บทที่ 23 จงรักจงหลง
นี่มันก็หลายเดือนแล้วนะที่ไอ้มะลิมันมาอยู่บ้านพี่เจิดในฐานะเมียของพี่เจิด ยิ่งนับวันพี่เจิดก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆกับมันมากขึ้นไป
ทุกที ตอนนี้พี่เจิดได้แต่นอนก่ายหน้าผากมองเพดานห้องนอนในขณะที่ไอ้มะลิตัวต้นปัญหานอนหลับอย่างสบายใจ
พี่เจิดล่ะสุดจะแค้นเชียวที่มันเอาน้ำมันมะกอกพี่เจิดไปทิ้งจนหมดไม่เว้นแม้แต่ขวดสำรองที่แอบเอาไว้ใต้หมอน แล้วดูมันสิ
มันยังจะมากล้าอ่อยพี่เจิดด้วยการนอนหันตูดใส่พี่เจิดอีก
“อีลิ”พี่เจิดกระซิบเรียกมันเบาๆก่อนจะขยับเข้าไปใกล้มัน
“อื้อ อะไรกูจะนอน”มันดันพี่เจิดออกเพราะพี่เจิดเอางูยักษ์ของพี่เจิดไปถูไถตูดมันแล้วกอดมันจากทางด้านหลัง
“มึงน่ะ มีอะไรจะบอกกูไหม”
“มึงจะมาถามอะไรเอาตอนนี้ นี่มันดึกแล้วนะคนจะนอน”
“จะรีบนอนไปไหนวะพรุ่งนี้โรงเรียนก็หยุดนี่หว่า”บอกไปก็ซุกหน้าเข้ากับซอกคอของมัน
กลิ่นไอ้มะลิเนี่ย ไม่ว่าเมื่อไรก็ห๊อมหอม แถมตัวก็นุ่มนิ่มจับเท่าไรก็ไม่เบื่อ ก็เพราะมันเป็นแบบนี้ไงพี่เจิดถึงได้เกือบจะบ้า
ตายเพราะมัวแต่หวงมันว่าคนนั้นจะมายุ่งคนนี้จะมาอ่อย
แล้วไอ้มะลิเนี่ยมันร้ายกาจขึ้นทุกวันจนพี่เจิดเริ่มจะกลัวมันแล้วสิ มันบังอาจล่อลวงให้พี่เจิดตกหลุมพรางของมันด้วยการที่
พี่เจิดรู้สึกแปลกๆ เดี๋ยวนี้นะพี่เจิดมองหน้ามันทีไรหัวใจของพี่เจิดเต้นรัวทุกที จนพี่เจิดเริ่มจะคิดแล้วว่าขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้พี่
เจิดต้องพลาดท่าให้กับไอ้มะลิมันแน่
“พรุ่งนี้กูจะไปทำธุระที่อำเภอ”
“ธุระก็ส่วนธุระสิวะ อืม เดี๋ยวกูจัดการเอง”
พี่เจิดไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันไม่ยอมบอกรักพี่เจิดสักที พี่เจิดกับมันก็ได้เสียกันมาตั้งหลายต่อหลายครั้งแต่มันก็ยังปาก
แข็งตลอด
“อย่ามาใกล้สิกูจะนอน”
“มึงก็นอนไปสิเดี๋ยวกูทำเอง”ว่าพลางรุกเร้ามันหนักขึ้น
“ก็กูบอกว่าพรุ่งนี้มีธุระก็มีธุระสิวะ มึงนี่!! เดี๋ยวกูก็ไล่ให้ไปนอนกับไอ้แดงหน้าบ้านนู่น”มันหันมาตีหน้าดุใส่พี่เจิดให้พี่เจิดได้
หยุดแทบไม่ทัน
“นี่เดี๋ยวนี้มึงกล้าไล่ผัวไปนอนกับหมาเลยเหรอวะอีลิ”
“ก็ถ้ามึงไม่นอนดีดีล่ะกูไล่มึงลงไปนอนกับหมาแน่”
ดูม๊านดูมัน นับวันมันยิ่งปีกกล้าขาแข็งขู่จะไล่ผัวมันไปนอนกับหมานอกบ้าน นอกจากมันจะปากแข็งแล้วมันยังจะใจร้ายอีก
นี่พี่เจิดไม่ได้กลัวมันหรอกนะ ก็แค่ปล่อยให้มันได้นอนเพราะมันบอกว่ามีธุระหรอก
“แล้วมึงไม่มีอะไรจะบอกกูจริงๆเหรอ”พี่เจิดถามย้ำ เผื่อมันจะบอกรักพี่เจิดบ้างอะไรบ้างเหมือนเมียคนอื่นเขา
“อะไรที่ว่าคืออะไรล่ะ นอนได้แล้วมึงนี่!!ถามมากถามมาย”พูดจบมันก็หันหลังล้มตัวลงนอน
พี่เจิดจะต้องใช้วิธีอะไรวะเนี่ยถึงจะง้างปากแข็งๆของมันออกมาได้ ว่าแล้วคืนนั้นพี่เจิดก็นอนก่ายหน้าผากคิดแล้วคิดอีกจน
เกือบเช้าเลยล่ะ
พอเช้าปุ๊บไอ้มะลิมันก็ออกจากบ้านไปทำธุระอะไรของมันก็ไม่รู้ปั๊บ ก่อนออกไปมันยังมาไถตังพี่เจิดโดยอ้างว่าเงินเดือน
ของมันหมดแล้วเดือนหน้ามันจะใช้คืนให้ ไอ้เงินน่ะพี่เจิดไม่อยากจะได้คืนหรอก พี่เจิดอยากจะเก็บดอกมากกว่า แต่พี่เจิดก็สงสัย
นะว่าทำไมมันไม่ยอมให้พี่เจิดไปด้วย เอาแต่ยืนยันว่าจะไปเอง
“มานั่งกุมขมับอะไรตรงนี้ล่ะจ๊ะพี่เจิด”ไอ้มิ่งสมุนมือขวาเดินส่งเสียงมาแต่ไกล
“กูก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยของกูสิ ว่าแต่มึงไปไหนมาเดินหน้าระรื่นมาเชียว”
“ฉันก็ไปแอบดูหน้าน้องจันทร์เจ้ามาน่ะสิ ขนาดมองไกลๆจากข้างรั้วบ้านยังสวยเลย”
“ก็แล้วทำไมมึงไม่เข้าไปมองในบ้านวะ”
“เรื่องสิ ขืนฉันเข้าไปมีหวังไอ้แจ่มมัน…”ไอ้มิ่งพูดค้างก่อนหน้าของมันจะแดง
“มันอะไรวะ”
“ปะ เปล่าหรอกจ๊ะ ไม่มีอะไร ว่าแต่ทำไมถึงมานั่งกุมขมับตรงนี้ล่ะจ๊ะ”
“เรื่องของกูน่า”
“เรื่องไอ้มะลิมันใช่ไหมล่ะ”
“มึงนี่รู้ดีนักนะ”ก็เพราะมันไม่ใช่รึไงพี่เจิดถึงได้ไอ้มะลิเป็นเมียแล้วต้องมานั่งคิดนั่งเครียดกลัวมันไม่รักพี่เจิดเนี่ย
“เอาแบบนี้ไหมจ๊ะ ฉันมีวิธีที่จะช่วยให้พี่ไม่ต้องมานั่งกลุ้มใจแบบนี้แล้ว”
“วิธีอะไรวะ”
“ก็วิธีที่จะทำให้ไอ้มะลิมันเชื่อฟังพี่เจิดยิ่งกว่าลูกแมวเชื่องๆไงล่ะจ๊ะ”
“มึงอย่างมาโม้น่าไอ้มิ่ง”
“อย่างไอ้มิ่งไม่เคยโม้อยู่แล้ว พี่เจิดเอาหูมาสิเดี๋ยวฉันจะบอกวิธีให้”ไอ้มิ่งกวักมือให้พี่เจิดเงี่ยหูไปหามัน พอเงี่ยหูไปฟัง
เท่านั้นแหละ พี่เจิดล่ะถึงกับบางอ้อกับวิธีของมัน
“มันจะดีเหรอวะ มึงแน่ใจนะว่าใช้วิธีนี้แล้วมันจะได้ผล”
“แน่ใจสิจ๊ะ ผัวเมียคู่อื่นๆเขาใช้กันมานักต่อนัก รับรองไม่เกินวันไอ้มะลิมันรักมันหลงพี่เจิดไม่ลืมหูลืมตาแน่”
“อะ เออๆ เอาไงก็เอากัน”พี่เจิดพยักหน้าให้กับวิธีของมัน
-------------------------------------------------------------------------
หลายชั่วโมงต่อมา พี่เจิดกับไอ้มิ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าสำนักหมอผีท้ายหมู่บ้านจนได้ พอเดินเข้าเขตเรือนไทยหลังเก่าปุ๊บ พี่
เจิดก็ได้กลิ่นธูปกลิ่นเทียนลอยมาปั๊บ ทำเอาขนลุกเกรียวเลยทีเดียว
“มึงแน่ใจนะว่าที่นี่”
“แน่ใจสิจ๊ะ ฉันถามพวกไอ้ดำมาแล้ว ที่นี่แน่นอนฉันรับรอง”
มันจะได้เรื่องจริงๆเหรอวะไอ้วิธีที่ไอ้มิ่งมันแนะนำพี่เจิดเนี่ย พี่เจิดล่ะไม่ค่อยอยากจะเชื่อแต่ก็ไม่อยากจะลบหลู่เลยจริงๆ
“ฉันกับลูกพี่มาหาพ่อหมอน่ะจ้ะ”ไอ้มิ่งบอกคนเฝ้าประตู
“เข้าไปเลยพ่อหมอรออยู่”
พูดอย่างกับรู้ว่าพี่เจิดจะมาแน่ะ พอเข้ามาได้ควันธูปควันเทียนก็ลอยโขมงโฉงเฉงอยู่เต็มห้องตนพี่เจิดกับไอ้มิ่งแทบสำลัก
มองผ่านควันธูปที่ลอยคลุ้งเห็นผู้ชายใส่ชุดขาวนั่งหลับตาชันเข่าข้างหนึ่ง ใบหน้ามีหนวดสีขาวยาวเฟิ้มลงมาถึงกลางอก
“มากันแล้วเรอะ ข้ากำลังรออยู่เชียว”พ่อหมอพูดเสียงดังลั่นให้พี่เจิดกับไอ้มิ่งสะดุ้งแทบกระโดดเกาะกัน เพราะบรรยากาศ
รอบๆนี่มันไม่ชอบมาพากลนักเชียว
ว่าแต่พ่อหมอรู้ได้ไงวะว่าพี่เจิดจะมาทั้งที่พ่อหมอยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ พี่เจิดกับไอ้มิ่งเลยนั่งพับเพียบยกมือไหว้กันแทบ
ไม่ทัน
“รู้ได้ไงจ๊ะว่าพวกฉันจะมา”ไอ้มิ่งถามเพราะมันเองก็คงสงสัยไม่ต่างอะไรกับพี่เจิด
“ก็รู้สิวะ ข้ารู้ข้าเห็นหมดทุกอย่างนั่นแหละ”ว่าพลางยกมือลูบหนวดไปมา
“คือว่าฉันกับลูกพี่มีเรื่องจะให้พ่อหมอช่วยสักหน่อยน่ะจ้ะ”
“เรื่องผัวๆเมียๆใช่ไหมล่ะ”
บ๊ะ!! นี่พี่เจิดยังไม่ได้บอกเลยนะว่าพี่เจิดมาที่นี่เพราะเรื่องเมีย นี่พ่อหมอรู้ได้ยังไงวะเนี่ย สงสัยว่าพ่อหมอจะศักดิ์สิทธิ์จริง
อย่างที่ไอ้มิ่งมันว่า
“แล้วรู้ได้ยังไงจ๊ะว่าฉันมาเพราะเรื่องเมีย”พี่เจิดเลยประนมมือไหว้ถามออกไป
“ก็อย่างว่าแหละนะ เมียเอ็งมันสวยก็ต้องหนักใจเป็นธรรมดา”
“สวย…เหรอจ๊ะ?”พี่เจิดเลิกคิ้วถาม เมียพี่เจิดมันจะสวยได้ยังไงวะในเมื่อมันเป็นผู้ชาย!! แต่ก็ไม่กล้าขัดเพราะกลัวพ่อหมอ
เสกหนังควายเข้าท้องเอา
“แต่เมียลูกพี่เจิดของฉันเป็นผู้ชายนะจ๊ะพ่อหมอ”ไอ้มิ่งนี่ก็พาซื่อไปขัดพ่อหมอจนได้ คราวนี้พ่อหมอเบิกตาขึ้นมาพรวดจ้อง
มองมันกับพี่เจิดตานี่โตเชียว
“หืม?! ผะ ผู้ชายเรอะ!!”
“ชะ ใช่จ้ะ เมียฉันเป็นผู้ชาย”
“ระ เรื่องนั้นข้ารู้ดีอยู่แล้วล่ะ ไอ้ที่ข้าบอกว่าสวยน่ะข้าหมายถึงจิตใจต่างหาก”
“อ้อออออ”
พี่เจิดกับไอ้มิ่งพากันพยักหน้าหงึกๆทำความเข้าใจกับคำพูดของพ่อหมอ
“เอ็งฟังข้านะไอ้หนุ่ม วันนี้เอ็งกลับไปเอาเส้นผมของเมียเอ็งพร้อมกับวันเดือนปีเกิดของเมียเอ็งเอามาให้ข้าในวันพรุ่ง”
“เอามาทำไมเหรอจ๊ะ”
“บ๊ะ!! ถามแปลกๆ ก็เอามาปลุกเสกลงอาคมสิวะ”
“แต่ฉันยังไม่ได้บอกพ่อหมอเลยนะจ๊ะว่าจะให้พ่อหมอช่วยเรื่องอะไร”
“หึหึหึ ไม่ต้องบอกข้าก็รู้ ข้ารู้ข้าเห็นข้ามองทั้งหมดผ่านตรงนี้”ว่าแล้วพ่อหมอก็ชี้ไปที่กลางหน้าผากให้พี่เจิดได้เห็นรอย
แต้มดินสอพองสีขาวสามจุด
“ใช้หน้าผากมองเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งก็พาซื่อถามออกไปไม่ดูตาม้าตาเรือ
“หน้าผากบ้านป้าเอ็งสิวะ!!ตาทิพย์โว้ยยยยย!!”
“แหม่ ใครจะไปรู้ล่ะจ๊ะก็เห็นชี้ไปที่หน้าผาก”
“ก็นั่นแหละ อย่างที่ว่าไป เอ็งกลับไปเอาเส้นผมกับวันเดือนปีเกิดเมียเอ็งมาให้ข้า เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะจัดการให้ รับรองเมีย
เอ็งไปไหนไม่รอดยิ่งกว่าลูกไก่ในกำมือเสียอีก”
“จริงเหรอจ๊ะ แค่เส้นผมกับวันเดือนปีเกิดของมันจะทำให้มันเป็นลูกไก่ในกำมือฉันเลยเหรอจ๊ะ”
“เออน่ะสิ!! แทบไม่ได้ลุกออกจากเตียงกันเชียวล่ะ”
ไม่ได้ลุกจากเตียงด้วย อะไรมันจะดีขนาดนั้น นี่ถ้ารู้ว่ามีวิธีง่ายๆขนาดนี้พี่เจิดมาให้พ่อหมอช่วยนานแล้ว ว่าแล้วพี่เจิดก็ยิ้ม
กริ่ม คราวนี้ล่ะไอ้มะลิมันเสร็จพี่เจิดแน่ แล้วมันจะต้องตกเป็นลูกไก่ในกำมือพี่เจิดคอยเรียกพี่เจิดจ๊ะพี่เจิดจ๋าอ้อนอย่างนั้นอย่างนี้
แค่ติดพี่เจิดก็ชักจะรอให้ถึงเวลาไม่ไหวแล้วสิ
------------------------------------------------
ดูวิธีของเขาสี ถ้าอีลิจับได้คงจะได้นอนอกบ้านซะล่ะม๊างงงง