แบบแว่...แอบอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นเด็กเล้าเล้ยยย
ตอนนั้นเม้นท์ไรไม่ได้ ได้แต่สงสารพายอยู่หน้าคอม

จำได้ว่านั่งอ่านอยู่สองวันเต็มๆ เพราะต้องทำเวลาจะได้แบ่งเวลาไปอ่านหนังสือสอบไฟนอล 555
อ่านแล้วก็บ้า ไประบายให้เพื่อนฟัง แล้วก็ส่งลิ้งค์ให้มันไปอ่านและมาบ้าด้วยกันเรียบโร้ยย

เป็นนิยายเรื่องแรกในเล้าที่ทำให้น้ำตาไหลพรากๆๆ

จอรอรวมเล่มนะคร้า ไม่พลาดแน่นอน
ขอบคุณคุณจีและคุณมิ้นค่ะ
ปีใหม่ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ก็ขอให้มีความสุขตลอดปีตลอดไปเลยนะคร้า
