♀เจ้าสาวมีดุ้น♂✖บทที่๑๓ ส่งตัวเข้าหอ✖[10/12/2016] ~อัพ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ♀เจ้าสาวมีดุ้น♂✖บทที่๑๓ ส่งตัวเข้าหอ✖[10/12/2016] ~อัพ  (อ่าน 46990 ครั้ง)

ออฟไลน์ Bb nale

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ริวโง่ไปอีก ไม่ชอบเลยที่มีอะไรกับน้องเขายังกล้าขอเขาแต่งงานอีก (คิดไว้ก่อนว่าพระเอกโง่ 555)

ออฟไลน์ jimmyjimmy

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1962
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-17
บอกเลย....บอกเลย อยากรู้ ริว จะว่าไง

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
จริงๆ โน ยอมรับริว แล้ว
ก็โน เรียกริว ว่า ผัวกูๆ  "ผัวกู โง่จัง"
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ว่าละพระเอกแม่งโง่
ว่าแต่... ถ้ารู้ความจริงจะรับได้ไหม

ออฟไลน์ kawoat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 388
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
โถๆๆๆ ริวโง่จนควายเรียกพี่ ไม่รู้โง่จริงรึแกล้งโง่

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เอิ่มมม ขอตัวไปเตรียมยาดมยาหม่องให้พระเอกก่อนนะ

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
เอิ่ม.. อิริว โง่แท้  :z6:
สสวก.ย้อนหลังนะคะ  ^^

ออฟไลน์ ~ณิมมานรฎี~

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1070
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-2
โถถถถถถถถ. พูดไม่ออกกันเลยทีเดียวว

ออฟไลน์ nekozaa

  • I want to you read me
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
***แจ้งข่าว****

   By Nekozaa

     งดอัพนิยาย 1 อาทิตย์เพื่อไปเตรียมสอบค่ะ

      ที่ช่วงนี้ไม่ได้มาอัพถี่ๆอีกเพราะเหตุฉะนี้นั่นเอง คิดถึงนักอ่านแย่เลย

       จะรีบกลับมาต่อหลังเสร็จกิจนะคะ อย่าเพิ่งลืมเรานะะ~

                :z13: :katai4: :L1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ไม่ใช่ว่าแกล้งโง่หรอกเหรอ แบบรู้อยู่แล้วแต่แกล้งทำเป็นโง่เพื่อให้โนสารภาพออกมาเอง

ออฟไลน์ tiew93

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ nekozaa

  • I want to you read me
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
บทที่๘

ครั้งแรกเมาครั้งที่สองโดนยา NC









   "จริงสิคะ คุณพี่ เมรีว่าเวลาที่เหลืออยู่อีกไม่กี่อาทิตย์เราพาสโนว์ไปเข้าคอร์สเจ้าสาวดีกว่าค่ะ"

   "จริงด้วย เกือบลืมเรื่องสำคัญไปเลย คอร์สเจ้าสาว แต่จะดีหรอจ๊ะ หนูสโนว์..."ว่าที่แม่ยายพยักหน้าเห็นด้วย ประโยคหลังก็หันหน้ามามองผม ที่ลังเลคงเป็นเพราะผมเป็นผู้ชาย จะไปขัดสีฉวีวรรณความลับเป็นต้องเปิดเผยแน่

   "เรื่องนั้นน้องจัดการแล้วค่ะ น้องจะส่งตัวสโนว์ไปเสริมสวยที่อังกฤษ"

   "อุ๊ย พี่รู้จักคอร์สเจ้าสาวดีๆที่อังกฤษอยู่นะจ๊ะ The best of wedding course เลยล่ะ"

   "จริงหรือคะคุณพี่ งานนี้เพื่อเจ้าสาวที่แสนสวยน้องจ่ายไม่อั้น"

   "ไม่ต้องจ่ายจ้า ลูกพี่ลูกน้องตาริวเป็นหุ่นส่วนใหญ่ที่นั่น ฟรีค่ะฟรี"

   "ว้าย เลิศเลอมากค่ะ"

   แล้วพวกแม่ๆก็คุยกันอย่างดี๊ด๊าโดยไม่ได้ถามความเห็นลูกๆอย่างผมเลยขอถอนหายใจอีกครั้ง เอ้าถอนให้ดังกว่านี้

   "เห้อ"สงสัยผมจะถอนหายใจในใจดังเกินไปทำให้พวกแม่ๆหันมาจ้องเขม็ง

   "มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะคุณลูก"คุณนายเมรีส่งยิ้มหวานหยดย้อยแต่สายตาเชือดเฉือนมาให้ บ่งบอกว่าถ้ามีมึงโดนฝ่ามือพระแม่เมรีพิฆาตฟาดใส่

   "มี...มีก็บ้าแล้วค่ะคุณแม่"เป็นลูกที่ดีต้องไม่ขัดใจมารดาผู้บังเกิดเกล้านะครับ

   "ถ้างั้นฮันนี่ก็อยู่เตรียมงานที่ไทยกับแอนนา เดี๋ยวผมจะกลับอังกฤษกับลูก"แด๊ดที่ในตอนแรกหน้าบึ้งเป็นยักษ์ขมูขีก็กลับมาปั้นหน้ายิ้มแย้มยียวน

   "ผมไปด้วย"เจ้าบ่าวผมก็เสนอหน้าอีกคน นี่มันกะจะกัดไม่ปล่อยเลยใช่มั้ย อุส่าห์มีโอกาสจะได้อยู่ห่างๆเจ้าเด็กขี้ตื๊อ

   "ไม่ต้องเลย แกอ่ะอยู่นี่ คอยช่วยแม่ๆเขา"เหมือนสวรรค์จะยังเข้าข้างผม ส่งลุงประเสริฐ(สมชื่อ)มาเป็นมารผจญหนทางไอ้ริว

   "แต่..."

   "ช่วยดูแลคุณแม่ฉันระหว่างที่ฉันและแด๊ดไม่อยู่ด้วยนะคะ ของคุณค่ะ"

   "...ก็ได้ครับ"ถ้าริวมีหูมีหางตอนนี้มันคงลู่ลงอย่างกับหมาหงอย ผมหันไปมองแด๊ดที่ยกนิ้วโป้งให้พลางหัวเราะชอบอกชอบใจ ผมก็เลยทำนิ้ว OK ไปให้แล้วยิ้มกริ่ม

   แด๊ดคงรู้แหละว่าผมไม่ได้รักใคร่ชอบพอริวและไม่เต็มใจที่จะแต่งงานแต่ท่านแค่ไม่รู้เท่านั้นเองว่าผมยอมตามน้ำตามเนื้อเรื่องแต่งงานทำไม ไปอย่ด้วยกันคราวนี้คงมีคุยกันตามประสาพ่อลูก

   "คุณแม่คะ งานแต่งนี้หนูขอจัดแบบไม่เปิดเผยนะคะ เอาแค่ญาติฝั่งเรากับฝั่งริวนิดๆหน่อยๆก็พอค่ะ"เมื่อผมคิดเรื่องอะไรบ้างอย่างที่สำคัญขึ้นมาได้ก็บอกกับคุณนายแม่ทันที ไปบอกทีหลังก็กลัวจะลืม

   "แม่ว่า..."

   "ถ้าแม่ยืนยันจะจัดแบบเปิดเผยหนูจะบอกเรื่องนั้นกับทุกคนนะคะ"ขอโทษที่ผมต้องพูดแบบนี้นะแม่ เรื่องนั้นมันสำคัญมากจริงๆ สิ่งที่ผมคิดจะทำในตอนแต่งงาน

   "นี่ลูกขู่แม่หรอ"

   "หนูพูดจริงไม่ได้ขู่ค่ะ"เราจ้องตาต่อตาฟันต่อฟันกันอยู่พักใหญ่ ในที่สุดแม่ก็เป็นฝ่ายยอม ไม่บ่อยนักที่ผมจะกล้ามีปัญหากับแม่ ท่านก็เลยยอมๆไป

   "ก็ได้ๆ"

   "ขอบคุณค่ะ แม่น่ารักที่สุดเลย"ผมเข้าไปกอดและหอมแก้มแม่ซ้ายทีขวาที เรียกรอยยิ้มด้วยความเอ็นดูจากผู้ใหญ่ทั้งสามและเด็กริวได้อย่างดี

   "นี่ก็ดึกแล้ว จะอยู่พักกันที่นี่มั้ยจ๊ะ"มองนาฬิกาดูก็พบว่าเข็มสั้นชี้ที่เลข 5 สำหรับคนวัยสูงก็คงดึกจริงแต่สำหรับวัยรุ่นวัยเรียนอย่างผมมันเป็นเวลาที่ผีเสื้อจะท่องราตรีเสียมากกว่า

   "ไม่เป็นไรค่ะคุณพี่ ขอบคุณนะคะแต่เดี๋ยวน้องจะกลับไปนอนบ้านกับลูกเพื่อพูดคุยอะไรนิดๆหน่อยๆค่ะ ไม่เจอกันนานนนน คิดถึงแม่แก้วตาดวงใจม้ากมาก"คุณนายเมรียิ้มกว้างแล้วบีบมือผมเบาๆ...เบาที่ไหน บีบแรงจนมือผมกรุบกรอบเป็นขนมข้าวเกรียบเชียว นี่คิดถึงหรือคิดจะฆ่ากันเนี่ย

   "ถ้างั้นพวกเราขอตัวกลับก่อน ยังไงเดี๋ยวผมติดต่อกลับไปอีกทีนะครับ สวัสดีครับคุณประเสริฐ คุณแอนนา"

   "น้องลานะคะ คุณพี่ประเสริฐ คุณพี่แอนนา แม่ไปนะจ๊ะลูกเขย"

   "สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณน้า"ผมไปลามาไหว้ตามประเพณี วัฒนธรรมไทยที่ดีงามกับผู้ใหญ่ทั้งสองโดยไม่คิดจะบอกลากับริวเหมือนแด๊ด พ่อลูกนี่คลานตามกันมาจริงๆ ?

   "แล้วผมล่ะ"ในที่สุดเมื่อเห็นว่าผมไม่สนใจและทำท่าจะเดินไปจริงๆ เด็ดน้อยก็เกิดอาการงอแง

   ผมเพียงแค่หันไปมองด้วยหางตาแต่พอสายตาไปเห็นน้าแอนนามองมาทางนี้ด้วยแววตากดดันก็หันกลับไปมองริวใหม่และเอ่ยปากบอกลาอย่างจำยอม

   "บ๊ายบายนะริว เจอกันตอนงานแต่ง"ตบท้ายด้วยการฉีกยิ้มกว้างๆ เบิกบ๊านเบิกบาน

   "เดี๋ยวครับ"ริวลุกพรวดแล้วจ้ำอ้าวมาหาผม ไม่ทันที่อะไรจะเป็นอะไร มันก็ก้มหน้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่

   "มะ มึง!"ตกใจจนเผลอสบถคำหยาบออกมาต่อหน้าผู้ใหญ่ เมื่อทำอะไรไม่ได้นักก็เลยทำได้แค่ชี้หน้าอย่างคาดโทษที่บังอาจมาลวนลามใส่

   "รักนะครับ"ผมเบ้หน้าใส่แล้วเดินออกไปพลางใช้มือขยี้แก้มแรงๆอย่างขยะขแยง เมื่อพ้นจากห้องรับแขกมือที่อยู่บนแก้มก็เลื่อนลงมาที่อกซ้าย รู้สึกได้ถึงก้อนเนื้อที่เต้นตุบๆเพราะเลือดสูบฉีดมากเกินไปหรือใจเต้นนั่นเอง

   "ก็แค่ใจเต้นเพราะโมโห"บอกกับตัวเองเบาๆแล้วสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆสะบัดหัวหน่อยไล่ความคิดฟุ้งซ่าน เดี๋ยวนี้เป็นอะไรไปแล้วเนี่ยเรา

   เมื่อขึ้นรถไปนั่งเบาะหลัง แด๊ดก็เคลื่อนรถออกจากบ้านหลังใหญ่ ระหว่างทางทั้งแด๊ดและแม่ชวนคุยตลอดแต่ผมก็เอาแต่ตอบแทบนับคำได้เอาแต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ก็แหม อยากเล่นเอมวีบ้างไรบ้างถึงจะเล่นบ่อยในการแสดงก็เถอะ

   กลับบ้านเรา คำถามรออยู่~ผมเดินเนือยๆมานั่งที่โซฟารับแขกจะเข้าห้องไปอาบน้ำนอนก็ไม่ได้ แด๊ดมีเรื่องจะเคลียร์อีก อา...ว่าแต่ คิดถึงบ้านชะมัด ที่ไหนไม่สุขใจเท่าที่บ้านจริงๆสินะ

   "ฮันนี่ เดี๋ยววันนี้อาบน้ำด้วยกันนะครับ วันนี้จะเอาน้ำแข็งไปถูหลังให้ เตรียมน้ำอุ่นรอไว้ได้เลย"แด๊ดนี่เป็นฝรั่งที่รู้ดีจริงๆเลย ไม่ใช่เพราะอะไร ผมชอบส่งหนังไทยไปให้ดูบ่อยๆไงล่ะ ฮ่าๆ

   "อุ๊ย รีบตามขึ้นมานะคะ ดาร์ลิ้ง"

   "จุ๊บ"

   "จุ๊บ"พ่อแม่ผมนี่เล่นใหญ่ หวานจนมดทิ่มตาลูกแล้วเนี่ยไม่เกรงใจคนโสดเลย

   "Tell me about him"เมื่อร่างอรชรของแม่หายขึ้นไปบนห้องแด๊ดก็เปิดประเด็นทันทีแบบไม่ให้ทันตั้งตัว

   "เรื่องมันยาว เอาเป็นว่ารู้ตัวอีกทีก็โดนรวบหัวรวบหางแล้ว"

   "Damn! He fucked you."

