ปราบซ่า : ตอนที่33
[ซ่า]
ถึงจะมีพี่ริชกับพี่เค้กให้คำแนะนำมาแล้ว แต่เอาเข้าจริงผมก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะทำยังไง แต่พอคิดว่าถ้าพี่ปราบถูกคนอื่นทำให้รู้สึกดี แล้วพี่ปราบจะทิ้งผม ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน
ทั้งชีวิตนี้ผมมีแค่พี่ปราบแล้ว ผมจะไม่ยอมเสียเขาไป
ผมเดินตรงไปยังจุดที่พี่ปราบยืนคุยกับเพื่อน ระยะแค่สิบก้าวเห็นจะได้ พี่ปราบก็หันมาเห็นผม เขายืนมองงงๆ ก่อนจะเผยยิ้มหล่อเมื่อผมเดินเข้าไปถึงตัว
“พี่ปราบ” ผมเรียกไม่ดัง แต่ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆก็หันมาให้ความสนใจผมกันหมด และมองจ้องผมด้วยความสงสัยว่าผมเป็นใคร
“เบื่อแล้วเหรอ ทำไมทำหน้าเครียดจัง” พี่ปราบดึงแขนผมเขาไปใกล้ ใช้มือเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากและจิ้มลูกตาออกให้
ผมไม่พูดอะไร แต่ใช้สายตาสื่อแทน ด้วยการมองคนข้างๆตัวพี่ปราบ แล้วสบตาพี่ปราบอีกที เขาเองก็รู้ว่าผมคิดอะไร ไม่อย่างนั้นพี่ปราบไม่กระตุกยิ้มที่มุมปากหรอก
“ขอตัวก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน” พี่ปราบบอกเพื่อนๆของเขา
“ทำไมรีบกลับล่ะ ยังคุยกันไม่หายคิดถึงเลย” ผู้ชายที่ใส่เสื้อเชิ้ตรัดจนแนบตัวดึงแขนพี่ปราบเอาไว้ ผมจ้องมองที่แขนนั่นโดยไม่ได้คิดจะทำอะไร เพราะพี่ปราบได้จัดการดึงมือของคนๆนั้นออกด้วยตัวเอง
“ไว้คราวหลังก็แล้วกัน แฟนผมเขามาตามแล้ว ขอตัวก่อนนะ”
“แฟนเหรอ?”
“อะไรนะ”
เสียงของคนอื่นดังขึ้นด้วยความสงสัยปนตกใจ ผมเองก็ตกใจไม่แพ้กันที่พี่ปราบกล้าบอกทุกคนว่าผมเป็นแฟนเขา
พี่ปราบไม่พูดอะไรต่อ โอบเอวผมเดินแทรกออกมาจากวงเพื่อพาผมกลับไปที่นั่ง พี่เค้กกับพี่ริชลุกออกจากที่นั่งเมื่อผมและพี่ปราบกลับมา บอกว่าจะเดินไปหาป๊ากับพ่อ แล้วปล่อยให้ผมนั่งกับพี่ปราบแค่สองคน
“วันนี้เป็นไง สนุกไหม” พี่ปราบเอนหลังพิงกับพนักโซฟา กวาดแขนวางไว้ด้านหลังจนเหมือนผมถูกโอบไว้
“ก็สนุกดี แต่ผมชอบผับธรรมดามากกว่า” ผมพูดตามความจริง ที่นี่มันดูเป็นธุรกิจเกินไป ไม่เหมาะกับผม
พี่ปราบฟังแล้วก็พยักหน้าๆ เหมือนจะเห็นด้วยกับสิ่งที่ผมบอก
ผมนั่งฟังเพลงจิบเหล้าและคุยกับพี่ปราบไปพลางๆ ก็มีพนักงานเอาแก้วเหล้ามาส่งให้พี่ปราบ บอกว่ามีคนเลี้ยง ก่อนจะชี้ไปที่ผู้หญิงสวยที่นั่งอยู่ไม่ไกล พี่ปราบหันมามองหน้าผม แล้วโครงหัวไปทางแก้วเหล้า ผมก็เลยเป็นคนคว้าเหล้าแก้วนั้นมาดื่มเอง
เอาเป็นว่าน้ำใจนี้ผมจะรับไว้แทนแฟนผมก็แล้วกัน
“ฝากไปบอกเขาด้วยนะว่าผมกับแฟนขอบใจที่เลี้ยงเหล้านะครับ” คงเป็นเพราะเหล้ามันแรงเกินไป ผมถึงได้พูดกับพนักงานไปแบบนั้น
คล้อยหลังพนักงาน พี่ปราบที่ดูจะอึ้งกับคำพูดของผมก็ระเบิดหัวเราะแล้วดึงผมเข้าไปกอด
“รู้จักแสดงความเป็นเจ้าของบ้างแล้วนะเด็กน้อย” พูดแล้วก็กดจูบที่ขมับของผม
“น่าเบื่อจะตาย มีแต่แมลงหวี่แมลงวัน” ผมบ่น พี่ปราบเสน่ห์แรง ใครเห็นใครก็ชอบ จึงมักมีผู้หญิงและผู้ชายทอดสะพานให้พี่ปราบอยู่เรื่อย
“ขอบใจนะ” พี่ปราบกระซิบข้างหู
“ขอบใจผมเรื่องอะไร” ผมหันไปถาม
“ขอบใจที่แสดงออกว่ากูสำคัญไง”
“พี่ก็สำคัญอยู่แล้ว”
ตั้งแต่เขาเข้ามาในชีวิตผม ไม่เคยมีสักวันที่ผมไม่เห็นว่าเขาสำคัญ
“เพราะมึงไม่ค่อยแสดงออกไง แต่วันนี้กูดีใจมาก ตั้งแต่มึงเดินไปตามกู และที่ดื่นเหล้าแก้วเมื่อตะกี้ให้ เหมือนมึงหึงกูเลย”
“...” ถ้าไม่โกหกตัวเอง ผมก็รู้สึกหึงอยู่แหละ แต่พอพี่ปราบเป็นผู้ชายด้วยกัน ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องแสดงออกยังไง มันทำตัวไม่ถูกไปเสียทุกอย่าง จนบางครั้งผมคิดว่าผมไม่เป็นตัวของตัวเองเลย แต่เมื่อตะกี้ที่ทำลงไป ผมกลับรู้สึกโล่งเสียอย่างนั้น
“ไม่ตอบนี่ มึงหึงจริงๆเหรอ”
“แล้วแต่พี่จะคิดสิ”
“งั้นกูคิดว่าหึงนะ” พี่ปราบเอานิ้วมาเขี่ยแก้มผม ด้วยความรำคาญผมเลยงับนิ้วมือพี่ปราบเข้าให้ เกิดกระแสไฟฟ้าแล่นปราบไปทั่วร่าง
ไม่ทันได้ตั้งตัว ผมก็ถูกพี่ปราบดึงเข้าไปบดจูบ ผมตกใจเล็กน้อย เพราะที่นี่มันที่สาธารณะ คนอื่นจะมองยังไงที่ผู้ชายกับผู้ชายจูบกัน ดีที่พี่ปราบแค่บดจูบภายนอก ไม่ได้ใช้ลิ้นเหมือนทุกครั้ง ไม่กี่วินาทีเขาก็ถอนริมฝีปากออก แล้วกระซิบถามคำถามเสียงนุ่ม
“กลับกันเลยไหม”
“อืม” ผมตอบอย่างไม่ลังเล
คืนนี้จะเป็นยังไงก็เป็นกัน ผมจะไม่ถอยหนีเด็ดขาด
พี่ปราบส่งข้อความไปบอกป๊าว่าเขาจะพาผมกลับก่อน จากนั้นรถยนต์คันหรูของพี่ปราบก็พุ่งทะยานกลับคอนโดสุดหรูด้วยความเร็วเกือบหนึ่งร้อยสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง อึดใจเดียวพวกเราก็มาถึงคอนโดของพี่ปราบ
“เรียนจบแล้ว ก็ย้ายมาอยู่ที่คอนโดกูนะ ไว้ค่อยไปเก็บของกัน” พี่ปราบพูดขึ้นระหว่างที่เราสองคนอยู่ในลิฟต์
“แล้วคอนโดห้องนั้นอ่ะ” ผมถาม
“ก็เก็บไว้อย่างนั้นแหละ มึงไม่ต้องไปที่โรงเรียนแล้วนี่ มาอยู่กับกูเลยที่นี่ กูจะได้ไปทำงานสะดวก”
“ก็ได้” ผมตอบ
ที่ผ่านมาผมเองก็ลืมไปเลย ว่าคอนโดเล็กที่ปราบซื้อไว้ให้ผมเช่าอยู่ก่อนจะอยู่ฟรีในภายหลัง ก็เพื่อความสะดวกสบายในการไปโรงเรียนและร้านอาหารของอาเจ เพราะคอนโดอยูไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก และอยู่ตรงกลางระหว่างโรงเรียนและที่ทำงาน แต่คอนโดหลังเล็กนี้ ไม่ใกล้ที่ทำงานพี่ปราบแม้แต่น้อย
แต่ตอนนี้ผมเรียนจบแล้ว เหลือก็แค่รอเรียนต่อมหาวิทยาลัย ถึงตอนนั้นก็ค่อยคิด ปิดเทอมนี้ผมก็มาอยู่พี่ปราบที่นี่น่าจะดีกว่า
ว่ากันตามจริง ผมเองก็อยากอยู่กับพี่ปราบทุกวันเหมือนกัน
กลับมาถึงห้อง พี่ปราบก็ให้ผมอาบน้ำก่อน แล้วเขาอาบต่อทีหลัง ผมนอนกลิ้งอยู่บนเตียงก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่ง สายตาจับจ้องไปที่ประตูห้องน้ำ คิดถึงคำแนะนำของพี่ริชก่อนหน้านี้
‘แสดงความรักก่อนบ้าง เข้าไปกอดจูบก่อนได้เลย แล้วพอถึงจุดนั้นแล้วปราบจะหยุด ซ่าต้องรุกให้ปราบล่าถอยไม่ได้ ถ้าซ่าแสดงออกว่าไม่รังเกียจ พี่เชื่อว่าปราบไปไหนไม่รอดหรอก เชื่อพี่ พี่ทำมาหมดแล้ว’
คืนนี้ผมต้องรุกพี่ปราบจริงๆใช่ไหมวะ
“เอาวะกู”
ผมลุกออกจากเตียง วิ่งออกไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นแล้วคว้ากระป๋องเบียร์ออกมาสองกระเป๋า ถ้าหน้าไม่ด้านพอ ก็ต้องใช้ความเมาเข้าช่วย
หมดเบียร์ไปสี่กระป๋อง ผมถึงได้เริ่มมีอาการมึงเมามากขึ้น เมื่อเดินกลับไปที่ห้อง พี่ปราบก็อาบน้ำเสร็จแล้ว เขามองผมงงๆ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วก้มลงมาดมแถวๆใบหน้าผม
“กลิ่นเบียร์?”
“เอ่อ...” ผมไม่รู้จะตอบอะไร แค่ยืนนิ่งๆ พี่ปราบก็ไม่ติดใจเอาความ เดินไปแต่งตัวหน้าตู้เสื้อผ้า ผมก็เลยรีบเข้าไปแปรงฟังบ้วนปากอีกรอบ
นาฬิกาบอกเวลาตีสอง เป็นเวลาที่ทุกคนควรเข้านอน แต่ผมได้แต่นอนตาเบิกโผลงอยู่ในความมืด โดยมีพี่ปราบกอดผมไว้จากทางด้านหลัง
เราทั้งคู่ยังไม่มีใครหลับ เพราะพี่ปราบยังคงกดจูบแถวๆต้นคอและสันกรามของผมเล่น มือก็ลูบไล้อยู่ที่หน้าท้อง บ้างก็สะกิดที่แอ่งสะดือ ทำผมเสียววาบในท้องเป็นระยะๆ
“ไม่ง่วงเหรอ” พี่ปราบกระซิบข้างใบหู จมูกโด่งขยับเกลี่ยติ่งหูและไรผม ให้ขนอ่อนตรงต้นคอลุกเกรียว
“ยังครับ” ผมตอบ ก่อนจะพลิกตัวหันเข้าหาพี่ปราบ แล้วกอดพี่ปราบเอาไว้บ้าง ปกติผมไม่เคยทำ ได้แต่ปล่อยให้พี่ปราบกอด แต่คราวนี้ผมจะทำใหม่ ผมจะเป็นฝ่ายให้บ้าง เพราะการถูกกอดมันรู้สึกดีมากจริงๆ
“เป็นอะไร นี่เรียกว่าอ้อนหรือเปล่า” พี่ปราบกอดผมแน่นขึ้นไปอีก และยังกดจูบลงผมเส้นผม
ผมไม่ตอบ พี่ปราบมีกลิ่นตัวที่หอมแบบสดชื่นๆและเซ็กซี่ ผมกดจูบลงบนหน้าอกผ่านเสื้อของพี่ปราบ ไล่จูบขึ้นไปจนถึงคอ แล้วจบลงที่ริมฝีปาก พี่ปราบชะงักเมื่อผมเริ่มจู่โจมจูบ แต่ก็ตอบสนองกลับได้อย่างรวดเร็ว ลิ้นเราพัวพันกันจนแทบแยกไม่ออกว่าลิ้นใครเป็นลิ้นใคร
จากที่นอนตะแคงก็เปลี่ยนเป็นนอนหงาย มีพี่ปราบคร่อมทับอยู่ด้านบน และครั้งที่เขาไม่ใช้ขาทั้งสองข้างกางคร่อมผม แต่เป็นผมที่อ้าขาทั้งสองข้างออกเพื่อให้พี่ปราบได้แทรกตัวอยู่ตรงกลาง
เป็นอีกเรื่องที่ผมไม่เคยทำ แต่ผมยอมทำถ้ามันทำให้พี่ปราบพอใจ
ผมพยายามคิดว่าเมื่อก่อนผมทำยังไงกับแฟนเก่า และนำมาใช้กับพี่ปราบ เราจูบกันแต่มือไม้ก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ผมดึงเสื้อนอนของพี่ปราบออกจากตัว ส่วนพี่ปราบก็ดึงของผมออกเช่นกัน
เสียงหอบหายใจของผมดังเหมือนคนเป็นโรคหอบ ผมรับรู้สัมผัสได้ทุกอย่างตั้งแต่ฝ่ามือร้อนที่ลูบสีข้างขึ้นมาจนถึงหน้าอก ปลายนิ้วที่สะกิดหยอกเย้ากับตุ่มเม็ดเล็กสองตุ่มบนหน้าอก
ผมเริ่มหายใจไม่ออกเพราะพี่ปราบจูบผมเหมือนหิวกระหาย จนต้องตบหลังที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นสัญญาณให้ปล่อย พี่ปราบจึงผละริมฝีปากออก ย้ายไปจูบเม้มที่ซอกคอ เขาจะต้องทำรอยเอาไว้ที่คอผมแน่ๆ เพราะผมรู้สึกเจ็บจี๊ดในบริเวณที่ถูกดูด ยิ่งไปกว่านั้นคือผมเกิดอารมณ์ยิ่งขึ้นเมื่อถูกจี้จุดแถวๆลำคอ ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด ความเสียวซ่านแล่นพล่านตั้งแต่ปลายเท้าจรดหัว
“อ๊า...พี่”
มากไปแล้ว
มากเกินไปแล้ว
เขาทำได้ยังไง ทำให้ผมรู้สึกต้องการได้มากขนาดนี้
ครั้งนี้พี่ปราบคงเอาจริง เขาช่ำชองและเร่าร้อนกว่าทุกครั้ง สามารถทำผมสติขาดร้องครางเสียงหลงเมื่อริมฝีปากร้อนเข้าแทนที่นิ้วมือที่สะกิดเล่นกับหัวนม ผมเคยดูดของผู้หญิง รู้ว่ามันทำให้ผู้หญิงครางได้ แต่ไม่คิดว่ามันจะรู้สึกดีขนาดนี้ เหมือนเล่นเครื่องเล่นที่ถูกเหวี่ยงขึ้นไปสูงแล้วทิ้งดิ่งลงมา
ดีจนไม่อยากให้หยุด
ผมพยายามดึงรั้งสติของตัวเองไว้ แล้วเป็นฝ่ายสัมผัสพี่ปราบบ้าง เลียนแบบสิ่งที่พี่ปราบทำ ได้ยินเสียงครางต่ำในลำคอผมก็ยิ่งได้ใจ ดันตัวให้พี่ปราบลุกออกจากตัวผม เปลี่ยนเป็นท่านั่ง เขาสบตากับผ่านความมืด แต่ถึงจะไม่มีแสงสว่างจะหลอดไฟ ผมก็ยังเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพี่ปราบต้องการผม และผมก็ต้องการเขา
อะไรก็ได้ผมยอม ถ้ามันทำให้พี่ปราบติดอยู่กับผม ไม่ไปหลงรักหรือชอบคนอื่น
ผมพุ่งเข้าจูบพี่ปราบอีกครั้งในท่าคุกเข่า พี่ปราบคว้ากอดเอวผมไว้ และเลื่อนมือลงต่ำบีบก้นผมจนเจ็บ แต่ผมก็ไม่ร้องห้าม ปล่อยให้พี่ปราบทำในสิ่งที่อยากทำ
ส่วนสำคัญที่ยังไม่ถูกสัมผัสปวดหนึบจนแทบทนไม่ไหว ผมเอื้อมมือลงไปจับมันผ่านกางเกงนอนตัวบาง พี่ปราบเหมือนจะรู้ เขาใช้มือของเขาทับซ้อนมือของผมก่อนจะดึงมือของผมออกแล้วดึงไอ้ซ่าน้อยออกมาดูโลก แต่ยังไม่สนใจ เพราะพี่ปราบดึงกางเกงนอนและกางเกงในของผมออก โถมกายลงดันร่างให้ผมทิ้งตัวลงนอนหงายอีกครั้ง เสี้ยววินาทีเดียวผมก็ไม่เหลือเศษผ้าไว้ปกปิดร่างกาย
ผมเหมือนถูกจู่โจมทุกทาง ใบหน้าหล่อเข้มฝังเข้าที่ซอกคอทั้งเลียทั้งดูด ผมต้องฝังหน้าลงกับซอกคอพี่ปราบ ฝากรอยกัดไว้เล็กน้อยเป็นการระบายความเสียวซ่าน ที่เกิดจากน้ำมือของคนบนตัวที่ขยับมือดึงรูดไอ้ซ่าน้อยด้วยความเร็วและหนักหน่วง จนมันทนไม่ไหวต้องร้องไห้ออกมาอย่างกับเขื่อนแตก
หลังจากปลดปล่อยไปแล้วหนึ่งครั้ง ผมก็หมดแรงนอนแผ่หลาไปกับเตียง
“อยากอาบน้ำใหม่ไหม” พี่ปราบกระซิบถาม ผมขมวดคิ้วทันทีทั้งที่หมดแรง
อย่าบอกนะว่าเขาจะทิ้งผมไปอีก
ครั้งนี้ผมไม่ยอมจริงๆ
“พี่ปราบ”
“หืม”
“ต่อได้ไหม” ผมพูดอย่างหน้าไม่อาย แต่ผมไม่ยอมให้มันจบแบบทุกครั้ง ครั้งนี้พี่ปราบจะต้องเป็นของผม ผมจะไม่ให้เขาบ่ายเบี่ยงอีกแล้ว!
พี่ปราบจ้องผมนิ่งๆ และเปลี่ยนเป็นแสยะยิ้มร้าย ดูน่ากลัวในความมืดยังไงชอบกล
“แน่ใจนะว่าอยากให้กูทำต่อ”
“อืม” ผมพยักหน้า ไม่มีความลังเล ผมเตรียมใจมาแล้ว ไปปรึกษาผู้เชี่ยวชาญมาแล้วด้วย ถ้าไม่ไปต่อก็จะเสียแรงเปล่า
“ถ้าจะให้กูไปต่อ กูจะไม่หยุดอีกแล้วนะ”
“ก็ไม่ต้องหยุด”
“มึงคิดดีแล้วใช่ไหม”
“ผมคิดดีแล้วน่า”
“โอเค หลังจากนี้ถ้าร้องไห้งอแงล่ะก็ กูจะซ้ำให้หนักให้ร้องยิ่งกว่าเดิมอีก”
ผมทุบหน้าอกพี่ปราบเพราะคำพูดของเขาเริ่มทำให้ผมรู้สึกกลัว พี่ปราบหัวเราะเหมือนคนโรคจิต แล้วจู่โจมผมต่อในทันที
ผมปล่อยตัวปล่อยใจรับสัมผัสที่พี่ปราบปรนเปรอให้ ขาทั้งสองข้างของผมถูกจับให้อ้าออกกว้าง ผมหลับตาปี๋ไม่อยากมองว่าตอนนี้ตัวเองมีท่าทางยังไง ไม่เป็นไร แค่หลับตาผมก็ไม่เห็นอะไรแล้ว
“ลืมตาสิ ไม่อยากเห็นหน้ากูเหรอไง” พี่ปราบจูบเบาๆที่ริมฝีปากแล้วกระซิบเสียงพร่า ฟังแล้วสยิวไปทั่วร่าง พี่ปราบขยับตัวไปหยิบของบางอย่างออกมาจากลิ้นชักโต๊ะหัวเตียง ผมไม่ทันได้มองว่ามันคืออะไร มารู้อีกทีก็ตอนนี้นิ้วแข็งกับความชื้อแฉะสัมผัสกับร่องก้น
เจลหล่อลื่นแน่ๆ เพราะมันทั้งลื่นทั้งเย็น มีกลิ่นสตรอเบอร์รี่ด้วย
“อึก...” ผมสะดุ้งที่ช่องแคบน้อยถูกกดย้ำ นิ้วร้อนคอยนวดและดันเข้ามาเรื่อยๆ ร่างกายผมต่อต้านสิ่งแปลกปลอมที่ต้องการบุกรุกโดยอัตโนมัติ
“อย่าเกร็งสิ ไม่งั้นมึงจะเจ็บ”
“มันเกร็งเอง” ผมตอบเสียงอึกอัก เพราะเริ่มเจ็บแล้วจริงๆ
“หายใจเข้าลึกๆ ปล่อยให้นิ้วกูเข้าไป ควบคุมร่างกายตัวเองให้ได้” พี่ปราบไกด์ไลน์ให้ผมเป็นระยะๆ แน่นอนว่าผมทำไม่ได้ตามที่แนะนำหรอก ได้แต่กัดฟันทนเอา เจ็บก็ต้องจน ในที่สุดพี่ปราบก็เอานิ้วเข้ามาได้ทั้งสามนิ้ว ผมไม่รู้หรอกเพราะเจ็บตึงจนชาหนึบ แต่พี่ปราบเป็นคนกระซิบบอก
“เจ็บไหม” พี่ปราบถาม ผมพยักหน้า ค่อยๆผ่อนลมหายใจ แล้วลองไม่เกร็งอีกครั้ง ดีกว่าตอนแรกนิดหน่อย พี่ปราบเริ่มจะขยับนิ้วเข้าออกได้อย่างช้าๆ ไม่นานก็เข้าออกได้อย่างคล่องตัว
ถามว่ายังเจ็บอยู่ไหม มันก็ยังเจ็บ แต่ที่มากกว่านั้นคือความเสียว ผมไม่เคยคิดว่าถูกเอาผ่านช่องทางด้านหลังจะทำให้รู้สึกเสียวซ่านได้มากขนาดนี้ ผมเกือบจะปลดปล่อยออกมาอีกรอบ แต่พี่ปราบหยุดมือเอาไว้ก่อน ผมที่กำลังจะได้แตะขอบฟ้า ก็ร่วงลงพื้นดังแอ๊ก
“ใจเย็นๆ รอกูด้วยสิ” พี่ปราบพูดกลั้วหัวเราะ ผมมองค้อนเพราะไม่ขำด้วย ปวดไปหมดแล้ว
เห็นผมไม่ไหว พี่ปราบก็แนบร่างกายเข้าชิดอีกครั้ง โน้มขาทั้งสองข้างของผมจนเกือบจะติดหน้าออก ของจริงเป็นยังไงผมก็เพิ่งจะรู้ เมื่อของแข็งที่ร้อนและเต้นตุบๆจ่ออยู่ที่ปากทางเข้า มันแข็งและใหญ่มากจนทำให้ผมรู้สึกเจ็บแม้ว่าจะกดเข้ามาได้เพียงเล็กน้อย
ผมพยายามจะไม่เกร็ง แต่มันเจ็บยิ่งกว่าตอนใช้นิ้วเข้ามาเสียอีก พี่ปราบถอนออกไปอีกครั้งแล้วกดลงมาอีกรอบ แต่มันก็ยังเข้าได้ยากจนผมรู้สึกว่าโลกหมุนและหน้ามืด
“เดี๋ยว” ผมรีบร้องห้าม ใช้มือดันหน้าท้องแข็งเป็นลอนเอาไว้
“ทำไม ลังเลหรือไง จะให้หยุดไหม”
“เดี๋ยวๆ...” ผมบอก ทำใจรับความเจ็บอยู่
“กูหยุดให้ได้นะ กูไม่ใจร้ายกับมึงขนาดนั้นหรอก” พี่ปราบทำท่าจะผละออกไป
“เฮ้ย!” ผมร้องเสียงดัง แล้วใช้มือหนึ่งคว้าตัวพี่ปราบเอาไว้ ที่ตกใจก็เพราะพี่ปราบจับมือผมให้จับที่น้องชายเขา แล้วไง แข็งสู้มือไปดิ แม่งเอ้ยเสือกใหญ่ด้วย T^T
“หึหึ กลัวหรือเปล่า”
“...” ถ้าบอกว่าไม่กลัวก็คงจะโกหก
“มันต้องการมึงนะ ไม่งั้นมันไม่แข็งจนพองตัวใหญ่ขนาดนี้หรอก”
ผมรู้ รู้ว่าทำมาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าหยุดก็เท่ากับพัง ใครจะพูดว่าเซ็กส์ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับคู่รัก คนๆนั้นคงจะวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งดอกลาเวนเดอร์ ถ้าผมให้ความสุขกับพี่ปราบไม่ได้ ผมกลัวเขาจะไปหาเอาจากที่อื่น เหมือนกับคนก่อนที่ทิ้งผมเพราะผมไม่มีเวลาไปนอนด้วย
ผมไม่เอาเด็ดขาด
“ว่ายังไง ต่อไหม”
“แล้วแต่สิ!” แค่นี้ผมก็อายจะตายอยู่แล้ว ทำไมต้องถามด้วย
“กูทำนะ...”
“...”
“ซ่า...”
“พี่ปราบแม่ง จะทำก็ทำ ถ้าผมเจ็บนะ ผมจะถีบพี่” ผมว่าให้หน้าหงิก
“ฮ่าๆๆ จุ๊บ มึงมันน่ารัก เชื่อกูเถอะ ถึงมึงเจ็บ มึงก็ไม่มีแรงจะถีบกูหรอก เพราะกูจะ ‘รัก’ จนมึงไม่มีแรงมาถีบกู”
ผมไม่โต้ตอบ เพราะคิดหาคำพูดดีๆไม่ได้ นอกจากแหงนหน้ารับความรู้สึกที่ส่งผ่านมาจากปลายลิ้นร้อนที่ก้มลงดูดหัวนมจนมันเปียกแฉะ
เป็นจริงอย่างที่พี่ปราบพูด แม่งโคตรเจ็บเลย เจ็บแบบนี้แข้งขาหมดแรง ปากก็สั่นระริก ที่สำคัญกูร้องไห้ตอนโดนของแข็งดันเข้ามาจนสุดด้วย
“เก่งมากเด็กดี” พี่ปราบพรมจูบทั่วไปหน้าผมไม่หยุด หยาดเหงื่อของเขาตกลงกระทบแก้ม ผมเผยอเปลือกตามองงหน้าพี่ปราบ เขากัดฟันแน่นขมความต้องการของตัวเองที่กำลังพุ่งพ่านได้ที่ แต่เขาขยับไม่ได้เพราะผมรัดเขาไว้แน่น ผมรู้ว่าเขาจะต้องเจ็บมาก เพราะส่วนนั้นอ่อนไหวพอควรแม้ว่ามันจะแข็งตัว โดนรัดแน่นขนาดนี้คงทั้งเจ็บและจุก ดังนั้นผมต้องรีบคลายแรงตอดรัดเพื่อให้พี่ปราบสบายตัว
“ผมไหว พี่ทำเลย” ผมกระซิบบอก คิดว่าตัวเองไหวแล้ว
“กูทำเลยนะ”
“อืม”
ปราบน้อยที่ขับเคลื่อนอยู่ในตัวผมเหมือนปืนไรเฟิล ยิงแรงยิงไกล ใส่แบบไม่ยั้งจนผมแทบขาดใจ ตอนนี้กลายเป็นเสียวมากกว่าเจ็บ และร่างกายของผมมันแปลกมาก ผมไม่เคยรู้เลยว่ามันจะมีจุดที่ทำให้สุขสมได้มากอย่างคาดไม่ถึง ทุกครั้งที่ปราบกระแทกตัวเข้ามาโดนจุดนั้น ผมก็แทบจะหลั่งออกมา ผมพยายามจะไม่ส่งเสียงร้อง แต่ก็เผลอตัวไปทุกครั้ง
ร่างกายนี้ไม่ใช่ของผมอีกแล้ว มันเป็นของพี่ปราบโดยสมบูรณ์ เพราะไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับผม หรือท่าไหนตรงไหนของห้อง ผมก็ห้ามปรามไม่ได้ ได้แต่ปล่อยตัวให้เขาควบคุมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ความรู้สึกยามถูกกอด แม้จะเจ็บแต่ก็ได้รับจูบปลอบโยนทุกครั้ง เสียงลมหายใจที่ประสานกันมันน่าฟังยิ่งกว่าเสียงเพลงที่ฮิตติดชาร์ตเสียอีก
ที่เคยคิดไว้มันผิดโผไปไกลมาก มันไม่ได้น่าอายและมันไม่ได้แย่เลย พี่ปราบกอดผมด้วยความรุนแรงก็จริง แต่ก็แฝงความอ่อนโยนเอาไว้
“ฮึก” ผมน้ำตาไหลอีกครั้ง แต่ไม่ใช่เพราะผมเจ็บ แต่ผมรู้สึกดีมากๆที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของพี่ปราบ ผมรู้สึกปลอดภัยและรู้สึกว่าตัวเองถูกรักอย่างแท้จริง
ขอแค่พี่ปราบรักผม ผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว
“พี่ปราบ”
“หืม เจ็บเหรอ”
ผมส่ายหน้า แล้วยิ้มให้พี่ปราบ ขยับสะโพกรับแรงกระแทกกระทั้นอย่างเต็มใจ
“ผมรักพี่”
ผมรักจริงๆ ผู้ชายคนนี้นี้ดีกับผมมากๆ มากจนคิดว่า...ชีวิตนี้ผมให้พี่ปราบได้ทุกอย่าง ขอแค่พี่ปราบต้องการ ผมก็ยินดี
พี่ปราบลูบหัวผม แล้วจูบที่หน้าผาก อบอุ่นกว่ารอยจูบทุกครั้ง
“พี่ก็รักซ่า ขอบคุณที่ยอมให้กอด”
ผมยิ้ม แล้วแหงนหน้ารับทุกอารมณ์ที่พี่ปราบมอบให้ ต่อให้พรุ่งนี้ต้องนอนซมอยู่บนเตียง มันก็คุ้ม
…………………………………………….
สวัสดีค่ะ
ขอโทษที่หายไปหลายวันนะคะ พอดีติดบินแล้วก็เร่งแต่ตอนพิเศษปิดต้นฉบับอยู่
สมใจแล้วนะคะ น้องซ่าเป็นเมียโดยสมบูรณ์แบบเต็มใจเกินร้อย
แผนอิพี่มันได้ผล ความจริงน้องไม่ควรต้องมาเจอคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่เอาเถอะ เห็นว่าดูแลน้องซ่าดีหรอกนะ เราจะยอมปล่อยลูกชายเราให้
ตอนหน้าเป็นตอนจบแล้วนะคะ ควรต้องจบได้แล้ว อะไรก็คลี่คลายลงตัวแล้ว
แถมอิพี่ก็ฟัดอิน้องไปแล้วด้วย ดีใจที่ลูกชายได้ออกเรือน
แอบคิดๆอยู่ว่าจะแต่งภาคสองดีไหม แต่ตอนนี้เอาเท่านี้ก่อน ขอไปแต่งเรื่องอื่นบ้าง
ก็ไม่มีอะไรคุยละ ไว้เจอกันตอนจบเลยนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและกำลังใจมากๆเลยนะคะ
ด้วยรัก
ริริ
หัวข้อ: ปราบซ่า® ตอนปราบครั้งที่35 ปราบครั้งสุดท้าย [จบบริบูรณ์]:: 7/1/2018 P.24 (อ่าน 216522 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก