***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตอนที่ 1 You will never walk aloneโรคบางโรครู้สาเหตุ บางโรคไม่รู้ บางโรครักษาได้ บางโรครักษาไม่ได้
บางคนเป็นโรคกลัวที่แคบ บางคนเป็นโรคกลัวรู
บางคนแพ้กุ้ง บางคนแพ้ฝุ่น บางคนแพ้ขนสัตว์ บางคนแพ้เกสรดอกไม้
ผมเองก็ป่วยครับ ป่วยชนิดที่หาสาเหตุไม่เจอตราบจนทุกวันนี้ ได้แค่ทำใจและทำตัวให้ชินเพราะผมต้องอยู่กับมันให้ได้
สเตอร์ริดจ์ ลากลูกเข้าไป ลากเข้าไป เลี้ยงหักหลบ คาร์ลิด ลากยาว ลาก ลาก ชิบเสียบสามเหลี่ยม เด เคอา พุ่งตัวปัดสุดตัว ลูกตุงตะข่ายเข้าไป เย้!!!!!! Gold!!!!!!! Gold!!!!!!!! 2-0 you will never walk alone ดังกระหึมทั่วสนามแอนด์ฟิลด์ ผมที่ยืนตรงบัตรแพงสุดแบบริงไซด์มองเห็น เยือร์เกิน คลอพพ์ โค้ช ลิเวอร์พูลห่างไม่สองช่วงแขน แหกปากร้องเพลงสุดเสียงข้างๆกายผมทั้งสี่ทิศมีแต่ฝรั่งหัวทองที่กอดคอกันด้วยดีใจ ชนะใครก็ไม่ซ่ะใจเท่าชนะผี ในศึกวันแดงเดือด ผมนี่น้ำตาไหลพรากๆ
“ไอ้ซอ! ปั้ง!! ปั้ง!! ไอ้ซอตื่น”
ผมฝันไปใช่ไม? ไม่น่าใช่ ก็เสียงเพลง you will never walk alone ดังกระหึ่มในหู ผมอยู่ที่แอนด์ฟิลด์ ยังไม่ได้ซื้อตั๋วกลับไทย
“ไอ้ซอ! จะตื่นไม่ตื่นห๊ะ อย่าให้ชานเข้าไปได้นะ ปั้ง ปั้ง ตื่น ไอ้ซอ!”
ฝัน!ฝัน!ฝัน! ฝานนนนนนนนนนนนน ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงที่เรียกผมให้กลับมาจากแอนด์ฟิลด์คือเสียงเจ้ขิม นี่เพิ่ง9โมงจะมารีบปลุกทำไมวะ มีเรียนตั่งตั้งบ่ายโมง
ผมเป็นนักศึกษาธรรมด๊าธรรมดา ที่เรียนอยู่ปี1เทมอ2 วิทยาลัยการบินและการคมนาคม ของมหาวิทยาลัยเอกชลแห่งหนึ่ง ไม่มีความสามารถพิเศษ ชอบดูบอลพรีเมียร์ลีก ชอบอ่านการ์ตูน ไม่ติดโซเชียล ไม่ติดเกมส์ ฝันอยากเป็นสจ๊วจเพราะหวังได้เที่ยวรอบโลกฟรี สมองอยู่ในเกณฑ์ดี ฐานะที่บ้านปานกลาง
เราเป็นครอบครัวเชื้อสายจีนครอบครัวใหญ่อยู่กันหลายชีวิตอย่าให้เท้าความเลยครับประวัติยาวตั้งแต่อากงนั่งเรือสำเภามาจีนแผ่นดินใหญ่โน้น ผมขอข้ามไปก่อนแล้วกัน
ส่วนบ้านหลังนี้ครอบครัวผมก็เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นานนัก ก็หมู่บ้านจัดสรรเกษตร-นวมินทร์นี่แหละครับ บ้านสามชั้นห้าห้องนอน สี่ห้องน้ำ หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องโถงใหญ่ บ้านหลังนี้ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของพี่ๆทั้งสามช่วยกันผ่อน
ป๊าม๊าเป็นผู้จัดการธนาคารทั้งคู่ พี่สาวคนโตชื่อเจ้ขิม ทำงานขายประกัน พี่ชายคนรองชื่อขลุ่ย ทำงานอยู่การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค พี่ชายอีกคนชื่อฉิ่ง ทำงานอยู่บริษัทเอกชนแถวอนุสาวรีย์ชัย แล้วก็ร้องเพลงที่ผับในตอนกลางคืน
พี่ๆทั้งสามของผมก็ปกติดีทุกส่วนของร่ายกาย แต่ผมสิดันมีโรคประหลาดติดตัวมาตั้งแต่เด็กไม่มีทางรักษา แม้กระทั้งหมอก็ไม่มีคำอธิบายเกี่ยวกับโรคนี้ ไม่มีสาเหตุไม่มีที่มา รักษาหลายที่มาก หมอจีน หมอไทย หมอแขก หมอฝรั่ง หมอผี ก็เคย แต่ก็ไม่หาย ทางบ้านเลยไม่ปล่อยให้ผมไปไหนมาไหนกับคนที่ไม่รู้จักหรือไม่สนิทชิดเชื้อเด็ดขาด นอกจากเพื่อนหรือคนในครอบครัว ทุกคนจึงเก็บเรื่องอาการป่วยของผมไว้เป็นความลับประจำตระกูลหลิวเลยก็ว่าได้ อย่าถามถึงแฟนครับมีไม่ได้ก็เพราะไอ้โรคเชี่ยนี่แหละ นึกขึ้นมาทีไรก็อดน้อยใจในโชคชะตาไม่ได้ทุกที
“คุณหมอค่ะช่วยลูกดิฉันด้วยนะค่ะ เสียเงินเท่าไหร่ก็ยอมค่ะคุณหมอ ช่วยลูกดิฉันด้วย ซอๆได้ยินม๊ามั้ยลูก ฮือๆๆๆๆ”
“คุณใจเย็นๆก่อน หมอต้องช่วยลูกเราได้ ฝากด้วยนะครับคุณหมอ ฝากด้วยครับ”
“ไม่ต้องห่วงครับหมอจะรักษาสุดความสามารถ ขอให้คุณพ่อกับคุณแม่ออกไปรอข้างนอกก่อนครับ”
“ม๊าครับ น้องจะตายมั้ยครับ”
“ทำไมถามม๊าแบบนี้ฉิ่ง น้องต้องไม่เป็นไรสิ ฮือๆๆ”
“ขิม ขลุ่ย พาฉิ่งออกไปเล่นก่อนอย่าเพิ่งให้น้องมากวนม๊า”
“ค่ะป๊า ครับป๊า” เจ้ขิมเป็นนักขายประกันตัวยง ขายทุกอย่าง ประกันสุขภาพ ประกันเงินออม ประกันอุบัติเหตุ ประกันอวัยวะตามร่างกาย ประกันที่จ่ายตอนสาวได้ใช้ตอนแก่ ประกันที่จ่ายรุ่นลูกได้ใช้รุ่นหลาน ประกันที่จ่ายชาตินี้ได้ใช้ชาติหน้าก็มี เจ้แกพูดเก่ง พูดให้ลิงหลับก็ยังได้ พูดแบบไม่ถามเรื่องสุขภาพหูคนฟังสักนิด ผมคงพูดเก่งติดเจ้ขิมมาล่ะมั้ง เพราะคอยช่วยขายประกันอยู่บ่อยๆ เอาไงล่ะตอนนี้เจ้ขิมมาแหกปากเรียกผมอยู่หน้าประตูคงด่าเรื่องดูบอลนอนเช้าของผมอีกตามเคย
“คร๊าบบบบบบบ เจ้ ตื่นแล้วครับ” ผมใช้มือควานหาขอบเตียงพยุงร่างลุกขึ้นแล้วก้าวขาลงมา พร้อมเสื้อเบอร์8ของเจอร์ราร์ด ที่ใส่นอนทุกวัน
“เปิดช้าจังว่ะ” เจ้แกยืนเท้าเอวเตรียมบ่น
“อ่านหนังสือไงเจ้ นี่ซอนอนเกือบตีห้าเลยนะ” เอาเรื่องเรียนเข้าอ้าง เป็นรอดทุกที เชื่อผมดิ
“หรอๆ งั้นลงมาคุยกันข้างล่าง เจ้มีเรื่องให้ช่วย”
เสียงที่เปลี่ยน คือเสียงตรงมาจากจากหัวใจ “คร๊าบ ” ผมปิดประตูแล้วเดินตามต่อยๆลงมา
“นี่ลึ๊เป็นใคร มาอยู่ในบ้านอั๊วได้ยังไง” สมาชิกอีกคนของบ้าน อาม่าผมเองครับ อัลไซเมอร์รับประทานเรียบร้อย แกกำลังนั่งดูละครเรื่องโปรดอยู่
“คุณทศพล ไง คำแก้ว” ผมสวมบทบาทเป็นพระเอกทันที แล้วจูบแก้มคำแก้วฟอดใหญ่
“คำแก้ว ให้คุณทศพล มาหาแม่ก่อนมีงานจะให้ช่วย” อาม่าปล่อยแขนออกจากตัวผมตามคำสั่งของพี่สาว เจ้กล้าเล่นเป็นแม่คำแก้วเชียวหรอเนี่ย
ผมนั่งที่โซฟาเอกสารกองโตวางประกอบอยู่งานเข้าผมอีกตามเคย “มีไรเจ้”
“คือบริษัทเจ้ ออกแคมเปญประกันมาใหม่ อยากให้แกช่วยขายให้เจ้หน่อย” เจ้ขิมยื่นเล่มเอกสารของบริษัท IIIA บริษัทชั้นนำด้านการประกันชีวิตอันดับหนึ่งของประเทศให้ผม
“จะหาตังค์ไปทำไมเยอะแยะอ่ะเจ้ ตายไปก็เอาไปได้ ผัวก็ไม่มี ลูกก็ไม่มี”
“แต่ จ่าย ค่า เทอม แพงๆ ของ แก ได้” เน้นเสียงหนักแน่นขนาดนี้เอาสันหนังสือฟาดหัวยังดีซ่ะกว่าเลยเจ้
“ช่วยอยู่แล้วไม่ต้องประชด รายละเอียดคืออะไรว่ามา” ผมเตรียมรอฟังเจ้แกร่าย กระบวนท่าในการขายอันสุดลึกล้ำ
“คืองี้ โครงการนี้ง่ายๆเลยนะซอ จ่ายเบี้ย 3,000,000 คุ้มครอง15ปีคือจบเลย จ่ายปุ๊บคุ้มครองปั๊บ คุ้มครองทั้งแต่ปลายเล็บยันปลายผม ง่ายมั้ย” เดี๋ยวนะเจ้ ขอนับเลขศูนย์อีกครั้ง ไม่แน่ใจว่ามันมีกี่ตัว 0 0 0 0 0 0 6ตัวเลยนะเจ้ขิม
“เบี้ย3,000,000 ผมขายไม่ได้หรอก เพื่อนผมก็ซื้อประกันจากเจ้หมดทุกคนแล้ว ใครจะบ้าเอาเงินมาทิ้งตั้ง3ล้าน” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง เอาเอกสารสามล้านของเจ้คืนไป
“อย่าเพิ่งบอกว่าทำไม่ได้อ่านก่อน มันคุ้มครอง ทุกอย่างนะ เข้ารักษาตัวได้ทุกโรงพยาบาลด้วย ซื้อตัวนี้ตัวเดียวจบ” จบสิ จบชีวิตผมนี่แหละเจ้ จะไปขายใครวะ
“เพื่อนซอไม่ใครรวยพอที่จะซื้อประกันเป็นล้านๆหรอกเจ้” ผมยังปฏิเสธงานช้างนี่ต่อไป
“หารดูดิ คุ้มครอง15ปี ตกปีล่ะ 200,000 ต่อเดือน 16,666.66 ต่อวัน 555.55 บาทเอง เข้าโรงบาลแบบอันลิมิด ป่วยก็จ่าย เจ็บก็จ่าย แต่ถ้าตายภายใน15ปีนี่นะ ได้เงินคืน15ล้าน คุ้มมาก”
“ประกันเจ้ทำแล้วน่าตายเลยเนาะ เอาอันอื่นได้มั้ยอ่ะ อันนี้แพงเกิน ซอขายไม่ได้หรอกเจ้” ผมช่วยขายประกันบ่อยนะครับแต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่แพงที่สุด
“ไม่ได้! ถ้าเจ้ขายแคมเปญนี้ได้ก่อนคนอื่น 5เล่มนะ เจ้จะได้เลื่อนตำแหน่งมงของเจ้เป็น มงกุฎเพชรเจ็ดชั้นยอดประดับมุขสามเม็ด แซงหน้าอีจอยขึ้นเป็นพนักงานดีเด่นสามปีซ้อนทันที” แววตาเจ้แกเปล่งประกายวิบวับมีความหวัง
“แล้วไงเจ้”
“มันหมายถึงโบนัสไงไอ้ซอ เจ้จะได้เอามาจ่ายค่าบ้านที่แกซุกหัวนอนอยู่นี่ไง หนี้จะได้หมดสักทีไม่ต้องมานั่งผ่อนให้เมื่อยตุ้ม” ฉิบหายล่ะ คำตอบจากเจ้ขิมเหมือนหมัดตัวเองให้ต้องช่วยแบ่งเบาภาระอย่างบอกไม่ถูก ไหนจะค่าเทอมไหนจะค่าบ้าน
เริ่มเครียดเอาไงดีวะเจ้ขิมเสียงแข็งเสียด้วย “ซอไม่รู้จะขายให้ใคร คนที่ซอรู้จักก็ไม่มีใครรวยพอที่จะมาซื้อประกันแพงๆแบบนี้หรอก คนในหมู่บ้านก็เป็นลูกค้าเจ้หมดแล้วนะ ซอจะขายใคร”
“แต่….ถ้าแกช่วยขายได้หนึ่งเล่ม เจ้จะซื้อตั๋วเครื่องบินไปกลับ แล้วก็บัตรผ่านประตูแอนด์ฟิลด์ไปนั่งดูบอลแบบติดขอบสนามให้แกเลยด้วย”
ผมนิ่งเงียบตาทะโลนแทบจะหลุดออกจากเบ้า เมื่อได้ยินเสียงแห่งความหวังที่จะไปแอนด์ฟิลด์ได้เร็วขึ้น ความหวังผมเริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมองเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
ผัวะ!!
“ไอ้ซอ ว่าไง จะขายมั้ย” เจ้แกยื่นมือมาตบหน้าผากผม เจ้ขิมยอมแลกขนาดนี้แปลว่า ค่าตอบแทนของเจ้คงสูงน่าดู
“เจ้ พูดจริงป่าว ห้ามคืนคำนะเจ้” ผมรีบคว้าเอกสารมากอดไว้ที่อกทันที มันดุจเป็นความหวังที่เด็กตาดำๆอย่างผมจะได้ไปเหยียบแอนด์ฟิลด์สักครั้งในชีวิต ผมยังคิดไม่ออกจะไปขายให้ใคร แต่เก็บเอาไว้ก่อนเพื่อความอุ่นใจ
“คนสวยพูดแล้วไม่เคยคืนคำ ขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วป่ะ มีเรียนไม่ใช่หรอ กับข้าวอยู่ในครัว” ผมยังคงหอบเอกสาร บริษัทIIIA ไว้แน่น มันคือความหวังมันคือชีวิต แล้วเดินขึ้นบันไดเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน
“คุณทศพล ลึ๊จะไปไหน” อาม่าถามก่อนที่ผมจะเดินพ้นบันได
“อั๊ว จะ ไป แอนด์ฟิลด์ คำแก้ว”
เจ้ขิมคือธนาคาร เจ้ขิมคือตั๋ว เจ้ขิมคือแสงสว่างของซอ หลังจากที่เก็บเงินหยอดกระปุกมานานแต่ก็ยังไม่พอที่จะซื้อตั๋วเข้าไปนั่งดู เจอร์ราร์ด ในสนามจนตอนนี้พี่เจิดก็ไม่อยู่แล้ว ยังไงก็ตามเดอะคอปอย่างผมก็ต้องไปสักครั้ง มีอีกทางคือรอเรียนจบมีเงินเดือนแล้วค่อยไปก็ได้ แต่วิธีที่เจ้ขิมเสนอมาเร็วกว่าเยอะ ง่ายกว่าด้วย….ง่ายตรงไหนวะ เฮ่ย….ถอนหายใจแบบยาวไป
คมขับ jazz สีดำของเจ้ขิมไปเรียนทุกวันขับผ่านแยกเกษตรมุ่งตรงไปทางบางเขน เลี้ยวรถเข้ามหาลัยจอดไว้ที่ชั้น4ของตึก1 วันนี้มีเรียนวิชาพื้นฐานของเด็กปีหนึ่งทั่วไป ผมยืนรอลิฟท์ที่ใต้ตึก5 ซึ่งเป็นตึกของวิศวะมองซ้ายมองขวา ขออย่าเจอเลยนะวันนี้ สาธุ….
“มึงก็มีเรียน HUM หรอ” กะไว้แล้วเชียว
“เออดิ”
“หอบอะไรเยอะแยะขนาดนี้วะ กูช่วยป่ะ”
“เสือกล่ะ จะไปไหนก็ไปป่ะ รำคาญ”
“กูก็มีเรียนตัวเดียวกับมึงไง ถึงมารอมึง เอ่ย!! รอลิฟท์อยู่นี่”
หัวข้อ: Goodnight kiss ฝันดีนะ ตอนจบ up 21/09 (อ่าน 16305 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก