บทเรียนที่ ๓๙ วอน
ตื่นเช้าขึ้นมาไอ่กอล์ฟรู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก โทรไปหาไอ่ทิวบอกให้มารับ ตอนแรกว่าจะไม่ไปเรียนแต่คิดมาคิดไปมันใกล้จะสอบแล้ว ไปดีกว่า
ระหว่างที่คอยไอ่ทิวมารับ ไอ่กอล์ฟก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ ก็คงไม่พ้นเรื่องไอ่น้องต้นเอย เรื่องที่ทำอะไรๆลงไปเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาเอย แต่ระหว่างที่คิดนั้นจะมีหน้าไอ่เด็กเกรียนที่มีแววตาเศร้าๆกับรอยยิ้มบางๆของมันที่มันส่งมาให้ไอ่กอล์ฟก่อนที่มันจะบอกว่า มันจะออกไปจากชีวิตไอ่กอล์ฟถ้าไอ่กอล์ฟต้องการ แต่มันยอมไปเพราะรักและห่วงไอ่กอล์ฟ มันยังอยากได้คนเลวๆอย่างไอ่กอล์ฟไปเป็นคู่ชีวิต
“ไอ่เด็กน้อยเอ๊ย...อย่างมรึงจะรู้อะไร กล้าใช้ถึงกับคำว่าคู่ชีวิต”ไอ่กอล์ฟสบถขึ้นมาอย่างลอยๆกับตัวเอง จนไอ่ทิวโทรศัพท์ขึ้นมาตามว่าอยู่ใต้หอแล้ว ไอ่กอล์ฟเลยรีบลงไป พอไปถึงไอ่ทิวมันทักเลยครับ
“วันนี้จะใช้เราทำอะไรอีกป่ะ”มันพูดแทงใจดำไอ่กอล์ฟมากมาย
“ไอ่ทิว มรึง.......”ไอ่กอล์ฟหาคำด่าออกมาไม่ได้ครับ เลยเงียบไป
“กอล์ฟนายเป็นอะไร นายบอกเราซิ เราเป็นเพื่อนนายนะ แล้วเราก็ยังรักนายด้วย”ไอ่ทิวมันขี่มอไซค์ไปแล้วคงเห็นว่าไอ่กอล์ฟซึมๆผิดปกติเลยถามขึ้นมา
“ทิว มรึงยังอยากคบกับกรูอยู่เปล่าว่ะ”ไอ่กอล์ฟเองตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรถึงพูดออกไปอย่างนั้น อาจจะเป็นเพราะว่ามันเหมือนสูญเสียความรัก ความมั่นใจไปหมด เป็นลอยๆเคว้งๆเหมือนอกหักแต่ไม่ใช่นะครับ (ทั้งชีวิตไอ่กอล์ฟเคยอกหักแค่ครั้งเดียวคือกับไอ่หนุ่มตี๋คณะทันตะ ที่เหลือมีแต่ไอ่กอล์ฟไปหักอกเขา อิอิ )
“กอล์ฟ นายก็รู้ว่าเราคิดยังไงกับนาย”ไอ่ทิวขับมอไซค์ช้าลง
“มรึงเป็นแฟนกรูได้ป่ะ”ไอ่กอล์ฟถามออกไป ไอ่ทิวมันหยุดรถที่ข้างทางเลยครับ
“กอล์ฟเราอยากเป็นแฟนนาย อยากเป็นคนรักของนาย แต่มันไม่ใช่ในสภาพที่นายไม่ใช่กอล์ฟอย่างนี้”มันพูดเล่นเอาไอ่กอล์ฟที่เบลอๆอยู่แล้วงงไปใหญ่
“มรึงพูดอะไร กรูไม่เข้าใจ กรูก็เป็นไอ่กอล์ฟ(ชั่วๆเลวๆ)อย่างนี้แหละ”ไอ่กอล์ฟพูดแล้วหลบหน้ามัน เพราะตอนนี้มันลงจากมอไซค์มาจ้องหน้าไอ่กอล์ฟ (ดูๆไปมันก็หน้าตาดูเน๊อะ อิอิ เหมือนซันนี่เลยอ่ะ แล้วทำไมกรูไม่ชอบมันว่ะ มาชอบไอ่เด็กเกรียนหูกางได้ไง อิอิ ล้อเล่นนะครับโก๋)
“ก็ตอนนี้นายไม่ได้เป็นกอล์ฟในแบบที่เราต้องการ นายสูญเสียความเป็นกอล์ฟไปแล้ว มีอะไรบอกเราได้นะ”มันย้ำ ย้ำแล้วอีก เหมือนจะให้ไอ่กอล์ฟเล่าอะไรให้มันฟัง แต่ไอ่กอล์ฟจะกล้าเล่าเหรอครับว่าเลิกกับน้องคณะแล้วมีลูกศิษย์ตัวเองมาหลงรักพร้อมทั้งทำประชดโดยการเปลี่ยนคู่นอนไปสิบกว่าคน ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทแค่ไหนก็ไม่กล้าหรอกครับ ยางอายยังมี (แล้วนี่มานั่งเล่าให้คนเป็นร้อยอ่านนี่น่ะ ฮื้อๆๆๆๆ)
“ไปเถอะ เดี๋ยวสาย”ไอ่กอล์ฟบอกมันแล้วมันก็ขึ้นมอไซค์แล้วออกตัวไป
ไปถึงคณะก็เจอพวกสาวๆก็ไอ่ส้มกับไอ่จูนนั่นแหละครับ มีแต่คนทักว่าไอ่กอล์ฟเป็นเหม่อๆลอยๆ เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พูดจาน้อยลงดูเหมือนคิดอะไรตลอดเวลา แต่ตอนนั้นไอ่กอล์ฟไม่ได้คิดอะไรนะครับ เพียงแต่มันตื้อๆในหัว ดีนะที่เป็นช่วงใกล้สอบกลางภาคเลยไม่ต้องเรียนเยอะ ไม่งั้นไอ่กอล์ฟซวยแน่
เวลาเดินผ่านพวกน้องๆปีหนึ่ง ไอ่กอล์ฟก็พยายามมองหาไอ่น้องต้นครับ เจอเพื่อนไอ่น้องต้นก็ทำท่าเฮฮาเข้าไปถามบ้างแต่ก็ไม่อะไรเพิ่มเติมครับ นอกจากว่าไอ่น้องต้นกลับกรุงเทพไปแล้ว บอกว่าจะไม่สอบเพราะจะซิ่วใหม่
“กอล์ฟ มรึงนี่กินอะไรมั้งซิว่ะ นั่งจิ้มจนจานข้าวจะทะลุแล้ว”ไอ่จูนมันแว๊ดใส่ผมครับ มันคงรำคาญที่เห็นไอ่กอล์ฟสั่งข้าวของมากินมากมายแต่ไม่ยอมกินเลย เอาแต่นั่งเขี่ยเล่นไปมา
“กรูไม่หิวว่ะ”ก็ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆซิครับ ตลอดช่วงปิดเทอมที่โรงอาหารแห่งนี้ ผมกับไอ่น้องต้นจะมากินข้าวด้วยกันแล้วก็ต้องเจอไอ่เด็กเกรียนนั่น แต่วันนี้ไม่มีทั้งสองคนเลย มันเป็นแปลกๆนะครับ
“มรึงไม่หิวแล้วไปซื้ออะไรมาเยอะเยอะ”มันก็บ่นของมันไปเรื่อย ดูเหมือนมันกับไอ่ส้มแล้วก็ไอ่ต้อจะไม่รู้อะไรเลยในความผิดปกติของไอ่กอล์ฟ มีแต่ไอ่ทิวแหละครับที่คอยชำเลืองมามองไอ่กอล์ฟบ่อยๆ
“นี่ๆสอบเสร็จแล้วใกล้ช่วงปีใหม่ปิดยาว พวกเราไปเที่ยวไหนกันดี ไปเที่ยวทิ้งท้ายก่อนจบ”ไอ่ส้มมันพูดขึ้น
“ยังไม่จบซักหน่อยอีกตั้งสามเดือน”ไอ่ต้อมันขัดขึ้น
“ก็เหมือนกันแหละน่า มันเป็นการสอบกลางภาคครั้งสุดท้ายในชีวิตนักศึกษาแล้วนะโว้ย”ไอ่ส้มเถียง
“เอ่อ ก็จริง ไม่อยากจะคิดเลยว่าจบไปแล้วจะเป็นยังไง”ไอ่จูนบ่นๆ
“ไม่เห็นยากเลย จบไปก็ไปเป็นครูแล้วก็หาลูกชายผอ.หล่อๆซักคนมาเป็นแฟนก็แค่ก็จบ ฮ่าๆ”ไอ่ส้มพูดแซว
“มันง่ายอย่างนั้นก็ดีนะซิ”ไอ่จูนว่า
“”ไม่รู้ซิ ฉันวางแผนเอาไว้แล้ว ถ้าใครมารักฉันนะ ฉันรับไว้หมดนั่นแหละ รักคนที่เขารักเราดีกว่า”ไอ่ส้มบอกพร้อมทำท่าฝันหวาน
(ขอเม้าส์ๆ ตอนนี้มันยังม่ได้แต่งงานเลย ที่มันบอกว่าจะรับไว้หมดที่จริงมันช่างเลือกจะตาย ดูเหมือนไอ่จูนโน่นตั้งหากที่ดูแล้วจะมีวี่แววข่าวดีเร็วๆนี้ แต่ที่เหนือกว่าใครคือไอ่กอล์ฟครับ พอพวกนี้รู้ว่าไอ่กอล์ฟหมั้นกับไอ่คุณโก๋แล้ว พวกมั้นอึ้งกิมกี่รับประทานไปสามวันเลยครับ แบบว่าดทรมาเม้าส์กับไอ่กอล์ฟสามเวลาหลังอาหารจนสายแทบไหม้ เพราะตอนนั้นมันคิดว่าโก๋มันเลิกตามต้อแยไอ่กอล์ฟหลังจากจบฝึกสอนไปแล้ว ที่ไหนได้ ไปๆมาๆหมั้นกันซะแล้วนิ่ อิอิ ตอนงานหมั้นพวกมันไม่ได้ไปหรอกครับ เพราะไอ่กอล์ฟไม่ชวน มาบอกเอาก่อนปีใหม่นี่เอง ก็ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจะบอกว่ายังไงอ่ะซิครับ มันก็เขิลลลอายยยอยู่นะ)
คำพูดที่พวกมันพูดกันเล่นๆดันเข้ามาในหัวไอ่กอล์ฟครับ “รักคนที่เขารักเราดีกว่า” แล้วมันก็เป็นภาพไอ่เด็กเกรียนแวบเข้ามา แวบจริงๆนะครับ ไม่ได้อยู่นานอะไร (อิอิ กลัวเสียฟอร์มต้องบอกว่า แวบๆ)
หลังจากข้าวมื้อนั้นไอ่กอล์ฟก็เริ่มคิดทบทวนอะไรหลายๆ ในตัวไอ่กอล์ฟเริ่มแบ่งเป็นสองฝ่ายครับ
ฝ่ายหนึ่งมันก็บอกว่า “น่าเห็นใจไอ่เด็กเกรียน มันรักเรานะ ความรักมันไม่มีช่วงวัยอายุ ฐานะอะไรหรอก มันคอยดูแลปกป้องเราด้วยนะ ลองคบกับมันดูก่อนซิ”
อีกฝ่ายก็คอยแย้งว่า “มันเป็นไปไม่ได้ เด็กมันก็คงแค่หลงชั่ววูบ ไหนจะช่องว่างระหว่างวัย ฐานะหน้าตาทางสังคมอีก ใครจะรับได้ผู้ชายกับผู้ชายรักกัน มันเคยเป็นลูกศิษย์เราด้วยนะใครเขาจะคิดยังไง มันเคยทำเราเจ็บด้วยนะ ลืมมันไปซะเถอะ”
มันเถียงกันอยู่ตลอดเวลาเหมือนในหนังการ์ตูนที่มันจะมีเทวดาติดปีก ห่วงสีทองบนหัวตัวเล็กๆมาอยู่บนบ่าอีกข้างก็เป็นปีศาจตัวสีแดงๆถือสามง่ามอะไรประมาณนั้นมันยืนเป่าหูตลอด เป็นอย่างนี้อยู่ทั้งอาทิตย์ จนทั้งไอ่ส้ม ไอ่จูน แม้แต่ไอ่ต้อที่เฉื่อยๆไม่ค่อยสนใจอะไรก็รับรู้ถึงความผิดปกติของไอ่กอล์ฟได้
“กอล์ฟมีอะไรหนักใจเปล่าว่ะ”ไอ่จูนถาม
“หื้อ.......”ไอ่กอล์ฟตอบเหมือนคนสติล่องลอย
“กอล์ฟเครียดเรื่องสอบเหรอ”ไอ่ส้มครับ มองกรูในแง่ดีเกิน
“เปล่า”
“มันจะไปเครียดอะไร เกรดมันนะเอามาแบ่งพวกเรายังเหลือเฟือ”ไอ่ต้อบอก ตอนนั้นทุกคนคงคิดว่าไอ่กอล์ฟเครียดเรื่องสอบ
“สงสัยกอล์ฟมันคงคิดถึงบ้านมั้ง หรือไม่ก็คิดว่าจบไปแล้วจะทำงานที่ไหนดี”ไอ่ทิวแซวครับ
“อย่างมันจะไปกลุ้มอะไร เกรดดีอย่างนี้ใครที่ไหนก็อยากรับเข้าทำงาน”ไอ่จูนพูด
จากคำพูดของไอ่ทิวมันทำให้ไอ่กอล์ฟฉุกคิดอะไรขึ้นมาอย่างหนึ่ง เรื่องทำงานหลังเรียนจบแล้วไหนยังจะมีแม่ที่คอยให้เราเลี้ยงดูที่อยู่ที่บ้านที่ชลบุรีอีก เราจะมามั่วคิดอะไรไม่ท่าไม่ได้แล้ว นี่ก็จะสอบแล้วถ้าขืนมั่วแต่ทำตัวบ้าๆก็จบเห่กันพอดี
ไอ่กอล์ฟเลยเกิดแรงฮึดขึ้นมาครับ แรงฮึดที่จะทำเพื่อแม่และตัวเองในอนาคต คิดว่าทุกอย่างมันจบไปแล้วในเรื่องไอ่น้องต้นก็ดี เรื่องไอ่เด็กนั่นก็ดี เพราะนี่ก็หลายวันแล้วไอ่เด็กเกรียนมันไม่โผล่หน้ามาให้เห็นเลย
ไอ่กอล์ฟพยายามที่จะกลับมาทำตัวเหมือนเดิม เป็นไอ่กอล์ฟที่มีความสุขเฮฮาเวลาอยู่กับเพื่อนฝูงแต่มันเป็นได้แค่ภายนอกครับ ในใจยังคงมีอาการแปลกๆพึลึกๆเกิดขึ้นมาตลอดเวลา สมองนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยมันคิดถึงแต่เรื่องไอ่น้องต้นกับไอ่เด็กเกรียน ทั้งๆทีบอกตัวเองแล้วว่าให้มันจบๆไป ลืมๆมันไปซะ แต่ก็บังคับไม่ได้ แย่กว่านั้นคือไปๆมาๆช่วงหลังๆสองสามวันมานี้ส่วนใหญ่มันจะคิดเรื่องไอ่เด็กเกรียนมากกว่าไอ่น้องต้นเสียอีก ทำไมมันเป็นอย่างนี้ไปได้ว่ะ
ที่แย่ไปกว่านั้นคือ เวลาเดินผ่านใต้หอทีไรในใจลึกๆมันหวังว่าจะเจอไอ่เด็กเกรียนมานั่งคอย ที่หน้าประตูจะมีถุง 7- 11 มาแขวน แต่ก็ไม่มีเลย จนบางครั้งไอ่กอล์ฟได้ยินเสียงมอไซค์ที่คล้ายๆเสียงมอไซค์หรือรถที่ไอ่เด็กเกรียนมันขับมาจอดใต้หอ ไอ่กอล์ฟจะต้องลุกออกจากห้องแล้ววิ่งไปดูที่หน้าทันที แต่ก็ปรากฏว่าไม่ใช่มัน
จนผ่านไปจะถึงวันสอบวันแรก ก็ราวๆสิบกว่าวันได้มั้งนับจากวันที่มันบอกว่าจะออกไปจากชีวิตของไอ่กอล์ฟ อยู่ๆไอ่กอล์ฟก็อยากโทรไปหามันขึ้นมา แต่ไม่มีเบอร์มันครับ มีแต่เบอร์บ้านอาแหมะ ไอ่กอล์ฟลังเลตัดสินใจอยู่นานเลยโทรไป ปรากฏว่าอาแหมะรับสายเองเลยครับ
ไอ่กอล์ฟก็ชวนคุยโน่น คุยนี่ อยากจะถามถึงไอ่เด็กเกรียนแต่ก็ไม่กล้า เท่าที่ฟังดูจากน้ำเสียงของอาแหมะก็ดูสดใสร่าเริงดีแสดงว่าไอ่เด็กเกรียนมันไม่ได้ทำตัวให้น่าเป็นห่วง จากข้อมูลที่รู้มาจากอาแหมะทำให้รู้ว่ามันก็ทำตัวตามปกติแต่ส่วนมากจะอ่านหนังสืออยู่ในห้องเพราะใกล้สอบเหมือนกัน
พอวางสายจากอาแหมะ ไอ่กอล์ฟก็โทรหาแม่ครับ
“ยังจำได้อยู่เหรอว่ามีแม่อยู่ที่นี่”นั่นคำทักแรกของแม่ไอ่กอล์ฟล่ะครับ แม่ไอ่กอล์ฟนี่ปากร้ายแต่ใจดีนะครับ เป็นคนตรงๆด้วย ตรงมากเหมือนขวานผ่าซากเลย
“ทำไม่จะจำไม่ได้ล่ะแม่ก้อ เดี๋ยวสอบเสร็จแล้วปีใหม่จะกลับบ้านนะ คิดถึงแม่จัง”ไอ่กอล์ฟรู้สึกชื่นใจขึ้นมานิดที่ได้ยินเสียงแม่
“ไม่ต้องมาทำปากหวาน จะกลับมาทำไมเปลืองค่ารถค่าลา”ดูดิ่ทำบ่นแต่ที่จริงดีใจนะนั่น
“ไม่เปลืองหรอกแม่ กลับไปหาแม่ทั้งคน”ไอ่กอล์ฟหยอดลูกอ้อนไปอีกครับ
“ตอนนี้ก็พูดอย่างนี้แหละ เดี๋ยวพอเอ็งมีแฟน มีเมียเป็นตัวเป็นตนจะพูดเป็นอีกอย่าง ชิ”ย้ำแม่ไอ่กอล์ฟพูดว่าเมียครับ เพราะแม่เข้าใจว่าไอ่กอล์ฟเป็นผู้ชายทั่วๆไป ไม่ได้เป็นชายเหนือชายแต่อย่างไร ฮ่าๆ
“ไม่มีหรอกแม่ ฟงแฟนที่ไหน น่ารำคาญ”ไอ่กอล์ฟบอกไป แต่ใจมันตะหงิดๆยังไงไม่รู้
“กอล์ฟเอ๊ย เอ็งไม่รู้อะไร เรื่องอย่างนี้ว่ากันได้เหรอ ถึงเวลามันก็มาเองแหละ แล้วนี่จะมาวันไหนล่ะ...”แล้วไอ่กอล์ฟก็คุยกับแม่อีกแป๊บค่อยวางสาย
แต่คำพูดแม่ที่ว่า “ถึงเวลามันก็มาเอง” เริ่มทำให้ไอ่กอล์ฟคิดถึงไอ่เด็กเกรียนเลยครับ มันไปรวมตัวกับคำพูดของไอ่ส้มที่ว่า “รักคนที่เขารักเราดีกว่า” ทำให้ไอ่กอล์ฟที่ชื่นใจจากเสียงแม่ได้ไม่นานก็กลับมาหดหู่อย่างบอกไม่ถูก หน้า(อันหล่อเหลา ชมมันหน่อย อิอิ)ไอ่เด็กเกรียนก็ลอยวนไปวนมา ไอ่กอล์ฟสะบัดยังไงก็ไม่ออก
ไอ่กอล์ฟเลยว่าจะออกไปเล่นบอล ก็ได้ยินเสียงตามของมหาลัยเปิดเพลงพอดี ฟังเพลงนี้แล้วมันจี๊ด เข้ามาในใจไอ่กอล์ฟทันที เหมือนกับว่ามีใครเอาไอ่กอล์ฟไปแช่ในตู้เย็นที่ขั้วโลกเหนือ ไอ่กอล์ฟชะงักอยู่หน้าประตูตัวเย็น ขนลุกไปหมด แล้วอยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาพร้อมกับความเข้าใจบางอย่าง ไปฟังเพลงกันก่อนนะครับ เพลงนี้เลยครับ ดังมาก ติดชาร์ตอยู่นานเลยในสมัยนั้น
เพลงวอน - The Peach Band
ที่ผ่านมาไม่รู้คุณค่า ว่าเธอช่างแสนดีแค่ไหน
ช่วงเวลาที่เคยมีเธอใกล้ ไม่ได้ซึ้งตรึงใจ ซักนิดเลย
แต่ตอนนี้เป็นเพราะอะไร หัวใจเปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย
จากใจที่เอาแต่เฉยเมย ก็ลงเอยด้วยการคิดถึงเธอ
* ก็ตอนนั้นฉันเองไม่คิดเลยว่าเธอนั้นจะใช่ จึงบอกเธอไปว่าไม่รักกัน
จนวันนึงที่เธอจากฉันไป ใจก็ไหวหวั่นและรุมเร้า
** ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร
วอนเธอกลับมารักใหม่ เพราะพึ่งเข้าใจว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอ
อย่าโกรธเลยที่เคยทำร้ายใจ อภัยให้กันนะคนดี
พึ่งเห็นเธอสำคัญก็ตอนนี้ ฉันไม่อยากให้มันสายไป
(ซ้ำ * , **)
(ซ้ำ **)
ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร
วอนเธอกลับมาได้ไหม เพราะพึ่งเข้าใจว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอเหลือเกิน รักเธอ
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2CD070P0&Autoplay=1ความเข้าใจที่ว่าก็คือ ไอ่กอล์ฟมรึงมีความรักเข้าให้แล้ว มีแบบไม่รู้ตัวเลย เป็นความรักที่มรึงปฏิเสธมาตลอด จนสูญเสียมันไปแล้ว มรึงถึงค่อยเข้าใจ เป็นยังไงล่ะมรึง เจ็บดีไหม แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อไป
ความรู้สึกของหัวใจและร่างกายของไอ่กอล์ฟไวกว่าความคิดครับ ไอ่กอล์ฟเดินกลับเข้าห้อง กรูไม่เล่นมันแล้วบอล หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปที่เสียงตามสายของมหาลัยว่าเพลงที่เปิดไปชื่อเพลงอะไรใครเป็นคนร้อง พอรู้แล้วไอ่กอล์ฟก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปจับเอาไอ่มอไซค์คู่ยากบึ่งออกไปในเมืองเลยครับ
พอไปถึงในเมืองก็ตรงรี่ไปที่ร้านขายเทปครับ ถามหาแล้วซื้อซีดีเพลงนั้นมาทันที (กรูลงทุนนะนี่) แล้วก็ไปหาไอ่ทิวที่หอให้มันเอาเพลงนี้ลงในคอมแล้วไร้ท์เป็นแผ่นออกมา แบบว่าทั้งแผ่นเล่นอยู่เพลง วนกลับไปกลับมาสิบรอบได้ ไอ่ทิวเองก็งงๆนะครับว่าไอ่กอล์ฟทำอะไร เพียงแต่ให้เหตุผลมันว่าชอบ แล้วก็เอาแผ่นจริงให้มันเป็นค่าสินน้ำใจที่มันทำให้ (ที่จริงไอ่กอล์ฟรีบจนลืมอ่ะครับ เสียดายจัง)
ไอ่กอล์ฟรีบออกจากหอไอ่ทิว ตรงไปที่บ้านไอ่เด็กเกรียนเลยครับ ตอนนั้นในหัวมันไม่คิดอะไรแล้ว ใจมันบอกแต่ว่าให้ไปๆ ให้ไปทำตามที่มันบอกอย่างเดียวพอ ไปถึงบ้านไอ่เด็กเกรียน ไอ่กอล์ฟก็กล้าๆกลัวๆครับ เดินมองทะลุกำแพงรั้วเข้าไปเห็นไอ่เด็กเกรียนมันนั่งอ่านนั่งสืออยู่ที่สวนหน้าบ้าน
พอมันเงยหน้ามองมาเห็นไอ่กอล์ฟ ดูมันจะตกใจอึ้งๆไปเล็กน้อย ก่อนที่มันจะรีบเก็บหนังสือแล้ววิ่งเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่ไอ่กอล์ฟจะยิ้มให้มันด้วยซ้ำ ทำให้ไอ่กอล์ฟยิ่งใจหายแป้วๆขึ้นมาเลยครับ
ว่าแล้วไอ่กอล์ฟก็สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วตรงไปกดกริ่ง ซักพักแม่บ้านก็ออกมา ทักทายกันดีครับ เพราะพวกป้าๆรู้จักไอ่กอล์ฟและชอบไอ่กอล์ฟมากตอนที่มาสอนพิเศษไอ่เด็กเกรียนที่บ้าน
“ป้าครับ อาแหมะอยู่หรือเปล่าครับ”ไอ่กอล์ฟถาม พร้อมกับป้าที่เดินนำเข้าไปในบ้าน
“คุณนายไม่อยู่คะ ไปประชุมกับทางจังหวัดค่ะ จะกลับมาก็คงตอนมื้อเย็นค่ะ ครูกอล์ฟมีธุระอะไรกับคุณนายหรือเปล่าคะ”
“อ๋อ...เปล่าๆ แล้วนายโก๋ล่ะ อยู่เปล่าครับ”ไอ่กอล์ฟถามแบบติดๆขัดๆ พร้อมทั้งมองหามันไปรอบ ก็เห็นๆอยู่ว่ามันวิ่งเข้ามา
“คุณหนูเล็กอยู่ค่ะ เดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ”ป้าพูดแล้วทำท่าจะเดินไปข้างบน
“ป้าครับ เดี๋ยวกอล์ฟไปเองดีกว่า”ไอ่กอล์ฟบอกแล้วเดินแซงป้าขึ้นไป ในมือก็ถือซองแผ่นซีดีแน่น
ก๊อกๆ ไอ่กอล์ฟเคาะพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ
“ป้าบอกจารย์ไปเลยครับว่าผมไม่อยู่ หรือผมไม่สบายนอนหลับไปแล้วก็ได้”เสียงไอ่เด็กเกรียนดังตอบกลับมา
ไอ่กอล์ฟที่กำลังจะอ้าปากเรียกก็อึ้งซิครับ มันคงอยากออกไปจากชีวิตไอ่กอล์ฟจริงๆแล้วซินะ ไอ่กอล์ฟไม่เคาะอีก ไม่เอ่ยเรียก ได้แต่สอดซองที่ข้างในมีแผ่นซีดีเพลงวอนให้มันเข้าไปที่ใต้ช่องประตู แล้วเดินคอตกกลับไป
ไอ่กอล์ฟกลับมานั่งถึงห้องก็นั่งร้องไห้ ร้องไห้สมเพชตัวเองสุดๆ ร้องจากตอยเย็นจนหัวค่ำแหละครับ อยู่ดีๆก็มีเสียงเคาะประตูที่หน้าห้องดังขึ้น
ก๊อกๆ ๆ
“ใคร”ไอ่กอล์ฟเช็ดน้ำตาแล้วพยายามถามออกไปด้วยเสียงที่เป็นปกติที่สุด
ไม่มีเสียงตอบรับ ยังมีแต่เสียงเคาะประตู ไอ่กอล์ฟเลยต้องเดินไปเปิดประตูออกดูครับ
ทันทีที่เปิดออก ก็มีถุง 7-11 ยืนมาตรงหน้า ในถุงมีซาลาเปากระต่ายน้อยของโปรดไอ่กอล์ฟอยู่ด้วย
ไอ่กอล์ฟมองจากถุงขึ้นไปที่มือ มองไล่ขึ้นไปตามแขนผ่านหัวไหล่ ขึ้นไปบนหน้า
ใช่แล้ว ใบหน้าที่หล่อเหลา คิ้วเข้มๆ จมูกโด่งๆปากเรียวๆบางๆสีแดงอมชมพู ที่สำคัญผมของมันเกรียนๆ ใช่เลยมันนั่นเอง ไอ่เด็กเกรียน
ไอ่กอล์ฟในอารมณ์ตอนนั้นมันตื้นตันไปหมด น้ำหูน้ำตาน้ำมูกไหลออกมาหมดเลย ร้องไห้จนตัวสั่นแล้วรีบคว้าตัวของไอ่เด็กเกรียนเข้ามาในห้อง ปิดประตูได้ไอ่กอล์ฟก็โผล่กอดมันเลยครับ ดูมันตกใจมากกับสิ่งที่ไอ่กอล์ฟทำลงไป
แล้ว ...... แล้ว ............
OOO อ๊อด.........เสียงกริ่งหมดคาบเรียนในบทที่สามสิบเก้า...... OOO
$$$ การบ้านท้ายบทเรียน $$$
วันนี้อุตส่าห์เอาตอนดีๆมาลงเพื่อล้างอาถรรพณ์ศุกร์ 13 อิอิ แต่ ว้าๆๆๆ เสียงอ๊อดหมดเวลาแล้วด้วย ว่าจะลงสอนต่อเพิ่มอีกซักหน่อย อิอิ ไม่เป็นไรแล้วกัน สอนมากไปเดี๋ยวนักเรียนของครูจะเหนื่อย จบมันแบบค้างๆคาๆแบบนี้แหละ ฮ่าๆๆๆๆๆ (สะใจครูกอล์ฟสุดหล่อ) วันนี้ไม่มีการบ้านนะคร้าบบบบ เก็บแรงเอาไว้เข้าคอร์สติวเข้มในวันวาเลนไทน์พรุ่งนี้กับครูกอล์ฟนะคร้าบ
ลงชื่อ ครูกอล์ฟสุดหล่อน่ารัก(น่าเอาด้วยมั้ง อิอิ)ของนายโก๋
วัน(ศุกร์)ที่ ๑๓ ก.พ. ๒๕๕๒
หัวข้อ: [ครูหนุ่มสุดซ่าส์Vsเด็กบ้าสุดเกรียน] (อ่าน 1508070 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก