บทที่ 32กระท่อมน้อยกลอยใจ (ยกที่ 2 )
“เข้าปากกูด้วย เกือบเข้าตากูเลย”
มันอ้าปากอวดให้ดูขาวขุ่นที่ติดอยู่ปลายลิ้น รสเค็มปร่าคละคลุ้งเต็มปาก มันหรี่มองพี่แจ่มหอบหายใจหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ตาจ้องมองพี่แจ่มหน้าแดงก่ำใต้แสงไฟตะเกียงสีเหลืองส้ม
“พี่แจ่มขอโทษครับ พี่แจ่มไม่ตั้งใจ”
หน้าตาแบบนี้น้อยครั้งนักจะได้เห็น มุมปากยกยิ้มชอบอกชอบใจ
ทว่ามังกรยักษ์ตัวนี้มันช่างร้ายกาจนัก มันพ่นพิษไประรอกหนึ่งแล้วแต่ก็ไม่ยักกะมีทีท่าว่าจะสงบลง มันทำท่าคอพับคออ่อนได้ไม่ทันไรก็ลุกพรึบ ผงกหัวขึ้นมาชูคอขู่ใส่ไอ้มิ่งอีกแล้ว
“อีกแล้วเหรอวะ”
“พี่แจ่ม…แหะๆ”ทำท่าหัวเราะแห้งๆ ยิ้มเขินอาย
เพราะว่าเห็นหน้าไอ้มิ่งเปรอะเปื้อน แถมตอนอ้าปากอวดให้ดูข้างในก็เห็นพิษสีขาวขุ่นของตัวเอง บางส่วนไหลลงไปเปื้อนมุมปาก ก็เลยนึกครึ้มอยากจะได้อยากจะโดนอีก แถมอยากจะได้มากกว่านั้นอีกต่างหาก
“มึง...อยาก ทำลูกเหรอกับกูอีกแล้วเหรอวะ”
ไอ้มิ่งก็ไอ้มิ่งเถอะ แหม่ เจอแบบนี้มันก็ต้องมีกันบ้างเป็นธรรมดา ปากถาม ตาก็จ้องมองมังกรรอคำตอบ มันเองก็ใช่พระอิฐพระปูนเสียที่ไหน หนอนด้วงตัวน้อยของมันก็น้ำตาปริ่มเล็ดออกมาขนาดนี้แล้ว
“ครับ”พี่แจ่มพยักหน้าตอบ
ของแบบนี้มันก็ห้ามกันไม่ได้หรอก แค่พี่แจ่มนึกคึกเพราะมันๆก็ดีใจแล้ว ดีกว่าถูกเมินทั้งที่ลงทุนอ่อนไปตั้งเยอะ แล้วมันก็ไม่แย้งด้วยถ้าว่ามันจะได้รังแกมังกรยักษ์ตัวนี้ให้ได้น้ำตาแตกอีกสักรอบ
ไอ้มิ่งทำท่าจะมุดผ้าห่มลงไปจับมังกรตัวนั้นกินให้สาแกใจ ทว่าพี่แจ่มกลับรั้งมันเอาไว้ทำให้มันต้องเงยหน้าขึ้นมอง
“อะไร?...มึงจะห้ามกูทำไม”
“น้องมิ่งช่วยหันมาหลังมาทางพี่แจ่มหน่อยนะครับ”
“หันหลัง? ยะ อย่างนี้เหรอวะ”
มันยอมทำตามอย่างว่าง่าย หันหัวไปทางปลายเท้าพี่แจ่มแล้วหันท้ายไปคนละทางท่านี้ทำให้ตูดมันโด่งอยู่ตรงหน้าพี่แจ่มพอดิบพอดี ถึงจะไม่เข้าใจ แต่มันก็คว้ามังกรมาจับเล่นเตรียมกินเต็มที่ แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวก่อนเพราะไอ้ที่มันจะกินมีน้ำจิ้มราดให้ด้วย มันค่อยๆเอาลิ้นแตะชิมก่อนจะงับหัวเล่น
“อึก!!”ชะงักมือพลางสะดุ้งเฮือก
ไม่ใช่พี่แจ่มที่สะดุ้ง แต่เป็นมันที่สะดุ้งเสียเอง
แก้มก้นกลมๆสีเหมือนน้ำผึ้งเดือนห้าถูกแหวกออกเห็นประตูเมืองอยู่ตรงหน้ารำไร
ช่างเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจ ยั่วเย้าชวนให้ลิ้มลองเสียจริงๆ ไม่รอช้าก็ก้มลงไปใกล้ ใช้ปลายลิ้นชื้นแฉะแตะเลียประตูนั้นเบาๆ
“มึง…ทะ อะไรน่ะ ไอ้แจ่ม มะ มึงเลียอะไรของมึงน่ะ ยะ อย่าสิวะ”
“นิดเดียวนะครับคนเก่ง”
คราวนี้เป็นไอ้มิ่งเสียเองที่ทั้งสั่น ทั้งตกใจ บอกนิดเดียว แต่มันไม่นิดเลย กลับห่อลิ้นแล้วดันไอ้ที่ปิดสนิทอยู่จนแง้มออกแล้วจัดการแทรกตัวเข้าไปข้างใน
“หยุดสิวะ อะ ไอ้แจ่ม มันสกปรกนะโว้ย ฮึก!!”ไอ้มิ่งข่มเสียงกัดฟัดกรอด
ได้ยินเสยงกัดฟันกรอด
“น้องมิ่งเจ็บเหรอครับ”ถามไถ่เสียงเป็นห่วง
พี่แจ่มเอื้อมมือคว้าตลับขี้ผึ้งออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ตากอยู่ใกล้มือ ความที่ไอ้มิ่งหยุดมือและทำท่าจะดิ้นหนี บวกกับพออกพอใจแล้วก็จึงเงยหน้าขึ้นมายิ้ม เปิดตลับล้วงขี้ผึ้งมาป้ายประคูเมืองชุ่มน้ำลายเบาๆ
“อะไรน่ะ มึงเอาอะไรมาทากู”
ไอ้มิ่งเอี้ยวตัวมาถามท่าทางตื่นตระหนก ตากลมเบิกกว้าง แต่มือก็ยังจับมังกรเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ขี้ผึ้งครับ”
“ละ แล้วมึงเอามาจากไหน”
“ของพี่แจ่มเอง พี่แจ่มติดตัวเอาไว้ทาปากครับ”
“มึงเป็นตกระเทยเหรอวะ พกของพรรค์นี้ อะ อื้อ เดี๋ยวก่อนสิวะ กูยังไม่ตั้งตัว เลย อึก!!”
มันแหงนหน้าขึ้นสูดลมหายใจเข้าปอดลึกเมื่อนิ้วแรกชำแรกเข้ามาข้างในไม่ถามไม่ไถ่กันสักคำ
“พี่แจ่มเอาไว้ทาปากน่ะครับ ปากจะได้ไม่แตก ถ้าปากแตกแล้วพี่แจ่มกลัวน้องมิ่งไม่ยอมให้พี่แจ่มจูบ”
ยิ้มส่งยิ้มคุณชายมาให้ไอ้มิ่งที่กำลังเหลียวหลังไปมอง มือก็สาละวนทำหน้าที่ไม่บกพร่อง
มันล่ะอยากรู้จริงๆว่าพี่แจ่มคิดยังไงกับมันกันแน่ อะไรๆก็มันตลอดเลยเหรอวะ ยิ่งคิดหัวขี้เลื่อยอย่างมันก็ยิ่งไม่เข้าใจ
คิดไปพลาง ปากล่างก็กำลังกินนิ้ว ไม่พอแค่นั้นหนอนด้วงตัวน้อยยังถูกอีกมือข้างที่เจ็บค้วาไปจับเอาไว้เบาๆ ทั้งจับทั้งคลึงใครล่ะจะทนไหว น้ำตาเล็ดปริ่มจะไหลออกมาเรี่ยราดเต็มกลืน
“พะ พอแล้ว”
ไอ้มิ่งเงยหน้าขึ้น หันมาบอก ถ้านานกว่านี้มันไม่ไหวแน่ๆ ก็แบบนี้มันไม่คุ้นชินเลยนี่หว่า มันหันกลับไปหาพี่แจ่มที่กำลังกึ่งนั่งชันตัว เอนตัวไปข้างหลังเล็กๆ
ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมาเชื่องช้า หันมานั่งคร่อมตักคุกเข่าอยู่ข้างบนของพี่แจ่มแทน มือก็เกาะบ่ากว้างเอาไว้ทรงตัวไม่ให้ล้ม ตัวของมันกับที่แจ่มแนบชิดกันทำให้รู้ว่าพี่แจ่มตัวร้อนขนาดไหน
“น้องมิ่งจะทำได้เหรอครับ”
“มึงน่ะหุบปากไปเลย อย่ามาดูถูกกูเชียว"
พอถูกพูดเหมือนจะดูถูกก็ถลึงตาใส่ แยกเขี้ยวยิงฟันไม่พอใจ
“ครับๆ พี่แจ่มไม่ว่าก็ได้ครับ”
“เจ็บแขนก็อยู่ส่วนเจ็บแขนไปสิ อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวกูจัดการเอง …ว่าแต่มึงเถอะ ตัวมึงร้อนขนาดนี้ มึงจะเป็นอะไรไหม”
ถึงจะบอกว่าจะจัดการเอง แต่มันก็กลับงกๆเงิ่นๆจนคนรอดูท่าทางยกยิ้มกับท่าที
“พี่แจ่มไม่เป็นไรครับ”
“มึงแน่ใจนะ”
“พี่แจ่มแน่ใจครับ ให้พี่แจ่มทำเองนะครับ”
เห็นท่าทางแบบนั้นมือใหญ่ก็เอื้อมมาแตะบั้นเอวสอบของมันเบาๆ
เพี๊ยะ
แต่มันก็ปัดมือนั้นออก ถลึงตาใส่อีกรอบ
“โอ้ย!!”
คนแขนเจ็บพอโดนปัดก็หลุดร้อยโอ้ยออกมาให้ไอ้มิ่งตกใจ รีบจับแขนมาดูมาเป่าหวังจะให้หายเจ็บ
“ฟู่ววว เห็นไหมล่ะ กูบอกให้อยู่เฉยๆก็ไม่ฟัง นั่งนิ่งๆไปเลยสิ”
ปากดุใส่ เอวก็ขยับยกให้ตูดแน่นๆไปไถอยู่กับมังกรที่กำลังชูคอรอ
พยายามชั่งใจอยู่นานสองนานกับกับการที่จะเอาไอ้ตัวใหญ่ใส่เข้ามาในเมือง จนสูดหายใจเข้าปอดไปอีกเฮือก ค่อยๆดันประตูเมืองเข้าหาหัวมังกร เริ่มกินจากหัว เป็นลำตัว จนกินไปทั้งตัว
“อืมมม”
อึดอัดจนขยับแทบไม่ได้ เม็ดมุกทำให้มันต้องอยู่นิ่งให้คุ้นเคย อากาศก็หนาวแต่หน้ากลับชื้นเหงื่อ ซบลงไปบนไหล่กว้าง หายใจหอบรดต้นคอแรงๆอยู่นานสองนาน
“เจ็บรึเปล่าครับ”
อีกคนก็พยายามไม่แพ้กัน กัดฟันไม่ให้เป็นฝ่ายพลิกตัวไปจัดการเสียเองให้จบๆ เลยได้แต่ขมวดคิ้วย่นแล้วกระซิบถามด้วยความเป็นห่วงอยู่ข้างหู
“ไม่ อืออออ กูไม่เจ็บ”
ส่ายหน้าทั้งที่รู้สึกกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ค่อยๆยกตัวขึ้นมาเชื่องช้าจนเกือบจะหลุดออกจากกันแล้วดันลงไปใหม่เนิบนาบ
“อืมมมม”พี่แจ่มครางเสียงเบา เกร็งตัวเมื่อมันขยับ
เห็นแบบนั้นมันเลยขยับอีกพลางจ้องมองหน้าแดงก่ำตรงหน้าไม่วางตา พอมันยิ่งขยับพี่แจ่มก็ยิ่งส่งเสียงครางพอใจ
“ดะ ดีไหมวะ มึงชอบไหม”
ถามเหมือนไม่มั่นใจ แต่ใจก็นึกครึ้มที่เห็นท่าทางแบบนั้น ที่หน้าพี่แจ่มแดงเถือก ไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือเพราะอะไร แต่มันก็นึกชอบใจอย่างบอกไม่ถูก
“ดีครับ ดีมากเลย”บอกชมเสียงพร่าปากเปราะ
หน้าหล่อๆขยับเข้ามาใกล้ ปากนุ่มๆจูบลงมาบนขมับชื้นเหงื่อเบาๆ หายสงสัยเลยว่าทำไมพี่แจ่มถึงได้ปากนุ่มนักหนา
“อืม”
มันครางเบาๆในลำคอเมื่อเม็ดมุกครูดลึกอยู่ข้างใน เกร็งตัวเกาะไหล่พี่แจ่มแน่น เอวก็ขยับขย่มไม่หยุด
“อย่างนั้นแหละครับ”
ไอ้มิ่งเองพอถูกชมก็ได้ใจ บ้ายอ กดน้ำหนักลงไปเพิ่ม แถมยังเร่งโยกเอวให้เร็วขึ้น
“อะ อูยยยย”
แต่แล้วมันก็หลุดร้องออกมาทั้งที่อุตส่าห์กลั้นไว้อยู่ตั้งนาน ในตอนที่มันยกตัวขึ้นมาแล้วกำลังขย่มลงไปนั่นเอง พี่แจ่มดันเด้งเอวสวนขึ้นมาแรงๆจนมันสะดุ้ง ผวาไปกอดคอพี่แจ่มแน่น
“ฮึ่มม!!”
“อะ อะ ไอ้ อื้อ ไอ้แจ่ม กูทำเองคนเดียวได้น่า อะ อะ มึงหยุดเลยนะ”
เล่นเด้งเอวสวนอย่างเดียวไม่ฟังกันเลยนี่หว่า ทำเอามันหัวคลอนผงกไปข้างหลัง เกือบจะหงายหลังถ้าไม่กอดคอเอาไว้
เสียงฝนข้างนอกยังคงตกหนัก ทั้งฟ้าเสียงฟ้าร้อง ทั้งเสียงสังกะสีปลิวลมดังหนวกหูไปหมด แต่คนข้างในกระท่อมหลังน้อยนี้กลับไม่มีใครสนใจเลย สนใจก็แต่จะสู้กันท่าเดียว
“อะ ไอ้แจ่ม กูบอกแล้วไงว่ากู อะ อา จะทำเอง”
นี่พี่แจ่มกำลังเปิดศึกกับมันอยู่ใช่ไหมวะ เด้งเอวรับทุกรอบที่โถมตัวลงไป หน้าหล่อๆซุกไซร้เข้ามาที่ซอกคอของมัน ปากก็ระดมจูบไปทั่ว ไปหยุดอยู่ที่หัวนมสีเข้มก่อนจะใช้ฟังขบกัดแล้วดึงเบาๆให้มันสะดุ้งเฮือกจนเกือบเสียหลัก
เหมือนพี่แจ่มพยายามจะเอาคืนมันยังไงก็ไม่รู้ แต่คนอย่างไอ้มิ่งหรือจะยอมง่ายๆ ครั้งนี้พี่แจ่มเพลี่ยงพล้ำมันแล้ว และมันเป็นฝ่ายที่อยู่เหนอกว่า วันนี้มันต้องทำให้พี่แจ่มหมดท่าให้ได้!!
คิดได้ดังนั้นก็สู้กลับไม่ยอมแพ้ ได้ยินเสียงพื้นที่ทำจากลำไม้ไผ่ลวกดังลั่นเอี๊ยดอ๊าด ดีแค่ไหนที่กระท่อมมันไม่ได้เก่ามากนัก ไม่อย่างนั้นคงได้พังครืนลงมาในวันที่พายุเข้าแบบนี้แน่
“น้องมิ่งครับ”ขานเสียงเสียงแหบพร่า
“อือออ”มันเองก็ตอบรับทั้งที่ยังขย่มไม่หยุด
“น้องมิ่ง อา พี่แจ่มรักน้องมิ่งนะครับ”
บอกพลางขมวดคิ้วมั่น หน้าแดงก่ำ ว่าแต่ว่าแบบนี้มันไม่ขี้โกงไปหน่อยเหรอวะ เล่นมาบอกรักกันตอนกำลังทำศึกกันแบบนี้ แล้วก็เป็นตอนที่ไอ้มิ่งได้เปรียบด้วยสิ แล้วดู ดูพี่แจ่มทำหน้าทำตา น่าดูน่ามองจนไอ้มิ่งแทบบ้า แทบไม่อยากจะละสายตาไปมองทางไหนเลย
“อืมมม กะ กูรู้แล้ว”
มันก้มลงไปจูบแก้มพี่แจ่มเบาๆ ก่อนจะเร่งเอวเร็วรัว
ไม่นานพายุที่โหมกระหน่ำในกระท่อมก็สงบลง หนอนด้วงตัวน้อยร้องไห้น้ำตาแตกออกมาเปรอะเต็มแผ่นท้องกว้าง และพิษร้อนๆพ่นเข้าแผลงฤทธิ์ทำให้ท้องน้อยมันอุ่นวาบ
“กูก็เหมือนกัน”มันกระซิบเสียงเบา หอบหายใจแฮ่กอยู่ข้างหูพี่แจ่ม
แขนก็โอบลำคอหนาเอาไว้แน่น หัวใจเต้นแรงเสียยิ่งกว่ากลองยาวถูกมือกระหน่ำตีในตอนที่แห่ขบวนขันหมากไปขอพี่แจ่มเสียอีก
มันก็ไม่ได้อยากจะยอมรับหรอก
แต่ว่าเพราะพี่แจ่มดีกับมันมาตลอด แถมเมื่อกี้ยังทำให้เอาใจหายใจคว่ำคิดว่าจะเสียพี่แจ่มไป ทำให้มันตระหนักว่าพี่แจ่มสำคัญกับมันแค่ไหน
มันคงก็ต้องยอมรับอย่างช่วยไม่ได้เลย ว่ามันน่ะรักพี่แจ่มมาตั้งนานตั้งเนแล้ว รักมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ใครมันจะไปรู้ได้ว่าไปเผลอรักเอาตอนไหน ก็พี่แจ่มน่ะร้ายจะตายไป
จะมาโทษมันก็ไม่ได้หรอก ต้องโทษพี่แจ่มต่างหากที่ชอบมายุ่งวุ่นวายกับมันตั้งแต่มาขอดูเจี๊ยวมันอยู่หลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่เด็กตั้งแต่ลักมันไปซ่อนบอกจะเลี้ยงดูมันดีๆ ตั้งแต่พรากพรหมจรรย์วัยแตกหนุ่มจากมันไป แล้วก็ตั้งแต่ทิ้งมันไปมีเมียใหม่
ตั้งแต่นั้นก็เลยทำให้มันก็พยายามจะเลี่ยงพี่แจ่มด้วยการเอาน้องจันทร์เจ้ามาบังหน้าตลอด ถึงจะทำเป็นมองน้องจันทร์เจ้า แต่มันก็รู้ดีอยู่แล้วว่าทุกครั้งที่มีน้องจันทร์เจ้า ก็จะมีพี่แจ่มตลอดน่ะ คิดแล้วก็เจ็บใจ สาวบ้านนั้นบ้านนี้มีตั้งมากตั้งมายไม่รัก ดันมารักคนร้ายกาจอย่างพี่แจ่มเอาเสียได้
แต่ว่ามันก็เป็นแค่อดีตนั่นแหละ เพราะต่อไปนี้มันจะไม่ยอมให้พี่แจ่มหนีมันไปไหนอีกแล้ว ก็พี่แจ่มมารักมันเองนี่หว่า มันไม่ได้ไปบังคับอะไรเลย
เห็นไหมล่ะว่ามันน่ะ เก่งแค่ไหนที่เอาคนอย่างพี่แจ่มจนอยู่หมัด
------------------------------------------------------
จ้าาา ลูกมิ่งของแม่เก่งจ้า สยบมังกรเสียอยู่หมัดเชียว เล่นเอากระท่อมเค้าเกือบพัง
พยายามเขียนให้แซ่บสุดชีวิตละ 555 แซ่บไหมไม่รู้แต่...พี่แจ่มอิ่มเอมเปรมใจเลยล่ะงานนี้
หัวข้อ: ✿ Uncommon Love!!เรื่องรุก...ของพี่เเจ่ม ✿ 06-03-61 ✿ ตอนพิเศษ : ความทรงจำ ✿ (อ่าน 101648 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก