หัวข้อ: [เรื่องสั้น] คือใช่!! (ไวน์เพ้นส์) 09/07/60

[ไอจัง]

แพ้..ฝน




ซ่าหหหหหห์..
อยู่ดีๆฝนตกหลายเม็ดก็ตกลงมาไม่บอกไม่กล่าว ไม่นานเมฆดำก็ลอยเข้ามาปกคลุม กระเป๋านักศึกษาใบโปรดผมยกหยิบมันมาปิดบังหัวไว้แล้วสองเท้าก็วิ่งเข้าไปยังทางเดินที่มีหลังคากันแดด กันฝนไว้..

ผมหันไปเห็นรุ่นพี่คนนึงวิ่งข้ามถนนมาแวะข้างๆผม

เขา พี่วิทย์ จิณณกันฑ์ วิศวะไฟไฟ้า ปี3 ก็ไม่มีอะไรมาก เราก็แค่เคยมีอะไรกันครั้งหนึ่งแค่นั้น..

"อ้าว จิน สบายดีนะ?"เขาทัก ผมก็ได้แต่ยิ้มเยาะกับตัวเอง นี่นะหรอคนที่เคยมีซัมติงต่อกัน เขาทักกันแบบนี้สินะตอนเจอกันในรอบ 3 ปี 2 เดือน 11 วัน.

"..."ผม จิน จิณณ์ วัฒนธรณ์ IRปี2ครับ ไอ้พี่วิทย์มันแค่หันมามองก่อนเสียงแตรรถขาวหรูจะดังมา

ปิ้นนนนนน
"วิทย์ ไปด้วยกันไหม?"เสียงพี่แพรไหม ดาวคณะรัฐศาสตร์ คณะผมเอง เปิดกระจกรถทัก หึ คงเป็นคู่ควงอีกคนสินะ มันเดินเข้าไปหาพี่แพรไหมผมจึงหยิบเอาหูฟังมากลบเสียงฟ้าร้องที่ดังมา ไม่นานรถพี่แพรไหมก็ขับออกไป มีเพียงแค่มันที่เดินมาข้างๆผม

"อะ ร่ม แพรให้มาจินเอาไปนะ กูกลับล่ะ?"
ร่างสูงของคนที่ผมเกลียดยื่นร่มให้แต่ผมไม่รับ มันเลยตั้งร่มไว้ข้างกายผม ก่อนมันจะวิ่งจากไป..

ผมแพ้ฝน แต่กลัวฟ้าร้อง แต่ผมเกลียดผู้ชายที่ชื่อวิทย์ที่สุด....

ผมยืนรอจนฝนเริ่มซาจึงออกวิ่งจากไป ปล่อยทิ้งร่มที่มันให้อย่างไม่ใยดี..กับคนแบบนั้น ผมไม่คิดจะญาติดีด้วยหรอก..
ผมกำลังจะขึ้นรถตัวเองแต่สายตาบังเอิญไปเห็นไอ้จินที่วิ่งหลบฝน ผมจึงตัดใจวิ่งไปหลบฝนกับมันแทน มันนานมากแล้วที่ผมไม่คุยมัน..

มันนานมากแล้วที่ผมเอาแต่เฝ้ามองมัน..

และมันนานมากแล้วที่ผมรู้สึกผิดต่อมัน.

ก็ไม่แปลกที่มันจะเกลียดผม..ก็เป็นเพราะผมเองที่เป็นตัวต้นเหตุพาเพื่อนไปรุมโทรมมันตอนมันอยู่ม.5 ผมมันเลว ผมรู้ แต่ความรู้สึกยังคงหลอกหลอนผมไม่เลิก ผมอยากจะขอโทษมันสักครั้ง ขอโทษที่ตอนนั้นผมมันเลวจนไม่น่าให้อภัย..แพรเข้ามาทักระหว่างที่ผมหลบฝน ผมรับน้ำใจเธอด้วยการเอาร่มแค่นั้นเพราะไอ้จินมันแพ้ฝนและผมห่วงมันจริงๆ ผมยื่นร่มให้ แล้วกลับมารอดูมันในรถ สุดท้ายก็แห้ว มันไม่อภัยผมสินะ เป็นผมเองก็คงทำแบบมัน

"เสือกอะไรด้วย ปล่อยกู!"ผมขับรถตามมันแล้วลงลากมันเพื่อจะขึ้นรถกลางถนนแต่มันไม่ยอม เราต่างเปียกปอนทั้งคู่

"ขึ้นรถก่อน จะไปส่งส่วนเรื่องจะเกลียดค่อยว่ากัน"ผมพยายามลากมันแต่มันก็ยังดื้อ มันแพ้ฝน แต่ตอนนี้โดนฝนเปียกหมดทั้งตัว คืนนี้มันแย่แน่..

"ไม่ต้องมาเสือกเรื่องกู"
แม่ง คำก็กู สองคำก็กู เดี่ยวผมก็ขึ้นบ้าง

"เออ ผัวมันจะเสือกเรื่องเมียไม่ได้หรือไง!"ผมตะคอกใส่มันกลับบ้าง ไอ้จินดูเคืองผมจนมันชกผมไปหนึ่งมัด เจ็บจิดๆผมรวบตัวมันขึ้นรถอย่างเร็วก่อนจะรถจะติดทั่วถนน ไอ้จินทั้งเตะทั้งถีบ บอกเลยผมหมดแรงกับมันจริงๆกว่าจะเอามันขึ้นรถได้ เสียงแตรบีบ
ไล่ดัง สุดท้ายผมก็ลากมันขึ้นรถมาอย่างทุลักทุเลสำเร็จ

ไอ้จินมองหน้าผมอย่างโกรธแค้นที่มันโดนผมล็อกกุญแจมือทั้งสองก็ช่วยไม่ได้บังเอิญพี่ชายผมที่เป็นตำรวจดั้นลืมกุญแจมือไว้พอดี ผมมองหน้ามันบ้าง มองทางบ้าง ไอ้จินด่าผมไม่หยุด แต่ละคำที่มันโพล่งมา บอกเลยว่า น่าตบปากมันด้วยปากซะจริงๆ

"อะไรว่ะ หอบเมียมาด้วยหรือไง?"ไอ้ริทหันมามองผมที่มาเป็นคนสุดท้ายของแก็งค์แต่กลับพาไอ้ตัวแสบมาด้วย

"สัสมึงดิ ใครเมียมัน เหี้ยแบบนี้กูไม่เอามันทำพันธ์หรอก"ไอ้จินมันตอกกลับ และนั้นก็เรียกเสียงโห่จากเพื่อนๆที่เหลือ น้องแอลดูจะถูกใจไม่น้อย มีหัวเราะถูกใจกับเพื่อนๆด้วย

"แฟนพี่ริทหรือครับ?"อย่าถามครับน้อง กอไผ่เดี่ยวโดนด่าอีกคน

"แฟนบ้านแม่มึงไหม เป็นแค่เฟรชชี่อย่าเสือกเรื่องรุ่นพี่!!"

"อ้าว เมียมึงวอนตีนกูแหละ!"ไอ้โซดาที่ผ่านมาดูเริ่มไม่สบอารมณ์ที่ไอ้จินด่าแฟนมัน ทุกคนเลยต้องปรามไอ้โซดา ไอ้เบียร์หันมามองหน้ากับไอ้กอล์ฟ ผมรู้นะว่าพวกมันรู้เรื่องผมนะ แค่แปลกใจล่ะมั้งที่เห็นผมหอบไอ้จินมาด้วย ผมขยับตัวไอ้จินเข้ากอดให้แน่น มันดิ้นดุกดิก อยู่ไม่นิ่งสักที เดี่ยวก็ได้ตกเก้าอี้แน่

"มึงก็อยู่นิ่งๆสิกูมีธุระกับเพื่อนแปปเดียว"

"เว้ย มึงก็ปล่อยกูดิ ปล่อยๆๆกูเกลียดมึงๆๆๆๆๆๆ"อยากจะบ้าตาย มันเอาเสียงแปดหลอดนี้มาจากไหนว่ะ แม่ง หนวกหูจริงๆ

"กูว่ามึงไปเคลียร์เรื่องครอบครัวมึงก่อนไหมไอ้วิทย์"ไอ้สนเสนอ

"นั้นดิ เมียมึงดุ กูกลัว"ไอ้กอล์ฟ เดี่ยวเหอะพวกมึง ไอ้จินมองหน้าทุกคนแบบไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย มือมันจิกเล็บบนมือผมไม่ยั้ง เจ็บสัสๆ

"กูก็อยากไป แต่ห้องกูแอร์เสีย ไอ้โซดาเช่าห้องในร้านมึงสักคืนดิ?"ผมหันไปถามพี่ชายของเพื่อนอย่างลุ้นๆ ไอ้โซดามองหน้าไม่สบอารมณ์

"ไม่เว้ย..กูไม่ต้อนรับเมียมึง"

"เว้ย ทำอย่างกับกูอยากมา สัส มึงบอกเขาดิว่ากูไม่ใช่เมียมึง บอกไปดิๆ"ไอ้จินโวยวายลั่นร้าน น้องแอลกับน้องฮอลล์ดูจะถูกใจมากกับไอ้จิน แต่น้องกอไผ่นี่สิ ยืนเงียบเลยตั้งแต่โดนไอ้จินด่า.. น้องกอพี่ขอโทษแทนไอ้จินน้าาาา

"เงียบดิมึง!"ผมปรามแล้วหันไปหาไอ้โซดา แต่ก็ไร้ผล

"อะ เอาห้องพี่เบียร์ก็ได้ครับพี่วิทย์ เดี่ยวคืนนี้ผมนอนกับพี่เบียร์ที่นี่เอง ได้ไหมพี่โซดา"งื้อ นางฟ้าของพี่วิทย์ไม่เสียแรงที่อยู่เคียงข้างและเชียร์น้องแอลให้ได้คู่กับไอ้เบียร์

"เออ!!"เป็นอันจบครับ ผมหยิบกุญแจ
ห้องไอ้เบียร์ที่น้องแอลยื่นให้ด้วยความซาบซึ้งใจ ก่อนจะลากไอ้จินออกมาจากร้าน มันเล่นโวยวายตลอดงานนี้มีอายบ้างล่ะครับ

"เฮ้ยไอ้วิทย์ จัดหนักๆหน่อยนะ เมียมึงแม่ง เซี้ยะวะ"ผมชูนิ้วกลางให้ไอ้ริทพลางทำปากขมุบขมิบไปว่า 'สัส' ไอ้เพื่อนทั้งหลายหัวเราะชอบใจสุดๆไอ้จินมันน่ารักนะแต่อย่าให้พูดเลย..เจ็บสัสๆ...

"โอ้ย ผลักมาได้นะมึง กูเจ็บนะเว้ย"ไอ้จินโวยวายใหญ่ ผมไม่สนใจปากมันมากนัก ลากไอ้เด็กปากเสียเข้าห้องน้ำ

"จะทำอะไรน่ะ อย่านะเว้ยไอ้เหี้ย อย่านะ!!"มันโวยวายอีกครั้งเมื่อผมพยายามจะถอดเสื้อนักศึกษาของมัน

"จะอาบน้ำให้ไง เปียกขนาดนี้มึงยังมีหน้าด่าคนอื่นไปทั่วอีกนะอยู่นิ่งๆเดี่ยวก็ได้ปอดบวมตายกันพอดี"ผมสั่ง อย่างหัวเสีย นี่ถ้าเป็นห้องตัวเองนะคงจัดแจงอะไรสะดวกหน่อย

"ไม่จำเป็น กูจะเป็นเหี้ยอะไรมันก็เรื่องของกู อย่ามาเตะต้องกูนะสัส ปล่อย!"

"โว้ย ทำไมพูดแต่ละคำถึงได้หยาบคายแบบนี้ล่ะจินเมื่อก่อนจินน่ารักมากกว่านี้นี่"ผมแกะกระดุมเสื้อมันออกจนหมด ไอ้จินขัดขืนทุกทางแต่ก็สู้ผมไม่ไหว

"หึ กูไม่ได้เหี้ยเท่ามึงก็แล้วกันไอ้วิทย์!"

"จิน!!"ผมผลักไอ้จินกระทบผนังห้องน้ำ มันเป็นรุ่นน้องผมปีนึง แต่เรียกยังกับผมเป็นเพื่อนมันอย่างนั้นแหละ..

"อาบน้ำก่อน มึงจะโกรธ จะเกลียดกูตายห่ามันก็เรื่องของมึง"ผมบอกไอ้เด็กตัวสูงเกือบเท่าตัวอย่างสุดจะระงับอารมณ์จริงๆเมื่อก่อนมันตัวเล็กนะแต่ตอนนี้ดูสูงขึ้นมากเลย น่ารักคนละแบบ..

"เออกูเกลียดมึงสัส ไอ้เหี้ยกูโกรธเกลียดมึงๆๆๆๆ"ไอ้จินโวยวายเหมือนเคย เสร็จจากแกะกระดุมมันผมก็เลื่อนมือมาแกะเข็มขัดมันต่อ มันยิ่งทุบตีผมไม่เลิก ใช่ว่าแรงมันจะน้อยสักหน่อย ทุบตีแต่ละที เจ็บครับ

"นิ่งๆสิจิน พี่แกะกางเกงให้ไม่ได้นะ"

"ไม่ต้องมาเตะต้องตัวกูไง อย่ามาแตะต้องกู"สุดท้ายกว่าผมจะถอดกางเกงไอ้จินได้ น้ำตาแทบกระเด็น มันเล่นทั้งเตะ ทั้งถีบ ทั้งทุบ ทั้งตี จนเราสะบัดสะบอมนั่งหอบหายใจแรงข้างขอบอ่าง ไอ้จินมองหน้าผมอย่าง โกรธแค้นมาแต่ชาติปางก่อน ผมเดินไปหากรรไกรแล้วกลับมาตัดเสื้อนักศึกษาของมันทิ้ง ถึงมันจะด่าผมโค่นโคตรคณาญาติแต่ผมก็คงไม่ปล่อยให้มันนอนกับเสื้อเปียกๆนี่แน่ เดี่ยวได้เป็นปอดบวมกันพอดี ก็ช่วยไม่ได้นี่ครับ ผมมีแค่กุญแจมือแต่ลูกกุญแจผมไม่มีหรอก

ระหว่างที่อาบน้ำให้มันและตัวเอง ผมใช้เวลามากกว่าทุกครั้งเพราะไอ้จินใช่ว่าจะให้ความร่วมมือดีดีนี่ครับ แต่แม่ง พอมาเจอของที่มันเคยมือ เครื่องมันก็ร้อนสิครับ ไอ้จินเหมือนจะรู้ตัวว่าผมกำลังคิดอะไร ??

"จิน อยากว่ะ!"

"อยากกับปู่มึงสิสัส!!"โอเคผมควรรู้ตัวสักทีว่ามันเกลียดผมอยู่ เกลียดมากด้วยแต่แหม ทำไปได้ ถีบหน้ากูซะหงายหลังเลย ผมเลิกเพ้อเจ้อแล้วลุกขึ้นจับมันลากเดินออกมาจากห้องน้ำโยนผ้าขนหนูให้มันเช็ดตัวระหว่างที่ผมหาเสื้อนอนของไอ้เบียร์ให้มัน

"ใส่บ้อกเซอร์ไปก่อนล่ะกันนะ เสื้อคงใส่ไม่ได้"ผมยื่นบ้อกเซอร์ให้ ตอนผมบอกเรื่องเสื้อมันมองหน้าผมประมาณว่าเห็นกูโง่หรอก็เห็นๆอยู่ว่าใส่เสื้อไม่ได้ ครับๆวิทย์ผิดเองที่หวังดีเนอะ..

"แล้วนี่ยา กันไว้ก่อน นะ ตัวมึงเริ่มร้อนแล้ว"ผมอังหน้าผากมันแล้ว ไข้มันเริ่มขึ้นตั้งแต่อยู่ในร้านไอ้โซดา

"เสือก!"ครับ กูห่วงเมียไม่ได้สินะผมตั้งน้ำกับยาไว้ส่วนตัวเองก็เอาพวกเสื้อผ้าของพวกเราไปใส่เครื่องซักผ้า โชคดีที่ห้องไอ้เบียร์มีพร้อมทุกอย่างมันเลยสะดวกสบายหน่อยตอนนี้ฝนตกหนักมาก แต่ไม่ฟ้าร้องนะ ไอ้จินไม่กล้าเดินกลับหอไปหรอก หอมันไกลจากหอไอ้เบียร์มาก ผมเสร็จจากการตากผ้าแห้งแล้วเห็นไอ้จินนอนหลับปุยไปแล้ว


-20:10 น.
ผมคงต้องนอนบ้างล่ะคืนนี้ยังมีเรื่องให้เพลียกันอีกนานกว่าจะเช้า..


-22:03 น.
ร่างที่ทนหนาวเย็นในผ้าห่มแอบเคลื่อนตัวหันมาควานหาไออุ่นจากผม ผมเองก็กอดตอบมัน ไอ้จินไม่ใส่เสื้อด้วย คงหนาวแย่ เห็นมันหนาวแบบนี้ ผมยิ่งรู้สึดผิด..
ขอโทษนะ..ทั้งที่อยากจะช่วยดูแล แต่ดูเหมือนอะไรๆจะดูผิดพลาดไปหมด


-23:47น.
ไอ้จินขยับเข้าใกล้ผมแถมยังเพิ่มแรงกอดยิ่งกว่าเดิม ปากเล็กยังคงเลียหน้าอกผมไม่หยุด มันเล่นทั้งดูด ทั้งกัด กูไม่ใช่แม่มึงนะเว้ย ผมพยายามผลักมันแค่ไหน มันจะรู้ตัวไหมว่าตัวมันเองนั้นแหละที่เริ่มทำผมควบคุมตัวไม่ได้ ให้ตาย

"ไอ้จิน มึงนี่แม่ง!!"ผมสลัดมันออกไปจนได้แล้วขึ้นมาคร่อมมันแทน

"เดี่ยวกูดูด จะเลีย ให้มึงดูเอง"ผมเริ่มบรรเลงพายุจูบทั่วตัวมันหนักอย่างที่มันต้องการ บางครั้งมันก็ครางทำผมเกือบสติแตก ยิ่งหน้าอกที่แข็งเป็นไต ผมยิ่ง ชอบ มีดูดเมมไปหลายต่อหลายคร้้ง ไอ้จินก็ไม่ขัดขืนแถมยังยิ้มชอบใจอีกมันหลับสนิทผมจึงหยุด

"แม่ง ถ้ากูเอามึงคืนนี้ พรุ่งนี้มึงจะถีบกูไหม? " ได้ยินเสียงอือๆจากมันแล้วผมถึงกับส่ายหัวแล้วล้มตัวนอนสักทีก็ถ้าฤทธิ์ฝนจะทำมันได้ขนาดนี้ ผมก็หวังว่าคืนนี้มันจะไม่ทำอะไรมากกว่านี้นะ ไม่งั้นผมแย่แน่แค่นี้มันก็ทำผมควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ผมเกลี่ยผมไอ้จินแล้วสวมกอดมันอีกครั้ง หวังว่ามันจะนอนหลับแล้วจริงๆนะ


-01:43 น.
"อ่าาาา ดีๆอย่างนั้นแหละครับ อย่างนั้นเลย แบบนั้นแหละจิน"
ผมขยุ้มผมไอ้จินที่กำลังเมามันส์กับการเลียน้องชายของผม มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ น่ารัก!!และก็เริ่มดูดน้องชายผมเข้าโพรงปากให้ลึกกว่าเดิม มือผมเองก็กดหัวมันให้เข้าครอบครองน้องชายผมให้ลึกสุดๆ น้ำกามของผมไหลออกมารอบหนึ่งแต่ไอ้จินก็ยังกลืนกินไม่หมดแถมยังคงดูดเลียไอ้น้องชายผมอีก ผมแอบตกใจที่ตื่นมาเห็นเงาตะพุ่มๆใต้เตียงกำลังเลียน้องชายตัวเอง แต่พอเห็นไอ้เด็กข้างๆไม่มีเลยรู้เลยว่าเป็นมัน..

"พี่วิทย์ชอบไหม?"หึ ทีแบบนี้ล่ะเสียงหวานเชียวผมเลื่อนตัวมันให้ขึ้นมาใกล้ๆ

"ชอบสิ ชอบมากด้วย แต่จินไม่สบาย พักผ่อนก่อนนะเดี่ยวพี่วิทย์นอนกอด"

"ครับ"โอ้ย ผมละอยากให้มันว่านอนสอนง่ายแบบนี้ตลอดไปจริงๆ

-02:58 น.
"โอ้ย ฮือๆๆๆ"ผมสะดุ้งตื่นตกใจครับที่ไอ้จินตกที่นอน มันร้องไห้ยังกับเด็กๆ ผมเลยต้องเข้าไปปลอบ "
โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะจินๆๆ ลุกขึ้นมานอนบนเตียง มาๆๆ" ผมพยุงไอ้จินขึ้นมานอนบนเตียงอีกครั้ง ตัวมันร้อน ไข้ก็ขึ้นด้วย มันยังนอนร้องไห้เพราะเจ็บ ผมเลยต้องเช็ดตัวมันอีกครั้ง ไม่นาน ไอ้จินก็หลับ เห้อออ..ผมเริ่มหมดแรงแล้ว เมื่อไรจะเช้าเนี้ย!!!!!

-04:18 น.
"อะๆๆๆ พี่จินๆเบาๆครับๆ"แม่ง จัดให้สักยกเลยครับ ไอ้จินเอาแต่ยั่วผมไม่เลิกเพราะฤทธิ์ฝนที่มันแพ้ ผมรู้..แต่มันเล่นถอดกางเกงรอให้ผมเสียบด้วยท่าทียั่วยวน ใครมันจะไปทนไหว แบบนี้ต้องเอาให้เหงื่อออกมากๆ ไข้จะได้ลดเร็วๆ



"ชูวววว์ เบาไม่ได้ครับ เมื่อกี้จินขอแรงๆเอง"ผมยังคงกระแทกไอ้จินแรงๆ กับจินแล้ว เป็นอย่างหนึ่งที่
แบบ เอาแล้วถึงใจดีครับ มันอ้าขากว้างอย่างรู้งาน มือทั้งสองที่ติดกุญแจมือก็ดันตัวผมไม่ให้กระแทกแรง แต่ยิ่งมันดันผมยิ่งอยากเข้าให้ลึกๆ เข้าในตัวจินตอดผมขมิบ แน่นยิ่งกว่าพวกผู้หญิงที่ผมควงเล่นทุกคืน
"อ่ะ อะๆๆ งั้นจิน จิ จิน ขะ ขอเบาๆ"
มันหน้าแดงซ่านแถมเม็ดเหงื่อก็เยอะ ผุดมา ผมเผลอยิ้มแล้วจูบปากแดงที่บวมเจ่ออย่างหนักหน่วง ให้รางวัลมันครับ น่ารักน่าเอาจริงๆ
"เสียใจครับ กับพี่ขอแรงๆแล้วไม่มีเบาๆอีก"ผมบรรเลงกระแทกไอ้จินกระหนำตามใจอยาก แม่ง ทนคิดถึงมาตลอด สองปีที่มันเข้ามหาลัยผมก็ได้แค่ตามเป็นเงามัน คอยเป็นห่วงมันห่างๆ ไม่กล้าเดินเข้ามาทักมันสักที ถ้ารู้ว่าทักแล้วได้แอ้มมันแบบนี้ ผมทักตั้งนานแล้ว
"อือ อ่ะๆๆๆๆ อ่ะพี่ พี่วิทย์ พี่วิทย์ อ่าาาห"

[ืniyataan]

 

[poterdow]

ตื่นมาแล้วจะเป็นไงเนี่ย

[ไอจัง]

"อือ อ่ะๆๆๆๆ อ่ะพี่ พี่วิทย์ พี่วิทย์ อ่าาาห"
ผมปล่อยน้ำรักเข้ากายมันแล้วเอาน้องชายออก ไอ้จินหันหลังอย่างรู้งานเมื่อผม ผลักให้มันนอนตะแคง

"เอาเบาๆนะครับ"มันยังคงขอเสียงขัดๆผมแสยะยิ้ม กระตุกน้องชายให้ตั้งชันแล้วสอดเข้าช่องรักมันที่มีน้ำกามของผมเป็นเครื่องช่วยเข้าไปช้าๆหวังจะแกล้งไอ้จิน ก้นงอนงามส่ายไปมาเพราะความเสียดสี มันร้องอู้อี้กับหมอน ผมขยุ้มก้นมันบ้าง ตบก้นมันแรงๆบ้าง ตามใจตัวเอง ไอ้จินก็ได้แต่ร้องคราง
แม่ง รู้สึกดีจริงๆ

"บอกมาสิ จะเอาเบาๆหรือแรงๆหือ?"ผมแกล้งถามพลางวนก้นมันเล่น ไอ้จินหันหน้าที่แดงเพราะสุขสมมามอง

"ตะ ตามใจพี่วิทย์ จินตามใจพี่วิทย์"ก็ถ้าตามใจผม ผมก็เลือกอย่างหลังอยู่แล้ว ร่างบางของไอ้จินสั่นไหวไปตามแรงกระแทกหนักๆเร็วๆของผม มันร้องครวงคราง ผมยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะเหลือบไปเห็นกล้องตรงมุมโคมไฟใกล้กรอบรูปคงเป็นของไอ้เบียร์แน่ แม่งเอามาถ่ายตอนมีอะไรกับน้องแอลชัวร์

"จินครับ กดเปิดกล้องหน่อย เร็วๆครับ?"ผมดันตัวไอ้จินให้ใกล้กล้อง มันเองก็เอื้อมมือไปเปิดอย่างเหน็ดเหนื่อยเพราะ ผมยังกระแทกมันไม่หยุด
ติ้ด เสียงกล้องเปิด ไอ้จินฟุบหน้าลง ผมทับตัวมันไว้ เชยคางมันขึ้นให้มองกล้อง

"ไหนลองทักทายกล้องหน่อยนะ?"ผมงัดติ่งหูไอ้จินพลางมองกล้องอย่างมีชัย ไอ้จินยิ้มระเรือให้กล้องก่อนจะเผยอปากขอผมให้จูบ ผมเลยต้องสนอง ช่วงล่างก็เริ่มทำหน้าที่อีกครั้ง ภาพในกล้องเลยเห็นแค่หน้าไอ้จินตอนโดนผมเอา น่ารักจริงๆ
ไหนจะเสียงครางที่หวาน ไหนจะภาพที่ชัดเจนอีก ผมคงต้องขอบคุณไอ้เบียร์ที่ ตั้งกล้องไว้แล้ว เราเริ่มบรรเลงบทเพลง
รักแข่งกับฝนที่เริ่มโปรยตกลงมาอีกครั้งของคืน ไอ้จินหอบเหนื่อยลงไปมาก ผมจึงหยุดเอามัน หวังว่าอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงจะเช้าแล้ว ไอ้จินคงไม่ละเมอเพราะฤทธิ์ฝนอีกนะ ทั้งคืนผมแทบจะไม่ได้นอนก็เพราะมันจริงๆ
ร่างบางขยับเข้ามาหาผมและกอดผมไว้ผมจูบหน้าผากให้รางวัลกับความน่ารักของมัน ก่อนเราจะเผลอหลับไปทั้งคู่


10:10 น.
"ไอ้จิน มึงถีบกูทำไม?" ผมตื่นมากับสภาพตัวเองที่ดูยังไงๆก็รู้ว่าเพิ่งผ่านมรสุมอะไร สัสวิทย์แม่ง ขมขืนผมอีกแล้ว มันทำกับผมแบบนี้อีกแล้ว นี่คงใช้ช่วงที่ผมเป็นไข้แล้วเอาผมสินะ ถุย..ไอ้เลวเอ้ย ผมเกลียดมันจริงๆ ผมเลยเตะมันตกเตียงซะเลย โทษฐานเอาผม!

"สัส มึงเอากูทำไม?"เออ ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ผมนอนเพราะไข้ของผมดีดี มันมาเอาผมทำไม ดูสิ รอยดูดมันแม่ง ช้ำเต็มตัวเลย
ไอ้พี่วิทย์เกาหัวงกๆอย่างกับหัวเสีย "แม่ง กูผิดอีก มึงรู้ตัวไว้ด้วยนะไอ้จิน เมื่อคืนมึงเป็นคนยั่วกูเอง"เขาบอก ถุย หน้าตัวเมียสิ้นดี ผมนี่นะหรอจะยั่วมัน ผมนอนของผมสบายๆตั้งแต่หัวค่ำแล้ว

"อ้อนี่มึงโทษกูหร่อๆ?"ผมตะคลุบหัวไอ้พี่วิทย์แล้วจิกผมมันไปมา หนอย ทำผิดแล้วไม่เคยขอโทษ ผมล่ะเกลียด

"เชี้ยจิน มึงเล่นหัวกูเลยนะสัส กูพี่มึงนะ อ้อ ผัวมึงด้วย"เขาโวยวาย

"จะพี่แล้วไงเหี้ยๆแบบนี้ใครจะอยากเคารพ แล้วไอ้ที่บอกว่าผัว ถุยสัส กูมีผัวเป็นสิบตั้งแต่วันที่มึงพาเพื่อนมารุมโทรมกูแล้ว"ผมระบายออกอย่างสุดจะทน เหนื่อยแล้วที่ต้องเกลียดไอ้คนแบบนี้ เหนื่อยแล้วที่จะต้องทนเห็นหน้า แล้วก็เหนื่อยที่ตัวเองยังรักคนๆนี้ไม่เปลี่ยนแปลง..
เรายื้อแย้งกันทะเลาะไปมาไอ้พี่วิทย์ผลักผมจมกองเตียง ผมถึงกับตกใจ มาไม้ไหนอีกว่ะ ทำไมหน้าดุขนาดนั้น!!

"เออ ผัวมึงมีเป็นสิบเพราะกู แต่กูเป็นผัวคนแรกของมึง มึงคงจำได้น่ะ"ผมสบัดมือออกจากการควบคุมของเขา ก่อนจะตบเขาแรงๆจนหน้าหัน

"กูจำได้ดี จำไม่มีวันลืม เหี้ยเลวๆแบบ มึง กูไม่ลืมแน่!"ผมผลักเขาออกห่างแล้วเดินไปหาเสื้อผ้าตัวเองมาใส่จะกลับแต่ไอ้พี่วิทย์มันปัดเสื้อผ้านักศึกษาที่มันอุตส่าห์ซักทิ้ง

"เออ ก็เหี้ยเลวคนนี้นะสิ ที่จะเป็นผัวมึงตลอดไป"ผมต่อยมันไปอีกที เมื่อตบไม่รู้สึก ก็ต่อยหน่อยแล้วกัน เกลียดมันมานานแล้ว

"กูไม่มีวันให้มึงเอากูอีกรอบแน่!"เหมือนจะไม่เป็นแบบนั้น ตอนนี้ผมมานั่งคุกเข่าท่าคลานให้มันเอาอยู่ในห้องน้ำจนได้ แม่งเสียบแรงไป ผมจุก ผมเจ็บ.. ไอ้พี่วิทย์แบกเอาร่างที่แทบจะไม่มีแรงของผมกลับมานอนบนเตียง ผมคดตัวทันที น้ำรักมันอยู่ในตัวผมมากมายแม้มันจะเอาออกไปแล้วก็ตาม แปลกที่ผมร้องไห้ออกมา.. ไอ้เลววิทย์ ผมเกลียดมัน


" อือ อ่ะๆๆๆๆ อ่ะพี่ พี่วิทย์ พี่วิทย์ อ่าาาห" ไอ้พี่วิทย์เดินไปหยิบกล้องแล้วเปิดให้ผมดู ทุกการกระทำที่อยู่ในนั้นบ่งบอกชัดเจนว่าผมเป็นของมัน และผมสมยอมเอง

"รู้อะไรไหมจิน มึงแม่งน่ากดทุกวินาทีเลย แล้วแบบนี้จะไม่ให้พี่เอาได้ไงหือ?"ผมสะบัดหน้าออกห่างจากมือมันที่บีบคางผมไว้ จำไว้สัสวิทย์

กูเกลียดมึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ไลน์~
ผัวน้องจิน: คืนนี้มาหาที่ร้านไอ้โซดานะ.

ผมอ่านข้อความที่มันส่งมาให้อย่างเกลียดแค้น นับตั้งแต่วันนั้น ไอ้เลวนั้นก็ขู่บังคับผมให้ไปหาตลอด แต่ผมไม่ไป มันเลยบุกมาลากผมเอาไปปล้ำทุกคืน ส่วนชื่อไลน์นะหรอ เหี้ยวิทย์ก็ตั้งชื่อเอาเองผมไม่เคยแม่แต่จะขอไลน์มันด้วยซ้ำ หน้าด้านสิ้นดี ถุย สาดดดดดเอ้ย จะให้ผมไปนะหรอ อย่าหวัง ผมอ่านแต่ไม่ตอบมันเลยส่งวีดีโอมา ผมเปิดดูก็รู้ว่าเป็นช่วงที่เราเออ...ซั่มๆกัน

ผัวน้องจิน::
ถ้าไม่มาพี่ส่งรูปนี้ให้แม่จินนะ!! สัสเลวเอ้ย ผมกำมือแน่น ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด แต่ทำอะไรมันไม่ได้ บังเอิญเห็นมันกับเพื่อนนั่งกินข้าวอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปใกล้หยิบเอาขวดน้ำที่เพิ่งแวะไปซื้อมาตรงไปยังไอ้เชี้ยวิทย์

โปก!!!
"โอ้ย ไอ้จิน!!" ทั้งกลุ่มพี่วิทย์ต่างตกใจตื่นที่ผมฟาดกระบาลไอ้พี่วิทย์เต็มๆ มันคงเจ็บแหละ น้ำยังเต็มขวดเลย สมน้ำหน้าผมยิ้มให้มันก่อนจะตอบไลน์มันไป..

เมียพี่วิทย์::กูมาแล้วนะ มาฟาดหัวมึงไง ไอ้ผัวเฮงซวย..
ส่งจบก็เดินเชิดสวยๆไปเรียนภาคบ่ายครับ ให้มันรู้ไปว่ามันกับผมใครจะเลิกเกลียดใครก่อนกัน ผมอ่านไลน์ที่ไอ้จินส่งมาแล้วยิ่มชอบใจ มันยอมรับผมเป็นผัวแล้ว 555 กับบางเรื่องคำขอโทษบางครั้งผมก็ควร ขอโทษทั้งชีวิตไม่ใช่แค่ลมปากกับความผิดสมัยวัยคึกคะนอง ผมคงต้องชดใช้ทั้งชีวิตเพื่อไถ่โทษมัน เราอาจจะเคยเกลียดกันมาก่อนแต่ผมเชื่อว่า เราจะรักกันได้และสักวันผมจะบอกมันไปว่าผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เอามันแล้ว

"เชี่ยวิทย์ มึงกับเมียนี่กัดกันตลอดนะ เจอกันทีไร ไม่ตบตีก็ทะเลาะกันกูล่ะไม่เข้าใจคู่มึงจริงๆ"ไอ้กอล์ฟบอกผมงงๆ

"มึงไม่ต้องเข้าใจหรอกไว้เจอกับตัวมึงก็จะเข้าใจเองรักนะไม่มีรูปแบบตายตัวหรอก!!"


--- ^^ ---

[ืniyataan]

ทำไมพี่วิทย์ถึงทำแบบนั้นกะน้อง 

[ไอจัง]

แพ้..กอล์ฟ


ผมเดินเข้ามาในร้านไอ้น้องโซดาเช่นทุกวัน วันนี้ผมมาทำงานเหมือนเดิม.. ไอ้เมฑเป็นคนพาผมมารู้จักกับร้านแห่งนี้ ตอนแรกผมก็ว่าจะมาดื่มเฉยๆกับไอ้เมฑแต่ไอ้น้องโซดามันประกาศรับสมัครนักร้องผมเลยขอมาสมัครเป้นนักร้องประจำที่นี่เลย หลักๆไม่ใช่เพราะผมขยัน หรือมีงบไม่พอใช้ ผมก็แค่มาเพราะคนๆหนึ่ง คนที่ผมแอบรักเขาข้างเดียว คุณเคยไหม แอบรักใครแล้วพาตัวเอง
มาอยู่ใกล้ๆกับเขา ผมมาเพราะเขา
ไอ้น้องกอล์ฟ เพื่อนไอ้น้องเบียร์ครับ..

ผมชื่อ เนิร์ด ทิวไผ่งาม เรียนอยู่ปี1
คอมพิวเตอร์ธุรกิจ ความจริงผมอยู่ ปี4 แล้ว แต่ผมดั้นมารู้ตัวว่าไม่ชอบในเอกก่อนที่เรียนผมเลยซิ่วเรียนใหม่ ปี1 ครับ แต่กับไอ้เมฆเราก็ยังคบเป็นเพื่อนรักกันอยู่ดี หลายคนเคยสงสัยว่าผมเป็นอะไรกับพี่นัท ทิวไผ่งาม เอาตามตรงนะ ผมเองก็สงสัย เคยถามแม่แล้ว แม่บอกพี่นัทน่ะ พี่ชายผมเอง!! ผมเชื่อแม่ก็บ้าแล้วตั้งแต่เกิดมาก็เห็นตัวเองเป็นลูกโทนอยู่กับแม่แค่สองคน แม่นะแม่ หลอกผมได้..

"อ้าว ไอ้เมฑ แล้วมุขมันล่ะ?"ผมทักเพื่อนเมื่อเห็นมันเดินเข้ามาแล้วไม่เห็นน้องชายมันมาด้วย

"มันไปห้องน้ำนะ เดี่ยวก็มา"

"อ่อ"ผมพยักหน้าเข้าใจ แอบตื่นเต้นที่จะได้ขึ้นเวทีในอีก 3 นาที

"อะไรว่ะ ตื่นเต้นอีกล่ะ? ทำไมเขินไอ้กอล์ฟหรือวะ?"ไอ้เมฆก็แซ่วไป ผมเลย ชักหน้าใส่มัน แม่ง รู้แล้วทำมาล้อเพื่อน
อีก..

"พี่เนิร์ด ยังไม่หายตื่นเต้นอีกหรือไง พี่กอล์ฟมาโน้นแล้วน้าาา"ครับ เอาเข้าไป พี่น้องคู่นี้เหมือนกันแปะ!! "เออๆ ล้อกันจริงนะพวกมึง"ไอ้เมฑกับมุขหันมายิ้มกันพวกมันเป็นพี่น้องที่ห่างกัน 1 ปีแต่อยู่เหมือนฝาแฝดกันมากกว่า รู้ใจกันทุกอย่างแถมยังสนิทกันด้วย ผมอดอิจฉาไม่ได้

"ไปก่อนนะ ถึงเวลาล่ะ พวกมึงก็อย่าหลุดปากบอกใครเรื่องนี้ โอเค?"บอกพวกมันไปก็แค่นั้น ผมรู้ไอ้พี่น้องคู่นี้ไม่หลุดปากบอกใครแน่

"เอาน่าพี่เนิร์ดเดี่ยวผมจะไลน์บอกพี่กอล์ฟเอง"เหอะ ไอ้น้องมุขขำมากใช่ไหมนั้นผมต้องหัวเราะด้วยไหมกับมุกของมัน ไอ้เมฑพยักหน้าหัวเราะตาม ผมขึ้นเวทีไปร้องเพลงเช่นทุกคืน ทุกๆคืนผมจะยืนอยู่ข้างหน้าไอ้น้องกอล์ฟและมีสปอตไลต์ส่องแสงมา ไม่รู้ว่ามันจะหันมาเห็นผมบ้างไหม? ผมอยู่ตรงหน้ามันมา 3 เดือนกว่าแล้ว มันจะสังเกตบ้างหรือเปล่านะ?
แต่ความรักที่แอบรักของผมก็เป็นได้แค่รักข้างเดียว ไอ้น้องกอล์ฟนั้นนะ เปลี่ยนคู่ควงอาทิตย์ละคน ละแต่ละคนที่มันชอบ ห่างไกลคนธรรมดาๆอย่างผมด้วยซ้ำ

แล้วผมจะหวังอะไรได้เล่า

แค่รักใกล้ๆก็เพียงพอแล้ว...

"เออ นี่มึง เห็นไอ้ริทไหม?"ไอ้น้องกอล์ฟมันเดินเข้ามาถามผมในห้องน้ำ มาถามหาเพื่อนเอาตอนที่ผมกำลังฉี่เนี้ยนะ ผมหันไปมองมัน เรื่องที่ผมซิ่วมามันก็รู้นะ แต่มันถือคำสัตย์ของมอ.เรา ที่ว่า

'มาก่อนเป็นพี่ มาหลังเป็นน้อง มาพร้อมเป็นเพื่อน'อ่ะครับ เห็นหัวกูบ้าง ไอ้น้องกอล์ฟ กูพี่มึงที่ซิ่วเรียนปี1ใหม่แค่นั้น

"เห็นอยู่ในห้องพักนักร้องน่ะกับน้องตุลย์"มันยืนฉี่พลางเบะปาก

"แม่งแอบไปซั่มแน่ มึงว่าไหม?"ผมหันไปมองมัน เขาจะซั่มก็เรื่องของเขาป่ะ แฟนกันเบอะ ไอ้นี่ก็อิจฉาคนไปทั่ว ตัวเองก็ใช่ย่อย พาผู้หญิงมาซั่มทุกอาทิตย์ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลย

"แล้วคืนนี้ มึงไปไหนต่อไหม? กูเหงา"

"..."???

"ดาวไม่ว่างมา กูเลยเซ็ง ไปหาอะไรดื่มด้วยกันไหมมึง"อ้อ ที่แท้ก็..แฟนไม่มาแค่เหงา แค่ไม่มีใครเลยชวนผมอีกสินะ

"ก็ได้..รอแปปล่ะกัน อีก10นาทีเลิกงาน"

"ได้ กูรอในรถน่ะ"มันบอกแค่นั้น ผมเลยพยักหน้าให้ รถมันคันไหนผมจำได้..


10 นาทีต่อมาผมจึงเดินมาที่รถมัน มันเปิดประตูรถรอผมอยู่แล้วข้างใน ผมเลยเข้ามาในรถก่อนเราจะออกไป เที่ยวด้วยกันอย่างที่มันขอ

"แวะร้านไอติมได้ไหม อยากกิน"ผมชี้ร้านไอศกรีมข้างทางอยู่ๆก็หิว อยากกินขึ้นมาทั้งที่ตอนนี้ก็เที่ยงคืนพอดี ไอ้น้องกอล์ฟเลี้ยวรถขับจอดหน้าร้านให้

"เหมือนกูจะชวนมาดื่มนะ"ถึงปากมันจะว่าแต่ไอ้น้องกอล์ฟก็เดินลงมากับผม แล้วก็ไม่รู้จะบ่นทำไม?

"ขอช้อกชิบมะนาวครับ 2 ที่"ผมสั่ง เห็นไอ้คนตรงหน้าแล้ว น่าจะห่างหายจากการกินไอติมมานาน

"เออ เดี่ยวกูเข้าห้องน้ำแปป" "อื้ม.."ผมพยักหน้า บิดขี้เกียจหน่อย มันเหมื่อยชอบกลวันนี้ ผมเป็นคนนึงที่ แบบอยู่กับคนที่ตัวเองชอบแล้วมักจะพูดน้อยไปทันที ทั้งที่เฝ้ารอจะเจอหน้า อยากพูดคุยกับเขาทุกวัน
ไอ้น้องกอล์ฟเดินมาหลังจากเข้าห้องน้ำ ในมือถือโทรศัพท์พิมพ์ข้อความยิ้มแก้มปริ เป็นจานดาวเทียมขนาดนี้ คงกำลัง
คุยกับสาวแน่ ผมเลยนั่งกินไอติมต่อจนมันมานั่งนี่ล่ะ

"ดาวทักมาล่ะ!"มันชูไลน์ให้ผมดู ผมก็ดูสิครับ จะทำอะไรได้ กินไอติมต่อดีกว่า เห็นมันมีรอยยิ้มได้ ผมก็สุขใจ แม้ผมไม ใช่คนที่ทำให้มันมีรอยยิ้ม

"เออ ดาวว่าจะมาอีกครึ่งชั่วโมงนะ มึงกินเรื่อยๆนะเดี่ยวกูนั่งรอ"

"อื้ม"ผมว่ามันนั่งรอน้องดาวแฟนมันมากกว่า ไอ้กอล์ฟเอาแต่พิมพ์กับแฟนมันจนลืมที่จะกินไอติม ผมเหลือบขึ้นมามองหน้า
หล่อเป็นระยะๆ อีกครึ่งชั่วโมง อย่างน้อยก็ได้ต่อลมหายใจล่ะว่ะ

"นี่ ถ้าไม่กิน ขอนะ"ผมขออนุญาตมัน ไอ้กอล์ฟค่อยๆผลักไอติมถ้วยของมันมาให้ผม

"กินเลยๆ กูไม่แดกไอติมว่ะมันหวานไป" แต่ผมชอบไอติม..

"ขอบคุณ"ก็รู้ว่าพูดไปไอ้น้องกอล์ฟก็ไม่สนใจหรอก นั่งกินสักพัก ไม่ถึงครึ่งชั่ว
โมงด้วยซ้ำ แฟนคนสวย เซ็กซี่ของไอ้น้องกอล์ฟก็มา แถมยังมาปิดตามัน บอกให้ทายด้วยว่าเธอคือใคร ก็น่ารักดีนะแต่ผม...

"แหม ก็ที่รักของพี่กอล์ฟคนสวยสิครับจะเป็นใครได้!"ไอ้น้องกอล์ฟก็ใช่ย่อย ปากหวานไป..ผมเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน น้อง
ดาวหอมแก้มมันแล้วนั่งข้างๆมัน

"ดาวอยากไปแดนส์มากกว่าค่ะ กินไอติมดึกๆ อ้วนพอดี"อ้าว..แล้วผมล่ะจะ อ่วนไหมว่ะ หรือน้องมันแอบด่าผมนัยๆ

"ได้ครับ จะกลับเลยไหมมึง เดี่ยวไปส่ง"ไอ้น้องกอล์ฟถามไม่มองหน้าแฟนมันเลย ตาขวางขนาดนั้นคงอยากให้ผมไป
ด้วยหรอก ผมเลยยิ้มให้มัน

"ยังหิวอีกนะ ว่าจะกินอีกถ้วย มึงไปก่อนได้เลย"

"ได้ไงว่ะ แล้วมึงกลับยังไง?"มันห่วงผมหร่อ?

"ไม่เป็นไร เดี่ยวเมฑเลิกงานตี 2 นะ ค่อยให้มารับ ร้านก็เปิดถึงเช้าด้วย"

"ใช่เรื่องไหมให้มานั่งรอพี่เมฑอีกชั่วโมงครึ่งนี่นะเดี่ยวกูโทรให้เพื่อนมารับล่ะกัน" หน้าแฟนมันดูหงิดหงุดไม่น้อย ไอ้น้องกอล์ฟโทรให้เพื่อนมันมารับก่อนมันกับแฟนจะเดินออกจากร้าน เห็นแผ่นหลังกว้างนั้นแล้ว บางทีผมก็อยากเผลอเข้าไปกอดบ้าง แต่ผมแค่คิด..ทำจริงๆไม่ได้หรอก


Thx,(ขอบคุณนะ)..
ผมอัพสเตตัสลงบนหน้าวอลตัวเองระหว่างนั่งรอเพื่อนไอ้น้องกอล์ฟมารับ

เมฆวินทร์ พี่เมฆเองนะ::อยู่ไหน?

ไอ้เมฆเม้นมาเป็นคนแรก ก่อนน้องมุขจะเม้นตามมา


มุขวินทร์ มุขเองคร้าาบ::บอกคนนั้นสินะ พอๆกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย..ผมยิ้มก่อนจะตอบกลับคอมเม้นพวกมัน

เนิร์ดอยากเป็นแฟนจีเอฟ::อยู่ร้านไอติมรอเพื่อนน้องกอล์ฟมารับ
เนิร์ดอยากเป็นแฟนจีเอฟ:: แหนะ รู้ตลอด เหยียบๆไว้น่ะ..

เมฑวินทร์ พี่เมฑเองนะ::ไม่ต้องรอใคร เดี่ยวกูไปรับเลย
ผมอ่านคอมเม้นเพื่อนแล้วถึงกับถอดใจ ไอ้เมฆไม่เคยทิ้งผมให้รอสักครั้งน้องมุขเงียบไป สงสัยอยูด้วยกับไอ้เมฑ
ผมส่งสติ้กเกอร์ให้ไอ้เมฆรับทราบ เพื่อนน้องกอล์ฟมารับจริงๆ แต่ผมคงไป ด้วยไม่ได้ แล้วไอ้เมฆก็มาถึงพอดี

"ขอบใจนะสนที่มารับเพื่อนพี่น่ะ"
"อ่าหะ ไอ้กอล์ฟวอนให้มาครับ ถ้างั้นผมไปล่ะครับ"ไอ้น้องสนขับรถออกไป รู้สึกเกรงใจน้องมันจริงๆ หน้าตาเหมือน
เพิ่งจะตื่นมาเลย

"โดนทิ้งหรือว่ะ กูเห็นออกมากับไอ้กอล์ฟนี่หว่า?"ไอ้เมฆถามทันที ความจริงแล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไอ้น้องกอล์ฟชวนผมแล้วทิ้งผมให้กลับกับเพื่อนมันนะ

"ก็ไม่เชิง พอดีแฟนมันมาน่ะ มันเลยให้กลับกับเพื่อนมันแทน" "อีกแล้ว"ไอ้เมฆพูดติดจะไม่พอใจ ก็ทำไงได้เป็นผมเองมากกว่าที่พอใจจะให้เป็นแบบนี้ ถึงต่อให้มันจะเลวมากกว่านี้ ผมก็ไม่แคร์หรอก ผมก็แค่อยากจะเข้าใจในสิ่งที่คนที่ผมรักเขาเป็น

"เถอะน่า..ออกมานานแบบนี้ มุขก็รอแย่สิ..ไปกันเถอะ!"รู้ว่าไอ้เมฆไม่ด่าแต่มันชอบหาว่าผมโง่เสมอ ก็ผมเป็นแบบนี้จะให้แก้ยังไงได้เล่า

"เออ"มันเออรับปากแต่กลับเดินเข้าไปในร้าน ผมล่ะไม่เข้าใจมัน

"เดี่ยว ไอ้เมฆ จะไปไหน?"

"ไอ้มุขฝากซื้อไอติม จบนะ"คร้าาบเพื่อน ไอ้เมฆพาผมกลับมายังหอ พอเตรียมตัวจะนอนแล้ว มือผมก็อดที่จะเลื่อนเปิดแอพลิเคชั่นในมือถือก่อนนอนเช่นทุกคืน มันเป็นความเคยชินครับถ้าไม่เปิดเลื่อนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆคนเดียวก่อนนอนคือนอนไม่หลับนะครับ

ติ้ง..เมสเสจเข้ามาผมรีบกดเปิดอ่านเลยเมื่อเห็นชื่อคนที่ส่งคือไอ้น้องกอล์ฟ

GiO_GolF :ถึงหอยัง?ไอ้สนบอกพี่เมฆมารับหนิ!
เนิร์ดอยากเป็นแฟนจีเอฟ :: ถึงแล้ว อื้ม..เมฆมารับ
GiO_GolF ::อีกแล้วนะ
เนิร์ดอยากเป็นแฟนจีเอฟ:: ????
GiO_GolF ::ทำไมต้องเป็นพี่เมฆตลอด ก็ให้ไอ้สนไปรับแล้ว ทำไมยังกลับกับพี่เมฆอีก
เนิร์ดอยากเป็นแฟนจีเอฟ:: ก็พี่เมฑเขามารับเองแล้วโมโหอะไรหรือเปล่า?

ผมตามอารมณ์มันไม่ถูก คุ้มดีคุ้มร้าย และก็ต้องสะดุ้งที่เสียงประตูเคาะดังมา
ก้อกๆๆๆ ผมเดินไปเปิดประตูอย่างแปลกใจ ไอ้น้องกอล์ฟมายืนอยู่ห้องผมทำไม แล้วไม่ไปแดนส์กับแฟนแล้วหรือไง?

"เป็นอะไรหรือเปล่า?"เห็นมันหน้าเครียดๆผมเลยถาม ดึกแล้วไม่อยากเชิญมันเข้ามาสักเท่าไร ไอ้กอล์ฟพาลเข้าห้องผมโดยไม่รับอนุญาต

"กอล์ฟ ไอ้กอล์ฟ ถ้ามึงเมาก็กลับหอมึงไปเลย"ผมพยายามผลักร่างสูงที่ถลาเข้ามาชิดตัวผมจนผมต้องชิดผนังห้องโดยมือมือมันกั้นทางออกไว้ ลมหายใจอุ่นๆที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำเมาอยู่ไม่เกินคืบ

"ทำไมกับกูถึงได้เย็นชา นิ่งเฉยจังว่ะ ทีกับไอ้พี่เมฆมึงหัวเราะได้หัวเราะดีห้ะ?"

"ไอ้กอล์ฟ มึงเป็นอะไรรึ อึบ"ปากหนาประกบจูบควานหาความหวานจากปากผมอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ผมยืนตกใจตาโต มัน มัน มันจูบผมทำไม เดี่ยผมก็ใจอ่อนกันพอดีสิ..มือร้ายประคองอุ้งหน้าผมไว้ยังดูดปากผมไม่ยอมหยุด สองมือผมสวมกอดคอมันไว้เช่นกับในละครที่เคยดู..

"กูเป็นแน่ เป็นผัวมึงไงไอ้พี่เนิร์ด.." ผมนอนหันหลังให้ไอ้น้องกอล์ฟพูดพล่ามๆทั้งที่มือมันยังคงเลื้อยปลาหมึกบนตัวผม ซ้ำปากร้ายนั้นก็งับติ่งหูผมทำเอาผมสะดุ้งไปทั่วร่างกาย

"และกูก็ไม่ชอบเห็น มึงตอนอยู่กับไอ้พี่เมฆด้วย"มันบอกเสียงเซ็กซี่ ไม่รู้มันจะพูดแบบนั้นทำไม ยังไงพรุ่งนี้เราก็เป็นเราเหมือนเดิม พวกเรารักกันไม่ได้อยู่ดี ไอ้กอล์ฟมันไม่ได้รักผม..มันรักชีวิตอิสระของมันกับการเปลี่ยนผู้หญิงอาทิตย์ละครั้ง ซึ่งผมเข้าใจ แต่บางทีก็ยอมรับไม่ได้..
แต่ดีใจนะที่คืนนี้เราได้นอนด้วยกัน..

"แม่ง หัวเราะร่าเริงเชียวนะ!"ผมนั่งหงุดหงิดบนโต๊ะที่มีกลุ่มเพื่อนนั่งดื่มกัน คืนนี้ไอ้พี่เนิร์ด เมียสุดจะเรียบร้อย พูดน้อยและยิ้มยาก (กับผม) กำลังร้องเพลงคู่สนุกสนานอยู่บนเวทีกับไอ้พี่เมฆรู้ว่ามันซิ่วมาเรียนใหม่และมันเป็นเพื่อนสนิทกับพี่เมฆ แต่มันก็น่าหงุดหงิดป่ะ แม่ง มีความสุขซะจริงๆเวลาอยู่กับไอ้พี่เมฆนะ

"ทำไมว่ะ?"ไอ้เบียร์

"หึง.."ไอ้สน

"หรือหวง"ไอ้ริท

"วะ?"ไอ้วิทย์ แหม สามัคคีกันเลยเกินเพื่อนกู..

ผมหันมามองพวกมันติดจะหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม ไอ้พวกเพื่อนเลวต่างหัวเราะสมน้ำหน้าผม ก็อย่างว่า พวกมันเตือนๆผมแล้ว แต่ผมไม่เคยสนใจเท่าไร มาสนก็ตอนนี้.

"ก็พวกกูเตือนแล้ว ดูสิมีโอบเอวดีดกีตาร์ให้กันบนเวทีด้วย"เออ ไอ้เมียตัวดีก็ยื่นไมค์ให้พี่เมฆร้องเพลงได้อีก ยั่วสัสๆ มันดู มีความสุขเวลาอยู่กับพี่เมฆเสมอ แต่นั้นผมไม่ชอบ

สักพักไอ้สนมีเรื่องมอมโอเลี้ยงเมียมัน พวกผมเลยต้องรีงช่วยเพื่อนไว้ แต่แค่ห่างกันไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เมียตัวดีของผมก็ยืนคุยร่าเริงกับพี่เมฆ คืนนี้ไอ้มุขไม่มา นั้นยิ่งทำให้ผมติดจะหงุดหงิดมาก พอเห็นมันเข้าห้องน้ำผมเลยขอตัวตามไป ไอ้เพื่อนเลว3 หน่อต่างเอาใจช่วย..ขอบใจพวกมันจริงๆ

ระหว่างรอมันข้างนอกห้องน้ำ ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาหวังจะจุดสูบ แต่ไอ้สองคนที่เดินออกมาดั้นพูดอะไรแปลกๆเกี่ยวกับเพื่อนมันในห้องน้ำประมาณว่า ไอ้เด็กนักร้องที่โดนพวกมันอัพยาคงไม่รอดเสร็จเพื่อนมันข้างใน ผมอัดไอ้พวกเลวนั้นด้วยความแค้นใจ ก่อนจะ วิ่งไปห้องน้ำเห็นไอ้สารเลวกำลังฉีกเสื้อไอ้พี่เนิร์ด ไอ้นี่ก็ไม่รู้จักร้องให้คนอื่นช่วย แม่ง!!

พลั้วะๆๆ มัดหนักๆสัดลงบนใบหน้าไอ้เหี้ยคนนั้นสุดแรง ไอ้พี่เนิร์ดกุมท้องแน่น มันคงโดนชกแน่ ผมเลยลุกขึ้นกระทืบไอ้เหี้ยนั้นให้สมกับที่มันทำดวงใจผมเจ็บ ถ้าไอ้พี่เนิร์ดมันจะสังเกตบ้างที่ผมตามคอยอยู่ใกล้ คอยแวะเวียนชวนมันไปโน้นนี่ ผมก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆมัน อยากเห็นมันหัวเราะและยิ้มกับผมเหมือนกับไอ้พี่เมฆ ส่วนเรื่องที่เปลี่ยนผู้หญิงทุกอาทิตย์นั้น ก็แค่นิสัยเหี้ยๆของผมเอง ให้ผมหยุดนิสัยเหี้ยๆในเวลาปุปปัปมันเป็นไปไม่ได้ แต่ผมจะพยายามหยุดลงที่มันสักวัน ถ้ามันเองก็รู้สึกเช่นกันกับผม

"กอล์ฟ ร้อนๆ มันร้อน ไอ้นั้นยัดอะไรให้กูกินไม่รู้ "ดูจากเหงื่อแล้วผมก็รู้ ระหว่างประคองไอ้พี่เนิร์ด ผมอดที่จะเตะไอ้เลวนั้นสักทีจนมันสลบ

ก้อกๆๆ

"สัสสน มึงเอาเร็วๆ กูรอต่อคิวห้องนี้เว้ย"

"เออ สัสกอล์ฟ"ได้ยินไอ้สนตอบกลับมาแบบนั้นแต่มันก็ไม่เปิดประตูสักที แม่ง!! ไอ้เนิร์ดเริ่มจะไม่ไหวแล้ว จังหวะนั้นไอ้
พี่เมฆเสือกมาเห็นผมกับเพื่อนมัน

"ไอ้กอล์ฟ มึงทำอะไรเพื่อนกู!!"พี่เมฆตั้งท่าจะชกผมและแย่งไอ้พี่เนิร์ดเพื่อนมันแต่ไอ้โซดามาเห็นเข้าเลยห้ามไว้ก่อน

"ใจเย็นก่อนดิว่ะพวกมึง"ไอ้โซดาห้าม

"กูนี่นะจะทำ ถ้ามึงจะต่อยล่ะก็ ไปอัดไอ้พวกหน้าห้องน้ำเลย ไอ้โซดากูฝากเช็คบิลพวกนั้นด้วย"ไอ้โซดาพยักหน้ารับรู้ อยากจะย้อนไปเช็คบิลพวกมันเหมือนกันแต่เป็นห่วงเมียมากกว่า

"อย่าบอกนะว่าพวกมัน.."ไอ้พี่เมฆละไว้ในฐานที่เข้าใจ

"เออ!!"เท่านั้นล่ะครับ พี่แกเดินตรงไปที่ห้องน้ำตามไอ้โซดาเลย

"สัสสน มึงเร็วๆ"ผมเคาะประตูเรียกอีกครั้ง แต่ไอ้สนแม่งไปยอมมาเปิด

"บนรถไหมมึง?"ผมหันมาถามไอ้เนิร์ดที่ดูท่าจะเลื่อนลอยเพราะฤทธ์ยาปลุกเซ็กส์ที่ไอ้พวกนั้นยัดให้มันพยักหน้ายิ้มอ่อยสุดๆ ผมควรต้องดูแลมันให้ดีกว่านี้แล้ว ห่างกันทีไรมันมีเรื่องให้ห่วงทุกที แล้วแบบนี้เมื่อไรสายตาผมจะมองคนอื่นได้สักที ผมไม่ใช่คนดีอะไรมาก ผมเจ้าชู้ไปเรื่อย แต่เมื่อเจอคนที่ใช่ ผมพร้อมที่จะดูแลเขาตลอดไป

ก้อกๆๆ
เสียงประตูห้องไอ้พี่เนิร์ดดังผมเลยต้องรีบลุกไปเปิด 11 โมงเช้าเอง ใครมันเสือกมาเอาแต่เช้าขนาดนี้ว่ะ ไอ้พี่เนิร์ดยังเพลียไม่หายเลยจากกิจกรรมอันสุดแสนจะเร้าร้อนของเรา

"น้องเนิร์ด แม่พาพี่นัทมาหาลูกจ่ะ"
ผมเปิดประตูเจอหญิงวัยกลางคนที้มาพร้อมกับผู้ชายขาวสูงหน้าหวานคล้ายไอ้เนิร์ดอีกคน

"เออ น้องเนิร์ดนอนอยู่ครับแม่"ผมแทบอายคนตรงหน้าจริง ใส่แค่บ้อกเซอร์แถมไอ้พี่เนิร์ดก็ยังนอนไม่ใส่อะไรอีก "เออ จ่ะๆ"เหมือนแม่มันก็จะเสียสติเหมือนผมนะ ส่วนไอ้พี่นัทที่แม่มันว่ากลับยิ้มๆ

"แม่!! มาได้ไงครับ?"ไอ้พี่เนิร์ดตื่นมาตกใจพร้อมหากางเกงมาใส่

"แม่ พาพี่ชายเรามาหาจ่ะ นี่ไงพี่นัท ตั้งแต่พ่อกับแม่หย่ากัน พี่นัทอยู่กับพ่อ ส่วนน้องเนิร์ดอยู่กับแม่"

"หะ นี่แม่พูดจริงหรอ นี้มันพี่นัททิวเลยนะแม่"ผมว่าไอ้เนิร์ดคงช็อกที่อยู่ๆแม่มันพาพี่ชายมาพบ แต่ผมช็อกกว่า
นัท ทิวไผ่งาม เป็นพี่ชายเมียผมเนี้ยนะ!!


อินพอสสิเบิลจริงๆ!!



--- 55555 ---

[ืniyataan]

ห๊า!!!! น้องนัททิวซะงั้น กอล์ฟนี่ยังไง แอบรักด้วยใช่ไหม 

[ไอจัง]

ผมยกแก้วทักทายไอ้เด็กหน้าสวยหยิ่งที่ตามจีบในห้องน้ำเมื่อตะกี้ด้วยความชอบใจ เห็นไอ้น้องชายฝาแฝดอย่างไอ้เหล้าจัดการเมียมันอยู่แล้วขำสิ้นดี คนอย่างมันนี่นะ ทำอะไรเด็กๆจริงๆ เป็นผมหน่อยไม่ได้ จับกดลงเตียงให้หายเข็ดไปเลย ไม่รอให้ไอ้เหล้าจัดการเมียมันเสร็จผมเลยเดินเข้าทักทายเป้าหมายที่หมายปอง ปล่อยทิ้งไว้น้องชาย
กับเมียมันและเพื่อนแฝดย่างไอ้ไทม์ ไอ้ทิมไว้ข้างหลัง..

"ไงครับคนสวย"ผมเดินมานั่งโต๊ะ ไอ้นี่ดูท่าจะสวยและหยิ่งซะด้วย ของชอบผมเลย!! มันแค่มองผมหางตาแล้วหันไปสนไอ้เนิร์ดร้องเพลงต่อเหมือนเดิม

"แหม หยิ่งซะด้วย พี่ชื่อพี่ไวน์นะครับ น้องล่ะ?"ถามไปก็อย่าหวังว่ามันจะพูดนะครับ แค่หันมามองหน้าเฉยๆพร้อมแบะ
ปากให้ เหมือนจะสื่อประมาณว่า

'แล้วไง ใครถามมิทราบ!!'อือฮือ หยิ่ง สวย เด็ดแบบนี้ ไวน์ชอบ..

"ว่าแต่มากับใครครับคืนนี้?"ยังหน้าด้านถามอีกน่ะกูนี่..

"มารอผัว!!"มันบอกเสียงติดจะรำคาญ แต่แบบมีเจ้าของล่ะ ไม่เป็นไรไวน์ยิ่งชอบ ได้มาแล้วคงสะใจน่าดู..

"ว้าา เสียดายมีผัวแล้ว พี่กะจะอยากยัดเหยียดความเป็นผัวให้สักหน่อยคืนนี้ ลองสักยกไหมน้อง"

ซ่าดดดด เต็มๆเลยครับ เบียร์ในมือมันสาดเข้ามาเต็มๆหน้าผมเลย ก่อนร่างเล็กจะวางเงินไว้แล้วเดินออกไป ผมหันไปเห็นไอ้เพื่อนแฝดหัวเราะเยาะแต่ไอ้น้องเวรดั้นไม่สนผมเลยด้วยซ้ำผมชี้นิ้วกลางให้เพื่อนแล้วเดินตามไอ้เด็กที่สาดน้ำใส่ผม

"อะ ไอ้.."ผมก็บอกแล้ว เป็นผมน่ะจับกดลงเตียงจริงๆ แต่กับเด็กผยศคนนี้ผมว่าบนรถสักยกคงพอกำหราบนิสัยมันได้..
ผมต่อยท้องมันแล้วพามายังรถตัวเอง

"ไอ้เชี่ย อย่าเข้ามาน่ะ"มันขู่ฟ่อ น่ากลัวเหลือเกินนะ ผมเข้ามาขึ้นคร่อมมัน จะว่าผมสาดิสต์ก็ได้น่ะแต่การได้ปราบผยศเด็กดื้อๆ หยิ่งๆน่ะ ของชอบผมเลย!

"เอาน่า กูบอกแล้วไงว่าคืนนี้อยากยัดเหยียดความเป็นผัวให้มึง รับรองเด็ดกว่าผัวมึงแน่!"ผมพยายามสู้รบกับขามันที่พยายามเตะถีบผม หึ แรงดีขนาดนี้ ผมยิ่งชอบ

แกว้กกกก!! เสื้อยืดมันถูกผมฉีกทิ้งออกเผยให้เห็นผิวนวลขาวละเอียดอมชมพู..


"ไอ้เลว!!"และผมก็โดนตบเข้าสักฉาก แรงดีจริงๆ ตบซะหน้าผมชาเลย

ก้อกๆ
"ขอเวลานอกแปปนะมึง?"ไอ้ทิมเคาะกระจกรถผม ไอ้เพื่อนเลว ชอบขัดความสุขเพื่อนตลอด ผมปลดกระจกรถลง

"ว่า??"

"กูขอยืมรถไปรับยาหยีกูสัก20 นาทีหน่อยครับ เฮียไทม์ไม่ให้กูขับรถมัน"วันนี้ไอ้ทิมมากับไอ้ไทม์ ก็ไม่แปลกที่จะ ไม่ได้รถไปรับยาหยีมัน ไอ้ไทม์หวงรถจะตาย ผมโยนกุญแจรถให้มันทันที

"หึ ก็ได้นะแต่ขับเบาๆน่ะมึง เดี่ยวเมียกูเจ็บ"

"มึงนี่ดีเนอะ หวงเมียว่างั้น!"

"เออ กูคนดีเว้ย!!"

"สัส!!"ก็พอๆกันนั้นแหละ ผมกับมัน.. ไอ้ทิมมันยิ้มก่อนจะเปิดประตูรถและขับออกไป และก็ไม่ได้เบาอย่างที่ผมบอก
ด้วย ไอ้เด็กผยศตอนนี้ถูกผมจับหันหลังและสอดน้องชายตัวเองเข้าไปจนสุดมิด มันตอดผมหนัก ยิ่งใบหน้าเซ็กซี่ยั่วยวน
พร้อมเสียงครางนั้นยิ่งทำให้ผมเตลิด ไอ้ทิมก็แม่งทนฟังแถมยังแหล่มองผ่านกระจกหน้ารถอีก เข้าทางไอ้โรคจิตทิม
เลยแบบนี้

"เมียมึงแม่งครางจนน้องกูแข็งหมดล่ะ?"มันบ่น ช่างเพื่อนเชี้ยมัน ผมยังคงกระแทกพร้อมกับต้องทรงตัวให้อยู่ทั้งผมและไอ้เด็กดื้อเพราะเพื่อนเชี้ยเหยียบไม่มิดเลย

เอี้ยยยยยด สัสทิมแม่งจอดไม่บอก ไอ้เด็กดื้อเกือบตกเบาะหลังผมเลยจับเอวมันไว้ ยอดยาหยีของไอ้ทิมนั่งรอมันอยู่ข้างหน้าหอ

"อูย ไปรถผมดีกว่าไหมพี่ทิม?"
ไอ้น้องนักร้องที่ร้านไอ้โซดาคือยอดยาหยีของไอ้ทิมเองครับ น้องมุข น้องมุขเปิดประตูรถทันทีที่ไอ้ทิมจอด และก็อย่างที่เห็นล่ะครับ น้องมันเห็นผมเอาไอ้เด็กดื้ออยู่

"ยาหยีจ๋า ทิมไม่ไหวแล้ว ต่อสักยกน่ะเดี่ยวเค้าไปส่งที่่ร้านนะๆๆนะครับ?"ข้อดีของไอ้น้องมุขคือ ตามใจไอ้ทิมทุกอย่าง

"ก็ได้ครับ แต่สิบนาทีนะครับ ผมต้องเข้ากะทำงาน"

"ครับยาหยี"ผมล่ะอยากจะอ้วก คู่นี้หวานจนผมหมั่นใส้ ผิดกับคู่พี่มัน คู่นั้นโหดดิบ จนผมกลัว ไอ้ทิมโยนกุญแจคืนผมเมื่อขับรถมาจอดข้างในจากนั้นมันจะลากยาหยีของมัน ไปจัดการ คงอดทนมาสินะ เป็นผมก็คงเกิดอารมณ์นั้นแหละเห็นคนเอากันตรงหน้า ไอ้เด็กดื้อหอบหายใจแรง หลังผมจัดการมันจนสุด ผมสวมกางเกงตัวเองไว้ แล้วอุ้มมันมานั่งข้างคนขับ พอพาตัวเองมานั่งฝั่งคน
ขับแล้ว ผมจึงอุ้มมันมาวางไว้บนตักตัวเองต่อ ไอ้เด็กดื้อทุบตีผมไม่เลิกก่อนจะหยุดเพราะหมดแรงจะตีต่อ ผมก้มลงหอมแก้มมันหนักๆอย่างชื้นใจ

"ผัวมึงคนไหนว่ะ กูจะพามึงไปส่งให้มัน"ผมถาม มันได้แต่มองผมอย่างแค้นๆ แถมยังมีหยิกหัวนมผมด้วย แสบสัสๆ

"ทำไมหือ อายมันหรอ หรือว่ากลัวมันรู้ว่ามึงโดนกูเอา แบบร้อนแรงขนาดนี้" ผมว่าผมเห็นมันหน้าแดงน่ะ ไอ้เด็ก
ดื้อเงียบ ไม่ยอมบอกอะไร ถามถึงหอมัน มันก็ไม่ยอมบอกอีก สุดท้ายผมเลยต้องพามันขึ้นหอตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้

"สรุปว่าไงหือ ผัวมึงกับกูของใครมันแซ่บถึงใจห้ะะะ?"ผมอ้าขาไอ้เด็กดื้อออกกว้างขึ้นเพื่อที่จะกดเอาน้องชายสอดเข้าไปให้ลึกสุดทาง มันดิ้นพล่านร้องครางดังทั่วห้อง ผมบีบก้นมันคลายเสียว

"อะๆๆๆๆ พอแล้ว มัน มันลึก"ผมไม่สนหรอกว่ามันจะพล่ามอะไร คำพูดของมัน กับร่างกายช่างสวนทางกันจริงๆ มันเองต่างหากที่ตอดรัดผมแน่นยิ่งกว่ารอบไหนๆ

[ไอจัง]

"ไหนบอกสิ กูหรือผัวมึง ที่ถึงใจมึงหื้ม?"

"มึง มึง มึง"มันเอาแต่ครางบอกอย่างน่ารัก ผมจัดการผลิกตัวมันคว่ำ ผมยกก้นงอนขึ้นแล้วกระหน่ำรักอีกครั้งจนมันสลบฟุบลงหมอน น่ารักจริงๆ!!
ผมหอมแก้มมันก่อนนอน พร้อมกับโอบกอดมันไว้ทั้งคืน ราตรีนี้ช่างสุขสมจริงๆ 9โมงเช้าวันใหม่.. ไอ้เด็กดื้อนอนกอดผมแน่น พลางมองผมตาไม่กระพริบ

จุ้บ..ผมจุบปากอรุณสวัสดิ์มัน มันแค่มองนิ่ง ยังหยิ่งตามเคย จมูกรั้นนี้น่าหยิกเสียจริงๆ

"ได้ผมแล้ว รับผิดชอบผมด้วย"

"??"

"แล้วผัวมึงล่ะ?"ผมถาม

"คนนี้ ก็ผัวผม"มันชี้มาที่อกผม มั่นใจสะจริง นี่ก็คงเลือกผมแล้วทิ้งไอ้ผัวเก่าที่ฮ่วยแตกของมันสินะ

"หึ บอกไว้ก่อนนะ กูฟันแล้วทิ้งทุกรายว่ะ?"ผมลุกขึ้นปัดผ้าห่มทิ้ง ไอ้เด็กดื้อ จอมหยิ่งมองผมนิ่งๆ

"ก็ดีครับ ผมจะได้จำว่าคุณไม่ใช่ผัวผมอีกคน"มันบอกทิ้งไว้แล้วเดินไปอาบน้ำที่ใช้เวลาไปเกือบชั่วโมงก่อนจะออกมา

"อาบเป็นชาติเลยนะมึง"ผมถะถางมันก่อนจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำสักที แต่พอเดินออกจากห้องน้ำ ไอ้เด็กดื้อก็หายไปจากห้องผมแล้ว..

ผมชื่อเพ้นส์ครับ เรียนอยู่ปี1จีนธุรกิจแต่ละวันผมก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยู่กับตัวเองตัวคนเดียว หยิ่งๆไปวันๆแล้วก็ แอบรักพี่โซดาอยู่ห่างๆ แต่พี่โซดาม แฟนแล้ว แถมยังน่ารัก อัธยาศัยดี เดินมาทักทายผมทุกคืนเลย ผมไม่กล้าแย่งพี่โซดามาจากกอไผ่แน่

ผมไม่ค่อยมีสัมพันธ์หรือมารยาทดีๆกับคนอื่นหรอก ผมคุยไม่เก่ง แต่ถ้าชอบอะไร อยากได้อะไรก็จะพูดตรงๆ ถ้าคำตอบที่ได้คือ ไม่ใช่ ไม่เอา ไม่ให้ ผมก็แค่พาตัวเองเดินจากมาเงียบๆแค่นั้น ชีวิตยังต้องเดินหน้าอีกยาวไกล

คืนนี้ผมมาร้านพี่โซดาอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะคนเมื่อคืน แต่เพราะพี่โซดา ถึงต่อให้เขาจะมีแฟนแล้วแต่ผมก็ยังไม่ได้ถูกปฏิเสธมาจากพี่โซดาสักหน่อย ผมเลยพาตัวเองมาดูพี่เขาเงียบๆเหมือนเดิม

"ดีครับ นั่งด้วยได้ไหมครับ?"อีกล่ะ ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะเข้าหาผมเสมอ แต่ผมไม่สน เขาคนนั้นนั่งลงโดยที่ผมไม่ได้เชิญด้วยซ้ำ ผมเหลือบไปเห็นไอ้เลวเมื่อคืนนั่งโต๊ะประจำของมันคลอเคลียกับเด็กใหม่ของมัน ผมจะสนเขาก็คงไม่ได้ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ที่จริงถ้าผมลองเปิดใจกับใครสักคนผมก็คงได้รักดีๆเข้ามาในชีวิตบ้างสินะ ผมอยากเจอรักดีๆเข้ามาบ้างสักครั้ง.

คนที่เพิ่งนั่ง ชวนผมดื่ม ผมก็ดื่ม ผมตัดสินใจแล้วผมจะลองเปิดใจกับคนๆนี้ดู เขาเองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ค่อยๆ
รู้จักกันก็ได้..

"เราไปหาน้ำชาดื่มไหมครับ พี่ชักจะรู้สึกหิวข้าวแล้วด้วยสิ วันนี้ไม่ได้กินอะไรลงท้องเลย มัวแต่ยุ่งทั้งวัน"

"ก็ได้ครับ"ผมตกลง ก่อนเราจะเดินออกไปด้วยกัน ผมยิ้มบ้าง พี่คนนี้ชวนผมคุยและเขาก็คุยสนุกด้วย แต่พอจะเดินออกจากร้าน ไอ้พี่ไวน์สารเลวเมื่อคืนกลับอุ้มผมขึ้นบ่าแล้วพาผมขึ้นรถมันอีกครั้ง ผมเห็นพี่คนนั้นโดนพวกเพื่อนพี่ไวน์กันตัวไว้ไม่ให้เข้ามายุ่ง
เชื่อเถอะผมไม่รอดเงื้อมือเขาอยู่แล้ว ถึงอยากจะร้องไห้ แต่ยอมรับเลยว่า การมีอะไรกับพี่ไวน์มันพิเศษจริงๆ ทั้งที่บอกผมเองว่าฟันแล้วทิ้ง แต่ทำไมเขายังมายุ่งกับผมอีก ผมลุกขึ้นอาบน้ำจะกลับหอ แต่ก็ถูกเขากักตัวไว้อีกตกลงเขาจะเอายังไงกับผมกันแน่..

"ผมไม่ยุ่งกับพี่แล้ว พี่จะเอายังไงกับผมกันแน่!!"ผมถาม เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว วันนี้เขามาดักรอรับผมอีกแล้ว

"ก็ไม่ยังไงหนิ ขึ้นรถ!" ก็ไหนบอกไม่เอายังไง แต่ทำไมต้องลากผมไปโน้น ไปนี่ มารับมาส่งแถมยังย้ายเข้าของของผมเข้าห้องตัวเองอีก ประสาทไปแล้วผู้ชายคนนี้ผมจะทำไงได้ล่ะครับ หอเก่าก็โดนพี่มันเช็คชื่อออก ให้หาหอใหม่ก็ไม่ได้ง่ายด้วย ผมเลยต้องยอมพี่มันครับ!!

"บอกให้ขึ้นรถ!!"ก็ชอบบังคับแบบนี้ไง ผมถึงชอบขัดใจเขา พี่ไวน์มีนิสัยอย่างหนึ่งถ้าไม่ได้ดั่งใจก็จับผมกดทุกที่ไม่สนสถานที่หรือสถานการณ์ เหมือนอยากจะย้อนเวลาไปวันแรกให้ผู้ชายคนนี้ฟังคำพูดที่ตัวเองเปล่ง ออกมาจริงๆ ในวันนั้น ผมขอให้เขารับผิดชอบผม แต่เขาไม่ต้องการ แต่พอผมจากไปและตัดสินใจจะเริ่มเปิดใจกับใครสักคน เขากลับเข้ามาปั่นป่วนชีวิตผม จนผมปวดหัวกับเขาทุกวัน เราไม่ได้เป็นอะไรกันมากที่นอกเหนือจากการมีเซ็กส์ เขาเห็นผมเป็นอะไร? ทำกับผมแบบนี้ทำไม?
แต่ที่แน่ๆผมยังคงยืนยันคำเดิม คือ..

เขาไม่ใช่ผัวผมเหมือนเดิม..

แปลกที่เราใช้ชีวิตแบบนี้มาได้เรื่อยๆ ผมเริ่มที่จะปรับตัวเข้าหาไอ้พี่ไวน์ได้

เขาเองก็พยายามอย่างมากที่จะให้ผมให้อภัยให้ เพราะเขารู้ดีว่าวันนั้นเขาผิดเองที่พลั้งปากพูดแบบนั้น พอได้มารู้จักนิสัยผม เขาเลยยิ่งเข้าใจ และหาวิธีขอแต่งงานผมไม่เว้นแต่ละวัน จากความหมองหม่นแรกๆ กลับกลายเป็นความรักโดยไม่รู้ตัว ผมเองก็ไม่รู้ว่าเริ่มรู้สึกดีกับผู้ชายอารมณ์ร้อนที่เอะอะก็กดผมลงเตียงได้อย่างไร??และวันนี้ก็เช่นกัน

"เพ้นส์ แต่งงานกับพี่นะๆๆ พี่ไม่อยากมีแฟนแต่อยากมีเมียนะ"

ร่างสูงที่ทับตัวผม เผยแผ่นอกแน่นที่เล่นนิ้วมือผมไม่เลิก ทั้งหอม ทั้งจูบมือผมไม่ปล่อย อย่าว่าแต่ผมทำผิดอะไรเลย แค่อยู่เฉยๆเขาก็หาเรื่องกดผมจนได้ผมเพียงแค่มองเขา ไม่อยากยิ้มให้สักเท่าไรเดี่ยวพี่ไวน์มันเหลิงวันนี้ไอ้พี่ไวน์ลากผมมาบ้านพักตากอากาศของมัน ช่วงล่างของพี่ไวน์ยังคงทำหน้าที่ไม่บกพร่อง ผมเมมปากแน่น พูดถึงเรื่องแต่งงานทีไร ผมพูดไม่ออกทุกที แปลกที่ว่าคนๆนี้อยากใช้ชีวิตกับคนนิ่งๆ หยิ่งๆ ที่ชอบขัดใจมันและโดนมันกดทุกวันแบบนี้ ผมเลื่อนมือออกมาจากจับมือของพี่ไวน์มัน ร่างสูงเลื่อนหน้าเข้าใกล้ผม

"เพ้นส์ แต่งงานกับพี่นะ"พี่ไวน์ควานหาอะไรบางอย่างใต้หมอนมา ผมมองตาม มือของพี่ไวน์แล้วแอบตกใจ โลหะวง
กลมวงเล็กพี่ไวน์ยื่นมันต่อหน้าผมแหวนแต่งงาน..สินะ!!

"พี่ลงทุนไปขอเพ้นส์กับพ่อแม่แล้ว แล้วเมื่อไรเพ้นส์จะยอมแต่งงานกับพี่อีกหื้ม?"

"ขอตอนไหน?"ผมอดแปลกใจไม่ได้

"ก็เมื่อวานน่ะ พ่อแม่พี่แล้วก็ไอ้เหล้าก็ไปนะ ทางผู้ใหญ่เซย์เยสเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่เพ้นส์คนเดียวแล้ว"ผมชั่งใจ มองหน้าเขานิ่ง

"โกหก"ผมไม่เชื่อเขาหรอก พี่ไวน์เลยเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูต่อสายหาพ่อแม่ผมจริงๆ

"สวัสดีครับคุณแม่"นั้นเสียงแม่ผมนี่น่า

"จ้าไวน์ ว่าไงจ่ะลูก"แม่รับมันเป็นลูกด้วย ไปรู้จักกันเมื่อวานจริงๆงั้นหรอ?

"พอดีผมกำลังขอเพ้นส์แต่งงานอีกครั้งนะครับ แต่เพ้นส์ไม่ยอมสักที บอกไปแล้วว่าผมไปสู่ขอเรียบร้อยก็ไม่เชื่อ คุณแม่ช่วยพูดกับน้องหน่อยสิครับ?"ผมปิดปากตัวเองไว้กลัวหลุดเสียงคราง เมื่อไอ้พี่ไวน์กระแทกมาอย่างแกล้งกัน

"เพ้นส์ลูกก็แต่งๆได้แล้วนะ แม่กับพ่อขี้เกียจเลี้ยงลูกแล้ว เข้าใจนะลูก ตอบรับแต่งงานพี่เขาเลยน้าา แม่ขอสั่ง" ผมหัวเราะชอบใจ แม่ไอ้เพ้นส์นะเชียร์ผมขาดใจเลย เพราะอย่างนั้นผมเลยต้องรอแค่มันเซเยสเท่านั้น ผมขอบคุณคุณแม่ของมันก่อนจะวางสายแล้วสวมแหวนแต่งงานให้เมื่อมันพยักหน้าเซย์เยสสักที ไอ้ไวน์ได้แต่งเมียแล้วโว้ยยยยย

"ขอผมกับแม่แล้วต้องรับผิดชอบผมทั้งชีวิตนะ"มันถามเหมือนขอคำมั่นสัญญา "แน่นอน..ไม่ทิ้งขว้างแล้วก็ปากเสียจนทำมึงนอยด์และเกือบทำให้เกือบเสียมึงไปอีกแน่ วันนั้นน่ะที่เห็นมึงทำท่าเหมือนจะเปิดใจให้ไอ้เด็ม บอกเลยกูโคตรหงุดหงิดน่ะ เพราะฉะนั้น อยู่ด้วยกันนานๆนะ"

"อื้ม.."โหผมพูดตั้งนาน มันแค่อื้มนี่นะ 55

"งั้น กูเป็นผัวมึงน่ะส่วนมึงก็เมียกู โอเค?"

"ครับ"แหม น่ารักจริงๆเมียผมคนนี้

คุณเคยไหมครับ?? รู้ตัวว่าเจอคนที่ใช่ในวันที่เกือบสาย..


ผมเจอแล้ว..และผมจะไม่ยอมเสียคนนั้นไปแน่นอน





--- ^^ --

[ืniyataan]

อิพี่ไวน์เสเพลบอย..อย่างนี้ก้อได้หรา???

[ไอจัง]

อิพี่ไวน์เสเพลบอย..อย่างนี้ก้อได้หรา???

 ได้หมดถ้าสดชื่นค่ะ

[aoihimeko]

น่ารักทุกคู่เลย