หัวข้อ: @@18+[Dark Side One Night Stand]ตอนที่18.วันพักผ่อน Up.20 MAY 2017@@

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เบส ก็มองเปรมออก ว่าเปรมชอบเฟรม
เปรม ก็มองออกเหมือนกันว่า เบสชอบเฟรม
เบส รู้ทันเปรม เปรม ก็รู้ทันเบส 
       
 

[SOMCHAREE]

เปรมดูชัดเจนกว่าเบสอ่ะ เบสดูกล้าๆกลัวๆงัยก็ไม่รู้

[GuoJeng]

  เปรมก็ดีนะเฟรม 555   
  รออ่านตอนต่อไปคับ

[cinpetals]

อื้อฮือ หมั่นนางจริงๆ มีผู้มาให้เลือกใช้เยอะเกิ๊นน

[Dee^daY]

น่าติดตาม สนุกดี ..

[yowyow]

 

[Dee^daY]

ถึงตอน 13 ละ

[flimflam]

พ่อคนฮอต 555555555555 เปรมก็ดี เบสก็ดี เลือกยากจริง

[ฟูจิซัน]

ตอนที่.15 ดักรอ/เปรม


.....และแล้วก็มาถึงสัปดาห์ของการแข่งขันกีฬาครับ ตลอดทั้งอาทิตย์เป็นกิจกรรมกีฬาเฟรชชี่ วันนี้ผมมาเชียร์ พวกไอ้เอ็ม ไอ้เปรม ไอ้เบสแข่งบาสครับ เป็นนัดชิงชนะเลิศซ๊ะด้วย คณะของผมเข้าชิงกับคณะวิศวะฯ ตามคาดครับ ซึ่งจากที่ได้ยินรุ่นพี่เล่าให้ฟัง ถ้วยชนะเลิศบาสเกตบอลชายนี่ คณะวิศวะได้มาติดต่อกันเป็นปีที่10แล้วครับ ไม่มีคณะไหนล้มแชมป์ลงได้ซ๊ะที ไอ้เอ็มกับเพื่อนร่วมทีมก็เลยตั้งใจกันมาก ไอ้เบสก็ดูตั้งใจมาก เพราะมันซ้อมหรีดเสร็จก็ไปซ้อมบาสต่อ ทำให้ช่วงแข่งกีฬานี่ผมไม่ค่อยได้พูดคุยกับมันซักเท่าไหร่ สงสารมันเหมือนกันที่ไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน แต่ก็รู้ว่ามันตั้งใจทำเพื่อคณะ


"ไอ้เฟรม มึงต้องอยู่เชียร์พวกกูนะเว๊ย อย่ากลับหอก่อนหล่ะ" ไอ้เอ็มบอกผมหลังจากเลิกเรียนวิชาสุดท้าย 


"เออ กูอยู่เชียร์จนจบแหล่ะ มึงต้องเอาแชมป์มาให้ได้นะ"


"ถ้าได้แชมป์ มีรางวัลมั๊ยครับ" ไอ้เปรมทำหน้าทะเล้นเข้ามาถามผม


"แหม่...เปรม ไม่ค่อยเลยนะนายอ่ะ" เพื่อนผู้หญิงแซวไอ้เปรม มันก็ยิ้มๆไปตามเรื่องของมัน


"เดี๋ยวเลี้ยงนมอุ่นกานึงเลย ถ้าได้แชมป์" ผมบอกไอ้เอ็มกับไอ้เปรม


"โห่...แค่นม  กูอยากได้มากกว่านั้น" ไอ้เปรมพูดแล้วก็เข้ามากอดไหล่ผม

ผมปัดมือมันออก แล้วก็หันไปว่ามันเบาๆ "กวนตีนละมึง"

ผมด่าไอ้เปรม มันก็ยิ้มกวนตีนๆไปตามเรื่อง


"ไอ้เปรมเสร็จยังว๊ะ ป่ะเดี๋ยวรุ่นพี่รอ" ไอ้เอ็มเรียกไอ้เปรม


"เจอกันที่สนามนะเอ็ม" ผมบอกไอ้เอ็ม มันก็พยักหน้าให้ผม แล้วก็ออกไปจากห้องพร้อมไอ้เปรม


"เฟรม เราไปรอที่สนามกันเลยมั๊ย" เพื่อนผู้หญิงชวนผมเดินไปรอที่สนาม ผมก็เดินไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ


:อยู่ไหน: ไอ้เบสไลน์มาถามผม

ผมเลยกดโทรศัพท์ไปหามันเพราะกำลังเดินอยู่ กดไลน์ไม่สะดวก


"กำลังจะเดินไปสนามบาส" ผมบอกไอ้เบสหลังจากที่มันรับสาย


"อ่อ โอเค จะฝากกระเป๋าหน่อยอ่ะ"


"แล้วมึงอยู่ไหน"


"อยู่กับไอ้เอ็มกับไอ้เปรมนี่แหล่ะ"


"อ่อ โอเค เจอกันที่สนามก็แล้วกัน" ผมบอกไอ้เบส มันก็วางสายไป


ผมกับเพื่อนๆเดินไปถึงสนาม ก็มีเสียงกลอง เสียงร้องเพลงเชียร์ดังมาแต่ไกล มองเห็นธงคณะของผมกำลังโบกสะบัดแล้วใจมันก็ฮึกเหิม ภาวนาให้พวกไอ้เอ็มเอาแชมป์บาสชายมาให้ได้


"เฟรมๆ ทางนี้ๆ" มีเสียงคนเรียกผม ผมหันไปก็จำได้ว่าเป็นเพื่อนผู้หญิงที่อยู่สาขาวิชาเดียวกับไอ้เบส เธอชื่อว่าดาว ผมก็เลยเดินไปนั่งบนอัฒจรรย์ใกล้ๆกับดาว เพื่อนๆก็ตามผมมานั่งด้วยกัน ตรงหน้าผมเป็นกลองและเหล่าสันทนาการของคณะครับ กำลังเต้นกันสนุกสนานเลย ทางฝั่งตรงข้ามที่เป็นคณะวิศวะ ก็กำลังเต้นสันทนาการอย่างสนุกเช่นกัน ศักดิ์ศรีแชมป์เก่า10สมัยซ้อน กองเชียร์ก็เลยมากันเยอะจนล้นออกไปข้างๆสนาม ฝั่งคณะวิทยาศาสตร์ของผมเองก็ไม่น้อยหน้าคณะวิศวะเช่นกันมากันจนล้นสนาม อาจจะเป็นเพราะ ช่วงนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วก็ได้ ซักพัก นักกีฬาของคณะวิทยาศาสตร์ก็ลงไปวอร์มในสนามครับ ไอ้เบสในชุดบาสสีขาวของคณะเดินตรงมาที่ผม เอากระเป๋ามาฝากไว้กับผม สายตาของทุกคู่ต่างก็จดจ้องมาที่ผมกับไอ้เบส วันนี้ไอ้ตี๋ล่ำของผมใส่ชุดหมายเลข2 ครับซึ่งเป็นเลขที่ผมชอบซ๊ะด้วย ไอเบสเอากระเป๋ามาให้ผมเก็บไว้แล้วมันก็ลงไปวอร์มในสนามกับเพื่อนๆครับ ผมมองหาไอ้เอ็ม ไอ้เปรม มันก็กำลังวอร์มอยู่ในสนามเช่นกัน เสียงกรี๊ดก็เริ่มดังเพราะนักบาสของฝั่งวิศวะก็ลงมาวอร์มเช่นกัน ในอีกด้านหนึ่งของสนาม

เสียงนกหวีดเริ่มต้นการแข่งขันดังขึ้น เราจะแข่งกันแค่สามควอเตอร์ครับ ช่วงแรกไอ้เบสยังไม่ได้ลง ก็เลยมานั่งอยู่ข้างๆสนาม ผมแอบเห็นมีคนแอบถ่ายรูปมันด้วย วันนี้ไอ้ตี๋ล่ำดูดีจริงๆ ยิ่งใส่เสื้อบาสที่เป็นเสื้อกล้ามแบบนี้ด้วยแล้ว ทำให้เห็นกล้ามแน่นๆของมัน และผิวขาวๆของมันก็เป็นเป้าสายตาของทุกคนจริงๆ

จบควอเตอร์แรกฝั่งของคณะวิทยาศาสตร์ของผมตามอยู่6คะแนน ซึ่งก็เป็นคะแนนที่ยังไม่มากเท่าไหร่ จนควอเตอร์ที่สอง คณะผมก็ยังคงตามอยู่แต่ขยับมาที่3คะแนน ซึ่งไม่ห่างกันมากนัก ต้องชมนักบาสของวิศวะที่เล่นดีจริงๆ ทางฝั่งวิทยาศาสตร์ของผมก็เล่นเต็มที่เหมือนกัน


มาถึงควอเตอร์สุดท้ายซึ่งเป็นควอเตอร์ตัดสิน ในช่วงสุดท้ายคะแนนพวกผมตามอยู่ 61 : 60 คะแนน และในนาทีสุดท้ายไอ้เบสโดนฝั่งของคณะวิศวะทำฟลาวส์ทำให้ไอ้ตี๋ล่ำได้ชู๊ตลูกโทษครับ ซึ่งถ้าไอ้เบสชู๊ตลูกนี้ลงก็จะทำให้คะแนนเป็น 61-62 และคณะวิทยาศาสตร์ก็จะชนะ มันเป็นอะไรที่บีบหัวใจมาก ทุกคนเงียบกริบ เพื่อให้ไอ้เบสมีสมาธิกับการชู๊ตลูกโทษเพื่อปิดเกมส์ในครั้งนี้


และเสียงเฮ ก็เป็นของฝั่งคณะวิทยาศาสตร์ครับ เมื่อไอ้ตี๋ล่ำชู๊ตบาสลงห่วงอย่างสวยงาม คว้าแชมป์บาสเกตบอลชายกีฬาเฟรชชี่ประจำปีนี้มาครองได้สำเร็จ ทุกคนกรูกันลงไปในสนามแสดงความดีใจกับนักบาสทุกคน ไอ้เบสกลายเป็นพระเอกไปเลยครับงานนี้

หลังจากนั้นพวกเราก็ลงไปบูมให้กับเพื่อนๆนักบาสครับที่คว้าแชมป์มาครองได้สำเร็จ และทำให้แชมป์เก่า10สมัย อย่างคณะวิศวะได้แค่เพียงรองแชมป์ไปครอง


"ดีใจด้วยนะเว๊ยไอ้เอ็มไอ้เปรม ป่ะๆเดี๋ยวเลี้ยงนม" ผมเข้าไปบอกไอ้เอ็มกับไอ้เปรม

"ไอ้เบสแม่งกลายเป็นพระเอกไปเลยงานนี้ แต่แม่งก็กดดันจริงๆ ถ้าลูกเมื่อกี้มันชู๊ตไม่เข้าคงโดนประณาม ฮ่าๆ" ไอ้เอ็มบอกผม


หลังจากนั้นรุ่นพี่ชมรมบาสของคณะก็เรียกนักบาสเข้าไปคุยเพื่อสรุปงานกันครับ ผมก็นั่งรอแถวๆนั้น จะได้กลับหอพร้อมไอ้เบส หลังจากสรุปงานเสร็จ ผม ไอ้เอ็ม ไอ้เปรม ไอ้เบสก็พากันเดินกลับหอครับ ไอ้เปรมเดินมาด้วยเพราะผมจะเลี้ยงนมพวกมัน ส่วนไอ้แก๊ปเพื่อนไอ้เปรมไม่รู้หายหัวไปไหน ผมก็ไม่เจอมันทั้งวันเลยเหมือนกันไม่รู้ว่ามาเรียนหรือเปล่า

พวกผมเดินคุยกันมาเรื่อยเปื่อย


"เหี้ย เก่งนักหรอว๊ะมึงอ่ะ" มีเสียงคนพูด แล้วไอ้เบสก็โดนต่อยลงไปกองกับพื้นครับ


ไอ้เปรมเร็วสุดมันผลักไอ้คนที่ต่อยไอ้เบสแล้วก็ปล่อยหมัดใส่คืนไปบ้าง เพื่อนของไอ้คนนั้นก็เข้ามาต่อยไอ้เปรม ไอ้เปรมก็เซๆไปเหมือนกัน ไอ้เอ็มก็เข้าไปช่วยเพื่อน ไอ้เบสลุกขึ้นมาได้ก็เข้ามาจับตัวผมให้หลบอยู่ข้างหลังมัน เพราะเห็นว่ามีอีกคนที่จะเข้ามาต่อยผม


"ไอ้ฟิวส์หยุด แพ้แล้วพาลหรอมึงอ่ะ" มีเสียงคนตวาดดังขึ้นมา ทำให้ทั้งสองฝ่ายต่างก็หยุดการกระทำ


แล้วผมก็เห็นพี่โฟล์คเดินเข้ามากับเพื่อนครับ พี่โฟล์คเดินเข้าไปหาไอ้คนที่ชื่อฟิวส์


"แพ้แล้วพาลหรอว๊ะ เหี้ยจริงมึงเนี่ย ไม่คิดว่าน้องกูจะเลว ไปขอโทษคนที่มึงต่อยเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากให้เรื่องถึงพ่อแม่" พี่โฟล์คบอกไอ้ฟิวส์ ผมคิดว่าคงจะเป็นน้องชายของพี่โฟล์ค เพราะชื่อฟ.ฟันเหมือนกัน

ไอ้ฟิวส์หันมามองพวกผมที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วมันก็บอกขอโทษ แต่ก็ดูเหมือนไม่เต็มใจนัก ก่อนที่จะสะบัดตัวเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนของมัน


"เป็นอะไรกันมากมั๊ย พี่ขอโทษแทนน้องชายพี่ด้วยนะครับ" พี่โฟล์คเข้ามาบอกพวกผม


"ไม่เป็นไรครับพี่ ถ้าพี่ไม่มาห้ามผมก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกัน" ไอ้เบสบอกพี่โฟล์ค


หลังจากนั้นพวกผมก็พากันเดินกลับ แต่ก็ยังระแวงๆอยู่ดี พวกวิศวะคงเกลียดไอ้เบสมาก เพราะเป็นคนทำให้พลาดแชมป์

ถึงร้านนม พวกผมก็เข้าไปนั่งกัน ผมสั่งนมอุ่นมาเลี้ยงไอ้พวกนั้นตามสัญญา หลังจากกินเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับหอครับ


"ไอ้เบส จะนอนเลยป่าว" ผมถามไอ้เบส


"ทำไมอ่ะ มีไรป๊ะ" ไอ้เบสถามผม


"จะให้ช่วยสอนการบ้านเคมีหน่อยอ่ะ ต้องส่งพรุ่งนี้ละ"


"อ่อ ได้ดิ ไปหอกูเลยมั๊ย" ไอ้เบสถามผม


"อือ ไปเลยก็ได้ เอาการบ้านมาเตรียมไว้ละ"


"แล้วพวกมึงอ่ะกลับกันไง" ไอ้เบสหันไปถามไอ้เปรมกับไอ้เอ็ม


"เดี๋ยวกูนอนหอเพื่อนอ่ะ" ไอ้เอ็มตอบไอ้เบส


"นอนหอกูป่าวเอ็ม" ผมถามไอ้เอ็ม


"กูบอกเพื่อนไว้แล้วอ่ะดิ เพื่อนวิศวะซ๊ะด้วย มันจะให้กูนอนด้วยป่าวไม่รู้เนี่ย" ไอ้เอ็มพูดติดตลก พวกผมก็ขำๆกัน


"เออ ถ้าเพื่อนมึงไม่ให้นอนด้วยก็โทรมาบอกกูละกันไปนอนห้องกูได้" ผมบอกไอ้เอ็ม


"แล้วมึงอ่ะเปรม กลับบ้าน หรือนอนหอไอ้แก๊ป" ผมถามไอ้เปรมที่ยืนเงียบอยู่


"เอ่อ กู....กลับบ้านแหล่ะ ไอ้แก๊ปไปหาแฟนมัน งั้นกูไปละ" ไอ้เปรมพูดแล้วก็บอกลาพวกผมก่อนที่จะเดินออกจากร้านไป

ผมกับไอ้เบสพากันเดินมาที่หอ ของไอ้เบส ขึ้นไปบนห้องไอ้ตี๋ล่ำก็ขออาบน้ำก่อน ผมก็นอนรอมันบนเตียง ไอ้เบสอาบน้ำเสร็จก็จัดแจงการสอนการบ้านผม มุมปากของไอ้ตี๋ล่ำช้ำๆแดงๆ คงเพราะโดนต่อยไปหนึ่งหมัด

"ปากมึงช้ำเลยอ่ะ" ผมบอกไอ้เบส มันก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม

"มึงก็เกือบโดนเหมือนกันนะ" ไอ้เบสบอกผม

"เออ ขอบใจที่ช่วยกู" ผมบอกมัน ที่มันเอาตัวมากันช่วยผมเอาไว้

ไอ้ตี๋ล่ำนั่งยิ้มแล้วก็มองหน้าผม ผมก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆ ทำไมอยู่ๆก็เขินมันขึ้นมาก็ไม่รู้


"อ่าว จะเริ่มสอนการบ้านได้ยัง ดึกแล้ว ง่วง" ผมพูดขึ้นมา ทำให้ไอ้เบสหุบยิ้มแทบไม่ทัน


ไอ้ตี๋ล่ำสอนการบ้านผมกว่าจะเสร็จก็เกือบๆเที่ยงคืน มันอ้อนให้ผมนอนกับมันซ๊ะเลย แต่ผมไม่นอน ฮ่าๆ ขอเล่นตัวนิดนึงนะ

ไอ้เบสเดินมาส่งผมที่หอ แต่พอถึงเซเว่นตรงปากซอยเข้าหอผม มันก็โดนเพื่อนเรียกไว้ซ๊ะก่อน ผมก็เลยเดินกลับหอเอง ปล่อยให้ไอ้เบสคุยกับเพื่อนมันไป

ผมเดินมาถึงทางเข้าหอก็เจอไอ้เปรมยืนอยู่


"อ่าว ไอ้เปรม ไหนบอกว่ากลับบ้านไง" ผมเดินเข้ามาหามันแล้วก็เอ่ยปากถาม


ไอ้เปรมก็ยืนนิ่ง ไม่พูดอะไร


"หรือว่ามารอใคร" ผมถามมันอีก


"รอมึงแหล่ะ" ไอ้เปรมบอกผม


"รอกู...รอทำไมอ่ะ"


"อยากนอนกับมึง" ไอ้เปรมบอกผม ผมก็นิ่งๆไป นี่มันจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย


"แล้วทำไมมึงไม่บอกกู จะได้ให้มารอที่ห้อง"


"ก็มึงจะไปห้องไอ้เบส"


"ก็บอกอยู่ว่ากูจะให้มันสอนการบ้านให้"


"การบ้านนั้นกูก็สอนมึงได้" ไอ้เปรมบอกผม ตอนนี้สีหน้าของมันดูนิ่งๆไม่ทะเล้นเหมือนไอ้เปรมคนเดิม


"เอ่อๆ...โอเค ขึ้นห้องกันเถอะ มึงนี่ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ มีอะไรทำไมไม่บอกกู มายืนรอให้ยุงกัดซ๊ะงั้น" ผมบอกไอ้เปรมแล้วก็พากันเดินขึ้นห้อง

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เปรม เอาจริง เรื่องชอบเฟรม
แต่เฟรม เริ่มหวั่นไหวกับเบส
     
 

[yowyow]

 

[SOMCHAREE]

รอบนี้เปรมดูจริงจังขึ้น^^

[flimflam]

เปรมจริงจังกว่าเบสอีก หมายถึงวิธีแสดงออก เบสดูแบบไม่เท่าไหร่ 5555555

[paiii]

 

รอร๊อรออออออออ

[ฟูจิซัน]

ตอนที่.16 เริ่มจะยุ่งเหยิง



...ผมพาไอ้เปรมขึ้นมาบนห้อง ไอ้เปรมจอมกวนนั่นก็นั่งลงบนเตียงด้วยอาการเงียบสงบ ผมเองก็ไม่สนใจมันเพราะเวลานั้นก็ดึกมากแล้ว ง่วงนอน อยากอาบน้ำจะแย่ ก่อนเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ผมเปิดทีวีทิ้งไว้ เผื่อไอ้เปรมมันจะดู


ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ ไอ้เปรมก็นอนหงายหลับสบายอยู่บนเตียง ชุดบาสมันก็ไม่ยอมถอด ผมส่ายหน้ายิ้มขำๆกับสภาพของไอ้เปรม แล้วก็เดินไปปลุกให้มันตื่นมาอาบน้ำ


"ไอ้เปรม ตื่นไปอาบน้ำก่อนเลยมึง" ผมเขย่าตัวปลุกไอ้จอมกวนที่กำลังหลับอยู่อย่างสบายใจ


"อือ ไม่อาบได้มั๊ย เหนื่อย ง่วง แล้วก็...." ไอ้เปรมพูดทิ้งไว้แล้วก็เงียบไป


"แล้วก็อะไรว๊ะ" ผมถามมันด้วยความสงสัย


"เงี่ยนไงครับ" ไอ้เปรมตอบผมแล้วก็เอาสองแขนของมันมารวบตัวผมให้ล้มลงไปนอนในอ้อมกอดของมัน ไอ้เปรมซุกหน้าเข้ามาในซอกคอของผม


"เชี่ยเปรม ปล่อยเลย ไปอาบน้ำกูง่วงนอนแล้ว" ผมว่ามันแล้วก็พยายามแกะแขนไอ้เปรมออกจากตัว


"เออๆ ไปก็ได้ว๊ะ เตรียมเสื้อผ้าให้กูด้วยหล่ะ" ไอ้เปรมชักสีหน้าแบบอารมณ์เสีย ที่ผมขัดจังหวะมัน แล้วก็ลุกลงจากเตียงเข้าห้องน้ำไป


ผมเองพอเป็นอิสระจากไอ้เปรมก็เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้มัน แล้วก็ขึ้นเตียงห่มผ้านอน ชิงหลับก่อนที่ไอ้เปรมจะอาบน้ำเสร็จแล้วออกมากวนตีนผมอีกรอบ


ไอ้เปรมอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ได้ยินเสียงมันผิวปากอย่างอารมณ์ดี ผมยังไม่หลับแต่ก็แกล้งทำเป็นหลับ ไม่งั้นโดนไอ้เปรมกวนอีกแน่ๆ


"ไอ้เฟรม ไอ้เฟรม" เสียงไอ้เปรมเรียกผม แต่ผมก็นิ่ง


"หลับง่ายจังว๊ะ งั้นกูปิดไฟนอนเลยนะ" ไอ้เปรมบ่นผม แล้วมันก็ปิดไฟ ก่อนที่จะขึ้นเตียงมานอนข้างๆผม


จุ๊บ....!!!!!

"ฝันดีนะครับ ว่าที่แฟนผม" ไอ้เปรมฉวยโอกาสจุ๊บแก้มผม แล้วก็กระซิบข้างๆหูผม แบบนี้ผมคงนิ่งต่อไปไม่ได้


"เพ้อเจ้อ ใครแฟนมึง นอนไปเลย" ผมพลิกตัวผลักไอ้เปรมจนมันหงายหลังลงไปบนเตียง


"เห๊อะ..มึงนี่เล่นตัวจังว๊ะ" ไอ้เปรมว่าผม


"ขี้เกียจทะเลาะกับมึงละ กูนอนละนะห้ามกวน" ผมบอกไอ้เปรมแล้วก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้มัน


"คนอย่างเปรมไม่เคยตามตื้อใครนะครับ" ไอ้เปรมพูดขึ้นมา


"แล้วมาตามตื้อกูทำไม" ผมถามมัน


"ก็กูชอบมึงไง"...


คำตอบของไอ้เปรมทำให้ผมต้องเงียบ หัวใจเต้นแรง จนต้องข่มความรู้สึกของตัวเองให้นิ่ง ไม่ต่อปากต่อคำกับมันอีก




......ตอนเช้าผมรีบตื่นแต่เช้า เพราะวันนี้รุ่นพี่เรียกซ้อมหรีดเป็นวันสุดท้ายและเป็นการซ้อมใหญ่ จำลองสถานการณ์เหมือนจริงหมดทุกอย่าง เพราะอีกสองวันจะเป็นวันสุดท้ายของการแข่งขันกีฬาเฟรชชี่แล้ว และก็เป็นวันแข่งผู้นำเชียร์ของสถาบันด้วย ผลงานผู้นำเชียร์ของคณะผมก็ทำมาดีไม่แพ้กัน สลับกันแพ้ชนะกับคณะวิศวะมาตลอด ผลงานสูสีคู่คี่กันมาตลอด ถือว่าเป็นทีมไม้เบื่อไม้เมากันเลยทีเดียว ปีนี้ผมจะต้องเอาแชมป์ผู้นำเชียร์กลับมาให้คณะวิทยาศาสตร์ให้ได้


"เปรม กูไปก่อนนะวันนี้ซ้อมหรีดหว่ะ" ผมเขย่าตัวปลุกไอ้เปรมที่ยังคงนอนห่อตัวอยู่ในม้วนผ้าห่ม


"มึงจะไปไหน เช้าขนาดนี้" ไอ้เปรมงัวเงียตื่นขึ้นมาถามผม


"เช้าเหี้ยไร นี่จะแปดโมงแล้ว กูมีซ้อมใหญ่อ่ะ ถ้ามึงจะกลับบ้านก็เอากุญแจห้องกูฝากไว้ที่ลุงยามหน้าหอก็ได้นะ กูไปละ" ผมบอกไอ้เปรม


"เดี๋ยว มึงซ้อมที่ไหนอ่ะ"


"ลานเชียร์คณะ กูไปก่อนนะ"


ผมบอกไอ้เปรมแล้วก็เปิดประตูห้องออกมา ไอ้เบสโทรมาหาผมพอดี


"ตื่นยังเนี่ย" ไอ้เบสถามผม


"ตื่นแล้ว กำลังออกจากหอ"


"เออ กูรออยู่หน้าเซเว่นซอยมึงละ" ไอ้เบสบอกผม แล้วมันก็วางสายไป


ผมรีบเดินไปหาไอ้เบส ไอ้ตี๋ล่ำยืนรออยู่ที่หน้าเซเว่น


"อ่ะกินก่อน จะได้ไม่หิว" ไอ้เบสส่งถุงใส่ซาลาเปากับนมมาให้ผม ผมก็รับมากิน


"ขอบใจนะ" ผมบอกไอ้เบส พร้อมกับหยิบซาลาเปาขึ้นมากิน


"เชี่ย โคตรร้อน" ผมทำซาลาเปาร่วงจากมือหล่นลงบนพื้นเพราะความร้อน ก่อนจะก้มลงไปเก็บ


"ไม่ต้องเก็บขึ้นมากิน ทิ้งไปเลยเดี๋ยวกูไปซื้อให้ใหม่ รอแป๊บนะ" ไอ้เบสบอกผมพร้อมกับวิ่งไปซื้อซาลาเปาชิ้นใหม่มาให้ผม


"ไง เมื่อคืนกับไอ้เปรมถึงกับหมดแรงเลยหรอว๊ะ" ไอ้เบสแซวผมพลางยื่นถุงใส่ซาลาเปาชิ้นใหม่มาให้


ผมหันไปมองหน้าไอ้ตี๋ล่ำ ด้วยสีหน้า งงๆ


"มึงพูดไรเนี่ย" ผมถามไอ้เบส


"อ่าว ก็เมื่อคืนกูเห็นมึงเข้าหอไปพร้อมไอ้เปรมอ่ะ ถึงว่ารีบทำการบ้านรีบกลับ นัดกันไว้นี่เอง" ไอ้เบสแซวผมอีก


"กูไม่ได้นัด แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรกับไอ้เปรมด้วย ถ้ามึงคิดว่ากูง่ายขนาดนั้น มึงคิดผิด เอาคืนไปกูไม่กินละ" ผมว่าไอ้เบสแล้วก็เอาถุงซาลาเปายัดคืนใส่มือไอ้เบสแล้วก็เดินหนีมันออกมา


ไอ้ตี๋ล่ำก็เดินตามผมมา


"ไอ้เฟรม มึงโกรธกูหรอ กูก็แค่แซวเล่นอ่ะ"


"แต่คำที่มึงพูด มึงดูถูกกู" ผมบอกไอ้เบส


"ป่าวเลย กูไม่ได้ดูถูกมึง กูขอโทษที่ทำให้มึงเข้าใจผิด" ไอ้เบสบอกผมแล้วมันก็วิ่งตามมาจนถึงตัวผม


"ไอ้เฟรมกูขอโทษ มึงอย่าเงียบดิว๊ะ" ไอ้เบสยังคงขอโทษผม


ผมก็นิ่งเงียบ เพราะโกรธที่มันคิดว่าผมนัดไอ้เปรมเพื่ิอมาทำอะไรกัน

"ไอ้เฟรม อย่าเงียบดิ"


ผมเดินเงียบๆ ไม่พูดอะไรกับไอ้เบสอีก ไอ้เบสเองก็เงียบไป แต่ก็ยังคงเดินข้างๆผม จนไปถึงลานเชียร์ รุ่นพี่ก็เรียกรวมตัวเพื่อซักซ้อม


"เฟรม มึงกำลังโกรธกู แต่ยังไงเราก็ต้องเต้นด้วยกัน มึงทำให้เต็มที่นะ ไม่งั้นงานจะออกมาไม่ดี" ไอ้เบสพูดเตือนสติผม


"กูรู้ว่าอันไหนงาน อันไหนเรื่องส่วนตัว" ผมบอกไอ้เบสแล้วก็เดินหนีมันออกมา


พอเริ่มซ้อม ผมก็พยายามปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ การซ้อมในช่วงแรกผ่านไปได้ด้วยดี จนมาถึงช่วงที่เซอร์วิสแฟนๆ ที่ผู้ชายกับผู้ชายต้องเต้นด้วยกัน ซึ่งเป็นไม้ตายที่ลับสุดยอดที่จะเอาออกมาเรียกคะแนนจากกรรมการและบรรดาแฟนๆหนุ่มวายสาววาย ผมต้องเต้นคู่กับไอ้เบส ช่วงแรกผมยังเต้นไม่ค่อยดี ก็โดนรุ่นพี่ดุไปตามระเบียบ คนที่ควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าก็คือไอ้เบส มันทำหน้าที่ได้ดี


ช่วงพักการซ้อม ผมหลบออกมานั่งคนเดียวเงียบๆเพื่อทำสมาธิบวกกับรู้สึกนอยด์นิดๆที่โดนรุ่นพี่ดุเอาเมื่อกี้

ไอ้เบสเดินเข้ามานั่งข้างๆผม ผมลุกขึ้นเพื่อจะหนีมัน แต่ไอ้เบสเอามือมันมาจับข้อมือผมเอาไว้ไม่ให้ลุกหนีไปไหน


"เฟรม มึงอย่าหนีกูไปไหนดิว๊ะ" ไอ้เบสบอกผม ผมค่อยๆนั่งกลับลงไปเหมือนเดิม


"ในทีมนี่ก็มีมึงที่กูสนิทมากที่สุด ถ้ามึงไม่คุยกับกูแล้วกูจะคุยกับใคร" ไอ้เบสบอกผม ผมก็ยังคงเงียบ


"กูขอโทษที่เมื่อเช้ากูปากไม่ดีเอง กูไม่ได้ตั้งใจพูดให้มึงรู้สึกไม่ดี กูขอโทษจริงๆ"

"กินซาลาเปาก่อนมั๊ย เดี๋ยวกูเอาไปอุ่นให้" ไอ้เบสบอกผม


"มึงจะอุ่นยังไง" ผมหันไปถามมัน


"นี่ไง กูกอดไว้เดี๋ยวก็อุ่นเอง" ไอ้เบสพูดแล้วมันก็เอาถุงใส่ซาลาเปาเข้าไปกอดแนบไว้กับหน้าอกของมัน


"บ้าแล้วมึงเนี่ย เอามากูหิวแล้ว" ผมว่าไอ้ตี๋ล่ำแล้วก็ดึงถุงซาลาเปาจากอ้อมกอดของมันมาแกะกิน


ไอ้เบสมองการกระทำของผมแล้วมันก็ยิ้มออกมา


"หายโกรธกูได้แล้วนะ" ไอ้เบสพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมบนหัวของผม


"ทะลึ่งละมึง" ผมว่าไอ้เบสแล้วก็ปัดมือมันออก จังหว่ะนั้นทำให้ผมสำลักซาลาเปา เพราะติดคอ เลยไอออกมา


ไอ้เบสเห็นก็รีบวิ่งไปเอาน้ำมาให้ผม


"อ่ะกินน้ำก่อน เห็นมั๊ยสำลักเลยมึง" ไอ้เบสดุผมพร้อมกับส่งแก้วน้ำมาให้


ผมรับน้ำมากลั้วคอแล้วก็นั่งเงียบๆ ไอ้เบสเองก็เงียบไปเช่นกัน ผมกับไอ้เบสนั่งเงียบๆอยู่อย่างนั้นจนรุ่นพี่เรียกซ้อมอีกรอบ
รอบนี้ผมกับไอ้เบสเต้นด้วยกันได้ดีมาก คงเป็นเพราะความขุ่นใจที่ผมมีต่อไอ้เบสลดลงไป ก็เลยทำให้ความรู้สึกกลับมาเหมือนเดิม ไอ้เบสเองก็ดูผ่อนคลายมากขึ้นเช่นกัน

รุ่นพี่ให้ซ้อมการเต้นคู่ชายชายนี้แค่ไม่กี่รอบ เพราะต้องเก็บเอาไว้เป็นความลับ กลัวว่าจะมีสายสืบจากคณะอื่นมาเห็น  เลยทำให้พวกผมต้องตั้งใจกันมากขึ้น เพราะซ้อมน้อยรอบ ผมกับไอ้เบสทำได้ดี จนรุ่นพี่ถึงกับออกปากชมไม่หยุด และถึงกับมั่นใจว่า การเต้นรอบนี้จะเรียกคะแนนจากกรรมการได้เยอะและจะชนะผู้นำเชียร์ของสถาบันในปีนี้

พักซ้อมช่วงเย็น รุ่นพี่ปล่อยให้ออกมากินข้าว พร้อมกับนัดอีกรอบตอนหนึ่งทุ่มเพื่อเก็บรายละเอียดการซ้อมครั้งสุดท้าย เตรียมตัวแข่งจริงในอีกสองวันข้างหน้า


ผมโทรหาไอ้เปรม ไอ้เปรมยังคงอยู่ที่ห้องผม


"เปรม นี่มึงยังไม่กลับบ้านอีกหรอว๊ะ" ผมถามมันเมื่อรู้ว่าไอ้จอมกวนยังคงอยู่ที่ห้องผม


"อือ ยังไม่กลับอ่ะ กูรอตากผ้าให้มึงเนี่ย มึงซ้อมเสร็จละหรอ"


"ห๊ะ ตากผ้า นี่มึงซักผ้าให้กูหรอ"


"เออ กูอยู่เฉยๆไม่รู้จะทำอะไรเลยเอาผ้ามึงไปซักให้อ่ะ มึงซ้อมหรีดกลับมาจะได้พักผ่อน"


"เอ่อ มึงนี่นะ เฮ้อ...." ผมถอนหายใจออกมา ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ


"แค่นี้แหล่ะ กูจะไปตากผ้าละ"


"เดี๋ยวไอ้เปรม มึงจะกินข้าวมั๊ย กูกำลังกลับไปกินข้าวแถวๆหออ่ะ"


"กินดิ เดี๋ยวตากผ้าเสร็จแล้วจะลงไป" ไอ้เปรมบอกผมแล้วมันก็วางสายไป


ผมเดินมาถึงร้านข้าวพร้อมกับไอ้เบสแล้วก็เพื่อนหรีดคนอื่นๆก็มากินร้านเดียวกัน ซักพักไอ้เปรมก็ตามมาที่ร้านข้าว ไอ้เบสเห็นไอ้เปรมก็เรียกให้มานั่งด้วยกัน


"อ้าวเปรม ได้ข่าวว่าเมื่อวานไปฟัดกับเด็กวิศวะมาหรอ เบสด้วย เราก็ลืมถามมัวแต่ซ้อม" เพื่อนผู้หญิงถามไอ้เบสกับไอ้เปรม


"ดูดิ สุดหล่อของเราปากช้ำเลย"


"แหะ แหะ ก็นิดหน่อยครับ ไอ้เบสแหล่ะทำให้วิดวะแพ้ เลยโดนตามมาหาเรื่อง" ไอ้เปรมโยนเรื่องไปให้ไอ้เบส


"แหม่ กูก็หนักใจนะเว๊ย โยนเข้าก็ชนะ โดนวิดวะต่อย โยนไม่เข้าก็แพ้ โดนเพื่อนด่า เผลอๆมึงอ่ะจะต่อยกูไอ้เปรม" ไอ้เบสบอกไอ้เปรม ไอ้เปรมก็หัวเราะ

"เป็นกูอยู่ตรงจุดนั้นก็ขอชนะไว้ก่อนหล่ะว๊ะ วิดวะจะมาต่อยก็เรื่องของมัน กูไม่กลัวหรอก" ไอ้เปรมบอกเพื่อนๆ


หลังจากพวกผมกินข้าวกันเสร็จ ไอ้เปรมก็ขอตัวกลับบ้าน ส่วนพวกผมก็ไปซ้อมกันต่อจนเกือบๆห้าทุ่มก็เลิกซ้อม ผมเดินกลับหอพร้อมไอ้เบสแล้วก็เพื่อนๆที่อยู่หอใกล้ๆกัน


"ไอ้เฟรม มึงง่วงยัง ไปกินนมอุ่นๆกันก่อนป๊ะ" ไอ้เบสชวนผม


"อือ ก็ดีเหมือนกันจะได้นอนหลับสบาย"

ผมกับไอ้เบสเดินไปที่ร้านนม แล้วก็สั่งนมมานั่งกินกัน


"เฟรม มึงหายโกรธกูจริงๆใช่มั๊ย" ไอ้เบสถามผม


"อือ หายแล้ว โกรธนานทำไม น่าเบื่อ อีกอย่างกูก็ไม่ได้ทำอย่างที่มึงคิดซ๊ะหน่อย"


ไอ้เบสได้ยินที่ผมตอบมันก็ยิ้ม


"ไม่ได้ทำก็ดีแล้ว อีกสองวันจะแข่งแล้วตื่นเต้นหว่ะ"


"อือ กูก็ตื่นเต้น แต่พอแข่งหรีดเสร็จก็ถ่ายหนังสั้น อันนั้นกูว่าตื่นเต้นกว่าอีก"


"กูนี่อยากให้ถึงวันถ่ายหนังสั้นเร็วๆ จะได้จูบมึงบ่อยๆ" ไอ้เบสบอกผมแล้วก็หัวเราะ


"มึงอย่าเว่อร์ คงไม่มีฉากจูบบ่อยขนาดนั้นหรอก"


"ยังไงก็ได้จูบหล่ะว๊ะ กูจะขอพี่เค้าเล่นจูบจริงเลยหล่ะ ไม่ต้องใช้มุมกล้อง ฮ่าๆ"


"เว่อร์จริงๆมึงเนี่ย" ผมว่ามัน ไอ้ตี๋ล่ำตรงหน้าก็อมยิ้ม

หลังจากกินนมเสร็จ ไอ้เบสก็เดินมาส่งผมที่หอ


"กูนอนด้วยได้มั๊ย" ไอ้เบสถามผม


"ไม่ กลับไปนอนห้องมึงเลย" ผมบอกมัน ไอ้เบสก็พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ




"ป่ะ ขึ้นห้องกัน" ไอ้เบสกอดคอพาผมขึ้นห้อง


"อะไรของมึงเนี่ย กูบอกว่าไม่ไง กลับไปนอนห้องมึงเลย" ผมพยายามขัดขืนไอ้ตี๋ล่ำแต่ก็ไม่เป็นผล


"ไอ้เปรมนอนได้ กูก็ต้องนอนได้ดิ" ไอ้เบสกระซิบบอกข้างๆหูผม แล้วก็กอดคอพาผมเข้าหอ
.
.
.
.
**สวัสดีครับ คนเขียนเองนะคร๊าบ ต้องขอโทษคนอ่านด้วยที่เนื้อเรื่องช่วงนี้ไม่ค่อยจะฮาร์ดคอร์ แบบแนว 18+ เหมือนอย่างชื่อเรื่องซักเท่าไหร่ ยังไงก็อย่าเพิ่งเลิกติดตามกันนะครับ ขอบคุณมากๆครับ สำหรับกำลังใจและคำคอมเม้นต์จากทุกๆคน ขอบคุณมากๆครับ^^

[paiii]

 

[yowyow]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เปรม เอาจริงนะ ที่จะจีบเฟรม เนี่ย
"คนอย่างเปรมไม่เคยตามตื้อใครนะครับ" ไอ้เปรมพูดขึ้นมา
"แล้วมาตามตื้อกูทำไม" ผมถามมัน
"ก็กูชอบมึงไง"...
เปรมเอา ใจเฟรมซักผ้า ตากผ้า ให้ด้วย

เบส  ก็เอาใจเฟรม ซื้อซาละเปาร้อนๆให้
แล้วที่เห็นเปรม เฟรม เดินเข้าหอด้วยกันเมื่อวาน
เลยตั้งใจแซวเฟรม เลยโดนเฟรมโกรธ
มีไม่ยอมแพ้เปรมด้วย  "ไอ้เปรมนอนได้ กูก็ต้องนอนได้ดิ"
เฟรม ปวดหัวปะเนี่ย ทั้งเปรม ทั้งเบส พันพัวรอบตัว
     

[Dee^daY]

ติดตามตอนต่อไป ..

[flimflam]

เปรมก็ยังคะแนนนำอยู่ดีนะรู้สึก เบสยังไม่ชัดเจนเลย

[ฟูจิซัน]

ตอนที่.17 จบลงด้วยดี


...ผมกับไอ้เบสเดินขึ้นมาถึงห้องผม ยังไม่ทันจะเปิดประตูเข้าห้อง อยู่ๆไอ้ตี๋ล่ำก็ดันตัวผมจนหลังไปติดกับกำแพงห้อง ตอนนี้ระหว่างทางเดินหน้าห้องพักบนชั้นเดียวกับผมไม่มีใครซักคนมีแค่ผมกับไอ้เบสเท่านั้น ไอ้เบสเอามือข้างหนึ่งยันกับผนังกำแพงห้องไว้ มันยืนคล่อมผมอยู่ตามแบบท่าฮิตของพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่น ส่วนผมเองตอนนี้ได้แต่ตกใจว่าไอ้เบสมันจะแกล้งอะไรผมอีก จนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง ได้แต่ก้มหน้าลงไปมองพื้น เห็นขาไอ้เบสก้าวเข้ามาจนตัวมันแทบจะติดกับตัวของผม ลมหายใจอุ่นๆของมันพ่นลงบนหัวของผม

"ฝันดีนะ" ไอ้เบสเอียงหน้าลงมากระซิบข้างๆหูของผม แล้วมันก็เดินกลับไป ปล่อยให้ผมอยู่กับความตื่นตระหนกกับการกระทำของมันเมื่อกี้


"เดี๋ยวก่อน มึงจะไปไหนอ่ะ"  ผมถามไอ้ตี๋ล่ำแล้วก็เดินตามมันลงไป


"ก็กลับไปนอนหอกูดิ" ไอ้เบสหยุดเดินแล้วหันมาตอบผม


"อ่อ เออๆ ก็เมื่อกี้มึงว่าจะนอนห้องกู"


ไอ้ตี๋ล่ำยิ้ม

"กูพูดเล่น ไม่อยากยุ่งกับเวลาส่วนตัวของมึงหรอก" ไอ้เบสบอกผม

"อือ งั้น ฝันดีนะ" ผมบอกมันแล้วก็ยิ้มให้


ไอ้ตี๋ล่ำก็ยิ้มให้ผม


"แต่...ซักวันนึง กูก็คิดว่าจะได้ใช้เวลาส่วนตัวร่วมกับมึงนะ" ไอ้เบสบอกผมแล้วก็หันหลังเดินออกจากหอไป


ผมก็ได้แต่ยืนนิ่งกับคำพูดของมัน....เชี่ยเบส



"เฟรม..."


"ไอ่เฟรม"


"เชี่ยเฟรม" ไอ้เอ็มเพื่อนผมเข้ามาตบหัวผมเบาๆ จนผมสะดุ้ง



"อ่าว ไอ้เอ็ม มึงมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย"


"กูมานอนห้องเพื่อนอ่ะ แล้วมึงอ่ะมายืนเหม่ออะไรตรงนี้เนี่ย กูเรียกตั้งนานกว่าจะได้ยิน" ไอ้เอ็มแซวผม


"อ่อ เออ กูกำลังจะขึ้นห้องอ่ะ ไม่มีไรหรอก" ผมตอบไอ้เอ็ม มันก็มองหน้าผม แบบไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่นัก


"เออ เมื่อกี้กูเจอไอ้เบส มันมาหามึงหรอ"


"อือ ก็กูไปซ้อมหรีดด้วยกันมาอ่ะ"


"อ่อ เออ เอาที่หนึ่งมาให้ได้นะเว๊ยหรีดอ่ะ เดี๋ยวกูไปให้กำลังใจ" ไอ้เอ็มบอกผม


"เออๆ ขอบใจนะ ป่ะขึ้นห้องกันเถอะ" ผมบอกแล้วก็ชวนไอ้เอ็มเดินขึ้นห้อง


ห้องเพื่อนไอ้เอ็มอยู่ชั้นสาม ผมอยู่ชั้นสอง ก็เลยแยกกับไอ้เอ็มตรงนั้น กลับเข้ามาในห้องผมก็อาบน้ำนอน


ไอ้เปรมไลน์มาหาผม


:กูถึงบ้านแล้วนะไอ้เฟรม GoodNight นะ อย่านอนดึกนะมึง พักผ่อนเยอะๆ:


:เออ มึงก็เหมือนกัน อย่านอนดึกนะ ขอบใจนะที่ซักผ้าให้กู ฝันดีนะ: ผมตอบไอ้เปรมกลับไป

.
.
.
.

และวันสำคัญของผมก็มาถึง ซึ่งก็คือวันสุดท้ายของการแข่งขันกีฬาเฟรชชี่นั่นเอง วันนี้มีพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ มีการเดินขบวนพาเหรด แข่งกรีฑา ฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ และปิดท้ายด้วยการแข่งเชียร์หรีดเดอร์

ไอ้เบสโทรมาปลุกผมตั้งแต่ตี3 เพราะรุ่นพี่นัดตี4 เพื่อไปแต่งหน้า แต่งตัว ผมเองรู้สึกกดดันนิดๆ เพราะอยากทำทุกอย่างให้ออกมาดี เพื่อนๆคนอื่นๆก็เหมือนกัน รุ่นพี่หรีดเข้ามาพูดคุยกับพวกผม พี่โฟล์คบอกพวกผมว่าให้ทิ้งความกดดันออกไปให้หมด อย่าคิดอะไรมาก ทำเหมือนอย่างกับที่ได้ซ้อมกันมา ทำให้ตัวผมเองคลายความกดดันลงไปได้บ้าง

หลังจากแต่งตัวเสร็จ ก็เป็นช่วงเวลาของการถ่ายรูปเป็นที่ระลึกครับ ก็ถ่ายรูปเล่นกันไปเรื่อยเปื่อย รอเวลาเข้าร่วมขบวนพาเหรดตอนช่วงสายๆ ผมกำลังถ่ายรูปกับเพื่อนๆ พวกดรัมเมเยอร์ก็มาถึงห้องแต่งตัวของคณะครับ ซึ่งอยู่ก็ใต้สนามกีฬานั่นแหล่ะครับ ไอ้เปรมแต่งตัวหล่อเชียววันนี้ มันเดินตรงเข้ามาหาผม ขอถ่ายรูปกับผม แต่มันไม่ได้มีกล้องเดียวน่ะสิครับ อยู่ๆก็มีใครไม่รู้มาขอถ่ายรูปคู่ของผมกับไอ้เปรม หลายกล้องเลยทีเดียว ไอ้เปรมก็แสนจะเฟรนลี่มาก ใครมาขอถ่ายมันก็ให้เค้าถ่ายทุกคน ผมมองออกไปเห็นไอ้เบสยืนมองอยู่ แต่มันก็กำลังโดนถ่ายรูปอยู่เช่นเดียวกัน อยู่ๆก็มีใครคนนึงจูงมือไอ้เบสมาเข้าเฟรมร่วมกับผมแล้วก็ไอ้เปรม


"ขออนุญาติโปรโมทหนังสั้นหน่อยนะครับ นี่เลยพระเอก นายเอกและตัวร้ายของเราครับ" พี่คนที่เป็นทีมงานหนังสั้นประกาศบอกคนแถวๆนั้น จนผมเองโคตรรู้สึกประหม่าเลย คนมาถ่ายรูปเยอะมาก จนได้เวลาพอสมควรพวกผมก็ไปเตรียมแถวเพื่อเดินขบวนพาเหรด


"เปรม สู้ๆนะ อย่ารับไม้พลาดนะเว๊ย" ผมบอกไอ้เปรมพร้อมกับตบไหล่ให้กำลังใจมัน ไอ้ดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งที่โคตรจะกวนตีน


"เออ กูไม่พลาดหรอก มึงเองอย่าพลาดก็แล้วกัน เพราะถ้ามึงพลาดมึงเสร็จกูแน่" ไอ้เปรมบอกผม


"เชี่ย คนละเรื่องละมึงอ่ะ ไร้สาระ" ผมด่ามัน ไอ้เปรมก็ยิ้มๆ


"ไอ้เฟรมมาที่ของมึงได้ละ" เสียงไอ้เบสเรียกผม ทำเอาผมรู้สึกแปลกๆเพราะรู้สึกว่ามันใช้น้ำเสียงทุ้มๆหนักๆ ผมเลยเดินกลับเข้าไปยืนข้างๆมันที่ในแถว


หลังจากเดินขบวนพาเหรดเสร็จ ก็เป็นไปตามคาด รูปของไอ้เปรมในฐานะดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของคณะวิทยาศาสตร์ออกสื่อโซเชี่ยลเร็วมากทั้งเฟซบุ๊ค ทวิตเตอร์ อินสตราแกรม รวมไปถึงรูปของผมไอ้เปรมไอ้เบสด้วย ผมเองก็รู้สึกว่าโซเชี่ยลนี่มันไวจริงๆ เพราะในขณะนั้นมีคนแอดเฟสบุ๊ค และติดตามไอจีผมเพิ่มขึ้น

ตอนบ่าย เป็นการเปิดตัวรอบแรกของหรีดแต่ละคณะ ก็เป็นการเต้นเพลงประจำสถาบันและประจำคณะ ก่อนที่จะเป็นการพักเพื่อแข่งฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศระหว่างคณะวิทยาศาสตร์และคณะวิศวะ พวกผมนั่งดูอยู่ริมสนามก็ลุ้นมาก อยากให้คณะวิทยาศาสตร์ได้ที่หนึ่ง เพราะรุ่นพี่บอกว่าคณะวิทยาศาสตร์ไม่เคยได้เข้าชิงฟุตบอลมานานมากแล้ว ปกติจะเป็นคณะวิศวะกับเกษตรที่จะเป็นคู่ชิงประจำทุกๆปี แล้วโชคก็เข้าข้างคณะวิทยาศาสตร์อีกครั้ง เมื่อคณะวิทยาศาสตร์ชนะในการยิงจุดโทษ ทำให้ได้แชมป์ฟุตบอลเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี


หลังจากการแข่งขันฟุตบอลจบลง ก็เป็นการแข่งขันที่ทุกคนรอคอยนั่นก็คือเชียร์หรีดเดอร์และสแตนเชียร์ครับ คณะของผมจับฉลากได้แข่งเป็นคณะรองสุดท้าย ก็รอนานหน่อย ใจจริงผมอยากแข่งคณะแรกเลยด้วยซ้ำ ฮ่าๆ การแสดงทั้งหมดให้เวลาคณะละ15นาที บวกลบไม่เกิน5นาที ถ้าเกินกว่านี้จะโดนหักคะแนน พอใกล้ถึงคิวคณะผมลงสนาม พวกผมก็เข้าไปนั่งทำสมาธิกันในห้องแต่งตัว ไอ้เบสนั่งเงียบๆอยู่ข้างๆผม


"ไอ้เบส กูตื่นเต้นหว่ะ" ผมเอียงหน้าไปกระซิบข้างๆหูไอ้เบส ไอ้ตี๋ล่ำหันหน้ามามองผม


"กูก็ตื่นเต้นเหมือนกัน สู้ๆนะเว๊ย เต้นไปด้วยกัน ทำทุกๆอย่างด้วยกันเหมือนอย่างที่เคยทำ" ไอ้เบสบอกผม


"อือ ขอจับมือหน่อยดิ" ผมบอกไอ้เบส เพราะรู้สึกว่าอยากได้รับความอบอุ่น


ไอ้ตี๋ล่ำยิ้มแล้วเอามือของมันมากุมสองมือของผมไว้ ทำให้มือของผมที่เย็นเพราะตื่นเต้น รู้สึกอุ่นๆ


"เฮ้ย ไอ้เบสไอ้เฟรม สู้ๆนะเว๊ย" อยู่ๆไอ้เปรมก็โผล่เข้ามา ไอ้เบสรีบปล่อยมือที่กุมมือผม


"เออ ขอบใจนะเว๊ยไอ้เปรม มึงโล่งละดิเสร็จงานละ" ไอ้เบสบอกไอ้เปรม


"เออ โคตรโล่งอ่ะ ตื่นเต้นชิบ กลัวรับไม้พลาด" ไอ้เปรมบอกไอ้เบส


"มึงสองคนเต้นให้เต็มที่เลยนะ กูรอดูตอนเต้นคู่นะเว๊ย" ไอ้เปรมบอกผมกับไอ้เบส


"เออ มึงเตรียมอิจฉากูได้เลยไอ้เปรม" ไอ้เบสบอกไอ้เปรม ไอ้เปรมก็พยักหน้าให้แบบกวนตีนๆ


ผมนั่งมองมันทั้งสองคนสลับไปมา ทำไมรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ท่ามกลางสงครามประสาท ฮ่าๆ


...ได้เวลาถึงคิวพวกผมลงไปทำการแสดง ซ้อมกันมาตั้งหลายเดือน เพื่อเต้นทั้งหมด15นาที ยังไงก็ทำเต็มที่หล่ะครับ


"สู้ๆนะพวกเรา ที่หนึ่งต้องเป็นของพวกเรา" เพื่อนๆในทีมพูดให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ทำให้สร้างความหึกเหิมขึ้นในใจของผม


พวกผมเดินเรียงแถวลงไปในสนาม ไปยืนอยู่ตรงหน้าสแตนเชียร์ของคณะวิทยาศาสตร์ เสียงกลอง เสียงสแตนเชียร์ เสียงผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์พวกผม ทำให้รู้สึกหึกเหิม ตื้นตันจนน้ำตาซึมๆ เพลงบนสแตนเชียร์เริ่ม เสียงกลองเริ่ม พวกผมก็ออกสเต็ปตามที่ได้ซ้อมกันมา คิวหรีดเดอร์ คิวนักแสดงประกอบ รันไปตามที่ซ้อมกันมา รู้สึกว่าวันนี้พวกเราทำได้พร้อมเพรียงและดีมาก ผมได้แต่เต้นไปตามที่ซ้อม หูอื้อไปหมด มันรู้สึกว่าเราทำได้ดี จนมาถึงเพลงสุดท้ายก่อนที่จะเข้าช่วงเซอร์วิสแฟนๆ หลังจากเต้นเพลงนี้จบทุกอย่างก็เงียบ  ไฟที่ส่องอยู่ดับลง หรีดเดอร์ผู้หญิงเดินกลับเข้าไปหลังฉากเหลือแต่พวกผมที่เป็นหรีดเดอร์ผู้ชาย ทุกคนเงียบกริบ คงจะรอดูว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนี้ หลังจากนั้นไฟส่องสว่างอีกครั้ง พร้อมกับเสียงกรี๊ดดังสนั่น พวกผมเริ่มเต้นไปตามจังหว่ะเพลงที่ซ้อมมา ไอ้เบสกับผมเต้นเข้ากันได้ดีมาก จนถึงท่าจบในตอนสุดท้าย อยู่ๆไอ้เบสก็เปลี่ยนจากแค่กอดผมจากด้านหลัง มาเป็นรวบตัวผมเข้าไปกอดแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาจนจมูกโด่งๆของมันชนกับปลายจมูกของผม ทำเอาหลายๆคนถึงกับกรี๊ด มันค้างท่านี้ไว้นาน จนเสียงกลองสัญญาณสุดท้ายดังขึ้น เชียร์หรีดเดอร์ผู้หญิงก็เดินออกมาสมทบกับพวกผมและพากันโค้งคำนับขอบคุณกองเชียร์และผู้ชมทุกๆคน  และก็เป็นไปตามคาด ถ้วยรางวัลอันดับหนึ่งผู้นำเชียร์กีฬาเฟรชชี่ตกเป็นของคณะวิทยาศาสตร์ครับ พวกผมดีใจกระโดดกันจนตัวลอยเลย


"โคตรดีใจอ่ะเบส" ผมเดินเข้าไปหาไอ้เบสแล้วก็กอดมันจนแน่น


"เออ กูก็ดีใจ เห็นมั๊ย พวกเราทำได้" ไอ้เบสบอกผม



"ดีใจด้วยนะเบส แหม่...ไม่เจอกันนาน เปลี่ยนมาชอบผู้ชายแล้วหรอ หรือว่าเป็นแค่การแสดง" ผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาคุยกับไอ้เบส ผมปล่อยแขนที่กอดมันออก แล้วก็ยืนข้างๆมัน ไอ้เบสเองก็ทำท่าอึกๆอักๆต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น


"สายป่าน" ไอ้เบสเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้น


ผมเดินออกมา ปล่อยให้ไอ้เบสอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เพราะรู้สึกว่าทั้งสองคนคงอยากใช้เวลาเป็นส่วนตัว



"เฮ้ย ไอ้เฟรม ดีใจด้วยนะเว๊ย เป็นไงหล่ะเสียงกรี๊ดเพียบตอนมึงเต้นกับไอ้เบสอ่ะ" ไอ้เปรมเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับผม


"เออ กูโคตรดีใจเลยที่ได้ที่หนึ่ง"


"แต่กูหึงนะเว๊ย"


"หึงไรว๊ะ" ผมหันไปถามไอ้เปรม


"ก็ที่มึงเต้นกับไอ้เบสอ่ะ แม่ง จ้องตากันจนจะได้เสียกันกลางสนามละ พวกบนสแตนเชียร์ก็กรี๊ดกันจนกูรำคาน"


"เอ้า มึงนี่เพ้อเจ้อ เค้ากรี๊ดสิดี กรรมการรู้ว่าคนชอบจะได้ให้คะแนนเยอะๆ"


"แต่กูไม่ชอบ ไม่ชอบตรงที่มึงเต้นกับไอ้เบสนี่แหล่ะ"


"อ่าว มึงนี่ก็แปลก มีสิทธิอะไรมาไม่ชอบครับก็กูซ้อมกันมาแบบนี้อ่ะ"


"ไม่ใช่อ่ะ วันที่กูไปดูมึงซ้อมมึงไม่ได้เต้นด้วยกันแบบนี้" ไอ้เปรมบอกผม


"เออ ขี้เกียจเถียงกับมึงแล้ว จะไปไหนก็ไปไป" ผมไล่ไอ้เปรม


"เออ ไล่กูนะมึง"


"ก็ไล่ดิ ขี้เกียจเถียงกับมึง"


"มึงไล่กูแล้วกูจะไปนอนกับใครอ่ะ" ไอ้เปรมบอกผมเสียงอ่อยๆ


"แล้วทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมานอนกับกู" ผมบอกไอ้เปรม


"ทำไมอ่ะ มึงมีคนมานอนด้วยแล้วหรอ"


"ป่าว ไม่มีอ่ะ"


"งั้นกูก็ไปนอนห้องมึงได้ดิ"


"เออ ได้ดิ มานอนบ่อยแบบนี้ย้ายมาอยู่หอกับกูเลยมั๊ย" ผมแกล้งแซวไอ้เปรม


"มึงบอกกูเองนะครับ เดี๋ยววันจันทร์กูขนของมาเลย" ไอ้เปรมบอกผม


"เห้ย กูล้อเล่น มึงนี่นะคิดจริงจังตลอด" ผมบอกไอ้เปรมแล้วก็หัวเราะ


"กับมึงอ่ะ กูจริงจังตลอดครับ ไม่มีคำว่าล้อเล่น" ไอ้เปรมพูดแล้วก็ทำหน้ากวนตีนๆใส่ผม ตามสไตล์ของมัน


เสียงรุ่นพี่เรียกรวม เพื่อสรุปงาน ไอ้เปรมก็อยู่รอผม เพราะมันจะไปนอนห้องผม หลังจากสรุปงานเสร็จ พวกผมก็ล้างหน้า เปลี่ยนชุด แล้วก็พากันกลับหอ ซึ่งกว่าจะเสร็จสิ้นทุกสิ่งก็เกือบๆตีหนึ่งแล้ว ผมเดินมากับไอ้เปรมแล้วก็เพื่อนคนอื่นๆ ไม่ได้รอไอ้เบส เพราะหลังจากที่สรุปงานเสร็จก็เห็นมันเดินไปกับผู้หญิงที่มาทักมันคนนั้นพร้อมกับเพื่อนๆของมัน คงจะอยู่คนละคณะ เพราะผมไม่คุ้นหน้าซักคน


ผมกับไอ้เปรมเดินมาแวะเซเว่นกันก่อนที่จะเข้าหอ เพื่อซื้อข้าวกล่องไปกิน ขี้เกียจนั่งกินที่ร้าน คนเยอะ

ขณะที่ผมกำลังเลือกข้าวกล่องอยู่ ไอ้เบสก็มายืนข้างๆผม


"ไอ้เฟรม คืนนี้กูไปนอนด้วยดิ" ไอ้เบสบอกผม


"ไปดิ ไอ้เปรมก็มานอนด้วย" ผมบอกไอ้เบส ไอ้ตี๋ล่ำก็เงียบไป


"ไอ้เปรมมานอนด้วยหรอ" ไอ้เบสถามผม

"อือ" ผมตอบไอ้เบสแล้วพยักหน้าให้มันดูไอ้เปรมที่กำลังจ่ายตังค์ตรงเค้าเตอร์ จังหว่ะนั้นไอ้เปรมเสือกหยิบกล่องถุงยางขึ้นมาดูเล่นพอดี ทำเอาไอ้เบสถึงกับชะงักไป รวมทั้งผมด้วย แล้วไอ้เปรมก็วางกล่องถุงยางลงในชั้นเหมือนเดิม พร้อมกับรับถุงใส่ของออกมาแล้วก็เดินตรงมาหาผมกับไอ้เบส


"อ่าว ไอ้เบส หายไปไหนมาเพิ่งจะเจอมึงเนี่ย ดีใจด้วยนะเว๊ยที่ได้ที่หนึ่ง" ไอ้เปรมบอกไอ้เบส


"เออ ขอบใจหว่ะ" ไอ้เบสขอบใจไอ้เปรม


"งั้น กูไปก่อนละ ไว้เจอกัน" ไอ้เบสบอกผมกับไอ้เปรมแล้วมันก็หยิบข้าวไปจ่ายตังค์ ผมก็มองตามไอ้ตี๋ล่ำไป


"อ่าว แล้วมึงอ่ะยืนบื้ออยู่ทำไม ไหน ได้ข้าวยังจะกินไรเนี่ย" ไอ้เปรมว่าผมแล้วมันก็มองหาข้าวในมือของผม


"ได้แล้วนี่ไงข้าวผัดปู" ผมบอกไอ้เปรมแล้วก็คว้ากล่องข้าวจะเอาไปเวฟ


"เดี๋ยว ไหนข้าวผัดปูของมึงอ่ะ นี่มันเกี๊ยวน้ำชัดๆ" ไอ้เปรมคว้าข้อมือผมเอาไว้แล้วหยิบกล่องเกี๊ยวน้ำออกจากมือของผม


"มึงเป็นไรเนี่ยไอ้เฟรม มึนชิบ" ไอ้เปรมเอากล่องเกี๊ยวน้ำตบหัวผมเบาๆแล้วก็วางเก็บไว้ที่เดิม ก่อนที่มันจะหยิบกล่องข้าวผัดปูไปจ่ายตังค์ให้ผมที่เค้าเตอร์
.
.
.
.

:พรุ่งนี้ไปกินข้าวกลางวันไลน์มาชวนกูด้วยนะ: ไอ้เบสไลน์มาบอกผม


:อือ โอเค ฝันดีนะ: ผมตอบไอ้เบสไป


:กูคงฝันไม่ดีหรอก มึงอ่ะแหล่ะฝันดีนะ:


:มึงเป็นไรเนี่ย: ผมถามไอ้เบสเพราะมันตอบกลับมาแปลกๆ


:เออ ไม่มีไรหรอก พรุ่งนี้เจอกันตอนกินข้าว: ไอ้เบสตอบผม

:เออ โอเคๆ: ผมตอบไอ้ตี๋ล่ำกลับไป แต่ในใจก็ยังรู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่ไอ้เบสพิมพ์ตอบกลับมา


"ปายยย กลับห้องกันดีกว่า กินข้าวแล้วจะได้นอน กูโคตรจะง่วงเลยครับ" ไอ้เปรมจอมกวนเดินมากอดคอผม พาผมกลับหอ
.
.
.

[paiii]

กรี้ดดดดด คือดี รอจ้าารอออออ

[TanyaPuech]

ติดตาม

[mkianit]

เบสเอาแต่เก็บเงียบ ไม่รุกเล้นยนย,

[flimflam]

กลัวเปรมจะอกหักกก

[yowyow]

 

[ฟูจิซัน]

ตอนที่.18 วันพักผ่อน


....ผมกับไอ้เปรมเดินกลับมาถึงห้อง ไอ้เปรมก็จัดการเอาข้าวที่ซื้อมาออกมานั่งกิน พร้อมกับเปิดทีวีดูไปด้วย ส่วนผมก็เปลี่ยนเสิื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำ ไอ้เปรมหันมาเห็นผมจัดแจงจะอาบน้ำมันก็เอ่ยปากถาม

"อ่าว มึงไม่มากินข้าวก่อนอ่ะ" ไอ้เปรมถามผม

"ไม่อ่ะ กูอยากอาบน้ำจะแย่ละ อาบเสร็จเดี๋ยวออกมากิน" ผมบอกไอ้เปรม มันก็พยักหน้าเข้าใจแล้วก็หันไปกินข้าวต่อ


ผมอาบน้ำเสร็จออกมาก็มานั่งกินข้าว ไอ้เปรมก็เข้าไปอาบน้ำ แล้วก็พากันปิดไฟขึ้นเตียงครับ


"เออ ไอ้เฟรม ผู้หญิงคนนั้นอ่ะแฟนไอ้เบสหรอว๊ะ" ไอ้เปรมเอ่ยปากถามผมขึ้นมาในความมืดสลัว ก่อนที่มันจะเอาแขนยาวของมันรวบคอผมให้เข้าไปนอนหนุนไหล่กว้างของมัน


"มึงจะทำไรเนี่ย ปล่อย กูนอนหนุนหมอนได้" ผมว่าไอ้เปรมแล้วก็จับแขนที่มันกอดคอผมอยู่ออกไป มันก็ทำจิ๊จ๊ะปากนิดนึง ฮ่าๆ


"เออๆ จะไปนอนตรงไหนก็ไปเลย แต่มึงยังไม่ตอบคำถามกูเลยนะ" ไอ้เปรมว่าผมแล้วก็ผลักผมออกจากตัวมันเบาๆ


"คำถามไรว๊ะ"


"ก็ เมื่อกี้กูถามมึงว่า ผู้หญิงที่ยืนคุยกับไอ้เบสอ่ะ แฟนไอ้เบสหรอ"


ผมได้ยินคำถามก็เงียบ เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เค้าแค่อาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้


"ไม่รู้หว่ะ เพื่อนกันมั้ง ไม่เคยได้ยินมันพูดถึงเลยนะ"

"อ่อ เออๆ"


"มึงถามทำไมเนี่ย"


"ป่าว กูก็แค่อยากรู้" ไอ้เปรมบอกผม


"กูนอนละนะ ง่วงละ ห้ามแกล้ง" ผมพูดดักไอ้เปรมไว้ก่อน เพราะมันมานอนทีไรชอบแกล้งผมตลอด กว่าจะได้นอนก็ต้องรบกันมันจนเหนื่อย


"ไอ้เฟรม" เสียงไอ้เปรมเรียกผมแบบ น้ำเสียงออดอ้อน


"อือออ มีไรอีก"


"เมื่อไหร่มึงจะ..เอ่อ....เมื่อไหร่มึง.." ไอ้เปรมพูดแล้วก็เงียบไป เหมือนไม่กล้าพูดต่อ


"อะไรของมึงเนี่ยไอ้เปรม มีไรก็พูดมา"


"เมื่อไหร่กูจะได้...เอ่อ...ได้ทำแบบนั้นกับมึงอีกอ่ะ" ไอ้เปรมบอกผม


เชี่ยยยยเปรม...มึงทำหัวใจกูเต้นแรงอีกละ //// ผมคิดในใจ


"ไม่รู้หว่ะ ต่อไปก็ต้องถ่ายหนังสั้นด้วยกัน เราอย่าเพิ่งทำอะไรแบบนั้นเลยหว่ะ กูกลัวว่าจะทำออกมาได้ไม่ดีอ่ะ" ผมบอกไอ้เปรม


"ทำไม มึงกลัวว่าทำแล้วมึงจะหลงรักกูหรอว๊ะ" ไอ้เปรมถามผม


"หรือว่าที่มึงทำกับกูไม่ใช่เพราะความรักอ่ะ" ผมถามมันกลับไป ไอ้เปรมก็เงียบไป


"กูอ่ะยอมรับนะเว่ย ว่าที่ทำไปส่วนหนึ่งก็มาจากความอยาก คนเราแม่งก็มีอารมณ์แบบนั้นเหมือนกันทุกคนแหล่ะหว่ะ แต่ส่วนนึงมันก็มาจากความชอบป๊ะว๊ะ ถ้ากูไม่ชอบมึงกูคงไม่ทำให้มึงหรอก" ผมบอกไอ้เปรม


"แต่พอเสร็จ มึงก็หายชอบกู" ไอ้เปรมบอกผม


"อือ ก็ไม่รู้หว่ะ พอมีอารมณ์ก็ชอบอ่ะ แต่พอเสร็จมันก็หมดอารมณ์"


"เออ กูเข้าใจ" ไอ้เปรมบอกผม


"กูบอกมึงตรงๆเลยนะไอ้เปรม กูก็ไม่ใช่คนดีอะไร ด้านมืดของกูที่มึงยังไม่รู้อีกเยอะ ถ้ามึงรู้มึงคงเลิกคบกูอ่ะ"


"หมายความว่า มึงไม่ได้เคยทำอย่างนั้นกับกูแค่คนเดียวใช่ป๊ะ" ไอ้เปรมถามทีเล่นทีจริง


ผมนอนพลิกตัวตะแคงหันหน้าไปหาไอ้เปรม ที่ตอนนี้กำลังนอนหงายเอามือผสานกันไว้ที่ท้ายทอย แสงไฟจากนอกระเบียงส่องเข้ามาทำให้เห็นว่ามันกำลังนอนลืมตามองเพดานอยู่


"ใช่ กูเคยทำอย่างนั้นกับคนอื่น"


"แค่ภายนอกเหมือนที่ทำกับกูใช่ป๊ะ หรือมีมากกว่านั้น"


"อืม ก็แค่ภายนอกอ่ะ กูยังไม่เคยทำอะไรเกินกว่านั้น"  ผมตอบไอ้เปรม คราวนี้ไอ้เปรมเงียบไปนาน


ผมเองก็หัวใจเต้นแรงเหมือนกัน เพราะไม่รู้ว่าหลังจากที่บอกไปแล้ว ไอ้เปรมจะคิดยังไงกับผม


"มึงรู้เกี่ยวกับกูหมดแล้ว มึงเลิกคบกูก็ได้นะไอ้เปรม กูไม่ว่าหรอก กูเข้าใจเพราะกูก็ไม่ใช่คนดีอะไร กูถึงต้องบอกมึงให้รู้ไว้ก่อน ถ้ามึงรับไม่ได้ในส่วนนี้ของกู แล้วจะเลิกคบกู กูก็ไม่ว่าหรอก" ผมบอกไอ้เปรม


"ไม่หรอก กูไม่เลิกคบมึงหรอกไอ้เฟรม กูรับได้"


"มึงอย่าฝืนตัวเอง รับไม่ได้ก็คือรับไม่ได้ บอกกันตรงๆก็ได้"


"ไม่ กูรับได้ แต่กู...แค่กำลังเสียใจที่ทำแบบนั้นกับมึง คือกูหมายความว่า กูน่าจะเริ่มต้นกับมึงดีกว่านี้ ไม่ใช่เริ่มจากการเล่นสนุกกันวันนั้น มึงเข้าใจกูใช่ป๊ะ"


"อือ กูเข้าใจ"


"แล้วมึงอ่ะเข้าใจกูหรือยัง ว่า เพราะกูมีด้านมืดแบบนี้ ก็เลยปฏิเสธทุกครั้งที่มึงหาเรื่องที่จะเป็นแฟนกับกูอ่ะ"


"แล้วทำไมมึงจะเป็นแฟนกับกูไม่ได้ว๊ะ" ไอ้เปรมพลิกตัวหันมาถามผม


"อ่าว ก็กูมีด้านมืดแบบนี้อ่ะ กูรู้ตัวว่าเป็นคนไม่ดีไปแล้ว ใครๆก็ไม่อยากให้แฟนตัวเองไปทำอะไรแบบนั้นกับคนอื่นใช่ป่าวว๊ะ กูรู้ตัวว่ากูเป็นแบบนั้น ก็ไม่อยากทำมึงเสียใจ กูเป็นแฟนที่ดีของมึงไม่ได้ไง"


"การที่ไปมีอะไรกับคนอื่น มึงก็เรียกตัวเองว่าเป็นคนไม่ดีแล้วหรอว๊ะ มึงอ่ะคิดมากไอ้เฟรม" ไอ้เปรมบอกผม


"แล้วทำไมวันนี้มึงกล้าบอกกู" ไอ้เปรมถามผม


"ก็....กูอยากบอกอ่ะ มึงเป็นเพื่อนกู ถ้ากูบอกแล้วมึงรับได้ กูก็สบายใจ"


"รับได้ดิ กูรับได้เสมอแหล่ะไอ้เฟรม ให้กูกอดได้มั๊ย" ไอ้เปรมบอกผมแล้วมันก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด


ตอนนี้หน้าของผมแนบอยู่กับหน้าอกอุ่นๆของไอ้เปรม ไอ้เปรมกอดผม มืออีกข้างก็เอามาลูบหัวผม


"กูสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของมึงตลอดไป แต่ในอนาคต สถานะอาจจะเปลี่ยนนะเว๊ย มึงเลิกว่าตัวเองได้ละว่าเป็นคนไม่ดีอ่ะ กูอยากรักมึง กูอยากเป็นแฟนกับมึง" ไอ้เปรมบอกผม


"ไอ้เปรม ขอบใจนะ ที่มึงเข้าใจกู ส่วนเรื่องเป็นแฟนมึงอย่าเพิ่งคิดเลยหว่ะ"

"เออๆ กูไม่คิดก็ได้ ตามใจมึง ถ้างั้นตอนนี้กูก็สนุกกับมึงได้ใช่ป๊ะ" ไอ้เปรมพูดแล้วก็เอามือมาจับคางผมให้เชิดหน้าขึ้นไปหามัน ก่อนที่มันจะประกบปากประทับริมฝีปากลงมาที่ปากของผม

"อือ..." ผมครางออกมาเบาๆ เพราะตอนนี้ไอ้เปรมเลื่อนหน้าลงไปพรมจูบไปตามซอกคอของผม


ผมเอาสองมือประกบจับแก้มของมันไว้ เพื่อหยุดการกระทำ ไอ้เปรมก็ชะงัก แล้วเงยหน้ามามองผม


"เข้าเรื่องจนได้นะมึง หยุดเลย"


"หยุดได้ไง กูแข็งแล้วเนี่ย" ไอ้เปรมพูดแล้วก็แอ่นตรงเป้ากางเกงของมันมาโดนหน้าขาของผม ทำให้ผมรู้ว่ามันไม่ได้ใส่กางเกงในแน่นอน เพราะท่อนแข็งของมันสัมผัสกับต้นขาของผมจนรู้สึกอุ่นๆ


"เชี่ยเปรม หยุดเลยมึง"


"กูหยุดไม่ได้แล้ว แข็งแล้ว มึงต้องช่วยกู"


"ไม่ ไปห้องน้ำนู่นไป" ผมบอกมันแล้วก็ผลักมันให้ออกจากตัวของผม


"ไอ้เฟรมมมมม มึงทำไมใจร้ายจังว๊ะ" ไอ้เปรมว่าผม แล้วมันก็พลิกตัวไปนอนหงาย ทำให้เป้าของมันโด่ตุงออกมาอย่างเห็นได้ชัด


ผมแกล้งเอามือไปตบตรงเป้าของมันเบาๆ


"อู๊ยยยย เชี่ยเฟรม เจ็บนะเว๊ย ไม่ช่วยแล้วยังมาแกล้งกูอีก"


"ฮ่าๆ ก็กูบอกแล้ว ไปว่าวในห้องน้ำนู่น"


"ไม่ มึงมานี่เลยไอ้เฟรม" ไอ้เปรมพูดแล้วมันก็รวบตัวผมเข้าไปกอดโดยที่ตัวของมันประกบอยู่ด้านหลังของผม ผมรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของมันที่ทิ่มอยู่ตรงซอกขาด้านหลังของผม ไอ้เปรมกอดผมจนแน่น


"มึงอย่าขยับ อย่าเพิ่งขัดใจกู กูขอนอนกอดมึงแบบนี้จนเช้าเลย" ไอ้เปรมบอกผมแล้วมันก็คลายอ้อมกอดที่กอดผมอยู่ไม่ให้ผมรู้สึกแน่นจนเกินไป ผมก็ยอมปล่อยให้มันนอนกอดแบบนี้จนหลับไป



...ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมา ไอ้เปรมกำลังยืนแต่งตัวอยู่


"อ่าว ตื่นแล้วหรอ กูว่าจะปลุกมึง"


"มึงตื่นเช้าจังว๊ะ จะรีบไปไหนเนี่ย" ผมถามไอ้เปรม


"แม่กูโทรมาให้พาไปธุระอ่ะ กูเลยต้องกลับ ตอนแรกว่าจะอยู่เดินตลาดนัดตอนเย็นกับมึงก่อน" ไอ้เปรมบอกผม


"เออๆ เดี๋ยวกูลงไปเปิดประตูให้" ผมบอกไอ้เปรมแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ ดูไอ้เปรมแต่งตัวไปเรื่อยเปื่อย


"ไอ้เฟรมป่ะ กูเสร็จละ" ไอ้เปรมเดินมาดึงแขนผมให้ลุกจากเตียง

ผมก็ลุกไปหยิบกุญแจห้อง ก่อนออกจากห้องไอ้เปรมก็กอดผมอีก


"ไอ้เฟรม กูขอมานอนกับมึงบ่อยๆนะ ได้ป๊ะ" ไอ้เปรมเอาคางมาเกยกับไหล่ของผม


"อือ ได้ดิ มึงก็มานอนบ่อยอยู่แล้วนี่"


"ดีมากครับ" ไอ้เปรมตอบผมแล้วก็แอบหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่


"เชี่ยเปรม มึงนี่นะ ฉวยโอกาสชิบ"


"ไม่ฉวยก็ไม่ใช่เปรมสิคร๊าบ ฮ่าๆ" ไอ้เปรมหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะเปิดประตูออกไปจากห้องของผม ผมก็เดินตามมันออกมา


ส่งไอ้เปรมเสร็จ เพิ่งจะ7โมงกว่าผม ผมก็ขึ้นเตียงนอนต่อ ตื่นมาอีกทีเกือบๆ11โมง ไอ้เปรมไลน์มาบอกผมว่าถึงบ้านแล้ว ส่วนไอ้เบสเองก็ไลน์มาบอกผมว่าวันนี้ไม่ว่างไปกินข้าวกลางวันด้วยแล้ว ผมก็เลยชิวๆ ไม่รีบที่จะทำอะไร

เที่ยงกว่าๆผมก็ออกจากห้อง เดินออกไปหาข้าวกิน ระหว่างทางมีึคนที่จำผมได้ก็เข้ามาทักแล้วก็มาขอถ่ายรูปด้วย ผมเองก็รู้สึกประหม่านะเพราะไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แล้วชุดวันนี้ก็ชิวมากด้วยเสื้อยืดกางเกงขาสั้น เลยดูไม่ค่อยเรียบร้อยซักเท่าไหร่


ผมเดินไปที่ร้านข้าวร้านประจำ สั่งข้าวแล้วก็เข้าไปนั่งรอ เห็นไอ้เบสเดินเข้ามาในร้านกับผู้หญิงคนเมื่อวาน มันก็ชะงักนิดนึงที่เจอผมนั่งอยู่ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ดึงมือมันไปนั่งโต๊ะไม่ห่างจากผมมากนัก ไอ้เบสก็พยายามมองผมตลอด จนมันคงอึดอัดเลยไลน์มาหาผม

Line Best :ไอ้เฟรม มานั่งด้วยกันมั๊ย

Line Frame : ไม่เป็นไร

Line Best : กูมากินกับเพื่อนอ่ะ

Line Frame : บอกกูทำไม กินข้าวกับเพื่อนไปเถอะ

Line Best : กลัวมึงโกรธไง

Line Frame : บ้าดิ จะโกรธทำไม

Line Best : ไอ้เบสส่งสติ๊กเกอร์หน้ายิ้มมาให้ผม


ผมเปิดดูแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรมันไป ผมเงยหน้าหันไปมอง เห็นมันก็มองผมอยู่ ส่วนผู้หญิงคนนั้นกำลังนั่งคุยโทรศัพท์


"เห้ย เฟรม" มีเสียงคนเรียกผม แล้วเจ้าของเสียงเรียกนั้นก็นั่งลงตรงข้ามผม


"อ้าว แบงค์ มากินข้าวหรอ" ผมถามหนุ่มหล่อตรงหน้า ที่พยักหน้าตอบผมพร้อมรอยยิ้ม


"มีใครนั่งด้วยป่าว ขอแบงค์นั่งด้วยนะ"


"อื้มได้สิ เรานั่งคนเดียว" ผมตอบแบงค์ แบงค์มันก็พยักหน้าก่อนที่จะลุกไปสั่งข้าว

ผมหันไปมองไอ้เบส มันก็ยังคงมองๆมาตรงโต๊ะผม คงจะเห็นว่าแบงค์มานั่งกับผม


"แฟรม เอาน้ำผมไม้ปั่นมั๊ยเดี๋ยวเราไปซื้อมาให้" แบงค์เดินกลับมาถามผมที่โต๊ะ


"เอาดิ เอาแบบแบงค์อ่ะ"


"โอเคครับ รอแป๊บนะ" แบงค์บอกผมแล้วก็เดินไปซื้อน้ำปั่น

Line Best : ใครว๊ะ

ไอ้เบสไลน์มาถามผม

Line Frame : เพื่อนกูเองอ่ะ อยู่หอตรงข้ามกัน

Line Best : อ่อ ไม่เคยรู้ว่ามึงมีเพื่อนหอตรงข้าม

ในขณะนั้นมีเพื่อนอีกสองคนเข้ามานั่งกับไอ้เบสที่โต๊ะ ซึ่งผมก็ไม่คุ้นหน้า คงเป็นเพื่อนต่างคณะหรืออาจจะเรียนคนละที่ก็ได้

Line Frame : อยู่กับเพื่อนไปเถอะ

ผมไลน์ไปบอกมันว่าให้อยู่กับเพื่อนไป ไม่ต้องสนใจผม แต่ไอ้เบสก็พยายามมองมาที่ผมตลอด จนผมรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน


ซักพักแบงค์ก็กลับมาพร้อมกับน้ำมะนาวปั่นสองแก้ว แบงค์ยื่นแก้วนึงมาให้ผม ผมก็เอาตังค์วางให้แบงค์


"ไม่เป็นไรเฟรม แบงค์เลี้ยงครับ เออ กินข้าวเสร็จเฟรมไปไหนต่อป่าว"


"ไม่อ่ะ ไม่รู้จะไปไหน"

"งั้น ไปให้อาหารปลากันมั๊ย" แบงค์ชวนผม

"อือ ไปดิ ไปไงอ่ะ"

"ปั่นจักรยานไป แบงค์เอาจักรยานมาอ่ะ"

"อ่อ โอเคๆ"


ข้าวของผมกับแบงค์มาเสิร์ฟ ผมก็นั่งกินข้าวกัน คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ผมชอบแบงค์เวลายิ้มนะ โคตรน่ารักเลย


"ลืมแซวไปเลย เมื่อวานเต้นซ๊ะแบงค์ลุ้นมากอ่ะ" แบงค์แซวผมเรื่องเต้นหรีดเมื่อวาน

"ได้ไปดูด้วยหรอ"

"ไปดิครับ ก็ปีหนึ่งต้องขึ้นแสตนเชียร์อ่ะเลยเห็นเฟรมเต้น"

"อ่อ อย่าแซวดิ เขิน ฮ่าๆ"


หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ซ้อนท้ายจักรยานแบงค์ไปที่ท่าน้ำในวัดใกล้ๆหอ เพื่อไปให้อาหารปลากัน โดยที่ไม่ได้สนใจไอ้เบสเลย เพราะเห็นว่ามันอยู่กับเพื่อนๆของมัน

"เฟรม เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยเนอะ" แบงค์บอกผม ตอนนี้ที่ท่าน้ำมีแค่ผมกับแบงค์แค่สองคน

"อือ เฟรมซ้อมหรีดหนักเลยอ่ะช่วงก่อนแข่ง ไม่มีเวลาเลยอ่ะแบงค์ แล้วเดี๋ยวต้องถ่ายหนังสั้นอีก"

"หืม ถ่ายหนังสั้นด้วยหรอ"

"ใช่ๆ ของคณะอ่ะ"

"แบงค์จะได้ดูป่ะเนี่ย"

"คงได้ดูแหล่ะครับ"

"เห้อ งั้นก็ ชวนไปทำอะไรแบบนั้นไม่ได้แล้วดิ"

"อืม ก็คงอย่างนั้นอ่ะ เฟรมก็อยากนะ แต่ก็เข้าใจว่าต้องถ่ายหนังสั้นอ่ะ ต้องทำงาน คงต้องหยุดเรื่องแบบนั้นไปก่อนอ่ะ"

"อ่อ ครับ เข้าใจๆ อดเลยเนอะ อิอิ" แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ ผมหันไปมอง คนคนนี้ก็ยังขี้เล่น ทะเล้นเหมือนเดิมเลย

ผมนั่งลงข้างๆแบงค์ที่กำลังเอาแผ่นขนมปังป้อนให้ปลา รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่ได้พักผ่อนแบบสบายมาก คนข้างๆผมก็ทำให้รู้สึกดี ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยได้เจอกันซักเท่าไหร่ แว๊บนึงก็คิดถึงไอ้เปรม ถ้าตอนนี้มันยังไม่กลับบ้าน ก็คงจะกวนตีนอยู่ข้างๆผมนี่แหล่ะ

"เออ เฟรม เย็นนี้ไปตลาดนัดกันมั๊ย" แบงค์ชวนผมไปเดินตลาดนัด


"อื้ม ไปดิ วันนี้มีเวลาให้นายทั้งวันอ่ะ"

"ตอนกลางคืนด้วยป๊ะ" แบงค์แกล้งถามแหย่ผม

"ก็เกินไป ฮ่าๆ"

"โอเคครับ งั้นตอนเย็นเราไปเดินตลาดนัดกันนะ" แบงค์บอกผม ผมก็พยักหน้ารับปาก

ทำให้เห็นอีกฝ่ายยิ้มกว้างจนตาหยีเป็นเส้นตรง.....

หลังจากให้อาหารปลาจนขนมปังหมด ผมกับแบงค์ก็พากันกลับหอ

"เฟรมไปหอแบงค์ก่อนป่าว แบงค์กลับไปทำการบ้านแป๊บนึงคงเสร็จทันไปตลาดนัดพอดีอ่ะ" แบงค์ถามผม

ผมก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสองกว่าๆ จะกลับห้องก็คงไม่มีอะไรทำก็เลยตอบตกลงไปอยู่ห้องแบงค์


"อื้มไปดิ แบงค์จะวาดรูปหรอ เราอยากดูอ่ะ"

"ครับ เดี๋ยวว่างๆแบงค์จะวาดรูปเหมือนให้เฟรมด้วยเอามั๊ย"

"อื้ม เอาดิ ขอบใจนะ"

มาถึงหอแบงค์ ก็พากันขึ้นไปบนห้อง ถึงแบงค์จะเรียนถาปัดฯก็จริง แต่ห้องก็ไม่รกเลยครับ ทั้งๆที่ของเยอะมาก ทั้งอุปกรณ์วาดรูป กองหนังสือ เอกสารเรียน แบงค์บอกให้ผมขึ้นไปอยู่บนเตียง ส่วนตัวเองก็นั่งเขียนงานอยู่ที่โต๊ะ ผมรู้สึกเบื่อๆก็เลยไปนั่งข้างๆแบงค์ เห็นแบงค์กำลังสเก็ตภาพอยู่ กำลังดูอยู่เพลินๆ แบงค์ก็หยุดแล้วหันมามองผม ก่อนที่จะยื่นหน้ามาจุ๊บปากผม ผมหลบไม่ทันเลยโดนขโมยจูบเข้าไปเต็มๆ

"โหยยย ขี้โกงอ่ะ" ผมว่าแบงค์ ฝ่ายนั้นก็หัวเราะชอบใจ ก่อนที่จะหันกลับไปเขียนงานต่อ

"มานั่งดูแบงค์ทำไมให้เมื่อย ขึ้นไปนอนรอก็ได้นะครับเดี๋ยวแบงค์ปลุก"

"ไม่อ่ะ อยากดูแบงค์วาด เพลินดี"

"โอเคครับ"


ผมนั่งดูแบงค์วาดไปเรื่อยเปื่อยจนรู้สึกตาปรือๆ เผลอเอาคางไปเกยกับไหล่ของแบงค์ แบงค์หันมามองผม

"เฟรม จะหลับแล้วเนี่ย ไปนอนบนเตียงสิครับ" แบงค์บอกผมแล้วก็เอาสองมือมาตบแก้มผมเบาๆให้ผมตื่น....

ผมลุกจากตรงนั้นแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง จนแบงค์มาปลุกก็ตื่นไปเดินตลาดนัดกัน ที่ตลาดนัดผมก็เจอกับไอ้เบสอีก มันยังคงอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของมัน ส่วนผมก็เดินกับแบงค์ พากันดูของกินไปเรื่อย แบงค์ชอบกินเค้กเหมือนผมเลย เราพากันซื้อหลายชิ้นมาก เลือกแต่ที่เราสองคนชอบ

"ไม่เคยรู้นะเนี่ยว่าเฟรมชอบกินเค้ก"

"ชอบดิชอบมากด้วย ไอติมก็ชอบ"

"แบงค์ก็มีแท่งนึงไอติมอ่ะกินมั๊ย"

"ทะลึ่งอ่ะแบงค์ ฮ่าๆ ถ้าเฟรมอยากกินแบงค์จะให้กินมั๊ยอ่ะไอติมของแบงค์อ่ะ" ผมแกล้งพูดแหย่แบงค์

"ให้กินสิครับ งั้นเรากลับกันเลยมั๊ย ไอติมแบงค์พร้อมกินละ ฮ่า"

"เว่อร์น่ะแบงค์ เราพูดเล่น"

"โด่วววว นึกว่าพูดจริง เสียใจ" แบงค์พูดด้วยน้ำเสียงผิดหวัง แต่ก็ยังยิ้มได้

หลังจากกลับจากตลาดนัด ผมกับแบงค์ก็เอาของที่ซื้อมาทั้งหมดไปกินที่ห้องของแบงค์ หลังจากกินเสร็จผมก็ขอตัวกลับห้อง แบงค์อ้อนให้ผมมานอนด้วย แต่ผมคิดว่าคงไม่สะดวก แบงค์ก็ยอมไม่ตื้อ ฮ่าๆ ผมกลับมาที่ห้องก็ทิ้งตัวลงบนเตียง วันนี้เป็นวันที่ผมใช้ชีวิตแบบสบายมาก คงเพราะการแข่งขันหรีดเสร็จสิ้นไปแล้ว ไม่ต้องมีอะไรให้กดดันอีกแล้ว ต่อไปก็คงเหลือแต่งานถ่ายหนังสั้นอย่างเดียวนั่นแหล่ะ ที่ผมยังต้องสู้ต่อไป......

[iceman555]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชอบที่เฟรม พูดตรงๆกับเปรม
เปรม รับได้ ไม่ได้ จะได้รู้กัน

เพื่อนเบส เหมือนรู้จักเฟรม
และคงไม่อยากเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น
แต่เบส ใจมาอยู่ที่เฟรมแล้ว

แบงค์ ดีกับเฟรมเพื่อเรื่องนั้นเท่านั้น
แต่ทั้งแบงค์ ทั้งเปรม ดีที่พูดไม่ ก็หยุด   
     
 

[yowyow]