   "ไม่ใช่นะแด๊ด โนหมายถึงอยู่ดีๆไอ้ริวก็จับผมหมั้นหมายจับแต่งงาน"...แต่ก็ใช่ ผมโดนมันเยแล้ว ขืนตอบว่า Yes,he fucked me แด๊ดคงเป็นลมแล้วตามไปกระทืบไอ้ริวน่ะสิ แล้วเรื่องมันจะวุ่นวายขึ้นไปอีก

   "He's asshole.What do you think about him?"

   "ด่าแรงมากอ่ะแด๊ด...โนคิดกับริวยังไง ก็...โนไม่ชอบมันเลยอ่ะแด๊ด ขี้ตื๊อ หน้ามึน ชอบคิดเองเออเอง โรแมนติก น่ารัก ช่างเอาใจ"แอ๊ะ ทำไมหลังๆผมชมมันวะ ความรู้สึกบ้าๆนี่ด้วย ปากก็บอกไม่ชอบแต่ใจก็คิดอีกอย่าง

   "Oh! man,you love him.Nha~"

   "โนไม่ได้รักริว แด๊ด โนแค่จะแก้เผ็ดมันเท่านั้นเอง พอมันรู้ว่าผมเป็นผู้ชาย...เดี๋ยวมันก็หนีไปเอง"ทำไมไม่รู้ รู้สึกสั่นไหวกับประโยคหลังที่พร่ำบอกตัวเองและแด๊ด ผมควรจะมีความสุขสิ เด็กบ้านั่นจะได้หายไปจากชีวิตผม

   "You ok? sure?"แด๊ดยื่นมือมาลูบหัวผมส่งผ่านความรักและความห่วงใยมาให้ ผมยิ้มรับและพยักหน้าแทนคำตอบ

   "แม่รอนานแล้วนะ เดี๋ยวน้ำแข็งจะละลายเอา"ผมกระซิบบอกข้างหู ทำเอาแด๊ดที่กำลังเล่นบทซึ้งยืนขึ้นจากโซฟาตัวตรง

   "Oh! I almost forgot.good night my son"

   "ฝันดีแด๊ด"ยิ้มขำกับท่าทางของแด๊ดที่ดูลนๆและไม่วายที่จะลืมเอาน้ำแข็งขึ้นไปด้วย คนอื่นเขาพูดทีเล่นทีจริงแต่กับแด๊ดไม่มีคำว่าล้อเล่นอยู่เลย

   เดินขึ้นห้องของตัวเองบ้างพลางกดโทรศัพท์เพื่อเช็คสถานการณ์

   'ทายาทบริษัทแห่งวงการบันเทิง ร. ขอนักแสดงหญิงชื่อดัง สน. แต่งงานไม่ทันไร she ก็ขอ say bye วงการบันเทิงสักพักแล้วไปฟักตัวเข้าคอร์สเจ้าสาวที่ England ...เอ ได้ข่าวว่าเจ้าสาวอยากจัดแค่ภายในแล้วจะสวยไปเพื่ออะไรล่ะค่าาา'

   อื้อหืออ ใครเขียนคอลัมน์นี้วะ จิกกัดแบบสุดขีดแต่ก็นะ ข่าวมันก็ใส่สีตีไข่เพื่อเรียกร้องความสนใจอยู่แล้ว อย่างว่าคนสมัยนี้เชื่ออะไรแบบผิดๆมากกว่าถูกๆ และพวกตัวย่อชื่อนี่ ถ้าจะบอกใบ้ขนาดนี้ก็เขียนชื่อเต็มเลยเหอะ

   เดี๋ยวนะ ข่าวไปไวเกินไปมั้ย คอร์สเจ้าสาวเพิ่งคุยกันคืนนี้เองนะ มันหลุดไปได้ยังไง หรือใครเป็นสปายคาบข่าวไปบอก ริวก็น่าสงสัยแต่ผมว่ามันไม่น่าไปบอกใคร...แม่! ใช่ ต้องเป็นแม่แน่เลย สมัยก่อนแม่นี่ฉายา เมรีขาเมาท์น้ำลายฝอยร้อยหยด ตอนแรกว่าจะเข้าคอร์สดีๆแต่ตอนนี้คิดใหม่ละ

   ในที่สุดผมจะได้เป็น โน ในช่วงสองอาทิตย์นี้เต็มๆ คิดได้ดังนั้นผมก็อาบน้ำ ฮัมเพลงอย่างสบายใจเชิบแล้วเข้านอน ในหัวก็เอาแต่คิดว่าจะทำอะไรดีถึงขนาดเก็บไปฝัน
   
   ...

   "ไม่ให้แม่ไปส่งจริงๆหรอ"

   "ไม่ต้องหรอกแม่ โนเป็นห่วง กลัวว่าขากลับจะไม่ปลอดภัย"ขืนให้แม่ตามไปด้วยแผนก็แตกน่ะสิ

   "เอางั้นก็ได้จ้ะ"

   "ผมไปนะ ถึงแล้วเดี๋ยวคอลไปนะฮันนี่"แด๊ดเข้าไปกอด หอมแม่ เห็นภาพนั้นแล้วผมก็อยากมีคู่ชีวิตแบบแด๊ดกับแม่ รักและซื่อสัตย์ต่อกันแม้จะอยู่คนละประเทศ คนละภาษา

   เมื่อร่ำลากันเสร็จเราก็ออกเดินทางไปยังสนามบิน ระหว่างรถติดผมก็คุยกับแด๊ดไปเรื่อยเปื่อยกระทั่งเข้าประเด็น

   "แด๊ด โนไม่ไปได้มั้ย"แทบกลั้นหายใจเมื่อขอพูดขอไปแบบนั้น ผมว่าไม่ได้แหงเลย

   "จะลงตรงไหนล่ะ เดี๋ยวไปส่ง"แด๊ดพูดออกมาหน้าตาเฉย ซะงั้นไป บทจะง่ายก็ง๊ายง่าย

   "ขอบคุณที่เข้าใจนะแด๊ด อย่าบอกแม่นะว่าโนชิ่ง ส่งโนตรงท่ารถก็ได้"

   "ไปสภาพนี้หรอ"

   "จริงด้วย งั้นโนเปลี่ยนเสื้อผ้านะ"ดีที่รถเป็นแบบกั้นระหว่างข้างหน้ากับข้างหลังทำให้คนขับรถที่อยู่ข้างหน้าไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินว่าข้างหลังกำลังทำอะไร

   แด๊ดมองออกไปนอกหน้าต่างให้ผมได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นผู้ชาย ใช้เวลาไม่กี่นาทีผมก็ใส่ชุดเสร็จแล้วล้างเมคอัพออก

   "หล่อเหมือนพ่อเลยนะเรา"คนข้างๆหันหน้ากลับมาแซวผม ผมก็ยักคิ้วหลิ่วตาให้ไปทีเรียกเสียงหัวเราะทุ้มนุ่มได้ดี

   "กลับมาเมื่อไรบอกโนด้วยนะ จะได้กลับบ้านพร้อมกัน เดี๋ยวแผนแตก"เมื่อถึงท่ารถก็สั่งเสียกับแด๊ดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนไป

   "เจ้าเล่ห์นักนะเรา"

   "ได้จากคนแถวนี้นั่นแหละ"ผมแซวแด๊ดกลับแล้วลงจากรถไป หลังจากนี้แด๊ดคงยัดตังค์กับคนขับรถเป็นค่าปิดปากแน่นอน

   รถเคลื่อนตัวออกไปแล้ว ผมยืนมองจนสุดสายตาแล้วโบกมือเรียกแท็กซี่คันหนึ่งมา เป้าหมายปลายทางทางคือคอนโดนั่นแหละ จะกลับไปเปลี่ยนชุดแล้วไปเรียน ก็นี่มันชีวิตโนนี่นา คนอื่นเขาคร้านขี้เกียจจะเรียนแต่กับผมมันไม่ใช่ เหมือนว่าถ้าผมไปเรียนผมก็จะได้เป็นในสิ่งที่ผมเป็น

   สักพักใหญ่ๆกว่าจะถึงคอนโด ผมก็ฮัมเพลงไปเรื่อยตั้งแต่หน้าคอนโดยันอยู่ในห้องตัวเอง ก็คนมันอารมณ์ดี๊ดีนินา สองอาทิตย์นี้ไม่ต้องใส่ชุดผู้หญิง ไม่ต้องแต่งหน้าหนาๆ ไม่ต้องใส่ส้นสูง ไม่ต้องดัดเสียงเล็กเสียงน้อย ไม่ต้องทำกิริยาแบบผู้หญิง ไม่ต้องแสดงละคร

   "นี่แหละ ตัวตนของข้า ว่ะฮ่ะฮ่า"หัวเราะกับตัวเองในกระจกซะเลย ใครไม่เคยคุยหรือเล่นอะไรแปลกๆกับตัวเองในกระจกขอบอกว่าพลาดแรงมาก ฮ่าๆ

   "Mirror mirror who is handsome on the world?"กระจกก็ต้องตอบว่า

   "ก็กูไง กูหล่อแมนแฮนซั่มที่สุดแล้วเว้ยยยย"อะไรๆ คนมันมีความสุข คนมันมีความดิบ ลั้ลลาๆๆ

   ผมเดินไปที่ลานจอดรถแล้วขับลูกรักบึ่งไปมหา'ลัย คืนนี้ต้องพาไอ้เก้ง ไอ้ฟอกซ์เพื่อนใหม่ไปฉลองแล้ว ยะฮู้ว

   "อ้าวเห้ย ไม่เหมือนที่อ่านข่าวไว้นี่หว่า ที่บอกว่ามึงจะไปเมืองนอก ขัดสีฉวีวรรณพับผ่า"

   "อ้าวเห้ย อย่าพูดซี้ซั้วดีกว่า...กูชิ่งเว้ยยย"ต่อไม่จบเพลงครับ สรรหาคำมาร้องไม่ได้แล้ว ไม่ได้เก่งเหมือนไอ้เก้งนี่หว่า อยู่ดีๆก็มีจริตจะก้านแต่งเพลงล้อ

   "กูรู้แล้วนะว่ามึงเป็นสโนว์"อ้าวเห้ย ผมนี่ตกใจไข่ตั้งเลย ไอ้ฟอกซ์พูดออกมาเรียบๆสกิลการพูดก็วัยรุ่ยวัยเกรียนขึ้นเยอะ นี่ผมไม่อยู่แค่ไม่กี่วันมันก็เปลี่ยนไปแถมรู้แล้ว รู้ได้ไง"กูสงสัยมาตั้งนานแล้วว่ะ เพราะหน้ามึงกับสโนว์คล้ายกันมาก กูเลยไปสืบแต่มันข้อมูลมันไม่เปิดเผยทั้งๆที่กูก็โปรนะ คราวนี้กูเลยไปเค้นความลับจากปากไอ้เก้ง หึหึ วิธีไหนก็คิดเอาเองละกัน"

   ผมหันควับไปมองหน้าไอ้เก้ง กวาง บ่าง ชะนี เพื่อนเฮี้ยนทันที สายตาของผมส่งลำแสงเลเซอร์มันแทบจะทะลุกระดูกดำ ไอ้เพื่อนตัวดีก้มหน้าก้มตา เหงื่อไหลไข่ย้อย แต่พอมองดูดีๆ ไอ้นี่มันผ่องขึ้นว่ะ มันก็แมนนะแต่ตอนนี้มันดูน่ารักแปลกๆ อี๋ นี่ผมชมมันหรอวะ ขนลุกเลย

   "กูขอโต๊ด"

   "ถ้าอยากให้กูให้อภัย เลี้ยงเหล้ากูคืนนี้เลย ไอ้ฟอกซ์มึงด้วย...มึงมานั่งเคลียร์กับกูดิ๊ นี่เรื่องซีเรียล โกโก้ครั้นช์"ถุย ซีเรียส

   "กูก็ยังชอบสโนว์อยู่ดีว่ะ"ไอ้ฟอกซ์ยกยิ้มมุมปาก ถึงบอกชอบแต่ตามันนี่เหล่ไปทางคนข้างๆ ไอ้เก้งที่ก้มหน้ายิ่งก้มไปอีก"ชอบมากจนเป็นผู้ชายกูก็เอาได้"

   พรึบ

   สิ้นคำพูดไอ้เก้งก็ลุกขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุยทั้งๆยังก้มหน้าก้มตาอยู่นั่นแหละ

   "ไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา"ไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยปากอะไร เก้งก็วิ่งจู๊ดไปแล้ว

ออฟไลน์ nekozaa

  • I want to you read me
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0

   "ที่จริง กูไม่ได้ชอบสโนว์ตั้งแต่ที่...เอาเป็นว่ากูไม่ได้ชอบมึงแล้วจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร เดี๋ยวกูมา ไปง้อเด็กดื้อก่อน"ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากเป็นรอบที่สอง ไอ้เนิร์ดที่ดีกรีความเจ้าเล่ห์เลเวลร้อยอัพก็เดินตามไอ้เก้งไป

   สองตัวนี้มีลับลมคมในแบบสุดๆ ระหว่างที่ผมไม่อยู่ มันไปดูใจดูตูดกันตอนไหนวะ คู่ผมที่ว่าเร็วแล้วยังสู่คู่นี้ไม่ได้เลย เห้ย คู่ผมที่ไหนกันล่ะ ไม่ได้รักเด็กบ้านั่นซะหน่อย คิดอกุศลอะไรวะกู ไปๆ ไปเข้าเรียนดีกว่า

   หลังจากนั้นไม่นาน ก็แค่สองชั่วโมงให้หลังไอ้เก้งกับฟอกซ์กลับมาตอนเลิกคลาสพอดี ไม่ต้องสงสัยเลยว่าไปทำอะไรกันมาเพราะเพื่อนเฮี้ยนของผมเดินขาถ่างซะชนาดนั้น โถๆ เพื่อนผม จะไปแด๊กเขาแต่เขาดันแด๊กมึงซะก่อน กูโคตรสะใจเลย เขามีแต่หวงเพื่อนแต่กูนี่สนับสนุนให้เพื่อนโดน ฮ่าๆ ทำแมนดีนักเป็นไงล่ะโดนเจาะถั่วดำ

   "เอายาฟิตมั้ยมึง ดูท่าจะแหก"ผมพูดขำๆแต่หน้าไอ้เก้งเหมือนจะไม่ขำด้วย มันทำหน้าบึ้งเป็นตูดลิงแล้วค้อนไอ้ฟอกซ์ไปวงใหญ่

   "พูดมากอีกกูจะไม่เลี้ยงเหล้ามึงแล้วนะ"

   "แหมๆ เพื่อนเก้งคนแมน กูก็ล้อเล่นไปงั้นแหละ เจอกันคืนนี้นะ จุ๊บ"ส่งจูบแล้วขยิบตาให้เพื่อนคนแมนแต่ผัวมันทียืนขนาบข้างอยู่นี่ถึงกับคว้าจูบผมแล้วปาไปไหนแล้วก็ไม่รู้ พอได้กันแล้วก็หวงกันจริง ทีริวได้ผมมันยังไม่เห็นหวงงี้มั่ง แอ๊ะ ออกไปจากหัวกูสักทีไอ้ริว ฮือ

   "ระวังเหอะมึง กูขอแช่งให้มึงโดนเสียบบ้าง คืนนี้เลย ไอ้เพื่อนเวร"เก้งตะโกนตามหลังมาอย่างไม่อายฟ้าอายดิน ตอนนี้คนทั้งมหา'ลัยคงรู้กันทั่วแล้วมั้งเนาะ

   "มึงสิจะโดนกูเสียบ"แอบได้ยินไอ้ฟอกซ์มันขู่เพื่อนผมแว่วๆ จัดไปอย่าให้เสีย ฮ่าๆ

   เวลาผ่านไปไวมากในแต่ละวัน เมื่อผมเปลี่ยนชุดเตรียมท่องราตรีเสร็จก็ดิ่งไปยังผับที่นัดเพื่อนๆไว้ วันนี้แต่งเบาๆครับ เพื่อไปอ่อยเหยื่อ เสื้อเชิ้ตสีขาวโชว์ไหปลาร้าและร่องซิกแพกส์ที่มีอยู่น้อยนิด กางเกงยีนส์สีดำ รองเท้าหนัง ผมปล่อยรุงรังตามประสาหนุ่มเซอร์ อะไรจะดูดีปานเทพบุตร

   3 ทุ่มกำลังดี เสียงเพลงจังหวะหนักหน่วง ผีเสื้อราตรีกำลังสะบัดปีกและดื่มน้ำหวาน ผมมองซ้ายขวาหาเพื่อนเกย์สองตัว ไม่นานก็เห็นคนโบกมือหยอยๆกวักเรียก เป็นไอ้เก้งนั่นเองข้างๆกันก็มีผัวนั่งคุมเชิงอยู่ด้วย

   "แต่งสวยมาเชียวนะมึง"

   "สวยเหี้ยไร ไอ้เก้ง กวาง บ่าง ชะนี"ด่าว่ามันพลางทรุดตัวลงที่โซฟาอีกฝั่งหนึ่ง บนโต๊ะกระจกใสมีเหล้ากับน้ำแข็ง และกับแกล้มวางอยู่แล้วอย่างรู้หน้าที่

   "มึงเรียกอีหนูมาชงเหล้าให้กูดิ๊"

   "พ่อมึงสิ ย่านนี้มีอีหนูที่ไหน จะเอาก็ไปซ่องไอ้ควาย"เจอแล้วญาติพี่คมแฝกที่หายไป ไอ้เก้งนี่เอง ด่าควายเหมือนกันเปี๊ยบ ฮ่าๆ

   "ชงเองก็ได้ จิ๊"ผมจิปากอย่างขัดอกขักใจ เดี๋ยวนั่งนานๆไปก็มีอีหนูมาเองนั่นแหละ

   แก้วแล้วแก้วเล่าที่เข้าปากผม หมายถึงโค้ก 90% กับเหล้าอีก 10% นะครับ ไม่ใช่ป๊อดแต่กลัวเมานี่ ใครที่รู้จักผมเวลาเมาจะรู้ดีว่าเป็นยังไง ยิ่งในสภาพที่ผมเป็นโนแล้วด้วยนะ แม่เจ้าพระคุณรุนช่องเอ๊ย ดาราเอวียังอาย

   "ไม่ต้องดื่มแล้ว เดี๋ยวเมา"

   "ไม่เอา จะดื่มมมม ไปไกลๆกูเลยไอ้เหี้ยฟอกซ์ กูเกลียดมึง"

   "เมาแล้วนะมึง ถ้ายังจะดื่มอีกกูจับจูบปาก"

   "จูบเลย เอาดี้ ไม่กล้าหรอก แบร่...อื้อ"คือ เพื่อนๆที่เคารพรัก กระผมนายโนเพื่อนมึงยังอยู่ตรงนี้นะครับ ทำอะไรหัดเกรงใจกูและประชาชีด้วยครับ มาพลอดรักอะไรตรงนี้ แหนะ ยังไม่หยุดอีก

   "กูไปเต้นนะมึ๊ง"ส่งเสียงไปบ้างเผื่อพวกมันรู้ตัว แต่ดูเหมือนจะเข้าสู่โลกสีม่วงชมพูกันเรียบร้อยแล้วครับฟัก จากที่ไอ้เก้งขัดขืนในตอนแรกกลับสมยอมดูดปากกันต่อซะงั้น เออ กูไปก็ได้วะ ไม่อยู่เป็น กขคง พวกมึงหรอก

   ผมโยกย้ายส่ายสะโพกอยู่ขอบเวทีสักพักก็มีมือปริศนามาจับเอว ทำเอาขนลุกซู่ด้วยความขยะแขยง ผมปัดมือนั่นออกแล้วหันไปหาเรื่องคนจับด้วยความไม่พอใจ

   "เต้นด้วยนะครับ คนสวย"ประโยคเบสิคที่เจอในละครหลายๆเรื่องและผมก็คงตอบกลับแบบนิยายหลายๆเรื่อง

   "ให้กูเ-็ดตูดมึงดิ่ เดี๋ยวเต้นด้วย"มีด้วยหรอที่ตอบแบบนี้แต่ช่างมันเหอะ จะว่าไปกูนี่ก็ตลกดีนะ ท่าจะกรึ่มๆแหะ

   "งั้นกูขอเ-็ดคนสวยก่อนแล้วค่อยสลับ ดีมั้ย"

   "เสียใจด้วย กูไม่ชอบโลกสีม่วง บาย"ก็ไม่เชิงว่าไม่ชอบหรอก แค่แบบมันไม่ใช่ ผมชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย...มั้ง

   เมื่อหมดอารมณ์เต้นและคงกลับไปนั่งที่เดิมไม่ได้ผมเลยย้ายก้นมานั่งที่บาร์แทน ดื่มไปมาก็รู้สึกปวดฉี่เลยฝากแก้วไว้ที่บาร์เทนเดอร์หนุ่มแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ผมดิ่งไปที่โถข้างๆผู้ชายท่าทางดูดีคนหนึ่งไม่ได้ทันเงยหน้าขึ้นไปเบิ่งหน้าคร่าตาก็ปลดทุกข์ออกมา

   "อา~"โล่งไข่กันเลยทีเดียว

   "ไง คิดถึงผัวมั้ย"!?

   ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร คนที่ผมไม่อยากจะเจอในสภาพนี้ สภาพที่เป็นโนที่เคยโดนมันอัดถั่วขาว ไม่ผิดนะครับ ก้นผมขาวไม่ได้ดำก็เลยเป็นถั่วขาวไง

   "พี่กูไม่อยู่ก็เอาใหญ่เลยนะ ต่อหน้าทำเป็นซื่อสัตย์ ลับหลังก็แค่ผู้ชายหน้าหม้อดีๆนี่เอง"

   "โทษกูไปเถอะ มึงนั่นแหละยั่วกูก่อน มึงเสนอกูก็แค่สนอง"

   "ถ้าคนอื่นเสนอมึงก็ทำแบบที่ทำกับกูสินะ แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามึงมันเหี้ย เจ้าชู้ เสียแรงที่กูอุส่าห์ไว้ใจ"ขึ้นเลยครับ ผมนี่ขึ้นเลย กล้าพูดแบบนั้นออกมาได้หน้าตาเฉย

   "มึงพูดว่าอะไรนะ"

   "ถ้าคนอื่นเสนอมึงก็ทำแบบที่ทำกับกูสินะ"

   "หลังจากนั้น"

   "แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามึงมันเหี้ย"

   "ไม่ หลังจากนั้นอีก"อะไรของมันวะ

   "เจ้าชู้"

   "หลังจากนั้นอีกดิ่"

   "อืม...ไม่รู้ จำไม่ได้"พยายามนึกแต้ก็นึกไม่ออก คนมันโกรธไอ้คำที่พูดออกไปไม่ได้กลั่นกรองออกมาจากสมองหรอกมาจากความโกรธล้วนๆ

   "เออ ช่างมันแล้วกัน แล้วนี่มาอ่อยเหยื่อรึไง มีผัวคนเดียวไม่พอสินะ"

   "เออ ไม่พอ"เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อะไรของเด็กนี่วะ นอกจากจะไม่เคยเคารพกันแล้วยังเหยียดกันอีก อย่าให้เจอในมหา'ลัยนะ จะทำให้รู้ว่าอย่ามาปีนเกลียวใส่รุ่นพี่

   ผมล้างมือแล้วออกจากห้องน้ำโดยไม่ได้หันไปมองหรือคุยกับริวอีก เจอกันทีไรเป็นต้องปะฉะดะปากหมาปากปีจอตลอด มันนะไม่ใช่ผม

   "อารมณ์เสียหรอ คนสวย"ไอ้ห่านี่ก็อีกตัว จะตื๊ออะไรนักหนา กะจะเยกูให้ได้เลยสินะ

   "อย่ามายุ่ง"ปากผมกระตุกด้วยความหงุดหงิด ไม่ใช่สันนิบาตหรือพากินสัน เวลาผมอารมณ์เสียมากๆเส้นจะกระตุก เผลอๆหมดความอดทน ตีนก็อาจจะกระตุกได้เหมือนกัน"น้อง แก้วที่พี่ฝากไว้อ่ะ เอามาดิ๊"

   "นี่ครับ"บาร์เทนเดอร์ยื่นแก้วเหล้าผสมโค้กให้ ผมก็รับมาดื่มรวดเดียวเพื่อระงับอารมณ์อยากเตะคน

   "คืนนี้เรามาสนุกกันดีกว่านะ"ไอ้คนที่มาจับเอวผมอยู่ข้างเวทีโอบไหล่ผมไว้แล้วบังคับให้เดินตามแต่ผมก็สะบัดตัวออก

   "ไอ้เหี้ยนี่นิ วอนตีนแล้วนะมึง"ด้วยความหงุดหงิดผมเลยตรงเข้าไปหมายจะชกหน้าไอ้เหี้ยนั่นแต่มันดันจับหมัดผมไว้ได้แถมยังดึงเอวผมให้เข้าไปชิดอีก

   ทุกคนเริ่มหันมามองทางผมอย่างสนอกสนใจ ผมดิ้นเร่าให้หลุดออกจากอ้อมแขนที่น่ารังเกียจแต่แรงมันยิ่งกว่าวัวควาย ตัวมันใช่เล็กๆที่ไหนแถมผมยังรู้สึกอ่อนแรงลงเรื่อยๆและความรู้สึกโมโหก็ถูกแทนที่ด้วยความร้อน ไม่ใช่ร้อนเหงื่อแตกแต่แบบร้อนรุ่ม

   "อะไร แฮ่กๆ"อย่าบอกนะว่า...

   "ยาปลุกเซ็กส์ไงคนสวย หึหึ"

   "ไอ้ชะ ชั่ว...อื้อ"พยายามขืนตัวให้ออกห่างจากสัมผัสน่ารังเกียจแต่ไม่สามารถทำได้เลย ทั้งอ่อนแรงและต้องการมากขึ้นและมากขึ้น

   ตอนนี้ผมถูกลากออกมาจากผับไปที่ลานจอดรถ มือสากลูบวนอยู่ที่เอวเบาๆ ทั้งที่ควรจะขยะแขยงแต่กลับรู้สึกดีและอยากได้มากกว่านี้อีก

   ผมกำลังหมดสติ หมดความเป็นตัวของตัวเอง...ใครก็ได้ช่วยที ช่วยด้วย

   "เห้ย นี่ผัวใหม่หรอวะ"คนที่ผมไม่ชอบปรากฎตัวออกมาแต่ ณ เวลานี้ผมกลับรู้สึกอุ่นใจเมื่อเจอไอ้เด็กบ้า

   "ชะ ช่วย...อื้อ"ไอ้ตัวน่ารังเกียจปิดปากผมไว้ไม่ให้เอ่ยคำขอร้องให้ช่วยเหลือออกมา

   "กูผัวมันเองแหละ กำลังจะไปเอากัน รู้แล้วก็ไสหัวไปซะ"มึงไม่ใช่ผัวกู ผัวกูยืนอยู่ตรงนู้นนู่น

   "ไม่ไปจะทำไม กูก็ผัวมันเหมือนกัน เอาตัวมันมา"พระเอกของกู กูรักมึงจัง ฮือ ช่วยกูด้วย จะไม่ไหวอยู่แล้วนะ จะคุมไม่อยู่แล้ว

   "จะมาแย่งของคนอื่นเขาหน้าด้านๆ ง่ายไปหน่อยมั้ย กูไม่ให้ คืนนี้กูจะเอามันมาเป็นเมีย"

   "ถ้างั้นคงต้องใช้กำลัง"พูดจบริวก็ตรงเข้ามาสวนหมัดใส่หน้าไอ้ชิงหมาเกิด(ไม่รู้ชื่อ)แค่มัดเดียวมันก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ไม่พอริวยังตามไปกระทืบซ้ำอีก

   ผมไม่ได้มองเหตุการณ์ยำตีนของริวแต่กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ ก็คนมันร้อนแถมรู้สึกเซ็กส์จัดสุดๆ ต้องการมากๆขนาดที่ว่าใครก็ได้กูเอาหมด

   "เห้ย ไอ้โน มึงโดนยาหรอวะ โง่ชิบ"มึงนั่นแหละโง่ เมียอยู่นี่ทั้งคนไม่ดูดำดูดีเลย

   "ไม่ไหวแล้ว ฮึก"ความต้องการมันเอ่อล้นจนกลายเป็นหยาดน้ำตา ภาพตรงหน้ามันเบอลไปหมด ผมกัดปากตัวเองเพื่อยับยั้งตัวเอง ท่อนบนก็เปลือยเปล่าเพราะเขวี้ยงเสื้อทิ้งไปแล้ว

   "ยาคงจะแรงมาก...เดี๋ยวกูไปส่งคอนโดระหว่างนั้นก็ช่วยตัวเองไปก่อนแล้วกัน กลับไปมึงก็ทำเองให้เต็มที่ กูไม่เอามึงซ้ำสองหรอกนะ"

   "อื้อ"อะไรก็ได้หมดแหละตอนนี้ ขอแค่ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นอยู่ภายในก็พอ

   รถสีดำสนิทแล่นฉิวไปตามท้องถนนยามราตรีด้วยความว่องไวปานสายฟ้าเหมือนความร้อนรุ่มที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนผมแทบคลั่งตาย นี่ก็ปาเข้าไปสองน้ำแล้วแต่ความอยากใคร่ก็ยังไม่ลดละเลย

   "ไอ้เหี้ยนั่นแม่ง กูน่าจะฆ่ามัน"คนข้างๆผมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ทำไมต้องโกรธแค้นแทนขนาดนั้นด้วยหรือเพราะเราเคยเอากันหรือผมเป็นน้องสโนว์ ยังไงก็ชั่ง สายตาผมไปหยุดอยู่ที่เป้าตุงๆนั่นมันดันขึ้นมาอย่างชัดเจน แถมน้ำปริ่มจนเลอะกางเกง ผมคงทำให้ริวมีอารมณ์สินะ

   "ช่วย...นะ"ยิ้มตาหวานหยาดเยิ้มใส่แล้วก็เอื้อมมือไปบดขยี้เป้าของริวไม่ให้ทันตั้งตัว

   "หยุด ไม่ต้อง...ซี๊ดด"มันเบ้หน้าด้วยความเสียวกระสัน ผมยกยิ้มด้วยความพึงพอใจพลางปลดซิบกางเกงแล้วควักเจ้ามังกรยักษ์ออกมาหายใจ น้ำคาวไหล่ปริ่มออกมาตรงส่วนหัวไหลลามไปถึงโคน เป็นขนาดนี้แล้วยังจะห้ามอีก

   "หม่ำล่ะนะ"ผมรูดรั้งเจ้าริวน้อยพอเป็นพิธีแล้วก้มลงเลียหัวมังกรแดงก่ำเหมือนกำลังกินไอติม จากนั้นก็เลียบนไปล่างและล่างไปบนอย่างกับว่ามันอร่อยนักหนา ก็...อร่อยนะในตอนที่ผมกำลังเสี่ยนเต็มที่ ริวสูดปากอย่างพอใจจนผมเหลิงเล่นลิ้นขึ้นไปอีกและครอบฝีปากกลืนกินมังกรยักษ์จนสุดลำไปถึงคอหอย

   "อาห์ ดี ดีมาก ลึกสุดยอด"กิริยาตอบรับดีผมจึงดูดมันขึ้นลงอย่างเอร็ดอร่อยดังจ๊วบจ๊าบน่าอาย มือที่ว่างผมก็สาวแก่นกายตัวเองตามไปด้วย รู้สึกได้ว่าช่องทางข้างหลังขมิบยังไงยังงั้นพลางคิดว่าถ้ายัดของริวเข้าไปคงจะถึงใจน่าดู

   ไม่พอ ผมรู้สึกว่าทำแค่ข้างหน้ามันไม่พอ ผมจึงถอดกางเกงออกแล้วใช้มืออีกข้างเอื้อมไปทางข้างหลังแล้วยัดนิ้วตัวเองเข้าไปนิ้วหนึ่ง

   "อึก"เจ็บ แต่ก็ยังชักนิ้วให้เล่นกับข้างหลังต่อไป

   "ทำอะไร...ซี้ดด มึง...ยั่ว"มังกรยักษ์ขยายขึ้นไปอีกจนคับปาก พอหลุบสายตาขึ้นมองก็เห็นสายตาของริวจ้องมาเป็นครั้งคราวพลางขับรถไปด้วย ผมว่าตอนนี้มันก็คงอยากสุดๆถึงขนาดเหยียบคันเร่งซะมิด

   "อึก อึก อื้อ"แล้วผมก็ปล่อยออกมาเป็นรอบที่สามพอดีกับที่รถแล่นมาจอดในคอนโด เด็กนี่ก็อึดจังเลยยังไม่ได้กินสักหยด

   "ถ้าอยากนัก เดี๋ยวกูช่วย"ผมยกยิ้มอย่างไม่หยี่ระ

   หลังจากลงรถผมก็เข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้ริวมาจูบอย่างร้อนแรง ไม่สนแล้วว่าจะเป็นยังไง สนแค่ว่าต้องปลดปล่อย

   "ร้อน อยากได้ แฮ่กๆ"ผละริมฝีปากออกมาแล้วซบอกกอดมันเอาไว้ แข้งขาก็อ่อนล้าแทบเดินไม่ไหว เหมือนคนตรงหน้าจะรู้มันยกผมอุ้มขึ้นเป็นท่าลิงอุ้มแตง
   ระหว่างเดินเราก็จูบกันไปทั้งๆอย่างนั้นน้องชายของริวก็ทิ่มก้นผมไปด้วยจนเข้ามาในห้องนอนแล้วทิ้งตัวผมลงบนเตียง หน้าตามันหื่นกามได้อารมณ์สุดๆตอนนี้ ผมก็คุกรุ่นเช่นกัน

    "เข้ามาเลย เร็วๆ"ขาผมอ้ากว้างออกเป็นรูปตัวเอ็มแล้วใช้นิ้วแหกช่องทางออก สภาพผมตอนนี้คงทุเรศและเซ็กซี่น่าดู ริวถึงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มังกรยักษ์ก็สั่นระริกชี้ฟ้าท้าลม

   "กูจะไม่ทน"พูดจบริวก็ตามมาคล่อมผมแล้วสอดมังกรยักษ์เข้ามาจนสุดด้ามแทบจุก

   ไม่ต้องมีลีลาอะไรริวก็ขยับสะโพกตามอารมณ์ดิบของตัวเองทันที ทุกๆครั้งที่ริวส่งแรงกระแทกมาผมก็เด้งเอวรับตอบกลับไป ซึ่งทำให้มันเข้ามาลึกมากขึ้นไปอีกและนั่นคือสิ่งที่ผมพอใจ

   "อาา อ๊า ซี๊ดดด อ๊ะๆๆๆ อ๊า...ดีจัง...แรงอีก"และทุกๆครั้งที่ผมชม ริวก็จะยิ่งหึกเหิมขึ้นไปอีก อย่างว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อยชอบให้คู่นอนชมตอนอยู่บนเตียง

      "กู ชอบ...เสียงมึง ซี๊ดดด ร้องดังๆ"ริวเปลี่ยนจากซอยถี่ยิบเป็นขยับเนิบๆแต่รุนแรง ถอนจนสุดโคนแล้วกระแทกพรวดเข้ามาจนสุดลำโดนจุดกระสันผมเต็ม ทำเอาครางลั่นสมใจอยาก

   "อ๊ะๆๆ เร็วๆ จะเสร็จแล้ว"ผมกอดคอมันแล้วฝังเขี้ยวลงไปบนไหล่เมื่อริวซอยสะโพกถี่ยิบไปโดนจุดนั้นของผมจนผมปลดปล่อยออกมาก ช่องทางข้างหลังก็ยิ่งตอดรัดขมิบถี่

   "อู้วยย ซี๊ดดดดด...อาาา"ริวเร่งเครื่องจนเสร็จตามมาติดๆ ช่องทางอุ่นวาบเมื่อริวฉีดลูกๆเข้าไป

   "เอาอีก"ผมร้องขออย่างน่าไม่อายด้วยความที่ฤทธิ์ยาปลุกยังไม่หมด

   "คราวนี้มึงขึ้นเองเลย"คนข้างบนเปลี่ยนผลัดให้ผมไปคล่อมมันบ้าง ริวนอนเอาหัวหนุนแขนและจับเอวผมรอ

   "ได้...อึก...อื้ออ"มือเลื่อนไปจับมังกรยักษ์ที่ตื่นอยู่ก่อนไม่ต้องเสียเวลาไปปลุกแล้วจ่อไปที่ช่องทาง ผมค่อยๆกดตัวลงช้าๆแต่นั่นคงไม่ทันใจคนใจร้อน มือหนาจับเอวผมไว้มั่นกดลงแล้วกระแทกสะโพกสวนขึ้นมาทำเอาเอวผมเด้งขึ้นไปโดยอัตโนมัติ

   "หึหึ มุมนี้เซ็กซี่ชะมัด"ผมปรือตามองคนใต้ร่างไปด้วยน้ำตาที่คลอหน่วยอยู่อย่างเสียวสะท้าน

   ก่อนจะขยับผมก็นึกสนุกอยากลองยั่วเด็กบ้านี่ดู อยากจะรู้ว่าถ้าทำแบบนั้นแล้วจะเป็นยังไง ถึงแม้ผมอยากจะปลดปล่อยมากก็เถอะแต่เรื่องสนุกต้องมาก่อนเสมอ ว่าแล้วก็มองหาสิ่งที่ต้องใช้สำหรับการเล่นเกมยั่วเด็กนรกครั้งนี้












☞To be continued



  ♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂

Nekozaa  :
   
       กลับมาครั้งนี้พร้อมกับความหื่น แล้วก็ตัดฉับแบบไม่ใจร้ายเกินไปเนอะ โฮะๆ
       เสียตัวแต่ละครั้งน่าอนาถเหลือเกินน้องโน แต่ก็ได้แต่ก็โดนพ่อเจ้าพระคุณรุนช่องอย่างพระเอกริวตลอด เจ๊ดีใจ และยกลูกสาวให้แต่โดยดี ซะที่ไหน
       บอกริวเลย หาย-โง่-ก่อน ค่อยยกสินสอดมา...เจอปืนค่ะ
  :mew1: :oo1:

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43

ออฟไลน์ pattapong200320

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ริวคะ แม่ยกเพลียค่ะ มีอะไรกันไปแล้ว ก็ยังไม่รู้อีก

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
แปลกจัง แก้วเครื่องดื่ม มันแพงมากเหรอ
ถึงต้องเอาต้องแก้วใบเดิม เสี่ยงโดนยาแท้ๆ
คราวหลังพกแก้วไปเองเล้ยยยย
ขอแก้วใหม่ผสมใหม่ ปลอดภัยกว่า รสชาติดีกว่า
คิดกันไม่เป็นเลย   :katai1: :katai1: :katai1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ริวเมิ่อไหร่จะรู้ เมื่อไหร่จะฉลาดซะทีเนี่ย

ออฟไลน์ Bb nale

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
โอย ชีวิตเนอะพระเอกนายเอกเรื่องนี้

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Fragrant

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ Biwty...

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 985
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1

ออฟไลน์ nekozaa

  • I want to you read me
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
บทที่๙

ความรู้สึกเล็กๆที่เรียกว่ารัก








   แย่...แย่มาก...แย่ที่สุด...ไม่มีอะไรที่แย่ไปมากกว่านี้แล้ว

   เพราะไอ้บ้ากามนั่นใส่ยานรกลงในแก้วของผมแท้ๆ ทำให้ผม...โว้ยย ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นอีกแล้ว พอแล้ว นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก ผมจะไม่ไปไอ้ผับบ้าๆนั่นอีก

   คนข้างตัวผมยังนอนหลับตาพริ้มสบายใจเฉิบไม่รู้เรื่องรู้ราว ถ้าผมจะเอามีดมาจ้วงแทงมันเหมือนที่เมื่อคืนมันฉวยโอกาสแทงผมให้สาสมได้มั้ยนะ แต่พอลองคิดอีกมุมหนึ่งถ้าผมไม่ได้มันช่วยไว้ ป่านนี้ผมคงกลายเป็นของเล่นไอ้หื่นนั่นแทนและผมก็ผิดเองที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ

   ผมหันไปมองริวอีกครั้งแล้วนั่งมองอยู่อย่างนั้น ตอนหลับก็น่ารักดีอยู่หรอก ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเลื่อนมือไปลูบกลุ่มผมนุ่มนิ่มนั่น ผมไม่สามารถละสายตาไปได้เลย หัวใจก็อิ่มเอิบแปลกๆ

   "อืม"เมื่อริวทำท่าจะรู้สึกตัวผมก็ผละมือออกมาแล้วทำเป็นยังหลับอยู่

   คนข้างๆผมคงตื่นเต็มตาแล้ว เพราะแรงเสียดสีของผ้าห่ม ริวคงลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง ผมเดาว่างั้นนะ ในใจก็ภาวนาอย่าให้มันผลักไสไล่ผมตอนนี้ ผมยังไม่พร้อม

   "ผมน่าจะหยุดตัวเอง ผมขอโทษ...สโนว์"ใจผมเต้นแรงขึ้น หรือว่าริวจะรู้แล้วว่าผมกับสโนว์เป็นคนๆเดียวกัน"ขอโทษที่เกินเลยกับน้องชายคุณ"

   หึ มึงมันโง่เกินเยียวยา ถ้ารักสโนว์มากนักก็เจ็บเพราะรู้ว่ากูเป็นสโนว์ไปซะ

   ยังไม่ทันจะคิดสาปส่งอะไรอีก มือหนาก็ลูบไล้เบาๆที่ใบหน้าผม และสิ่งที่ผมไม่คาดคิดว่าจะได้รับมันมาจากเด็กคนนี้ ริวฝีปากจุมพิตลงกับหน้าผากผม อบอุ่นอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครยกเว้นแด๊ดกับแม่ ทำไมมันต้องทำแบบนี้ แค่นี้ผมก็รู้สึกกับมันไม่รู้เท่าไรแล้ว

   ใช่ ผมรู้สึกตัวแล้วว่าผมรู้สึกยังไงกับริวแต่ผมยังไม่แน่ใจ

   "กูจะเห็นแก่ตัวไปมั้ย ถ้าขอเก็บมึงไว้ข้างๆกู"และนี่คงเป็นอีกสิ่งที่ไม่คาดคิด คำพูดที่ดูเห็นแก่ได้นั้นทำให้ผมใจเขวไปมากทีเดียว ถ้าเป็นคนอื่นคงมองว่าหลายใจแต่กับผมที่รู้ว่าอะไรคืออะไร...มึงแม่งก็หลายใจอยู่ดีว่ะ

   เขาถึงบอกว่าครั้งแรกก็แค่ลองแต่ถ้ามีครั้งที่สองจะติดใจ ผมว่าริวคงติดอกติดใจก้นผมแล้วแหง ฮ่าๆ (ปรับอารมณ์เร็วแท้)

   ตอนนี้ผมควรจะตื่นหรือควรจะแกล้งหลับต่อดี แต่พอริวเลื่อนตัวลงนอนแล้วกอดผมเข้าไปไว้ในอ้อมกอด ความคิดทุกสิ่งอย่างก็มลายหายไป ถ้าผมจะขอจมอยู่ในแขนของริวสักพักก็คงไม่เป็นไรสินะ แค่ตอนนี้เท่านั้นเมื่อตื่นมาผมจะกลับไปเป็นโนคนเกรียนคนเดิม

   ...

   เสียงริงโทนโทรศัพท์ที่คุ้นเคยดังก้องไปทั่วห้องกระทบกับโสตประสาทจนผมตื่นขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือ พลางมองไปที่ที่นอนข้างๆก็ไม่พบคนที่นอนกอดตัวเองอยู่เมื่อเช้าตรู่

   "ไปไหนนะ"พึมพำกับตัวเองเบาๆแล้วควานหาโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าที่อยู่บนหัวเตียง

   [เมื่อคืนหายไปไหน แล้วนี่อยู่ไหน เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ห้ะ] ไม่ใช่ใครที่ไหนเพื่อนเฮี้ยนผมเองนี่แหละ

   "เดี๋ยวไปเล่าที่มอ"มองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เลยเที่ยงไปหน่อยหนึ่ง คาบเช้าไม่ทันก็บ่ายแล้วกัน ปีนี้จะจบมั้ยเนี่ยหยุดเป็นว่าเล่น เห้อ

   [เออ เร็วๆเลย ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว] ใครว่าไม่เป็นล่ะ ร่างกายแทบพัง

   "เออๆ"วางสายไอ้เก้งไปได้ไม่ทันไร ประตูห้องนอนก็เปิดออกพร้อมคนที่ผมนอนกกด้วยทั้งคืน

   "ตื่นแล้วหรอ ไปอาบน้ำแล้วตามไปที่ห้องครัวนะ" แววตาที่มักจะมองมาด้วยความว่างเปล่าตอนนี้ดูสุกประกายและเต็มไปด้วยความ...ผมคงคิดไปเอง

   "ไปทำไม ห้องครัว"จะพาไปเชือดแขนเชือดขาทิ้งชักโครกรึเปล่าก็ไม่รู้

   "อาบน้ำมั้งถามได้ ก็กินข้าวเที่ยงสิวะ"แต่ยังปากหมาเหมือนเดิม ความเคารพไม่เคยมีอยู่ในมันสมองอันน้อยนิดของไอ้ริวหรอก

   "ไม่กิน จะรีบไปมอ"ผมพูดด้วยใบหน้าบึ้งตึงแล้วก้าวขาลงจากเตียงเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำด้วยสภาพที่ไม่มีอะไรปกปิดสักชิ้น จะอายทำไม ของเคยๆกันแล้ว

   "อึก หาอะไรมาปิดบ้างสิวะ หน้าด้าน"อ้าว ไอ้เด็กเหี้ยนี่ แล้วใครมันปอกเปลือกกูล่ะวะ ก็กูเองนี่หว่า ฮ่าๆ

   "ถ้าอายก็ไม่ต้องมอง สัด"

   "อาบเสร็จแล้วไปกินข้าวด้วย อย่าหาว่าไม่เตือน"

   "เออ"รับปากไปงั้นแหละ อาบเสร็จเมื่อไรกูจะชิ่งไปห้องตัวเองทันทีเลย

   ใช้เวลาไม่นานผมก็ล้างตัวเองเสร็จเรียบร้อย แปลกใจอยู่เหมือนกันที่พอล้วงเข้าไปในก้นจะชำระคราบน้ำที่ไอ้ริวมันปล่อยไว้ออกก็ไม่เห็นมี เด็กบ้าคงเอาออกให้แล้ว ก็ดีเหมือนกัน ทำตัวให้เป็นประโยชน์ก็ได้นี่หว่า

   ประตูทางออกต้องผ่านห้องครัว สงสัยต้องใช้วิชานินจาย่องเบาซะแล้ว เรื่องนี้ถนัดอย่าบอกใครเชียว ไอ้เก้งชอบด่าผมเวลาผมจิ๊กของของมันว่า ไอ้ตีนแมว บ่อยๆด้วย

   อ่ะชึบ อ่ะชึบ ชะแว้บ ชะว้าบ

   "อ่ะแฮ่ม จะไปไหน"ชะอุ้ย โดนจับได้แล้ว เกือบถึงประตูทางออกแล้วแต่ดันมีมือในความมืดคว้าไหล่เอาไว้แล้วกระชากตัวออกจากแสงสว่าง

   "อ้าว นึกว่านี่ห้องครัว"ชี้ไปที่ประตูแล้วทำตาปริบๆอย่างคนไม่รู้เรื่องรู้ราว

   "กวนตีนนะมึง จะแอบชิ่งก็บอกมา"เด็กตัวโตยืนเท้าสะเอวพลางจ้องผมอย่างจับผิด

   "เปล๊า"

   "บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ไปกินข้าว อยากโดนดีหรอ"

   "เออ มันทำไมๆ จะทำไม กล้าหรอ เอาดี๊"ด้วยความปากไวกว่าสมองผมก็เผลอเปิดปากท้ามัน อย่างมากก็แค่โดนเตะ อย่างน้อยก็คงโดนต่อย ผู้ชายแมนๆอย่างผมไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว

   "ก็จะทำแบบนี้ไง"พูดจบมันก็ก้มหน้าลงมาพร้อมกับมือที่ง้างขึ้น ผมรีบหลับตาปี๋รอรับความเจ็บปวด

   ฟอด ฟอด

   สิ่งที่ได้กลับมาหาใช่หมัดไม่แต่มันคือจมูกโด่งที่ฝังลงมากับแก้มผมจนยุบทั้งสองข้าง

   "ชื่นใจจริงๆ นี่ไงบทลงโทษ"ผมลืมตาขึ้นมาด้วยอาการของคนใบ้แดก อ้าปากพะงาบๆ ตาโตยิ่งกว่าเห็นผีเป็บร้อย ก่อนจะหน้าร้อนขึ้นเป็นกองเพราะการกระทำผิดผีของริว

   "ทะ ทำบ้าอะไรวะ มึงไม่สบายสินะ เพ้อหนักขนาดนี้ ลืมกินยาเขย่าขวดรึเปล่าหรือว่าสับสนทางเพศ"ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมา คนอย่างไอ้ริวเนี่ยนะ ไม่สิ มันชอบสโนว์ไม่ใช่หรอแล้วมามุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกับผมแบบนี้ได้ไง

   "อ้าว พูดกับผัวงี้ได้ไง เดี๋ยวโดนอีกหรอก ไปๆกินข้าว"ด้วยความที่ยังมึนงงไม่หายผมก็เดินไปตามแรงจูงของริวจนมานั่งแปะอยู่กับโต๊ะกินข้าว"กินสิ เดี๋ยวลงไปรับแล้วไปมอพร้อมกัน"

   "..."ผมยังนั่งจ้องหน้าริวอยู่จนมันคิ้วขมวด

   "อยากโดนหอมอีกรึไง ครั้งนี้ไม่จบแค่หอมหรอกนะแต่จะจบที่เตียง"แค่นั้นแหละ ผมก็จ้วงข้าวเข้าปากโดยไม่ได้พูดอะไรอีกกอปรหิวด้วย

   เมื่อเห็นว่าผมยอมกินข้าวต้มเห็ด ริวก็กินส่วนของมันบ้าง อร่อยดีนะ พอมองไปที่หม้อที่ตั้งอยู่บนเตาก็รู้เลยว่าริวทำเอง ฝีมือถือว่าใช้ได้สำหรับคนที่ทำอาหารเป็นอย่างผม

   ข้าวต้มตรงหน้าพร่องลงไปเรื่อยๆจนหมดชาม ผมก็นั่งเกาพุงอย่างอิ่มหนำสำราญ ไม่ได้ใช้ชีวิตสโลไลฟ์แบบนี้มานานเท่าไรแล้วนะ คงตั้งแต่ตอนที่เริ่มดังในวงการบันเทิง

   "กินยาซะ"แผงยาถูกยื่นมาตรงหน้าผม พอมองไปที่ฉลากก็รู้ว่านี่เป็นยาแก้อักเสบ

   "เอ่อ ขอบใจ"ไม่ต้องซักให้มากความก็รู้ว่าแก้อักเสบอะไร ตอนนี้ผมคงหน้าเห่อแดงมากแน่ๆ ภาพเมื่อวานดันไหลย้อนกลับมาเป็นฉากๆยิ่งกว่าดูหนัง 3D

   "นึกถึงเรื่องเมื่อวานอยู่หรอ ทำหน้าลามกเชียว"คนตรงหน้ากระหยิ่มยิ้มเชิงล้อเลียน ผมเลยเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้

   "หึ คิดซะว่าโดนหมามันเอา"ไม่รอให้ริวได้ทำอะไรกับตัว ผมก็ลุกพรวดวิ่งออกจากห้องครัวไปทางประตู ไม่มีวี่แววว่าริวจะตามมา ผมก็เลย...ยืนรอ

   "ให้เวลาสิบนาทีเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวลงไปรับ อย่าดื้อ เข้าใจนะ"เหมือนริวจะรู้ว่าผมยังไม่ไปไหนไกลเลยตะโกนออกมาจากห้องครัวและผมก็ได้ยินเสียงล้างจานตามมา

   ผมลงมาข้างล่างที่เป็นห้องของตัวเองรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและนั่งรอคนมากดกริ่งเรียก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมต้องทำตามที่ริวบอก อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกดีๆที่มีให้มันไปบ้าง หรือเพราะผมอยากอยู่ใกล้ๆมันเหมือนกัน

   รู้สึกว่าตัวเองเหมือนหมาพิตบูลจอมดุที่ถูกฝึกให้เชื่องแล้วยังไงยังงั้น

   รอไม่นานคนที่ผมนั่งรอก็กดกริ่งอยู่หน้าประตู ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูแต่ตอนเปิดก็ทำเป็นเหมือนว่าอยู่แถวๆนี้อยู่แล้ว ขืนมันรู้ก็เสียฟอร์มกันพอดี

   "เปิดไวจังนะ หึหึ"ริวอมยิ้มกลั้นหัวเราะ ทำเอาผมหน้าเสียไปนิดแต่ก็แก้สถานการณ์ได้ด้วยการเปลี่ยนเรื่อง

   "เอาคีย์ลิฟต์ชั้นนี้มาจากไหน ว่าจะถามมานานละ"

   "อ๋อ คุณอาเป็นเจ้าของคอนโดนี้น่ะ เลยไปขอเขาปั๊มเพิ่มเผื่อมีอะไรฉุกเฉินจะได้มาช่วยสโนว์ทัน"

   "อืม ถ้างั้นก็มีคีย์ห้องด้วย ทำไมไม่ใช้เขามาล่ะ"

   "เข้าไปโดยที่เจ้าของห้องไม่อนุญาตก็น่าเกลียดแย่เลยสิ"

   "ก็คิดได้นิ"ผมแขวะมันอย่างหมั่นไส้ในท่าทีที่ไม่หยี่ระต่ออะไรเลย

   "ป่ะ"ริวเข้ามาพาดแขนกับคอผมก่อนจะลากไปขึ้นลิฟต์แล้วตรงไปยังลานจอดรถส่วนตัว

   กลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวริวลอยมาปะทะกับจมูก ผมเผลอสูดดมเอาความหอมเข้ามาเต็มปอด เขาว่ากันว่าฟีโรโมนของผู้ชายเมื่อสูดดมแล้วจะทำให้รู้สึกฟิน คลายเครียด กระชุ่มกระชวยอะไรเทือกนั้น ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อแต่ตอนนี้ผมว่าผมเชื่อแล้วล่ะ

   "ทำหน้าเคลิ้มทำไม โรคจิต"ไม่พูดเปล่าริวยังเอามือมาบีบจมูกผมไปมาแล้วทำหน้าหมั่นเขี้ยว ผมเลยผลักหน้าผากมันไปทีให้มันปล่อย

   เราหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วมองหน้ากัน สักพักริวก็ขำพรืดออกมา ไม่รู้หรอกว่าขำอะไรแต่ผมก็ดันบ้าจี้ขำตาม

   "อย่ามาทำมุ้งมุ้งแบบนี้อีกนะสัด กูขนลุก"หลังจากเลิกหัวเราะแล้วผมก็ด่ามันไปหนึ่งดอกเพื่อปัดออร่าสีม่วงชมพูไปให้ไกลๆ

   "ก็มึงหน้าแกล้งเหมือน..."ริวหยุดพูดแล้วยิ้มบางแทน ผมรู้ว่ามันจะพูดว่าเหมือนสโนว์ อีกแล้ว ความรู้สึกบ้าๆนี่อีกแล้ว

   "เร็วๆ คาบนี้จารย์เช็คชื่อ"ผมเปลี่ยนเรื่องแล้วหันหน้าเข้าหาประตูรถฝั่งข้างคนขับเตรียมเปิดประตูเข้าไปนั่ง

   เมื่อเราเข้ามานั่งในรถก็ไม่ได้พูดหรือเล่นอะไรกันอีก ระหว่างขับรถไปมหา'ลัยบรรยากาศรอบข้างเงียบฉี่ชวนอึดอัด สู้ให้ริวมุ้งมิ้งกับผมยังดีกว่าอึมครึมใส่กันเป็นไหนๆ

   "รักพี่สโนว์มากมั้ย"ผมเปรยขึ้นในขณะที่สายตาก็จับจ้องไปนอกหน้าต่าง

   "ถามทำไม"

   "ตอบมาเถอะน่า"

   "รักมากสิ มากแบบไม่มีใครมาแทนที่ได้"ถ้ารักพี่สโนว์ก็อย่ามายุ่งกับกู อยากพูดไปแบบนี้แต่ถ้าบอกไปผมกลัวว่าจะสูญเสียช่วงเวลาที่จะได้อยู่กับริวไป อยากจะยื้อให้นานที่สุดจนกว่าจะถึงเวลาที่ริวจะรู้ความจริงแล้วเกลียดผมที่หลอกมันมาตลอด

   "สัญญาได้มั้ยว่าจะรักพี่สโนว์ตลอดไป จะไม่ทิ้งกู...พี่กู"

   "กูสัญญาแต่ขอเวลาสองอาทิตย์ได้มั้ย ขอให้มึงอยู่ข้างๆกู"

   "มึงมันเห็นแก่ตัว"ผมแค่นยิ้มกับตัวเองในกระจกหน้าต่างรถ ผมต่างหากที่เห็นแก่ตัว ผมต่างหากที่ผิด ผิดที่ไม่บอกผิดที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปขนาดนี้ ผิดที่เมื่อถึงเวลาต้องปล่อยกลับคิดที่จะฉุดรั้งเอาไว้

   รถแล่นมาจอดที่ลานจอดรถของมหา'ลัย ผมเปิดประตูแล้งลงจากรถ จะเดินไปโดยไม่พูดกับริวอีกแต่เสียงทุ้มมีเสน่ห์รั้งขาผมเอาไว้เสียก่อน

   "เดี๋ยวตอนเย็นมารับ เป็นเด็กดีอย่าดื้อล่ะ"

   "เออ"ตอบไปแบบส่งๆเหมือนไม่ใส่ใจแต่จริงๆแล้วหัวใจกำลังลิงโลดเต้นเร่าๆอยู่

   ตึกคณะของผมกับของริวอยู่ระหว่างตึกอักษร เราเลยแยกกันไปคนละทาง ยังมีเวลาที่ผมจะเข้าคลาสก่อนอาจารย์ผู้เหี้ยมโหด ผมวิ่งอย่างเร่งรีบเลี้ยวถึงมุมตึกก็ชนเข้ากับคนคนหนึ่งเข้าจนล้มก้นจ้ำเบ้า ทำเอาเจ็บจี๊ดไปถึงกระดูกสันหลัง

   "โอยย"โอดครวญด้วยความรวดร้าว ไม่ได้สำออยแต่อย่างใด ลองโดนเอาตูดหลายๆทีแล้วล้มดูสิครับโคตรนรกเลย

   "เห้ย โทษที ลุกไหวมั้ย"เสียงนี่คุ้นๆแหะ ผมที่กำลังก้มหน้าโอดครวญอยู่ก็เงยขึ้นมามองคนที่ผมชน

   "ขุนพล"เพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ผมไม่ได้เห็นหน้าคร่าตามานาน ความทรงจำเก่าๆไหลย้อนเข้ามาเต็มไปหมด

   "เอ่อ โน...มา กูช่วย"มือของขุนพลทำท่าจะยื่นเข้ามาดึงผมขึ้นแต่ผมปัดมือนั้นออก

   "ไม่เป็นไร"ใช่ว่ารังเกียจแต่เพราะผมกลัว

   ผมกับขุนพลเราเคยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้น สนิทกันขนาดที่ว่าไปไหนก็ไปด้วยกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน ถูกคอกันมาก ระหว่างเราเป็นทั้งเพื่อนรู้ใจและพี่น้องคู่กาย ขุนพลเป็นเพื่อนคนแรกที่ผมสนิทด้วยตั้งแต่คบกับเพื่อนคนอื่นมา เราไม่มีความลับกันยกเว้นเรื่องที่ผมเป็นสโนว์ ผมไม่ได้บอกและบอกไม่ได้เพราะขุนพลเกลียดตุ๊ด เกย์ กระเทย ผมกลัวว่าถ้าบอกไปขุนพลจะเข้าใจผิดและเลิกคบ ผมอุส่าห์เก็บความลับมาได้ตั้ง 5 ปี จนมัธยมปลายปีสุดท้าย

   วันนั้นวันเกิดผมแต่ผมต้องเคลียร์งานการแสดงตั้งแต่เช้าให้เสร็จก่อนถึงจะมีเวลาส่วนตัวไปฉลองวันเกิดกับขุนพล ผมกำลังจะใส่ยกทรงเพื่อเปลี่ยนเป็นผู้หญิงแต่จู่ๆ ขุนพลก็พรวดพราดเข้ามาพร้อมเค้กในมือ

   หัวใจผมวูบโหวง เค้กในมือของขุนพลตกลงกับพื้นพร้อมๆกับความเป็นเพื่อนของเรา ผมยังจำคำด่าทอและสายตารังเกียจของขุนพลได้ดีจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมเสียเพื่อนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคนหนึ่งไป

   หลังจากเสร็จงานด้วยดวงใจที่ห่อเหี่ยวผมพยายามไปหาขุนพลและปรับความเข้าใจกัน แต่ยิ่งเข้าใกล้ขุนพลยิ่งแสดงความรังเกียจออกมาอย่างชัดเจนขนาดที่ว่าด่าผมว่าเป็นกระเทยต่อหน้าคนทั้งห้องเรียน

   โดนด่าทอโดนรังเกียจยังไม่เท่ากับที่ขุนพลเหยียบย่ำความเป็นเพื่อนของเรามานาน วันจบการศึกษาผมเอากระถางต้นไม้ที่เราร่วมมือปลูกด้วยกันและห้อยรูปคู่ของเราในที่ต่างๆอิริยาบถต่างๆไว้ไปให้ขุนพลเป็นคำบอกลาแม้ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาขุนพลจะทำร้ายผมชนาดไหน เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อน ผมคิดแบบนั้น

ออฟไลน์ nekozaa

  • I want to you read me
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
   'ขุนพล ยินดีด้วยนะ อ่ะ...ต้นไม้ที่เราช่วยกันปลูก เราอยากให้ขุนพลดูแลมันต่อนะ'

   'กูไม่อยากได้ของสกปรกๆจากไอ้กระเทยอย่างมึงหรอก ขยะแขยง'

   'รับไว้หน่อยนะ ถือว่าเป็นคำขอร้องสุดท้ายของเรา ฮึก'

   'ได้'

   'ขอบใจนะ'

   เพล้ง

   'ขุนพล! ปล่อยมือจากกระถางทำไม'

   'เป็นของกูแล้วกูก็ทำอะไรกับเศษขี้นี่ก็ได้นิ'

   'ไม่ ขุนพล อย่าทำร้ายต้นไม้...จะทำอะไร'

   'เผามันไง อีกระเทยโง่'

   'ไม่ ฮึก ไม่ อย่า ฮืออๆ'


   ทุกการกระทำของขุนพลที่ทำกับต้นไม้ที่เราช่วยกันปลูกฝังใจผมจนเป็นแผลขนาดใหญ่ ภาพที่ขุนพลทิ้งกระถางให้ตกลงกับพื้น เหยียบดอกและะใบของมันจนติดพื้น เหยียบรูปคู่ของเราขยี้ไปมา และเผาต้นไม้กับรูปอย่างใจจืดใจดำ

   ผมจำความรู้สึกตอนนั้นได้ ผมต้องทนทุกข์อยู่ในห้องเป็นเดือน ไม่ยอมออกไปไหน ไม่กินข้าว ไม่ทำงานจนแม่และแด๊ดเป็นห่วง กระทั่งเข้ามหา'ลัย ผมจำต้องไป ทุกคนล้วนเข้ามาทำความรู้จักกับผม อยากเป็นเพื่อนกับผมแต่ผมขับไล่ไสส่งคนพวกนั้น ผมไม่อยากเจ็บซ้ำๆซากๆอีกแล้ว ผมไม่อยากมีเพื่อนอีกแล้ว ผมกลัว กลัวว่าจะเสียคนสำคัญไปอีก

   แล้วเก้งก็เข้ามา ผมขับไล่ไสส่งมันเหมือนคนที่ผ่านมาแต่เก้งไม่ยอม ยังจะพยายามเข้ามาทำความรู้จักกับผมเรื่อยๆ จนผมตัดสินใจบอกมันไปทุกอย่างให้มันตีตัวออกห่างจากผม แต่แทนที่มันจะชิ่งเหมือนขุนพลมันกลับหัวเราะและบอกว่า

   'กระเทยแล้วไง ตุ๊ดแล้วไง เกย์แล้วไง ยังไงมึงก็เพื่อนกูเปล่าวะ กูจะรังเกียจทำห่าอะไร ถึงมึงจะแทงตูดกูกูก็ยังจะเป็นเพื่อนกับมึง เครป่ะ เพื่อนเลิฟ'

   เท่านั้นแหละ ผมก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างอัดอั้นและเล่าว่าเจออะไรจากขุนพลมาบ้าง และบอกว่าความจริงที่ผมต้องแต่งหญิง ไอ้เก้งรับฟังและเข้าใจแถมตั้งแต่วันนั้นมันก็ยิ่งเข้ามาในชีวิตผมมากขึ้นไปอีกทำให้ผมเริ่มเปิดใจรับมันมาเป็นเพื่อน เพื่อนคนสำคัญที่เข้าใจผม

   "ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย"ขุนพลแตะที่ไหล่ผมเบาๆแต่ปฏิกิริยาตอบสนองกลับของผมมันรุนแรง ผมผลักขุนพลออกแล้วถอยออกมายืนห่างๆ อยากจะก้าวขาออกไปจากที่ตรงนี้แต่ก็ก้าวไม่ออก มันหนักอึ้งและเจ็บปวดกับความทรงจำเก่าๆ

   "เรา เราไม่อยากคุย"ผมตอบกลับไปด้วยปากสั่นๆ ไม่รู้เลยว่าขุนพลอยู่มหา'ลัยเดียวกับผม ถ้าผมรู้ผมจะไม่อยู่ที่นี่ผมจะหนีไปให้ไกล

   "กูอยากจะคุยด้วย ได้โปรด"

   "เราต้องรีบเข้าคลาส ไปนะ"ผมเดินเลี่ยงไปอีกทาง ไปให้ห่างจากขุนพล น้ำตาก็พาลจะไหลเนืองๆ ผมไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นเลย

   "เดี๋ยวโน กูขอโทษ...ขอโอกาสให้กูได้แก้ไขความผิดได้มั้ย กูขอร้อง"ขุนพลคุกเข่าก้มหัวอยู่กับพื้นเป็นการขอร้อง ผมรู้ว่าคนอย่างขุนพลไม่ยอมก้มหัวให้ใคร แสดงว่าสิ่งที่ขุนพลบอกมันมาจากใจจริงๆและต้องการจะคุยกับผม

   "คุย...ก็ได้แต่เลิกเรียนคลาสนี้ก่อนนะ"

   "จริงหรอ เลิกกี่โมง"

   "บ่ายสาม"

   "ขอบคุณนะโน"

   "อืม"ผมหันหลังและเดินไปห้องเรียน ถึงผมจะกลัวแต่ผมก็ยังมีไอ้เก้งอยู่ ผมจะไม่เป็นอะไร ผมต้องเผชิญหน้ากับความกลัวเพื่อที่จะเข้มแข็ง

   แม่บอกกับผมว่าคนเราทุกคนย่อมมีความกลัวเป็นของตัวเอง และความกลัวนั้นจะเป็นมารขัดขวางความสุขของเรา เราจะต้องสู้กับความกลัวเพื่อที่จะได้พบเจอกับความสุขที่แท้จริง มันก็เหมือนกับการปล่อยวางนั่นแหละ

   ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี ความกลัวที่ผมเก็บงำมาตลอดผมจะสู้กับมัน!

   เข้าคลาสได้ทันเช็คชื่อแบบพอดิบพอดี ผมนั่งข้างๆไอ้เก้งที่มองผมด้วยสายตาที่มีแต่คำถามพอๆกับไอ้ฟอกซ์

   "คืองี้นะ เรื่องเมื่อคืน...กูโดนยาปลุกเซ็กส์..."กระซิบเสียงให้เบาที่สุด ถึงแม้ตรงที่เรานั่งกันอยู่จะไม่มีใคร

   "ห้ะ โดนยาปลุก!"เก้งตะโกนลั่นอย่างคนตกใจทำให้นิสิตที่นั่งเรียนอยู่หันมามองกันให้พรึบ

   "ไอ้เหี้ย มึงจะตะโกนทำหอกอะไร"

   "ถ้าพวกคุณจะคุยก็เชิญออกจากห้องเรียนค่ะ"อาจารย์สาวขยับแว่นตาต่ำลงแล้วส่งสายตาดุๆมาให้ พวกผมเลยนั่งเจี่ยมเจี๊ยมอย่างสำนึกผิด

   "เรื่องมันเป็นมาไง เล่าด่วนๆ"หลังจาก'จารย์หันไปสอนเก้งก็คาดคั้นผมทันที สายตามันบ่งบอกถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน

   "ก็..."แล้วผมก็เล่าเหตุการณ์ตั้งแต่พวกมันจูบกันลามไปเรื่องที่เจอเพื่อนเก่าอย่างขุนพล เก้งที่รู้มาก่อนว่าขุนพลเป็นยังไงก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแทนผมจนลืมเรื่องที่ผมโดนยา ส่วนฟอกซ์หลังจากฟังเรื่องทั้งหมดก็เห็นนั่งเงียบๆเหมือนกำลังคิดอะไร

   "ไอ้ฟอกซ์ มึงคิดอะไรอยู่วะ"นี่เพื่อนๆเป็นห่วงผมกันขนาดคิดหนักขนาดนี้เลย ผมล่ะซึ้งใจ

   "กูกำลังคิดว่าจะแก้โจทย์ข้อนี้ยังไงดีน่ะ"เสลดเป็ด ไอ้เนิร์ดแก่เรียนเป็นยังไงก็เป็นยังงั้นสินะ ไม่คุยกับมันแล้ว คุยกับไอ้เก้งดีกว่า

   "เดี๋ยวนะ มึงกับริวมีซัมทิงรองกันตอนไหน กูพลาดอะไรไปรึเปล่า"

   "เรื่องมันยาวว่ะ"

   "โถ่ พ่อคนแมนอกสามศอก กูว่าอยู่แล้วว่ายังไงมึงก็ต้องมีผัวแทนมีเมีย ลูกกูออกโรงแล้ว กูก็สบายใจ"

   "ออกเรือนมั้ยล่ะ"ผมขำมันทีทำท่าทางเหมือนเป็นแม่ของผม ไหนจะกระแดะเสียงอ่อนเสียงหวานจนไอ้ฟอกซ์เขม่นไปที หวงอะไรเบอร์นั้น

   "ส่วนไอ้ระยำขุนพล กูจะช่วยมึงเอง อยากให้กูซัดมันมั้ย กูจัดให้ได้นะ"

   "ถ้าขุนพลปากไม่ดีอีก กูจะให้มึงซัดได้เต็มที่เลย แต่กูว่ามันมาดีนะ"

   "แต่มันก็ทำมึงเจ็บตั้งหลายครั้ง กูไม่ยกโทษให้มันหรอก"เห็นเก้งจริงจังกับการออกโรงปกป้องผมขนาดนี้แล้วน้ำตาก็พาลจะไหลมาซะดื้อๆ เดี๋ยวนี้อ่อนไหวจังวะ

   "กูรักมึงจังไอ้เก้ง"ว่าแล้วก็เข้าไปกอดมันเต็มรัก

   "คุณไวท์ คุณฤกษ์ดี ถ้าจะพลอดรักกันเชิญไปทำที่ส่วนตัวนะคะ กรุณาออกจากห้องค่ะ"อาจารย์แกเรียกผมกับเก้งด้วยนามสกุลแล้วผายมือไปทางประตู พวกผมก็ขัดอะไรไม่ได้น่ะสิครับ เดินหูตกเรียงแถวออกไปจากห้องท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆที่คงจะสงสัยกับนามสกุลผม

   เดินออกมาจากห้องไม่ถึงเสี้ยวนาที อาจารย์ก็เดินออกมาแล้วส่งสายตาพิฆาตผ่านเลนส์แว่นตาให้ คงจะเลิกคลาสแล้ว นี่ผมเม้าท์ลืมเวลาขนาดนี้เลยหรอ แล้วไอ้ฟอกซ์ก็เดินมาขนาบเก้ง

   "กลับไปมึงเจอดีแน่"ไอ้ฟอกซ์คาดโทษเพื่อนผม อยากจะห้ามไม่ให้มันทำอะไรเก้งเหมือนกันแต่มันเป็นเรื่องของคนสองคน โนจะไม่ยุ่ง นอกเสียจากไอ้เก้งจะมีรอยฟกช้ำจากการทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจผมถึงจะเข้าไปยุ่ง

   พวกเราเดินไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ประจำ ผมมองนาฬิกาพอดีกับที่ใครบางคนมานั่งข้างๆ เกือบจะดีใจอยู่แล้วถ้าไม่เห็นปลายเสื้อช็อปวิศวะ ผมเขยิบตัวสร้างระยะห่างจากขุนพลพอสมควร

   "โน กูขอโทษ...กูผิดไปแล้ว กูรู้ว่ามันไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก มันอาจฟังดูเหมือนการแก้ตัว ตอนนั้นกูยอมรับว่าตกใจและโกรธที่มึงไม่ยอมบอกความจริงตั้งแต่แรกว่ามึงเป็นอะไร ความโกรธทำให้กูไม่ยอมฟังอะไรเลย กูมันเหี้ยเองที่ทำร้ายมึงทั้งๆที่มึงเป็นเพื่อนที่ดีกับกูมาตลอด ตอนนี้กูเข้าใจแล้ว กูทุกข์ใจเรื่องนี้มาตลอด ทุกข์ใจที่ทำเหี้ยๆกับมึง ให้อภัยกูได้มั้ย"แต่ละคำที่ออกมาจากปากขุนพลผมรับรู้ได้ว่ามาจากใจจริง และดวงตาที่สั่นระริกทอไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจนั่น

   "เราไม่เคยโกรธขุนพล เราเสียใจมากกว่าน่ะที่ขุนพลมองเราผิดแถมยัง..."พอนึกถึงตอนที่กระถางต้นไม้นั้นแตกกระจายอยู่บนพื้น น้ำตาก็พาลจะไหล ผมสูดลมหายใจเข้าแล้วเงยหน้านิดหนึ่งเพื่อกั้นของเหลวที่คลอหน่วยอยู่

   "โน..."

   "หุบปากไปเลยไอ้พล มึงรู้มั้ยว่าโนมันเจ็บปวดขนาดไหนที่โดนมึงย่ำยีหัวใจ โนมันรักมึงเหมือนพี่น้อง ตอนที่กูได้รู้จักโนและรู้ว่ามึงสำคัญกับโนยังไงกูอิจฉามึงมากที่ได้รับความรักจากโนแต่มึงกลับเหยียบความรักภักดีของโนจมพื้น ทำร้ายคนที่อยู่เคียงข้างมึงมาตลอดหลายปีเพราะมึง กูไม่รู้หรอกนะว่ามึงเกลียดเพศที่สามเพราะอะไร แต่โนมันเป็นเพื่อนมึง สำหรับกูถึงโนจะเป็นยังไงมันก็เพื่อนกู เพื่อนคนสำคัญของกู เพื่อนที่ดีของกู ถ้ามึงทำร้ายโนกูจะต่อยมึงให้จมดินเหมือนที่มึงเหยียบหัวใจโน"

   "เก้ง"น้ำตาที่ผมอุส่าอัดอั้นไว้ไหลออกมาเพียงเพราะคำพูดของเก้ง สายตานั้นมองมาอย่างอ่อนโยนและสื่อถึงความรักที่มีแบบเพื่อนพี่น้อง มือมันกุมมือผมไว้เหมือนเป็นการบอกกลายๆว่ากูอยู่ตรงนี้มึงจะไม่เป็นอะไร

   "...มึงเป็นเพื่อนที่ดีมาก ขอบใจนะที่ดูแลโน กูอยากให้มึงรู้นะโนว่าถึงกูจะทำร้ายมึงยังไงแต่ในใจกูเจ็บกว่าร้อยเท่าพันเท่า กูไม่เคยมีความสุขเลย ชีวิตกูสับสนจนกระทั่งกูรู้ใจตัวเอง กูคิดได้...ที่กูเกลียดเพศที่สาม...เพราะเคยมีกระเทยมาแย่งพ่อไปจากแม่ ทำให้แม่ตรอมใจตาย..."

   ผมมองขุนพลอย่างตกใจทั้งน้ำตา ผมไม่เคยรู้เลยว่าจะเกิดอะไรแบบนั้นขึ้นกับขุนพล มันไม่เคยบอกผมเลย รู้แค่ว่าพ่อกับแม่มันตายแล้ว

   "...แต่กูลืมนึกไปว่าเพศที่สามทุกคนไม่ได้เป็นแบบนั้น ตอนที่กูลำบากเรื่องเงินกูก็ได้เจ้าของบาร์ที่เป็นกระเทยให้ยืมเงิน และ...กูชอบผู้ชาย...กรรมคงตามสนองกูแล้วล่ะ"ขุนพลเอ่ยออกมายิ้มๆด้วยใบหน้าเศร้าสร้อยเหมือนกับว่าเคยเจอเรื่องอะไรที่หนักหนาสาหัสมาก่อน

   "จะบอกอะไรให้นะ ที่จริงโนไม่ได้เป็นกระเทย แต่แม่มันอยากได้ลูกผู้หญิงต่างหากมันเลยยอมแต่งหญิงไปเป็นดาราให้"

   "ไอ้เก้ง"น้ำตาที่ไหลอยู่หยุดลงดื้อๆเพราะเพื่อนผมดันปากสว่างบอกความลับกับเพื่อนเก่าผมไปง่ายๆ ไอ้เวร กูหายซึ้งเลย

   "เรื่องนั้นไม่สำคัญแล้วล่ะ โนจะเป็นยังไงก็ยังเป็นเพื่อนกู เพื่อนคนสำคัญ"

   "อะไรมึง โนเพื่อนกูหรอก"ผมมองไอ้เก้งที่ทำท่าจะไปหาเรื่องขุนพลแต่ไอ้ฟอกซ์ดึงคอเสื้อไว้ซะก่อน

   "กูให้อภัย"ผมพูดออกมาเปรยๆให้คนข้างๆได้ยิน ไม่รู้สิ พออะไรมันกระจ่างขึ้นความกลัวที่อยู่ในใจผมมาตลอดก็หายไป คงเพราะอดีตอันเลวร้ายของขุนพล คงเพราะความรักเพื่อนของเก้ง และผมสามารถก้าวผ่านความกลัวมาได้ ผมรู้สึกเหมือนถูกปลดแอกออกจากพันธนาการ

   "จริงหรอโน ขอบคุณมากนะ ขอบคุณ"ขุนพลจับมือผมกอบกุมไว้แน่น ผมยิ้มให้มันมันก็ยิ้มให้ผม

   ผลัวะ

   จู่ๆหมัดที่ไหนก็ไม่รู้พุ่งเข้ามาเสยหน้าขุนพลจนหงายหลังเงิบตกเก้าอี้

   "กูไม่อยู่แค่แป๊ปเดียวมึงก็มีชู้แล้วหรอวะห้ะ ไอ้โน"

   "ไอ้ริว! นั่นมันรุ่นพี่มึงนะ ชู้เหี้ยอะไรล่ะ นั่นมันเพื่อนกู ไอ้เด็กเวร ขอโทษขุนพลเดี๋ยวนี้!"ผมลุกขึ้นชี้หน้าด่ามันอย่างเคืองๆ แม่งปีนเกลียวรุ่นพี่

   "ก็มันจับมือมึงแถมยังส่งสายตาหวานเยิ้ม กูหึงนะเว้ย"

   ...หึง? ไม่ทีทาง ผมว่ามันแค่หวงมากกว่า

   "กูบอกให้ขอโทษ ไม่งั้นไม่ต้องมาคุยกันอีก"ผมกอดอกแล้วตีหน้ายักษ์ใส่บ่งบอกว่สเอาจริง

   "แต่...ก็ได้"เมื่อผมทำท่าจะเดินออกไปไม่พูดไม่คุยไม่มองหน้า ริวก็ลดตัวลงแล้วช่วยขุนพลพยุงตัวขึ้นมาอย่างนอบน้อมแถมปัดฝุ่นออกจากเสื้อให้ด้วย จะขำก็ไม่ได้ต้องเก๊กนิ่งไว้ อย่างกับลูกหมาโดนเจ้าของดุ"ขอโทษนะครับรุ่นพี่"

   "คุณต่อยหน้าผมที่เป็นถึงเฮดว้ากวิศวะ คุณรู้ใช่มั้ยว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูรุ่นพี่คณะนิเทศน์จะเกิดอะไรขึ้น"โหว นี่ขุนพลเป็นถึงเฮดว้ากทำไมไม่รู้เรื่องรู้ราวมาก่อนเลย คงจะเป็นเฮดที่ดุน่าดูแต่นิสัยที่อ่อนโยนของมันนี่ไม่เข้ากับอะไรแบบนี้เลยจริงๆนะ ผมว่ามันคงอึดอัดน่าดู

   "ผมรู้ครับ"น่าสงสารเจ้าลูกหมาแต่ เอาเลยขุนพล ยำมันเลย ฮ่าๆ

   "ตามมานี่"ขุนพลเดินนำให้ริวตามไปคุยที่ต้นไม้อีกต้นไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่รู้คุยอะไรกันทั้งสองคนถึงทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้น คุยเสร็จทั้งสองก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

   "กูไปแล้วนะโน..."ขุนพลเหล่ตามองเก้งกับฟอกซ์แล้วหยุดคำพูดไว้แค่นั้นเหมือนจะถามชื่อกลายๆ

   "ฟอกซ์"

   "..."อีกคนไม่ยอมแนะนำตัวเอง เงียบอย่างเดียวแถมทำหน้าบึ้งใส่อีกต่างหาก

   "ไอ้นี่ชื่อเก้งน่ะ"ผมเลยแนะนำให้เอง

   "จะไปบอกมันทำไม"บางทีไอ้เก้งก็ทำนิสัยเหมือนผู้หญิงเลยแหะ คิดเล็กคิดน้อยสมฉายา เก้ง กวาง บ่าง ชะนี

   "แล้วเจอกันนะเพื่อนๆ"ขุนพลพยักหน้าให้ยิ้มๆแต่คำข้างหลังนี่

   "ใครเพื่อนๆมึง ไอ้เวร"เพื่อนผมก็ยังไม่ละความพยายามในการขับไสไล่ส่งขุนพล ดูท่าจะโกรธแค้นแทนผมจริงจัง

   เพื่อนเก่าผมยักไหล่อย่างไม่หยี่ระก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปจนลับสายตา

   "เมื่อกี้คุยอะไรกัน"

   "ไอ้เหี้ยนี่ที่มันจะข่มขืนสโนว์ มาอยู่นี่ได้ไง"ริวไม่ตอบคำถามผมแต่เป็นคนถามแทนพลางชี้ไปที่ฟอกซ์อย่างเสียมารยาท

   "นี่ก็รุ่นพี่มึง อย่าเสียมารยาท"ดุพร้อมกับโบกหัวมันไปทีหนึ่ง เห้อ ปวดหัวๆ ความควายยังไม่หายความวัวมาอีกล่ะ

   "มันจะข่มขืนพี่สาวมึงนะ"

   "ไอ้โง่"ฟอกซ์พึมพำเบาๆแต่ผมได้ยินเต็มสองรูหูและเห็นด้วยกับมัน

   "เอาเป็นว่ามันเป็นเพื่อนกู แล้วเมียมันก็นั่งอยู่นี่ เครป่ะ อย่าถามอย่าสร้างเรื่อง กูปวดหัว"

   "โอเครๆ งั้นก็กลับกัน"

   "กูกลับก่อนนะ ไมเกรนจะแดก บาย"ถอนหายใจแล้วมองบนเบาๆ โบกมือลาเพื่อนๆเสร็จไอ้ริวก็เกาะคอลากไปที่รถ และเมื่อเครียดก็ต้อง...

   ฟืดดดด

   สูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อดมเอากลิ่นตัวของริวเข้ามาให้ชุ่มปอด

   ฟืดดดดด

   อาห์~ ชื่นจิตชื่นใจจนริวมองผมด้วยสายตาแปลกๆ และ...

   "โรคจิต"คำด่าออกมาจากปากมันดั่งใจคิด

 







☞To be continued



  ♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂♀♂

Nekozaa  :

     ตอนนี้จะเป็นศูนย์รวมของความรักระหว่างเพื่อนและคนรักนะคะ คนเขียนชอบความรักระหว่างเพื่อนจัง มันยิ่งใหญ่ดีนะคะ  :hao5:
      ยังมีคนอ่านตามเรื่องนี้อยู่ ดีใจมากค่า เรื่องมันเอื่อยอาจจะน่าเบื่อ แต่อยากให้อยู่กับน้องสโนว์น้องริวไปนานๆค่ะ ไม่อยากให้รีบจบ  :katai4:
       เจอปืนค่ะ~  :pig4: :กอด1:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ถ้าริวรู้ความจริงแล้วจะว่ายังไงหนอ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เราเชื่อในเคมีของคนสองคนค่ะ
ตาเห็นกายสัมผัสก็แค่ส่วนหนึ่งนะ
เชื่อว่าริวรักที่โนตัวจริงที่เป็นผู้ชายค่ะ รอวันแต่งงานจริงๆ
มิตรภาพมันดีเนอะ  :katai2-1: 

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
อิริว นี่นายแกล้งโง่หรือโง่จริงๆ เนี่ย ถึงไม่รู้ว่าโนกับสโนว์คือคนๆ เดียวกันเนี่ยน่ะห่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด