บทที่ 29.2
“สุกแล้วส่งมาทางนี้เลยจ้า” เสียงล่งแล่งดังทั่วสวนหลังบ้าน สวนถูกเนรมิตให้เป็นปาร์ตี้บาร์บีคิวย่อมๆ เตาปิ้งแบบตั้งสนามสองเตาถูกเอามาใช้ มีพีคนสวนช่วยจุดเตาถ่านไว้ให้ ส่วนเนื้อทั้งหลายทั้งหมู ไก่ อาหารทะเล แม่บ้านก็เตรียมไว้ให้ตั้งแต่เข้า หมักเครื่องเรียบร้อยพร้อมย่าง
ควันหอมลอยพุ่งขึ้นจากเตาร้อนๆ จันทร์เอ๋ยยืนย่างเนื้อค่อยๆพลิกเนื้อที่สุกแล้วใส่จานที่น้องชายยืนถือให้ จันทร์เจ้าก็ค่อยๆคีบอาหารสดลงบนตะแกรงย่างเพื่อช่วย
พี่นาฏยและคนอื่นๆเริ่มเปิดงานด้วยของมึนเมากันแล้ว พี่เอ็ดกับพี่บี พี่จอมนี่ซัดกันไปหลายแก้วทั้งที่เนื้อยังไม่สุก
“จะกินไม่มาช่วยย่าง อย่างนั้นก็อดกินไปเถอะ“ จันทร์เจ้าขำเบาๆกับคำบ่นของพี่ชาย ที่ทำหน้าเหม็นเบื่อใส่หนุ่มลูกครึ่งที่เคาะกระป๋องเหมือนขออาหารอยู่ได้
“เอาน่า...” ขืนให้พี่ๆมาช่วยจะยุ่งกันใหญ่เพราะว่าแต่ละคนทำอาหารเป็นที่ไหน ตอนแรกพี่นาฏยจะมาช่วยย่างแต่พอเขาเห็นแล้วว่าพี่นาฏยคีบกุ้งขึ้นทั้งที่ยังไม่สุก จันทร์เจ้าเลยตัดสินใจว่าให้พี่นาฏยไปทำอย่างอื่นจะดีกว่า
นอกจากจะว่ายแพ้พี่เตเตเป็นที่สองแล้ว สกิลการทำอาหารของพี่นาฏยยังติดลบสุดกู่
จันทร์เจ้าให้จันทร์เอ๋ยช่วยพับแขนเสื้อให้หน่อยเพราะว่ามันยาวเกินไป ร่างเล็กเท่าๆกันขยับเข้าไปใกล้
ตากลมจ้องมองน้องชายตัวเองนิ่งๆแต่สุดท้ายก็เสตาลงไปช่วยพับแขน
“อะ เสร็จแล้ว” เมื่อดูว่าทั้งสองข้างเท่ากันแล้วก็ขยับออกมาดูผลงาน “ตัวระวังเสื้อหล่นแล้วเห็นล่ะ” คนพูดชี้ไปที่คออีกฝ่าย
“อะไรอะ?”
จันทร์เอ๋ยเลยจิ้มเบาๆที่คอของน้องชาย
จันทร์เจ้าทำหน้างงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทำท่าเหมือนนึกขึ้นมาได้ รีบตะปบคอตัวเองพร้อมใบหน้าแดงจางๆ ทำตัวเงอะงะไม่ถูก
“นี่มัน!”
คนฟังยิ้มเล็กน้อย เขาเพิ่งสังเกตุตอนเข้ามาใกล้ๆนี่แหละ อาจจะเป็นเพราะช่วงหัวค่ำท้องฟ้าเริ่มมืด แถมสนามด้านหลังติดไฟเป็นจุดๆเลยไม่ได้สว่างอะไรมาก คนอื่นอาจจะไม่สังเกตุก็เป็นได้
แต่ว่าพี่นาฏยก็ร้ายใช่เล่น ทำรอยในที่ที่คนอื่นเห็นแบบนี้อย่างถือสิทธิ์จริงๆ ไม่กลัวคนล้อน้องชายฝาแฝดเขาเลยหรือไงกันนะ
รอยแดงจ้ำตัดกับผิวขาวเป็นอย่างดี
“หึๆ พี่นาฏยร้ายนะเนี่ย”
กระต่ายอมลมแก้มป่อง “ฮื้อ ตัวอะ ไม่ล้อเราสิ”
“แต่ก็ระวังหน่อยนะ”
พยักหน้ารับฟังแต่ในใจเข่นเขี้ยวไปถึงตัวการที่ทำให้เขาโดนพี่ชายล้อ
พี่นาฏยนะพี่นาฏย!
เดี๋ยวต้องคุยกันกับเจ้าขาหน่อยแล้ว!
“ให้พี่ช่วยไหม?” เสียงทุ้มเข้มคล้ายคลึงกับเสียงของคนรักของเขาทำให้เขาหันไปมอง
พี่นโม ยืนถือที่คีบอยู่ ร่างสุงใหญ่ดูผิวคล้ำลงกว่าเดิมเหมือนโดนแดดเผา
“พี่นโม...ไปไหนมาหรือครับ” เขาถามเพราะไม่เห็นร่างสูงใหญ่ของพี่ชายคนรักตั้งแต่เช้ามืด
“พี่ออกไปกับเรือประมงมาน่ะ” บางครั้งลูกชายคนกลางของบ้านช่วงชัชวาลย์ก็ชอบออกทะเลไปเป็นตังเกกับลูกน้องอยู่เรื่อยๆ “ได้ของมาเพิ่มหลายอย่าง เลยจะเอามาย่างกินด้วย” คนพูดชูถังน้ำแข็งที่ของสดมาจากการออกทะเลเมื่อเช้าตรู่ เขาขอแบ่งมาส่วนหนึง ที่เหลือก็ขายส่งให้ตลาดปลา บางส่วนถูกนำไปเป็นส่วนประกอบในการทำอาหารทะเลแช่แข็งต่อไป
นโมเข้ามายืนแทนที่จันทร์เจ้าที่เดินเอาจานอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะอาหารกลางสนาม
“มาแล้ว...” ท็อปตาโตเมื่อเห็นกุ้งเผาตัวโตและเนื้อหมู เนื้อไก่อีกจานวางลงบนโต๊ะ
ตากลมๆหันซ้ายหันขวามองหาเก้าอี้ว่างๆแต่ว่าเพราะเยอะกว่าปกติ ทั้งกลุ่มพี่ๆ และเพื่อนพี่นาฏยอีกสามคนทำให้เก้าอี้ไม่มีเหลือ
เดินดุ่มๆเข้ามาหาร่างสูง ทำหน้าทำตาขึงขัง
“พี่นาฏย! มากับเจ้าขาหน่อยครับ” เรียกเสียงเข้มแต่เหมือนคนพี่จะทำเพียงยิ้มมุมปากแต่ก็ยอมลุกตามที่บอก
เขาว่าเขาพอจะเดาได้ว่ากระต่ายแคระวิ่งเต้นเพราะเรื่องอะไร
“ว่าไง?”
อย่ามาทำเป็นเลิกคิ้วถาม ทำหน้าไม่รู้เรื่องนะ!
“นี่อะไรงะ” ชี้ไปที่คอตัวเอง
“คอ…” นาฏยกอดอกตอบยิ้มๆ
คนตัวเล็กกว่ากระทืบเท้าปึกๆ
“ฮื้อออ. ไม่ใช่สิ!” พี่นาฏยเวอร์ชั่นกวนประสาทแบบพี่เอ็ดหรือไงนะ
อ้าว! เกิดเป็นเอ็ดมันด์ซวยอีกอะไรอีก
“แล้วอะไรละ” ก็เจ้าตัวชี้ที่คอ เขาก็ตอบถูกแล้ว แต่นัยน์ตาคมมองรอยจ้ำแดงที่ดูเข้ากันดีไม่น้อยเมื่ออยู่บนคอขาว
“ก็นี่ไงนี่” บอกนี่ๆแล้วก็จิ้มคอตัวเองจึกๆ “พี่นาฏยทำอะไรเจ้าขา”
“ก็รางวัลไง” บอกเรียบๆ ไม่สะทกสะท้านกับสายตากลมโตที่ถลึงมอง
ดูเหมือนกระต่ายจะขู่ฟ่อจนขนฟูดูนุ่มนิ่ม
“ฮื้อออ เมื่อกี้เจ้าเอยล้อเจ้าขาด้วย”
“งั้นถ้าใครล้ออีกเดี๋ยวผมจัดการให้ โอเคไหม?” แต่นาฏยมั่นใจว่าพวกมันไม่น่าจะล้อหรอก แค่เอาเหล้ากรอกปากก็เรียบร้อย
“จริงนะ” คนอื่นคงแค่ยิ้มๆ แต่ถ้าพี่เอ็ดละก็แหกปากแน่นอนเพราะงั้นควรจะอุดปากพี่เอ็ดคนแรก
“ครับๆ”
จันทร์เจ้ายอมพยักหน้ารับแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมพี่
“มานั่งนี่มา” ร่างสูงสละเก้าอี้ตัวที่เมื่อกี้เขานั่งอยู่ให้คนรักแล้วเจ้าตัวไปยืนแทน
ร่างเล็กๆรีบดึงแขนคนตัวโตให้นั่งลงไปอย่างเดิม “ไม่เป็นไรครับ เจ้าขายืนได้”
นาฏยส่งสายตาดุๆให้ เริ่มจะดื้ออีกแล้วนะ เดี๋ยวให้รางวัลเพิ่มอีกสักสองสามรอยเลย “นั่ง...” จันทร์เจ้าส่ายหน้า
เมื่อไม่อยากนั่งเก้าอี้ก็ให้นั่งตักดีไหม?
จันทร์เจ้าส่ายหน้าพัลวัน จะให้เขานั่งตักพี่นาฏยตอนนี้ ไม่มีทาง!
“ดื้ออีกแล้ว...” เสียงเข้มพูดลอยๆ คนดื้อย่นหน้าใส่ โดนมือใหญ่กระตุกร่างเล็กๆให้ทรุดลงบนตักแกร่งก่อนจะโดนล็อคเอวเอาไว้ไม่ให้ลุกหนีไปไหน
“พี่นาฏย...” ร้องเสียงหลง มองสายตาล้อเลียนไม่รู้กี่คู่ต่อกี่คู่ จนต้องตีแขนแกร่ง
“หึ...” เสียงทุ้มเป่าลมใส่หู ย่นคอหดหนี
“ฮ่าๆ หวานเกรงใจพวกกูบ้างครับเพื่อน” ไอ้จอมชนแก้วกับไอ้เอ็ดที่พูดถูกใจคนอื่นๆ
เมื่อลุกไปไหนไม่ได้ก็ต้องจำใจยอมนั่งอยู่อย่างนี้ รับแก้วคอกเทลแอลกอฮอลล์เจือจางมาถือไว้ในมือแล้วจิบช้า ตากลมๆมองไปรอบๆ คุณพ่อกับคุณแม่และเฮียเนตรไม่ได้มาร่วมปาร์ตี้ด้วยเพราะว่าไปกินข้าวข้างนอกกับลูกสะใภ้คนโต จันทร์เจ้าเพิ่งรู้ว่าเฮียเนตรมีแฟนอยู่และกำลังวางแผนจะแต่งงานกันในไม่ช้านี้ ว่าที่สะใภ้คนโตของตระกูลเป็นแฟนที่เฮียเนตรคบมาตั้งแต่มัยเรียนมหาลัย นี่ก็คบมาหลายปีแล้ว ถึงเวลาที่จะสร้างครอบครัวแล้ว
ตอนนี้เหลือแต่พวกเขาที่สนุกกันเต็มที่และเฮียนโมที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน จันทร์เจ้าเห็นคนอื่นๆเลิกล้อเลียน ทำหน้าทำตาใส่เพราะทุกคนหันไปสนใจกับอาหารตรงหน้ามากกว่า มีของกินมาเพิ่มทั้งข้าวผัดทะเลและต้มยำรสจัดให้ซดคล่องคอ
คนบนตักกว้างเอื้อมตัวไปตักข้าวผัดใส่ชามเล็กแล้วส่งให้เจ้าของตัก “นี่ครับ พี่นาฏยกินข้าวด้วยครับ อย่ากินแต่เหล้า” ร่างสูงวางแก้วเหล้าก่อนจะรับชามข้าวมา ร่างเล็กเบี่ยงตัวมานั่งหมิ่นเหม่กับตักเพื่อให้พี่นาฏยได้กินสะดวกขึ้น จันทร์เจ้าอ้าปากรับช้อนมีข้าวผัดคำเล็กเข้าปากจากการป้อนของร่างสูง พี่นาฏยกินข้าวสลับกับป้อนร่างเล็กบนตักเรื่อยๆจนหมด
กระต่ายแคระกลัวพี่ไม่อิ่มเลยประเคนจานบาร์บีคิวมาให้เรื่อยๆ จิบค้อกเทลเย็นๆพร้อมๆกับเนื้อย่างอร่อยๆ เข้ากันจริงๆ
ผ่านไปครึ่งทางทุกคนเริ่มกรึ่มๆ ชายหนุ่มทั้งหลายก็เปิดคาราโอเกะ นาฏยบอกให้คนงานยกเครื่องเสียงออกมาตั้งไว้ข้างนอก ไมค์สี่ตัว
คนครองไมค์คนแรกคือไอ้แมทที่กำลังเลือกเพลงลูกทุ่งหมอลำ เห็นอย่างนี้ มันร้องลูกทุ่งเก่งมาก ไมค์ตัวอื่นๆถูกวนเวียนไปมาเรื่อยๆ เพลงเปลี่ยนไปทั้งลูกทุ่ง เพลงไทย เพลงไทยเดิม เพลงฝรั่ง แต่ตอนนี้…
“วี ก๊อท พาวเวอร์ โดรากอนบอรุ แซ่ดดดดดดดด” เสียงไอ้เอ็ดมันด์กำลังแหกปากร้องเพลงดรากอนบอลอย่างไม่สงสารหูชาวบ้านชาวช่องสักนิด ถามคนอื่นบ้างไหมว่าอยากจะปล่อยพลังคลื่นเต่ากับมึงไหม?
จันทร์เจ้าหัวเราะคิกคิกเมื่อเห็นหนุ่มลูกครึ่งทำท่าปล่อยพลังคลื่นเต่า โคตรตลกอะ แบบไม่เหมาะกับหน้าตาฝรั่งๆของเจ้าตัวเลยสักนิด
“เอ้า ร้องไรไหม?” ไอ้อัชโยนไมค์มาให้เขา เห็นอย่างนี้เขาก็ชอบร้องคาราโอเกะเหมือนกันนะ เขาเลยชวนจันทร์เอ๋ยมาร้องเพลงอนิเมชั่นเรื่องดังที่ดูบ่อยๆก็เลยติดหู
พอเขากรอกเสียงลงไปในไมค์ร้องคนละท่อนสลับกับฝาแฝด
“เสียงดีนี่หว่า” พี่จอมเลิกคิ้ว นาฏยก็แปลกใจที่เห็นคนรักร้องเพลง แถมร้องได้ดีเสียด้วย ฝาแฝดของจันทร์เจ้าก็ต่างกัน เนื้อเสียงของทั้งสองคล้ายกันมากทีเดียว
นาฏยมองเด็กตัวเล็กโยกตัวตามจังหวะเพลงบนตักเขาอย่างสนุกสนาน เสื้อตัวโคร่งเริ่มย้อยตกลงมาตรงไหปลาร้าเลยต้องเคยตระครุบไว้ให้ เขาก็ไม่อยากให้เจ้าตัวโชว์ผิวขาวๆเหมือนกัน
“เย้!” ร้องจนจบเพลงก็ทำท่าชกไม้ชกมือกับแฝดตัวเองก่อนจะส่งไมค์ให้คนข้างหลัง “พี่นาฏยร้องไหม?” ถามไปเผื่อฟลุ๊ก แต่ก็พอเดาได้ว่าคงไม่มีทาง
นาฏยส่ายหน้ายิ้มๆ
นั่นไง! ว่าแล้ว เสียดายนิดหน่อยอดฟังเสียงพี่นาฏยร้องเพลง
“ร้องหน่อยดิวะ” ไอ้แมทขยั้นขะยอ
ถ้าเพื่อนสนิทจะรู้ดีเลยว่าทำไมไอ้นาฏยถึงไม่ร้องเพลง
“ไม่ร้องเป็นหมา” ไอ้เอ็ดผสมโรง
จันทร์เจ้าเลยยิ้มแหยเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของตักเริ่มบึ้งตึงกว่าเดิม
“สัส!” ถลึงตาดุใส่เพื่อน
“หึ...กลัวร้องเพี้ยนละสิ”
เพื่อนสนิทในคณะรู้ดีว่าเดือนคณะปีสามร้องเพลงเพี้ยนยิ่งกว่าอะไรดี
แค่ร้องเพลงเชียร์ยังทนฟังไม่ได้เลย
“ไอ้นาฏย สมัยเกรด11 เรียนวิชาคอรัสเว้ย แม่งจะแดกเอฟตลอด”
อุ้ย!
พี่นาฏยนี่นะเรียนร้องเพลง?
กระต่ายทำหน้าตกใจ มองพี่ที่กำลังเข่นเขี้ยว แก้มป่องอมยิ้มมอง
“Shut up!” เสียงด่าหลุดเป็นภาษาอังกฤษ
ทุกคนหัวเราะขำ แต่คนตัวเล็กแอบเห็นนะว่าใบหูพี่นาฏยมีสีแดงๆอะ
“ร้องให้เจ้าขาฟังหน่อย” แกล้งพูดกระซิบใส่ก่อนโดนดึงแก้มยืด
“ล้อผม…โดนตีก้นนะ” มือใหญ่ล๊อคเอวก่อนจะวางบนสะโพกกลมออกแรงตีเบาๆ
คนโดนตีก้นหน้าร้อนเห่อ “ไม่ใช่เด็กนะมาตีก้นคนอื่น”
“หึ…” ก้มไล่งับแก้มกลมจนมีเสียงโห่ มีคนอิจฉาตาร้อนเยอะแยะ หึ! อย่าอิจฉาคนมีแฟน
งานเลี้ยงจบลงในตอนที่ของกินทุกอย่างแทบหมดเกลี้ยง พวกหนุ่มๆยัดลงท้องไม่ไหวอีก เหลือหมูหมักอีกถากเล็กๆเลยเก็บเข้าตู้เย็น เครืองดื่มเหลือครึ่งลังสุดท้ายและกับแกล้มก็หมด
มีคนชิงตายไปก่อน เช่น ไอ้อัช พี่ท็อป พี่นิว ที่นอนคร่อกน้ำลายยืดอยู่บนเสื่อที่ปูบนพื้นหญ้า พี่เตเตกำลังเดินตามยึดไมค์ทั้งสี่ตัวจรกพี่เอ็ดที่เมาร้องเพลงครองคนเดียวสี่ไมค์
จันทร์เจ้ากับจันทร์เอ๋ยช่วยป้าแม่บ้านเก็บกวาดแม้อีกฝ่ายจะเกรงใจบอกไม่ต้อง ส่วนพวกพี่นาฏยและเฮียนโมกับคนอื่นช่วยจัดการกับเตาปิ้งสนามสองเตาใหญ่อยู่
หลังจากเคลียร์พื้นที่เสร็จ ก็ทยอยพาซากมนุษย์ทั้งหลายขึ้นห้อง ใครยังมีสติก็ช่วยๆกันพาเพื่อนไปส่งแม้บางคนเดินเซไปเซมา
“เฮ้ย ไอ้เอ็ด นั่นมันห้องน้ำไอ้ห่า!” เสียงพี่เตเตบ่นระอาก่อนจะไปลากร่างสูงใหญ่ของฝรั่งออกมาจากส้วม
“กูจา...เอิ้ก...นอนนนตรงเน้...เย็นนนนน” เย็นสิเพราะเล่นเอาหน้าแนบกับชักโครกขนาดนั้น
จันทร์เจ้าหัวเราะคิก พี่เตเตหัวเสียมากตบกบาลฝรั่งไปให้มันตั้งสติ
จันทร์เอ๋ยเดินนำเขาขึ้นมาด้านบน พี่นาฏยบอกให้เขาขึ้นไปก่อน ตอนแรกเขาไม่ยอมบอกว่ารอขึ้นพร้อมกันแต่ว่าโดนนัยน์ตาคมดุส่งสายตาให้ทำตามเลยต้องเดินขึ้นมาก่อน
แต่พอขึ้นมาแล้วตามันดันนอนไม่หลับซะงั้น เลยเอามือถือขึ้นมาไถ
Nathya: นอนยัง?
TheMoonChanChao: ยังครับ พี่นาฏยเก็บของเสร็จแล้วหรอครับ?
Nathya: อือ เดี๋ยวพี่ชมเขาทำต่อเอง
TheMoonChanChao: พี่นาฏย…
Nathya: ว่า?
มือกดพิมพ์แต่กลับลบทิ้ง ทำหน้านิ่วแล้วก็พิมพ์ลงไปใหม่
ThaMoonChanChao: ถ้ามีคนถามเรื่องของเรา พี่นาฏยจะตอบว่าไงครับ?
จันทร์เจ้ากลั้นหายใจเมื่ออีกฝ่ายขึ้นสัญลักษณ์ว่าอ่านแล้ว เขาไม่กล้าถามต่อหน้าเลยขอมาพิมพ์ถามดีกว่า
พอนึกถึงเรื่องวันนี้ที่เพื่อนพี่นาฏยมาถามเรื่องพวกเขาสองคนทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกว่าต่อไปพวกเขาสองคนอาจจะต้องเจอคำถามแบบวันนี้อีกบ่อยๆก็เป็นได้ เขาเลยอยากรู้ว่าพี่นาฏยจะบอกคนอื่นว่าไง
เขารู้ว่าพี่นาฏยไม่ได้ปิดบังแต่ก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเท่าไร เขาก็ไม่ได้ซีเรียสถ้าพี่นาฏยจะเฉยไปก็ได้
Nathya: แล้วเจ้าขาจะบอกคนอื่นว่ายังไงล่ะ?
เขาหรอ?
ก็คงตอบว่าเป็นแฟน…
ถึงจะเขินหน่อยๆก็เถอะ
TheMoonChanChao: เจ้าขาตอบว่าเราเป็นแฟนกันได้ใช่ไหมครับ?
พิมพ์ลงไปก็ต้องกัดปากตัวเอง เขาเริ่มจะไม่มั่นใจในตัวเองอีกแล้วหรอเนี่ย
พี่นาฏยอ่านแล้วแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา คนอ่านยิ่งกระวนกระวายกลัวว่าจะไปพูดอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจหรือเปล่า
แต่ตากลมๆก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นโนติฟิเคชันเฟสบุ๊คเด้งเตือนอะไรบางอย่าง
พอยิ่งกดเข้าไปก็ต้องยิ่งตาโตกว่าเดิม แก้มป่องยิ้มกว้างอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่รู้ว่าคนที่มีความสุขเขาแสดงออกกันยังไงแต่ว่ารู้แค่ตอนนี้เขาต้องทำหน้าประหลาดอยู่แน่ๆ
พี่นาฏยจะทำให้เขาใจเต้นไปถึงไหนกัน คนๆนี้พูดน้อยแต่ทุกการกระทำคือสิ่งที่สร้างความมั่นใจให้เขาได้เสมอ
Nathya: คำตอบของผม…
TheMoonChanChao: ผมรักพี่จัง
สละความเขินทิ้งแล้วพิมพ์ด้วยรอยยิ้มกลับไป ถ้าไม่อยู่ต่อหน้า จันทร์เจ้าขาคนนี้ก็มีความกล้านะจะบอกให้
นิ้วเล็กๆกดตอบรับที่มาในโนติฟิเคชันของแอพสีฟ้า ตรงสถานะความสัมพันธ์บนหน้าวอลล์เขาขึ้นว่า
In a relationship with Nathya C.
พอลองคลิกเข้าไปดูที่หน้าวอลล์ของพี่นาฏยบ้างก็เจอเหมือนกัน
In s relationship with The Moon_Chanchao
...รู้สึกว่าความรู้สึกที่มีต่อพี่นาฏยจะเพิ่มพูนขึ้นทุกวันเลย...
TBC.
++++++++++++++++++++++++++100%++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วววว อีกครึ่งตอนที่เหลือมาแล้วจ้าาาาาาาา
ตอนนี้บอกเลยช็อตเด็ดของพี่นาฏยในตอนนี้ทำเอาชั้นตายสนิทค่ะ
แบบพี่นาฏยนางอ้อยแบบเจ้าขาต้องร้องขอชีวิต อีคนเขียนนี่กระอักเลือดอิจฉาตายไปแล้ววว ฮอลลลลลลลล
ปล.หนึ่ง. หลังจากจบแล้วเราจะเอาตอนพิเศษมาเซอวิสนักอ่านกัน แต่ว่าจะเป็นตอนพิเศษแบบไหนจะมาบอกข่าวอีกที
ปล.สอง. เรื่องนี้มีการรวมเล่มแน่นอนค่า แต่รายละเอียดนั้นคนเขียนจะแจ้งอีกทีนะคะ ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการคุยกับทาง สนพ.(ใครรักพี่หมีและต่ายแคระเก็บเงินรอไปก่อนได้เลยค่า ขอมาถามอีกครั้งหนึ่งด้วยว่ามีใครสนใจจะซื้อบ้าง ฮาๆๆ คนเขียนอยากรู้มากๆ)
ขอบคุณทุกการติดตามค่า
เยิฟ
ปล. อีกหนึ่งเรื่องของคนเขียน วณิพกพเนจร ไปตามได้
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55317.0
และเรื่องที่สองคือ HEAVY WEIGHT รัก ▪️ หนัก ▪️ มาก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59114.0
ปล.สอง. แวะเวียนไปคุยกันได้นะค่า
ขอฝากไปกดไลค์เพจเฟสบุ้คกันได้นะครับบบบ เพราะว่าส่วนใหญ่เราจะอัพเดทเวลาที่เรา
หายไปนานๆ หรือว่าติดธุระอะไร เราจะไปอัพเดทไว้ในเฟส หรือว่าบางครั้งจะมีเขียนโมเม้นน่ารักของอีพี่กะน้องเอาไว้เล่นๆที่ไม่
ได้เอามาลงหน้านิยายนะครับ เลยอยากให้ไปพูดคุยในเฟสกันเลยยยย ถ้าคนเขียนหายไปตามจิกในเฟสจะเจอเราเร็วมากเพราะ
เราเล่นประจำ
https://www.facebook.com/airin.arpo/?fref=ts
ปล.สาม. เรื่องรักตามสั่งเป็นเรื่องสบายๆคลายเครียด ฟีลกู๊ด น่ารักๆ การดำเนินเรื่องอาจจะเรื่อยๆเอื่อยๆไปบ้าง ขอต้องขออภัย
คนอ่านที่ชอบความตื่นเต้นหรือเรื่องที่ซับซ้อนนะค่า เรื่องนี้เราตั้งพลอตไว้แบบเป็น สไลด์ออฟไลฟ์ อยากให้ทุกคนได้สัมผัสถึง
ชีวิตตัวละครจริงๆ เวลาเขียนเราค่อนข้างใส่ความรู้สึกของมนุษย์จริงๆเข้าไป
คืออยากให้ลองนึกว่าพี่นาฏย น้องเจ้าและตัวละครทุกตัวเป็นคนจริงๆ ใช้ชีวิตอยู่เหมือนพวกเรานี่ละค่ะ เวลาเราเขียนเรานึกถึงว่าถ้าพี่นาฏยเป็นเพื่อนเรา น้องเจ้าเป็นน้องชายเรา เขาจะรู้สึกแบบไหนกันนะตอนนี้ เราเขียนให้ตัวละครเราค่อนข้างเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นครอบครัวที่ใช้ชีวิตอยู่กับเรา เพราะฉะนั้นเนื้อเรื่องเลยจะเป็นการดำรงชีวิตของคนคนหนึ่งนะค่า
ปล.สี่. อยากจะให้ทุกท่านติดตามชีวิตของพี่นาฏยกับน้องเจ้าไปด้วยกันกับเรานะค่า
หัวข้อ: รัก ▪️ ตาม ▪️ สั่ง รายละเอียดหนังสือรอบไปรฯค่ะ P.57 11/04/18 [END] (อ่าน 530532 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก