]

  บทที่ 13 >>> เมื่อทุกอย่างคลี่คลาย  


สองพี่น้องกำลังเดินง่วนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เสื้อของทั้งสองมีคราบเลือดเปื้อนเปรอะอยู่มากโข ใบหน้าของทั้งคู่ดูสะบักสะบอมและเศร้าอย่างหนัก เวียร์ศรุตในตอนนี้ไม่ต่างจากเพลิงที่พร้อมจะแผดเผาทุกอย่างที่ขวางหน้าให้แหลกเป็นจุณ

 

“ถ้าอินเป็นอะไรไปฉันจะไม่อภัยให้แกเลยไอ้วุฒิ!! แกมันบ้า บ้าที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้!”

 

ดูเหมือนคนเป็นน้องจะสำนึกผิดมหันต์ไม่มีแววโกรธเคืองหรืออาฆาตอยู่บนใบหน้าชวนฝันนั้นอีกและที่สำคัญวุฒิคมกำลังสะอื้นไห้

 

“ฉันจะบอกอะไรให้แกอย่างหนึ่งเผื่อหมาบ้าอย่างแกจะได้กลับกลายมาเป็นคนสักที -- แกยังจำยัยอิงตัวกะเปี๊ยกที่มาบ้านของเราบ่อยๆ ได้หรือเปล่า”

 

วุฒิคมพยักหน้าหงึกหงัก

 

“เธอตายแล้ว ตายเพราะฉันปฏิเสธรักจากเธอ”

 

คำว่าตายทำให้สีหน้าของวุฒิคมตื่นตะลึงยิ่งนัก

 

“คราวนี้พี่ชายของเธอหรืออินอรชุนที่เรารู้จัก” เป็นอีกครั้งที่วุฒิคมแสดงความตกใจผ่านทางสีหน้า “คิดว่าฉันหักอกเธอ อินเขาเลยคลั่งจึงหาทางแก้แค้นให้ยัยอิงด้วยวิธีการที่แกกำลังเผชิญอยู่และฉันก็พยายามเฝ้าบอกให้แกออกห่างจากเขาเพราะการที่แกเข้าไปคลุกคลีอยู่กับเขามากเท่าไหร่มันก็ยิ่งเท่ากับจะทำให้แผนการของอินอรชุนสำเร็จมากขึ้นเท่านั้นและสุดท้ายเขาก็ทำสำเร็จ –

 

แต่ฉันอยากให้แกรู้ว่าฉันไม่มีเจตนาร้ายที่คิดจะหักหลังแก ฉันไม่รู้ว่าฉันไปหลงรักอินอรชุนเข้าตอนไหน ฉันต้องขอโทษแกด้วยที่ฉันมันดูไม่ต่างจากคนที่หักหลังแก แกพูดถูก..ความรักมันไม่มีกฎเกณฑ์ที่จะต้องเกิดกับเฉพาะชายหญิงเท่านั้น” สิ้นประโยคยาวเหยียดของพี่ชายก็ยิ่งทำให้คนเป็นน้องยิ่งทรุดหนัก

 

หมายความว่า..ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ชายของเขาคอยปกป้องเขาตลอดและพี่อินที่เขารักนักหนาสุดท้ายก็แค่หลอกใช้เขาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นเท่านั้น พี่อินไม่เคยรักเขาเหมือนที่เขารักพี่อินเลยสินะ..เมื่อคิดมาถึงตอนนี้ร่างของวุฒิคมก็ทรุดงอแล้วน้ำตาของลูกผู้ชายก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ไหวเป็นเหตุให้พี่ชายของเขาต้องเข้าไปกอดปลอบด้วยหน้าที่ที่พึงกระทำ...

 

+ + + +

 

 

“พี่ขอโทษนะวุฒิสำหรับเรื่องทุกๆ อย่างที่พี่ทำกับเราไว้” ร่างบางบนฟูกสีขาวในชุดของทางโรงพยาบาลพูดออกมาหลังจากที่ฟื้นมาจากความมืดมิด

 

“ครับพี่อิน ผมยกโทษให้พี่ครับ” เมื่อพี่อินไม่ได้รัก เขาก็จะตัดใจ... “เหมือนที่พี่ยกโทษให้ผมเรื่องที่ผม..เอ่อ..แทงพี่เมื่อวันก่อน”

 

“จ้ะ” อินอรชุนรับคำสั้นๆ หากในใจก็คิดว่ามันเป็นเวรกรรมที่เขาต้องได้รับกับสิ่งที่ทำกับครอบครัวของวุฒิคม “คิดซะว่ามันเป็นอุบัติเหตุก็แล้วกัน ^^”

 

“ค..ครับ..ผมขอให้พี่อินกับพี่เวียร์รักกันนานๆ นะครับ หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะ”

 

“จ้ะวุฒิ พี่ไม่รู้จะตอบแทนวุฒิยังไง วุฒิดีกับพี่ทุกอย่างแต่พี่กลับทำร้ายวุฒิอย่างไม่น่าให้อภัย”

 

“เรื่องอะไรที่มันผ่านมาแล้วก็ขอให้มันผ่านไปเถอะนะครับพี่อิน” วุฒิคมเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยลา “ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นผมขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวพี่เวียร์ก็คงมา”

 

“เดี๋ยว..วุฒิคืนดีกับเวียร์หรือยัง”

 

“แล้วครับ”

 

“ดีแล้ว งั้นก็ไปเถอะ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้”

 

“ครับ”

 

วุฒิคมเดินลงมาจากตึกอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก ตอนนี้ถึงแม้เขาจะตัดใจจากพี่อินได้แล้วแต่ความรู้สึกดีๆ ที่เขามีต่อพี่อินก็ยังไม่เคยจางหายไป เขายังไม่อยากกลับบ้านจึงนั่งรถเมล์ไปลงที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่เริ่มจะฟุ้งซ่านอีกแล้ว ต้นไม้สีเขียวๆ ทำให้อารมณ์ของเขาเริ่มดีขึ้นแต่ก็ไม่มากนัก เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างบึงแล้วก้มมองดูสร้อยคอรูปหัวใจครึ่งเสี้ยวที่อินอรชุนให้เป็นของแทนใจเมื่อตอนนั้น เขากำมันไว้อย่างชั่งใจก่อนจะตัดสินใจดึงมันออกมาแล้วโยนมันลงไปยังบึงน้ำเบื้องหน้า

 

จ๋อม!

 

จบกันสักทีกับความรักจากรุ่นพี่ที่เขาไม่เคยได้มันมา

 

และในตอนนั้นเองสายตายของเขาก็พลันเห็นผู้ชายร่างเล็กบางคนหนึ่ง อายุคงไม่เกิน 16 ปี ผมยาวถึงกลางหลัง ใบหน้าขาวใส ดูร่าเริงสนุกสนานกำลังหยอกเหย้ากับสุนัขสัตว์เลี้ยงพาให้เขายิ้มออกมาอย่างชื่นชม อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมที่ได้เห็นหนุ่มน้อยคนนั้นแล้วทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกและลืมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดอย่างน่าประหลาด ที่สำคัญรูปร่างหน้าตาและอุปนิสัยก็คล้ายกับรุ่นพี่อินนักและทันใดนั้นหนุ่มน้อยผู้นั้นก็หันหน้ามาประสานสายตาเข้ากับวุฒิคมเข้าพอดิบพอดี ทั้งคู่พากันสะท้านเหมือนมีไฟฟ้าสถิตและไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้วุฒิคมฉีกยิ้มโปรยไปและอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบกลับมา รู้อย่างเดียวว่า

 

รักครั้งใหม่ของเขากำลังจะเกิดขึ้น...

 

 

 

 

โปรดติดตามตอนจบตอนหน้าคร้าบผม !! >>> 

[nanalonely]

จิ้ม


ลุงสิงห์


แนนไปอ่านก่อนน๊าลุง

[singsayam]

จิ้ม


ลุงสิงห์


แนนไปอ่านก่อนน๊าลุง

+1 เป็น 69 ให้นู๋แนนก่อนนะหลาน

มาเร็วได้ใจจริงๆ เลย ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของลุงนี่

[anna1234]

 :m16:เป็นไงนะ มาไม่เคยทันแม่ยกเบอร์1 สักที่ซิเรา

[singsayam]

:m16:เป็นไงนะ มาไม่เคยทันแม่ยกเบอร์1 สักที่ซิเรา

อู๊ยยยส์...ไม่เป็นไรหลาน อย่าทะเลาะกัน

ลุงรักหลานๆ ทุกคนนั่นแหละ

มาก่อนมาหลัง แค่มาให้ลุงเห็นเม้นต์ ลุงก็ดีใจแล้วหลานเอ้ย




**** พรุ่งนี้เช้าลงตอนจบให้แล้วนะหลานๆ ****

ใครยังไม่ได้อ่านก็ไปติดตามที่ห้องนิยายที่โพสต์จบแล้วนะ

[nanalonely]

:m16:เป็นไงนะ มาไม่เคยทันแม่ยกเบอร์1 สักที่ซิเรา

อู๊ยยยส์...ไม่เป็นไรหลาน อย่าทะเลาะกัน

ลุงรักหลานๆ ทุกคนนั่นแหละ

มาก่อนมาหลัง แค่มาให้ลุงเห็นเม้นต์ ลุงก็ดีใจแล้วหลานเอ้ย

**** พรุ่งนี้เช้าลงตอนจบให้แล้วนะหลานๆ ****

ใครยังไม่ได้อ่านก็ไปติดตามที่ห้องนิยายที่โพสต์จบแล้วนะ

โห ลุงสิงห์อ่ะ

มาลงตอนเช้าอย่างนี้แนนก้ออดจิ้มอ่ะเด่ะ

เช้าๆ แนนยังเป็นวิญญาณอยู่เลย

แถมงานยุ่งอีก หมดกัน


พี่แอนคนสวยพรุ่งนี้แนนยอมให้พี่แอนก้อได้ แนนไม่สามารถ

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[singsayam]

  ตอนจบมาถึงแล้วครับ   

[singsayam]

: บทที่ 14 >>> หัวใจพิสุทธิ์ (อวสาน)


สองอาทิตย์ต่อมา

 

เช้าวันนี้เป็นเช้าที่สดใสที่สุดสำหรับอินอรชุนเพราะดูเหมือนมรสุมลูกใหญ่ได้พัดผ่านออกไปจากชีวิตของเขาแล้ว ตอนนี้ชีวิตของเขาเปรียบเสมือนฟ้าหลังฝนที่สดใสและมีชีวิตชีวาเกินคำบรรยาย เมื่อวานเขาเพิ่งได้รับอนุญาตจากลุงหมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้ วันนี้เขาเลยกลับมานอนที่คอนโดสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาได้เหมือนเดิมและเหนือสิ่งอื่นใดแฟนของเขา..เวียร์ศรุตก็ขอมานอนเป็นเพื่อนอยู่ดูแลเขาด้วย

 

แม้จะพูดออกไปแล้วว่าเขาจะไม่รับรักจากเวียร์ศรุตและคำตอบของเขาก็จะยังไม่เปลี่ยน แต่เมื่อมันได้เกิดเหตุการณ์เมื่อสองอาทิตย์ก่อนขึ้นก็ทำให้เขาได้รู้ซึ้งแล้วว่าชีวิตของคนเรานั้นสั้นนัก ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ และโอกาสของคนเราก็มีไม่มากนัก ดังนั้น เขาเองก็ไม่อยากเสียโอกาสตอนที่ยังมีโอกาสนั้นอยู่

 

และเขาจึงไม่ลังเลเลยที่จะลองเปิดหัวใจดูและลองรับฟังเสียงเพรียกหาของตัวเองอีกสักครั้งว่าเขาต้องการสิ่งใดมากที่สุด ใช่..สิ่งที่เขาต้องการและปรารถนามากที่สุดไม่ใช่การแก้แค้นอีกแล้วแต่เป็นความรักอันแสนหวานนั่นต่างหาก

 

ใช่.. เขารักเวียร์ศรุต รักมาก มากพอที่จะตายแทนเขาได้

 

“ตื่นได้แล้วคนขี้เซา” ร่างบางเข้าไปยื้อแย่งให้ร่างที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มลุกขึ้น

 

“ฮื่อ..” เสียงงัวเงียดังเล็ดออกมา

 

ตุ้บ..มือแกร่งง่วนจับร่างบางให้นอนลงมาข้างกาย อินอรชุนสนองที่เขาต้องการด้วยการเข้าไปซุกอกเปลือยใต้ผ้าห่ม

 

“ตื่นได้แล้ว..วันนี้สัญญาแล้วนี่ว่าจะพาฉันไปไหน”

 

“รู้แล้วน่า ขอนอนก่อนได้ป่าว เมื่อคืนกว่าจะได้นอน...”

 

ร่างบางหน้าแดงจัดเมื่อเขาพูดแบบนั้น

 

“เออ..ก็ได้ อีกชั่วโมงเดียวนะ ไม่งั้นฉันจะขอให้วุฒิพาฉันไปแทนนาย”

 

ฟุ่บ..แทบจะทันทีเวียร์ศรุตเบิกตาโพลงแล้วหันใบหน้าดุๆ มาทางร่างบาง

 

“งั้นผมตื่นเลยแล้วกันแต่ไม่ต้องโทรไปหาไอ้วุฒิมันนะ” เขาว่าพลางลุกขึ้นแล้วนั่นทำให้อีกฝ่ายอดหัวเราะออกมาไม่ได้ เขากำลังหึง...

 

“หึงอ๋อ?”

 

“มากๆ”

 

“ฮ่าๆ ๆ”

 

“ผมยังมีเรื่องหนึ่งที่ค้างคาใจอยู่...”

 

“อะไรหรอ”

 

“คุณกับไอ้วุฒิ...เอ่อ ที่คุณพูดบนรถวันนั้น หมายความว่ายังไงหรอ”

 

อินอรชุนยิ้มเยื้อน เขายังจำไม่เคยลืมเลยสินะ เรื่องนั้น หุหุ

 

“ฉันก็แค่พูดให้นายหัวเสียเล่นๆ เท่านั้น ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้นหรอก”

 

“ผมเชื่อคุณอินอรชุน”

 

“อืม..ลองไม่เชื่อสิ จะกัดแง่งๆ เลย”

 

“ฮ่า ๆ ๆ  -- อิน..รู้มั้ยคุณทำให้ผมเชื่อว่า คุณรักผมมากแค่ไหน”

 

“ยังไงหรอ”

 

“ก็คุณเข้ามารับคมมีดแทนผม ตอนนั้นผมกลัว..กลัวจะเสียคุณไปเหลือเกิน”

 

“เหมือนที่นายทำให้ฉันได้รู้ว่าการแก้แค้นไม่ได้ดีเด่อย่างที่ฉันคิดแต่แรกยังไงล่ะ คนดีของอิน..”

 

อินอรชุนโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าหล่อเหลาแล้วนำมือไปคล้องรอบคอ จากนั้นก็บรรจงจูบอย่างดูดดื่มก่อนที่ร่างเปลือยเปล่าจะโถมตัวมาข้างหน้าอีกครั้งและเริ่มบรรเลงเพลงรักให้กับคนรักอย่างมิรู้จักเบื่อ...

 

นี่หรือความรักที่ผมไม่เคยรู้จักทำไมมันช่างหอมหวานและน่าหลงใหลอย่างนี้ -- .เวียร์ศรุต

 

 

-- จบบริบูรณ์ --

[anna1234]

yyyyyy สุดๆเลยอ่ะลุงสิงห์

ถึงไม่ได้เป็นคนแรก ขอเป็นคนสุดท้ายก็เอา

ได้จิ้มลุงสิงห์เป็นคนแรกในตอนสุดจบดีใจจัง +1 ให้ลุงสิงห์คนขยันฮ่ะ

[singsayam]

ว้าว....สปอนเซอร์หลักลุงนี่รวดเร็วจริงๆ ครับหลาน

อย่างดีต้องจิ้ม +1 ให้ซะแล้ว

[THIP]

จบแล้ว นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยนะนี่ที่อ่านแล้วเหมือนได้ดูหนังไทยยุคเก่าๆ
ขอบคุณคนแต่ง ขอบคุณคนโพสต์

ขอบคุณมากๆค่ะ

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[tatum1234]

  ขอบคุณครับพี่สิงห์สนุกมากมายคร๊าฟ

[benxine]

T^T จบแย้วววว


เด๋วไปอ่าน ศิลา วาทิน ดีก่า


ขอบคุณลุงสิงห์ นะค๊าบบบบ

[three]

หวานจังเลยขอบคุณนะครับลุงสิงห์

[singsayam]

ลุงเข้ามากราบขอบคุณสปอนเซอร์ และผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของลุงสิงห์ครับ

เด๋วลุงจะย้ายกระทู้ไปห้องที่โพสต์จบแล้วนะครับ

[DeShiWa]

 

อ่าครับจบแล้วครับผม ผมก็นึกว่าเป็นเรื่องยาวซะอีก

ขอบคุณครับลุงที่เอานิยายดีๆให้อ่านกันครับผม

 

[kit]

ลุงเข้ามากราบขอบคุณสปอนเซอร์ และผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของลุงสิงห์ครับ

เด๋วลุงจะย้ายกระทู้ไปห้องที่โพสต์จบแล้วนะครับ

วุ้ย เจริญสุขค่ะ

อายุมั่น ขวัญยืนนะคะ คุณลุง

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[Junrai_Hyper™]

ขอบคุณลุงสิงห์ สำหรับเรื่องราวดีๆ นะครับ

ส่วนเรื่องย้าย เอาไว้สักปลายอาทิตย์ค่อยย้ายก้ได้ครับลุง

ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันก่อน

ขอบคุณคร้าบบบบ

[~NeMeSiS_PURE~]

จบแล้วหรอคับ

ขอบคุณค๊าบลุงสิงห์


แต่ผมยังอ่านไม่จบเรย

[singsayam]

อ่าครับจบแล้วครับผม ผมก็นึกว่าเป็นเรื่องยาวซะอีก

ขอบคุณครับลุงที่เอานิยายดีๆให้อ่านกันครับผม

 

เรื่องเป็นเรื่องประเดิมของลุงอ่ะครับ เลยเลือกที่ไม่ยาวไว้ก่อน

เผื่อบางคนเขาไม่ค่อยมีเวลาติดตาม

ลุงเข้ามากราบขอบคุณสปอนเซอร์ และผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของลุงสิงห์ครับ

เด๋วลุงจะย้ายกระทู้ไปห้องที่โพสต์จบแล้วนะครับ

วุ้ย เจริญสุขค่ะ

อายุมั่น ขวัญยืนนะคะ คุณลุง

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

พรที่ประเสริฐก็จงเป็นของหลานด้วยเช่นกันครับ

ขอบคุณลุงสิงห์ สำหรับเรื่องราวดีๆ นะครับ

ส่วนเรื่องย้าย เอาไว้สักปลายอาทิตย์ค่อยย้ายก้ได้ครับลุง

ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันก่อน

ขอบคุณคร้าบบบบ

ขอบคุณครับ...ลุงดีใจที่ท่านรองและโมเข้ามาดูแลอย่างทั่วถึง

จบแล้วหรอคับ

ขอบคุณค๊าบลุงสิงห์


แต่ผมยังอ่านไม่จบเรย

อ่ะ...ถ้ายังไม่ได้อ่านก็ตามอ่านให้จบนะครับ 14 ตอนเองนะหลาน

อ่านแล้วก็กลับมาเม้นต์ให้ลุงด้วยนะครับ

[chatnaha]

ความรักจงเจริญ

[nanao]

จบได้ประทับใจดีคร้าบ 

รีบเอาเรื่องใหม่มาลงนะครับ  จะรออ่านคร้าบ

[singsayam]

จบได้ประทับใจดีคร้าบ 

รีบเอาเรื่องใหม่มาลงนะครับ  จะรออ่านคร้าบ

ลุงขอขอบคุณที่มาเม้นต์เป็นกำลังให้ลุง

ลุงตอบแทนก็ได้แค่ จิ้ม +1 ให้นะครับหลาน





ส่วนเรื่องใหม่ตอนนี้ก็ "หัวใจเร้นรัก"

และจะตามมาอีกเรื่องคือ.....ต้นสน - ภาึคีย์ (ปรัชญาช่างกล)

[reu_aha]

น่ารักมากกกกกกกกก

กำลังใจให้ เกินร้อยเลยค่ะ
^^

[singsayam]

น่ารักมากกกกกกกกก

กำลังใจให้ เกินร้อยเลยค่ะ
^^

ให้กำลังใจลุงมาก

ลุงก็ จิ้ม +1 ให้นะครับหลาน

[nanalonely]

จบน่ารักอ่ะ

+1ให้ลุงสิงห์ เป็น 40

[singsayam]

จบน่ารักอ่ะ

+1ให้ลุงสิงห์ เป็น 40

หลานแนนเองก็เป็นสปอนเซอร์หลักที่น่ารักมากๆ ของลุงเช่นกันครับ

ติดตามต่อไปเรื่อยๆ นะหลานนะ

[moonlight]

จบแล้ว

เรื่องนี้สนุก+น่ารัก 

 :L2:เป็นกำลังใจให้ลุงโพสเรื่องหนุกๆอีกค่ะ