หัวข้อ: [นิยาย] รัก...ร้าย..By G_wa..../Reprintครั้งสุดท้าย วันนี้-5ต.ค.6 p.397

[LIZZ]

จิงจะบอกว่าไม่เข้าใจพายก็ไม่ใช่.... จิงๆแล้วการตัดสินใจของพายมันก็มาจากผลของความคิดและการกระทำ
การที่มีคนใส่ใจเรา รักเรา อยู่เคียงข้างเราเสมอ มานาน...มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พายจะอภัยให้ทิว....
การที่คนๆนึงทำเรื่องเจ็บแสบมากๆกับเรา แต่ทำยังไงเค้าก็ไม่เคยห่างไปไหน ก็ไม่แปลกที่จะทั้งรักทั้งเกลียดพี่ตั้ม
แม้ตอนจบจะ(แอบ)ทึ่ง อึ่ง และงง ทามไมพี่ตั้มดูออกจากสารบบชีวิตพาย กลับมานะกลับมา........แงแง
แต่ก็จะรอตอนพิเศษ ต่อปายยย เพี้ยง ! เพี้ยง! ขอให้เป็นตอนต่อที่สมหวัง เพี้ยง! เพี้ยง!
สำหรับกุญแจดอกนั้นพายบอกยังไม่รีบใช้แต่แสดงว่าจะใช้ในอนาคตใช่ม้ายยยย รอรอรอ...

และ ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพส
ที่สร้างเรื่องราวสนุกๆขนาดนี้ให้อ่าน แม้เนื้อหาจะเหมือนแรงในตอนแรกที่เริ่มจากการโดนข่มขืน
แต่ในชีวิตจิงมันก็เกิดเหตุการณ์เหล่านี้มากมาย มันก็แค่การเสนอในแง่มุมที่ต่างออกไปจากที่เราต้องการ
และนั้นก็ทำให้มีนิยายที่สนุกขนาดนี้!!!! อยากจะบอกว่าการแต่งเรื่องที่เข้าถึงความคิด ความรู้สึก ทุกอย่าง
ของตัวละครอย่างแท้จิงนั้นยากมาก แต่คุณจีแต่งออกมาได้ดีมาก เข้าใจถึงตัวละครนั้นๆ
มันเป็นความรู้สึกที่ยากบรรยายตอนอ่าน แต่สิ่งนึงที่มั่นใจมากๆคือ นับถือเลย... แต่งได้สุดยอด!!
จะตามอ่านผลงานต่อไปค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกตัวอักษรที่ที่สร้างอารมณ์ความรู้สึกมากมายเกินบรรยายได้ค่ะ....
 

[Magnolia]

คนแต่ง talk

เรื่องนี้ได้ตั้งคำถามทางอ้อมให้คนอ่านได้คิดและหาคำตอบหลายมากมาย....

....ใครผิดมากกว่ากัน..........
คนที่ข่มขืนคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ....หรือคนที่ตั้งใจทำ ถึงแม้จะทำไม่สำเร็จ
ถ้าเรามองในเรื่องง่ายๆ คนหนึ่งขับรถชนคนตายด้วยความประมาท กับคนที่ตั้งใจขับชนแต่พลาดไปชนเสาไฟ...สองคนนี้ใครผิด...คนที่ทำสำเร็จแต่ไม่ตั้งใจ.....หรือคนที่ตั้งใจแต่ทำไม่สำเร็จ

...เราให้อภัยกันเพราะอะไร....
เพราะความผูกพัน....หรือเปล่า ถึงแม้จะผิดเหมือนกัน แต่สถานะความใกล้ชิดมีไม่เท่ากันก็ไม่สมควรได้รับการอภัยใช่มั้ย
แล้วรักล่ะ....ต้องรักมากแค่ไหนถึงจะอภัยให้กันได้

....คำพูด กับ การกระทำ...อะไรทำร้ายคนเรามากกว่ากัน
สำหรับคนที่ไม่มีค่าทางจิตใจ...ต่อให้พูดยังไงก็คงไม่เจ็บ

สุดท้ายแล้วมีคำถามเดียวที่มีคำตอบตายตัว
...เมื่อรู้ว่า...รัก....แล้วต้องทำยังไงเพื่อให้ได้ครอบครอง....
...เฝ้าดูทะนุถนอม....
...ใช้กำลังผูกมัด...
...อาศัยความผูกพัน...
...หรือเพียงแค่...ปล่อยไป...

ไม่ว่าคำตอบคืออะไร....ไม่ใช่การโกหก....ไม่ใช่การบังคับ...ไม่ใช่การทำร้ายกันแน่ๆ

ท้ายที่สุดนี้ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามและให้กำลังใจเสมอมา ไม่ว่าเรื่องนี้สรุปได้ตรงใจผู้อ่านหรือไม่ ไม่ว่าจะสื่อให้คนอ่านเข้าใจความหมายได้มากอย่างที่ต้องการแค่ไหน...ยังไงก็...ขอบคุณมากค่ะ



                                                                       G_wa




******************************************************************

ชื่นชม  ..ในความคิด มากมาย

จะคอยเป็นกำลังใจ  ..แล้วก็ติดตามผลงานต่อไปนะจ๊ะ  


แล้วก็ต้องขอบคุณ น้อง mint ด้วยที่นำสารมาส่งพวกเรา เสอมมา   

[nai_nai]

 

[Manji+]

ชอบการจบแบบนี้ครับ มันไม่เน่า
เป็นผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำใจให้อยู่กับคนที่เคยทำเราอย่างนั้นได้มั้ย

สุดยอดคร้าบบบบ

แต่ ลอยกระทงนี่มัน......

[crazy Y]

ขอบคุณนะค่ะสำหรับนิยาย ที่น่าติดตามมากเรื่องนี้

ที่จริงคิดว่า อาจจะจบแบบ ต้องมีใครสักคนเสียใจ

แต่


จบแบบนี้ก็ยุติธรรมกับ ตั้มและ ทิว ค่ะ

ยอดเยี่ยมมาก  ขอตบมือให้ กับบทสรุปนะค่ะ

[tatum1234]

   ติดตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนมาถึงบรรทัดสุดท้าย ขอบอกว่าพี่จีแต่งได้ดีมากๆครับ

 :L2:ผมไม่ผิดหวังกับตอนจบเลยครับเป็นตอนจบที่เหมาะสมที่สุดแล้วครับ


 :m7:ตอนจบบอกให้เราคิดเองว่าพายจะดำเนินชีวิตตัวเองอย่างไรต่อไป

 :m12:ตอนที่พายคุยกับพี่ตั้มครั้งสุดท้ายนั้นจะบอกได้หรือเปล่าว่าเค้าสองคนกำลังจะเริ่มต้นกันใหม่ในแบบที่เป็นตัวของตัวเอง โดยแท้จริง เป็นการเริ่มต้นในแบบที่พี่ตั้มไม่คำสัญญาหรือเงือนไขใดๆ ผมชอบนะครับเพราะมันเป็นนิยายที่ไม่ใช่นิยายเพ้อฝันมันเป็นนิยายที่ตั้งอยู่บนความเป็นจริง


 :L2:อย่างไรก็ตามครับขอบคุณพี่จีกะคุณมิ้นครับ ถึงบ้างครั้งแม้นิยายยังไม่มาแค่มานั้งอ่านเม้นที่คนแต่งกะคนโพสคุยกันก็สนุกแล้วครับบางครั้งสนุกกว่าอ่านนิยายอีกครับ   ขอบคุณจริงๆครับ

[both^^]

"ก่อนหน้านี้คุณเคยบอกให้ผมอยู่แบบนี้กับคุณ ผมสบายใจกว่าเมื่อก่อน คุณไม่รังควานผม ไม่ทำร้ายผม บอกให้ผมอยู่ต่อเพราะเห็นว่าผมสบายดี ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร ผมตอบไปว่าใช่...ผมอยู่กับคุณทุกวันนี้มันสบายมาก....แต่ก็พูดไม่ออกว่ามีความสุข หรือคุณเห็นว่าผมมีความสุข"

เออว่ะ ...
จากที่อ่านๆ มาแต่ต้นที่พายมาอยู่กะตั้มจนจบเนี่ย
ไอ้อาการมีความสุขของพายแทบไม่เห็น หรือไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ
ใช้ชีวิตเหมือนคนที่หัวใจตายด้านไปแล้ว

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เป็นสิ่งที่หลอกตัวเองมาตลอดว่า"สักวัน" พายจะรักตั้มและอยู่ด้วยกัน
((นี่กรูจิ้นขั้นเทพเกิ้นนนน ก๊ากกกกก))

-------------------------------

นิยายเรื่องนี้บอกตั้งแต่แรกเลยว่าหาความหวานไม่เจอ
อ่านตอนจบแล้วก้อ...เฮ้อ //ถอนหายใจ นี่หละชิวิต
ไม่จะเป็นต้องเหมือนกันไปซะทุกคน
การดำเนินชีวิตต่อไปเรื่อยๆ
โดยที่ตอนจบอาจไม่เหมือนนิยายทั่วไปที่รักกันและอยู่ด้วยกันตลอดไป
รักกัน-อยู่ด้วยกัน แต่ไม่มีความสุข
สมควร"ปล่อยวาง"

G_wa  ขอบคุณมากที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านกัน เราจะติดตามอ่านตลอดไป (หวังว่าคงเร็วๆ นี้ 55+)  ไม่เคยผิดหวังกะนิยายจีเลย ถึงจะเพิ่งสองเรื่องก้อตาม  (เอ่อ..2 เรื่องปะ)

Mint คนโพสที่น่ารัก ขอบคุณจริงๆ เด็กดี(หรอ...) แล้วเจอกัน ^^


ปล. เม้นท์ งงๆ นี่ไม่ต้องสงสัย เพราะไม่ได้เมา  ถ้าเมาจะรู้เรื่องกว่านี้   ฮา...

[mist]

อร๊ายยยยยยยยยย จบแล้ว ม่ายจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง 

แล้วถ้างั้นไอ้ตอนพิเศษ ตอนกินเจ กับไอ้ฝนดาวตกนั่น มันอะไรกันค้า กรุณาเคลียร์ด่วน 

[poii]

เป็นเรื่องที่เจ๋งที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลย

ตัวละครแต่ละตัวมีความคิดซับซ้อน รู้สึกเหมือนมีชีวิตจิงๆเลยอ่ะ

แล้วก็ รออ่านตอนพิเศษด้วยก๊าบบบบบบบ

[kungki]

อ่านรวดเดียว3ตอนเลย

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ

คิดไว้เหมือนกันว่ามันคงไม่ใช่อะไรที่จะลืมกันได้ จากการกระทำของตัวละครแต่ละคน ทั้งสามตัวละครหลัก มีความคิดเป็นของตัวเอง แต่การกระทำออกมาในรูปแบบที่ต่างกัน

แต่แอบคิดนะคะ ว่า เราจะมาเริ่มต้นกันใหม่ .....(รอตอนพิเศษนะคร้า ขอบคุณอีกทีค่า)

[zene]

ถ้าจะเปรียบให้เหมือนชีวิตจริง

มันก็คือตอนจบที่รอการเริ่มต้น....

ทุกคนมีทางของตัวเอง แม้กระทั่่งพาย...

[dragonfly08]

 

ขอชมจีว่าเยื่ยมมาก รักร้ายสมชื่อจริงๆ

จบได้น่าติดตาม แอบมีความหวังจะได้เห็นภาคสองทีมีความหวานกันบ้างอะคะ

รอตอนพิเศษด้วย

ปล mint ก้อยอดเยี่ยมที่เป็นที่รองรับอารมณ์ของทุกคน  แบบว่าอ่านแล้ว    อารมณ์มะจบอะ

ปล รอคะรอ

[christiyaturnm]

  สุดท้ายคนเราต้องก้าวต่อไปโดยไม่ยึดอยู่กับสิ่งเดิมๆ
เพื่อวันข้างหน้าของตัวเอง
จะมีทิวหรือพี่ตั้ม... มันคงไม่สำคัญไปกว่า
การที่ตัวเองหลุดพ้นจากพันธนาการของอดีตมาได้

ผมไม่อยากให้มีตอนพิเศษหรือภาคสองเลย

มันเป็นเรื่องในจินตนาการให้คิดเล่นๆต่อไปว่า

จากนี้พายจะก้าวไปเป็นอย่างไร

สุดท้าย... รัก... มันร้ายกับเราจริงๆ

ไม่รู้ว่าทำไม... เราจะยังโหยหาถึงมันอีก.....

 
ทั้งคุณมิ้น และ คุณจีวาครับ 

หวังว่า โอกาสหน้าคงได้อ่านเรื่องราวดีๆ มาสเตอร์พีซอย่างนี้อีกครับ

[rainorshine]

ก่อนอื่นขอขอบคุณมากนะคะ  
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ลุ้นและอ่านอย่างพิจารณาเลย (ลุ้นตอนค่อนแรก  cliffhanger ตลอด~ พิจารณาส่วนหลัง ความโกรธของพายมีกระบวนการพัฒนาที่น่าคิดมาก) คุณคนเขียนพัฒนาพายได้อย่างน่าชื่นชมมากค่ะ

แต่อดสงสัยไม่ได้ว่าคุณคนเขียนเกิดเปลี่ยนใจจากอะไรๆ ที่คิดไว้ในตอนแรกรึเปล่าน้า เพราะพายในตอนพิเศษกับพายในตอนจบนี้เป็นคนละคนกันเลยค่ะ
แบบว่าอารมณ์ของพายในตอนพิเศษมันไม่ใช่พายในตอนจบน่ะค่ะ จะเรียกยังไงดี พายในตอนพิเศษรื่นรมย์กับชีวิตมั้งคะ ตอนนี้ยังมองไม่เห็นว่าพายที่นิ่งกับทุกสิ่งไปแล้วในตอนนี้จะกลายไปเป็นพายที่ตั้งใจเฝ้ารอดูดาวหรือมองเห็นความอบอุ่นของงานลอยกระทงในตอนพิเศษได้ยังไง

ดังนั้นสำหรับตัวเอง หากตัดตอนพิเศษเหล่านั้นทิ้งไป "ตอนจบ" แบบนี้จะเป็นตอนจบที่สมบูรณ์แบบอย่างยิ่งจริงๆ ค่ะ





(ก็เป็นความเห็นกับเหตุผลนะคะ แต่ยังไงในใจก็หวังอยากให้พายพบความสุขและกลับมารื่นรมย์กับชีวิตได้อีกครั้งค่ะ แล้วก็จริงๆ ก็ชอบอ่านตอนพิเศษพวกนั้นมากค่ะ ยังไงก็ชอบอ่านตอนสวีทๆ อยู่ดี >_<)

[j4c9y]

งงไหม...ไม่งง

เข้าใจไหม...ไม่เข้าใจ

ชอบไหม....ชอบ

รู้สึกยังไง...รู้สึกว่า...รัก...มันร้าย

[ï_Kiss_U♥]

ร้ายกาจ
ทั้งนิยาย แคนแต่ง

[สาวตัวกลม]

 

[baka_bunny]

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกค่ะที่ตามอ่านเองตั้งแต่ต้นจนจบ(จากในเวปไม่ใช่แบบสำเร็จรูป)  

และนี้ก็เป็นครั้งแรกในการแสดงความคิดเห็นต่อนิยายในเวปนี้

ทุกครั้งที่เข้ามาพอเห็นว่าอัพแล้วเราก็จะรู้สึกดีใจมาก

แต่พออ่านจบตอนบางทีก็รู้สึก หรือ หรือ

แต่บางทีก็รู้สึก  ไม่ก็มีเรื่องให้รู้สึก   หรือแบบนี้  :monkeysad:อยู่เสมอ

นับว่าเป็นนิยายที่อ่านแล้วไม่มีความรู้สึกแบบนี้   หรือแบบนี้   สักเท่าไหร่

แต่ก็อดที่จะคลิกเข้ามาทุกครั้งที่เล่นเน็ตไม่ได้  

เพราะมาชวนให้ติดตามอยู่ตลอดจริง ๆ  

และในที่สุดเรื่องมันก็มาถึงตอนจบที่เราว่าเหมือนมันเป็นจุดเริ่มต้น(ในความรู้สึกของเรา)มากกว่า

ทิวได้เริ่มต้นใหม่ ออกไปพบกับอะไรใหม่ๆ และจะได้หาจุดยืนที่ดีที่สุดระหว่างทิวและพายโดยที่จะไม่ต้องเจ็บปวด

พี่ตั้มได้เริ่มต้นใหม่ เพื่อจะได้มีโอกาสกลับมามองย้อนตัวเองว่าสิ่งที่เค้าทำไปแล้วและที่สิ่งที่เค้าควรทำต่อไปมันคืออะไร (แต่เราก็แอบเชียร์นะอิอิ)  

ส่วนน้องพาย   ประสบการณ์ที่ผ่านมามันคงทำให้น้องได้เริ่มต้นใหม่จริงๆ เสียที  

และที่สำคัญดิฉันจะได้เริ่มต้น..........................








อ่านนิยายเรื่องใหม่ ของคุณจีอีก ใช่ไหมคะ  





สุดท้ายนี้......ชอบเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบค่ะ

[lily]

อ่า จบแล้ว
จะโกธรไม๊น๊า ถ้าจะขอเม้นตรงๆ
ไม่เคยอ่านนิยาย แล้วรู้สึก ผิดหวังขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆๆ
เฮอะๆๆ อุตสาแอดีใจเห้นมีตอนพิเศษ น่ารัก แต่
อ่าเราคงไม่ใช่คนอ่านนิยายที่ลึกซึ้ง เลยไม่เข้าใจตอนจบ
ไม่เข้าใจคนเขียนว่าต้องการจะสื่ออะไร
เคยคิดเสมอๆว่า นิยายอ่านแล้วยอมจรรโลงใจ มีสาระบาง
แต่พออ่านจบแล้วรู้สึกว่า เอ่อ นิยายไม่จรรโลงใจมันเป้นแบบนี้นิเอง
สงสัยเราอินเกินไป อ่านจบแล้วเครียดซะงั้น 555
สงเกตุมานานว่าถ้าจบแบบ Happy แล้วคนเขียนจะรู้สึกว่า
เอ๋คนอ่านจะคิดว่าเราธรรมดาไปรึเปล่า เลยต้องจบให้คิดต่อเอง
จบให้เศร้าๆเข้าไว้ อะไรแบบนี้
โอ๊ยยยยยยยยยย ผิดหวัง !!!!!!!!!!!!!!!!

[hogmeades]

อ่านจบแล้ว


ด้วยความ อิ่มเอมใจ


โดยเฉพาะตอนจบ ต้องใช้สมองอันน้อยนิด


ตีความอย่างหนัก


ถึงได้รู้ว่า  สุขใจ กับ อิ่มใจ มันไม่เหมือนกัน

อันนี้    ให้คนแต่งคนเก่งของเรานะฮะ


ป.ล. คุณจี อย่าลืมแวะไประเบียงบ้านพี่เอ็กซ์ กับน้องเจ บ้างนะฮะ 

[moonlight]

เข้าใจที่พายทำกับทิว

แต่ไม่เข้าใจพายที่ทำกับพี่ตั้ม

รอตอนพิเศษค่ะ

ขอบคุณมิ้นกับจีค่ะ 

[CorNnE PRiNCeS]

น่าเสียดาย จบไปอีกเรื่องแล้วอ่ะ




 


จะอ่านเรื่องไหนต่อดีน้า


 

หรือว่าแต่งเองดี (แต่ขี้เกียจหว่ะ)




ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องราวที่นำมาให้อ่าน


 

[Yami]

คนแต่ง talk

....ใครผิดมากกว่ากัน..........
คนที่ข่มขืนคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ....หรือคนที่ตั้งใจทำ ถึงแม้จะทำไม่สำเร็จ
ถ้าเรามองในเรื่องง่ายๆ คนหนึ่งขับรถชนคนตายด้วยความประมาท กับคนที่ตั้งใจขับชนแต่พลาดไปชนเสาไฟ...สองคนนี้ใครผิด...คนที่ทำสำเร็จแต่ไม่ตั้งใจ.....หรือคนที่ตั้งใจแต่ทำไม่สำเร็จ

้

เทียบกันไม่ได้นะจ๊ะ กับสิ่งที่ตั้มทำ เพราะสิ่งที่ตั้มทำกับพายได้มีคิด มีการวางแผนไว้แล้ว มีคนสมรู้ร่วมคิดด้วย ถ้าจะเทียบต้องสมควรจะบอกว่า ตั้มและพวกตั้งใจจะขับรถไปชนคนนหนึ่งเพื่อแก้แค้น แต่เผอิญวันนี้สายตาฟ้าฝางมองไม่ชัดไม่ได้ใส่แว่น เลยขับรถชนผิดคน

ถ้าเทียบ ก็ต้องเทียบ ตามนี้จ๊ะ

แต่ก็ขอบคุณนะคะ ชอบตอนจบนะคะ สมเหตุสมผล

[mercutery]

จบแล้ว!!!

เห็นหัวกระทู้แอบตกใจเล็กน้อย นึกว่าเรื่องจะยาวกว่านี้ซะอีก

มีเรื่องอยากพิมมากมาย เริ่มพิมไม่ถูกเลยวุ้ย

เอาเรื่องตัวนิยายก่อนแล้วกัน

เรื่องนี้มันไม่คำตอบตายตัวอย่างที่คุณจีว่าไว้จริงๆ ตรรกะบางอย่างก็ใช้กับคนเราไม่ได้ คนมีความคิดมีความรู้สึกที่ซับซ้อน ไม่ใช่แค่มีเงื่อนไขๆเดียว ก็จะช่วยให้เราตัดสินใจอะไรลงไปได้ง่ายๆ

ไม่ใช่ว่าทิวทำดีมาด้วยตั้งแต่ต้น ทิวรักพายมานาน จะทำให้พายรักทิวตอบ
ไม่ใช่ว่าพี่ตั้มทำร้ายพายในตอนแรก แต่เมื่อรักก็พยายาม(ในแบบของพี่ตั้ม)ทำดีกับพาย จะทำให้พายให้อภัยพี่ตั้มได้

เคยมีแอบคิดว่าเรื่องนี้จะต้องจบแนวนี้อยู่เหมือนกัน แต่เพราะตอนพิเศษที่มาลง เลยปักใจเชื่อว่า สุดท้าย พายคงจะลงเอยกับพี่ตั้มแหง(ฮา) เพราะพายไม่ได้บอกว่า ไม่ให้พี่ตั้มมายุ่งกับพายอีกนี่ แค่พายขอเลือกที่จะออกมาอยู่ด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้นพี่ตั้ม ก็มีสิทธิ์จีบพายใหม่(ใช่มั้ย) เวลาก็เป็นอีกปัจจัยที่สำคัญ ถึงเรื่องที่พี่ตั้มทำตอนนี้พายจะไม่สามารถให้อภัยได้แล้วอยู่กับพี่ตั้มต่อไป แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความคิด ความรู้สึกต่างๆ ก็อาจจะเปลี่ยนไปได้ ไม่ใช่ว่าพายจะไม่เลือกพี่ตั้มตลอดไป แค่ "ตอนนี้" เท่านั้น ที่พายไม่สามารถเลือกใครได้ แต่ในอนาคตก็เป็นอีกเรื่องนึง (ยังไงก็ยังเชียร์พี่ตั้ม55)

ถึงคนแต่ง

ขอบคุณมากๆค่ะ ที่แต่งเรื่องดีๆ ให้แง่คิด แบบนี้ออกมาให้อ่านกัน ตัวละครทุกตัวเหมือนเป็นคนจริงๆ เหตุการณ์ในเรื่องก็มีสิทธิ์เกิดได้จริงเช่นกัน คุณจี บรรยายความรู้สึกพายออกมาได้ดีมาก จนบางครั้งเราอ่านแล้วก็เครียด คิดว่า ถ้าเป็นเรา จะทำยังไง จะรู้สึกยังไง อ่านบางตอนก็รู้สึกสับสน บอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูก ตามคาแรคเตอร์ในเรื่องไปเหมือนกัน สรุปเรื่องนี้ทำให้เราอินมากๆเลยค่ะ

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

ขอบคุณคุณมิ้นท์ คนโพสเรื่องนี้ด้วยค่ะ บางทีเห็นเนตมีปัญหา แต่ก็ยังมาโพสให้คนอ่านได้อ่านกัน ขอบคุณจริงๆค่ะ

รอติดตามอ่านผลเรื่องต่อไปนะคะ รวมทั้งรออุดหนุนเรื่องระเบียงรักด้วยค่ะ

ด้วยรัก

[OHmeza019]

เรื่องนี้เเบบเปนพัฒนาการไหม่ของ นิยาย
จบเเบบเเปลก
เเล้วคลุมเครือ ยังไงจะรอติดตามตอนพิเศษต่อไปน่ะค้าบบ

[MoOkRaPoOk]

จบแล้วเหรอ

ดั๊นว่ามีภาคสองต่อ

กรี๊ซซซซซซซซซซซ

ถ้าไม่มีนะ แม่จะบึ้มบ้านทั้งสองคนเลย

ไม่เอาจบแบบนี้นะ

ภาคสองมาเมื่อไหร่บอกนะค้า

จะตามตัดริบบิ้น

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสส



อร๊ายยย
กุญแจดอกนั้น บ้านพี่ตั้มชิมิคะ

ถ้ามันรถมากก็เอามาให้เจ๊ได้นะคะ ไม่ได้เข้าไปอยู่นานๆ บ้านฝุ่นเกาะนะคะ เจ๊จะอาสาไปทำความสะอาดให้ ดีมิคะ อร๊ายยย

งานนี้การกุศลคร่า ไม่คิดตัง

[BAKA]

ชีวิตมันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นจริงๆนั่นแหละ....


 

[koimic]

จบแล้วอ่าาาาาาาาาาาาา 

ยังอยากอ่านอยู่เลย

เรื่องนี้จบเร็วอย่างเกินความคาดหมาย เปิดมาแล้วแบบ   เอ่อ.. เป็นไปได้งัยเนี่ย

เลยรีบอ่านอย่างด่วนและก็ได้บทสรุปในความคิดตัวเองว่า ไม่ได้จบอย่างที่คิดไว้ และ ไม่อยากให้จบแบบนี้... 

เค้าอยากอ่านอีกอ่าาา เอาตอนพิเศษมาอย่างด่วนเลยน้าาา

เค้าเข้าใจความคิดของทุกคนนะ นับถือพี่จีเลย แต่งได้ดีมากเลย

ขอบคุณนะค่ะสำหรับ นิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่อง

รักพาย  รักพี่ตั้ม

รักพี่จี     รักนู๋มิ้น

[GajonG]

(เป็นการอ่านตอนจบที่ระทึกมาก)

เลิกติดลบไอ่ตั้มแล้วเหมือนกัน
ยอมรับการตัดสินใจของพายมากมาย
ก็คนมันฝังใจไปแล้วนี่ ถ้าจะให้มาดีด้วยง่ายๆมันก็ไม่ใช่
----------------------------------------------------
เป็นการอ่านนิยายที่กดดันมาก
อ่านไปก็ห่วงสวัสดิภาพของตัวเอง
กลัวเส้นเลือดฝอยในสมองจะแตก เครียดๆ
พออ่านจบต้องไปคิดว่าตัวเองเป็นพาย(แหะๆ)
แล้วหาวิธีแก้แค้นไอ้พี่ตั้มมันให้สาสม ไม่งั้นนอนไม่หลับ(ประมาณแก้แค้นเองกะได้ฟ่ะ)
เพราะกลัวไอ้ตั้มมันจะสมใจมัน และพายยอมมันง่ายๆ เหอๆ
----------------------------------------------------
  คุณจี และคุณมิ้น มากมายมหาศาลค่ะ ที่นำนิยายหนุกๆมาให้อ่านกันเครียดๆ:laugh:
อ่อ :mc4:ยินดีกับ จิ๋ว+ต่อ มากมาย

  ..........ขอบคุณค่ะ.........

[maxtorpis]

เราเข้าใจที่นายทำละ