มังกรในสวนดอกไม้
แก้ว talk
สวัสดีครับทุกคน ผมคือแก้วเองครับ
อย่าทำหน้างงกันอย่างนั้นสิ แก้วไงจำไม่ได้เหรอ ผมเคยเข้าฉากในเรื่องมาแล้วนะ
หง่า...งั้นถ้าบอกว่าผมคือเฮีย...เจ้านายของเจ้านายล่ะครับ พอจะจำกันได้ไหม
เอาเถอะ ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทผมก็ไม่อยากจะแนะนำชื่อเล่นแต๋วแตกแบบนี้ให้รู้จักนักหรอก ส่วนใหญ่จะบอกแค่ชื่อจริงว่า แก้วเกศกาญจน์ แทนซึ่งมันก็ไม่ได้แมนสักเท่าไหร่แต่มันแหวกแบบเท่ห์ๆดีก็เลยไม่รู้สึกเขินอายอะไร
“เฮ้อ...วันนี้ต้องอยู่เฝ้าร้านคนเดียวทั้งวันสินะเรา”ผมบ่นกับตัวเองขณะยืนโกนหนวดอยู่หน้ากระจก เวลาตอนนี้ก็ประมาณแปดโมงเช้าเห็นจะได้ ปกติร้านผมจะเปิดเก้าโมงวันเสาร์ อาทิตย์ที่ไม่มีเรียนพนักงานตาดำๆอย่างไอ้นายก็เลยต้องเข้าทำงานตั้งแต่แปดโมงแล้วก็เลิกงานกลับถึงหอตัวเองตอนห้าทุ่ม
นับว่าสาหัสมากสำหรับคนคนนึงที่วันจันทร์ถึงศุกร์ต้องไปเรียนและมาทำงานต่อที่ร้านผมนี่แหละถึงห้าทุ่ม
แต่มันน่าเศร้าตรงที่เจ้านายหน้าเลือดอย่างผมเพิ่งคิดได้ว่าทรมานเด็กเกินไปเอาตอนที่ต้องเจอเองกับตัวนี่แหละ
ผมโกนหนวดไปพลางคิดเรื่องหาลูกจ้างเพิ่มไปพลาง ตอนนี้ผมให้เงินเดือนนายหมื่นห้า ถ้าเวลางานมันลดลงก็ต้องได้เงินน้อยลงด้วย แต่ผมกะจะลดไม่เยอะหรอกเห็นแก่ที่มันตรากตรำมานาน
ผมคิดได้ดังนั้นก็หยิบไวท์บอร์ดอันเก่าซึ่งเก็บไว้ในกล่องติดมือออกจากบ้านมา เพราะขึ้นบีทีเอสมาก็เลยใช้เวลาไม่นานแต่เบียดคนเยอะชิบหายก็ถึงร้านจนได้
ไม่รอช้าผมรีบเอากระดานขาวแขวนไว้หน้าร้านแล้วก็เอาเมจิคเขียนรับสมัครงานทันที
ผมมองลายมือไก่เขี่ยของตัวเองอย่างภูมิใจแล้วก็เดินเข้าไปเตรียมของในร้าน
‘กรุ้งกริ้ง’ฉับพลันเสียงกระดิ่งซึ่งผมเป็นคนประดับไว้ที่ประตูร้านเองก็ดังขึ้น ผมรีบวางกระถางต้นไม้เตรียมลุกขึ้นไปไล่คนที่เข้ามาโดยไม่ดูเวลาเปิดร้านก่อนคำสบถด่าจะกลืนหายลงลำคอไปเมื่อผมมองเห็นแขกผู้มาเยือนชัดๆ
“มังกร!!?”ร่างสูงเจ้าของใบหน้าคมคายหันมามองตามเสียงเรียก ผมเคยเจอไอ้เด็กหล่อนี่ที่ร้านสองสามครั้งเพราะว่ามันเป็นเพื่อนเจ้านาย ผมไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่เพราะมันชอบมองหน้าผมด้วยสายตาแปลกๆ
จะว่ามองหน้าหาเรื่องก็ไม่ใช่
“วันนี้นายหยุดงาน”แต่ไล่ไว้ก่อนน่าจะดีกว่า
“ผมไม่ได้มาหานายครับ”เสียงทุ้มๆตอบกลับมา นอกจากจะเกลียดมันข้อหาชอบมองหน้าแล้วไม่พูดบ่อยๆแล้วผมยังเกลียดนิสัยนิ่งขรึมแต่กวนส้นตีนของมัน ไม่นับหน้าหล่อๆกับลอยยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปากนั่นด้วยนะ
“แล้วมาทำไม”ผมก้าวถอยหลังอย่างไม่วางใจรอยยิ้มนั่น
“มาหาคุณครับ”และเจ้าตัวดีก็เหมือนจะรู้ว่าผมไม่ชอบ มันเลยยิ่งทำแถมยังสาวเท้าเข้ามาใกล้อีกต่างหาก
“มีธุระอะไร!!? มาทำไม ไม่ต้องมา กลับไปซะ! ไม่ชอบ!! ชิ่วๆ”สะบัดมือไล่เหมือนไล่ลูกหมา แต่สิ่งที่ผมกำลังไล่มันไม่ใช่ลูกหมาแต่เป็นมังกร เจ้าสัตว์ร้ายในนิทานปรัมปรากำลังยืนยิ้มยิงฟันมาดมั่นอยู่ห่างออกไปไม่ถึงหนึ่งเมตร สัมผัสเย็นๆจากผนังปูนทำให้รู้ว่าถอยมาสุดทางแล้ว
“ฮ่ะๆๆ ทำอะไรของพี่น่ะ พี่แก้ว! ผมมาสมัครงานไม่ได้มาปล้นร้าน”
สิ้นคำพูดนั้นเองผมก็เบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึง!!!!
มังกรรู้จักชื่อเล่นของผมได้ยังไง!!?...
เอ๊ย! ไม่ใช่ประเด็นนั้นสิ!
“สมัครงาน!? งานอะไร”ผมถามกลับไปด้วยสีหน้าเหรอหราก่อนร่างสูงตรงหน้าจะหยิบแผ่นป้านที่เจ้าของร้านอย่างผมเพิ่งเอาไปห้อยเอาไว้สดๆร้อนๆ ผมกระพริบตาปริบๆมองป้ายนั้นก่อนความเงียบจะเข้าปกคลุมร้านแคบๆที่มีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาหมดจดยืนอยู่สองคน...
ด้วยระยะห่างที่ลดลงเรื่อยๆ...
จากหนึ่งเมตรเหลือแค่เก้าสิบเซ็นต์...เหลือครึ่งเมตร...แค่ครึ่งฟุต...
จนกระทั่งปลายเท้าของผู้รุกรานจรดกับปลายเท้าของเจ้าของร้านซึ่งกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ
มังกรใช้มือข้างที่ไม่มีของยกขึ้นเท้ากับกำแพงด้านหลัง ด้วยระยะที่ใกล้กันจนอกชนอก เป้าชนเป้าขนาดนี้ เด็กบ้านั่นยังก้มหน้าลงมาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆแล้วมันก็ยกแผ่นป้ายซึ่งเขียนด้วยลายมือของผมเองขึ้นมาจนแทบจะทิ่มตาบอด
...รับสมัครพนักงานทั่วไป
คุณสมบัติ 1.หน้าตาดี
2.ทำงานดี
3.นิสัยดี...
“อ่อ สมัครงานนี้นี่เอง...”เมื่อตกอยู่ในสภาพเสียเปรียบเต็มประตูจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อคงไม่ดีเท่าไหร่ ผมฉีกยิ้มโง่ๆส่งกลับไปให้คุณว่าที่ลูกจ้างซึ่งดูจะมีอำนาจเหนือนายจ้างเหมือนเพื่อนจอมเขี้ยวของมันไม่มีผิด
“รับไหม”มือหนาลดแผ่นป้ายลงเพื่อให้เห็นหน้ากันชัดๆ มังกรเลิกคิ้วถาม
ไม่รับเฟ้ย! เอ็งผ่านแค่หน้าตาดีข้อเดียวเท่านั้น ยิ่งคุณสมบัติข้อสุดท้ายยิ่งไม่ผ่านอย่างแรง
“รับจ้า”แต่คนอย่างผมถ้าสู้คนก็ไม่อยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้หรอกครับ
เมื่อได้ยินคำตอบที่พึงพอใจแล้วมันก็ผละตัวออกไป เอาแผ่นไปเก็บไว้ในลิ้นชักตรงเค้าเตอร์คิดเงินแล้วก็เอาบัตรพนักงานร้านมาติดอย่างรู้หน้าที่ ผมมองตามการกระทำของลูกจ้างคนใหม่แบบตามไม่ทัน
ดูเหมือนเด็กนี่จะมาร้านนี้บ่อยเกินคาดเพราะมันเป็นงานโดยที่ผมไม่ต้องสอนด้วยซ้ำ
“พี่แก้ว”
“จ๋า”
“เรื่องเงินเดือนล่ะครับ”
ผมนิ่งกับคำถามของมังกร”อืม...ตกลงเรื่องเวลางานก่อนดีกว่า จะได้ให้เงินถูก เราจะเอายังไง จะผลัดเวรกับนายหรือจะสลับมาคนละวัน”
“พวกเราว่างตรงกันตลอดคงแบ่งกะไม่ได้ ผลัดกันมาคนละวันดีกว่า...ไม่สิ สลับกันคนละอาทิตย์ไปเลย อาทิตย์นี้ผมเข้ามาฝึกงานก่อน ส่วนอาทิตย์หน้าเป็นเวรผมอยู่เฝ้าร้านเอง”
“งั้นเงินเดือนคนล่ะหมื่นเป็นไง”สองคนก็สองหมื่น เด็กไม่เหนื่อยแถมผมก็เสียเงินเพิ่มไม่มากมายอะไรด้วย ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยอมรับข้อเสนอ มังกรพยักหน้าหงึกหงักแล้วก็หันไปจัดการกับดอกไม้ในมือต่อ
น่าแปลกที่พอมองภาพผู้ชายตัวใหญ่ๆเจาะหูอย่างร็อคถือแจกันดอกไม้แล้วมันดูไม่ขัดตาเลย กลับทำให้เจ้าเด็กประหลาดที่อยู่ดีๆก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ดูอ่อนละมุนขึ้นจนอดมองตามทุกอิริยาบถไม่ได้
ไม่รู้ตัวเลยว่าผมเผลอจ้องหน้ามังกรนานเท่าไหร่แล้ว มารู้ตัวอีกทีก็ตอนเจ้าของใบหน้ากับฉากหลังที่ตัดกันแต่ก็เข้ากันอย่างน่าประหลาดนั้นหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มมุมปากตามประสาผู้ชายเจ้าเสน่ห์แล้วก็พูดขึ้นว่า
“ทีนี่รู้หรือยัง...เหตุผลที่ผมชอบมองตามพี่แล้วก็ไม่พูดอะไร”
“!!!”
___________________________________
เอาตอนพิเศษไปก่อน คู่หลักจะลงให้วันอาทิตย์นะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
