บทที่ 26 : เงาอาดูร (4)
โธรอสอยู่ระหว่างการตัดสินใจครั้งสำคัญ
เขาบอกเวเรด้าว่าตนหักดาบและหันหลังให้สงครามแล้ว--นั่นจริง แต่พอทราบว่าราชามงกุฏดำกลับมา ใจที่ภักดีก็ปีติ มันสั่งให้เขากลับไปรับใช้พระองค์เดี๋ยวนั้น
ก่อนหน้าไม่นาน ตราเวทล่องหนบริเวณข้อมือขวาของเขาผุดขึ้นมาเป็นระยะ ตราเวทนี้ราชาริวอร์นอร์เป็นผู้มอบให้แก่เขาและทหารใกล้ชิด พระองค์ใช้มันเรียกเขาได้ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน และเขาจะตามหาพระองค์พบอย่างแน่นอน
ตราเวทเป็นรูปม้าดำซึ่งมีเขาเดี่ยวกลางหน้าผาก หรือที่เรียกกันว่ายูนิคอร์นทมิฬ มันเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเงามืด คู่กับยูนิคอร์นแห่งแสง ทั้งสง่างาม ดุร้าย และน่าเกรงขาม มันจะบอกเขาว่าควรไปยังทิศใด
โธรอสนิ่งไปครู่ใหญ่ เขาจ้องตราเวทซึ่งผุดขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งยังดันผิวจนนูนขึ้นอย่างน่ากลัว ราชามงกุฏดำกำลังเรียกทหารของพระองค์
ในที่สุด โธรอสก็ตัดสินใจเด็ดขาด เขาก้าวไปทางทิศตะวันตกอย่างมั่นคง
เวเรด้าลอบสังเกตโธรอส นางคุ้นเคยกับเขามากกว่าซอนย่า จึงได้รับงานนี้ แต่เหตุผลสำคัญที่ท่านโรสเวนเลือกนาง ก็เพราะนางคือเวเรด้า
พวกนางเหล่าอัศวินแห่งอิซิลดาร์ พร้อมทำตามคำสัตย์สาบาน จงรักภักดีและพลีชีพให้นายโดยไม่เสียดายชีวิต แต่นางกับจามิลลากลับมีนิสัยต่างกัน เห็นภายนอกนางเงียบขรึมเป็นจามิลลาคนที่สอง แต่ที่จริงนางไม่ใช่คนเงียบขรึม นางมิได้เด็ดขาดเช่นจามิลลาที่สามารถคุมขังคนรักของตนเพื่อแลกกับชีวิตเขา
ความเงียบขรึมและดุดันของเวเรด้ามาจากการลงโทษตัวเอง หลังเกิดเรื่องคืนวันวิวาห์สีเลือด นางไม่สามารถสนุกสนานได้อีก นางรู้สึกเศร้าและไร้ค่า เพลงที่มักจะฮัมเวลาอารมณ์ดีก็กลายเป็นทำนองปร่าแปร่ง นางรู้สึกผิดทุกครั้งที่อยากฮัมเพลงนั้น เพราะนางไม่ควรมีความสุขหลังไร้ความสามารถจนทำให้เจ้านายเผชิญทุกข์สาหัส
ความใจอ่อนของนางส่วนนี้เองที่ถูกนำมาใช้ในแผนการตามรอย เพราะนางยินดีปล่อยโธรอสจากใจจริง
ส่วนสาเหตุที่ทำให้นางยินดีปล่อยตัวเขานั้น...
“เวเรด้าชอบโธรอส” โรสเวนเอ่ยกับเจย์ นางสวมเสื้อคลุมสีดำ ใช้ฮู้ดปิดบังหน้าตา การสะกดรอยตามห่างๆ นั้นเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะกับสตรีสูงศักดิ์ซึ่งมีใบหน้าเหมือนท่านหญิงเอริแอดเน่ แต่นางคล่องแคล่วกว่าที่เขาคาด
“นางชอบคนหน้าโหดหรือ” เจย์ว่า “ขอโทษ ข้าไม่ควรเล่นตลกอะไรตอนนี้ แต่เวลาเครียดจัดข้ามักทำตัวตลกประชดชีวิตทุกที”
“โธรอสไม่ทราบหรอก แต่เขามีประสาทเฉียบคม เขาจะรับรู้ว่านางอยากให้เขาเป็นอิสระจริง ซึ่งนั่นจะสร้างความวางใจระดับหนึ่ง” โรสเวนเอ่ยอย่างคิดคำนวณมาแล้ว จากนั้นก็ยิ้มให้เจย์ “ข้าชอบบุรุษที่มีอารมณ์ขัน ท่านเป็นแบบนี้ดีแล้ว”
ลูกครึ่งเอลฟ์ยิ้มแห้งๆ โรสเวนหน้าตาเหมือนเอริแอดเน่ ท่าทางหรือบรรยากาศเวลาสวมรอยเป็นท่านหญิงก็เหมือน แต่พอนางผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง ก็ดูต่างจากเอริแอดเน่ลิบลับ
โรสเวนระบายลมหายใจแล้วเอ่ยอย่างนุ่มนวล “จากนี้ข้าอาจไม่มีชีวิตกลับไปอีก อารมณ์ขันเล็กน้อยช่วยชูใจได้”
นางไม่ได้แสดงความหวาดกลัวหรือร้อนใจ แต่มุ่งมั่นแน่วแน่ในสิ่งที่ตนจะทำ
“ถ้าอย่างเจ้าไม่รอด ข้าก็ไม่เหลือ” สีหน้าเจย์จริงจังแต่ไม่มีความกลัว “รู้มั้ยข้ารอดมาได้นานขนาดนี้เพราะรู้จักเวทดีๆ บทหนึ่ง”
“เวท?”
“ ‘ต้องรอด’ ” เจย์ตีหน้าขรึมใส่โรสเวน “มีแค่สองคำ ไหนลองท่องให้ข้าฟังหน่อย”
“ท่านจะรอด” นางเอ่ยรับรองและเติมกำลังใจ “ข้าไม่หวังให้ท่านเสี่ยงชีวิต ท่านจะเป็นไพ่ตายของเรา ฝ่ายนั้นคงไม่คิดหรอกว่าเราจะมีกำลังเสริมอย่างท่าน”
เจย์โบกมือ “ไม่ใช่แค่ข้า เจ้าด้วย ท่องให้ฟังหน่อยเถิดนะ”
“ท่านอ่อนโยนมาก แม้กับคนที่เพิ่งรู้จักกัน เราไม่ได้เห็นสิ่งนั้นมานานแล้ว และปกติจะเรียกมันว่าความโง่งม แต่ข้าพอเข้าใจแล้วว่าเหตุใดนางจึงเปิดใจให้ท่าน”
แต่ข้าเล่นพวกโจรเสียยับเลยนะ เจย์คิด
“ท่านเป็นสุภาพบุรุษ” โรสเวนยิ้มอ่อนใจให้เจย์...และเอ่ยสิ่งที่เขารอฟัง “ต้องรอด”
โธรอสมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก โดยใช้ม้าที่เวเรด้าเป็นผู้เตรียมให้ ณ จุดผูกม้าที่เตรียมไว้นอกเมืองหลวง โรสเวนเองก็มีม้าให้ตนและเจย์เช่นกัน
ผู้เป็นอิสระและผู้สะกดรอยตามควบม้าห่างกัน แต่โรสเวนสามารถติดตามเวเรด้าได้ด้วยตุ้มหูเวทที่พวกนางใช้ร่วมกัน
เมฆขาว ท้องฟ้าสีคราม พระอาทิตย์สาดแสงกล้า เวลาสาย เที่ยง และบ่ายมาเยือน โรสเวนตระหนักว่าหากราชามงกุฎดำฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริง เอริแอดเน่จะอยู่ในสภาพเปราะบางที่สุด...เพราะนางเปราะบางหากเป็นเรื่องของบุรุษผู้นี้มาแต่ไหนแต่ไร
สิ่งที่นางต้องทำ...คือหวังว่าเอริแอดเน่จะยังมีชีวิตอยู่ และไม่เลือกทางที่ผิดพลาดอันพ่ายแพ้ให้แก่ริวอร์นอร์เป็นครั้งที่สอง
------------------------------
“ข้ามีนามว่าแมรี่โกลด์เจ้าค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าเอ็มก็ได้นะเจ้าคะเจ้าขา” แม่มดนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนพื้นตรงหน้าเอริแอดเน่ นางเพิ่งกลับมาจากพิธีบูชายัญเลือด คนเจ็ดคนถูกส่งไปหาบิดาแห่งความตายเพื่อแลกกับการกักวิญญาณของเอริแอดเน่ให้อยู่ในร่างซึ่งใกล้หมดลม
เอริแอดเน่อ่อนเพลียเพราะเสียเลือดมาก นางหลับไปตั้งแต่รุ่งสาง จนคล้อยบ่ายก็คงไม่รู้สึกตัวหากสตรีตรงหน้าไม่มาปลุก
“อาหารเจ้าค่ะ” นางแม่มดยิ้มกว้าง ท่านหญิงเป็นต้นแบบที่นางบูชา
แม้จะฆ่าท่านริวอร์นอร์ แต่คิดอีกแง่...การได้ฆ่าชายคนรักก็โรแมนติกดีไม่หยอก
เอริแอดเน่มองสตรีแปลกหน้าแล้วปรายตามองสำรับอาหาร นางรู้สึกว่าลำคอเจ็บน้อยลงจนสามารถออกเสียงได้...อาจด้วยเวทรักษาของนางผู้นี้ “เจ้าเองหรือ…” นางกล่าวแค่นั้นด้วยเสียงพร่า แทนเรื่องที่นางอาจทราบแล้วทั้งหมด
‘เจ้าเองหรือที่ทำให้ข้าไม่ตาย’
‘เจ้าเองหรือที่สลักอักขระเปลี่ยนแปลงวรรณะเวทของข้า’
‘เจ้าเองหรือ ผู้หญิงของริวอร์นอร์อีกคน’
ขึ้นต้นแค่ ‘เจ้าเองหรือ’ ความเป็นไปได้ช่างมากมายจริงๆ
“เจ้าค่ะ ข้าเองเจ้าค่ะ” แม่มดรับแม้จะไม่ทราบว่าท่านหญิงหมายถึงอะไร นางกระเถิบเข้าไปใกล้อีกหน่อย ใบหน้าของนางช่างงามร้ายแบบสตรีอิซิลดาร์ขนานแท้ ตรงหน้าผากไล่มาถึงขมับมีรอยสักแบบนูนแต้มสีทอง ผมสีเข้มถักเข้ากับดอกไม้หอม
นางแต่งหน้า ทำผม สวมชุดอย่างแม่มดเต็มรูปแบบมาเพื่อไอดอลโดยแท้
“ป้อน” เอริแอดเน่ปล่อยผ้าที่ปิดบังหน้าอก นางยังอยู่ในสภาพเปล่าเปลือย นางยื่นตัวมา ใช้แขนเพรียวยันกับเตียง เส้นผมสีทองยาวพลิ้วระทรวงอกเต่งตึงซึ่งทิ้งตัวตามแรงโน้มถ่วงอย่างนุ่มนวล นัยน์ตาสีหินแก้วประกายรุ้งช้อนมองอย่างเฉียบคมและทำให้ผู้มองใจสั่น
“โอ๊ย ใจเต้นเจ้าค่ะ” แมรี่โกลด์หรือเอ็มเอามือทาบอก ท่านหญิงสวยเหลือเกิน สวยจับจิตจับใจ นางตักข้าวโอ๊ตต้มปรุงด้วยเกลือเล็กน้อยป้อนให้ท่านหญิง “รับประทานสิ่งนี้ไปก่อนนะเจ้าคะ พอร่างกายฟื้น ข้าจะจัดสำรับเต็มรูปแบบให้”
“ยินดีที่ทราบว่าสตรีอิซิลดาร์ยังทำให้เจ้าใจเต้นได้ไม่แพ้บุรษ” เอริแอดเน่เอ่ยแล้วแตะปากกับช้อน หากริวอร์นอร์ใช้เสน่ห์มัดใจนางผู้นี้ นางก็ทำได้เช่นกัน ส่วนอาหารมีพิษหรือยาสั่งหรือไม่ นางไม่กังวล ร่างกายของนางทนทานต่อเวทมนตร์ และริวอร์นอร์ก็ยังไม่ให้นางตาย
“แหม...บุรุษนี่ของเล่นทิ้งได้ขว้างได้เจ้าค่ะ”
“หรือ” คนถามยิ้มไปถึงดวงตา
“โอ๊ย ใจจะหลุดออกมานอกอกแล้วเจ้าค่ะ” เอ็มหน้าแดงไปถึงหู นางยกมือสองข้างกุมอก ก่อนบอกความในใจว่าท่านหญิงเป็นสตรีและแม่มดต้นแบบของนาง นางเอ่ยพร้อมประกายตาวิบวับ
เอริแอดเน่นั่งอวดร่างเปลือยอยู่บนเตียง นางยิ้มพอใจนิดๆ และเอ่ยรับอย่างสนใจฟัง “งั้นหรือ เพราะชอบข้า เจ้าจึงอยากลิ้มรสผู้ชายที่ข้าเคยลิ้มรส...”
เอ็มยิ้มเจื่อน “กินอีกนิดนะเจ้าคะ” ...และเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย
“อืม” สตรีผู้มีเสน่ห์เปี่ยมล้นแม้กับสตรีด้วยกันรับ อิซิลดาร์เป็นบ้านของนาง เหตุใดนางจะไม่รู้ว่าสตรีอิซิลดาร์ชอบอะไร หลงใหลสิ่งไหน นางจึงไม่รีบร้อนและกินอาหารเพื่อเอากำลังกายกลับคืนมา
เมื่อกินหมดนางก็ถามว่า “ริวอร์นอร์ล่ะ”
“ไม่ทราบเจ้าค่ะ ท่านราชาไม่ได้แจ้งไว้” เอ็มเป่าข้าวโอ๊ตต้มให้ท่านหญิงอีกคำ
“เขาไม่อยู่หรือ” คำถามนี้อันตราย
“อยู่เจ้าค่ะ แต่ไม่ทราบว่าทำอะไร” นางแม่มดรู้จักเล่นลิ้นเสียด้วย
“หรือ” เมื่อกินจนหมดถ้วย เอริแอดเน่ก็เอ่ยว่า “ข้าอยากอาบน้ำ เจ้าช่วยข้าอาบได้หรือไม่”
“ท่านราชาจะอาบให้เจ้าค่ะ” เอ็มยิ้มไปถึงดวงตา
“ข้าไม่อยากรอเขา” นางยิ้มล่อลวงและล้วงความจริง
“ไม่อยากรอเรา หรือไม่อยากรอที่จะหนี” ริวอร์นอร์เข้ามาในห้อง เขาเพิ่งคุยกับทหารที่เพิ่งเดินทางมาถึงในห้องข้างๆ ...ใช่ อย่างที่แม่มดว่า เขาอยู่ แต่ไม่ได้บอกนางว่าทำอะไร
เอริแอดเน่ไม่แสดงออกว่าผิดหวัง แม้นางอยากให้ริวอร์นอร์ไม่อยู่ และใช้โอกาสนี้ล่อลวงแม่มด หรือให้ดีกว่านั้นคือได้ติดต่อกับ ‘โรสเวน’
กลับกัน นางเอนตัวอย่างไม่สะทกสะท้านและบอกแมรี่โกลด์ว่า “ไว้คราวหน้าก็แล้วกัน”
“โธรอสกำลังเดินทางมาพร้อมคนของเจ้า” ริวอร์นอร์โบกมือให้นางแม่มดออกไป นางหมอบทำความเคารพกษัตริย์ทั้งสองแบบหน้าผากแนบพื้น ก่อนจะออกไปตามคำสั่ง
เอริแอดเน่รอจนนางแม่มดออกไปจึงเอ่ยโดยไม่มองริวอร์นอร์ว่า “เจ้าจะอาบน้ำให้ข้าจริงหรือ ถ้าไม่ ข้าจะอาบตามลำพัง เพราะข้าต้องการอาบน้ำจริงๆ”
“เช็ดตัว”
“ที่นี่ต้องมีอ่างอาบน้ำ” ให้นางได้เดินออกจากห้อง ออกไปข้างนอก
“ไม่มีสำหรับเจ้า”
“ข้าต้องการอ่างอาบน้ำ ข้าไม่อาบน้ำในห้องนี้” เอริแอดเน่ยืนยัน
ริวอร์นอร์ก็ยืนยันคำพูดของตนด้วยการจับนางเช็ดตัว เขาพลิกนางไปมา ลูบผ้าชุบน้ำซึ่งแช่ดอกไม้หอมไปทั่วผิวเนียนละเอียด เขาไม่ใช่ผู้ชายช่างเอาใจ (แม้จะทำได้) สัมผัสก็นุ่มนวลบ้าง รุนแรงบ้าง โดยเฉพาะเวลาที่นางฮึดฮัดขัดขืน
“เจ้า!” เอริแอดเน่ดันหน้าเขา “ข้าไม่ใช่ม้าให้เจ้าล้างขนนะ ริวอร์นอร์ ข้าจะอาบเอง”
“อยู่นิ่งๆ อย่าข่วน!” ริวอร์นอร์ดุ เขาเช็ดตัวให้นางเสร็จก็ทาน้ำมันบำรุงผิว แมรี่โกลด์เตรียมทุกอย่างให้ กลิ่นน้ำมันหอมรื่นช่วยให้ผ่อนคลาย
“เอามือของเจ้าออกไป” นางเบี่ยงตัวเมื่อมือใหญ่ลูบหนักๆ จนผิวเนื้อนุ่มนิ่มเป็นรอยแดง
“เราให้คนเตรียมชุดแบบอิซิลดาร์ไว้ สีแดงปักทับทิม”
ริวอร์นอร์กำลังเอาใจนางใช่หรือไม่
เอริแอดเน่สะดุ้งจนใบหูสั่นระริกเมื่อมือลูบเข้ามาแตะส่วนเร้นลับเพื่อทำให้นางเงียบ “อือ…”
ริวอร์นอร์หัวเราะในคอ “เตรียมตัวต้อนรับคนของเจ้าเถิด” เขาว่า “คงมาถึงในไม่ช้ากระมัง”
ผู้ฟังจิกมืออีกฝ่ายอย่างแค้นเคืองเป็นคำตอบ
ก่อนหน้านี้ เขาอาจบอกอะไรบางอย่างที่ไม่เคยปริปากบอกแก่นางก็จริง แต่ใช่ว่านางจะเชื่อ ‘อะไรบางอย่าง’ นั้นอย่างง่ายดายและโง่งม ที่นางยังเล่นตามเกมของเขาเพราะเขากำจุดอ่อนของนางไว้ ทั้งใช้องครักษ์ของนางมาข่มขู่ บอกเป็นนัยว่าทราบเรื่อง ‘โรสเวน’ และหาทางเบี่ยงเบนวรรณะเวทให้เขาไม่ต้องฟังคำสั่งของนาง
อย่างเมื่อสักครู่ นางใช้วรรณะเวทในการถกเถียงเพื่อออกจากห้อง แต่ไม่เป็นผล
หากมีเวลามากกว่านี้ เอริแอดเน่สามารถหาวิธีลบล้างอักขระเวทที่แทรกแซงเวทของนางได้
แต่เวลาเป็นสิ่งที่นางไม่มี
—————————————————————————
A/N เอริแอดเน่กับริวอร์นอร์ เวลากัดกันน่ารักดีนะคะ
ใส่ฟิลเตอร์ จิ้นภาพสมัยเด็ก...
"ข้าไม่ใช่ม้าให้เจ้าล้างขนนะ!" เอรี่จิ๋วโวยวายๆ แก้มแดงๆ กลมๆ
ริวอร์นอร์จิ๋วเหยียดรอยยิ้ม ชอบแกล้งท่านหญิงแก้มกลมติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @ILLREIwriter