หัวข้อ: ✿ Uncommon Love!!เรื่องรุก...ของพี่เเจ่ม ✿ 06-03-61 ✿ ตอนพิเศษ : ความทรงจำ ✿

[เด็กหญิงเย็นชา]

บทที่ 2 เหตุเกิดเพราะนางฟ้า

   วันนี้เป็นวันออกพรรษา และเนื่องในโอกาสที่ปีนี้ไอ้มิ่งกับพี่เจิดครบอายุสิบห้าปีพอดิบพอดี พ่อมุ่ยเลยอนุญาตให้ไอ้มิ่งกับ
ลูกพี่ของไอ้มิ่งกินเหล้ากินยาดองได้ตามภาษาวัยรุ่นเขาทำกัน ตอนกลางคืนที่วัดจัดงานครื้นเครง ปีนี้ที่ชูโรงเลยไม่ใช่ลิเกหรือว่า
หนังกลางแปลงอีกแล้ว แต่เป็นหนังตะลุงที่นานทีปีหนจะมาแสดงให้ดูสักที เพราะว่าปีนี้มีคนแก้บนเอาไว้ก็เลยเป็นบุญตาของ
ชาวบ้านดอนไฟไหม้ที่จะได้ดูกันอีกหน

   แต่หนังตะลุงก็หนังตะลุงเถอะ ไอ้มิ่งกับพี่เจิดเดินกอดคอลิ่วๆไปที่ซุ้มยาดองตั้งแต่หัววัน ระหว่างทางก็มีร้านรวงขาย
ของกินมากมายส่งกลิ่นหอม แถมเสียงเพลงงานวัดก็ดังกระหึ่มจนต้องตะโกนคุยกัน แต่ยังไม่ทันจะถึงซุ้มยาดองดีไอ้มิ่งก็สะดุด
ตาเข้ากับใครบางคน

   “พี่เจิดจ๊ะ นั่นใช่น้องสร้อยทองของพี่เจิดรึเปล่าจ๊ะ”ไอ้มิ่งชี้มือชี้ไม้ไปที่ร่างสูงโปร่งเจ้าของใบหน้ามน

   “ไหนกูดูซิ”พอได้ยินชื่อน้องสร้อยทองปุ๊บ ลูกพี่ของมันก็หูพึ่งหางกระดิกปั๊บ

   “นั่นน่ะจ้ะ”

   “นั่นไม่ใช่น้องสร้อยทองหรอกโว้ย นั่นมันอีลิต่างหาก ถ้าเป็นน้องสร้อยทองพ่อกำนันเขาไม่ปล่อยมาเดินคนเดียวในงาน
ตอนกลางค่ำกลางคืนแบบนี้หรอก”

   มันก็จริงอย่างที่ลูกพี่ของมันพูด ก็น้องสร้อยทองของพี่เจิดออกจะสวยปานนั้น แน่นอนว่าต้องเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆใน
หมู่บ้าน ไม้เว้นแม้แต่ลูกพี่ของมัน พี่เจิดเองก็หมายมั่นปั้นมืออยากได้น้องสร้อยทองเป็นเมียมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย

   “ฉันก็นึกว่าใช่”

   “ช่างเถอะ เดี๋ยวกูไปกวนประสาทอีลิมันสักหน่อย มึงรอกูด้วยล่ะ อย่าเพิ่งหนีกูไปซุ้มยาดองคนเดียวนะมึง”

   แล้วมันก็มองดูลูกพี่เจิดของมันเดินไปทะเลาะกับไอ้มะลิ เถียงกันไปเถียงกันมาอยู่นานสองนาน คนหนึ่งก็ขู่อย่างกับลูกแมว
อีกคนก็กัดอย่างกับหมา ก็ถ้าลูกพี่มันไม่ชอบใจไอ้มะลิแล้วทำไมเวลาเจอทีไรถึงได้เดินเข้าหาอยู่เรื่อย ไอ้มิ่งส่ายหน้ามองดูลูกพี่
มันในชุดหลายสี

   ส่วนมันเองน่ะเรอะ เสื้อผ้าของมันก็ได้มาจากพี่เจิดนั่นแหละ มันรับช่วงต่อมาจากของพี่เจิดอีกทีเพราะไม่อยากสิ้นเปลือง
เงินของพ่อมุ่ย แต่มันก็เลือกใส่เฉพาะสีที่ไม่แสบลูกกะตามาก เพราะมันกลัวว่าจะเด่นเกินลูกพี่ของมัน วันนี้มันเลยใส่เสื้อลาย
สก๊อตสีฟ้าอ่อนสุดจ๊าบกับกางเกงยีนสีน้ำตาลที่มันต้องเอาเอวไปให้ช่างเขาแก้ เพราะเอวของมันเล็กกว่าของพี่เจิดอยู่มาก ส่วน
เสื้อก็มีหลวมอยู่บ้างตามที่เห็น แต่รวมๆแล้วมันก็จ๊าบไม่แพ้ลูกพี่มันนั่นแหละ แล้วที่เด่นที่สุดก็คงไม่พ้นทรงผมสุดทันสมัย ตอนนี้
สาวๆกำลังคลั่งหนุ่มผมยาวกัน จบมอสามไอ้มิ่งเลยไว้ผมยาวกับเขาบ้างเผื่อจะมีสาวๆมาสนใจ ตอนนี้ผมก็ยาวมาถึงต้นคอแล้ว
ด้วย ส่องกระจกทีไรก็ดูเท่ไม่หยอก

   “เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”

   “ก็เสร็จแล้วน่ะสิวะ หนอย อีลินะอีลิ ปากดีนัก อย่าให้เผลอนะมึง กูจะจับโยนทิ้งท้ายคลองเสียให้เข็ด”นั่นไง สุดท้ายก็จบที่
ลูกพี่ของมันเดินเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแพ้กลับมาอยู่ร่ำไป

   “ทำไมล่ะจ๊ะ”

   “ก็มันบังอาจมาดูถูกแฟชั่นของกู สงสัยมันคงอิจฉากูนั่นแหละ”

   “ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละจ้ะ”ลูกพี่ว่าไงไอ้มิ่งว่าตาม

   “ไปเถอะ มึงกับกูไปกรึ๊บยาดองกันดีกว่า เดี๋ยวพี่ทิดหมิงเขารอนาน”

   พี่ทิดหมิงที่พี่เจิดพูดถึงคือเพื่อนรุ่นพี่ที่อยู่แถวบ้าน เพราะปีนี้บวชจนครบพรรษาแล้วก็ศึกออกมาเย็นนี้พอดิบพอดี แถมยัง
ชวนไอ้มิ่งกับพี่เจิดไปกรึ๊บยาดองฉลองที่บวชเรียนมาเป็นพรรษาได้โดยไม่แตะเหล้าแตะยา ได้จังหวะที่พ่อมุ่ยอนุญาตไอ้มิ่งกับพี่
เจิด มีหรือที่จะปฏิเสธคำเชิญปาร์ตี้ยาดอง

   “เอ้า มาแล้วเรอะลูกพี่ลูกน้องคู่นี้”พอเดินเข้าไปใกล้ซุ้มยาดองบรรดาเพื่อนฝูงบ้านใกล้เรือนเคียงก็ทักทายกันอย่างกับไม่
เจอกันมานาน

   “มาแล้วจ้ะ”พี่เจิดตอบพร้อมกับรับแก้วยาดองมาถือแก้วหนึ่งแล้วส่งมาให้ไอ้มิ่งแก้วหนึ่ง

   กลิ่นของยาดองนี่ฉุนเตะจมูกเชียว ไม่รู้ว่าพวกวัยรุ่นกินกันเข้าไปได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะ เพื่อความเท่สมกับที่มันกำลังก้าว
เข้าสู่ช่วยวัยรุ่น มันก็เลยกระดกแก้วเป๊กยาดองลงคอ ตามด้วยดูดฝักมะขามเปียกแบบที่คนอื่นเขาทำๆกัน

   “อึก!!”

   ทั้งขมทั้งฉุกอย่าบอกใคร แต่ก็ต้องทำเป็นเฉยเพราะเหลือบเห็นสาวๆเดินผ่านซุ้มยาดอง ถ้ามันทำเป็นเท่กับเขาบ้างจะได้มี
สาวๆมาสนใจกับเขาสักที

   “เป็นไงวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดหันมาถามเมื่อเห็นไอ้มิ่งมัวแต่มองตามกลุ่มสาวๆ

   “อะไรเหรอจ๊ะ”

   “มึงชอบเหรอวะ”

   “ก็แหม เป็นผู้ชายอกสามศอกก็ต้องชอบสาวๆสิจ๊ะ ใครจะไปเหมือนพี่เล่า มองก็แต่น้องสร้อยทอง”จะว่ามันพูดเหน็บก็ได้
เพราะวันๆพี่เจิดเอาแต่พูดถึงน้อยสร้อยทองอย่างนั้นอย่างนี้ตลอด

   “เอ้า ก็น้องสร้อยทองออกจะสวยอย่างกับนางฟ้านี่หว่า สวยกว่าพวกผู้หญิงที่มึงมองตั้งเยอะ”

   “จ้าๆ”มันพยักหน้าหงึกๆว่าตามลูกพี่ของมันคุยโม้แล้วรับแก้วยาดองมาอีกเป๊ก

   จะว่าไปตอนนี้มันก็เริ่มมึนๆบ้างแล้ว แต่ก็กระดกเป๊กที่สองตามไปติดๆท่ามกลางฝูงหนุ่มรุ่นๆในบ้านดอนไฟไหม้

   พอพี่เจิดของมันพูดถึงนางฟ้า มันก็นึกขึ้นได้ว่ามันเองก็มีนางฟ้าเหมือนกัน นางฟ้าผมยาวใส่กระโปรงฟูฟ่อง นางฟ้าที่ช่วย
มันจากปีศาจพี่แจ่ม พอนึกถึงพี่แจ่มก็เสียอารมณ์ขึ้นมาเลยเชียว

   ทุกครั้งไปที่มันต้องคอยหลบหน้าพี่แจ่มเวลามาหาพี่เจิดที่บ้าน ถึงจะนานทีปีหนที่พี่แจ่มจะกลับมายังบ้านดอนไฟไหม้แต่
ไอ้มิ่งคนนี้ก็ยังไม่ลืมเรื่องที่พี่แจ่มทำกับมันเอาไว้อยู่ดี อีกอย่างมันเองก็ไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงก็เลยไม่เคยบอกใครว่าถูกพี่
แจ่มจับมัดแล้วเอาซ่อนไว้ในห้อง แต่ถึงจะบอกไปก็ไม่รู้จะมีใครเชื่อมันบ้างไหม ก็พี่แจ่มน่ะ ต่อหน้าคนอื่นทั้งสุภาพเรียบร้อยไม่มี
ใครเกิน แต่ก็นั่นแหละ ก็แค่ต่อหน้าคนอื่น ถ้าอยู่กับไอ้มิ่งเมื่อไร พี่แจ่มก็จะทำท่ากระโจนเข้ามาใส่ไอ้มิ่งอยู่ร่ำไป

   นั่งคิดไปนั่งโม้ไปพักใหญ่ ไม่รู้เพราะว่าเมาหรือว่าตาดฝาด ไอ้มิ่งเลยขยี้ตาไปมาเมื่อเห็นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันใส่
กระโปรงสีขาวฟูฟ่องเดินมาแต่ไกล ในมือถือขนมสายไหมแถมยิ้มหวานจนหัวใจไอ้มิ่งพาลเต้นแรงขึ้นมาเรื่อยๆ

   “นางฟ้า”ไอ้มิ่งพึมพำ

   ตาของมันไม่ได้ฝาดหรอก มันเห็นนางฟ้าจริงๆ อดรนทนไม่ไหว มองตามจนคอแทบเคล็ด เลยกระตุกชายเสื้อลูกพี่ของมัน
แล้วถาม

   “พี่เจิดจ๊ะพี่เจิด!!”

   “อารายของมึงว๊า เรียกกูทามมาย”เสียงยานคางถามกลับมา ดูท่าว่าพี่เจิดของมันจะเมาได้ที่เสียแล้ว

   “คนนั้นน่ะจ๊ะพี่เจิด ผู้หญิงใส่กระโปรงสีขาวคนนั้น”

   “อ้อ ผู้หญิงโคนน๊านทามมายว๊า”พี่เจิดหันมาถามหน้าแดง ตาก็จ้องมองผู้หญิงที่ไอ้มิ่งชี้นิ้ว

   “ใครเหรอจ๊ะ ฉันไม่คุ้นหน้าเลย”ไอ้มิ่งถามด้วยท่าทีตื่นเต้น

   “อ้อ คนน๊านเอง คนน๊านก็น้องจานเจ้างาย มึงจามม่ายด้ายเหรอว๊า”

   ถึงจะฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ แต่ไอ้มิ่งก็จับมากระเดียดได้ว่านางฟ้าที่มันมองตามตาไม่กระพริบเนี่ย เป็นนางฟ้าคนเดียวที่อยู่ใน
ใจของมันมาตลอด

   “จำไม่ได้เลย”ไอ้มิ่งส่ายหน้า

    เพราะตอนนี้น้องจันทร์เจ้าของมันสวยซะยิ่งกว่าสวยเสียอีก อย่างกับนางเอกละครน้ำเน่าในโทรทัศน์ที่มันชอบดูกับพ่อมุ่ย
เลย

   “อ่าว น่านพี่แจ่มนี่หว่า พี่แจ่มมมมมมมม!!”

   จู่ๆพี่เจิดก็ตะโกนเรียกผู้ชาย พอได้ยินชื่อนี้ไอ้มิ่งก็สะดุ้งตัวโยน หันขวับไปมอง มันเองก็ลืมสังเกตเลยว่านางฟ้าของมันมา
กับพี่ชายที่ชื่อว่าพี่แจ่ม คนตัวสูงแต่งตัวดูดีจนสาวๆในงานมองตามเป็นตาเดียว

   พอถูกเรียกพี่แจ่มก็เดินตรงมาที่ซุ้มยาดอง เห็นดังนั้นไอ้มิ่งก็แทบจะลุกหนีไปจากแคร่หน้าซุ้มยาดองให้รู้แล้วรู้รอด แต่กลัว

ว่าจะถูกหาว่าปอดแหกก็เลยทำนั่งเก็กถือแก้มยาดองทำท่าเข้มหลบอยู่ข้างหลังลูกพี่ของมัน

   “ว่าไงครับน้องเจิด”ทักทายตามประสาผู้ดีให้ไอ้มิ่งนึกหมั่นไส้

   “มากินยาดองด้วยกันม้าย”แค่ทักทายไม่พอ แต่ยังยื่นแก้วยาดองชวนกรึ๊บอีกต่างหาก

   “พี่ก็จะไปชวนมันทำไมเล่า!! หน้าอย่างมันกินยาดองไม่เป็นหรอก”ไอ้มิ่งจิกกัดจ้องมองหน้ายิ้มๆเขม็ง

   “เอาสิ แค่ยาดองเอง พี่แจ่มกินได้ครับ บางครั้งพี่แจ่มก็แอบไปกินกับเพื่อที่หลังวัง”ไม่พูดเปล่า แต่คว้าแก้วยาดองไป
กระดกรวดเดียวให้ไอ้มิ่งได้ถลึงตามอง

   “โคตรเท่เลย”พี่เจิดชมปากเปราะแถมยังทำท่าผลักไอ้มิ่งออก

   “มาผลักฉันทำไมล่ะจ๊ะพี่เจิด”

   “เอ้า ก็ลุกห้ายพี่แจ่มนั่งสิว๊า มึงนี่ไม่มามาราย๊าดดด”

   “แต่ฉันนั่งก่อนนะจ๊ะ พี่จะมาไล่ให้ฉันลุกแล้วให้มันนั่งแทนได้ยังไง”ไอ้มิ่งนึกเคือง แต่ก็ลุกอย่างอดไม่ได้เมื่อลูกพี่มันหันมา
หรี่ตาทำท่าจะลุกขึ้นมายันมันโครมลงจากแคร่

   “ก็แค่น๊าน”

   “พี่เห็นมันดีกว่าฉันได้ยังไง”ไอ้มิ่งบ่นอุบพลางยกแขนขึ้นกอดอกจ้องมองพี่แจ่มเขม็ง และดูท่าฝ่ายนั้นจะไม่สะทกสะท้าน
กับสายตาของมันเลยสักนิด หนำซ้ำยังยิ้มตอบมันอีก

   “เจอกันอีกแล้วนะครับน้องมิ่ง”

   พูดอย่างกับมันอยากเจอพี่แจ่มตายห่า อยู่มองหน้าพี่แจ่มไปก็เสียสายตา สู้มันไปทักทายน้องจันทร์เจ้ายังจะดีกว่า

   “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะจ๊ะน้องจันทร์เจ้า ทำไมเมื่อเช้าพี่มิ่งไม่เห็นน้องจันทร์เจ้าที่ศาลาเลยล่ะจ๊ะ”ไอ้มิ่งชวนคุย มันยิ้มจน
แก้มปริ ตาก็จ้องมองนางฟ้าของมันจนตาหยี

   “เมื่อเช้าน้องจันทร์รู้สึกไม่สบายค่ะ น้องจันทร์ก็เลยไม่ได้ไปทำบุญเลย”น้องจันทร์บอกเสียงอ่อนเสียงหวานให้ไอ้มิ่งคนนี้
เคลิ้มตาม

   “แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะจ๊ะ หายแล้วเหรอจ๊ะถึงได้ออกมาเดินงานวัดแบบนี้”

   “น้องจันทร์ขึ้นมากแล้วค่ะ”

   “วันพรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งถาม

   มันคงจะดีถ้าหากว่ามันจะได้ตักบาตรเทโวร่วมกันกับนางฟ้า

   “มาค่ะ พรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวด้วย”

   “งั้น…น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวกับพี่ อุ๊บ!!”

   ยังไม่ทันที่ไอ้มิ่งจะได้ชวนน้องจันทร์เจ้ามาตักบาตรเทโวด้วยกันพรุ่งนี้เลย ไอ้มิ่งสะดุ้งจนตัวโยนเมื่อรู้สึกว่าแก้มก้นของมัน
ถูกบีบขยำจนมันเกร็งปลายนิ้วเท้า

   “คุยอะไรกันเหรอคะน้องจันทร์ พี่แจ่มฟังด้วยได้ไหมคะ”พูดคะขากับผู้หญิงก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากพี่แจ่ม

   ไอ้มิ่งไม่ทันระวังตัวเพราะมันมัวแต่หันหน้าคุยกับน้องจันทร์เจ้า มันเลยไม่รู้ว่ามีใครบางคนเดินเข้ามาใกล้แล้วยืนซ้อนข้าง
หลัง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนอื่นๆไม่เห็นว่าพี่แจ่มกำลังบีบขยำตูดมันอยู่ ก็เพราะว่าพี่แจ่มตัวสูงกว่ามันตั้งเยอะแถมยังเอาตัว
บังเอาไว้อีกต่างหาก

   “น้องจันทร์คุยกับพี่มิ่งเรื่องตักบาตรเทโวพรุ่งนี้ค่ะพี่แจ่มขา พี่แจ่มขาคุยกับพี่เจิดเสร็จแล้วเหรอคะ”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอม
องท่าทางน่ารักน่าชัง

   แต่ไอ้มิ่งคนนี้โดนบีบตูดจนหน้าดำหน้าแดง ไอ้ที่หน้าดำหน้าแดงไม่ใช่ว่าเจ็บ แต่มันโมโหจนหน้าดำหน้าแดงมากกว่า
แทบอยากจะหันไปเตะตูดไอ้คนที่จับตูดมันแต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของมันกำลังมองอยู่ เลยต้องกัดฟันยิ้ม
แห้งๆส่งไปให้ จะหันไปขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ของมันน่ะเรอะ ฝันไปเถอะ เพราะลูกพี่ของมันเมายาดองจนแทบจะนอนกลิ้ง
ไปบนแคร่แล้ว

   “ปล่อย…กูนะ”ไอ้มิ่งแค่นเสียงให้ได้ยินกันแค่สองคน

   “นิ่มจังเลย”ไม่แค่ไม่ยอมปล่อย แต่ยังออกแรงบีบขยำเน้นหนักกว่าเก่า

   “อะไรนิ่มเหรอคะพี่แจ่มขา?”

   “ก็สายไหมที่น้องจันทร์ถืออยู่ไงคะ นุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือเชียว”

   “เอ๋ สายไหมเหรอคะ?”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอมองแปลกใจ

   “ใช่ค่ะ สายไหมนิ่มมือมือมากเลย ไม่รู้ว่าอย่างอื่นจะนิ่มเหมือนสายไหมไหมนะ พี่แจ่มชักอยากจะลองจับอย่างอื่นดูบ้างซะ
แล้ว”

   “อะไรของพี่แจ่มขาคะเนี่ย พูดไม่รู้เรื่อง สงสัยจะเมาแล้วใช่ไหมคะ ไม่ดีเลยนะคะ เดี๋ยวคุณแม่ก็ดุเอาหรอก”คิ้วเรียวเล็ก
ของนางฟ้าไอ้มิ่งขมวดมุ่น

   แต่คิ้วยาวของไอ้มิ่งก็ขมวดมุ่นไม่แพ้กัน ขมวดจนแทบจะเป็นปม ตัวแข็งทื่อเมื่อพี่แจ่มมันจงใจเป่าลมร้อนลงมาใส่กกหูทั้ง
ที่มือยังไม่ปล่อยออกจากตูดของมันเลย ถ้าตอนนี้ไอ้มิ่งอายุสิบห้าพี่แจ่มก็คงอายุยี่สิบแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่แจ่มถึงได้
ตัวใหญ่ แถมมือยังกำแก้มก้นของไอ้มิ่งได้เต็มไม้เต็มมือ

   “น้องจันทร์ก็อย่าไปบอกคุณแม่สิคะ”

   “น้องจันทร์ไม่บอกคุณแม่หรอกค่ะ ว่าแต่พี่มิ่งไม่สบายรึเปล่าคะ เหงื่อออกเยอะเชียว”ไม่เพียงแค่ถาม

   แต่น้องจันทร์เจ้าเดินเข้ามาใกล้แล้วล่วงหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนหอมยื่นมาจะมาเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผากให้ไอ้มิ่ง
และเหงื่อพวกนี้มันจะมาจากไหนได้ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามือใหญ่ยังบีบตูดของมันเล่นเหมือนเป็นเรื่องสนุก แถมยังหัวเราะในลำคอให้
มันได้ยินอีก ถึงจะไม่ใช่เขตวัด แต่นี่มันก็ลานหน้าวัดนะโว้ย ไอ้มิ่งคนนี้กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกจริงๆ

   แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเงยหน้าให้น้องจันทร์เจ้าเมื่อเห็นว่าผ้าเช็ดหน้าหอมๆกำลังเช็ดลงมาบนหน้าผาก เหมือนกำลังขึ้นสวรรค์ทั้งที่ตกนรกยังไงก็ไม่รู้ ไอ้มิ่งยิ้มรับปากบานเชียว พอน้องจันทร์เจ้าเข้ามาใกล้ก็เพิ่งจะได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผ้าเช็ดหน้าเท่านั้นที่หอม
แต่ตัวของน้องจันทร์เจ้าก็หอมเหมือนกัน

   แต่ก็นั่นแหละ ไอ้มิ่งคงจะหวังมากไป เพราะมันกำลังถูกฉุดให้ตกนรกอีกรอบเมื่อพี่แจ่มดันปล่อยมือออกจากตูดของมันแล้ว
คว้าเอามือของน้องจันทร์เจ้าเอาไว้ไม่ให้เช็ดหน้าให้ไอ้มิ่ง

   “พี่แจ่มว่าเราไปหาคุณแม่กันดีกว่านะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วงเอานะคะ”

   นอกจากพี่แจ่มมันจะเป็นปีศาจร้ายในคราบพ่อพระแล้ว พี่แจ่มยังเป็นมารขวางความสุขของไอ้มิ่งอีก อีกนิดเดียวเองที่ไอ้มิ่งจะได้สัมผัสผ้าเช็ดหน้าของน้องจันทร์เจ้า ดีไม่ดีตอนที่น้องจันทร์เจ้าเช็ดหน้าให้มันมันอาจจะโชคดีได้โดนมือของน้องจันทร์เจ้า
บ้างก็ได้ แต่นี่อะไร นอกจากจะโดนจับตูดแล้วยังไม่ได้แตะแม้แต่ปลายเล็บของน้องจันทร์เจ้าอีก ว่าแล้วก็แทบอยากจะกระโดด
ถีบให้ไอ้คนที่หันมายิ้มให้ก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับนางฟ้าของมัน

   ------------------------------------------

   เป็นอันหมดอารมณ์กรึ๊บยาดอง ไอ้มิ่งได้แค่ยืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแม้ว่าพี่แจ่มจะเดินหายไปทางศาลาวัดกับน้องจันทร์เจ้า
แล้วก็ตาม อุตส่าห์ได้กินยาดองครั้งแรกกับเขาทั้งทีแต่ก็ดันมาเสียบรรยากาศจนได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ ไอ้มิ่งเลยกระฟัดกระเฟียด
หันไปมองทางซุ้มยาดองก็เห็นว่าลูกพี่เจิดของมันนอนหงายเงิบไปบนแคร่แล้ว

   “ไอ้ดำ กูฝากดูพี่เจิดด้วยล่ะ เดี๋ยวกูมา”


   “เอ้า มาฝากอะไรกูวะไอ้มิ่ง ลูกพี่มึงไม่ใช่เรอะ”ไอ้ดำเองก็กำลังได้ที่เชียว บ่นใส่ไอ้มิ่งที่โยนขี้ให้มาให้

   “เออน่า เดี๋ยวกูมา มึงดูพี่เจิดแทนกูที”

   เพราะไอ้มิ่งคนนี้จะไปปาสาวน้อยตกน้ำให้หายอารมณ์เสียสักหน่อย ถ้าไม่ระบายอารมณ์หงุดหงิดเสียบ้างมันอกแตกตาย
พี่แจ่มนะพี่แจ่ม หน้าตาก็ดีแต่สันดานเสียฉิบหาย ตอนเด็กก็ชอบมาจับเจี๊ยวมัน ตอนนี้ยังเสือกมาจับตูดมันอีก ไม่รู้ว่าตูดมันช้ำรึ
เปล่า ไอ้พี่เล่นบีบมาซะมันเกร็งนิ้วเท้าเชียว คิดแล้วก็ลูบตูดตัวเองไปมาพลางเดินหน้าบึ้งไปยังซุ้มสาวน้อยตกน้ำ

   “ลุงจ๊ะ เอาลูกบอลตะกร้าหนึ่งจ้ะ”ไอ้มิ่งบอกลุงคนเฝ้าซุ้มสาวน้อยตกน้ำก่อนจะล้วงเอาตังเหรียญที่พ่อมุ่ยให้มาจ่ายลุงเขา
ไป

   “เอาไป หึหึ”ยื่นตะกร้าลูกบอลสามลูกมาให้ไอ้มิ่ง

   แค่ยื่นมาเฉยๆไอ้มิ่งไม่ว่าหรอก แต่ดันหัวเราะเยาะเด็กอย่างไอ้มิ่งด้วยเนี่ยสิ คิดว่าอย่างไอ้มิ่งสุดเท่จนสาวเห็นต้องมองตาม

คนนี้ไม่มีน้ำยารึไงวะ ไอ้มิ่งที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งหงุดหงิดเป็นเท่าตัว เงยหน้ามองสาวน้อยตกน้ำก็สาวเหลือน้อยจริงๆ
ผิวนี่เหี่ยวอย่างกับกระดาษยับ ดีหน่อยที่สาวน้อยตกน้ำตรงหน้ามันยังมีฟันเหลืออยู่ครบ ไม่เหมือนที่อยู่ถังข้างๆ ไม่งั้นมันคงกลับ
บ้านไปนอนฝันร้ายแน่

   ปั๊ก!! เคร้ง!!

   ว่าแล้วก็อวดฝีมือสักหน่อย นกเอยกระรอกเอยก็ยิงมาแล้ว นับประสาอะไรกับปาสาวน้อยตกน้ำแค่นี้ แต่จะว่าก็ว่าเถอะ
สงสัยว่ามันคงจะกรึ่มยาดองนิดหน่อยก็เลยพลาดเป้า ลูกบอลลอยไปกระแทกเอาลูกกรงตรงหน้าแทน

   “ฉันก็แค่ติดเครื่องเถอะ ยังไม่ได้เอาจริงสักหน่อย”ไอ้มิ่งสิบห้าหยกๆหันไปแก้ตัวกับลุงเฝ้าซุ้มที่หัวเราะกับท่าทางของเด็ก
กะโปโลอย่างมัน

   “อ่าวเรอะ!! ข้าก็นึกว่าเอ็งเอาจริงแล้ว เห็นเล็งอยู่นานเชียว”

   อับอายขายขี้หน้าจริงๆ สาวๆที่เดินผ่านซุ้มไปมาก็ออกจะเยอะ แต่ก็ช่างเถอะ ลูกที่สองที่สามไอ้มิ่งได้เข้าเป้าเต็มๆแน่ ไอ้
มิ่งหยิบลูกบอลลูกที่สองขึ้นมาเล็ง หรี่ตาข้างหนึ่งมองเป้ากลมๆ

   “พี่มิ่งขาทำอะไรอยู่เหรอคะ”

   มันกำลังจะปาลูกบอลลูกที่สองออกไปอยู่แล้วเชียว แต่เสียงหวานๆที่ดังมาจากข้างๆก็ทำเอามันต้องหยุดมือค้างเอาไว้แล้ว
หันไปมองทางต้นเสียง

   “นะ น้องจันท์เจ้า มะ มาได้ยังไงจ๊ะ”ถามเสียงกระท่อนกระแท่นเชียว

   พอหันไปเห็นนางฟ้าของมันที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนแล้วมาตั้งแต่เมื่อไร ไม่รู้ว่าจะเห็นที่มันปาพลาดเมื่อตะกี้รึเปล่า

   “น้องจันทร์เดินหลงกับพี่แจ่มขาค่ะ เดินหาไม่เจอแล้วก็มาเจอพี่มิ่งค่ะ ว่าแต่พี่มิ่งทำอะไรอยู่เหรอคะ?”

   “พะ พี่มิ่งกำลังปาสาวน้อยตกน้ำจ้ะ”

   “น่าสนุกจังเลยค่ะ”

   “น้องจันทร์ลองปาดูไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งยื่นลูกบอลให้ ใจนี่เต้นตุ๊บๆแทบจะหลุดออกมาดิ้นบนลานวัด

   “จะดีเหรอคะ น้องจันทร์เล่นไม่เป็นเลย”

   “ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวพี่มิ่งสอนเอง”

   ลืมเรื่องที่โดนพี่แจ่มจับตูดไปได้เลย ไอ้มิ่งคนนี้หายหงุดหงิดและกำลังยิ้มเป็นคนบ้าคนบอ

   “พี่มิ่งใจดีจัง”น้องจันทร์เจ้าบอกเสียงอ่อนเสียงหวานพลางรับลูกบอลไปถือเอาไว้

   “แหม่ แหะๆ ปกติพี่มิ่งก็ใจดีแบบนี้แหละจ้ะ”

   “แล้วน้องจันทร์ต้องทำยังไงบ้างคะพี่มิ่ง”

   “น้องจันทร์เห็นตรงแป้นกลมๆนั้นไหมจ๊ะ หลับตาข้างหนึ่งแล้วก็เล็งตรงนั้นเลยจ๊ะ พอเล็งแล้วก็ปาไปสุดแรงเลยนะจ๊ะ”

   “ถ้าน้องจันทร์ปาไปแล้วคุณยายเขาจะไม่ตกน้ำเหรอคะ”

   “ตกสิจ๊ะ แต่ว่าเงินค่าสาวน้อยตกน้ำเขาก็เอาไปทำบุญเข้าวัด ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”

   สมกับเป็นนางฟ้าของมันจริงๆ สวยแล้วยังใจดีอีกด้วย ที่สำคัญ ตัวก็ห๊อมหอม ไอ้มิ่งเลยถือโอกาสขยับเข้าไปกระแซะนิด
หน่อยพอหอมปากหอมคอ

   “งั้นน้องจันทร์จะปาแล้วนะคะ”หันมายิ้มก่อนจะหรี่ตาข้างหนึ่งอย่างที่ไอ้มิ่งสอน

   “ปาเลยจ้ะ”

   ไอ้มิ่งเข้าใจแล้วว่าเวลาที่หนุ่มสาวมาเดินงานวัดด้วยกันมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ถ้าบินได้ไอ้มิ่งคงจะบินไปแล้ว มีหวังคืนนี้มัน

คงจะนอนไม่หลับแล้วเอาแต่เพ้อถึงน้องจันทร์เจ้าแน่

   ปั๊ก!! ตูมมมมม!!

   พอได้ยินเสียงตูมเท่านั้นแหละถึงกับชะงัก ไอ้มิ่งเล็งอยู่ตั้งนานสองนานยังปาไม่ถูก แต่ทำไมน้องจันทร์เจ้ามือใหม่ถึงได้ปา
ถูกตั้งแต่ครั้งแรกเลยล่ะ สาวน้อยตกน้ำของไอ้มิ่งก็เลยหล่นตูมลงไปในถังน้ำจนเปียกมะลอกมะแลก

   “คิก คิก น้องจันทร์ปาถูกด้วยค่ะพี่มิ่ง พี่มิ่งสอนเก่งจังเลย”น้องจันทร์ตบมือชอบใจ แต่ไอ้มิ่งน่ะเสียหน้าเต็มๆ

   “จ้ะ น้องจันทร์เก่งมากเลยจ้ะ”ไอ้มิ่งพยักหน้าหงึกๆ

   “เก่งมากเลยนังหนู เอ้า เอานี่ไป รางวัล ลุงให้เป็นพิเศษเลยนะ”หัวเราะชอบใจแล้วยื่นตุ๊กตาหมาตัวสีดำให้น้องจันทร์

   มันจะไม่อะไรเลยถ้าลุงเฝ้าซุ้มไม่หันมาหัวเราะเยาะให้ไอ้มิ่งเสียเชิงชาย มันเลยหน้าเจื่อน หันไปยิ้มแห้งๆให้กับน้องจันทร์
เจ้าที่หัวเราะชอบใจกับตุ๊กตาที่ได้มาจากการปาสาวน้อยตกน้ำครั้งแรก

   “พี่มิ่งลองปาอีกสิคะ น้องจันทร์อยากเห็นพี่มิ่งปา”

   “จ้ะ”ไอ้มิ่งพยักหน้า

   เหงื่อผุดซึมออกมาเต็มหน้าผาก นี่ถ้ามันปาไม่โดนเป็นรอบที่สองไม่รู้จะอายไอ้ดำไอ้ด่างที่กินข้าววัดไหม ว่าแล้วก็เล็งแล้ว
เล็งอีกแล้วก็ปาออกไป

   ปั๊ก!! ตูมมม!!

   “ฟู่ววววว”ไอ้มิ่งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

   สุดท้ายสาวเหลือน้อยตรงหน้าก็ตกน้ำจนได้ หันมามองน้องจันทร์เจ้าของมันก็เห็นว่ากำลังตบมือชมมันยกใหญ่เชียว

   “พี่มิ่งเก่งจังเลยค่ะ เก่งจังเลย”

   “ก็แหม ธรรมดาแหละจ้ะ”ไอ้มิ่งเกาหัวแกรกๆ พอเข้าเป้าก็คุยโว หน้าดำหน้าแดงใหญ่

   “คิกๆ”

   “แล้วตุ๊กตาฉันล่ะจ๊ะ”หันไปทวงตุ๊กตา

   คงจะเท่มากแน่ๆถ้าหากว่ามันเอาตุ๊กตาให้น้องจันทร์เจ้า แล้วคงจะดีถ้าน้องจันทร์เจ้าเอาตุ๊กตาที่มันให้ไปนอนกอด แค่คิด
มันก็สุขมีความสุขแล้ว

   “ตุ๊กตาอะไรของเอ็ง ก็เอ็งปาลูกแรกไม่เข้านี่หว่า ต้องให้เข้าสามลูกโว้ยถึงจะได้”

   “อ้าว ก็แล้วทำไมน้องจันทร์เจ้าปาเข้าลูกเดียวถึงได้ล่ะจ๊ะ”

   “ก็นังหนูออกจะน่ารักน่าชังนี่หว่า ไม่เหมือนเอ็ง ตัวดำตัวกระเปี๊ยกแค่นี้”หัวเราะเยาะไอ้มิ่งอีกระรอก

   “ลำเอียงนี่หว่า”ไอ้มิ่งบ่นอุบอิบ

   “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องจันทร์ให้พี่มิ่งก็ได้ถ้าพี่มิ่งอยากได้”น้องจันทร์เจ้าใจดียื่นตุ๊กตาหมาตัวดำมาให้

   “พี่มิ่งไม่เอาหรอกจ้ะ พี่มิ่งแค่อยากได้ตุ๊กตามาให้น้องจันทร์เจ้า”ไอ้มิ่งบอกเสียงเศร้า

   “ก็น้องจันทร์เจ้ามีนี่แล้วไงคะ พี่มิ่งเป็นคนสอนน้องจันทร์เจ้าปา ก็เหมือนกับพี่มิ่งเป็นคนให้ตุ๊กตาน้องจันทร์เจ้านั่นแหละ
ค่ะ”


   “จริงเหรอจ๊ะ”พอฟังคำปลอบไอ้มิ่งก็ยิ้มหน้าบาน

   “ใช่ค่ะ”พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้อีก “ว่าแต่น้องจันทร์เจ้าหาพี่แจ่มขาไม่เจอเลย ไม่รู้ว่าหายไปไหน นี่น้องจันทร์เจ้าก็อยาก
กลับบ้านแล้วด้วย” บอกแล้วก็ทำท่าขมวดคิ้ว

   แต่ขมวดคิ้วก็ยังคงน่ารักสำหรับไอ้มิ่งอยู่ดี จะว่าก็ว่าเถอะ เวลาที่หนุ่มสาวเขาพากันมาเที่ยวงานวัดเนี่ย พอเสร็จแล้วผู้ชายก็จะไปส่งผู้หญิงที่บ้านใช่ไหมวะ อย่างนี้ไอ้มิ่งก็ได้โอกาสพอดีสิวะ ถือโอกาสนี้ไปส่งน้องจันทร์เจ้าที่บ้านซะเลย

   “งั้นให้พี่มิ่งไปส่งไหมจ๊ะ”

   “จะดีเหรอคะ น้องจันทร์ไม่อยากรบกวนพี่มิ่งเลย”

   “ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ปั่นจักรยานไปแค่นี้เอง ว่าแต่น้องจันทร์เจ้าซ้อนจักรยานได้รึเปล่าจ๊ะ”มันถามเพราะกลัวว่าลูกผู้ดีอย่างน้องจันทร์เจ้าจะไม่เคยซ้อนจักรยาน

   “ได้ค่ะ น้องจันทร์เคยซ้อนจักรยานตอนที่พี่แจ่มพาไปซื้อขนมที่วังหลัง”

   “งั้นพี่มิ่งไปส่งน้องจันทร์นะจ๊ะ จักรยานพี่มิ่งจอดอยู่ริมกำแพงวัดแน่ะ”

   ไอ้มิ่งนี่แทบจะกระโดดดีใจ แต่มันก็ต้องเก็บท่าทีทำได้แต่อมยิ้มเอาไว้จนแก้มบวมอย่างกับอมลูกอม ได้เดินคู่กับน้องจันทร์
เจ้าในงานวัดเนี่ย ดีจริงๆเชียว ดีจนมันเหมือนจะลืมอะไรไปบางอย่าง บางอย่างที่ว่าก็คงไม่พ้นลูกพี่ของมันที่นอนเมายาดองอยู่
บนแคร่



   ------------------------------------------------------------------------------



   ไอ้มิ่งถีบจักรยานเลียบคลองแล้วเลี้ยวเข้าถนนใหญ่เพื่อจะไปส่งน้องจันทร์เจ้าที่บ้านหลังสวย แสงไฟจากกระบอกไฟฉาย
ที่มันขอให้น้องจันทร์เจ้าช่วยส่องเหวี่ยงไปซ้ายมาขวาบ้าง แต่มันก็ยังพอเห็นทางเพราะว่าเป็นคืนเดือนหงาย

   “น้องจันทร์นั่งสะดวกไหมจ๊ะ ถ้าจะตกก็บอกพี่มิ่งนะจ๊ะ”

   “ไม่เป็นไรค่ะ น้องจันทร์นั่งได้ น้องจันทร์จับเอวพี่มิ่งเอาไว้จะได้ไม่ตก”ว่าแล้วมือนิ่มๆก็เกาะหมับเข้าที่เอวให้ไอ้มิ่งได้ยิ้มจน
ปากบาน



   จนมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในบ้านดอนไฟไหม้ ไอ้มิ่งพยายามจอดรถจักรยานนิ่มนวลที่สุดเท่าที่จะ
ทำได้

   “ฝันดีนะจ๊ะน้องจันทร์เจ้า”พึ่งจะรู้ว่าบอกฝันดีสาวเวลามาส่งที่บ้านเนี่ยโคตรเท่เลย

   “อย่าพึ่งกลับสิคะพี่มิ่ง น้องจันทร์ทำขนมกลีบลำดวนเอาไว้ให้คุณแม่เอาไปทำบุญเมื่อเช้า พึงจะอบเทียนแล้วใส่โหลเอาไว้
เมื่อเย็นวานเองค่ะ ทำไว้เยอะเชียว พี่มิ่งแบ่งเอาไปกินบ้างสิคะ น้องจันทร์อุตส่าห์เรียนมา สูตรนี้จากในวังเลยนะคะ อร่อยมาก
เลย”

   “จะดีเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งคนนี้เกรงใจนักเชียว

   ไม่ใช่แค่เกรงใจหรอก แต่มันกลัวว่าพี่แจ่มจะกลับมาเจอมันเข้ามากกว่า แล้วมันก็ไม่รู้ว่าถ้าพี่แจ่มมาเจอมันมันจะโดนจับตูด
หรือจับเจี๊ยวอีกไหม

   “ดีสิคะ พี่มิ่งอุตส่าห์มาส่งน้องจันทร์ แถมยังสอนน้องจันทร์ปาสาวน้อยตกน้ำจนได้ตุ๊กตามาอีก หรือว่าพี่มิ่งกลัวว่าขนมที่
น้องจันทร์ทำไม่อร่อยค่ะ”ประโยคหลังน้องจันทร์เจ้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำเอาไอ้มิ่งหัวใจหล่นตุ๊บไปกองที่พื้น

   “เอางั้นก็ได้จ้ะ”

   กลัวก็กลัวว่าพี่แจ่มจะกลับมาเจอ แต่มันก็แพ้ลูกอ้อนของนางฟ้าจริงๆ ไอ้มิ่งลงขาหยั่งจักรยานก่อนจะเดินตามน้องจันทร์
เจ้าเข้ามาในบ้าน ประตูบ้านไม่ได้ล็อคเอาไว้ แต่ถึงบ้านจะไม่ได้ล็อคขโมยก็ไม่กล้าเข้ามาอยู่ดี ขืนใจกล้ามาปล้นบ้านนี้มีหวังติด
คุกหัวโตไม่ได้ออกมาแน่

มีต่อ

[pui]

พี่แจ่มจิตอ่ะ55555

[❣☾月亮☽❣]

จะรักกันอีท่าไหนน้อ ดูสิฝังใจหมดแล้ว

[mam.nalok]

แปะด่วนๆ

[B52]

ดูน่ากลัวจริงๆนะ สำหรับเด็กแค่นี้

[angelhani]

จิตมาก 555

[cchompoo]

 

[sirin_chadada]

พี่แจ่มดูมีกลิ่นอายชั่วร้ายแต่เด็ก ฮา

[k2blove]

โหย... น่าสงสารมิ่งจังเลย

[shoi_toei]

พี่แจ่ม นี่ สายเอสใช่มะตอบ

[PoppyPrince]

สงสางมิ่ง พี่แจ่มร้ายเกิน

[A-J.seiya*]

อิพี่แจ่มโรคจิตป้ะ ถถถถ
สงสารมิ่งเลยอ่ะ ฮืออ
ตั้งแต่เด็กยันโต

[Pittabird]

พี่แจ่ม หื่นตัวพ่อ.  รังแกมิ่งตั้งแต่เด็ก. เล็งมิ่งไว้ตั้งแต่เจ็ดขวบ.  ไม่ธรรมดา

[iceman555]

พี่แจ่มหลงรักมิ่งแต่เด็กเลย

[ShadeoftheMoon]

อยากรู้จังว่าพี่แจ่มคิดยังไงกับน้องมิ่งกันแน่ ชอบหรือว่าอยากแกล้งเล่นๆ แล้วน้องมิ่งเนี่ยดำจริงๆ หรือ จริงแล้วตากแดดจนตัวดำเฉย

[เสพศิลป์]

  พี่แจ่มนี้มันดูจิตๆนะ แต่ชอบมากเลย ชอบพระเอกแอบร้ายลึกแบบนี้ สงสสารไอมิ่ง

รอไห้ถึงภาควัยรุ่น  อยากรู้ว่าทำไมพี่แจ่มมันมีลูก

ชอบอิพี่แจ่มมาก ดูเป็นพระเอก ผสมตัวร้าย ฉาบหน้า ด้วยความเป็นผู้ดี ฮ่าๆๆๆ หลายชั้นเหลือเกิน

มิ่งเอ๋ยยยย  เจอลูกพี่อย่างไอพี่เจิดว่าแย่แล้ว ดันมามีฟัว แบบอิพี่แจ่มอีก ฮ่าๆๆๆๆๆ

[mild-dy]

 

[cavalli]

 

[karamailpraleen]

รออิอิ

[orange_object]

อิพี่แจ่มมีความชั่วร้ายมากกกกกก ไม่แปลกใจเลยที่น้องมันจะไม่รอดมือพี่ 5555 น่าเห็นใจอีลูกพี่ลูกน้องคู่นี้จริงๆ เข้าห้องผิดชีวิตเปลี่ยน เอ่อ พลิกตลบเลยล่ะ 5555 แต่ยังดีทางนั้นที่ได้เมียสมใจ ถึงจะคนละคนก็เถอะ แต่ทางนี้ดูแววแล้ว มิ่งเอ้ยยยย เข้าวัดทำบุญเหอะ เผื่อจะผ่อนหนักเป็นเบาได้บ้าง/แต่ใจจริงชอบแบบหนักๆนะ เอาเลยพี่แจ่ม ล้อคประตูห้องให้ละ 5555

คิดถึงพี่แจ่มน้าาาา มารึยัง อย่ามัวไปออกเรื่องของคนอื่นดิ มีออกเรื่องของตัวเองบ้าง

[imymild]

พี่แจ่มน่ากลัวอะ

[มะเขือม่วง]

พี่แจ่มทำแบบนี้น้องมิ่งก็กลัวหมดสิ! 

[BABYBB]

ร้ายแต่เด็กเลยว้อยพี่แจ่มมมมมม

[rotedump]

ตามค้าาาาา

[จั๊กหล่ะ]

นู๋มิ่งหายไปนานแล้วนะลูกกก

[somakimi]

  ตามมาจากพี่เจิดเรยจ้ะ สนุกมากค่ะ ชอบเรื่องนี้มากรอติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
 

[Laliat]

พี่แจ่ม แก จิต มาก 

[เด็กหญิงเย็นชา]

ต่อ


ไอ้มิ่งยืนรอน้องจันทร์เจ้าที่ห้องรับแขก ตาก็มองซ้ายมองขวาระแวงว่าไอ้คนทะลึ่งจะกลับมาเจอมัน

   ฟู่ววววววว

   แต่จู่ๆลมอะไรก็ไม่รู้เป่าเข้ามาที่หูมันให้มันสะดุ้ง หันขวับไปมองข้างหลังก็ต้องขนลุกเกรียวเมื่อไม่เจอว่าข้างหลังมีใครอยู่
เลยหันกลับมาจ้องมองทางเดินที่น้องจันทร์เจ้าเดินหายเข้าไปในครัว สงสัยมันคงจะคิดไปเอง

   ฟู่ววววววว

   แต่ครั้งที่สองมันเริ่มไม่แน่ใจ หงื่อเริ่มเตก นี่ก็เริ่มจะดึกมากแล้วด้วย ไอ้มิ่งขนลุกขนชันหันไปมองอีกครั้งแต่ก็ไม่เห็นว่าข้าง

หลังจะมีใครอยู่ หรือว่าจะเป็นผีสางนางไม้ที่ตามมาจากวัดวะ คิดแล้วคิดอีก ขาก็เริ่มสั่นพั่บๆ

   “มาหาพี่แจ่มเหรอครับน้องมิ่ง ฟู่วววววว”เสียงทุ้มหูกระซิบข้างหูแล้วเป่าลมมาอีกรอบ คราวนี้มันแน่ใจเต็มร้อยเลยว่าไม่ใช่
ผี เพราะเสียงนี้เป็นเสียงที่มันจำได้ดี

   น่ากลัวยิ่งว่าผีก็พี่แจ่มเนี่ยแหละวะ!!

   “อะ ไอ้แจ่ม!?”

   “ครับ พี่แจ่มเอง”

   “กะ กูไม่ได้มาหามึงสักหน่อย”ไอ้มิ่งหน้าดำหน้าแดงถอยหลังหนี

   “นิสัยไม่ดีเลยนะครับ น้องมิ่งเนี่ย”

   “กูนิสัยไม่ดียังไง มึงนั่นแหละมาจับตูดกู ไอ้ทะลึ่ง!!”


   “ชู่วววว เบาๆสิครับ เดี๋ยวน้องจันทร์ได้ยินเอานะครับ”

   นั่นสิ!! ถ้าน้องจันทร์เจ้ารู้ว่ามันถูกพี่แจ่มจับตูดจับเจี๊ยวบ่อยๆมีหวังมันคงจะอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

   “มึงอย่าเข้ามาใกล้กูนะ ไม่งั้นกูต่อยมึงจริงๆด้วย”
   เห่าอย่างกับหมาไม่ต่างอะไรกับตอนเด็กๆ ทำให้ใครอีกคนทั้งยิ้มทั้งหัวเราะกับท่าทางของมัน

   “พี่แจ่มไม่กลัวหรอกครับ”


   “มึงไม่กลัวก็เรื่องของมึงสิ”

   “ครับๆ ว่าแต่น้องมิ่งอยากไปห้องของพี่แจ่มไหม”

   “คะ ใครมันจะอยากไปวะ”จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ไปก็ถูกจับมัดเอาไว้ ดีที่น้องจันทร์เจ้ามาช่วย ไม่งั้นมันคงไม่ได้กลับบ้าน
ไปหาพ่อมุ่ยกับพี่เจิดแน่


   “แต่พี่แจ่มอยากให้น้องมิ่งไป ไปด้วยกันเถอะนะครับ”

   เร็วกว่าจรวดก็คำพูดของพี่แจ่มเนี่ยแหละ พูดจบก็ก้าวเข้ามาหาไอ้มิ่งแล้วจับเอาตัวเล็กๆผอมๆของมันแบกขึ้นบ่าให้มันได้
ตกใจร้องเฮ้ยออกมา


   “เฮ้ยยยย!! มึงจะทำอะไรน่ะ ปล่อยกูลงเลยนะไอ้หมาแจ่ม”

   “พี่แจ่มไม่ปล่อยหรอก แล้วก็เงียบๆนะครับ ถ้าน้องมิ่งเสียงดังพี่แจ่มจะจูบน้องมิ่งให้น้องจันทร์เห็นเลยนะครับ น้องจันทร์จะ
ได้รู้ว่าน้องมิ่งเป็นของพี่แจ่ม”

   จูบเลยเหรอวะ!! ไอ้มิ่งนี่หุบปากสนิทแทบไม่ทัน แถมยังตะครุบปากที่กำลังจะโวยวายเอาไว้แน่น แล้วเมื่อตะกี้พี่แจ่มมันว่า
อะไรนะ บอกว่ามันเป็นของพี่แจ่มเหรอวะ  มันใช่ที่ไหนกันเล่า!!

   ปึ๊ก!!

   อยากจะเถียงใจแทบขาด แต่ก็กลัวถูกจูบต่อหน้าน้องจันทร์เจ้าเลยทุบหลังกว้างๆของคนวัยหนุ่มไปหนึ่งที ว่าแต่ว่าทำไม
หลังพี่แจ่มถึงได้แข็งนัก ไอ้มิ่งนึกอิจฉาขึ้นมา คอยดู ถ้ามันโตขึ้นแล้วตัวโตว่าพี่แจ่มเมื่อไรมันจะเอาคืนเป็นสิบเท่าพันเท่า รอให้
มันโตก่อนเถอะ ว่าแล้วก็ดิ้นขลุกขลักจะลงจากไหล่ให้ได้

   “ถ้ายังไม่หยุดดิ้นหรือหยุดทุบพี่แจ่มพี่แจ่มจะจูบให้น้องจันทร์เห็นเลยนะครับ”

   “อะ ไอ้จังไร”

   “ดื้อจังเลยนะครับน้องมิ่งเนี่ย แถมพูดไม่เพราะอีกต่างหาก”

   เพี๊ยะ!!

   ฝ่ามือใหญ่ตบลงมาที่ตูดของมันแรงๆทำเอาไอ้มิ่งสะดุ้ง

   “มะ มึงตีกูเรอะ หนอย ไอ้แจ่ม ปล่อยกูลงเลยนะโว้ย”คราวนี้มันกัดฟันพูดเสียงเบาจนแทบกระซิบเพราะกลัวจะถูกจูบโชว์
น้องจันทร์เจ้าจริงอย่างที่ขู่

   “ลงโทษเด็กดื้อไงครับ”พูดจบก็สาวเท้าพาไอ้มิ่งเดินขึ้นบันได

   “นั่นมึงจะพากูไปไหนวะ!!”

   “ก็พาไปห้องของพี่แจ่มไงครับ”

   “คะ ใครบอกว่ากูจะไปห้องมึงวะ ปล่อยกูลงลงนะไอ้แจ่ม”

   ไม่ฟังไอ้มิ่งเลยสักนิด ไม่รู้ว่าไอ้มิ่งตัวเบาหรือว่าคนที่แบกมันแข็งแรง และแล้วไอ้ก็ถูกพามาโยนลงบนเตียงในห้องเชือดจน
ได้

   กริ๊ก!!

   เสียงลงกลอนประตูทำเอาไอ้มิ่งรีบตะปบเป้ากางเกง กลัวจะโดนจับเจี๊ยวน้อยๆที่ตอนนี้ไม่น้อยแล้ว

   “มะ มึงลงกลอนประตูทำไมวะ”

   “น้องจันทร์จะได้ไม่เข้ามาเจอน้องมิ่งไงครับ”

   “ถอยออกไปเลยนะโว้ย กูจะกลับบ้าน”

   “พี่แจ่มไม่ให้น้องมิ่งกลับหรอกครับ น้องมิ่งมาหาพี่แจ่มถึงบ้านทั้งที”

   “ก็กูบอกว่ากูไม่ได้มาหามึงไง มึงอย่ามาหลงตัวเองนะไอ้แจ่ม”

   คนอะไรวะ!! หลงตัวเองฉิบหาย ไอ้มิ่งถลึงตามองร่างสูงใหญ่ของพี่แจ่มที่กำลังเดินเข้าหามัน ครั้นจะกระเถิบหนีก็ถูกคว้า
ข้อเท้าเอาไว้ไม่ให้ถอยหนี

   “น้องมิ่งเนี่ยดื้อจังเลยนะครับ”ไม่ว่าเปล่าแต่ดันก้าวขึ้นเตียงมาอีกต่างหาก

   แค่นั้นยังไม่พอ ยังคลานเข่าขึ้นมาคร่อมทับไอ้มิ่งเอาไว้แล้วยื่นจมูกเข้ามาใกล้ ตอนนี้กลายเป็นว่าไอ้มิ่งต้องนอนหงายเงิบ
ลงไปกับที่นอนเพราะต้องเบี่ยงหน้าหลบจมูกโด่งๆที่เคลื่อนเข้ามาใกล้จนลมหายใจเคล้ากลิ่นยาดองเป่ารดหน้า

   “ถะ ถอยไปสิวะ กะ กูอึดอัด”

   อากาศก็ออกจะเย็นสบาย แต่ไอ้มิ่งเหงื่อตกแล้วตกอีก

   “น้องมิ่งเนี่ย ตัวหอมจังเลยนะครับ”ถือวิสาสะกดจมูกลงมาบนแก้มไอ้มิ่งให้ไอ้มิ่งเกร็งตัวแข็งถือ

   ฉิบหายแล้วไหมล่ะ!! มันถูกพี่แจ่มหอมแก้ม แล้วหอมบ้าหอมบออะไรของมัน ปั่นจักรยานมาเหงื่อท่วมขนาดนี้ บ้าบอไปกัน
ใหญ่

   “หอมส้นตีนอะไรมึง”

   “พูดไม่เพราะอีกแล้วนะครับ”

   “เรื่องของกู”

   “เด็กไม่ดีต้องถูกลงโทษนะครับ”

   “ละ ลงโทษอะไร มึงอย่าแม้แต่จะคิดนะมึง”ถามเสียงกระท่อนกระแท่น ใจไม่ดีเอาซะเลยกับคำขู่ว่าจะลงโทษ

   “น้องมิ่งเคยจูบไหมครับ”

   “มะ มึงว่าอะไรนะ!!”

   “พี่แจ่มถามว่าน้องมิ่งเคยจูบไหมครับ”

   “กะ ก็แน่อยู่แล้ว จูบแค่นี้เอง คนอย่างกูก็ต้องเคยอยู่สิวะ”

   เพราะกลัวจะโดนดูถูกให้เสียเชิงชาย ไอ้มิ่งก็เลยโกหกออกไปซะเลย ยังไงซะพี่แจ่มก็จับไม่ได้อยู่แล้วว่ามันโกหก ดีไม่ดีที่
ถามกับมันเนี่ย อย่างพี่แจ่มเองก็ยังไม่เคยจูบแน่ๆ

   “น้องมิ่งจูบกับใครเหรอครับ”คราวนี้เสียงเริ่มดูเย็นๆยังไงชอบกล

   “บอกไปมึงไม่รู้จักหรอก”

   “พี่แจ่มไม่ชอบเลยนะครับ น้องมิ่งทำไมนอกใจพี่แจ่มล่ะ”

   “นอกใจอะไรของมึง อุ๊บ!!”

   ตายห่าตาเถรตกบันได!! ไอ้มิ่งตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อริมฝีปากนุ่มๆของพี่แจ่มประกบจูบลงมาบนปากของมัน มันต้องบ้าไป
แล้วแน่ๆ และยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่เพราะมันเผลอตกใจเปิดปากออกแล้วลิ้นของไอ้พี่แจ่มก็แหย่เข้ามาในปากของมัน

   “อื้ออออออ”

   ให้ดิ้นน่ะเรอะ ไม่มีทาง ไอ้มิ่งถูกพี่แจ่มโถมตัวลงมาทับจนมันขยับแทบไม่ได้ ทุบตีพี่แจ่มน่ะเรอะ อย่าหวังเมื่อข้อมือทั้งสอง


ข้างถูกตรึงเอาไว้แน่นกันไม่ได้มันขัดขืน นี่มันอะไรของมันวะเนี่ยยยย

   แต่ว่าจูบกันมันต้องแหย่ลิ้นแบบนี้ด้วยเหรอวะ แล้วลิ้นของพี่แจ่มทำไมมันนุ่มนิ่มดีจัง อย่างกับขนมซาลาเปานิ่มๆเลยว่ะ
แถมยังเลื้อยยั๊วะเยี๊ยะจนมันขนลุกซู่ไปทั้งตัว

   “อื้ออออ”

   ไอ้มิ่งส่งเสียงประท้วงในคอ ก็ลิ้นนิ่มๆที่แหย่เข้ามาในปากของมันกำลังพันกับลิ้นของมันอยู่

   นานแค่ไหนไม่รู้หรอกที่ถูกจูบ แต่ไอ้มิ่งรู้สึกว่าหมดแรงยิ่งกว่าไปวิ่งเล่นที่ทุ่งนากับพี่เจิดของมันซะอีก พอพี่แจ่มถอนจูบ
ออกไปมันก็หอบแฮ่กอย่างกับลูกหมาหอบ หรี่ตามองหน้ายิ้มๆทั้งที่น้ำลายไหลเยิ้มออกมามุมปาก

   “ไหนน้องมิ่งบอกว่าเคยจูบไงครับ โกหกพี่แจ่มนะ”พูดแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์

   “มะ มึงจะบ้าเรอะ มาจูบกูอ่ะ กูเป็นผู้ชายนะโว้ยยย”ต่อว่าแล้วก็ยกมือเช็ดปากเช็ดคอ

   “ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ว่าแต่ถ้าน้องมิ่งยังไม่เคยจูบกับใครงั้นตรงนี้ของน้องมิ่งล่ะครับ เคยทำรึยัง”

   ตรงไหนก็ไม่รู้แหละ แต่มือของพี่แจ่มตะปบมาที่เป้าของมันเต็มไม้เต็มมือ แถมยังลูบไปลูบมาแล้วขยำเบาๆจนไอ้มิ่งอ่อน
ระทวย

   “มะ มึงจับอะไรของมึงวะ อะ อะ ไอ้เเจ่ม”ถามเสียงกระท่อนกระแท่นแล้วถอยกรูดไปชิดกำแพงด้านใน

   “ก็จับเจี๊ยวของน้องมิ่งไง น้องมิ่งอายเหรอครับ”ยังจะมาถามอีก

   “อายบ้านมึงสิ”

   “ไม่ต้องอายนะครับ เดี๋ยวพี่แจ่มสอนน้องมิ่งเอง น้องมิ่งจะรู้สึกดีมากๆเลยล่ะครับ”

   “สอนอะไรของมึง อย่าเข้ามาใกล้กูนะ กูสู้นะไอ้แจ่ม ต่อให้มึงเป็นญาติของพี่เจิด กะ กูก็ต่อยมึงได้นะเว้ย จะถีบมึงจนมึง
ร้องไห้ไปฟ้องแม่มึงด้วย”

   ถึงจะอายุสิบห้าก็ยังได้แต่เห่าแต่ก็ไม่กัดสักที มิ่งน้อยของมันก็รู้สึกตึงๆแปลกๆขึ้นมาแล้วด้วย

   “ขอพี่แจ่มดูหน่อยนะ”

   เร็วกว่าที่ไอ้มิ่งจะร้องห้ามทัน ไม่พูดพล่ามทำเพลง กางเกงที่รับตกทอดมาจากพี่เจิดก็ถูกดึงออกแล้วรูดลงผ่านข้อเท้าไป
เลย ไอ้มิ่งยังไม่ทันตั้งตัวได้แต่เบิกตามองกางเกงลอยคว้างไปตกลงหน้าประตูห้องนู่น

   “เอากางเกงกูคืนมานะไอ้แจ่ม”โวยวายยกมือขึ้นมากุมเป้าเพราะตอนนี้เหลือแค่กางเกงใน

   “ขอพี่แจ่มดูหน่อยนะครับ”

   “ดะ ดูบ้าดูบออะไรของมึง อย่ามายุ่งกับกางเกงในของกูนะไอ้แจ่ม ไอ้ฉิบหาย ไอ้จังไร กูฆ่ามึงจริงๆด้วยถ้ามึงมายุ่งกับ
กางเกงในของกู”

   “พูดไม่เพราะอีกแล้วนะครับ”

   ยิ้มก็สวย พูดก็เพราะ แต่มือเนี่ย กำลังดึงขอบกางเกงในของไอ้มิ่งอยู่เชียว ไอ้มิ่งยื้อแย่งกางเกงในจนขอบยานย้วย แต่พี่
แจ่มก็ไม่ยอมปล่อย ยื้อกันไปยื้อกันมาอยู่นานจนได้ยินเสียงดังแคว่ก กางเกงในถูกแยกออกเป็นสองส่วน

   “มึงทำกางเกงกูขาดอีกแล้วนะไอ้แจ่ม!!”

   เหมือนตอนเด็กไม่มีผิด ตอนที่มันถูกดึงกางเกงจนขาด แล้วที่สำคัญป่านนี้มันยังไม่ได้กางเกงตัวใหม่ตามที่สัญญาเอาไว้
เลย ไอ้มิ่งได้แต่จ้องมองเศษกางเกงในลอยตามกางเกงตัวเก่งไปติดๆ

   “พี่แจ่มขอโทษ เดี๋ยวพี่แจ่มซื้อให้ใหม่นะครับ”

   “ซื้อกับผีสิวะ กูรอจะสิบปีแล้วยังไม่ได้กางเกงจากมึงเลย”ไอ้มิ่งมองค้อน

   “แต่พี่แจ่มให้เงินพี่เจิดไปซื้อกางเกงให้น้องมิ่งแล้วนี่ครับ”

   “กางเกงอะไรของมึงวะ กูไม่เห็นๆ มึงอย่ามาตอแหลใส่ร้ายพี่เจิดของกูนะ”ไอ้มิ่งชี้หน้าด่า

   “พี่แจ่มไม่ได้โกหกนะครับ”ว่าพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่แจ่มยืมรถของคุณแม่พา
น้องมิ่งไปซื้อกางเกงในตลาดให้นะ”

   “กูไม่เชื่อมึงหรอก”

   “พี่แจ่มสัญญาเลย แต่ว่าตอนนี้พี่แจ่มขอดูหน่อยนะครับว่าเจี๊ยวของน้องมิ่งยังน่ารักเหมือนเดิมรึเปล่า”

   “ดูบ้าดูบออะไร มึงบ้าไปแล้วเหรอวะ!! ฮะ เฮ้ย!!”

   “ชู่วววว อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวน้องจันทร์มาได้ยินนะครับ”

   แล้วจะไม่ให้ไอ้มิ่งเสียงดังได้ยังไง ตอนนี้เสื้อของมันถูกมือใหญ่จับเลิกขึ้นมาจนเห็นมิ่งน้อยตัวอวบเงยหน้าขึ้นมาทักทาย
เอาแบบนั้น

   “มึงอย่ามาจับของกูนะ ไอ้แจ่ม กูบอกว่าอย่าจับ อื้อออ”

   ทำไมมันถึงได้รู้สึกแปลกๆวะเวลาที่มือของพี่แจ่มจับมิ่งน้อย แถมมิ่งน้อยยังชูคอขึ้นมาอย่างกับตอนปวดฉี่

   “ตรงนี้ของน้องมิ่งยังไม่เปิดเลย”ปลายนิ้วเขี่ยหัวมิ่งน้อยเบาๆให้ไอ้มิ่งสะดุ้งตัวโยน

   “ปล่อยเจี๊ยวกูนะ”

   “เจ็บหน่อยนะครับ แต่ว่าพี่แจ่มจะทำเบาๆ”

   “โอ้ย!!”

   ไอ้มิ่งสะดุ้งแทบจะตะโกนร้องออกมาเมื่อมือที่จับมิ่งน้อยเอาไว้ถูกดึงร่นจนมันรู้สึกถึงแรงฉีกขาด มือสองข้างกำผ้ากัดฟัน
เข้าหากันแน่

   “อยู่เฉยๆสิครับ พี่แจ่มจับไม่ถนัดเลย”

   ไอ้มิ่งแทบจะดิ้นพล่าน มือของพี่แจ่มที่จับของมันอยู่ขยับไปมา จากที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็จับให้มันนั่งหันหลังให้แล้วพิงหลัง
เข้ากับลำตัว ใจจริงไอ้มิ่งนึกอยากจะคลานหนีให้รู้แล้วรู้รอด แต่มันก็รู้สึกทรมาน ขาสองข้างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง

   “อะ อูย มะ มึงทำอะไรกูนะ กูเจ็บนะ”ครางเจ็บเสียงเบา

   “ก็ทำอย่างที่ผู้ใหญ่เขาทำกันไงครับ”

   “แต่กู อะ อื้อ ไอ้แจ่ม หยุด กูไม่ชอบ”

   จากรู้สึกเจ็บก็รู้สึกวูบวาบในท้องน้อยแปลกๆ เลยจิกปลายเท้าเข้ากับผ้าปูที่นอน แถมยังต้องกัดปากเพราะกลัวจะเผลอร้อง
ออกมา ไอ้มิ่งจับท่อนแขนแข็งแรงของพี่แจ่มเอาไว้แน่น

   “น้องมิ่งชอบไหมครับ”

   “ไม่ อะ อื้อ กูไม่ชอบ หยุดนะไอ้แจ่ม อื้อ กู รู้สึก ไม่ดี อะ โอย”

   “รู้สึกไม่ดีจริงเหรอครับ แต่ของน้องมิ่งแข็งมากเลยนะ แถมมีน้ำออกมาตรงนี้แล้วด้วย”ไม่พูดเปล่า แต่ยังเร่งสาวมือจนไอ้
มิ่งผวา เกาะแขนพี่แจ่มแน่นกว่าเดิม จิกนิ้วมือกับแขนที่จับเอาไว้ เกร็งตัวแข็งทื่อครางอื้อออกมาเสียงสูงเมื่อมันทนอั้นอีกต่อไป
ไม่ไหวแล้ว

   “อะ อื้อออออ”

   รู้สึกเหมือนดิ่งลงมาจากท้องฟ้ายังไงก็ไม่รู้ ไอ้มิ่งหอบแฮ่กพิงหลังเข้ากับอกของใหญ่ รู้สึกว่าเป้าเปียกๆถึงได้หรี่ตามองเป้า
ตัวเอง แต่ก็เบิกตามองด้วยความตกใจกับไอ้น้ำเปียกๆเต็มเป้าของมัน

   “ออกมาเยอะเลยนะครับ”

   เหมือนคำล้อเลียนทำให้ไอ้มิ่งรู้สึกหน้าชา มันทะลึ่งตัวออกมาแล้วจ้องมองพี่แจ่มเขม็ง ขอบตารื้นไปด้วยน้ำตาจวนเจียนจะ
ไหลออกมา

   “มะ มึง มึงแกล้งกู มึงทำกูเยี่ยวแตก”

   “ไม่ใช่ฉี่สักหน่อย นี่เขาเรียกว่าอสุจิครับ”

   “อะ อสุจิอะไรของมึง”ไอ้มิ่งจะร้องไห้อยู่รอมร่อ จ้องมองน้ำเหนียวข้นบนมือใหญ่และเป้าของมัน

   “จะว่ายังไงดีล่ะ ก็เป็นน้ำที่เวลามีอะไรกันแล้วมันก็จะออกมาน่ะครับ เข้าใจรึยัง”

   “มะมีอะไรกัน?”

   “ครับ”พี่แจ่มยิ้มหวาน

   “มึงทำอย่างนี้ทำไมวะ มะ มึงแกล้งกู”ไอ้มิ่งต่อว่าเสียงสั่น

   “พี่แจ่มไม่ได้แกล้งน้องมิ่งสักหน่อย”

   “ถ้าไม่ได้แกล้งแล้วอะไรวะ มึงอะชอบแกล้งกู มึงนิสัยไม่ดี”

   “แต่พี่แจ่มชอบน้องมิ่งนะครับ”

   “แต่กูเกลียดมึง”

   คำตอบของไอ้มิ่งทำให้ไอ้พี่แจ่มตรงหน้าของมันชะงักเล็กน้อย แต่ก็ยังยิ้มออกมาไม่หยุด

   “แล้วพี่แจ่มต้องทำยังไงน้องมิ่งถึงจะชอบพี่แจ่มล่ะ”

   “กูไม่มีทางชอบมึงหรอก มึงอ่ะ มึงอ่ะ”ไอ้มิ่งไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าดี เพราะถึงแม้พี่แจ่มจะเป็นญาติของพี่เจิด แต่ก็
ไม่ได้มีนิสัยเหมือนพี่เจิดของมันเลยสักนิด “มึงอ่ะ ไม่เหมือนพี่เจิดเลยสักนิด กูเลยไม่ชอบมึงไง”

   “เพราะพี่แจ่มไม่ใช่น้องเจิดเหรอครับ น้องมิ่งถึงไม่ชอบพี่แจ่ม”

   “เออ มึงไม่ใช่พี่เจิดกูก็เลยไม่ชอบ พี่เจิดเขาดีกว่ามึงเยอะ มึงอะชอบแกล้งกู แล้วครั้งนี้มึงก็ อึก มึงก็….”

   “น้องมิ่งชอบพี่เจิดมากกว่าพี่แจ่มเหรอครับ”

   “เออสิ!! กูชอบพี่เจิดมากกว่ามึงตั้งเยอะ”

   พลั๊ว!!!

   พูดจบก็ไม่ให้ซุ่มให้เสียง หน้าหล่อๆตามแบบฉบับผู้รากมากดีหันไปตามแรงต่อยของไอ้มิ่ง ริมฝีปากมีเลือดซึมออกมาจน
เค็มปร่า หันมาอีกทีก็เห็นหลังไวๆคว้ากางเกงสวมลวกๆแล้ววิ่งออกจากห้องไปแล้ว

   ------------------------------------------

[เด็กหญิงเย็นชา]

บทที่ 3 เต็มไม้เต็มมือ

   วันนี้เป็นวันออกพรรษาและเนื่องในปีนี้ไอ้มิ่งกับพี่เจิดอายุสิบห้าปี พ่อมุ่ยเลยอนุญาตให้ไอ้มิ่งกับลูกพี่ของไอ้มิ่งกินเหล้ากิน
ยาดองได้ตามภาษาวัยรุ่นเขาทำกัน

   ตอนกลางคืนที่วัดจัดงานกันครื้นเครง ปีนี้ที่ชูโรงเลยไม่ใช่ลิเกหรือว่าหนังกลางแปลงอีกแล้ว แต่เป็นหนังตะลุงที่นานทีปีหน
จะมาแสดงให้ดูสักที เพราะว่าปีนี้มีคนแก้บนเอาไว้ก็เลยเป็นบุญตาของชาวบ้านดอนไฟไหม้ที่จะได้ดูกันอีกหน

   แต่หนังตะลุงก็หนังตะลุงเถอะ ไอ้มิ่งกับลูกพี่เดินกอดคอลิ่วๆไปที่ซุ้มยาดองทันทีที่วัดเริ่มงาน ระหว่างทางก็มีร้านรวงขาย
ของกินมากมายส่งกลิ่นหอม แถมเสียงเพลงงานวัดก็ดังกระหึ่มจนต้องตะโกนคุยกัน แต่ยังไม่ทันจะถึงซุ้มยาดองดีไอ้มิ่งก็สะดุดตา
เข้ากับใครบางคน

   “พี่เจิดจ๊ะ นั่นใช่น้องสร้อยทองของพี่เจิดรึเปล่า”ไอ้มิ่งชี้มือชี้ไม้ไปที่ร่างสูงโปร่งเจ้าของใบหน้ามน

   “ไหนกูดูซิ”พอได้ยินชื่อน้องสร้อยทองปุ๊บ ลูกพี่ของมันก็หูพึ่งหางการะดิกปั๊บ

   “นั่นน่ะจ้ะ”

   “นั่นไม่ใช่น้องสร้อยทองหรอกโว้ย นั่นมันไอ้มะลิต่างหาก ถ้าเป็นน้องสร้อยทองพ่อกำนันเขาไม่ปล่อยมาเดินคนเดียวในงาน
ตอนกลางค่ำกลางคืนแบบนี้หรอก”

   มันก็จริงที่ลูกพี่ของมันพูด ก็น้องสร้อยทองของพี่เจิดออกจะสวยปานนั้น แน่นอนว่าต้องเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ ไม้เว้น
แม้แต่ลูกพี่ของมันที่หมายมั่นปั้นมือมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย

   “อ่าว ฉันก็นึกว่าใช่”

   “แต่ก็ช่างเถอะ เดี๋ยวกูไปกวนประสาทมันสักหน่อย มึงรอกูด้วยล่ะ อย่าพึ้งนีกูไปซุ้มยาดองคนเดียวนะมึง”
   แล้วมันก็มองดูลูกพี่ของมันเดินไปทะเลาะกับไอ้มะลิ เถียงกันไปเถียงกันมาอยู่นานสองนาน คนหนึ่งก็ขู่อย่างกับลูกแมว อีก
คนก็กัดอย่างกับหมา ก็ถ้าลูกพี่มันไม่ชอบใจไอ้มะลิแล้วทำไมเวลาเจอทีไรถึงได้เดินเข้าหาอยู่เรื่อง ไอ้มิ่งส่ายหน้ามองดูลูกพี่มัน
ในชุดหลายสี

   ส่วนมันเองน่ะเรอะ เสื้อผ้าของมันก็ได้มาจากพี่เจิดนั่นแหละ มันรับช่วงต่อมาจากของพี่เจิดอีกทีเพราะไม่อยากสิ้นเปลือง
เงินของพ่อมุ่ย แต่มันก็เลือกใส่เฉพาะสีที่ไม่แสบลูกกะตามาก เพราะมันกลัวว่าจะเด่นเกินลูกพี่ของมัน วันนี้มันเลยใส่เสื้อลาย
สก๊อตสีฟ้าอ่อนสุดจ๊าบกับกางเกงยีนสีน้ำตาลที่มันต้องเอาเอวไปให้ช่างเขาแก้ เพราะเอวของมันเล็กกว่าของลูกพี่อยู่มาก ส่วนเสื้อ
ก็มีหลวมอยู่บ้างตามที่เห็น แต่รวมๆแล้วมันก็จ๊าบไม่แพ้ลูกพี่มันนั่นแหละ แล้วที่เด่นที่สดก็คงไม่พ้นทรงผมสุดทันสมัย ตอนนี้สาวๆ
กำลังคลั่งหนุ่มผมยาวกัน จบมอสามไอ้มิ่งเลยไว้ผมยาวกับเขาบ้างเผื่อจะมีสาวๆมาสนใจ ตอนนี้ผมก็ยาวมาถึงต้นคอแล้วด้วย ส่อง
กระจกทีไรก็ดูเท่ไม่หยอก

   “เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”

   “ก็เสร็จแล้วน่ะสิวะ หนอย อีลินะอีลิ เดี๋ยวกูจับโยนท้ายคลองแม่งเลย”นั่นไง สุดท้ายก็จบที่ลูกพี่ของมันเดินเข่นเขี้ยวเคี้ยว
ฟันแพ้กลับมาอยู่ร่ำไป


   “ทำไมล่ะจ๊ะ”

   “ก็มันบังอาจมาดูถูกแฟชั่นของกู สงสัยมันคงอิจฉากูนั่นแหละ”
   “ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละจ้ะ”ลูกพี่ว่าไงไอ้มิ่งว่าตาม

   “ไปเถอะ มึงกับกูไปกรึ๊บยาดองกันดีกว่า เดี๋ยวพี่ทิดหมิงเขารอนาน”

   พี่ทิดหมิงที่พี่เจิดพูดถึงคือเพื่อนรุ่นพี่ที่อยู่แถวบ้าน เพราะปีนี้บวชจนครบพรรษาแล้วก็ศึกออกมาเย็นนี้อย่างพอดิบพอดี

แถมยังชวนไอ้มิ่งกับพี่เจิดไปกรึ๊บยาดองฉลองที่บวชเรียนมาเป็นพรรษาได้โดยไม่แตะเหล้าแตะยาได้จังหวะที่พ่อมุ่ยอนุญาตไอ้มิ่ง
กับพี่เจิดพอดิบพอดี มีหรือที่มันกับลูกพี่จะปฏิเสธคำเชิญปาร์ตี้ยาดอง

   “เอ้า มาแล้วเหรอลูกพี่ลูกน้อง”พอเดินเข้าไปใกล้ซุ้มยาดองบรรดาเพื่อนฝูงบ้านใกล้เรือนเคียงก็ทักทายกันอย่างกับไม่เจอ
กันมานาน

   “มาแล้วจ้ะ”พี่เจิดตอบพร้อมกับรับแก้วยาดองมาถือแก้วหนึ่งแล้วส่งมาให้ไอ้มิ่งแล้วหนึ่ง

   กลิ่นของยาดองนี่ฉุนเชียว ไม่รู้ว่าพวกวัยรุ่นกินกันเข้าไปได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะ เพื่อความเท่สมกับที่มันกำลังก้าวเข้าสู่ช่วย
วัยรุ่น มันก็เลยกระดกแก้วเป้กยาดองลงคอ ตามด้วยมะดูดฝักมะขามเปียกแบบที่คนอื่นเขาทำๆกัน

   “อึก!!”

   ทั้งขมทั้งฉุกอย่าบอกใครเชียว แต่ก็ต้องทำเป็นเฉยเพราะเหลือบเห็นสาวๆเดินผ่านซุ้มยาดองพอดิบพอดี ถ้ามันทำเป็นเท่
กับเขาบ้างจะได้มีสาวๆมาสนใจกับเขาสักที

   “เป็นไงวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดหันมาถามเมื่อเห็นไอ้มิ่งมัวแต่มองตามกลุ่มสาวๆ

   “มึงชอบเหรอวะ”

   “ก็แหม เป็นผู้ชายอกสามศอกก็ต้องชอบสาวๆสิจ๊ะ ใครจะไปเหมือนพี่เล่า มองก็แต่น้องสร้อยทอง”จะว่ามันพูดเหน็บก็ได้

เพราะวันๆพี่เจิดเอาแต่พูดถึงน้อยสร้อยทองอย่างนั้นอย่างนี้ตลอด

   “เอ้า ก็น้องสร้อยทองออกจะสวยอย่างกับนางฟ้านี่หว่า สวยกว่าพวกผู้หญิงที่มึงมองเยอะ”

   “จ้าๆ”มันพยักหน้าหงึกๆว่าตามลูกพี่ของมันคุยโม้แล้วรับแก้วยาดองมาอีกเป้ก
   จะว่าไปตอนนี้มันก็เริ่มมึนๆแล้วล่ะสิ แต่ก็กระดกเป้กที่สองตามไปติดๆท่ามกลางหมูเพื่อนฝูงกลุ่มวัยรุ่นชายในบ้านดอนไฟ
ไหม้

   พอพูดพี่เจิดของมันพูดถึงนางฟ้า มันก็นึกขึ้นได้ว่ามันเองก็มีนางฟ้าเหมือนกัน นางฟ้าผมยาวที่ใส่กระโปรงฟูฟ่อง นางฟ้าที่
ช่วยมันจากปีศาจไอ้คุณแจ่ม พอนึกถึงไอ้คุณแจ่มมันก็เสียอารมณ์ขึ้นมาเลยเชียว ถามว่าทำไมมันต้องเรียกไอ้คุณแจ่มว่าไอ้คุณ
แจ่ม เพราะคนอื่นเห็นว่ามันเป็นลูกผู้รากมากดีไง ก็เลยพากันเรียกไอ้คุณแจ่มว่าคุณแจ่ม มันเลยไอ้เกลียดเติมคำว่าไอ้ตามลงไป

   และทุกครั้งมันต้องคอยหลบหน้าลูกพี่ลูกน้องของพี่เจิดทุกทีที่ฝ่ายนั้นมาหาพี่เจิดที่บ้าน ถึงแม้จะนานทีปีหนที่ไอ้คุณแจ่ม
มันกลับมาบ้านดอนไฟไหม้ แต่ไอ้มิ่งคนนี้ก็ทั้งรำคาญและทั้งกลัวไอ้คุณแจ่มอยู่ดี เพราะตั้งแต่วันนั้นมันเองก็ไม่ได้บอกเรื่องที่ถูก
คุณแจ่มเอาไปมัดแล้วซ่อนเอาไว้กับใครเลยแม้แต่พ่อมุ่ยของมัน เพราะมันไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงแล้วเห็นว่ามันเป็นพาระ แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นมันกลัวว่าบอกไปแล้วจะไม่มีใครเชื่อที่มันพูด เพราะว่าไอ้คุณแจ่มลูกผู้ดีมันโคตรจะสุภาพเรียบร้อย แต่นั่นมันก็
เป็นแค่ต่อหน้าคนอื่น เพราะกับไอ้มิ่งแล้วคุณแจ่มจะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่แถมยังทำท่าจะจู่โจมใส่อยู่ร่ำไปเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

   ว่าแต่ว่านั่งคุยนั่งโม้กับพวกเพื่อนฝูงในวงยาดองอยู่นาน สงสัยไอ้มิ่งจะตาฝาดล่ะมั้งถึงได้เห็นเด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกัน
ในชุดกระโปรงฟูฟ่องเดินถือไม้ขนมสายหมายผ่านซุ้มยาดองไป ตากลมๆของไอ้มิ่งแทบจะไม่กระพริบ แถมยังมองตามผู้หญิงผม
ยาวในชุดกระโปรงฟูฟ่องไม่วางตา อดไม่ได้เลยกระตุกชายเสื้อของลูกพี่มันเพราะมันรู้สึกว่าไม่เคยเห็นหน้าค่าตาผู้หญิงคนนี้มา
ก่อน แต่อีกใจก็นึกคุ้นเคย

   “พี่เจิดจ๊ะพี่เจิด”

   “อารายของมึงว๊า เรียกกูทามมาย”เสียงยานคางถามกลับมา ดูท่าว่าพี่เจิดของมันจะได้ที่แล้วสิ

   “คนนั้นน่ะพี่เจิด ผู้หญิงใส่กระโปรงสีขาวคนนั้น”

   “เออ ผู้หญิงโคนน๊านทามมายว๊า”พี่เจิดหันมาถามหน้าแดง ตาก็จ้องมองผู้หญิงที่ไอ้มิ่งชี้นิ้ว

   “ผู้หญิงคนนั้นใครเหรอจ๊ะ พี่เจิดเคยเห็นไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งถามด้วยท่าทีตื่นเต้นนักหนา

   “อ้อ คนน๊านเอง คนน๊านก็น้องจานเจ้างาย มึงจามม่ายด้ายเหรอว๊า”

   ถึงจะฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ก็เถอะ แต่ไอ้มิ่งก็จับมากระเดียวได้ว่านางฟ้าที่ไอ้มิ่งมองตามตาไม่กระพริบเนี่ย เป็นนางฟ้าคน
เดียวที่อยู่ในใจของไอ้มิ่งมาตลอด

   “จำไม่ได้เลย”ไอ้มิ่งส่ายหน้าตอบ เพราะตอนนี้น้องจันทร์เจ้าของมันสวยซะยิ่งกว่าสวยอีก อย่างกับนางเอกละครน้ำเน่าใน
โทรทัศน์ที่มันชอบดูกับพ่อมิ่งเลย

   “อ่าว น่านพี่แจ่มนี่หว่า พี่แจ่มมมมมมมม!!”จู่ๆลูกพี่ของมันก็ตะโกนเรียกผู้ชายวัยรุ่นดูท่าทางดีที่กำลังเดินไปหานางฟ้าของ

ไอ้มิ่งให้ไอ้มิ่งได้สะดุ้ง

   มันเองก็มัวแต่มองนางฟ้าของมันจนลืมสังเกตไปเลยว่าไม่ไกลจากนางฟ้าของมันก็มีไอ้พี่คุณแจ่มอยู่ด้วย ไอ้มิ่งนี่แทบลุก
ผลุดขึ้นจากแคร่ที่นั่งอยู่แล้วเดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด หากแต่ถ้ามันเดินหนีมันก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะหาว่ามันปอดแหก ก็เลยนั่งทำท่าเข้ม
หลบอยู่ข้างหลังลูกพี่ของมันยามที่ไอ้คุณแจ่มเดินเข้ามาที่ซุ้มยาดองพร้อมกับน้องจันทร์เจ้า

   “ว่าไงครับน้องเจิด”ทักทายตามประสาผู้ดีให้ไอ้มิ่งนึกหมั่นไส้

   “มากินยาดองด้วยกันม้าย”พี่เจิดบอกเสียงยานคาง แถมยังยื่นแก้วชวนไอ้คุณแจ่มให้อยู่กินยาดองด้วยกันอีก

   “พี่จะไปชวนมันทำไมเล่า หน้าอย่างมันกินยาดองไม่เป็นหรอก”ไอ้มิ่งจิกกัดจ้องมองหน้ายิ้มๆของไอ้คุณแจ่มเขม็ง

   “เอาสิ แค่ยาดองเอง พี่แจ่มกินได้นะ บางครั้งพี่แจ่มก็แอบไปกินกับเพื่อที่หลังวังน่ะ”ไม่พูดเปล่า แต่คว้าแก้วยาดองไป
กระดกรวดเดียวให้ไอ้มิ่งได้ถลึงตามอง

   “โคตรเท่เลย”พี่เจิดชมปากเปราะแถมยังทำท่าผลักไอ้มิ่งออก”

   “มาผลักฉันทำไมล่ะจ๊ะพี่เจิด”ไอ้มิ่งหันไปถาม

   “เอ้า ก็ลุกห้ายพี่แจ่มนั่งสิว๊า”

   “แต่ฉันนั่งก่อนนะพี่ พี่จะมาไล่ให้ฉันลุกแล้วให้มันนั่งแทนได้ยังไง”ไอ้มิ่งนึกเคือง แต่ก็ลุกอย่างอดไม่ได้เมื่อลูกพี่มันหันมา
หรี่ตาทำท่าจะลุกขึ้นมายันมันโครมลงจากแคร่

   “ก็แค่นั้น”

   “พี่เห็นมันดีกว่าฉันได้ยังไง”ไอ้มิ่งบ่นอุบพลางยกแขนขึ้นกอดอกจ้องไอ้คุณแจ่มเขม็ง และดูท่าฝ่ายนั้นจะไม่สะทกสะท้าน
กับสายตาของมันเลย หนำซ้ำยังยิ้มตอบมันอีก

   “เจอกันอีกแล้วนะครับน้องมิ่ง”

   ให้ตายไอ้มิ่งคนนี้ก็ไม่มีสักครั้งที่อยากจะเจอไอ้คุณแจ่มคนนี้เลย มันเลยเดินสะบัดตูดออกจากแคร่แล้วเดินไปจะทักทาย
นางฟ้าของมันสักหน่อย

   “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะจ๊ะน้องจันทร์เจ้า ทำไมเมื่อเช้าพี่มิ่งไม่เห็นน้องจันทร์เจ้าที่ศาลาเลยล่ะจ๊ะ”ไอ้มิ่งชวนคุย มันยิ้มจน
แก้มปริ ตาก็จ้องมองนางฟ้าของมันจนตาหยี

   “เมื่อเช้าน้องจันทร์รู้สึกไม่สบายค่ะ น้องจันทร์ก็เลยไม่ได้ไปทำบุญเลย”น้องจันทร์บอกเสียงอ่อนเสียงหวานให้ไอ้มิ่งคนนี้
เคลิ้มตาม

   “แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะจ๊ะ หายแล้วเหรอจ๊ะถึงได้ออกมาเดินงานวัดแบบนี้”

   “น้องจันทร์ขึ้นมากแล้วค่ะ”

   “วันพรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งถาม

   มันคงจะดีถ้าหากว่ามันจะได้ตักบาติร่วมกันกับนางฟ้าของมัน

   “มาค่ะ พรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวด้วย”

   “งั้น…น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวกับพี่ อุ๊บ!!”

   ยังไม่ทันที่ไอ้มิ่งจะได้ชวนน้องจันทร์เจ้ามาตักบาตรเทโวด้วยกันพรุ่งนี้เลย ไอ้มิ่งสะดุ้งจนตัวโยนเมื่อรู้สึกว่าแก้มก้นของมัน
ถูกบีบขยำจนมันเกร็งปลายนิ้วเท้า

   “คุยอะไรกันเหรอคะน้องจันทร์ พี่แจ่มฟังด้วยได้ไหมคะ”พูดคะขากับผู้หญิงก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้คุณแจ่ม

   ไอ้มิ่งไม่ทันระวังตัวเลย เพราะมันมัวแต่หันหน้าคุยกับน้องจันทร์เจ้าไง มันเลยไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนเดินเข้ามาใกล้แล้วยืน
ซ้อนข้างหลังมัน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนอื่นๆไม่เห็นว่าไอ้คุณแจ่มกำลังบีบขยำตูดมัน ก็เพราะว่าไอ้คุณแจ่มตัวสูงกว่ามันตั้ง
เยอะแถมยังเอาตัวบังเอาไว้อีกต่างหาก

   “น้องจันทร์คุยกับพี่มิ่งเรื่องตักบาตรเทโวพรุ่งนี้ค่ะพี่แจ่มขา พี่แจ่มขาคุยกับพี่เจิดเสร็จแล้วเหรอคะ”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอม
องท่าทางน่ารักน่าชัง

   แต่ไอ้มิ่งคนนี้โดนบีบตูดจนหน้าดำหน้าแดง ไอ้ที่หน้าดำหน้าแดงไม่ใช่ว่าเจ็บ แต่มันโมโหจนหน้าดำหน้าแดงมากกว่า แทบ
อยากจะหันไปเตะตูดไอ้คนที่จับตูดมันแต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของมันกำลังมองอยู่ เลยต้องกัดฟันยิ้มแห้งๆส่ง
ให้น้องจันทร์เจ้า จะหันไปขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ของมันน่ะเรอะ ฝันไปเถอะ เพราะลูกพี่ของมันเมายาดองจนแทบจะนอน
กลิ้งไปบนแคร่แล้ว

   “ปล่อย…กูนะ”ไอ้มิ่งแค่นเสียงให้ได้ยินกันแค่สองคน”

   “นิ่มจังเลย”ไม่แค่ไม่ปล่อย แต่ยังบรรจงบีบขยำเน้นหนักกว่าเก่า

   “อะไรนิ่มเหรอคะพี่แจ่มขา?”

   “ก็สายไหมที่น้องจันทร์ถืออยู่ไง นุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือเชียว”

   “เอ๋ สายไหมเหรอคะ?”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอมองแปลกใจ

   “ใช่ค่ะ สายไหมนิ่มมือมือมากเลย ไม่รู้ว่าอย่างอื่นจะนิ่มเหมือนสายไหมไหมนะ พี่แจ่มชักอยากจะลองจับอย่างอื่นดูบ้างซะ
แล้ว”

   “อะไรของพี่แจ่มขาคะเนี่ย พูดไม่รู้เรื่อง สงสัยจะเมาแล้วใช่ไหมคะ ไม่ดีเลยนะคะ เดี๋ยวคุณแม่ก็ดุเอาหรอก”คิ้วเรียวเล็กของ
นางฟ้าไอ้มิ่งขมวดมุ่น

   แต่คิ้วยาวของไอ้มิ่งก็ขมวดมุ่นไม่แพ้กัน ขมวดจนแทบจะเป็นปม ตัวแข็งทื่อเมื่อไอ้คุณแจ่มมันจงใจเป่าลมร้อนลงมาใส่กกหู
ทั้งที่มือยังไม่ปล่อยออกจากตูดของมันเลย ถ้าตอนนี้ไอ้มิ่งอายุสิบห้าไอ้คุณแจ่มก็คงอายุยี่สิบแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้คุณ
แจ่มถึงได้ตัวใหญ่ แถมมือยังกำแก้มก้นของไอ้มิ่งได้เต็มไม้เต็มมือ

   “น้องจันทร์ก็อย่าไปบอกคุณแม่สิคะ”

   “น้องจันทร์ไม่บอกคุณแม่หรอกค่ะ ว่าแต่พี่มิ่งไม่สบายรึเปล่าคะ เหงื่อออกเชียว”ไม่เพียงแค่ถาม

   แต่น้องจันทร์เจ้าเดินเข้ามาใกล้แล้วล่วงหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนหอมยื่นมาจะมาเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผากให้ไอ้มิ่ง

   และเหงื่อพวกนี้มันจะมาจากไหนได้ถ้าไม่ใช่เพราะว่าไอ้มือใหญ่ที่ยังบีบตูดของมันเล่นเหมือนเป็นเรื่องสนุก แถมยังหัวเราะ
ในลำคอให้มันได้ยินอีก ถึงจะไม่ใช่เขตวัด แต่นี่มันก็ลานหน้าวัดนะโว้ย ไอ้มิ่งคนนี้กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกจริงๆ

   แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเงยหน้าให้น้องจันทร์เจ้าเมื่อเห็นว่าผ้าเช็ดหน้าหอมๆกำลังเช็ดลงมาบนหน้าผาก เหมือนกำลังขึ้นสวรรค์
ทั้งที่ตกนรกยังไงก็ไม่รู้ ไอ้มิ่งยิ้มรับปากบานเชียว พอน้องจันทร์เจ้าเข้ามาใกล้ก็เพิ่งจะได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผ้าเช็ดหน้าเท่านั้นที่หอม แต่
ตัวของน้องจันทร์เจ้าก็หอมเหมือนกัน

   แต่ก็นั่นแหละ ไอ้มิ่งคงจะหวังมากไป เพราะมันกำลังถูกฉุดให้ตกนรกอีกกรอบเมื่อไอ้คุณแจ่มดันปล่อยมือออกจากตูดของ
มันแล้วคว้าเอามือของน้องจันทร์เจ้าเอาไว้ก่อนที่จะเช็ดเหงื่อให้ไอ้มิ่งคนนี้

   “พี่แจ่มว่าเราไปหาคุณแม่กันดีกว่านะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วงเอานะคะ”

   นอกจากไอ้คุณแจ่มมันจะเป็นปีศาจร้ายในคราบนักบุญแล้ว ไอ้คุณแจ่มมันยังเป็นมารขวางความสุขของไอ้มิ่งอีก อีกนิด
เดียวเองที่ไอ้มิ่งจะได้สัมผัสผ้าเช็ดหน้าของน้องจันทร์เจ้า ดีไม่ดีตอนที่น้องจันทร์เจ้าเช็ดหน้าให้มันมันอาจจะโชคดีได้โดนมือของ
น้องจันทร์เจ้าบ้าง แต่นี่อะไรวะ

   นอกจากจะโดนจับตูดแล้วยังไม่ได้แตะแม้แต่ปลายเล็บของน้องจันทร์เจ้าอีก ว่าแล้วก็แทบอยากจะกระโดดถีบให้ไอ้คนที่
หันมายิ้มให้ก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับนางฟ้าของมัน

   

   ---------------------------------------------------------------------------------------------

เต็มไม้เต็มมือพี่เเจ่มเข้าล่ะ ในความทะลึ่งนั้น...มีความหึงปะปนอยู่นาจา

   

[เสพศิลป์]

รักในความร้ายลึก ของอิพี่แจ่ม ชอมากๆๆๆ  คิดไม่ออกเลยว่ามิ่งมันจะรักพี่แจ่มยังไงเนี้ย


FC พี่แจ่ม เป็นพระเอกที่ทำตัวร้ายภายใต้หน้ากากพระเอกได้หน้าหมันใส้ปนเอ็นดูมาก


รอ รอ รอ รอ ต่อไป