คนเขียนเดียวกับด้ายแดงค่า (ฮา)
-------
THE SECRET : ขยับ..อีกนิด
[/u]
ห้องประชุมเรื่องออกแบบ
"ผมว่าแบบห้องนี้มันดูแคบไป" คุณสุริยะแห่งเครือสหวิรุณเคาะแปลนห้องขนาดA3ในมือ คิ้วเข้มมุ่นเข้าหากันจนเกิดรอยเล็กๆระหว่างหน้าผาก
กันต์ธีร์ ชายหนุ่มทายาททรัพย์ไพบูลย์เลิกคิ้ว แบบพวกนั้นเขาเช็คเองกับมือทุกห้อง จำได้ว่าไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมนะ
"ห้องไหนครับคุณสุริยะ" สไลด์แท็บเล็ตในมือ
"ห้อง422 คุณมาดูกับผมนี่ มัวแต่สไลด์หาคงเจอ"
ธีร์ยักไหล่ เขาขยับเข้าไปนั่งข้างๆอีกฝ่าย ก้มลงมองแปลนห้องที่ว่า
"ตรงนี้น่าจะขยับตู้ไปทางขวา แล้วเลื่อนโซฟามาชิดผนัง" เอาปากกาแดงวงให้ดู
กันต์ธีร์พยักหน้า จริงอย่างที่อีกฝ่ายว่า ขยับนิดเดียวบรรยากาศเปลี่ยนไปเย----
ชายหนุ่มชะงักกึก เหลือบมองคนหน้าดุข้างๆด้วยหางตา ขายาวๆใต้โต๊ะที่กำลังเกี่ยวขาเขามันคืออะไร?
"มีสมาธิหน่อย" สุริยะเคาะปากกากับโต๊ะ แสร้งทำหน้าเรียบนิ่งผิดกับขาซุกซน ที่ตอนนี้ปลายรองเท้าเขี่ยลูบไปตามแนวขาอีกฝ่าย
กันต์ธีร์ขยับรอยยิ้มอันตราย เขาโน้มตัวเข้าใกล้อีกฝ่ายจนเกือบชิดพร้อมขยับมือแตะต้นขาคนพี่ราวกับจะใช้เป็นหลักในการพยุงตัว แต่เฉียดกึ่งกลางกายไปนิดเดียวจนสุริยะสะดุ้งโหยง
เขาหมุนปากกาในมือ แกล้งกัดก้นปากกาเบาๆ จนคนมองตาลุกวาว
"อย่างที่คุณว่า ขยับอีกนิด.." พูดพลางขยับมือจนสัมผัสบางอย่างใต้กางเกงผ้าเนื้อดี "กำลังดีเลย" ไล้ปลายนิ้วหยอกก่อนจะจิกเล็บเบาๆ แล้วชักมือกลับมาวางบนโต๊ะ ดวงตาขบขัน
"เหลือแปลนอีก25ห้อง...จะขยับอีกไหมครับ" ส่งสายตาท้าทาย
สุริยะแค่นหัวเราะเบาๆ "ขยับสิ แต่ผมว่าจะเอากลับไปขยับที่คอนโดนะ"
ความหมายแฝงชวนให้ใจระส่ำ กันต์ธีร์เลียริมฝีปากแห้งผาก คืนนี้คงได้ "ขยับ" ที่คอนโดทั้งคืน
----
ป.ล กัดปากกาหมายความว่า.....