ตอนที่10 ทะเลสีเทาวันหยุดยาวที่ผมรอก็มาถึง ปรานบุรีคือเป้าหมายที่พักสมอง งานนี้ต้องขอบคุณพี่กัสและพี่แฝดที่เป็นเจ้ามือเลี้ยงตลอดงาน หนังสั้นที่พวกพี่แกส่งเข้าประกวดได้รางวัลชนะเลิศ พี่แฝดถึงกับปิดร้านTwinsพามาฉลอง ผมเตรียมเสื้อผ้าไว้เมื่อหลายวันก่อน ยัดเต็มเป้ใบใหญ่ไม่มีชุดหล่อหรอกครับมีแต่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดไว้ลงเล่นน้ำเท่านั้น
ปิ๊น ปิ๊น สงสัยไอ้เอมารับผมแล้ว
“พี่กัสหวัดดี ไอ้เอละพี่” ผมเห็นพี่กัสขับรถตู้มาคนเดียว
“ตามหลังมา”
“อ่าว…ไม่ได้ไปคันเดียวกันหรอพี่”
“ป่าว กูมารับไอ้ฉิ่ง แล้วก็จะเลยไปรับไอ้แฝด เจอกันที่ปราน”
ไอ้ฉิ่งขึ้นรถตู้คันใหญ่ออกจากประตูหน้าบ้านไปพร้อมกับพี่กัส พอร์ชสีขาวไฟกลมโตก็วิ่งสวนทางเข้ามา นี่ผมต้องไปเที่ยวทะเลโดยมีไอ้โฟร์ไปด้วยหรอ ไอ้เอชวนมันจนได้ ชิลๆดูพระอาทิตย์ตกริมทะเลที่คิดไว้หมดกัน
“ขึ้นรถเลยครับ” ลดกระจก เรียกหน้าระรื่นใส่
“เอ มึงจะชวนมันไปทำไม” มองค้อนไอ้เอที่เดินลงมาจากรถ
“กูไม่ได้มีมึงเป็นเพื่อนคนเดียวซ่ะหน่อยซอ มันก็เพื่อนกู เพื่อนรักด้วย”
“ฮ่าห่าฮ่าห่าฮ่าห่า” ไอ้โฟร์หัวเราะเยาะทันที มีคนยกหางหน่อยเอาใหญ่เชียวนะมึง
“ช่วยกันเข้าไป แล้วมึงจะลงมาทำไมเอ” ผมคว้าแขนไอ้เอที่กำลังเป็นประตูรถ
“กูจะนอน มึงไปนั่งหน้าเป็นเพื่อนไอ้โฟร์หน่อยละกัน”
“เฮ้ย! ไม่เอา กูไม่นั่ง ลงมาไอ้เอ” ผมฉุดกระชากแขนมันให้ออกแต่ไอ้เอแกล้งทิ้งตัวลงนอนที่เบาะหลัง เหยียดขาขวางผมไว้อีกต่างหาก
รู้อย่างนี้ขึ้นรถตู้มากับพวกพี่กัสตั้งแต่แรกแล้ว เหมือนตัวเองตกอยู่ในเกมส์ยัดเหยียดคู่ของไอ้เอกับไอ้โฟร์ไปโดยปริยาย ผมคงต้องปล่อยให้พวกมันร่วมมือกันไปก่อน สองเพื่อนรักมันเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย หัวเดียวกระรีบอย่างผมสู้มันสองคนไม่ได้หรอก ยิ่งพักนี้แล้วไอ้เอช่วยไอ้โฟร์จนออกนอกหน้านอกตา
“ซอหยิบกาแฟให้หน่อยดิ”
“หยิบเองดิ”
“กูขับรถอยู่ ไม่เห็นหรอ ป้อนนิดป้อนหน่อยก็ไม่ได้” หันมองผมผ่านแว่นตากันแดด จิ๊!ปาก ไม่พอใจ
“เอ่อๆ ป้อนก็ป้อน เห็นมึงขับรถหรอกนะ กินแล้วก็หุบปากซ่ะ”
“ก็แค่เนี่ย มันจะยากอะไร”
ผมหยิบแก้วที่วางอยู่ใกล้ๆจ่อที่ปาก มันก้มดูดหลอดกาแฟจนถึงก้นแก้ว โคร่ก~ โคร่ก~ มองตาทะเล้น ก่อนที่จะปล่อยมือซ้ายจากพวงมาลัยมาจับมือผม ความกวนตีนสูงมากไหนบอกมือไม่ว่างไงวะ
“ฮั่นแหน่…จีบกันอยู่หรอมึง" ไอ้เอโผล่หัวมาจากเบาะหลัง
“สัส! ตื่นแล้วก็มาจับแก้วให้เพื่อนรักมึงเลย” ผมรีบดึงมือไอ้เอมาจับแก้วแทนผม
“มึงจะตื่นมาทำเชี่ยอะไรตอนนี้ ไอ้เอ” ไอ้โฟร์เอามือผลักหัวเพื่อนกลับไปนอนที่เบาะหลังต่อ
ปรานบุรีไกลแค่ไหนคือใกล้ ผมเริ่มกลัวเกิดอุบัติเหตุแล้วละเพราะคนขับรถมันไม่มองทางเลย มัวแต่หันมามองหน้าผม เดี๋ยวมอง เดี๋ยวมอง ทุกๆห้านาทีเลยก็ว่าได้ ส่วนไอ้เอก็หลับยาวตามคำสั่งเพื่อน
จนเรามาถึงบ้านพักตากอากาศของไอ้เอที่ปรานบุรี เป็นบ้านสองชั้นวิวสวยมองเห็นทะเลสุดลูกหูลูกตา เสียงคลื่นกระทบทราย ซ้า!ซ้า! ถึงหน้าบ้าน สูดลมหายใจได้เต็มปอดสดชื่นสุดๆ
ทุกคนเข้าจองห้องพักตามชอบ ผมกับพี่ชายนอนห้องเดียวกันคิดว่าน่าจะปลอดภัยที่สุด ไหนจะต้องระวังไอ้โฟร์ไหนจะคอยหลบพี่ธันที่ไม่ให้โดนแกล้งอีก พอเก็บของเข้าห้องเสร็จสรรพพวกพี่กัสก็ขนเก้าอี้โต๊ะม้านั่งออกมาตั้งวงที่หน้าบ้าน พี่ชายผมนั่งดีดกีต้าร์ร้องเพลงเป็นศิลปินเดี่ยวสร้างความรื่นเริงครื้นเครง โหวกเหวกโวยวายแหกปากตามประสาขี้เมาคุยโวเรื่องหนังที่ประกวดชนะ พี่กัสตั้งใจทำหนังสั้นเรื่องนี้อยู่หลายเดือนถ่ายทำที่เชียงใหม่ผมรู้แค่คร่าวๆเพราะฝังมาจากไอ้เอเล่าอีกที
พวกเราอยู่ครบทีมจะเหลือก็แค่พี่ธันกับฮองเฮาบลูที่ยังมาถึง นับตั้งแต่วันที่พี่ธันมาหาผมที่บ้านผมก็ไม่เจอพี่เขาอีกเลย ไม่ได้ไปตามที่บริษัท ไม่ได้ไปหาที่ Twins ไลน์ก็ไม่ได้ส่ง
ผมกับเพื่อนๆเตะบอลที่ชายหาดห่างจากวงเหล้าพอสมควร พี่ธัน พี่พลอย ไอ้บลู ก็เดินมาด้วยกัน ฮองเฮาผู้เลอโฉมใส่กางเกงขาสั้น เสื้อกล้าม แว่นกันแดด รองเท้าเตะ ผิวขาวจั๊ว ขนาดผมมองจากไกลๆนะครับยังขาวโอโม่ไร้คราบสกปรกได้ขนาดนี้ คงไม่แปลกถ้าจะเป็นเมียคนโปรดของพี่ธัน
อีกคนที่ไม่พูดถึงไม่ได้ พี่พลอยเลขาสุดเซ็กซี่ของพี่ธัน ท่อนบนใส่บิกินี่สีแดงตัดกับสีผิวสว่างตา ท่อนร่างใส่กางเกงขาสั้นตัวจิ๋ว ผมยาวสยายลู่แรงลมถึงกลางหลัง หู๊ย…ไม่ต้องบรรยายมากก็เห็นภาพส่วนเว้าส่วนโค้งของพี่พลอยแบบ4D
ทั้งสามนั่งร่วมวงสมทบกับคนอื่นๆ ส่วนผมเตะบอลกลางแดดแบบไม่ง้อซันบล็อกอยู่หลายชั่วโมง นึกขึ้นได้ว่าตอนที่เดินผ่านมามีแจ๊ทสกีจอดอยู่หลายคัน
“เอ แจ็ทสกีขับได้มั้ย”
“เออใช่ ในบ้านมีนี่หว่า มาแข่งกัน”
“กูแข่งด้วย” สอดอีกละ
“จัดไป มีสามคันพอดี”
ผมกับเพื่อนกำลังเดินผ่านวงเหล้า เพื่อไปเอาแจ็ทสกีลงทะเล ไอ้เอเลยถือโอกาสแนะนำไอ้โฟร์ให้พี่ธันกับพี่พลอยรู้จักอย่างเป็นทางการ
“โฟร์ นี่พี่ธันเพื่อนพี่กู นี่พี่พลอยเลขาพี่ธัน แล้วก็บลูแฟนพี่ธัน” ไอ้เอไล่แนะนำทีละคน
“กูรู้จักพี่เขาแล้วไม่ต้องแนะนำก็ได้เอ” ไม่มีหางเสียงไม่มีการนอบน้อม มีแต่เสียงแข็งๆที่เปล่งออกมา
“ไอ้เหี้ยนี่ ไหว้อ่ะไหว้ ทำเป็นมั้ย” ไอ้เอเอามือกดหัวไอ้โฟร์ให้ก้มลง
“ไม่เป็นไรเอพี่เคยเจอโฟร์แล้ว คนกันเองไม่ต้องพิธีมาก” พี่พลอยพูดปัด พี่ธันนั่งนิ่งมองหน้าไอ้โฟร์
“น้องเอวันนี้ยังไม่ได้ชนแก้วฉลองให้กับหนังพวกพี่เลยนะ มาๆนั่งใกล้พี่นี่” พี่ชินพูด
“ไว้ก่อนพี่ชิน พวกผมจะแข่งแจ็ทสกี”
“เอ พี่ขอแข่งด้วยสิ” พี่ธันพูดเสียงขุ่น เห้ย…มาอารมณ์ไหนวะอยู่ดีๆก็ขอแข่งด้วยซ่ะงั้น
“เอาสิพี่ธัน หลายๆคนสนุกดี ว่าแต่จะแข่งไงก็มันมีแค่สามคัน”
“น้องเอให้พี่นั่งซ้อนก็ได้นะ พี่ว่าง” พี่ชินหยอดไอ้เอ
“อีเก้งภูเขา มึงดูร่างมึงด้วยขึ้นไปก็เป็นตัวถ่วงให้เอ นั่งเฉยๆกูซ้อนเอง” พี่พลอยเริ่มฉะกับพี่ชิน
“แหมๆ อีชะนีป่าดิบชื้น มึงขึ้นไปก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี”
“พอๆพี่ พี่พลอยมาซ้อนผม พี่ธันกับบลู ไอ้โฟร์กับไอ้ซอ สามคันตกลงตามนี้”
ไอ้เอมึงสรุปอะไรถามกูก่อนมั้ย เล่นรวบรัดแบบนี้ไม่ถามถึงความสมัครใจของเพื่อนอย่างผมสักนิด ไอ้โฟร์อมยิ้มนิดๆที่มุมปาก ไอ้บลูหน้าบานที่ได้ยินไอ้เอพูดแบบนั้น พี่พลอยระริกระรี้ที่ได้แกล้งพี่ชิน พี่ธันหน้าบึ้ง ส่วนผมได้แค่โกรธเพื่อนอยู่ในใจ
เราเอาแจ็ทสกีลงทะเลใส่เสื้อชูชีพเป็นคู่ๆ พี่กัสพี่เชนไอ้ฉิ่งส่งเสียงเชียร์ไปพร้อมกับแก้วเหล้า ผมสังเกตไอ้โฟร์มันมองพี่ธันสายตาขวางโลกท่าทางกะฟึดกะฟัดไม่พอใจตั้งแต่ที่เห็นพี่ธัน ไอ้บลูกอดเอวพี่ธันมองมาทางผม พี่พลอยก็กอดไอ้เอแน่นยิ่งกว่าเนื้อแนบเนื้อเพื่อแกล้งยั้วพี่ชิน ผมเป็นคนเดียวที่ไม่กอดไอ้โฟร์และนั่งห่างเป็นไมล์ทะเล
กติกาคือทีมไหนขับไปอ้อมบอลลูนยักษ์ที่เห็นไกลๆโน่นแล้วกลับเข้าฝั่งได้ก่อนทีมนั้นชนะ
เริ่ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ไอ้โฟร์พาผมบิดขันเร่งกระโดดดึ่งๆตามคลื่นทะเล ตับไตไส้พุงไหลมารวมกันหมด มันจะเร่งไปไหนเขาแข่งกันเล่นๆไม่ใช่แข่งเจ็ทสกีชิงแชมป์โลกซ่ะหน่อย ขับเร็วไปแล้วโฟร์ มือผมไม่มีที่ยืดใช้แค่ต้นขาสองข้างเกร็งและหนีบกับตัวถังเจ็ทสกีไม่ให้ตัวเองหล่น มันขับนำพี่ธันมาประมาณสองช่วงแขน ไอ้เอกับพี่พลอยรั้งท้าย
“กอดเอวเดี๋ยวตก”
“ไม่”
“กูจะเร่งแล้ว กอดเดี๋ยวตก”
“
ไม่!”
จนมาถึงบอลลูนจุดกลับแจ็ทสกี ผมเอนตัวตามแรงบังคับแจ็ทสกี หากแต่ไม่ทันพ้นบอลลูน
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ทุกคนตกจากแจ็ทสกีไปคนละทิศคนละทาง ผมไม่ได้รับบาดเจ็บ เพียงแต่พยายามตะเกียดตะกายลอยตัวให้พ้นผิวน้ำ หวังว่าคนอื่นๆก็จะปลอดภัยเหมือนกัน ทะว่า มีมือมาดึงแขนผมไว้ไม่ให้ลอยตัวขึ้น ไอ้โฟร์แน่เลย
แต่ใบหน้าที่ปรากฏต่อหน้าผมกับไม่ใช่มันอย่างที่คิด พี่ธันดึงตัวผมเข้ากอดใบหน้าใกล้ปลายจมูก พี่จะแกล้งผมไม่ได้นะ หลับในน้ำผมตายได้เลยนะพี่ธัน ผมใช้ขาตีน้ำพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแต่ก็ดิ้นไม่หลุด จากนั้นพี่ธันก็ยื่นหน้ามาใกล้กว่าเดิม ตาย ๆ จบสิ้นชีวิตในน้ำแน่เลยผม จมูกชนจมูกแล้ว ผมยิ่งดิ้นพี่ธันยิ่งกอดผมแน่นขึ้น
จากนั้นเขาใช้มือปิดปากผมไว้หนึ่งข้าง แล้วพี่ธันก็จูบลงบนหลังมือตัวเอง ผมมองพี่ธันผ่านแว่นกันน้ำกับทะเลใสๆ ด้วยความงง พี่ธันกำลังจูบผมหรอ
ห๋า~~
ผมโผล่พ้นน้ำมาเพราะชูชีพดึงตัวลอยขึ้นบวกกับพี่ธันปล่อยมือจากเอว ผมเกาะที่แจ็ทสกีลอยคอเพื่อหาอากาศหายใจ เหตุการณ์ไม่กี่วินาทีเมื่อกี้ทำไมมันทำให้ผมหอบเหนื่อยแฮกๆและหายใจไม่ทั่วท้องแบบนี้นะ เป็นเพราะผมอยู่ในน้ำต้องการอากาศหายใจหรือเพราะอย่างอื่น ส่วนพี่ธันก็โผล่ขึ้นมาอีกฝากใกล้ๆกับไอ้บลู ไอ้โฟร์ลอยคอเข้ามาใกล้ผม
“มึงโอเคนะซอ” พร้อมถอดแว่นกันน้ำออกให้
“อืม”
“พี่เป็นบ้าอะไร มองไม่เห็นหรือพี่ตั้งใจแกล้งผม”
“ผมจะแกล้งคุณทำไม มันเป็นอุบัติเหตุ คุณไม่เห็นหรอ” อะไรของสองคนนี้วะขึ้นเสียงใส่กันทำไม
“พี่ธันบลูแสบตา” เสียงอ้อนจากเมียหวานจ๋อย
เจ็ทสกีของไอ้เอก็ขับมาถึง เราช่วยกันดูเจ็ทสกีไม่มีอะไรเสียหายก็พากันขับเข้าฝั่งการแข่งนี้ไม่มีผู้ชนะ มีแต่ความตึงจากไอ้โฟร์กับพี่ธันที่เพิ่มขึ้นมากกว่าตอนแรก ไอ้โฟร์มันเป็นคนไม่ยอมใครและดูท่าทางมันก็ไม่ได้เกรงกลัวพี่ธันสักนิด พี่ธันเองก็กวนเงียบเป็นคลื่นใต้น้ำไม่รู้จะซัดมาตอนไหน ท่าทางก็ไม่ยอมเด็กอย่างไอ้โฟร์เหมือนกัน
เราแยกย้ายกันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวปิ้งบาร์บีคิวมื้อเย็น หน้าที่เบ้ก็หนีไม่พ้นเด็กสุดอย่างผมกับเพื่อนยกเว้นฮองเฮาบลู ทำตัวติดพี่ธันปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ ไม่คิดจะมาช่วยพวกผมสักนิด ตั้งแต่มาก็ไม่ปริปากพูดกับผมสักคำ มีแต่ไอ้เอคนเดียวที่มันยอมคุยด้วย ไอ้โฟร์ก็ตามติดผมเป็นเงาไม่ห่างจากตัวถึงร้อยเมตร
“โฟร์กูว่ามึงไปหาเหล้าแดกกับพี่กูป่ะ มึงจะมาเดินตามกูทำไมเนี่ย” ผมวางไม้เสียบไก่กับผักที่เตาแล้วบอกให้มันไปนั่งให้เป็นที่
“ถ้าไม่มีมัน กูก็ไปนั่งกับเฮียฉิ่งได้ แต่มันอยู่กูไม่ไป แดกตรงนี้บรรยากาศดีกว่าเยอะ” ดูมันพูด
“มึงหมายถึงใครวะโฟร์ นั้นมีแต่พี่ๆกูทั้งนั้นนะมึง” ไอ้เอถาม
“กูจะแดกตรงนี้ ใครจะทำไม” ไอ้โฟร์หย่อนตูดนั่งลงข้างเตาปิ้ง
“ชั่งมันเอ ปล่อยมันไว้ตรงนี้แหละ มึงช่วยกูยกจานไปให้พวกพี่เขาหน่อย”
“กูไปด้วย” มันก็วิ่งตามมาอยู่ดี
ผมยกจานมาเสิร์ฟแล้วทิ้งตัวลงข้างพี่ชาย ไอ้เอกับไอ้โฟร์นั่งติดกัน พี่กัสพี่เชน พี่ชินพี่พลอยคู่กัดเก้งกับชะนีนั่งที่ม้านั่งยาวตัวเดียวกัน แล้วก็พี่ธันกับเมีย
“น้องเอมานั่งใกล้ๆพี่” พี่ชินกวักมือเรียกเพื่อนผม
“ไม่อ่ะพี่ ผมจะนั่งกับเพื่อน”
“ฮ่าๆ อีเก้งภูเขา น้องเอไม่เอามึงหรอก”
“อีพลอย ด่าแต่กูนะมึง ไม่เห็นจะแดกใครได้สักคน”
“ได้ งั้นกูจะแดกน้องเอของมึงให้ดูเป็นบุญตา”
“มึงจะเอาใช่ไหมอีพลอย ข้ามศพกูไปก่อนเถอะมึง กูไม่มีทางแพ้ชะนีอย่างมึงชัวร์” จ้องตากันเขม็งเลยผมนี่ขนลุกแทนไอ้เอเลย
“ผมไม่เกี่ยวดิพี่”
“เกี่ยวร้อยเปอร์” เพื่อนซี้ประสานเสียงช่วยกัน
“ไอ้ชิน อีพลอย ไอ้เอมันน้องกูจะเล่นอะไรก็เพลาๆอย่าเกินเลยนะพวกมึง” พี่กัสด่าสกัดเตือนเพื่อนตัวเอง
แล้วพี่พลอยก็เปลี่ยนที่นั่งมาใกล้ไอ้เอจนไอ้โฟร์ต้องย้ายที่ให้ พี่ชินก็ไม่ยอมเขยิบเข้ามาประกบเหมือนกัน แย้งกันป้อนเหล้าป้อนกับแกล้ม ไอ้เอหนีไปไหนไม่ได้จำใจกินทุกอย่างที่ยัดเข้าปาก มันส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากผมเป็นระยะๆแต่ผมไม่ช่วย เหมือนกับมันที่เปิดโอกาสให้ไอ้โฟร์อยู่ใกล้ผมบ่อยๆกรรมตามสนองแล้วไอ้เอเอาตัวให้รอดนะเพื่อน
ไอ้บลูดึงแขนพี่ธันเข้าไปในบ้าน นาฬิกาบอกเวลาตีสามผมเลยชวนไอ้ฉิ่งไปนอนบ้าง ตามที่คิด ผมเข้าบ้านมาไอ้โฟร์ก็เดินเข้าห้องมันเหมือนกัน ปล่อยไว้แต่ไอ้เอที่โดนรวมทึ้งอยู่ที่หน้าบ้าน เพราะผมเชื่อว่าเดี๋ยวพี่กัสกับพี่เชนก็ช่วยมันออกจากปากเหยี่ยวปากกาเองนั้นแหละ
ก่อนหลับตาลงภาพที่พี่ธันจูบมือตัวเองใต้น้ำมันยังลอยวนเวียนอยู่ในหัว ริมฝีปากเขาไม่ได้ประกบกับริมฝีปากผม แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนโดนจูบ บ้าแล้ว! ไอ้ซอ สติครับ สติ พี่เขาแกล้งมึงเล่น เขาไม่ได้คิดอะไร เขานอนกับเมียเขาอยู่ข้างๆห้องนี่ไง ยังมีหน้าไปนึกถึงเขาอีก
ช่วยด้วย!!!!!!!!!7โมงเช้าเสียงแรกของวันคือเสียงปลุกจากไอ้เอทำให้ทุกคนตื่น แหกปากร้องออกมาจากห้อง ไม่รู้เป็นเชี่ยอะไรแต่เช้า ไม่เพียงแต่ผมกับไอ้ฉิ่งที่เดินตามเสียงมา พี่กัสพี่ธันไอ้โฟร์ก็เดินออกมาจากห้องเหมือนกัน
เอ๊ะ!ไอ้เอกับไอ้โฟร์นอนห้องเดียวกัน ไอ้โฟร์อยู่นี่แปลว่าเมื่อคืนไอ้เอนอนห้องอื่น
พี่กัสเปิดประตูห้องที่เป็นต้นตอของเสียงเข้าไป
พ่างง ภาพต่อหน้าที่ทุกคนเห็นคือ ไอ้เอแก้ผ้าร่อนจ้อนมีผ้าห่มคลุมตัวนั่งสั่นงันงก พี่พลอยนุ่งผ้าเช็ดตัวนั่งบนเตียงเช่นกัน
“เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เกิดอะไรขึ้นวะ” สบถเสียงหลงจากพี่กัส แล้วเดินเข้าไปหาน้องชาย
“หือ หือ กะ กะ กู กู ฮืออือ” น้ำหูน้ำตาขี้มูกไหลเป็นสาย สะอื้น อึก อึก
“มึงหยุดร้องดิ กูไม่เข้าใจ”
“กู กะ กับ พี่ พะพะ พลอย ได้กันเมื่อคืน ช่วยกูด้วยกัสกูไม่ได้ตั้งใจ หือๆๆ พ่อแม่ฆ่ากูแน่กัส”
มือปาดน้ำตาที่ไหลพรากๆ โผลกอดพี่ชายตัวเอง จนผมกับไอ้โฟร์เดินมานั่งใกล้เพื่อน ไอ้ฉิ่งเดินเข้าไปหาพี่พลอยที่เนื้อตัวแดงจ้ำๆ ส่วนพี่ธันนั่งลงข้างๆแล้วกอดเพื่อนเบาๆ
“เล่นเลยเถิดจนได้นะอีพลอย” พี่กัสหันไปว่าเพื่อนที่นั่งอีกฝั่งของเตียง
“กูไม่ได้อยากให้มันแบบนี้นะกัส”
“มึงทำ หรือน้องกูทำ”
“โห่!!! กัส มึงดูรอยดูดที่ตัวกูก่อน กูดูดเองมั้งสัส”
“กูทำพี่พลอยเองกัส กูควบคุมตัวเองไม่ได้ ตื่นมากูยังนอนทับพี่พลอยอยู่เลย หื้อ หื้อ อึก อึก ” ไอ้เอยังร้องไห้ไม่หยุด
“เอ ไม่ต้องร้องพี่ไม่ให้เอรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น สบายใจได้ พี่ก็เมามากไปหน่อย เอไม่ผิดหรอกพี่ผิดเอง” พี่พลอยปลอบไอ้เอเฉยเลย
“พี่พลอยผมขอโทษ ผมไม่ตั้งใจจริงๆ หือ หือ”
“พอๆ พี่ไม่ให้เอรับผิดชอบจริงๆ ไม่เป็นไรนะ” พี่พลอยจับเข่าไอ้เอ ทำพวกผมอึ้งกับคำพูดของพี่พลอยมาก
“กัสพาน้องมึงไปตั้งสติก่อน พลอยเดี๋ยวกูคุยกับมันเอง”
พี่ธันพูดจบพวกเราก็พาตัวไอ้เอกลับห้องมา มันอาบน้ำใส่เสื้อผ้าและเริ่มนั่งฝังเหตุการณ์เมื่อคืนหลังจากที่พวกผมขึ้นบ้านมานอนกันหมด มันกินเหล้ากับพี่ชินพี่พลอยจนเมาแทบไม่เหลือสติ พี่เชนก็แบกพี่ชินเข้าไปนอน พี่กัสก็หลับที่โต๊ะหน้าบ้าน ไอ้เอกับพี่พลอยก็เดินพยุงร่างกันมาสองคนเข้าห้องพี่พลอยไป
มันเป็นคนเริ่มก่อนเพราะพี่พลอยเมามากสู้แรงไอ้เอไม่ได้ มันปล้ำพี่พลอยจริงๆ หลายรอบด้วย อันนี้ไม่ต้องเน้นก็ได้มั้งเอ พี่กัสหน้าเครียดสูบบุหรี่หมดไปหลายมวน พอฟังไอ้เอเล่าจบก็เดินหายออกไป เหลือแต่ผมกับไอ้โฟร์ยังปลอบใจเพื่อนอยู่
“กูควรทำไงดีวะ มีเมียก่อนพวกมึงจนได้อายุเยอะกว่าด้วย” เพื่อนผมนั่งกอดเข่าหน้าเศร้าข้างเตียง
“26-27ไม่ถือว่าแก่หรอกเอ อีกอย่างพี่พลอยก็สวยมาก”
“ก็เพราะสวยไง เมื่อคืนก็ถึงอดใจไม่ไหว กูควรรับผิดชอบพี่พลอยมั้ย” เงยหน้าออกจากเข่าแล้วถาม
“เหี้ย! ถามได้ ก็ต้องรับผิดชอบดิวะเขาเสียหาย” ผมด่า
“แล้วชีวิตสจ๊วด เที่ยวรอบโลกของกูอ่ะ”
“หัวมึงมีไว้ตั้งโชว์หรอสัส คิดด้วย เป็นสจ๊วจเขาไม่ได้ห้ามมีเมีย อย่าเห็นแก่ตัวนะมึง” ไอ้โฟร์ด่าแรง แต่มันพูดถูก
“ถ้าพี่พลอยไม่ให้กูรับผิดชอบอย่างที่เขาบอกละ” คำพูดเสียงอ่อยๆ
“มันก็ขึ้นอยู่กับมึงเอ ว่าอยากรับผิดชอบพี่เขาจริงๆมั้ย พี่พลอยเป็นเพื่อนพี่กัสด้วยนะเอ มึงไม่อายในสิ่งที่มึงทำหรอวะ”
“กูจะบอกพ่อแม่ไงวะ เรียนยังไม่จบก็มีเมียแล้ว ตายแน่เลยกู” หน้าไอ้เอเครียดมาก มือขยี้หัวจนฟูไม่เป็นทรง
“มึงปล่อยให้เป็นเรื่องของพี่กัสเถอะ กูว่าเขาคุยกับพ่อแม่มึงได้ ตอนนี้มึงมานึกถึงความรู้สึกพี่พลอยดีกว่า เขาจะเสียใจแค่ไหนที่มึงปล้ำเขาแบบนั้น”
“แม่งเอ่ย! กูทำไปได้ไงวะ”
“ถ้ามีสติแล้ว มึงควรไปคุยกับพี่พลอยให้รู้เรื่อง”
ไอ้โฟร์ไล่ไอ้เอไปหาพี่พลอย ถึงมันจะไม่ได้ตั้งใจหรือเกิดจากความรักก็ตามแต่ ยังไงไอ้เอก็ได้ล่วงเกินพี่พลอยทั้งคืน และเขาก็ไม่ได้เรียกร้องหรือโวยวายหาความรับผิดชอบจากมันด้วย พี่เขาทั้งเก่งทั้งสวยก็เดาไม่ได้หรอกว่าจะยอมให้ไอ้เอแสดงความรับผิดชอบมากน้อยแค่ไหนทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพี่พลอยเพียงคนเดียวเท่านั้น
จนช่วงสายๆพี่เชนพี่ชินรู้เรื่องถึงกับเข่าอ่อน พี่ชินนั่งซึมหน้าเศร้าเพราะตามตอดไอ้เอมานานแต่ดันพลาดให้กับเพื่อนรักอย่างพี่พลอย มาเที่ยววันแรกเพื่อนผมก็ได้เมียกับไปกรุงเทพด้วย ผมควรสนุกต่อดีไไหม
99999999999999999999999999999999999
อึดอัดนิดหน่อย เครียดแทนทุกฝ่าย หน่วงๆ แต่ทุกอย่างจะดีขึ้น ตอนหน้า อย่าว่าคนเขียนนะออกตัวก่อน555 ถึงทีซอบ้างแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเม้นนะค่ะ
หัวข้อ: Goodnight kiss ฝันดีนะ ตอนจบ up 21/09 (อ่าน 16271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก