ถึงไม่ได้จบแบบที่เรียกว่า happy ending หวานแหวว(อย่างที่ใจป้าอยาก) แต่ก็เป็น happy ending ที่เหมาะสม ลงตัวที่สุดสำหรับคู่นี้แล้วล่ะค่ะ
เป็นป้าเขียน(จะมีปัญญามั้ยละฉัน) คงพยายามหาเหตุให้ทั้งคู่ได้สวีทหวาน คืนดีกัน หายแค้น หายเคืองกันเสียที (สนองneed ตัวเองเต็มที่) ทั้งๆ ที่ถ้าพูดกันตามความเป็นจริงแล้ว มันคงเป็นได้ยากแสนยากที่คนทั้งคู่จะหวนกลับมายืนในจุดนั้นได้ แค่พายต้องทนเห็นหน้าพี่ตั้มที่เคยทำร้ายตัวเองทุกวันก็คงเต็มกลืน เพราะฉะนั้นตอนจบ(ของตอนพิเศษ)ของคุณจี มันเหมือนเป็นทางสายที่ 3 ไม่หวานแหววหลุดโลก(เหมือนป้า) หรือrealเต็มสตีมจนดูโหดร้าย(ต่อคนอ่าน)จนเกินไป ให้อารมณ์หวานอมขม (หรือขมปนหวานดี) เยี่ยมมากๆ เลยค่ะคุณจี

แถมมีตอนพิเศษอื่นๆ ที่เคยโพสต์ก่อนหน้านี้อีก ที่อ่านแล้วทำป้าเชื่อเลยว่าความรู้สึกระหว่างทั้งคู่มันจะต้องค่อยๆ ดีขึ้นแน่ แม้จะไม่ใช่ในตอนนี้(ที่เพิ่งจบไป) แต่ซักวันมันต้องดีขึ้นแน่ๆ แค่นี้คนอ่านอย่างป้าก็ชื่นใจแล้วค่ะ

อาจจะอินไปหน่อยนะค่ะ 555 พิมพ์ซะยาวเลย แต่แค่อยากจะชื่นชมคุณจี ที่ตอนนี้กลายเป็นนักเขียนในดวงใจเราไปซะแล้ว จะติดตามอ่านผลงานคุณตลอดไปค่ะ คุณจีไปไหนขอป้าตามไปด้วยนะ 555

สุดท้ายนี้ นอกจากชื่นชมคุณจี แล้วก็ต้องขอขอบคุณคุณมินต์ที่ช่วยโพสต์เรื่องนี้ให้ได้อ่านด้วยนะค่ะ ขอบคุณทั้งสองคนมากๆ ค่ะ
