#ตอนพิเศษ : Valentines' day
Khun Kanin : โปรดทราบ .. วาเลนไทน์ปีนี้ โสด แต่ไม่ว่างนะครับ
.
.
.
.
เพราะกูต้องนั่งเคลียร์งานส่งก่อนมิดเทอม แอ่แฮ่!!!
Miki nanahatai : ฮามากมั้ยอีสัดคุณ ไสหัวไปทำงานต่อไป๊
Pond Nattakit : ทำมาเป็นโพสต์อ่อย ระวังไว้ดีๆ เจ้าที่เขาแรงนะครับ
Blue Nrs : โสดอย่างนี้ก็จีบได้น่ะสิครับ
Nine Nithan : ไม่ได้ มีคนหวง
Pond Nattakit : กูบอกแล้ว เจ้าที่เขาแรงงงงงงงงงงงงงงงงง หึหึหึ
Khun Kanin : ไอ้สัด
ยังไม่ทันที่ผมจะพิมพ์โต้ตอบกับไอ้ปอนในเฟสบุ้คอย่างดุเดือดเผ็ดมันส์ในยามเช้าของวันธรรมดาๆสำหรับคนโสดอย่างผม เสียง
โทรศัพท์ก็ดังขึ้นแจ้งเตือนmessageในเฟสบุ้คก่อน
-ตื้อดึง-
Nine Nithan : ลงมาข้างล่างหน่อย
Khun Kanin : หือ
Nine Nithan : กูมาหามึง อยู่ล่างหอเนี่ย ลงมาเร็วๆ
เดี๋ยวๆ สัด
ผมรีบคาบรองเท้าแตะแล้ววิ่งลงไปทั้งชุดนอนทันที
ทันทีที่เห็นหน้าขาวๆหล่อๆของไอ้พี่ไนน์ตรงหน้าผมก็แทบอยากจะกระโดดถีบฟรีคิ้กใส่พี่มันทันที
“ยังไม่แปดโมง พี่มาทำไมแต่เช้าครับสัด”
“ยังไม่ได้อาบน้ำอีก มึงมีเรียนกี่โมงเนี่ย”
“สิบโมง แล้วพี่มาทำอะไรเนี่ย”
ผมมองหน้าพี่มันอย่างระแวง
หวังว่าคงไม่ทำอะไรแปลกๆใส่กูอีกนะ
“มาดูคนไม่อาบน้ำ สกปรกสัด”
“โอ้โหหหหหหหหหหห พี่แม่งสะอาดมากเลยว่างั้น” ผมถลึงตามองพี่มันตั้งแต่หัวจรดเท้า
ซกมกกว่ากูอีก ทำมาเป็นพูดดี
“กูล้อเล่นน่า.... สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะมึง” พี่มันผลักหัวผมเบาๆแล้วยิ้มที่มุมปาก
“หือ.. มาหาผมแต่เช้าเพื่อมาบอกแค่นี้เนี่ยนะ”
“มึงอยากได้อะไรรึไง”
“ไม่ใช่เว้ย หมายถึง มาแต่เช้าแค่เพราะวันวาเลนไทน์เนี่ยนะ ... อึ้งว่ะ ไม่คิดว่าพี่จะสนใจวันนี้กับเขาด้วย”
ผมเลิกคิ้ว
“เออ จริงๆกูก็ไม่สนใจหรอก” พี่มันก้มลงมองผม “แต่นี่กูจีบมึงไง กูก็ต้องทำคะแนนหน่อยเปล่าวะ...”
“....”
“เดี๋ยวมีใครทำคะแนนนำกูในวันนี้ไปกูแม่งไม่ได้แดกมึงพอดี”
“ตรงไป สัด” ผมทุบไหล่พี่มันไปครั้ง ไอ้พี่ไนน์หัวเราะใส่หน้าผมดังๆอย่างไม่กลัวว่าขี้ปากจะกระเด็นมาติดหัวผม
“กูล้อเล่นน่า... อ่ะนี่...” พี่มันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบของอะไรบ้างอย่างยื่นมาตรงหน้าผม
“อะไร”
“เปิดดูเอาเอง”
ผมรับของในมือพี่มันมาก่อนจะค่อยๆเปิดถุงทีละชั้น
เหยดเป็ด นี่กูขาดหายจากโมเม้นการเปิดของขวัญแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ววะ ทำไมในใจกูลุ้นสัดๆว่าของข้างในจะเป็นอะไร
“เหี้ย!”
“ด่ากูทำไมกูทำอะไรผิด”
ทันทีที่ผมเปิดเจอของข้างใน ผมก็ได้แต่อึ้ง
เพราะมันคือเคสโทรศัพท์สีดำเรียบหรูที่ผมแม่งว้อนท์มานานแต่แม่งหาซื้อยากสัด
“ลิมิเต็ดเอดิชั่น หาซื้อได้ไงวะพี่!!!”
“กูเก่ง” พี่มันยักคิ้วสองทีแล้วยิ้มอย่างภูมิใจที่เห็นผมแม่งอึ้ง ทึ่ง และดีใจอย่างสุดล้นพ้นเว่อรรรรรร์
“เลโอนาร์โด ในที่สุดเราก็ได้มาอยู่ด้วยกันแล้วนะลูกพ่ออออ”
“ใครคือเลโอนาร์โด”
“ชื่อเคสผม”
“เหี้ย คนบ้าอะไรตั้งชื่อเคส”
“เรื่องของผมแล้วกัน..... พี่ไนน์ ถามจริง รู้ได้ไงวะว่าผมอยากได้เคสนี้มานานอะ “
คือเคสนี้มันหายากสัดครับ เพราะแม่งผลิตน้อย และมีไม่กี่ชิ้น แต่ลายแม่งโคตรใช่ เรียบ หรู อลังการ กูชอบสัดๆ
แต่เท่าที่จำได้คือไม่เคยพูดให้พี่ไนน์ฟังอ่ะครับว่าผมอยากได้
“กูเก่ง สายกูดี”
“เชี่ย... ไอ้พี่หนึ่งแน่ๆ นั่นสายพี่เรอะ!”
“....ป๊าวววววว”
“เปล่าเหี้ยไร ผมพูดให้พี่หนึ่งฟังคนเดียว หน็อย ไอ้พี่หนึ่ง ขายเรื่องน้องตลอด”
พี่หนึ่งที่ว่านั่นคือสายรหัสผมเองครับไม่ใช่ใครที่ไหน
“แล้วทำไมมึงบอกหนึ่งแต่ไม่บอกกูอ่ะ” ไอ้พี่ไนน์ทำหน้ากระเง้ากระงอดประหนึ่งมันเป็นแมวตัวน้อยๆกำลังอ้อนเจ้าของขอนม
ถุย คิดว่าเข้ากับหนังหน้ามึงมากมั้ย สัด
“ ก็พี่หนึ่งเป็นพี่รหัสผมนี่หว่า”
“แล้วกูเป็นอะไรสำหรับมึงล่ะ”
....
เหยด มานิ่งๆแต่ล่อซะกูจุกเลยนะไอ้พี่ไนน์
เจอคำถามนี้ บอกตรงๆผมก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันครับ
อย่างที่รู้ๆกันอยู่ ไอ้พี่ไนน์มันก็จีบผมเรื่อยๆมาเรียงๆ นกบินเฉียงงงงงไปทั้งหมู่วววว... สัดนั่นเพลง
(ใครรู้จักคือเรารู้อายุกันนะ หึหึหึ)
คือตลอดเวลาที่พี่มันแม่งเข้ามาป้วนเปี้ยนวนเวียนในชีวิตผม
บอกเลยว่า ยุ่งสัด
รำคาญสัด
ปั่นป่วนหัวใจสัด
สับสนสัด
เขินสัด
บางทีแม่งน่ารักสัด
อ้าวไอ้เหี้ย ไหงกูบ่นๆอยู่ทำไมแม่งมาเป็นงี้วะ!
เอออออ... ก็นั่นแหละ แม่งก็ดีต่อหัวใจ แต่สถานะอะไรก็ยังไม่รู้ บอกไม่ได้ไง
เรื่องอย่างนี้แม่งต้องใช้เวลาปะวะ อีกอย่างให้เวลากูทำใจหน่อย
ตูดกูยังไม่พร้อม ดวก!
“แล้วไหนของให้กู”
“ไม่มี”
“........ ทำไมไม่มี” ไอ้พี่ไนน์ขมวดคิ้ว
“เดี๋ยวพี่ ให้ผมทวนใหม่นะ พี่อ่ะ จีบผม ไม่ใช่ผมจีบพี่”
“ทีงี้พูดชัดถ้อยชัดคำนะ” พี่มันพูดติดตลกพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“.......... “
“กูล้อเล่น ไม่ต้องเขินหรอก”
“ไม่ได้เขิน สัด”
“เอ้า เขินใหญ่แล้ว”
ไอ้เหี้ยนี่
“อ่ะๆๆ กูล้อเล่น มึงไม่มีอะไรให้กูก็ได้ กูก็ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว แค่มึงชอบของขวัญที่กูให้ก็พอ”
....
“ซึ้งเลยดิ สัส กูหล่อจังวะ”
“เกือบดีละพี่ไนน์”
“หึหึ แต่นี่กูพูดจริงนะ ส่วนที่กูเอามาให้มึงแต่เช้าเนี่ย กูแค่มากันไว้ก่อน”
“กันไรวะ”
“กูแค่อยากเป็นคนแรกของมึง”
“เดี๋ยว สัด”
“โทษๆ กูพูดตกไป กูจะบอกว่ากูแค่อยากให้มึงเป็นคนแรกน่ะ”
“อ้อ...แล้วไป”
“เมื่อกี้ที่หลุดแค่คิดในใจ”
กวนตีน!
“คิดได้ก็ดีแล้วพี่ไนน์ วันนี้แม่ง คนให้ของผมเยอะแน่ โอ้ย มาช่วยถือได้มั้ยอะ คงได้ช็อคโกแลตเป็นถุง ดอกกุหลาบเป็นลังๆ”
“อยากจะเห็นจริงจริ๊งงงง ว่ามันจะเป็นอย่างที่พูดหรือเปล่า กูกลัวเห็นมึงเดินถือเคสอันเดียวน่ะสิ”
“อย่าท้า พี่รอดูได้เลย ผมต้องได้ของเยอะแน่ๆ”
“เยอะกว่ากูถึงเรียกว่าแน่”
เออ ไอ้สัด กูยอม
.... ยอมไม่ได้!!
“ผมเยอะกว่าแน่”
“แน่ใจเปล่า”
“ยิ่งกว่าแน่”
“สรุปว่าแน่นะว่าแน่ใจ”
“เออ แน่ยิ่งกว่าแน่ใจอีกโว้ย”
แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้กูมึนหัวแล้วแน่ๆ
“งั้นมาแข่งกัน ใครได้ของเยอะกว่าคนนั้นชนะ”
“เหี้ย เล่นเป็นเด็กว่ะพี่”
“คนชนะได้สั่งคนแพ้”
“ปัญญาอ่อน”
“อ่อนแอก็แพ้ไป”
“...จัดมา พี่จะได้รู้ว่า อย่าท้าคนอย่างคุณ!!”
อย่าท้าคนอย่างคุณ
ถูกครับ
อย่าท้าคนอย่างคุณ แต่กูพูดตกไปนะ เพราะประโยคเต็มๆต้องเป็น อย่าท้าคนอย่างคุณไนน์!
จริงๆผมควรตระหนักได้ตั้งแต่หนังหน้าที่ต่างกันราวกับฟ้ากับเหวระหว่างผมกับพี่มันได้ตั้งนานแล้วนะ
รู้ทั้งรู้ยังเสือกไปยอมรับคำท้ามันอีก
เตรียมใจเป็นเบ๊มันไปทั้งชาติได้เลยไอ้โง่ (ด่าตัวเอง)
ตั้งแต่ที่ผมกับพี่มันก้าวเท้าเข้ารั้วมหาลัยมา ไม่มีตอนไหนเลยครับที่ไอ้พี่ไนน์จะได้เดินต่อเนื่องโดยไม่ต้องหยุดพักเพราะมีคน
เรียกและให้ของ
“ขอบคุณมากนะครับ” ขอบคุณเสร็จก็หันมายักคิ้วหลิ่วตาให้กูเป็นรอบที่สามร้อยห้าสิบของวัน
ไอ้เหี้ย ทำอะไรเกรงใจกูบ้าง เห็นกูยืนหัวโด่ตรงนี้ไหมเนี่ย!!
ให้ดอกไม้อะไรเกรงใจกูด้วย...
อ้าวเดี๋ยว ไม่ใช่หรอ ผมโกรธผิดประเด็นหรอ ท่ดๆ 555555555
ผมเดินห่อไหล่หนีออกมาจากกลุ่มคนที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังพี่ไนน์ ให้ของอย่างเดียวไม่พอเสือกขอถ่ายรูปอีก
ถ้ากูยังอยู่กับมันบอกเลยว่าชาติหน้ากูก็เดินไม่ถึงห้องเรียนอ่ะครับ
แม่งเอ้ย ผู้หญิงเยอะสัดๆ จะชอบอะไรกันนักกันหนา กับอีแค่พี่คุณ
กรี๊ดกันเข้าไป ชอบกันเข้าไป ขอเบอร์กันเข้าไป
แล้วกูเนี่ย เป็นอะไร ไอ้สัด
โดดเดี่ยวยิ่งกว่าหมูในแกงพะแนง
ฮึ่ย!!!!!
คนบ้าอะไรดังยิ่งกว่าดัง สัด เบื่อโว้ย เซเลปมหาลัย
ทำมาเป็นดังงงงง ขากกกกกกกกกกกกกกถุย
อย่าให้มีคนมาชอบกูบ้างแล้วกัน
“น้องคุณครับ”
หือ
ผมหันหน้าไปตามเสียงทุ้มที่เรียกชื่อผมอยู่ไกลๆ ก่อนจะได้เจอกับผู้ชายร่างสูงหน้าตาดีประดุจอปป้าเกาหลีคนหนึ่งกำลังเดินตรง
มาหาผมที่ยืนเหี่ยวเป็นซากอ้อยอยู่ตรงนี้
“มีอะไรเปล่าครับ” ผมตอบทันทีที่พี่เขาเดินเข้ามาใกล้
“พี่ชื่อหลงนะ อยู่ปี2”
“ครับ แล้ว...?”
พี่มันมองซ้ายมองขวาอย่างลุกลี้ลุกลน ก่อนจะสูดหายใจเข้าแรงๆแล้วพ่นออกพร้อมกับคำพูดหล่อสัดๆว่า
“ชื่อหลงครับ ปกติไม่เคยหลงทางที่ไหน แต่อยากหลงทางในใจน้องคุณได้หรือเปล่าครับ!!!!”
..
.....
...........
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เงิบแดกเลยกรูวววววววววววววววววววว
เกิดมาไม่เคยเจอการพูดกระแทกหน้าด้วยคำเสี่ยวซากอ้อยเหี้ยๆขนาดนี้มาก่อน
กูตัดสินคนที่หน้าตาไม่ได้จริงๆใช่มั้ย! หน้าตาก็ดี ไม่คิดว่าจะเสี่ยวแดกขนาดนี้!!!!
“เหี้ยเอ้ย กูว่าและว่าไม่เวิร์ค เอ่อ น้องคุณ เมื่อกี้ลืมๆไปได้มั้ย เพื่อนพี่มันแนะนำมาเฉยๆ”
ไม่ทันแล้ว ..มันฝังลงไปที่ซีรีบรัมซอกหลืบที่ห้าร้อยเก้าสิบห้าของกูไปแล้วครับไอ้พี่หลง
“เอ่อ....แหะๆ”
ไม่รู้จะตอบอะไรพี่แม่งดี
“นี่ครับดอกไม้ ดอกกุหลาบสีขาว แสดงถึงความรักบริสุทธิ์นะครับ”
ผมยืนยิ้มเจื่อนๆ หัวเราะแหะๆก่อนจะยื่นมือไปรอบดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่จากมือพี่หลง
“รักของพี่บริสุทธิ์ แต่ถ้าน้องอยากไม่บริสุทธิ์ ก็ติดต่อพี่มานะครับ ไอดีไลน์ หลงซ่า ห้าห้าบวก”
พูดเสร็จก็ยืนยิ้มเขิน ยกมือเกาหัวแกรกๆด้วยความอาย
มึงน่ะไม่ต้องอาย
กูสิต้องอาย!
เอากับมัน
จะดีใจที่มีคนมาชอบกูทั้งทีก็ดันเสือกเป็นคนแบบเนี้ยยยยยยยย
“ขอบคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ เพื่อน้องคุณพี่ทำให้ได้เสมอ อยากได้อะไรบอก พี่มีบัตร รูดปรื๊ด รูดปร๊ดดดดด”
“.....” รวยด้วย
“ว่าแต่... น้องคุณยังโสดใช่ไหมครับ พี่ไม่มั่นใจ”
โห นี่ขนาดมึงไม่มั่นใจมึงยังทำกับกูขนาดนี้เนาะ
กูคิดไม่ออกเลยว่าถ้ามึงมั่นใจมากมึงจะทำขนาดไหน......
“ครับ”
“น้องคุณต้องโสดอย่างนี้ คงเหงาแย่เลยล่ะสิ วาเลนไทน์วันดีดี พี่หลงขอจีบน้องคุณทีได้มั้ยคร้าบบบ”
“....”
“ฮริ้ววววววว”
เล่นเอง ตบเองก็ได้โว้ย!!!!!!
“พี่ขอจีบนะ”
“ไม่ได้!!!!!”
หากแต่ผมยังไม่ทันได้เอ่ยปากออกไป เสียงทุ้มที่เอ่ยแทนความในใจผมก็ดังขึ้นมาแทน
“ไอ้ไนน์ / พี่ไนน์”
“กูไม่ให้มึงจีบ ไอ้หลง”
“มึงไม่มีสิทธิ์ มึงจะมากีดกันความรักระหว่างกูกับน้องเค้าไม่ได้!”
“ดูละครมากไปป่ะไอ้สัด”
“กูจะจีบ”
“กูไม่ให้จีบ”
“ทำไม!”
“คุณเป็นของกู กูหวง ไอ้สัด!”
ทันทีที่สิ้นคำพูดพี่ไนน์ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นรอบตัวผมทันที
ไอ้พี่ไนน์ไม่รอฟังพี่หลงที่อ้าปากพะงาบๆพูดอีก หากแต่คว้าแขนผมที่มือกำช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ให้เดินตามพี่มันออกไปจากที่
เดิม
จนเมื่อเราสองคนเดินห่างออกมาจากที่เดิมได้พอสมควร พี่ไนน์ก็หยุดเดินก่อนจะหันหน้ามามองผมด้วยแววตาเคืองๆ
“อะไรวะพี่” ผมถาม
พี่มันขมวดคิ้วจนยุ่ง “ไปรับดอกไม้จากมันมาทำไม”
“ก็เขาให้อะ”
“ถ้ามันให้แล้วมึงต้องรับหรอ”
“ทีพี่ยังรับของจากคนอื่นได้ตั้งเยอะตั้งแยะเลย”
“มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนยังไง มีคนให้ ก็ต้องรับดิ”
“แล้วไปบอกมันทำไมว่ามึงโสด”
“อ้าว ก็พูดความจริง”
“ถ้ามึงจะพูดความจริง มึงต้องบอกไปด้วยว่ามีคนจีบแล้ว!”
“ก็เค้าไม่ได้ถามอ่ะ”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกไปล่ะ ให้มันตามตื๊อมึงอยู่ได้”
“แล้วทีพี่ล่ะ พี่ยังไม่เห็นบอกคนที่มาให้ของพี่บ้างเลย”
“บอกอะไร”
“ก็บอกว่าพี่มีคนที่พี่จีบแล้วไง”
....
พี่ไนน์เงียบไปสักพัก ผมจึงเงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวใบหน้าหล่อๆของพี่มัน ก่อนจะเอ่ยปากถาม
“เงียบไมวะ”
“มึงรับดอกไม้ทำไมนะ”
“ถามไมอะ ทีพี่ยังรับของจากคนอื่นได้เลย ตั้งเยอะตั้งแยะ”
“แล้วมึงจะไปคุยตอบมันทำไม”
“ทีพี่ยังคุยกับผู้หญิงคนอื่นได้ตั้งเยอะ”
“แล้วมึงไปขอบคุณมันทำไม”
“ทีพี่ยังขอบคุณเสียงหวานได้เลย”
“แล้วมึงบอกว่าโสดทำไม”
“ทีพี่ยังไม่บอกคนอื่นเลยว่าจีบผมแล้วอ่ะ”
“รู้สึกว่าทุกการกระทำของมึงนี่ขึ้นอยู่กับกูหมดเลยเนอะ”
“ทีพี่......หือ”
“เห็นหายตัวไปเงียบๆ ทีแท้ก็แอบมองกูอยู่นี่หว่า”
ไอ้พี่ไนน์อมยิ้ม
....
ชิบหายละ
โดนจับได้
“ผมเปล่า”
“มึงคิดอะไร มึงก็รู้อยู่แก่จายยยยย”
“อะไรของพี่วะ ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละ”
“หึงกูอ่ะดิ”
“...บ้าเหรอ”
“หึงกูแน่ๆ”
“ ไม่ใช่แล้ว”
“หึงกูชัวร์”
“สัด”
“น่ะ.... เถียงอะไร ไปไม่เป็น ก็พูดคำหยาบใส่กูตลอด”
พี่มันหัวเราะคิกคัก
ไอ้ห่า ไล่ต้อนกูจนมุมได้นี่รู้สึกจะอารมณ์ดีจังเลยนะ ทีเมื่อกี้พี่มันแม่งยังทำท่าจะกินหัวผมอยู่เลย
“ทีพี่ล่ะ เมื่อกี้ที่ลากผมออกมาอย่างนี้ก็เป็นเหมือนกันนั่นแหละ”
“เป็นอะไร”
“หึงผมเหมือนกันอ่ะดิ”
“เออ” พี่ไนน์พยักหน้า “กูหึงมึง”
เหี้ย ตรงสัด
“กูหึงจะแย่อยู่แล้ว เห็นแม่งไอ้เหี้ยนั่นยื่นดอกกุหลาบให้มึงแล้วมึงรับเนี่ย กูโคตรอยากจะเดินไปจับแยกซะตอนนั้น”
“....ก็เว่อร์ไป ผมไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย”
“มึงไม่คิดแต่มันคิด!”
“จะคิดมากทำไม ยังไงผมก็ไม่ได้คิดจะสานต่ออยู่แล้ว”
“แน่สิ ถ้ามึงสานต่อกับมันนะเป็นเรื่อง....”
“ทีพี่ล่ะ สานต่อกับผู้หญิงอีกกี่คนล่ะวันนี้” ผมพูดพลางเหล่ตาเหลือบมองช่อดอกไม้น้อยใหญ่จำนวนมากที่พี่มันหิ้วมาพร้อมกล่อง
ช็อคโกแลต
“ถูกใจแค่คนเดียว”
“ว่าไงนะ!”
“นี่ได้ไอดีไลน์มาเนี่ย.... ว่าจะแอดไป”
เหี้ย
แม่ง เจ้าชู้ไก่แจ้ ไอ้เฒ่าหัวงู
เชื่อใจไม่ได้จริงๆ!!!
ไหนบอกว่าจะจีบกู แล้วนี่จะไปแอดไลน์จีบผู้หญิงอื่นคือเหี้ยอะไร
โอ้ย ฟึดฟัด หงุดหงิด เหวี่ยงโว้ย หัวหมุน นอยด์สัดๆ
แสดงท่าทีอย่างโจ่งแจ้งว่าหัวร้อนเบอร์สุดแต่ไอ้พี่ไนน์ยังคงไม่สนใจผมแต่หยิบโทรศัพท์มาถือแล้วกดจิ้มๆที่หน้าจออย่างรื่นเริง
สนใจกูบ้างก็ได น้ำในหัวกูจะเดือดอยู่แล้ววว ช่วยดับด้วย
-ตือดือดึ้ง!-
หัวร้อนยังไม่ทันหาย เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ผมหยิบมือถือพร้อมสไลด์เปิดหน้าจอก่อนจะพบกับข้อความแจ้งเตือนทางแอพพลิเค
ชั่นสีเขียวที่มีชื่อว่า line
ใครวะ
ผมคลิกเข้าไปก่อนจะพบกับข้อความแจ้งเตือนพร้อมใบหน้าคนคุ้นเคย
Nine added you as a friend
ผมเงยหน้ามองพี่มันที่มองผมกลับครู่หนึ่งก่อนจะอมยิ้มก้มลงจิ้มจอโทรศัพท์มือถือในมือ
Nine : สวัสดีครับ ทักครับ
Khun : เล่นเหี้ยอะไรเนี่ย
Nine : จีบมาตั้งนานแล้วยังไม่มีไลน์เลยอะ ขอแอดนะ
Khun : ... เออ
Nine : ชอบอะ จีบได้ป่าว
Khun : แล้วที่ทำอยู่คืออะไรล่ะสัด
Nine : ถูกใจ อยากได้เป็นแฟน
Khun : เพ้อเจ้อ
ไอ้พี่ไนน์หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะละสายตาจากจอมือถือขึ้นมามองหน้าผมที่หันไปมองพี่มันอยู่ก่อนแล้ว
“จีบผ่านเฟสบุ้คมานาน วันนี้กูขอแอดไลน์หน่อยละกัน”
“.....เออ”
“แล้วสรุปว่าใครชนะเนี่ย”
“ชนะอะไรของพี่”
“ก็เรื่องที่ท้ากันไว้ไง ใครได้ของวันวาเลนไทน์เยอะกว่าคือคนชนะไม่ใช่หรอ”
“.....” ทีงี้ล่ะความจำดีเชียว
“ใครชนะล่ะเนี่ย”
นี่มึงแกล้งทำเป็นถามเพื่อให้กูเสียหน้าใช่มั้ย!! ตอบ!!!!
มึงมีตาแม่งก็เห็นๆกันอยู่ปะวะ!!!
“เออ ผมแพ้พี่ แล้วไง แล้วไงวะ!!!”
“เห้ย ไอ้น้องคุณ มึงอย่าแพ้แล้วพาลดิ ใจใจหน่อย”
“สัดเอ้ย เออ แพ้เว่ย จะให้ทำไรก็ว่ามา”
“หึๆ.... มันต้องอย่างนี้ ใจใจ แมนแมน ไอ้น้อง”
ที่มึงมาจีบกูนี่ใช้วิธีแมนมากเลยงั้นสิ
“จะให้ทำอะไร”
พี่มันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบจนต้องทำหน้าอมทุกข์เหมือนปวดขี้
อะไรก็ได้แต่อย่าเล่นกูแรงมาก กูขอ
“ไอ้สัด ทำหน้าเหมือนกูจะสอยมึงทำไม กูคนดีเว้ยยยยย ไม่ขืดใจถ้ามึงไม่สมยอม”
ไอ้พี่ไนน์ตบหัวผมเบาๆ
“กูล้อเล่นน่า มึงไม่ต้องทำอะไรหรอก เพราะจริงๆกูก็ไม่ได้ชนะมึงแบบใสสะอาดเท่าไหร่”
“หมายความว่าไง”
“เปล่า.......... แต่กูขอพูดกับมึงหน่อยดิ จริงจังแล้วนะ”
“เออ”
พี่มันก้มลงมองผมด้วยสายตาที่(ดูเหมือน)จริงจัง(มั้ง)
“จริงๆแล้ว สำหรับกู ทุกปีที่ผ่านมา วันวาเลนไทน์นี่แม่งก็เป็นวันปกติ วันธรรมดาที่แค่คนทั่วโลกแม่งดี๊ด๊ากันไปเอง กูมองว่า มันก็
วันธรรมดาๆวันนึง ทำไมพวกแฟนหรือคนรักแม่งต้องทำเซอร์ไพร์สเหี้ยไรด้วยวะ ติ๊งต๊อง เห่อกันทั่วโลก โหลสัดๆ ตลอดมากูคิด
อย่างนี้จริงๆเว่ย”
“....อือ ก็คิดเหมือนกันนั่นแหละ”
“แต่ปีนี้มึงทำให้กูเข้าใจนะ ว่าทำไมเค้าถึงทำอย่างนั้น กูรู้สึกว่า ถึงมันจะเป็นวันของโลก ไม่ใช่วันของเรา แต่แม่งก็เป็นโอกาส
พิเศษเล็กๆสำหรับคนที่มีคนที่รักจริงๆว่ะ.... กูแม่งไม่อยากเสล่อเลย ด่าแม่งไว้เยอะ”
พี่ไนน์มันยกมือเกาคอ ท่าทางอย่างนี้แสดงว่าแม่งเริ่มเขินละ
กูก็เขินเหมือนกัน
“แต่กูก็แอบอินว่ะ..... คุณ กูชอบมึงจริงๆนะ”
“....”
“กูชอบมึงจริงๆ”
“เออ....”
“เอออะไร”
“รู้แล้ว”
“กูชอบมึงนะ”
“รู้แล้วววว”
“กูชอบมึง”
“รู้แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย สัด กูเขิน เลิกพูดสักทีได้ไหมเนี่ย!”
หน้าร้อนเหี้ยๆ มึงบอกชอบหรือมึงแกล้งกู ตอบ!
ไอ้พี่ไนน์ยิ้มขำกับท่าทางของผมก่อนจะเอื้อมมือใหญ่มาใกล้ๆมือผม ก่อนจะใช้นิ้วสะกิดมือผมข้างๆเบาๆ
“วันนี้กูจะไม่ขอมึงเป็นแฟนหรอกนะ กูไม่อยากสะเดิดขอมึงคบในวันวาเลนไทน์ กูไม่อยากทำตามเทรนด์โลก”
“.....อือ”
“ไหงทำหน้าเศร้าเสียดายอย่างนั้นล่ะ”
“ไม่ได้ทำโว้ย!”
“หึๆๆ ..... แต่ว่า กูแค่อยากจะบอกมึงว่า กูชอบมึงจริงๆ มึงอาจจะเห็นกูเป็นคนดูเจ้าชู้ ไม่มีเหี้ยอะไรดีนอกจากหน้าตา หุ่น สมอง
นิสัย และความรวย”
ไอ้สัด มึงล่อมาครบทุกด้านและ
“แต่กูจริงใจจริงๆนะ ... กูจริงจังนะ เรื่องมึงอะ”
“....เออ”
“เอออะไร”
“รับรู้ไง”
“พูดดีๆสิ”
“ครับ”
“ว่านอนสอนง่าย”
“ไม่ใช่หมา!”
“หึๆๆ....”
“หัวเราะอะไร”
“มีความสุขไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้”
“ไม่ถามเหรอว่ากูมีความสุขเรื่องอะไร”
“ไม่อยากรู้”
“กูมีความสุขที่มึงรับรู้ความจริงใจของกู”
“เปล่าซะหน่อย”
“กูดีใจที่มึงสนใจเรื่องของกู”
“ใครบอก”
“กูดีใจที่มึงหึงกู”
“.....บ้าแล้ว”
“กูดีใจที่มึงเริ่มมีใจให้กูแล้ว............. ใช่ปะ เริ่มชอบกูแล้วอ่ะดิ"
เหี้ยนี่แม่ง
มั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว
เกินไปจริงๆ....
................. ให้ตายเถอะ
“อีกไม่นานหรอก”
“...ทำไม”
พี่มันเดาะลิ้นกวนตีน แล้วขยับยกยิ้มหวานให้ผม
“อีกไม่นาน มึงก็ได้ขึ้นin relationship ในเฟสบุ้คแล้วล่ะน้องคุณ”
.....
หมั่นไส้โว้ย พ่อง!!!
Facebook
9.03 AM 14/02/2017
Nine Nithan : HVD
ขอให้สมหวังทุกคนครับ
แต่ห้ามมายุ่งกับคนนี้นะ
เจ้าของดุ
Khun Kanin : สัด รูปกู
Nine Nithan: แพ้แล้วพาลหรอครับน้องคุณ
Khun Kanin: แผนสกปรกนี่หว่า ชนะไม่ใส ถึงว่าทำไมไม่มีคนให้ของผมเลย
Nine Nithan: ไม่ใช่ไม่ใส เค้าเรียกใช้ใจเข้าเล่น
Polpol Rattin : อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มึงไปเล่นตรงนู้นนะไอ้สัดหล่อ ไอ้หน้าม่อ
Best Pahol :เพื่อนกูเสี่ยวแดกโว้ยยยยยยย
Sumlee heeha : กรี๊ดดดดดด พี่ไนนนนนนนนนน์ น้องสำยอมให้พี่ไนน์กับคุณคนเดียวนะคะ เมื่อไหร่จะเปิดตัวเนี่ยยย
Nine Nithan : รอบางคนให้ใจ
Khun Kanin : ชาติหน้า!!!
.
.
.
.
Nine Nithan : แต่ผมว่า.......อีกไม่นานเกินรอครับ หึๆ
END
Happy [belated] Valentines’ day นะคะทุกคนนน ^^
ฝากพี่ไนน์กับน้องคุณไว้ด้วยนะคะ
ตอนพิเศษสำหรับทุกคนนนนนนนน ฮี่ๆๆ
#วาเลนไทน์
หัวข้อ: //เรื่องสั้น\\ (จบแล้ว) อะไรของแม่งวะ UPDATE 20.01.2019*ตอนพิเศษ2: ที่พี่นิ่งไม่ได้โกรธ แค่หื่น (อ่าน 21869 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก