หัวข้อ: Poor Boy…รักที่มองไม่เห็น [Yaoi Boy’s Love] อัพตอน20 (06/01/60) End

[Wut_Sv]

จะเริ่มรู้ความจริงก็เพราะเนคไทเนี่ยหล่ะ

[rodbenzser]

หน้าตบทั้งแม่ทั้งลูก อย่างงี้ต้องตบล้างน้ำ หมั่นไส้

[mhhong95]

สงสารหมอกกกก คงมีความรู้สึกเป็นเงาของฟ้ามากอะ
 

[Jang_B2UTY]

Poor Boy 14

 

วันนี้หมอกต้องเข้าประชุมร่วมกับทางบริษัท Weida อีกครั้ง ซึ่งทางฮ่องกงกำลังจะส่งส่วนประกอบของรถมาที่ไทย ซึ่งมีบริษัทของพ่อของหมอกเป็นผู้ร่วมหุ้นในการประกอบรถที่ไทยในครั้งนี้



            "ไม่ค่อยได้นอนเหรอคะน้องหมอก หน้าโทรมๆ" ผู้ช่วยของหมอกถามขึ้นทำให้หมอกที่กำลังนั่งรถไปที่

บริษัทWeidaสะดุ้งขึ้น



            "เอ่อ...ครับ อ่านเอกสารดึกไปหน่อยน่ะครับ" หมอกอ้าง ความจริงเขาคิดมากเรื่องของโนอาร์จนนอนไม่หลับต่างหาก จากวันที่ไปปาร์ตี้ด้วยกันก็ผ่านมาสามวันแล้วแต่รสสัมผัสของอีกคนก็ยังตราตรึงอยู่ที่ริมฝีปากของหมอกไม่เสื่อมคลาย แม้จะรู้ว่าวันนั้นอีกคนกลับคอนโดไปกับพี่ฟ้า ซึ่งเป็นตัวจริงของอีกคน




            "แหม...ขยันจริงๆเลยนะคะ ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะน้องหมอก ยังไงทางฝ่ายนั้นก็มีแต่คนเก่งๆ เราแค้ไปนั่งฟังเท่านั้นเอง" หมอกพยักหน้ารับเพราะเขารู้ว่าอีกคนเก่งจริงตามที่ผู้ช่วยบอก ใบหน้าหล่อที่จริงจังเสนอในตอนนำเสนอโครงการสะกดสายตาทุกคนให้หันมอง ไม่สิ...นอกจากสะกดสายตาแล้วก็ยังสะกดหัวใจเขาอีกด้วย...หมอกมาถึงบริษัท Weida ในตอน9โมงครึ่งก่อนเวลาประชุมครึ่งชั่วโมง หมอกและผู้ช่วยมานั่งรอที่ห้องรับรองก่อนจะพบกับร่างสูงของใครคนหนึ่งที่หมอกก็ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเนื่องจากครั้งก่อนคนๆนี้ไม่ได้เข้าประชุม




            "คุณหมอกคะ นี่คุณอัศวินค่ะ เป็นหัวหน้าฝ่ายวิศวกรรมในการประกอบรถในครั้งนี้ค่ะ" พนักงานสาวคนสวยพูดขึ้นพร้อมแนะนำร่างสูงหน้าตาท่าทางดูดีให้กับหมอก




            "สวัสดีครับ" หมอกกล่าวทักกลับอย่างมีมารยาท



            "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณหมอก" อัศวินว่าพร้อมยื่นมือมาทำท่าจะจับกับอีกคนหมอกลังเลอยู่สักครู่ก่อนจะยื่นมือไปจับอีกคนพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร...การกระทำดังกล่าวตกอยู่ในสายตาคมตลอดเวลา โนอาร์ขมวดคิ้วมุ่นกับสิ่งที่เห็นรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาแปลกๆ ทั้งๆที่อีกคนไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาสักนิด ก็แค่เคยจูบ...ใช่ เขาพอจะจำเรื่องราวคืนนั้นได้ลางๆว่าเขาจูบอีกคน รสจูบที่หอมหวานละมุนลิ้นทำให้รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด และเมื่อฟ้ามารับเขากลับเขาก็จัดการยืนยันความในใจตัวเองจึงบอกรักอีกคนไป แต่แทนที่หัวใจจะเต้นแรงแบบแต่ก่อนมันกลับมีแต่ความนิ่งงันเท่านั้น โนอาร์กำลังสับสน สับสนกับหัวใจตัวเอง...การประชุมดำเนินไปกว่าสองชั่วโมง หลังจากที่เสร็จก็เหมือนทุกครั้งที่ต้องรับประทานอาหารร่วมกัน โนอาร์สังเกตตลอดเวลาว่าขณะที่ประชุมอัศวินหัวหน้าวิศวกรรมของบริษัทของเขาเอาแต่จับจ้องมองหมอกตลอดเวลา ซึ่งเขาพอจะมองออกว่าอีกคนกำลังสนใจร่างบางนั่น




            "คุณหมอกครับ ประชุมเมื่อครู่ไม่เข้าใจตรงไหนถามผมได้นะครับ" อัศวินพูดขึ้นขณะที่กำลังเดินไปที่ห้องอาหารด้วยกัน




            "ผมเองก็ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องวิศวกรรมเท่าไหร่แต่พอจะเข้าใจที่คุณอัศวินอธิบายครับ" หมอกกล่าวตามจริงไม่ได้เยินยอแม้แต่น้อย




            "งั้นเหรอครับ ฮ่ะๆ แต่ว่าคุณหมอกเรียกผมว่าวินเฉยๆก็ได้ครับ เรียกอัศวินมันเป็นทางการไป" อัศวินว่ายิ้มๆ หมอกเองก็พยักหน้ารับ เขารู้สึกว่าคนตรงหน้าดูเป็นกันเองดี อย่างน้อยเวลาที่ทำงานด้วยกันก็คงไม่อึดอัด...ตลอดเวลารับประทานอาหารร่วมกันอัศวินก็คอยตักโน่นตักนี่ให้หมอกตลอดจนโนอาร์ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะหัวคิ้วกระตุกหลายครั้ง รู้สึกไม่พอใจ หงุดหงิดใจไปหมด




            "เดี๋ยวมา" โนอาร์บอกกับเลขาก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตามร่างบางที่กำลังเดินไปทางห้องน้ำ ร่างสูงมาหยุดรออีกคนซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าตามมาทำไม




            "อ๊ะ" หมอกเบิกตากว้างอย่างตกใจที่เปิดประตูห้องน้ำมาเจอคนที่เขาไม่ต้องการที่จะเจอ




            "ขอทางหน่อยครับ" หมอกพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนขวางทางเขาอยู่



            "อัศวินมันเจ้าชู้ ม่อไปเรื่อย" โนอาร์พูดขึ้น หมอกเงยหน้ามองอีกคนอย่างงงๆ



            "อะไรนะครับ?"



            "ผมจะบอกคุณให้นะว่าที่อัศวินมันทำท่าเอาอกเอาใจคุณ มันก็แค่ม่อไปเรื่อย"โนอาร์ว่าเสียงเรียบ




            "ช่างเขาสิครับ ผมไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย" หมอกว่าพร้อมกลับพยายามจะเดินเลี่ยงอีกคนแต่โนอาร์ก็ไม่ยอมเดินมากันทางอีกฝั่ง จนหมอกเงยหน้ามองอีกคนด้วยแววตาขุ่นเคืองนิดๆ




            "ไม่ได้คิดอะไร? แต่ไม่ปฏิเสธ เขาเรียกว่าอ่อยนะคุณ" โนอาร์ว่าพร้อมกลั้วลิ้นในปาก




            "ผมไม่ได้อ่อยนะครับ" หมอกว่าอย่างไม่ค่อยพอใจ



            "งั้นคุณก็ควรปฏิเสธอย่างจริงๆจังๆ"



            "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณครับ?" หมอกถามกลับอย่างไม่เข้าใจทำเอาโนอาร์ชะงัก




            "ผม..."



            "ขอบคุณสำหรับความหวังดีที่เตือนนะครับแต่ผมยังยืนยันคำเดิมว่ามันไม่เกี่ยวกับคุณ" หมอกว่าพร้อมทำท่าเดินหนีอีกคนแต่คำพูดเมื่อครู่ไปสะกิดอารมณ์ขุ่นเคืองของโนอาร์ได้เป็นอย่างดี ว่าแล้วมือหนาก็คว้าแขนเรียวเอาไว้ก่อนจะโยนอีกคนไปกระทบผนังอย่างแรง




            "โอ๊ย! ผมเจ็บนะ!" หมอกว่าด้วยความเจ็บ



            "คุณบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับผมสินะ?" โนอาร์ถามด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบพร้อมกับรอยยิ้มเหยียดที่มุมปาก




            "ใช่! มันไม่เกี่ยวกับคุณ!" หมอกว่าอย่างปากเก่งแม้ว่าในใจจะกลัวอีกคนตอนนี้ไม่น้อย




            "งั้นผมจะทำให้มันเกี่ยวเอง!" สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาทันทีหมอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจพร้อมดีดดิ้นทุบตีอีกคนให้ปล่อยแต่มีหรือที่โนอาร์จะปล่อย ริมฝีปากหนายัดเยียดจูบที่ร้อนแรงให้อีกคนอย่างระบายความโกรธเมื่อพอใจจึงผละออก



พรึ่บ


เพี้ยะ!


มือบางตบเข้าที่ใบหน้าหล่ออย่างแรง ตากลมสั่นระริกพร้อมหน่วงคลอไปด้วยหยาดน้ำตาจนโนอาร์ใจกระตุก




            "คนเลว" หมอกว่าก่อนจะวิ่งหนีออกไปทันที โนอาร์ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเอามือขึ้นมาลูบหน้าอย่างไม่เข้าใจตัวเอง นี่เขาเป็นบ้าอะไร เขาทำอะไรลงไป แม่งเอ๊ย! ...หลังจากร่างสูงทำการกระทำที่อุกอาจกับหมอก ร่างบางก็วิ่งหนีออกมาทันทีปากบางยังคงบวมแดงจากการกระทำของอีกคน แม้ว่าจะเจ็บแต่คงเจ็บไม่เท่าหัวใจตอนนี้หรอก




            "คุณหมอก" อัศวินเรียกอีกคนทันที หมอกชะงักก่อนจะรีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วหันไปหาอีกคน




            "ครับ?"



            "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เหมือนวิ่งหนีอะไรมา" อัศวินถามด้วยความเป็นห่วงแม้ว่าจะเจอกันแค่วันแรกแต่สำหรับอัศวินคนตรงหน้าน่าสนใจไม่ใช่น้อย และไม่ใช่แบบสาวๆหรือหนุ่มน้อยคนก่อนๆที่เขาเจอ แต่อีกคนน่าทะนุถนอม น่ากอดแน่นๆเอาไว้ในอ้อมกอดมากกว่าวันไนต์สแตนแบบแต่ก่อนมา




            "พอดี...เอ่อ...จะรีบกลับบริษัทน่ะครับ พอดีมีงานเลยรีบๆ" หมอกอ้างไปเรื่อยอีกครั้ง




            "งั้นให้ผมไปส่งมั้ยครับ?" อัศวินเสนอตัวทันที หมอกทำหน้าลังเลนิดๆแต่พอเหลือบไปเห็นคนใจร้ายก็รีบตอบรับคนตรงหน้าทันที




            "งั้นรบกวนด้วยนะครับ" อัศวินยิ้มรับอย่างเต็มใจก่อนจะผายมือให้อีกคนไปหมอกพยักหน้ารัยก่อนจะเดินไปกับอีกคนทันที โนอาร์มองภาพคนสองคนที่เดินไปด้วยกันด้วยความรู้สึกเจ็บหน่วงในใจ บางทีเขาก็คิดว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเขายังฝังใจกับหมอกที่เป็นรักแรกของเขา แต่เขารักฟ้านี่? ใช่...เขาคิดแบบนั้น เพราะตลอดเวลาที่อยู่ที่ฮ่องกง ฟ้าเป็นคนทำให้เขาได้กลับเข้ามาในโลกที่สดใสอีกครั้งแต่ทำไมตอนนี้...มันเกิดอะไรกับหัวใจของเขากันแน่...หลายวันผ่านไป...วันนี้โนอาร์มีนัดดินเนอร์กับฟ้า หลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายวัน ร่างสูงเป็นฝ่ายขอมารับอีกคนที่บ้านเพราะกะว่าจะมาส่งด้วย




            "เชิญนั่งรอก่อนนะคะ คุณฟ้าแต่งตัวอยู่ค่ะ" ป้าแม่บ้านบอกกับโนอาร์ก่อนจะวางแก้วน้ำให้กับแขกคนพิเศษของบ้าน โนอาร์พยักหน้ารับก่อนจะกวาดสายนาสำรวจบ้านของอีกฝ่ายไปด้วย




            "ใครมาเหรอครับป้า...อ๊ะ" หมอกที่พึ่งเดินออกมาจากในครัวชะงักทันทีที่เห็นอีกคน โนอาร์เองก็ชะงักพร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างสำรวจ ปกติเวลาเจอหมอกเขาจะเห็นแต่อีกคนใส่ชุดทำงานอย่างเป็นทางการแต่พอเห็นใส่ชุดอยู่บ้านสบายๆบวกกับผ้ากันเปื้อนสีฟ้า ผมยุ่งเล็กน้อย ยิ่งทำให้ดูน่ารักไม่น้อย




            "แขกของคุณฟ้าน่ะค่ะคุณหมอก"



            "อ่อ หมอกว่าเรากลับไปเตรียมอาหารกันต่อเถอะครับ หมอกจะได้ไปตามคุณพ่อด้วย" หมอกว่าก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปในห้องครัวทันที แม้ว่าโนอาร?จะรู้ว่าหมอกทำงานที่บริษัทของพ่อฟ้าแต่เขากลับไม่เข้าใจว่าทำไมอีกคนถึงอยู่ที่บ้านหลังนี้




            "ขอโทษที่ให้รอนะครับ" ความคิดของโนอาร์สิ้นสุดลงเมื่อฟ้าเดินลงมา โนอาร์พยักหน้ารับนิดๆก่อนจะพาอีกคนไปที่รถทันทีโดยไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีดวงตากลมโตมองตามคนทั้งคู่ไปด้วยนัยน์ตาสั่นระริก




            "แฟนคุณฟ้านี่หล่อมากเลยนะคะคุณหมอก เหมาะสมกันมาก" ป้าแม่บ้านพูดขึ้น




            "ใช่ครับ...เหมาะสมกันมาก"...ที่ร้านอาหาร...เพราะท่าทางนิ่งๆไปของโนอาร์ทำให้ฟ้ารู้สึกแปลกๆขึ้นมา มันก็ไม่ได้อึดอัดอะไรหรอกนะเพราะเขาเองก็มักจะเงียบๆใส่อีกคนเช่นกันแต่ตอนนี้รู้สึกว่าอีกคนจะมีอะไรอยู่ในใจมากกว่า




            "ดูคุณมีเรื่องให้คิดนะครับ" ฟ้าเปิดประเด็นขึ้น



            "นิดหน่อยครับ...เออจริงสิ ผมไม่เคยถามอะไรเกี่ยวกับตัวคุณเลยนี่ ไม่แปลกใช่มั้ยถ้าผมจะถาม" ฟ้าเลิกคิ้วทำหน้างุนงงเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า




            "คุณมีพี่น้องด้วยเหรอ?" ฟ้าชะงักไปทันทีกับคำถามของโนอาร์ เขารู้ว่าโนอาร์เจอหมอกแล้วและหมอกก็ยังติดเรื่องที่ต้องเล่าให้เขาฟังเอาไว้ อยู่ๆถามแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ ฟ้าเริ่มนั่งไม่ติด




            "เอ่อ...จะว่ายังไงดีล่ะครับ น้องชายต่างแม่น่ะครับ" โนอาร์นิ่งไปสักครู่ก่อนจะพยักหน้ารับ งั้นแปลว่าหลายปีที่ผ่านมาที่เขาพยายามตามหาหมอกที่ภูเก็ตแล้วพบว่าแม่ของหมอกเสียแล้วแต่เจ้าตัวกลับหายไปคือมาอยู่กับพ่อสินะ โนอาร์หัวเราะในลำคออย่างขมขื่นนิดๆ ทั้งๆที่อีกคนอยู่ใกล้ตัวแค่นี้เขากลับหาไม่เจอแต่ในวันที่หาเจอเขากลับมีใครอีกคนไปเสียแล้ว




            "ทำไมเหรอครับ?" ฟ้าถามกลับอย่างสงสัยทันที



            "เปล่าหรอกครับๆ แค่สงสัยว่าทำไมคุณหมอกที่เป็นตัวแทนของบริษัทคุณถึงมาอยู่ที่บ้านคุณได้" ฟ้าชะงักทันทีกับคำตอบของโนอาร์ หมอกเป็นตัวแทนของบริษัทงั้นเหรอ? งั้นทั้งคู่จะต้องได้เจอกันบ่อย โนอาร์จะจำหมอกได้มั้ย? หรือหมอกจะหลุดอะไรไปหรือเปล่า? ให้ตายสิ...ตอนนี้เขารู้สึกร้อนรนไปหมด! โนอาร์มองท่าทางและสีหน้าของฟ้านิ่งๆ โดยที่พอจะดูออกว่าอีกคนกำลังกระวนกระวายอะไรบางอย่าง มันต้องมีอะไรแน่ๆ ซึ่งเขาจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ให้คาใจต่อไป มือหนากดโทรศัพท์ส่งข้อความหาเซนทันที

        ‘สืบเรื่องคุณฟ้าให้ที’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ให้เซนสืบจะได้เรื่องมั้ยเนี่ย 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

___จางบิวตี้___

[everlastingly]

  รออ่านตอนต่อไปนะ สงสารหมอก ถ้าอัศวินดีก็จีบๆ เป็นแฟนกันไปเลย

[Wut_Sv]

เอาแล้ววววว รู้ความจริงซะทีเถอะ อึดอัดกันไปหมด

[Jang_B2UTY]

Poor Boy 15

 

หลังจากที่กินข้าวด้วยกันเสร็จโนอาร์ก็แวะมาส่งฟ้าที่บ้าน ซึ่งร่างสูงก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องคอยมองหาอีกคนทั้งๆที่คนที่ตัวเองรักอยู่ใกล้ๆแท้ๆ โนอาร์บอกไม่ถูกว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกอย่างไรเพราะใจเขามันบอกว่าเขารักฟ้า แต่พอได้อยู่กับฟ้าจริงๆมันกลับเฉยชาราวกับว่าไม่มีความรู้สึกนั้นมาก่อนแต่กับอีกคน...ใช่ หมอกเป็นรักแรกของเขา แต่เวลาหลายปีที่ผ่านมามันน่าจะทำให้ความรู้สึกในหัวใจลดน้อยลงไม่ใช่หรือไง แต่ทำไมกันนะ...นอกจากจะไม่ลดลงแล้วมันกลับเหมือนจะปะทุและเพิ่มขึ้นมา...วันนี้หมอกต้องเข้ามาคุยงานที่บริษัท Weida เนื่องจากโปรเจ็คการนำเข้าส่วนประกอบรถยนต์มีปัญหานิดหน่อย แม้จะอยากหลีกเลี่ยงแค่ไหนแต่หมอกก็มีความรับผิดขอบพอที่จะไม่ทำแบบนั้น แม้ว่าต้องเจอหน้าอีกคน คนที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงไปพร้อมกับความเจ็บปวด




            "คุณหมอกครับ" อัศวินกล่าวทักทายขึ้นทันทีที่เจออีกคน หลังจากที่เจอกันวันนั้นเขาก็ไม่ได้ติดต่อร่างบางไปเลยเนื่องจากงานยุ่งและคิดว่าอีกฝ่ายคงยุ่งไม่ต่างกันเพราะฉะนั้นในเมื่อวันนี้มีโอกาสได้พบกัน เขาเลยตั้งใจจะชวนร่างบางไปกินข้าวด้วยกันสักมื้อ


            "สวัสดีครับคุณวิน" หมอกทักทายอีกคนกลับด้วยรอยยิ้ม



            "วันนี้ถ้าเลิกประชุมคุณหมอกมีธุระที่ไหนต่อหรือเปล่าครับ?" อัศวินถามขึ้นหมอกทำท่านิ่งคิดไปสักครู่ก่อนจะตอบออกมา




            "น่าจะไม่มีนะครับ คุณวินมีอะไรหรือเปล่าครับ?" อัศวินทำท่าอ้ำๆอึ้งๆเล็กน้อยอย่างรู้สึกประหม่า ทั้งๆที่แต่ก่อนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับคู่ควงคนไหน แปลว่าคนตรงหน้ามีอิทธิพลกับหัวใจของเขาจริงๆ




            "เอ่อ...ถ้าผมจะชวนคุณหมอกไปทานข้าว...เอ่อ..." หมอกยิ้มเล็กๆกับท่าทางของ



            "ได้ครับแต่พอเลิกประชุมผมขอสั่งงานผู้ช่วยสักครู่นะครับ" อัศวินยิ้มกว้างทันทีกับคำตอบของอีกคน ซึ่งหมอกเองก็ยิ้มรับ ที่เขาตอบรับคำชวนของอีกคนไม่ได้หมายความว่าเขากำลังอ่อยหรือมีใจให้คนตรงหน้า เพียงแค่เขารู้สึกว่าคุณอัศวินเป็นคนดี สามารถเป็นเพื่อน เป็นพี่ชายคนหนึ่งของเขาได้...หลังจากที่เลิกประชุมหมอกก็ไปกินข้าวกลางวันกับอัศวินตามคำเชิญชวน ซึ่งวันนี้การประชุมไม่ได้น่าอึดอัดใจสำหรับหมอกเนื่องจากใครบางคนไม่ได้เข้าร่วมประชุมด้วยเนื่องจากมีธุระสำหรับ ซึ่งหมอกคิดว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเขา เพราะเขาจะได้ไม่ต้องมานั่งเกร็งกับดวงตาคมคู่นั้นที่มองมาที่เขาราวกับว่าต้องการค้นหาอะไรบางอย่างซึ่งมันทำให้เขาหวั่นใจ เขากลัว...กลัวความลับจะถูกเปิดเผย กลัวความในใจจะพลั่งพรูออกมา




            "คุณหมอกทานนี่นะครับอร่อยมาก" อัศวินว่าพร้อมกับตักอาหารให้ร่างบางหมอกกล่าวขอบคุณนิดๆก่อนจะตักข้าวเข้าปาก ดวงตากลมกวาดมองไปทั่วร้านอาหารหรูก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นร่างสูงของใครบางคนกำลังเดินเข้ามาพร้อมหนุ่มวัยกลางคนท่าทางจะเป็นนักธุรกิจคู่ค้า โนอาร์เองก็ชะงักเช่นกันที่หันมาเจอหมอกก่อนจะเผลอขมวดคิ้วไม่รู้ตัวเมื่อเห็นว่าอีกคนมากับใคร




            "นั่งนี่กันเถอะครับ" ประวิทย์คู่ค้าของบริษัทของโนอาร์พูดขึ้น โนอาร์พยักหน้ารับก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะในโซนที่มองเห็นหมอกและอัศวินได้อย่างชัดเจน หมอกรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าดวงตาคมกำลังมองมาที่เขา หมอกพยายามทำเหมือนไม่สนใจแต่เขาก็ไม่สามารถทำมันได้เลย




            "อ๊ะ" หมอกสะดุ้งนิดๆเมื่อนิ้วเย็นๆของใครบางคนแตะเข้าที่มุมปากของเขา



            "ข้าวติดปากน่ะครับ" อัศวินว่ายิ้มๆหลังจากที่เขี่ยเม็ดข้าวออกจากมุมปากบางจะว่าเขาแต๊ะอั๋งก็ได้แต่อีกคนน่ารัก น่าเอ็นดูราวกับเด็กๆทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่จะเผลอแตะต้องอีกคน




            "เอ่อ...ขอบคุณครับ" หมอกว่าด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนนิดๆเพราะเหลือบไปเห็นว่าดวงตาคมยัวคงจ้องมาที่เขาอย่างไม่ลดละ! ...โนอาร์รู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อยที่เห็นว่าอัศวินแตะต้องหมอก ทั้งๆที่เขาไม่ควรรู้สึกแบบนี้เพราะไม่มีสิทธิ์อะไรแต่เขาก็ไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกของตัวเองได้ มันว้าวุ่น ร้อนรุ่มไปหมดจนแทบจะระเบิดออกมา




            "คุณโนอาร์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" ประวิทย์ถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อเห็นโนอาร์นิ่งเงียบไป




            "เปล่าครับๆ แค่คิดอะไรนิดหน่อย"



            "โถ่ ยังหนุ่มยังแน่นแบบนี้คิดอะไรเยอะแยะครัย ผ่อนคลายบ้างดีกว่า ถ้าไม่รังเกียจคืนนี้ไปดื่มกับผมมั้ยครับ?" ประวิทย์ชวนขึ้นเพราะก็คุ้นเคยกับโนอาร์ดีเนื่องจากเป็นคู่ค้ากันมานานและพบกันบ่อยๆ โนอาทำท่าครุ่นคิดไปสักครู่ก่อนจะพยักหน้าตกลง




            "ก็ดีเหมือนกันครับ" เพราะเขาเองก็อยากดื่มให้มันลืมๆความรู้สึกแปลกๆในหัวใจตอนนี้เหลือเกิน!...ร้าน MN...โนอาร์มาถึงร้านเหล้ากึ่งผับในตอนสามทุ่มตามเวลานัดของประวิทย์ ซึ่งคู่ค้าของเขาได้เปิดห้องวีไอพีรอไว้แล้ว




            "สวัสดีครับ" โนอาร์กล่าวทักทายประวิทย์และผู้ชายอีกสามคนที่เขาเองก็รู้จักเพราะเป็นคู่ค้ากัน บรรยากาศในห้องวีไอพีเต็มไปด้วยความเฮฮาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ประวิทย์ที่เป็นคนอัธยาสัยดีอยู่แล้วก็ชวนคุยนั่นคุยนี่ไม่ทำให้บรรยากาศเครียดแต่ถึงจะเป็นแบบนั้นโนอาร์กลับไม่ได้สนุกไปด้วย ร่างสูงเอาแต่นั่งเงียบๆกระดกเหล้าเข้าปากดังนั้นเมื่อผ่านไปเกือบสองชั่วโมงโนอาร์ก็เริ่มมึนๆขึ้นมา



            "คุณโนอาร์ท่าทางจะเมาแล้วนะครับ" ประวิทย์ทักขึ้นเมื่อเห็นว่าหนุ่มนักธุรกิจรุ่นน้องหน้าแดงก่ำดูท่าทางไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์




            "ม่ายยย มาววว" โนอาร์ว่าออกมาเสียงยาน ประวิทย์ทำท่าเครียดๆนิดๆเพราะคิดว่าหากโนอาร์เมาแบบนี้คงไม่สามารถขับรถกลับได้แน่ ดังนั้นหนุ่มวัยกลางคนจึงถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ของอีกคนขึ้นมาเพื่อจะโทรตามเลขาไม่ก็บอดี้การ์ดส่วนตัว




            "โทรหาหมอกห้ายหน่อยย" โนอาร์พูดขึ้น ประวิทย์ทำหน้างุนงงเล็กน้อยแต่ก็ยอมกดโทรออกไปยังเบอร์โทรที่เมมชื่อไว้ว่าหมอก




            ("สวัสดีครับ") ปลายสายรับสายด้วยน้ำเสียงงุนงงเล็กน้อย



            "สวัสดีครับคุณหมอก เอ่อ...ผมประวิทย์นะครับ เป็นคู่ค้ากับคุณโนอาร์ พอดีคุณโนอาร์เมามากครับ ไม่สามารถกลับเองได้" ประวิทย์ว่าก่อนจะหันไปมองหนุ่มนักธุรกิจรุ่นน้องที่ร้องครางเบาๆในลำคอถึงชื่อคนปลายสายซึ่งเขาเดาว่าต้องเป็นสำคัญมากแน่ๆ




            ("เอ่อ...คือผม")



            "คุณโนอาร์เป็นคนบอกให้ผมโทรหาคุณ ยังไงก็รบกวนหน่อยนะครับ ผมอยู่ที่ร้าน MN ห้อง 802ครับ"...หลังจากที่วางสายจากคู่ค้าของโนอาร์หมอกก็นั่งกำโทรศัพท์มือถืออย่างครุ่นคิด เขาควรทำยังไงดี เขาไม่พร้อมที่จะไปเจออีกคน แต่...อีกคนก็เมาไม่สามารถกลับได้ ให้ตายสิ...เขาเองก็ไม่มีคุณเซนเอาไว้โทรติดต่อเสียด้วยสิส่วนพี่ฟ้า...อีกคนไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ หมอกนั่งถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะโบกแท็กซี่ไปยังร้าน MN ทันที



            "เอ่อ...ขอโทษนะครับ" หมอกพูดขึ้นหลังจากที่เปิดประตูเข้ามาในห้องวีไอพี802 ทุกสายตาพากันหันมามองหมอกเป็นตาเดียว



            "คุณหมอกใช่มั้ยครับ?" ประวิทย์เป็นคนทักหมอกขึ้น หมอกพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปหาโนอาร์ที่นั่งเอนหลังพิงพนักพิงด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ซึ่งดูท่าทางจะเมาหนักกว่าครั้งก่อน



            "เดี๋ยวผมช่วยพยุงนะครับ" ประวิทย์พูดขึ้นก่อนจะเข้ามาช่วยหมอกพยุงโนอาร์ลงไปก่อนที่หมอกจะเรียกแท็กซี่เพื่อไปส่งอีกคนตามที่อยู่ที่ได้มาจากประวิทย์...ตากลมมองคนข้างกายด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เมาหนักขนาดนี้ ร่างสูงครางอื้ออึงในลำคอไม่ได้ศัพท์ก่อนจะเอนหัวมาซบไหล่ของหมอกจนร่างบางสะดุ้ง



            "คุณโนอาร์..." หมอกเรียกชื่ออีกคนแผ่วเบา



            "หมอกก..." ร่างสูงครางเรียกชื่อในลำคอซึ่งชื่อที่ได้ยินทำให้หมอกหัวใจเต้นรัวชื่อเขางั้นเหรอ...ทำไมถึงเป็นชื่อเขา?...หลังจากที่มาถึงคอนโด หมอกก็พยุงอีกคนขึ้นไปบนห้อง ร่างบางวางอีกคนบนเตียงก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อหาผ้าชุบน้ำเพื่อเช็ดหน้าเช็ดตัวให้อีกคนได้อีกคนได้นอนหลับสบายมากขึ้น



            "อื้มมม" โนอาร์ครางในลำคอเบาๆเมื่อความเย็นชื้นแตะลงบริเวณลำคอ หมอกค่อยๆแกะกระดุมเสื้ออีกคนออกพร้อมกับแตะผ้าลงบริเวณแผ่นอกกว้างและหน้าท้องแกร่งแม้ว่าจะอดขวยเขินกับหุ่นอีกคนไม่ได้แต่เขาก็พยายามจะไม่มองมัน



            "อ๊ะ" หมอกสะดุ้งเมื่อมือหนาคว้าข้อมือเขาไว้ ตาคมค่อยๆลืมขึ้นมาสบเข้ากับตากลมทำให้หมอกหัวใจสั่น



            "คุณโนอาร์...คือผม...เฮ้ย!" หมอกร้องออกมาทันทีที่อีกคนกระชากเขาอย่างแรงจนร่างบางล้มไปเกยอยู่บนแผงอก หมอกทำท่าจะผละออกแต่ร่างสูงไม่ยอม ร่างสูงจับตัวอีกคนให้พลิกลงไปนอนอยู่บนเตียงก่อนที่อีกฝ่ายจะขึ้นคร่อม



            "คุณโนอาร์..." หมอกเบิกตากว้างอย่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อวัยวะในอกเต้นรัวเจียนแทบจะระเบิดออกมา



            "ทามมาย..." โนอาร์พูดออกมาเสียงยานๆ หมอกมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ



            "...ทามมายถึงได้มาอยู่นายความคิดโผมตลอดเวลา"

 

           "ผม..." หมอกตาสั่นระริกกำลังคำพูดของอีกคน คุณโนอาร์รู้ใช่มั้ยว่าเขาคือหมอก คือหมอกที่ไม่ใช่ตัวแทนของพี่ฟ้า



            "โผมจาบ้าตายอยู่แล้ว จาบ้าตาย..." โนอาร์พึมพำออกมาพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง



            "...เพราะคุณ" สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาทันที หมอกเบิกตากว้างอย่างตกใจพยายามจะขัดขืนแต่กลับกลายเป็นว่าเปิดปากให้อีกคนได้สอดแทรกลิ้นเข้ามาเชยชิมความหวานด้านใน ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงแต่ทว่าอ่อนโยน จากมือบางที่เคยผลักไสกลายเป็นโอบรอบคออีกคนแล้วจูบตอบอีกคนไปเช่นกัน หัวสมองของหมอกขาวโพลนไปหมดไม่สามารถรับรู้แล้วว่ากำลังทำอะไรอยู่พอรู้ตัวอีกทีเขาและอีกคนก็ร่างกายเปลือยเปล่าแล้ว



            "คุณโนอาร์..." หมอกเรียกอีกคนพร้อมกับดันร่างสูงออก เขารู้ว่าตอนนี้เขากับอีกคนกำลังจะทำอะไร เขาทั้งคู่กำลังทำเรื่องที่ผิดมาก ผิดจนไม่สามารถให้อภัยได้



            "ทำไม?" โนอาร์ที่เริ่มสร่างเมาถามพร้อมขมวดคิ้ว



            "ผม...ผมคือหมอก" หมอกว่าเสียงสั่น



            "ผมรู้...รู้ว่าคนตรงหน้าผมคือใคร" โนอาร์ว่าพร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยที่แก้มใสเบาๆ



            "แต่เราไม่ควร..." นิ้วเรียวแตะที่ปากบางเป็นเชิงให้หยุดพูด



            "ผมรู้...แต่ผมหักห้ามตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขอตัดก่อนนะคะ 555555 ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์แต่ง NC จริงๆ ตอนหน้ามีแน่นอน อย่ามีเอาระเบิดมาปาบ้านกันนะคะ 5555555

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

เค้าจะได้กันแล้ว

[Jang_B2UTY]

Poor Boy 6

( Zen x Fah )

วันนี้หลังจากที่เลิกงานที่ห้องเสื้อของตัวเองแล้วฟ้าก็ขับรถตรงมาที่คอนโดของใครบางคนทันที ร่างบางมองกล่องเนคไทข้างตัวยิ้มๆพรางจินตนาการใบหน้าของอีกคนยามที่เห็นเนคไทที่เขาเลือกให้



ติ๊งต่อง


ฟ้ากดออดที่หน้าห้องอีกคนและรอไม่ถึงสามนาทีร่างสูงผู้เป็นเจ้าของห้องก็เดินมาเปิดประตูให้เขาด้วยท่าทางงุนงงไม่น้อยที่เจอเขา




            "มาไงเนี่ย" เซนทักขึ้นด้วยความแปลกใจที่เจออีกคนที่นี่ เพราะปกติถ้าร่างบางจะมาหาต้องโทรหาไม่ก็ไลน์บอกเขาก่อนกันเขาไม่อยู่ ซึ่งเขาเองก็พึ่งกลับมาไทยเมื่อตอนสายๆของวันนี้นี่เอง




            "อยากมา" ฟ้าตอบยิ้มๆก่อนจะถือวืสาสะเดินเข้าไปในห้องอีกคนทันที เซนปิดประตูก่อนจะเดินตามร่างบางมานั่งที่โซฟา




            "อ่ะ" ฟ้ายื่นกล่องเนคไทให้ร่างสูง



            "หืม?" เซนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ



            "เห็นว่าช่วงนี้ออกงานบ่อยเลยเลือกมาให้" เซนรับกล่องจากมือฟ้าไปก่อนจะไปแกะออกก่อนที่เนคไทสีเทาเรียบหรูจะปรากฏแก่สายตาคม




            "ชอบมั้ย?" ฟ้าถามยิ้มๆ



            "มันอยู่ที่ว่าคนให้คือใคร ก็ชอบหมด" ฟ้ายิ้มเจินทันทีกับคำพูดของร่างสูง


จุ๊บ



            "ปากหวาน" ฟ้าว่าหลังจากที่จุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากหนา เซนยกยิ้มก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกคน




            "แค่จุ๊บเองเหรอ?" ฟ้าช้อนตาสบเข้ากับอีกคนและแรงดึงดูดระหว่างคนทั้งคู่ก็ทำให้ริมฝีปากหนาประกบลงมาที่ริมฝีปากบางทันที แขนเรียวโอบรอบคออีกคนอัตโนมัติพร้อมกับจูบตอบไปเช่นกัน ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นบางอย่างร้อนแรงจนเกิดเสียงชื้นแฉะของน้ำลายแลดูหยาบโลนแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้คนทั้งคู่ผละออกจากกันแม้แต่น้อย แหงะแหละ...ไม่ได้เจอกันหลายวันแค่จูบแค่นี้เห็นทีว่าคงจะไม่พอ ว่าแล้วร่างสูงก็ช้อนตัวอีกคนอุ้มท่าเจ้าสาวเดินเข้าไปในห้องนอนแล้ววางลงบนเตียงโดยที่ริมฝีปากของคนทั้งคู่ยังไม่ผละออกจากกัน




            "อื้มมม" ฟ้าครางในลำคอเบาๆพร้อมกับขยุ้มผมของอีกคนอย่างระบายความวาบหวามในช่องท้อง เซนค่อยๆผละริมฝีปากออกก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ซอกคอขาว




            "อ๊ะ...อื้อออ" ฟ้าครางในลำคอเบาๆอย่างพึงพอใจ มือบางก็ซุกซนไม่น้อย ทั้งลูบ ทั้งไล้ ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อของอีกคนออกจนหน้าท้องแกร่งปรากฏแก่สายตา



            "ใจร้อน" เซนว่ายิ้มๆก่อนจะบีบจมูกบางเบาๆอย่างหยอกๆ



            "ก็คนมันคิดถึง" ฟ้าว่าพร้อมมองอีกคนอย่างเชื้อเขิญ เซนหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะถอดเสื้อของอีกคนออก




            "เดี๋ยวจะทำให้หายคิดถึงเลย" สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงมาอีกครั้ง ร่างสองร่างกอดก่ายกันจนไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน รู้ตัวอีกทีร่างสองร่างก็เปล่าเปลือยเสียแล้ว

 

ติ๊งต่อง



เสียงออดจากหน้าห้องทำให้ทั้งฟ้าและเซนชะงักไปทันที เซนขมวดคิ้วอย่างเซ็งๆก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้แล้วออกไปที่ประตูทันทีโดยฟ้าก็คว้าผ้าห่มมาปิดตัว

 

           "นะ...นายน้อย" เซนเบิกตากว้างทันทีที่เจอโนอาร์ก่อนจะรีบปรับสีหน้าอย่างรวดเร็วเพราะกลัวอีกคนจับโกหกได้





            "กูมารบกวน?" โนอาร์เลิกคิ้วถามนิดๆเมื่อเห็นชุดที่เซนใส่มาต้อนรับ ไหนจะรอยกรีดเล็บที่แผงอกกว้างนั่นอีกทำให้พอจะรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่




            "เอ่อ...นิดหน่อยครับ"



            "งั้นกูขอเข้าไปแปบ รับรองไม่เข้าไปรบกวนเด็กมึงแน่" โนอาร์ว่าขำๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของเซนทันที เซนเดินตามโนอาร์ไปด้วยความกังวล ตอนนี้ในหัวเขายุ่งเหยิงไปหมด ทั้งสับสน วุ่นวายและกังวล




            "นี่แฟ้มงานที่กูจะให้มึงจัดการ ยังไงก็ดูแลโปรเจ็คนี้แทนกูที กูจะไปดูแลอีกโปรเจ็คนึง" โนอาร์ว่าพร้อมยื่นแฟ้มงานให้กับเซน




            "ครับ"



            "หึๆ กูมาแค่นี้แหละ ขอโทษที่รบกวนละกัน ฝากบอกเด็กมึงด้วย" โนอาร์ว่าพร้อมตบไหล่เซนเบาๆ ตาคมเหล่มองเข้าไปในห้องนอนของเซนนิดๆก็เห็นว่าคนบนเตียงนอนเอาผ้าคลุมตัวเองอยู่ ร่างสูงเองก็ไม่ได้สนใจอะไรก็เลยเดินออกจากห้องเซนไปในที่สุด พอลับหลังผู้เป็นนายเซนก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะยีหัวตัวเองจนยุ่งไปหมด นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ แล้วเขากำลังทำอะไรอยู่ เล่นชู้งั้นเหรอ?




            "เซน..." พอเห็นเซนเดินเข้ามาในห้องฟ้าก็ครางเรียกชื่ออีกคนเบาๆ เขารู้ว่าเมื่อกี้ใครมาเพราะเขาได้ยินเสียงอย่างชัดเจน เขาเองก็ตกใจไม่น้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งตกใจ ทั้งหวาดกลัว




            "คุณกลับไปก่อนดีกว่า" เซนว่าเสียงเรียบ



            "เซนแต่..."



            "ผมบอกให้กลับไปไง!" ฟ้าสะดุ้งทันทีกับคำพูดของเซน ตากลมสั่นระริกพร้อมมองอีกคนอย่างตัดพ้อ




            "ทำไมต้องเสียงดังใส่"



            "ผม..." เซนยืนนิ่งพร้อมทำหน้าเคร่งเครียด



            "นายคงทนไม่ไหวแล้วสินะกับความสัมพันธ์แบบนี้" ฟ้าพูดส่งท้ายก่อนจะลุกออกจากเตียงแล้วใส่เสื้อผ้าทำท่าจะออกไป




            "ไม่มีใครทนได้กับคำว่าชู้หรอก" ฟ้าชะงักทันทีกับคำพูดของเซน ตากลมสั่นระริกก่อนปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมา หัวใจรู้สึกเจ็บปวดไปหมด เซนเองก็เช่นกัน ถ้าเลือกได้เขาอยากหลุดออกจากวังวนนี้ อยากเลิกรักคนๆนี้ เลิกคำผิดแบบนี้เสียที ฟ้าไม่ได้พูดอะไรต่อร่างบางเดินออกไปทันที




            "ฮึก" พอถึงรถฟ้าก็ปล่อยน้ำตาลงมาอีกครั้ง ความรู้สึกผิด รู้สึกขอโทษ รู้สึกเสียใจถาโถมเข้ามาไม่ยั้ง เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ควรปล่อยแกคนไปหรือควร...เดินหน้ายอมรับความจริง...หลังจากที่มีปัญหากันวันนั้นฟ้าก็ไม่ได้ติดต่อกับเซนเกือบสัปดาห์หนึ่งแล้ว ร่างบางเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ก็พยายามทำงานที่ห้องเสื้ออย่างหนักจนแทบจะไม่มีเวลาพัก ไม่ให้ตัวเองได้ฟุ้งซ่านเรื่องอีกคน ฟ้าพยายามหลีกเลี่ยงการติดต่อจากโนอาร์หลายต่อหลายครั้งจนโดนแม่ด่าซึ่งวันนี้เขาไม่สามารถเลี่ยงได้จริงๆ...พอมาถึงร้านอาหารบรรยากาศระหว่างฟ้ากับโนอาร์ก็เต็มไปด้วยความเงียบทำให้ฟ้ารู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาแปลกๆจึงต้องเป็นฝ่ายชวนอีกคนคุย




            "ดูคุณมีเรื่องให้คิดนะครับ" ฟ้าเปิดประเด็นขึ้น



            "นิดหน่อยครับ...เออจริงสิ ผมไม่เคยถามอะไรเกี่ยวกับตัวคุณเลยนี่ ไม่แปลกใช่มั้ยถ้าผมจะถาม" ฟ้าเลิกคิ้วทำหน้างุนงงเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า




            "คุณมีพี่น้องด้วยเหรอ?" ฟ้าชะงักไปทันทีกับคำถามของโนอาร์ เขารู้ว่าโนอาร์เจอหมอกแล้วและหมอกก็ยังติดเรื่องที่ต้องเล่าให้เขาฟังเอาไว้ อยู่ๆถามแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ ฟ้าเริ่มนั่งไม่ติด




            "เอ่อ...จะว่ายังไงดีล่ะครับ น้องชายต่างแม่น่ะครับ" ฟ้าตอบสั้นๆ พยายามไม่เล่ารายละเอียด




            "ทำไมเหรอครับ?" ฟ้าถามกลับอย่างสงสัยทันที



            "เปล่าหรอกครับๆ แค่สงสัยว่าทำไมคุณหมอกที่เป็นตัวแทนของบริษัทคุณถึงมาอยู่ที่บ้านคุณได้" ฟ้าชะงักทันทีกับคำตอบของโนอาร์ หมอกเป็นตัวแทนของบริษัทงั้นเหรอ? งั้นทั้งคู่จะต้องได้เจอกันบ่อย โนอาร์จะจำหมอกได้มั้ย? หรือหมอกจะหลุดอะไรไปหรือเปล่า? ให้ตายสิ...ตอนนี้เขารู้สึกร้อนรนไปหมด! โนอาร์มองท่าทางและสีหน้าของฟ้านิ่งๆ โดยที่พอจะดูออกว่าอีกคนกำลังกระวนกระวายอะไรบางอย่าง มันต้องมีอะไรแน่ๆ ซึ่งเขาจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ให้คาใจต่อไป มือหนากดโทรศัพท์ส่งข้อความหาเซนทันที



          ‘สืบเรื่องคุณฟ้าให้ที’...ทางด้านของเซนพอได้ข้อความจากโนอาร์ก็ชะงักไปทันที เขารู้ว่าผู้เป็นนายของเขาพอจะดูออกว่าคุณฟ้าที่อยู่ที่ฮ่องกงกับคุณฟ้าที่อยู่ที่ไทยต่างกัน แต่แค่ยังไม่มั่นใจเท่านั้น เซนกำโทรศัพท์ในมือแน่นด้วยความตึงเครียดไม่รู้เขาเองควรจะทำยังไง จะเลือกความถูกต้องหรือจะเลือกคนที่รัก ตาคมเหลือบไปเห็นกล่องเนคไทที่อีกคนซื้อให้พร้อมกับหัวใจกระตุกขึ้นมา ขอโทษนะฟ้า...แต่ผมไม่อยากปล่อยให้มาคาราคาซังแบบนี้ต่อไปอีกแล้ว...ขณะที่ประชุมเซนรู้สึกว่าโนอาร์มองมาที่เขาบ่อยมาก เขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ในใจก็อดประหม่าขึ้นมาไม่ได้เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะบอกความจริงกับผู้เป็นนาย หลังจากที่เลิกประชุมเซนทำท่าจะเดินเข้าไปหาโนอาร์ที่ห้องประชุมแต่โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นก่อน ตาคมมองรายชื่อที่โทรเข้ามานิ่งๆก่อนจะกดรับ




            ("ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย?")...ฟ้านั่งรออีกคนที่เขาเป็นฝ่ายโทรนัดด้วยความรู้สึกหน่วงๆในใจ หลายวันที่ไม่ได้เจอกันมันทำให้ฟ้าตัดสินใจได้ว่าเขาควรจะทำอะไรบางอย่าง ทำให้เรื่องระหว่างเขากับเซนไม่เป็นแบบนี้




            "คุณมีธุระอะไรกับผม?" เซนถามขึ้นพร้อมกับนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับฟ้า



            "คือฉัน...ฉัน..." ฟ้าทำท่าครุ่นคิดเพราะสิ่งที่เขาเตรียมมา เขาคิดสะระตะมาตลอดหลายวันและคิดว่ามันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องนี้แล้ว เซนเมื่อเห็นอีกคนนิ่งไปก็คิดได้ว่าเขาเองก็ควรจะบอกอะไรกับอีกคนเช่นเดียวกัน สำหรับเขามันเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เขาไม่อยากทำความผิดไปมากกว่านี้อีกแล้ว




            "ผมจะบอกความจริงกับคุณโนอาร์"



            "ฉันจะบอกความจริงกับโนอาร์"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องราวใกล้ละๆ อย่าพึ่งเบื่อกันก่อนนะ 55555 จะพยายามอัพบ่อยๆเน้ออออ

___จางบิวตี้___

[iceman555]

 

[Wut_Sv]

ใกล้ละ

[AiiSoul]

ถ้าพีะเอกรู้ความจริงขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี่ย นางเอกจะโดนอะไรไหม

[คนคิ้วท์คิ้วท์]

เบื่อฟ้า รำคาญ นางดูนิสัยเสียเหมือนแม่ ได้แม่มาจริงๆ
เราไม่ชอบอ่ะ เราชอบเซนนะ แต่เราไม่ชอบฟ้า อึดอัดใจตัวเอง5555555555555

[Jang_B2UTY]

Poor Boy 16

 

            "ผมรู้...แต่ผมหักห้ามตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ" สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาอีกครั้ง ลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากบางพร้อมกับเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงแต่ทว่าอ่อนโยน หมอกครางเบาๆในลำคอพร้อมกับจูบตอบอีกคนเช่นกัน ริมฝีปากหนาค่อยๆถอนจูบจากอีกคนก่อนจะเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาว สูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของอีกคนก่อนจะเลื่อนลงมาที่ยอดอกสีชมพูที่ชูชันล่อตาล่อใจ




            "อ๊ะ" หมอกสะดุ้งทันทีที่ลิ้นหนาแตะเข้าที่ยอดอกของเขา



            "อื้ออ" หมอกร้องครางออกมาด้วยความเสียดเสียวเมื่ออีกคนเลียวนรอบอกตั้งแต่รอบฐานยันยอดอก หมอกจิกมือลงกับผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความเสียว ยิ่งปากหนาค่อยๆพรมจูบตามหน้าท้องของเขาก็ยิ่งรู้สึกวูบวาบไปหมด




            "ยกขาหน่อย" โนอาร์ว่าก่อนจะขบเม้มตาซอกขาอ่อนของอีกคนจนเกิดรอยแดงจางๆ หมอกหอมหวานไปทั้วตัว ไม่ว่าจะส่วนไหนก็น่าสัมผัสจนเขาอยากจะตีตราจองคนๆนี้เอาไว้เป็นของเขาคนเดียว หมอก...เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น




            "อ๊ะ" หมอกสะดุ้งอีกครั้งเมื่ออีกคนสอดนิ้วเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง ความรู้สึกไม่คุ้นชินทำให้หมอกเกร็งตัว




            "อย่าเกร็งนะ" โนอาร์ว่าพร้อมมองหมอกด้วยสายตาอ่อนโยน หมอกพยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆผ่อนคลายลงทำให้โนอาร์สามารถขยับนิ้วได้ จากหนึ่งนิ้วก็เป็นสองนิ้วสามนิ้วตามลำดับ เมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกคนพร้อมแล้วโนอาร์ก็ถินนิ้วออกก่อนจะหยิบถุงยางอนามัยมาสวมเพราะเขาไม่อยากทำให้อีกคนไม่สบายตัวอีกทั้งยังหยิบเจลมาทาที่ช่องทางของอีกคน




            "ผมจะทำเบาๆนะ" โนอาร์มองกับหมอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง มือหนาจับเข้ากับมือบางก่อนจะค่อยๆกดแก่นกายลงไป




            "อื้อ...จะ...เจ็บ" หมอกว่าเสียงเครือพร้อมกับเกร็งตัว เนื่องจากรู้สึกเจ็บและคับแน่นไปหมด โนอาร์ชะงักก่อนจะโน้มตัวลงไปมอบจูบหวานๆให้กับอีกคนเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย หมอกค่อยๆผ่อนคลายลงทำให้โนอาร์สามารถสอดใส่เข้าไปจนมิด




            "อื้อออ" หมอกครางในลำคอเมื่อส่วนปลายของอีกคนสัมผัสเข้ากับจุดเสียวภายใน




            "ขยับล่ะนะ" โนอาร์ว่าหลังจากที่ถอนจูบ สะโพกสอบค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัวก่อนจะเปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้นจนหมอกแอ่นสะโพกตามแทบไม่ทัน




            "อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊ะ..." เสียงหวานครางไม่ขาดปากเพราะความเสียดเสียว มือบางจิกเล็บเข้าที่ไหล่หนาเพื่อระบายความเสียวอย่างห้ามไม่อยู่




            "อื้มมม" โนอาร์เองก็ครางในลำคอด้วยความเสียดเสียวไม่แพ้กัน สะโพกสอบขยับรัวและแรงขึ้นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน หมอกแอ่นสะโพกรับอีกคนจนตัวงอ




            "จะ...อื้อ...แล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า!!" ว่าแล้วหมอกก็ปลดปล่อยออกมาก่อนที่โนอาร์จะปลดปล่อยออกมาเช่นเดียวกัน...หมอกหลับไปแล้วแต่โนอาร์ยังคงนั่งอยู่บนเตียง เขาสร่างเมาแล้วและเขาก็รู้ตัวว่าเมื่อกี้เขาทำอะไรลงไป เขารักหมอกใช่มั้ย? เขาพยายามถามใจตัวเองดูหลายครั้ง เขาชอบมองหาอีกคน อยากพูดคุยกับอีกคนแม้ว่าอีกคนจะพยายามหลบหน้าเขาก็ตาม เขาหึง เขาไม่พอใจเวลาที่อัศวินใกล้หมอกเหตุผลมากมายขนาดนี้เขาคงไม่สามารถปฏิเสธหัวใจตัสเองได้อีกแล้วสินะ มันก็ใช่ว่าเขาเคยรักแต่ทำไมความรู้สึกนั้นมันถึงได้กลับมาอย่างรวดเร็วราวกับว่ามันไม่เคยจางหายไป แล้วฟ้าล่ะ?...เขามั่นใจว่าตลอดเวลาที่อยู่ฮ่องกงเขารักฟ้าแต่พอตอนนี้...




            "เฮ้อ" โนอาร์ถอนหายใจออกมาอย่างเครียดๆก่อนจะมองไปที่ร่างบางที่เข้าสู่นิทราแล้ว มือหนาเกลี่ยปอยผมบริเวณหน้าผากของอีกคนเบาๆก่อนจะโน้มตัวลงไปจุ๊บที่หน้าผากขาว




            "ฝันดีนะ"...โนอาร์ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบว่าคนข้างกายยังคงหลับอยู่แสงแดดที่สาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาเบาๆกระทบเข้ากับใบหน้าขาวทำให้หมอกดูขาวใสยิ่งไปกว่าเดิม โนอาร์ยกยิ้มกับภาพสวยงามตรงหน้าก่อนจะใช้มือเกลี่ยใบหน้าของอีกคนอีกครั้ง ไล่ตั้งแต่คิ้ว ดวงตา จมูกและริมฝีปาก




            "นี่มัน..." โนอาร์ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น ว่าแล้วร่างสูงก็ค่อยๆหลับตาแล้วเกลี่ยที่ใบหน้าหวานอีกครั้งโดนไล่ตั้งแต่คิ้ว ดวงตา จมูกและริมฝีปากตามลำดับ




            "ไม่จริง..." โนอาร์ลืมตาจึ้นพร้อมมองคนที่นอนหลับอยู่ด้วยความตกใจ ฟ้าไม่สิหมอก หมอกคือคนที่อยู่กับเขาที่ฮ่องกง! เขาจำได้ ประสาทสัทผัสเขาบอกมา เขาจำได้! คิ้วแบบนี้ ดวงตาแบบนี้ จมูกแบบนี้และริมฝีปากแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมอยู่ๆหมอกกับฟ้าถึงได้สลับตัวกันและทำไม...ทำไมคนตรงหน้าถึงได้ใจร้ายทำหมางเมินเขาทั้งๆที่เรา...รักกัน…...หมอกค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกปวดสะโพก ร่างกายเขาไม่ได้เปลือยเปล่าเพราะอีกคนใส่เสื้อผ้าให้เขาแล้ว เขารู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเพราะเขาเองก็เผลอไผลไปกับอีกคน หมอกรู้ว่ามันผิดมาก เขากำลังทำบาปแต่เขาก็ไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกของตัวเองได้ เขารักโนอาร์ ไม่ว่าจะพยายามตัดใจแค่ไหนเขาก็ยังคงรักอีกคน





            "ตื่นแล้วเหรอ? หิวมั้ย?" โนอาร์ว่าพร้อมกับเดินเข้ามาหาอีกคน



            "ครับ...เอ่อ...ผมว่าผมจะกลับแล้ว" หมอกว่าพร้อมทำท่าจะลุกขึ้นแต่เพราะความเจ็บเสียดทางด้านหลังทำให้ร่างบางเซไปดีที่โนอาร์มารับไว้ทันไม่งั้นเขาคงล้มไปกองกับพื้นแน่ๆ





            "ดื้อ" โนอาร์ว่าออกมา หมอกหันขวับไปหมอกอีกคนทันที



            "ผมเปล่านะ" หมอกเถียงกลับ



            "ถ้าไม่ดื้อคุณก็ควรกินอะไรก่อน นี่จะเที่ยงอยู่แล้ว"



            "แต่..."



            "ไม่มีแต่ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปที่ห้องน้ำ พอจัดการตัวเองเสร็จค่อยไปกินข้าว"โนอาร์ว่าอย่างเผด็จการก่อนจะรวบตัวหมอกอุ้มท่าเจ้าสาวสร้างความตกใจให้หมอกไม่น้อย



            "คุณโนอาร์!" หมอกร้องเสียงหลง



            "คุณเดินไม่ไหวหรอกให้ผมอุ้มละกัน" โนอาร์ว่ายิ้มๆก่อนจะเดินพาอีกคนไปที่ห้องน้ำทันที...หลังจากที่ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จร่างสูงก็พาหมอกมายังโต๊ะอาหารหมอกมองข้าวต้มกุ้งหน้าตาน่ากินนิดๆ กลิ่นหอมของมันช่างเรียกน้ำย่อยในกระเพาะของเขาได้เป็นอย่างดีตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะกลับเลยกลับกลายเป็นว่าไม่สามารถปฏิเสธอาหารตรงหน้าได้





            "กินสิ" หมอกพยักหน้ารับก่อนจะลงมีกินอาหารตรงหน้า



            "อ๊ะ" หมอกสะดุ้งทันทีที่มือหนาแตะเข้าที่มุมปากของเขา



            "กินเป็นเด็กเลย" โนอาร์ว่ายิ้มๆพร้อมกับเช็ดเม็ดข้าวที่มุมปากบางออก หมอกมองหน้าอีกคนด้วยหัวใจเต้นรัว เต้นรัวด้วยความสุขผสมกับเต้นหน่วงๆด้วยความทุกข์ นี่เขากำลังทำอะไรอยู่...เขากำลังมีความสุขกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่แต่งงานของพี่ชายงั้นเหรอ? แค่เมื่อคืนเขายังบาปอย่างไม่รู้จะบาปยังไงแล้ว



            "ทำไมกินนิดเดียว" โนอาร์ถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนวางช้อน



            "ผมว่า...ผมควรกลับได้แล้ว" หมอกว่าเสียงเรียบพร้อมลุกขึ้นทำท่าจะเดินไปที่ประตู



พรึ่บ


มือหนาคว้าข้อมือบางไว้



            "ไม่...เราต้องคุยกันก่อน" โนอาร์ว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง หมอกหันมามองหน้าอีกคนด้วยนัยน์ตาสั่นระริก



            "เราไม่มีอะไรต้องคุยกันหรอกครับ ส่วนเรื่องเมื่อคืน..." หมอกเว้นวรรคก่อนจะเงยหน้ามองหน้าโนอาร์อย่างจริงจัง



            "...ถือเสียว่าฝันไปนะครับ" โนอาร์กำมืออีกคนแน่นด้วยความไม่พอใจกับสิ่งอีกคนพูดออกมา



            "รู้ตัวมั้ยว่านายพูดอะไรออกมา!" สรรพนามที่เปลี่ยนไป น้ำเสียงที่แข็งกร้าวให้หมอกเจ็บหน่วงที่หัวใจไม่น้อยแต่ทำยังไงได้ ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว เขาหักห้ามใจ เขาต้องเป็นฝ่ายจากไป



            "ผมรู้ครับ...เรื่องเมื่อคืนมันผิดมาก ผมไม่อยากบาปไปมากกว่านี้แล้ว" หมอกสบตาอีกคนด้วยความเว้าวอน มือบางค่อยๆแกะมือหนาออกก่อนจะหันหลังทำท่าเดินไปที่ประตู



พรึ่บ


ร่างสูงกอดเข้าที่ด้านหลังอีกคนทันที



            "ไม่...ฉันไม่ให้นายไป" โนอาร์ว่าอย่างเอาแต่ใจ หมอกน้ำตาคลอ



            "ได้โปรด...ปล่อยผมไป" หมอกว่าเสียงเครือ น้ำใสๆจากดวงตากลมโตไหลลงมากระทบหลังมือของโนอาร์

 

           "ไม่มีทาง...นายเป็นเมียของฉัน ต่อให้นรกฉันก็ไม่มีทางปล่อยนายไป" โนยังคงยืนยันคำเดิมแล้วกอดอีกคนแน่นกว่าเดิม หมอกร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ เขาควรทำยังไงดี ควรกอดอีกคนตอบหรือควรผลักไสอีกคนไป แต่ไม่ว่าจะทางไหนเขาก็เจ็บปวดไม่ต่าง



            "ฮึก...อย่าทำแบบนี้เลยครับ ฮึก...คุณรักพี่ฟ้า ฮึก คุณไม่ได้รักผม"



            "ฉันรักนาย ไม่ว่าจะเป็นนายที่อยู่ตรงนี้หรือนายคนที่อยู่ที่ฮ่องกง" หมอกไปทันทีกับคำพูดของอีก



            "ฮึก...คุณ..." โนอาร์ปล่อยแขนจากเอวบางก่อนจะจับอีกคนให้หันมาหน้า ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยน้ำตาทำให้โนอาร์หัวใจกระตุก มือหนายกขึ้นมาน้ำตาบนใบหน้าอีกคนอย่างแผ่วเบาด้วยความอ่อนโยน



            "ฉันรู้ความจริงทุกอย่างแล้ว นายมันใจร้าย...ใจร้ายที่โกหกฉัน" โนอาร์ว่าพร้อมมองอีกคนอย่างตัดพ้อ หมอกร้องไห้ลงมาอีกครั้งด้วยความรู้สึกผิด เขาไม่ได้อยากทำแบบนั้น ไม่เคยอยากทำเลยสักนิด



            "ฮึก...ผม...ผม..."



            "ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแค่ฟังฉัน..." โนอาร์ว่าพร้อมเชยคางอีกคนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา



            "...ฉันรักนาย และนายก็รักฉัน จำไว้" หมอกพยักหน้ารับก่อนจะโผกอดอีกคนทันที



            "ฮึก ผมรักคุณ ฮึก แม้ว่าผมจะพยายามตัดใจจากคุณแค่ไหน ผมก็ยังรักคุณฮึก" โนอาร์ยกยิ้มพร้อมกับลูบหัวอีกคนเบาๆ



            "ขอสั่งอย่างเผด็จการเลยว่า...ห้ามตัดใจจากผมอีกรู้มั้ย?" โนอาร์ว่าเสียงทุ้มพร้อมกับใช้สรรพนามเดิมอีกครั้ง



            "ครับ ฮึก ต่อให้ไม่สั่ง ฮึก ก็ไม่ทำแล้ว ฮึก" โนอาร์ยิ้มอีกครั้ง หัวใจพองโตจนคับอก ร่างสูงค่อยผละร่างบางออกก่อนจะมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง



            "ส่วนเรื่องที่ผมรู้แล้ว ผมจะทำเงียบไปก่อน..." หมอกทำหน้างุนงงทันทีกับคำพูดของอีกคน



            "...ผมอยากจะรู้ว่าแม่เลี้ยงของคุณจะทำยังไงต่อไป" หมอกทำหน้าเครียดๆทันทีเพราะเป็นห่วงกลัวว่าอีกคนจะทำร้ายครอบครัวของเขา แม้ว่าพวกเขาจะเป็นฝ่ายผิดที่ไปโกหกอีกฝ่ายก็ตาม

 

           "หน้าเครียดเชียว...ผมไม่ได้จะทำอะไรหรอก...ผมแค่อยากรู้ว่าแม่เลี้ยงของคุณต้องการอะไรกันแน่ ผมว่าไม่ใช่แค่ช่วยเหลือบริษัทของพ่อคุณแน่นอน" ใช่...โนอาร์สังเกตมาสักพักและให้คนตามสืบแม่เลี้ยงของหมอกอยู่ หญิงสาวเหมือนกำลังมีความลับอะไรปิดบังไว้และความลับที่ว่าเกี่ยวกับ...ต้าตง ศัตรูอันดับหนึ่งของตระกูลเขา!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ดราม่ากำลังจะจากไปแล้วหรือเปล่า? 555555 ใกล้จะจบแล้วยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

โนอาห์น่าจะบอกเรื่องเมื่อ 5 ปีก่อนด้วยนะ

[iceman555]

 

[wwss2220]

ลุ้นๆๆจนตัวโก่งเลย...พระเอกรู้แว้ววว...ยังไงต่อละ....รักคนแต่งมาลงไวๆนะคะ

[Jang_B2UTY]

Poor Boy 7

( Zen x Fah )

 

หลังจากที่ออกไปพบเซนฟ้าก็กลับบ้านทันที เซนยังคงมีท่าทางเฉยชากับเขา แม้ว่าเขาจะบอกกับอีกคนแล้วว่าเขาจะเป็นฝ่ายบอกเอง ถ้าเรื่องนี้จะมีคนผิด เขาอยากเป็นคนที่รับความผิดนั้นเพียงแค่คนเดียว



        "แม่!" ฟ้าร้องเสียงหลงทันทีที่เห็นผู้เป็นแม่โดนผู้ชายชุดดำตัวใหญ่จับตัวไว้ก่อนจะถูกตบอย่างแรงจนเลือดกลบปาก



        "ฟะ...ฟ้า"



        "อย่าคิดที่จะเบี้ยวนายอีก เพราะต่อไปกูจะไม่ได้แค่ตบแต่กู..." ทั้งฟ้าและผู้เป็นแม่เบิกตากว้างทันทีที่เห็นกระบอกปืนที่จ่อเข้าที่หน้าท้องของแม่



        "...จะจัดการมึงด้วยไอ้นี่" พูดจบชายชุดดำก็เดินออกไปทันที ฟ้าวิ่งเข้าไปดูแม่พร้อมกับร้องไห้ออกมา



        "ฮึก มันเรื่องอะไรกันครับแม่" ผู้เป็นแม่มองหน้าลูกชายอย่างกระอักกระอ่วนความลับที่เธอปิดบังมากำลังจะต้องถูกเปิดเผยแล้วสินะ...



        "สิบล้าน!!" ฟ้าเบิกตากว้างทันทีหลังตากที่ผู้เป็นแม่เล่าถึงสาเหตุที่ถูกทำร้ายให้ฟัง แม่ของเขาติดการพนันอย่างหนักจนเป็นหนี้ของมาเฟียฮ่องกงเจ้าของบ่อนสิบล้าน ซึ่งนี่เป็นสาเหตุที่แม่พยานามทำทุกวิถีทางให้เขาได้แต่งงานกับโนอาร์ เพราะไม่ใช่แค่เรื่องบริษัทของพ่อแต่เป็นเรื่องของเงินใช้นี้อีกด้วย



        "แม่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ฟ้าต้องช่วยแม่นะๆ ไม่งั้นมันฆ่าแม่แน่" ผู้เป็นแม่ว่าด้วยความหวาดกลัว ตัวสั่นเทาไปหมด ฟ้ามองหน้าแม่ด้วยนัยน์ตาสั่นระริก ทั้งๆที่เขาตั้งใจจะเปิดเผยความจริงกับโนอาร์แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่สามารถได้ เขาเหมือนคนน้ำท่วมปาก กลืนไม่เข้าคายไม่ออก



        "ฟ้า..."



        "แม่มีแผนฟ้าๆ แผนที่จะเร่งรัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด ฟ้าต้องทำตามที่แม่บอกนะๆ เพื่อแม่นะฟ้า เพื่อแม่" ผู้เป็นแม่จับมือฟ้าแน่นพร้อมเขย่าไปมา ฟ้ามองหน้าแม่ก่อนจะพยักหน้ารับ



        "ดีมากลูกชายของแม่ แม่รักฟ้าที่สุด" ผู้เป็นแม่ว่าก่อนจะดึงฟ้าเข้าไปกอด ฟ้าน้ำตาไหลลงมาอีกครั้งพร้อมกับขอโทษใครบางคนในใจ...ขอโทษนะเซน ขอโทษจริงๆ...ทางด้านของเซนหลังจากที่แยกกับฟ้าก็กลับมาบริษัทและก็พบว่าโนอาร์เรียกพบเขา เซนเดินเข้าไปในห้องผู้เป็นนายทันทีก็พบว่าโนอาร์กำลังรอเขาอยู่



        "นายน้อยมีอะไรหรือเปล่าครับ?" เซนถามขึ้น



        "มึงรู้ใช่มั้ยเซนว่ากูรู้จักมึงดีแค่ไหน" เซนชะงักไปนิดกับคำถามของผู้เป็นนาย



        "ครับ ผมรู้ดีครับ"



        "ถ้ามึงมีเรื่องอะไรที่ปิดบังกูไว้ กูขอให้พูดออกมา เพราะถ้ากูรู้ด้วยตัวเองมึงจะรู้ใช่มั้ยว่ามึงจะโดนอะไร?" เซนนิ่งไปทันทีกับคำพูดของผู้เป็นนาย เมื่อกี้ที่ไปพบฟ้าฟ้าเป็นคนตกลงกับเขาว่าจะเป็นฝ่ายบอกโนอาร์ถึงความจริงทั้งหมดเอง



        "ผม..."



        "กูมีอะไรกับหมอก" โนอาร์พูดขึ้น เซนเงยหน้ามองผู้เป็นนายอย่างตกใจทันที



        "นายหมายถึง..."



        "และกูก็คือรู้ว่าเขาคือฟ้าคนที่ดูแลกูที่ฮ่องกง" เซนนิ่งงันไปทันทีเหมือนกับโดนไม้หน้าสามฟาดแรงๆที่หัว หมายความว่า...นายน้อยรู้ความจริงแล้วงั้นเหรอ? ตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไหร่กัน!



        "กูไม่ถามว่ามึงรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่สิ่งที่กูอยากรู้คือ..." โนอาร์เว้นวรรค  ก่อนจะมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง



        "...มึงเป็นอะไรกับฟ้า" เซนยืนนิ่งไปทันทีกับคำถามที่ถูกถามขึ้น ในหัวของเขากำลังสับสนไปหมดว่าควรตอบอย่างไรดี



        "ผม..."



        "คงไม่ใช่แค่คนรู้จักกันเฉยๆสินะ" โนอาร์ยังคงไล่ต้อนต่อ



        "ครับ...ผมกับคุณฟ้าเรามีความสัมพันธ์กัน" เซนตอบพร้อมมองหน้าโนอาร์อย่างจริงจัง เขารู้ว่าความผิดของเขามันหนักหนามากแต่เขาก็พร้อมที่จะยอมรับมันเขาเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่หนีความจริง



        "หึๆ ดี! ยอมรับง่ายๆก็ดี" โนอาร์ยกยิ้มมุมปาก เซนทำหน้างุนงงกับท่าทางของผู้เป็นนาย



        "ทำไมนาย..."



        "กูจะทำอะไรได้ในเมื่อมึงรักกับฟ้าและกูเองก็ไม่ได้รักฟ้า แต่มึงยังมีความผิดที่ปิดบังเรื่องหมอกกีบกูอยู่นะอย่าลืม" เซนรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องราวมันจะจบลงอย่างง่ายดายขนาดนี้ บางทีความจริงมันก็คือสิ่งไม่ตาย หากเรากล้าที่จะเผชิญมันบางทีทันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด



        "ครับ นายจะลงโทษยังไงผมก็ได้ ผมยอมรับ"



        "อีกเรื่อง...มึงอย่าพึ่งบอกเรื่องนี้กับฟ้า" เซนทำหน้าสงสัยทันที



        "ทำไมครับนาย?"



        "กูกำลังสงสัยว่าแม่ของฟ้ามีความสัมพันธ์กับไอ้ต้าตง เพราะกูไม่คิดว่าที่ฟ้าต้องแต่งงานกับกูเป็นแค่เรื่องการลงทุนเท่านั้น"...วันนี้โนอาร์ได้รับคำเชิญจากฟ้าให้มากินข้าวเย็นที่บ้านของอีกคน โนอาร์ตอบรับอย่างไม่ต้องคิดเพราะเขาเองก็ต้องการที่จะเข้าไปในบ้านของอีกคนอยู่แล้ว เขาต้องรู้ให้ได้ว่าแม่ของฟ้ามีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไรกับต้าตง...ทางด้านของฟ้า วันนี้เขาต้องดำเนินตามแผนการของแม่ก็คือจับโนอาร์ให้อยู่หมัด ฟ้ารู้สึกไม่ดีไม่น้อยที่ต้องทำแบบนี้ เขาไม่ได้รักอีกคนและเขาก็พอจะรู้ว่าอีกคนเองก็ไม่ได้รักเขา อาจจะรักฟ้า...แต่เป็นฟ้าคนที่ดูแลตอนที่อยู่ฮ่องกงต่างหาก แต่เพื่อแม่ เพื่อชีวิตของแม่ยังไงเขาก็ต้องทำ



          “วันนี้บ้านเรามีงานอะไรเหรอครับ ผมเห็นป้าแม่บ้านเตรียมอาหารเยอะเลย”หมอกที่พึ่งกลับมาจากบริษัทถามฟ้าขึ้น ฟ้าหันไปมองหมอกนิดๆก่อนจะตอบออกมาเสียงเรียบ



          “คุณโนอาร์” หมอกชะงักไปทันทีที่ได้ยินชื่ออีกคน



          “แล้วแกคงจะรู้หน้าที่ตัวเองนะว่าไม่ต้องเสนอหน้าลงมา” ฟ้าออกคำสั่ง หมอกพยักหน้ารับก่อนจะเดินขึ้นห้องไป...โนอาร์มาถึงบ้านฟ้าในตอนหกโทงเย็น ฟ้าออกไปต้นรับอีกคนหน้าบ้านพร้อมกับผู้เป็นแม่ ซึ่งวันนี้ผู้เป็นประมุขของบ้านไม่อยู่เนื่องจากมีประชุมด่วนทำให้อาหารมื้อเย็นมีผู้ร่วมโต๊ะเพียงสามคนเท่านั้น



          “ดิฉันดีใจมากเลยนะคะที่คุณโนอาร์ให้เกียรติมาทานอาหารที่บ้านของเรา” แม่ของฟ้าจีบปากจีบคอพูดขึ้น



          “ด้วยความยินดีครับ” โนอาร์ตอบยิ้มๆ   



          “เออจริงสิ แม่ให้ป้าแม่บ้านทำของหวานให้คุณโนอาร์ด้วย ฟ้าเข้าไปเอามาสิลูก” ผู้เป็นแม่พยักเพยิดหน้าให้ลูกชาย ฟ้าลุกออกจากเก้าอี้ไปก่อนจะเดินเข้าไปในครัวที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ ร่างบางมองซ้ายมองขวาก่อนจะหยิบซองยาในกระเป๋ากางเกงมาใส่ลงในถ้วยขนมหวานของอีกคน ยาที่ว่าก็คือยานอนหลับ ใช่แล้วล่ะ...แผนการของแม่ของเขาคือจัดฉากให้ดูเหมือนเขากับอีกคนมีอะไรกัน เพื่อจะเร่งงานแต่งงานให้เร็วขึ้น เขารู้ว่ามันเป็นแผนที่สิ้นคิดมากแต่ทำไงได้ตอนนี้เขากับแม่เหมือนหมาจนตรอก ไม่สามารถหาหนทางได้ดีไปกว่านี้แล้ว



          “เดี๋ยวฟ้าคุยกับคุณโนอาร์ไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่ขอตัวก่อน” ฟ้ามองผู้เป็นแม่อย่างงุนงงนิดๆเพราะสีหน้าของผู้เป็นแม่ดูแปลกไป



          “ทานสิครับ อร่อยนะครับ” ฟ้าว่าพร้อมเลื่อนถ้วยขนมหวานไปตรงหน้าโนอาร์โนอาร์พยักหน้ารับก่อนจะตักขนมหวานเข้าปาก ฟ้าเองก็กินเช่นกันเพื่อไม่ให้ดูมีพิรุธ



          “จริงสิ ผมว่าผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเหมือนกัน” ฟ้าชะงักไปทันทีพร้อมมองหน้าโนอาร์



          “เรื่องอะไรเหรอครับ?”



          “เรื่องของคุณ...กับเซน”



เคร้ง



ฟ้าปล่อยช้อนหลุดมือทันทีก่อนจะมองหน้าโนอาร์ด้วยความตกใจ หมายความว่ายังไงหรือว่าเซนบอกกับคุณโนอาร์ไปแล้ว ฟ้าหน้าซีดมือสั่นไปหมดไม่กล้าแม้แต่จะเงยขึ้นไปมองหน้าโนอาร์



          “ผมจะไม่ถือโทษโกรธคุณเรื่องนี้ถ้าคุณยอมบอกมาว่า...” โนอาร์ชะงักไปนิดหนึ่งเพราะรู้สึกปวดหัวขึ้นมาแปลกๆ ฟ้ามองท่าทางของอีกคนก็พอจะรู้ว่ายาที่เขาใส่ไปเริ่มออกฤทธิ์แล้ว โนอาร์สะบัดหัวไปมาก่อนจะมองหน้าฟ้าอีกครั้ง

 

         “...ถ้าคุณยอมบอกว่า...” โนอาร์รู้สึกปวดหัวมากจนต้องยกมือขึ้นมาจับ ร่างสูงพยายามสะบัดหัวไปมาก่อนที่ภาพทั้งหมดจะดับลง



          “คุณโนอาร์...คุณโนอาร์” ฟ้าสะกิดพร้อมพยายามเรียกอีกคนแต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนองใดๆจากร่างสูง



          “หลับไปแล้วใช่มั้ย? งั้นตามแผนเลย” ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาอีกครั้ง ฟ้าพยักหน้ารับก่อนจะช่วยผู้เป็นแม่พยุงร่างสูงไปยังห้องนอนของตัวเอง...พอมาถึงห้องนอนฟ้ากับผู้เป็นแม่ก็ช่วยกันถอดเสื้อผ้าโนอาร์ออก  ก่อนที่ฟ้าเองจะถอดเสื้อผ้าแล้วไปนอนข้างๆอีกคนเช่นกัน



          “อีกสักพักพ่อคงจะกลับมา ฟ้าทำตามแผนเลยนะ ฟ้าต้องทำว่าฟ้ากับโนอาร์ตั้งใจจะมีอะไรกัน เข้าใจมั้ย?” ผู้เป็นแม่ออกคำสั่งเสียงแข็ง



          “แม่ครับ...ทำแบบนี้มัน...”



          “แม่ถอยหลังไม่ได้อีกแล้วนะฟ้า ไม่งั้นแม่ต้องตายแน่ๆ ฟ้าเข้าใจแม่ใช่มั้ย” ฟ้าพยักหน้ารับ



          “งั้นแม่ออกไปก่อนนะ” พูดจบผู้เป็นแม่ก็ออกไปทันที ฟ้ามองคนข้างกายด้วยความรู้สึกผิด เขาเองก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้แต่มันคือความจำเป็น เขาจำเป็นจริงๆ...ผู้เป็นประมุขของบ้านกลับมาถึงบ้านในตอนสองทุ่มก็เห็นผู้เป็นภรรยานั่งอยู่ที่ห้องรับแขก



          “คุณโนอาร์มาบ้านเราไม่ใช่เหรอ อยู่ไหนล่ะ?” ผู้เป็นสามีถามขึ้น



          “นั่นน่ะสิคะ ฉันก็ปล่อยให้เด็กๆได้พูดคุยกัน ลงมาอีกทีก็หายกันไปไหนแล้ว” ผู้เป็นภรรยาตอบด้วยสีหน้าประมาณว่าตัวเองไม่รู้จริงๆ



          “อ้าวหมอก เห็นพี่ฟ้ากับคุณโนอาร์มั้ยลูก?” หมอกที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้านชะงักไปทันทีกับคำถามของผู้เป็นพ่อ ปากบางกำลงัจะเอ่ยตอบว่าไม่เห็นแต่ตากลมพลันไปเห็นอะไรบางอย่างล่วงอยู่



          “นี่มัน...ผ้าเช็ดหน้าคุณโนอาร์นี่ครับ” หมอกพูดขึ้นก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของอีกคนที่ขั้นบันไดขึ้นมาทันที ผู้เป็นพ่อขมวดคิ้วทันทีก่อนจะรีบเดินขึ้นไปยังห้องนอนของฟ้าทันทีโดยมีผู้เป็นภรรยาตามไปด้วย หมอกเดินตามไปด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจ อย่าให้เป็นอย่างที่เขาคาดเดาเลยนะ



แอดดดดด



          “ทำอะไรกันน่ะ!” ผู้เป็นพ่อถามเสียงดังเมื่อเห็นว่าฟ้ากำลังโน้มตัวลงไปทำท่าจะจูบโนอาร์โดยที่ทั้งคู่เปล่าเปลือยอยู่บนเตียง



          “พ่อ...แม่”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

น้ำเน่าประดุจละครหลังข่าวมากค่า 555555 คงมีคนเดาเนื้อเรื่องกันออกนะคะ แต่อย่าคิดว่าจะจบแค่นี้ แม่ของฟ้ายังร้ายได้อีก!

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

น้ำเน่ามากกกกก

[wwss2220]

เพลียกับสองแม่ลูกสงสัยดูละครหลากสีเยอะเกินไป##เชิญรับยาช่อง 2 ค่ะ

[Jang_B2UTY]

Poor Boy 17

หมอกรู้สึกดีใจไม่น้อยที่โนอาร์บอกว่าจำเขาได้แต่ในความดีใจก็ยังมีความกังวลว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปในเมื่อพี่ฟ้าคือคนที่ต้องแต่งงานกับคุณโนอาร์ วันนี้หมอกมาทำงานตามปกติและเห็นว่าช่วงบ่ายต้องเข้าไปเอาแฟ้มงานที่บริษัทWeida  ตั้งแต่วันที่เขามีสัมพันธ์เกินเลยกับคุณโนอาร์เขาก็ไม่ได้เจออีกคนอีก นับๆดูแล้วก็เกือบสัปดาห์ มีเพียงข้อความชองอีกคนที่ส่งมาหาซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวไปแอบเอาเบอร์โทรเขามาจากไหน เอามาได้อย่างไร




            "อ้าวคุณหมอก" หมอกหันไปตามเสียงเรียกทันทีก็พบว่าเป็นอัศวินนั่นเองที่เรียกเขา เขาเองก็ไม่ได้เจออีกคนมาหลายวันเช่นเดียวกัน อัศวินเพียงแค่โทรมาถามสารทุกข์สุขดิบเขาไม่ถึงห้านาทีก็วางสายถือว่าเป็นปกติของคนรู้จักแม้ว่าหทอกจะพอดูออกว่าอีกคนไม่ได้คิดกับเขาแค่นั้น แต่เขาก็จะพยายามขีดเส้นแย่งให้ชัดเจน ไม่เป็นการให้ความหวังหรือตัดขาดเยื่อใยแบบตรงๆจนเสียเพื่อนดีๆคนหนึ่งไป




            "สวัสดีครับคุณวิน" หมอกยิ้มรับและทักทายกลับ



            "คิดอยู่แล้วว่าวันนี้คุณหมอกต้องมา เห็นฝ่ายบัญชีบอกว่าเตรียมเอกสารให้ทางคุณอยู่"




            "ใช่ครับ แค่แวะมาเอาเอกสารนิดหน่อยเท่านั้น"



            "เอ่อ...แล้วเย็นนี้..."



            "คุณหมอกคะ คุณโนอาร์ให้เข้าไปได้เลยค่ะ" ไม่ทันที่อัศวินจะพูดจบเลขาของโนอาน์ก็เดินเข้ามาหาหมอกแล้วพูดขึ้น หมอกพยักหน้าก่อนจะหันไปบอกลาอัศวิน




            "งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" อัศวินยิ้มรับพร้อมกับโค้งตัวให้อีกคนนิดๆแม้ในใจจะเสียดายไม่น้อยที่ไม่ทันได้ชวนอีกคนไปกินข้าวเย็นด้วยกัน...หมอกเดินเข้ามาในห้องทำงานของโนอาร์พร้อมกับกวาดสายตามองหาอีกคนแต่ก็พบกับความว่างเปล่าไหนเลขาบอกว่าอยู่ในห้องไงแล้ว...



พรึ่บ



            "อ๊ะ" หมอกสะดุ้งทันทีเมื่อถูกกอดจากด้านหลัง



            "คิดถึง" เสียงทุ้มที่คุ้นเคยกระซิบข้างหูบางทำเอาร่างบางใจสั่นระรัว ยิ่งจมูกโด่งพยายามซุกไซ้เบาๆที่ซอกคอขาวก็ยิ่งทำให้จั๊กจี้เข้าไปใหญ่




            "คุณโนอาร์...จะ...จะทำอะไรครับ"



            "คิดถึงไง ผมคิดถึงคุณ" โนอาร์ตอบก่อนจะจับหมอกให้หันหน้ามาประชันกันและไม่ทันที่หมอกจะพูดอะไรริมฝีปากหนาก็ประกบลงมา หมอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจแต่เพียงครู่เดียวก็หลับตาลงตอบรับจูบหวานๆของอีกคน



            "อื้อออ พอก่อนครับ" หมอกว่าพร้อมค่อยๆดันอีกคนออก โนอาร์ยอมผละออกอย่างเสียดายแม้ว่าจะอยากเชยชิมริมฝีปากหวานต่ออีกสักนิดก็ตาม แหงแหละ...เขาไม่ได้เจออีกคนตั้งหลายวันเพราะงานยุ่ง ยังคงคิดถึงร่างกายนุ่มๆ กลิ่นกายหอมๆที่เขาเคยกดกอดไว้ตลอดคืนอยู่ทุกวันและยิ่งพอรู้ว่าอีกคนคือใคร หัวใจเลยไม่ยุ่งยากที่จะรักอีกต่อไป




            "ผมมาเอาเอกสารนะครับ" หมอกว่าพร้อมส่งค้อนให้อีกคนไปหนึ่งทีที่อยู่ๆก็จู่โจมเขาแบบไม่ทันตั้งตัว




            "รีบกลับเหรอ?" โนอาร์ถามก่อนจะเดินมาที่โต๊ะทำงานของตัวเองโดยมีหมอกเดินตามมาด้วย




            "มีงานต้องเคลียร์ต่อน่ะครับ" หมอกพูดตามความจริง ถึงเขาจะเป็นผู้ดูแลโครงการที่ร่วมหุ้นกับบริษัท Weida แต่เขาเองก็ยังคงช่วยงานเอกสารของบริษัทอยู่




            "ไปกินข้าวกันมั้ย?" โนอาร์ชวนขึ้นพร้อมมองหน้าอีกคน



            "แต่..."



            "ทำไม?" โนอาร์ขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่หมอกทำท่าจะปฏิเสธ



            "อย่าพึ่งได้หรือเปล่าครับ...ผมหมายถึง...เรื่องของเรา" หมอกว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างเป็นกังวล อย่างที่บอกแม้ว่าเขาสองคนจะใจตรงกัน รักกันแต่ใช่ว่าเรื่องราวจะถึงตอนจบ คุณโนอาร์ยังอยู่ในฐานะคู่แต่งงานของพี่ฟ้าและคุณหญิงแม่ของพี่ฟ้าต้องไม่พอใจมากแน่ๆหากรู้เรื่องของเขากับคุณโนอาร์ แค่นี้เขาก็โดนเกลียดมากพอแล้ว เขาไม่อยากจะโดนเกลียดมากไปกว่านี้อีกแล้ว




            "ให้ตายสิ เมื่อไหร่มันจะจบ" โนอาร์สบถขึ้นมาเบาๆเพราะเขาเองก็ยังไม่สามารถสืบหาได้ว่าสาเหตุที่แม่ของฟ้าอยากให้เขาแต่งงานกับฟ้าคืออะไร ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับไอ้ต้าตงแน่ๆ




            "รอหน่อยนะ...ผมจะรีบให้มันจบให้เร็วที่สุด" โนอาร์พูดขึ้นพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง เขาเองก็พอรู้ว่าหมอกก็ลำบากใจเช่นกัน




            "ครับ...ผมจะรอ"...วันนี้โนอาร์ได้รับคำเชิญจากฟ้าให้มากินข้าวเย็นที่บ้านของอีกคน โนอาร์ตอบรับอย่างไม่ต้องคิดเพราะเขาเองก็ต้องการที่จะเข้าไปในบ้านของอีกคนอยู่แล้ว เขาต้องรู้ให้ได้ว่าแม่ของฟ้ามีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไรกับต้าตง ซึ่งต้องเข้าถ้ำเสือเท่านั้นเขาจึงจะได้ลูกเสือ!...ทางด้านของหมอกพอกลับมาถึงบ้านก็ต้องงุนงงเล็กน้อยเมื่อวันนี้พวกป้าแม่ครัวได้จัดทำอาหารชุดใหญ่ที่ปกติแล้วจะทำเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้นจึงถามฟ้าขึ้น



          “วันนี้บ้านเรามีงานอะไรเหรอครับ ผมเห็นป้าแม่บ้านเตรียมอาหารเยอะเลย”หมอกที่พึ่งกลับมาจากบริษัทถามฟ้าขึ้น ฟ้าหันไปมองหมอกนิดๆก่อนจะตอบออกมาเสียงเรียบ



            "คุณโนอาร์จะมากินข้าวที่นี่" หมอกชะงักไปทันทีที่ได้ยินชื่ออีกคน



         “และแกคงจะรู้หน้าที่ตัวเองนะว่าไม่ต้องเสนอหน้าลงมา” ฟ้าออกคำสั่ง หมอกพยักหน้ารับก่อนจะเดินขึ้นห้องไป...โนอาร์มาถึงบ้านฟ้าในตอนหกโทงเย็น ฟ้าออกไปต้อนรับอีกคนหน้าบ้านพร้อมกับผู้เป็นแม่ ซึ่งวันนี้ผู้เป็นประมุขของบ้านไม่อยู่เนื่องจากมีประชุมด่วนทำให้อาหารมื้อเย็นมีผู้ร่วมโต๊ะเพียงสามคนเท่านั้น



          “ดิฉันดีใจมากเลยนะคะที่คุณโนอาร์ให้เกียรติมาทานอาหารที่บ้านของเรา” แม่ของฟ้าจีบปากจีบคอพูดขึ้น



          “ด้วยความยินดีครับ” โนอาร์ตอบยิ้มๆแจ่เป็นเพียงรอยยิ้มที่ปากไม่ใช่ที่ดวงตา



          “เออจริงสิ แม่ให้ป้าแม่บ้านทำของหวานให้คุณโนอาร์ด้วย ฟ้าเข้าไปเอามาสิลูก”สิ้นคำสั่งผู้เป็นแม่ฟ้าก็ลุกออกจากโต๊ะไปในครัวทันที โนอาร์หันมามองผู้เป็นแม่ของฟ้านิดๆแล้วถามขึ้น



            "คุณหญิงคิดยังไงกับเรื่องของผมกับฟ้าครับ"



            "ดิฉันก็ต้องยินดีสิคะ ทั้งคู่รักกัน เหมาะสมกันอย่างกะกิ่งทองใบหยกขนาดนี้"แม่ของฟ้าจีบปากจีบคอพูด



            "รักงั้นเหรอครับ? นั่นสินะครับผมรักฟ้ามาก เพราะเขาดูแลผมอย่างดีที่ฮ่องกงทำให้ชีวิตของผมไม่จมอยู่กับความเจ็บปวด" โนอาร์ว่าพร้อมลอบสังเกตใบหน้าของแม่ของฟ้าที่ชะงักไปนิด



            "ฮ่ะๆๆ งั้นเหรอคะ? ดีจังเลยนะคะ"



            "ว่าแต่...คุณหญิงเองก็คุ้นเคยกับฮ่องกงดี รู้จักต้าตงมั้ยครับ? เบื้องหน้านักธุรกิจใหญ่ที่เบื้องหลังเป็นมาเฟียเลือดเย็นที่ฆ่าครอย่างกะผักกะปลา" แม่ของฟ้าหน้าซีดเผือดทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ โนอาร์สังเกตเห็นก็กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ น่าจะเดาได้ว่าแม่ของฟ้าต้องเป็นหนึ่งในลูกหนี้ของต้าตงแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่มีสีหน้าหวาดกลัวขนาดนี้



          “เดี๋ยวฟ้าคุยกับคุณโนอาร์ไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่ขอตัวก่อน” ไม่ทันที่ผู้เป็นแม่จะตอบฟ้าก็เดินมาพอดี ผู้เป็นแม่เลยหาข้ออ้างลุกออกไปทันที ฟ้ามองแม่อย่างงุนงงก่อนจะนั่งลง



          “ทานสิครับ อร่อยนะครับ” ฟ้าว่าพร้อมเลื่อนถ้วยขนมหวานไปตรงหน้าโนอาร์โนอาร์พยักหน้ารับก่อนจะตักขนมหวานเข้าปาก

 

         “จริงสิ ผมว่าผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเหมือนกัน” ฟ้าชะงักไปทันทีพร้อมมองหน้าโนอาร์



          “เรื่องอะไรเหรอครับ?”



          “เรื่องของคุณ...กับเซน”
 
เคร้ง
 
ฟ้าปล่อยช้อนหลุดมือทันทีก่อนจะมองหน้าโนอาร์ด้วยความตกใจ โนอาร์เองก็สบตาฟ้าเช่นกัน



          “ผมจะไม่ถือโทษโกรธคุณเรื่องนี้ถ้าคุณยอมบอกมาว่า...” โนอาร์ชะงักไปนิดหนึ่งเพราะรู้สึกปวดหัวขึ้นมาแปลกๆ



          “...ถ้าคุณยอมบอกว่า...” โนอาร์รู้สึกปวดหัวมากจนต้องยกมือขึ้นมาจับ ร่างสูงพยายามสะบัดหัวไปมาก่อนที่ภาพทั้งหมดจะดับลง...ผู้เป็นประมุขของบ้านกลับมาถึงบ้านในตอนสองทุ่มก็เห็นผู้เป็นภรรยานั่งอยู่ที่ห้องรับแขก



          “คุณโนอาร์มาบ้านเราไม่ใช่เหรอ อยู่ไหนล่ะ?” ผู้เป็นสามีถามขึ้น
 

         “นั่นน่ะสิคะ ฉันก็ปล่อยให้เด็กๆได้พูดคุยกัน ลงมาอีกทีก็หายกันไปไหนแล้ว” ผู้เป็นภรรยาตอบด้วยสีหน้าประมาณว่าตัวเองไม่รู้จริงๆ



          “อ้าวหมอก เห็นพี่ฟ้ากับคุณโนอาร์มั้ยลูก?” หมอกที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้านชะงักไปทันทีกับคำถามของผู้เป็นพ่อ ปากบางกำลงัจะเอ่ยตอบว่าไม่เห็นแต่ตากลมพลันไปเห็นอะไรบางอย่างล่วงอยู่ ในใจรู้สึกสั่นไหวไม่น้อยเมื่อเดาได้ว่าอีกคนต้องขึ้นไปข้างบน...แล้วขึ้นไปทำอะไรกัน?



          “นี่มัน...ผ้าเช็ดหน้าคุณโนอาร์นี่ครับ” หมอกพูดขึ้นก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของอีกคนที่ขั้นบันไดขึ้นมาทันที ผู้เป็นพ่อขมวดคิ้วทันทีก่อนจะรีบเดินขึ้นไปยังห้องนอนของฟ้าทันทีโดยมีผู้เป็นภรรยาตามไปด้วย หมอกเดินตามไปด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจ อย่าให้เป็นอย่างที่เขาคาดเดาเลยนะ



แอดดดดด


          “ทำอะไรกันน่ะ!” ผู้เป็นพ่อถามเสียงดังเมื่อเห็นว่าฟ้ากำลังโน้มตัวลงไปทำท่าจะจูบโนอาร์โดยที่ทั้งคู่เปล่าเปลือยอยู่บนเตียง หมอกอึ้งไม่น้อยกับภาพตรงหน้าอวัยวะในอกของเขาบีบคั้นจนเจ็บปวด ทำไม...หมอกได้แต่ถามว่าทำไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมคุณโนอาร์กับพี่ฟ้า...น้ำใสๆไหลลงมาจากตากลมทันทีก่อนที่หมอกจะหันหลังเดินออกไปโดยในหัวของเขาไม่รับรู้เรื่องใดๆอีกแล้ว ตอนนี้เขากำลังเจ็บ...เจ็บแทบจะขาดใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ดราม่าอีกแล้วววววว 55555 ใกล้จะจบแล้วขอดราม่าอีกนิดนะคะให้ตรงกับคอนเซ็ป อิๆ จบแฮปปี้แน่นอนค่า

___จางบิวตี้___

[mam.nalok]

ไม่ชอบฟ้าเลย เห็นแก่ตัวต่อให้อ้างว่าทำเพื่อแม่ก็เถอะ สาธุขอให้เชนเกลียดฟ้า ให้ฟ้าอกแตกตายผูกคอตายไปเลย (อินเกิดไปไหมเนี้ย ก็เค้าสงสารหมอกอะ)

[Wut_Sv]

น้ำเน่าจริงๆ 555

[iceman555]

 

[ShadeoftheMoon]

ขอให้เซนเกลียดฟ้า หมอกไม่เข้าใจโนอาร์ผิด

[everlastingly]

  รออ่านตอนต่อไปนะ เอาใจช่วยหมอก

[Jang_B2UTY]

Poor Boy 8

( Zen x Fah )

 

บรรยากาศในบ้านตกอยู่ในความเงียบทันที ผู้เป็นพ่อมองหน้าฟ้ากับโนอาร์ที่พึ่งได้สติสลับกันไปมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด



        "คุณโนอาร์ต้องรับผิดชอบลูกฟ้านะคะ ถึงจะผู้ชายทั้งคู่แต่ลูกฟ้าก็เป็นคนมีหน้ามีตาทางสังคม ยังไงดิฉันก็ปล่อยเลยตามเลยไม่ได้แน่ๆ" แม่ของฟ้าพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ โนอาร์พอจะประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ว่าเขาถูกวางยาและจัดฉาก ซึ่งสิ่งที่แม่ของฟ้าต้องการก็คงไม่พ้น...



        "คุณโนอาร์ต้องเลื่อนงานแต่งงานเข้ามาให้เร็วที่สุดนะคะ" โนอาร์กระตุกยิ้มมุมปากทันทีที่แม่ของฟ้าพูดต่อ ส่วนฟ้าก็นั่งก้มหน้านิ่งๆไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองหน้าผู้เป็นพ่อเพราะรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่ทำลงไป



        "คุณโนอาร์ว่าไงครับ?" พ่อของฟ้าถามขึ้นบ้างด้วยน้ำเสียงเครียดๆ



        "ผมตกลงครับ" ฟ้าทำหน้าตกใจทันทีกับคำตอบของโนอาร์ โดยที่ผู้เป็นแม่ได้ยิ้มย่องในใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...ข่าวเลื่อนงานแต่งงานระหว่างโนอาร์กับฟ้ากระจายออกไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งงานก็ได้เริ่มมีการจัดเตรียมขึ้น ทั้งเรื่องสถานที่ ชุด ของชำร่วย แขกผู้ร่วมงาน บลาๆๆ วันนี้ฟ้าต้องมาลองชุดแต่งงานที่ร้านตัดชุดประจำของตระกูลโนอาร์ ร่างบางมานั่งรอได้เกือบยี่สิบนาทีร่างสูงก็เดินเข้ามาแต่แทนที่จะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของเขากลับเป็น...



        "เซน" ฟ้าเบิกตากว้างทันทีที่เห็นเซนเดินเข้ามาในร้าน



        "คุณโนอาร์ไม่ว่างเลยให้ผมมาวัดตัวแทนเพราะขนาดตัวเท่ากัน" เซนพูดขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินนำเข้าไปส่วนในของร้านอย่างเย็นชาจนฟ้ารู้สึกเจ็บปวดไปหมดเขารู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เขารู้อยู่แล้วว่าเซนต้องเกลียดในสิ่งที่เขาทำ แต่เขาหลีกเลี่ยงมันไม่ได้ เขารักแม่ รักมากกว่ารักตัวเอง



        "เชิญคุณเจ้าสาวค่ะ" พนักงานสาวพูดขึ้นทำให้ฟ้าลุกขึ้นและเดินตามร่างสูงเข้าไป บรรยากาศระหว่างคนสองคนตกอยู่ในความเงียบ ต่างฝ่ายต่างปล่อยให้พนักงานวัดตัวให้โดยที่ฟ้าพยายามหันไปมองหน้าอีกคนแต่เซนกลับยืนทำหน้านิ่งอย่างไม่สนใจ



        "เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวถ้ามีอะไรเพิ่มเติมทางเราจะติดต่อไปนะคะ" พนักงานสาวว่าก่อนจะถืออุปกรณ์เดินออกไปเป็นสัญญาณว่าการวัดตัววันนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว



        "เดี๋ยวสิเซน" ฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมืออีกคนเอาไว้



        "..." เซนหันมามองหน้าอีกคนนิ่งๆ



        "คือว่า...เรื่องนี้มัน..."



        "ผมไม่อยากรู้เพราะระหว่างคุณกับผม..." เซนเว้นวรรคก่อนจะมองหน้าฟ้าอย่างจริงจัง



        "...เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก" สิ้นเสียงทุ้มมือหนาก็แกะมือบางออกจากข้อมือก่อนจะเดินออกไป ฟ้าน้ำตาไหลลงมาทันทีก่อนจะทรุดตัวนั่งลงที่โซฟาพร้อมกับปล่อยโฮออกมา มันก็สมควรแล้วที่คนเลวๆอย่างเขาต้องเจอแบบนี้ สมควรแล้วจริงๆ...



          "ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ วันนี้วันแถลงข่าวงานแต่งงานนะ" แม่ของฟ้าพูดขึ้นขณะที่อยู่ในห้องแต่งตัวเตรียมตัวสำหรับงานแถลงข่าวที่จะมีขึ้นในหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า



        "แม่ครับ...แบบนี้มันดีแล้วจริงๆเหรอครับ?" ฟ้าถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ



        "ดีสิ! นี่แกรู้มั้ยว่าสินสอดที่ได้มามันทำให้ฉันเอาไปใช้หนี้จนหมดแล้ว" ฟ้าทำตาโตทันทีกับคำพูดของผู้เป็นแม่ สินสอด? เดี๋ยวนะ...เขายังไม่ได้แต่งงานเลยแต่ทำไม?



        "แม่...ทำไม?"



        "คุณโนอาร์เขาจัดการเรื่องนี้ให้ล่วงหน้าไง หึๆ สงสัยเขาคงหลงแกมากจริงๆ"ฟ้าทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันทีกับคำพูดของผู้เป็นแม่ แม่ของเขายังไม่รู้ว่าคุณโนอาร์รู้ความจริงทั้งหมดแล้วว่าคนที่ดูแลคุณโนอาร์ที่ฮ่องกงไม่ใช่เขาเพราะคุณโนอาร์รู้เรื่องของเขากับเซนแล้ว



        "เอาล่ะๆ จะถึงเวลาละ ฉันจะออกไปก่อนแกค่อยตามไปละกัน" พูดจบผู้เป็นแม่ก็เดินออกไปทันทีทิ้งให้ฟ้านั่งทำหน้าเคร่งเครียดคนเดียวอยู่ในห้องเตรียมตัว...บรรยากาศในงานแถลงข่าวเต็มไปด้วยนักข่าวมากมายเพราะทั้งสองตระกูลก็เป็นคนดังในสังคมทั้งคู่ โนอาร์และฟ้าเดินออกมาจากห้องเตรียมตัวมาตรงที่นั่งแสงแฟลตจากกล้องราคาแพงก็ปะทะเข้าที่หน้าคนทั้งคู่อย่างจังทันทีหลายต่อหลายครั้งก่อนที่คำถามแต่ละคำถามจะเริ่มขึ้น



        "คุณโนอาร์เจอกับคุณฟ้าได้ไงครับ?"



        "ที่ฮ่องกงครับ ฟ้าเขามาดูแลผมตอนผมป่วย" โนอาร์เป็นคนตอบ ส่วนฟ้าก็ได้แต่นั่งเงียบเท่านั้น



        "แล้วอะไรทำให้คุณโนอาร์รักคุณฟ้าคะ?"



        "เพราะเขาเป็นคนจิตใจดี ใจเย็น ทำให้คนใจร้อนอย่างผมเปลี่ยนไป ทำให้คนจิตใจหยาบกระด้างแบบผมอบอุ่นขึ้นมาครับ" นักข่าวยิ้มรับทันทีกับคำตอบของฝ่ายเจ้าบ่าวแม้จะอดสงสัยนิดๆไม่ได้ว่าทำไมฝ่ายเจ้าสาวถึงได้นั่งทำหน้าอมทุกข์แบบนี้ฟ้ากำลังรู้สึกกระอักกระอ่วนในใจไม่น้อยกับสิ่งที่โนอาร์พูดออกมา เขาไม่ได้รู้สึกดีเลยเพราะรู้ดีว่าคนที่โนอาร์หมายถึงคือหมอกไม่ใช่เขา เขาพึ่งมาเข้าใจก็วันนี้ว่าการเป็นเงาของคนอื่นมันเป็นยังไง



        "แล้วคุณฟ้าล่ะครับ..."



        "พอเถอะครับ" ฟ้าพูดขึ้นท่ามกลางความงุนงงของนักข่าวและพ่อแม่ของฟ้า



        "..." โนอาร์หันมาเลิกคิ้วใส่ฟ้านิ่งๆ



        "คุณโนอาร์เลิกแสดงเถอะครับ เลิกทำให้ผมอึดอัดใจเถอะครับ คุณเก่งมากที่ใช้วิธีนี้บีบผม คุณเก่งมากจริงๆ" นักข่าวทำหน้างุนงงยิ่งกว่าเดิมทันที ส่วนแม่ของฟ้าก็ทำหน้าเคร่งขรึมทันทีกับคำพูดของลูกชาย



        "แกพูดอะไรของแกกันฟ้า"



        "พอเถอะครับแม่...ฟ้าทนกับความผิดในใจไม่ได้อีกแล้ว...พี่ๆนักข่าวครับ มันจะไม่มีงานแต่งงานใดๆเกิดขึ้นครับ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลามาในวันนี้นะครับ" พูดจบฟ้าก็ลุกออกไปทันที แม่ของฟ้าโวยวายทันทีก่อนจะรีบวิ่งตามลูกชายไปส่วนโนอาร์...



      "ตามนั้นครับ "...



           "แกทำบ้าอะไรลงไปรู้ตัวมั้ยฮะ!" แม่ของฟ้าโวยวายทันทีพร้อมกับมองหน้าลูกชายด้วยความโกรธ



        "รู้ครับ เพราะรู้ฟ้าเลยทำ" ฟ้าตอบพร้อมมองหน้าผู้เป็นแม่ตาสั่นระริก



        "แกนี่มัน...ไอ้ลูกบ้า! ไอ้ลูกไม่รักดี! ไอ้ลูกทรพี!" ผู้เป็นแม่ทับตีฟ้าอย่างแรงอย่างระบายอารมณ์ฟ้าไม่ได้ปัดป้องใดๆได้แต่ร้องไห้ออกมา รู้สึกผิดกับแม่แต่เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำมันคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว หลายวันที่ผ่านมาเขาต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิด ต้องจมอยู่กับความกังวลว่าเขาควรจะทำยังไงต่อไป เขารู้ว่าคุณโนอาร์ตั้งใจบีบครั้นเขาโดยการจัดงานแถลงข่าวในวันนี้ เพราะถึงเขาจะเลว จะร้ายแร่ไหนแต่เขาก็ไม่ได้หน้าด้านพอที่จะหน้าชื่นตาบานยิ้มรับในสิ่งที่คุณโนอาร์พูด ว่าตัวเองเพราะความจริงคุณโนอาร์กำลังพูดถึงหมอก เขาไม่ได้ใจแข็งพอที่จะเมินใบหน้าเคร่งเครียดของผู้เป็นพ่อที่ก็คงจะทนกับความรู้สึกผิดในใจไม่ได้เช่นกันเพราะฉะนั้นเขาจึงเลือกทางนี้...ซึ่งน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว



        "ทำอะไรของคุณน่ะ! หยุดนะ!" ผู้เป็นพ่อเข้ามาพร้อมกับจับตัวภรรยาไว้ทันที



        "ฉันจะตีมัน ตีไอ้ลูกไม่รักดีนี่ให้ตายไปเลย!!" ผู้เป็นภรรยาว่าเสียงดัง



        "เลิกบ้าสักทีเถอะคุณหญิง! ฟ้าทำถูกแล้ว!"



        "ไม่จริง! มันจะทำถูกได้ยังไง ทำแบบนี้ถ้าคุณเฉินไม่พอใจ เอาสินสอดคืนล่ะ?ฉันไม่มีคืนหรอกนะ!!" ผู้เป็นสามีขมวดคิ้วแล้วมองหน้าภรรยาทันที



        "หมายความว่ายังไง? ไม่มี?" ผู้เป็นภรรยาอึกอักทันทีเนื่องจากเผลอหลุดปากออกไปด้วยความโมโห



        "ฉัน...คือฉัน..."



        "คุณหญิงติดหนี้พนันต้าตงครับ เลยเอาเงินสินสอดที่ผมให้ไปใช้หนี้เรียบร้อยแล้ว แถมยัง...เอาข้อมูลเรื่องการนำเข้ารถของเราไปบอกกับต้าตงอีกด้วย" โนอาร์เดินเข้ามาพร้อมพูดขึ้น แม่ของฟ้าเบิกตากว้างทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน ความลับที่สองที่เธอปิดบังไว้!



        "มะ...แม่" ฟ้ามองหน้าแม่อย่างตกใจ



        "ว่าไงนะคุณหญิง! คุณก็รู้ว่าสองตระกูลนี่เขาไม่ถูกกันนี่!"



        "ก็...ฉัน...ก็ฉันไม่มีทางเลือกนี่! ต้าตงมันบังคับฉัน! ถ้าฉันไม่ทำมันจะไม่ให้เวลาผ่อนหนี้ฉัน ฉันเลยไปขู่เอาแผนงานจากไอ้ลูกเมียน้อยนั่น ฉัน...ฉัน...ฉันโดนบังคับ! ฉันไม่ผิดนะ!" ฟ้ามองแม่ตัวเองทั้งน้ำตาด้วยความผิดหวัง แม่ทำแบบนี้ไม่เพียงแต่ทำร้ายตระกูลของคุณโนอาร์แต่กลับทรยศธุรกิจของครอบครัวอีกด้วย ฟ้ารู้สึกผิดหวัง ผิดหวังอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน



        "ผม...ผมพึ่งทราบเรื่องนี้จริงๆครับ ผมขอโทษจริงๆนะครับ" พ่อของฟ้าว่าด้วยความรู้สึกผิดถ้ายกมือไหว้อีกคนได้เขาคงไหว้ไปแล้ว



        "ผมจะไม่เอาความเรื่องนี้ครับแต่สำหรับเรื่องพันธะระหว่างผมกับฟ้า..."



        "เราไม่มีพันธะกันตั้งแต่แรกอยู่แล้วครับพ่อ ฮึก มันเป็นแผนของฟ้ากับแม่ ฮึกฟ้าขอโทษครับพ่อ ฮึก พ่อทำความผิดอีกแล้ว" ผู้เป็นพ่อทำหน้าตกใจอีกครั้งที่ได้ยินก่อนจะหันไปมองหน้าโนอาร์



        "ผมพอจะทราบครับเพราะฉะนั้นผมขอให้เรื่องงานแต่งงานของเราสองตระกูลยุติลงนะครับเพราะผมรักหมอกไม่ได้รักฟ้า"



        "คุณรู้?" ไม่เพียงแค่พ่อฟ้าที่ตกใจ แม่ของฟ้าเองก็ตกใจเช่นกัน



        "ครับ ผมพึ่งรู้ความจริงไม่นาน ผมไม่อยากจะเอาความให้มันบานปลาย ผมอยากขอแค่ให้คุณอาอนุญาตเรื่องผมกับหมอกก็พอ" พ่อของฟ้าพยักหน้ารับเพราะเขาเองก็พอจะรู้ว่าหมอกเองก็รักคุณโนอาร์เช่นกันและคิดว่าความลับนี้มันควรจะจบลงเสียที…หลังจากที่งานแถลงข่าวจบลงฟ้าก็ต้องรอจนกว่านักข่าวจะกลับไปจนหมดจึงจะสามารถออกไปได้ ตอนนี้เขาไม่พร้อมที่จะสู้หน้าใครทั้งนั้นเพราะชื่อของเขาอาจจะกำลังถูกพูดถึงอย่างหนักในตอนนี้ ฟ้ารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่เขาเลือกเองแต่เขากลับรู้สึกว่ารับมันไม่ค่อยได้และไม่พร้อมที่จะสู้ต่อ



          “คุณโนอาร์ให้ผมมารับคุณกลับ” เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ฟ้าที่นั่งอยู่ในห้องเตรียมตัวคนเดียวหันไปมอง



          “เซน” ฟ้าครางชื่ออีกคนเบาๆ



          “เชิญครับ” เซนผายมือให้อีกคนโดยที่ใบหน้าหล่อยังคงนิ่ง เย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง



          “เซน...เราจะไม่คุยกันก่อนเหรอ?” ฟ้าถามขึ้นด้วยสายตาเว้าวอน ตอนนี้เขายอมหมดทุกอย่าง ยอมขัดคำสั่งผู้เป็นแม่ ยอมโดนตราหน้าว่าล้มงานแต่งงาน ยอมเป็นขี้ปากคนอื่นเพียงเพราะคนตรงหน้า เพราะคนตรงหน้าจริงๆ



          “ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” เซนยังคงยืนยันคำเดิมแล้วหันหลังทำท่าจะเดินออกไป



พรึ่บ

ฟ้าโผเข้ากอดอีกคนจากด้านหลังทันที



          “ฮึก...อย่าทำแบบนี้....ฮึก...อย่าหันหลังให้กันแบบนี้...มันเจ็บนะ”



          “ปล่อยเถอะครับ” เซนว่าพร้อมพยายามแกะมือฟ้าออก ฟ้าส่ายหน้าไปมาพร้อมกอดอีกคนแน่นเท่าที่จะแน่นได้



          “ไม่...ฮึก...ไม่ปล่อย...ฉันจะไม่ปล่อยนายไป”



          “ได้โปรด...” เซนว่าเสียงแผ่วพร้อมกับพยายามแกะมือฟ้าอีกครั้ง



          “...อย่าทำให้ผมเกลียดคุณไปมากกว่านี้เลย”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คงจะสะใจสมาคมคนเกลียดฟ้านะคะ 555555 คือยังคิดๆอยู่ว่าคู่นี้จะให้จบแฮปปี้ดีมั้ย? ฟ้าไม่ใช่คนเลวนะคะยังยืนยันคำเดิมแต่นางโดนแม่จูงจมูกให้เดินเนอะ 55555 ใกล้จะจบแล้วยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อออออ

___จางบิวตี้___

[oiruop]

 

[Wut_Sv]

หายไปหลายวันเลย

ก็สงสารฟ้าอยู่นะ แต่ยังหมั่นไส้อยู่

[Natsuki-ChaN]

ทั้งสงสารทั้งหมั่นใส้นางอ่ะ อยากจบ แฮปปีี
่แต่ขอดัดนิสัยนางก่อน ให้แบบนางปรับปรุงตัวแล้วผ่านไปนานๆค่อยแฮปปี้อ่ะ ถ้าเราเป็นเซนเจอแบบนี้ให้ยกโทษเลยก้รับไม่ได้อะ