♥เรื่องสั้นตอนเดียวจบ♥ "ความรักของพงศกร"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ♥เรื่องสั้นตอนเดียวจบ♥ "ความรักของพงศกร"  (อ่าน 5701 ครั้ง)

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************


▼สารบัญนิยายข้าพเจ้า►

•••เรื่องสั้นตอนเดียวจบ

►แฟนดารา
-มีแฟนเป็นดาราต้องอดทน-
►หนี
-เมื่อแฟนต้องแต่งงาน-
►ของตาย
-ของตาย ใครเขาจะมองเห็น-
►It’s You
-เมื่อนายกลับมา-
►เพราะอะไรmpreg
-ทำไมผมต้องท้อง  ทำไมเขาไม่เคยฟัง-
►เหนื่อยไหม?
-เหนื่อยไหม  กับสิ่งที่เธอทำอยู่?-
►We Were Born to Die
-เรื่องราวของคู่รักคู่หนึ่ง ตั้งแต่วันแรก  จนถึงวันสุดท้าย-
► Two Pieces
-คนสองคนเปรียบกับชิ้นส่วนสองชิ้น-
♥ความรักของพงศกร♥
-พงศกรกับแฟนชาวต่างชาติของเขา-

•••เรื่องยาว

☺เรื่องของหนู หม่าม้า และปะป๊า☺
-หนูไม่อยากให้ป๊าม้าทะเลาะกันเลย- จบแล้ว
แฟนในปกครอง
-ความสัมพันธ์ของเรา  ควรเรียกว่าอะไร....-
-จบแล้ว-

คนนิสัยเสีย
-นทีจะทำอย่างไรเมื่อแฟนที่เคยทิ้งต้องกลายเป็นคนพิการ-
-จบแล้ว-





Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-08-2016 03:18:54 โดย mukmaoY »

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7

อ่านเรื่อยๆมาเรียงๆ


♥♥♥




"แฟนแกไม่มาเหรอวะแว่น?"
พงศกรส่ายหน้าแทนการตะโกนตอบแข่งกับเสียงเพลง
ตาเขาอาจเยิ้มเนื่องจากกระดกไปหลายแก้ว เพื่อนสาวที่มาด้วยกันถึงได้คิดเป็นตุเป็นตะว่าเขากำลังร้องไห้กับชีวิตรักอันแสนอาภัพ
จะไปขัดเพื่อนก็ไม่ได้  พวกมันขัดใจแฟนหนุ่มสุดเย็นชาของเขามาตั้งแต่มัธยมปลายแล้ว
ทั้งๆที่แก้ต่างเสียเป็นล้านครั้งได้ละมั้ง
ถึงคุณเอริคจะเย็นชา ไม่สนใจโลกหรือความเป็นไปของพงศกร  แต่เมื่อรักไปแล้ว...จะทำอย่างไรได้?
"เมื่อไหร่จะเลิกสักที?" บ้างล่ะ
"คบไปได้ยังไง?" บ้างล่ะ
หรือแม้แต่อาที่เลี้ยงมายังถาม "ทนทำไม?!"
แรงใช่เล่นนะ...
พงศกรชินเสียแล้ว
คบตั้งแต่เขาอยู่มัธยมปีที่5  ส่วนคุณฝรั่งเกือบสามสิบ

...ห่างกันตั้ง 10 ปี

เลิกพูดถึงเรื่องความดีได้เลย
ในเมื่อมีเรื่องให้ด่ามาตั้งแต่ต้น
แถมพฤติกรรมคุณชายเอริคยังแย่ซะขนาดนั้น

"แล้วเขาจะมารับมึงป่ะเนี่ย กูอยู่ยาวนะเว่ย"
คราวนี้เพื่อนชายถามขึ้นบ้าง
ด้วยกลัวว่านายเอริคอะไรนั่นจะเบี้ยวตามเคย
เหตุเพราะ'ไม่พอใจที่แว่นแตะแอลกอฮอล์
พงศกรก้มหน้าเช็คโทรศัพท์
ส่งข้อความไปเมื่อชั่วโมงก่อนแล้วว่าให้มารับตอนเที่ยงคืน
เมื่อเพื่อนเห็นหนุ่มแว่นถอนใจ ก็เดาได้ทันที
"งั้นมึงกลับก่อนเลย  ก่อนที่จะเมาจนขับรถกูไม่ได้"
เพื่อนกลุ่มนี้เรียกว่าเพื่อนตายก็ยังได้
ดังนั้นเวลาเที่ยงคืนตรงเผง พงศกรจึงขับรถเพื่อนกลับบ้าน  ผ่านด่านมาได้อย่างเฉียดฉิว
เพราะหน้าตาซื่อๆติ๋มๆนี้แท้ๆ


หนุ่มแว่นมองหน้าบ้านที่มืดสนิท  ไฟส่องต้นไม้ในสวนถูกคนเย็นชาปิด
เขารู้ทันทีว่าเอริคไม่พอใจมาก
....ทั้งๆที่บอกไปแล้ว  ส่งข้อความมาหาแล้ว

พงศกรถอดแว่นเช็ดเหงื่อที่ไหลย้อยตามไรผมพลางไขกุญแจเข้าบ้าน
บ้านหลังใหญ่สองชั้น  ภายในตกแต่งหรูหราด้วยฝีมือนักตกแต่งภายในระดับโลก
ทว่ามีเขากับคุณเอริคเท่านั้นที่อาศัยอยู่
ร่างสมส่วนเดินขึ้นบันได  ถอนอกถอนใจ สรรหาข้อแก้ตัวจอมปลอมมาเตรียมพูด

กริ๊ก

ไฟสีส้มนวลตาทักทายผู้มาใหม่
ตรงหน้าพงศกรคือเตียงหลังใหญ่อันไร้ร่างคนที่กำลังคิดถึง
เขาถอดแว่นโยนลงบนโต๊ะวางทีวี
ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด และหมดเมื่อถึงประตูห้องน้ำพอดี
ยกสองมือขึ้นลูบหน้าเนียน  ขับไล่ฝูงแมลงร้ายที่กำลังบินฉวัดเฉวียนในท้อง
เวลาเยียวยาทุกสิ่ง...
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกในรอบ 8 ปีที่คบกันมา
ฉะนั้นหัวใจของพงศกรจึงเต้นเป็นปกติ ไม่เหมือนคนถูกบีบคอหรือจับกดน้ำตายอะไรเทือกนั้น
มันก็แค่....ผึ้งตัวน้อยต่อยพอให้ปวดแสบปวดร้อน
พอถอนเหล็กในได้เมื่อไหร่  อาการก็จะหายไปเอง

••••••••

พงศกรเป็นคนตื่นไว  เพียงได้ยินเสียงประตู เขาก็ลืมตาแล้ว
หนุ่มต่างชาติตัวสูงโย่งโยนกุญแจรถกระทบแว่นบางใส
ถอดเสื้อและกางเกงออกจนตัวเปลือยเปล่า
ร่างบนเตียงขยี้ตาปรับแสง  แต่กลับถูกดึงแขนออก  กดแนบไปกับเตียง ท่อนขาใหญ่แยกต้นขาเล็กกว่าออกจากกัน

"พีง่วง..."
พงศกรพูดงึมงำ  พยายามพลิกตัวหนี รู้ทั้งรู้ว่าสูญเปล่า

"อย่าดื้อได้มั้ย"
ภาษาไทยสำเนียงแปร่งออกคำสั่ง
ขบริมฝีปากของคนดื้อจนแดงเห่อ  กดย้ำปลายคางที่เต็มไปด้วยตอหนวดลงบนใบหน้าเนียน
คนใต้ร่างครางเครือ กึ่งเบลอกึ่งมีอารมณ์
พงศกรไหลไปกับแรงชักจูงอย่างใจเย็น
สองร่างรวมเข้ากันแนบแน่น
ใส่จังหวะแห่งรักด้วยท่วงทำนองแสนหวานแต่กลับไม่น่าเบื่อ
แม้ความเย็นชาที่แผ่ออกมาเพื่อแสดงการลงทัณฑ์จะมากเกินกว่าที่คาดไว้  ทว่าพงศกรกลับรองรับมันอย่างเต็มใจ
น้ำตาลรสหวานถูกแช่ในน้ำแข็ง...มันช่างบาดลิ้น

•••••••


พงศกรจะมีความสุขที่สุดก็ตอนที่คุณเอริคอยู่บ้าน
เขาตื่นมาด้วยใจแกว่งไกวเมื่อพบว่าบ้านเงียบสนิท  แต่นั่นก็เป็นช่วงเวลาเพียงสิบนาที จึงพบว่าเอริคเล่นกับนกแก้วมาคอว์ราคาแพงอยู่หลังบ้าน
มือขาวยกน้ำมะนาวขึ้นจิบ  เขาดื่มหลังจากแฮงค์ทุกครั้งจนติดเป็นนิสัย
"ไม่เล่นกับเกรย์เลยนะเดี๋ยวนี้"
พอพงศกรพูดจบ เจ้านกอัฟริกันเกรย์แสนฉลาดก็บินมาเกาะไหล่ทันที  มันบ่นภาษาไทยแปร่งๆให้ฟัง ซึ่งเขาฟังไม่เคยรู้เรื่องสักที
เอริคเพียงแค่ปรายตามอง ก่อนหันไปคุยกับนกแก้วยักษ์ตัวใหม่ ราคาหลายหมื่น

"น่าสงสารเกรย์จังเลย แดดดี้ไม่รักแล้ว"
ข้อนิ้วขาวจิ้มหมาหัวเน่าบนไหล่
มันส่งเสียงตอบ ใช่ๆ ซ้ำๆหลายทีจนปวดหู

"เมื่อคืนเลิกงานดึกเหรอ"
พงศกรเลือกจะไม่ใช้คำว่า 'ทำไม' นำหน้า
เอริคไม่ชอบคนขี้เซ้าซี้ หรือคนเอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง
ดังนั้นเวลาพูดกับเอริคแต่ละที เขาจึงต้องระมัดระวังคำพูด

"อืม"
ข้อความเมื่อคืนถูกอ่านแต่ไม่ถูกตอบกลับ
พงศกรหลบดวงตาเศร้าไปทางอื่น มือลูบหัวเกรย์คล้ายกำลังปลอบใจตัวเองมากกว่า

"ขอโทษนะที่ไปกินเหล้า"

"ดูแลตัวเองได้แล้วนี่ จะขอโทษทำไม"
ฝรั่งขี้ประชดประชันกันแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า?

"กินอะไรหรือยัง เดี๋ยวผมทำให้"

"กินแล้ว"

"ครับ ดีแล้ว"
พงศกรไม่รู้จะตอบอะไร  พูดโง่ๆออกไปเพื่อกลบรอยร้าวในอก
เขาบิดตัวเข้าบ้านพร้อมเจ้าเกรย์เกาะไหล่ไปด้วยกัน
เปรียบกับอาชีพ พงศกรก็คงเหมือนมือโปรในด้านจัดการความรู้สึก
เขาทอดไข่ดาว เหยาะซอส  นั่งกินข้าวกับนกแก้วพูดเก่ง  ...ก็ไม่เหงานัก
วินัยหรือเก่ง เพื่อนคนเดียวกับที่ให้เขายืมรถเดินทางมาถึงบ้านพอดี
พงศกรลืมบอกแฟนตัวเองไปเสียสนิท 
กว่าจะตั้งตัวได้ เอริคก็ประจันหน้ากับวินัยแล้ว

"ไงฝรั่งขี้นก"
อย่าหวังเลยว่าจะได้ยินคำสุภาพจากปาก ทั้งๆที่วินัยอายุอ่อนกว่าตั้งสิบปี
สาเหตุก็เพราะเคยต่อยตีกันสมัยเพื่อนแว่นอยู่มหาลัย  หลังจากนั้นก็ไม่เคยคืนดีกันเลย ไม่คิดขอโทษด้วยซ้ำ
พงศกรเหนื่อยใจเรื่องนี้จนกลายเป็นความเคยชิน

"ไปเที่ยวกันแว่น"

"ไหนบอกแค่มาเอารถ"

"โถ่แว่น มึงไม่ได้เที่ยวมาเป็นเดือนแล้วนะเว่ย"
แล้วเมื่อคืนเขาไม่เรียกว่าเที่ยวเหรอ
พงศกรส่งสายตาขออนุญาตคนตัวโต เขาเดาเอาไว้แล้วว่าเอริคคงไม่หือไม่อือตามเคย
หนุ่มแว่นยิ้มเจื่อนให้เพื่อนตัวเองด้วยความเหนื่อยหน่าย  เลือกลงโทษตัวเองที่กินเหล้า จึงตัดสินใจไม่ไป
บางทีใช้เวลาด้วยกันบ้าง เอริคคงดีใจ
แฟนเขาเป็นคนเย็นชา อย่างที่พระเอกนิยายเทียบไม่ติด
คำว่าเย็นชาสำหรับเอริค ไม่ใช่แค่การแสดงกิริยาเงียบขรึม  แต่ยังรวมไปถึงปฏิกิริยาต่อทุกอย่างที่เกี่ยวกับพงศกร
ใช่ว่าเพื่อนจะปล่อยปละละเลย
พวกเขาเคยลองหาหนุ่มใหม่มาให้พงศกรเพื่อดูว่าพ่อฝรั่งจะขี้หึงขนาดไหน
...แต่ผลสรุปคือเอริคเพียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า "ถ้ามันดีกว่าก็ไป"

"งั้นกลางวันนี้กูชวนไอ้เหมียวกับฟ้ามาทำกับข้าวกินบ้านมึงนะ"

"....ก็ได้"
พงศกรตอบเบาๆ แล้วหันไปเล่นกับเกรย์ ขณะที่วินัยเปิดทีวีดูการแข่งขันฟุตบอลต่างประเทศ

"คุณอยากกินอะไรครับมื้อกลางวัน"
หนุ่มแว่นถามคนที่ยังยืนจังก้าไม่ไปไหน

"ทำมาเถอะ"
เอริคตอบก่อนเดินกลับหลังบ้าน คงเห่อนกตัวใหม่มาก พงศกรล้อนกหัวเน่าจนมันน้อยใจบินหนีไปหาวินัย

บ้านอยู่ในบรรยากาศเงียบๆจวบจนเวลาใกล้เที่ยง
ไอร้านจากแดดทำให้พงศกรที่นอนบนโซฟาไม่อยากขยับ ทั้งๆที่เปิดแอร์ไล่ความร้อนแล้ว แต่ช่วยไม่ได้มากนัก บ้านหลังนี้ใหญ่เกินไป
เหงาเกินไป ...เศร้าเกินไป
"พวกมันแวะซื้อของน่ะ"

"จะทำอะไรกินล่ะ

"สุกี้ กูอยากกิน มึงไปทำน้ำซุปรอไป"

"ทำไมไม่กินตอนเย็น"
"กูอยากกินตอนนี้ มีปัญหาไรป่ะแว่น"
วินัยดีดหน้าผากเพื่อนสุดซื่อด้วยความเอ็นดู
สังเกตมานานตั้งแต่พงศกรมานอนข้างๆแล้วว่าหน้าตาดูไม่มีความสุขเลย
ดวงตาที่เคยสดใส และแสนซื่อถูกทำลายโดยไอ้ฝรั่งขี้นกนั่นมานานหลายปี
วินัยเฝ้าภาวนา ขอให้เอริคมีคนใหม่สักที ไม่อย่างนั้นพงศกรเพื่อนรักจะไม่ไปไหนสักที ติดอยู่กับผีฝรั่งจนเฉาตายแน่ๆ

"อยากกินซุปแบบต้มยำมั้ย"
อะไรกัน ...พงศกรปล่อยให้เขาเงียบไปหลายนาทีถึงถาม
มันใจลอยไปถึงไหน
วินัยพยักหน้าตกลง  ในหัวกำลังหาวิธีช่วยเพื่อนให้หลุดจากวงโคจรของฝรั่งใจร้าย


"วันนี้กินสุกี้นะครับ"
พงศกรบอกแฟนวัยกลางคนที่เดินมาข้างหลัง

"ตั้งชื่อแล้ว ชื่อคอนเน่"
ถึงเอริคจะตอบไปอีกเรื่อง แต่นั่นกลับทำให้หนุ่มแว่นยิ้มเต็มปาก
เขาหันมาเช็ดเหงื่อไหลย้อยตามเรือนผมและปลายจมูกของอีกคนอย่างไม่นึกรังเกียจ
เสื้อยืดสีขาวแนบลู่ไปกับตัวเมื่อถูกเหงื่อดูดซับ ช่วยขับให้ซิคแพคและมัดกล้ามโดดเด่น

"ดูซิรอยนี่"
เอริคชี้ไปที่ต้นคอ มีรอยแดงยาวสามรอยเรียงกัน  ดูก็รู้ว่าใครฝากเอาไว้

"เจ็บมั้ย"

"ไม่เจ็บ"
คำตอบห้วนสั้นส่งถึงหู ก่อนเจ้าของนั้นจะเดินออกไป  พงศกรเข้าใจว่าคุณเอริคคงไปอาบน้ำ

"กูอุตส่าห์จะยุให้มึงแตกคอกันสักหน่อย  กลับมาหวานอีกและ"
วินัยพูดอย่างกับรอจังหวะ
พงศกรส่ายหน้าเบาๆ หรี่ไฟต้มน้ำซุป แล้วนั่งลง
"เราไม่ได้โกรธเกลียดอะไรกันนี่ ไม่ชินอีกเหรอ"

"ใครจะบ้าไปชินวะ คู่รักที่ไหนเป็นแบบมึงบ้าง กูเคยได้ยินแต่ฝรั่งรักเมีย หลงเมีย โรแมนติกทุกคน แต่อีริคของมึงนี่เกินบรรยายว่ะ ขี้เกียจชินเว้ย เห็นแล้วหงุดหงิดชิบหาย มันทำเหมือนมึงเป็นคนใช้มัน ไอสัตว์ วันๆเลี้ยงแต่นก กูล่ะอยาก--"

"พอน่าเก่ง  ไปดูเหมียวกับฟ้าสิ มาแล้วมั้ง"
ขอบคุณเพื่อนสาวที่เป็นดั่งระฆังช่วยชีวิต
พงศกรถอนหายใจโรยแรง
เขาไม่เคยใช้คำว่าสู้ เพราะรู้ดีว่าตัวเองสู้หัวใจโง่ๆดวงนี้ไม่ไหว

เหมียวกับฟ้ามาพร้อมเครื่องสุกี้เป็นกิโล ไม่ลืมเครื่องดื่มรสบาดลิ้นที่พวกมันชอบ
เพื่อนสาวที่นิสัยเหมือนผู้ชายตั้งวงกินอย่างรวดเร็ว พงศกรตักเนื้อสุกกับผักเปื่อยๆแบ่งไว้ให้เอริค
เรื่องนินทาในวงเหล้าไม่พ้นชีวิตรักของเขาตามเคย  ฟ้าพยายามโยงให้เอริคมีเมียอยู่แล้วให้ได้ ทั้งสามคนตั้งข้อสงสัยมาเป็นข้อๆ แล้ววิเคราะห์กันอย่างเมามัน โดยเจ้าของบ้านอย่างหนุ่มแว่นได้แต่ยิ้มและฟัง...

"คอน.."
นายฝรั่งมาตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบได้ แต่สีหน้าไม่พอใจก็ทำให้สามเกลอขนลุกเกลียว
พงศกรลุกขึ้นตามคำเรียก
 เอริคติดเรียกกร เป็นคอนจนเคยปาก ส่วนชื่อเล่นจริงๆว่าพีนั้น ความหมายในภาษาอังกฤษมันไม่เป็นมงคลสักเท่าไหร่
หนุ่มแว่นหยิบชามสุกี้ติดมือมา พยักหน้าไปทางโซฟา ซึ่งอยู่คนละฝั่งกับห้องครัว เพื่อนกับแฟนจะได้ไม่ตีกัน
ชายต่างชาติร่างสูงใหญ่แผ่รังสีโกรธเกรี้ยวตลอดเวลา  ตักน้ำซุปขึ้นซด และตำหนิว่าไม่อร่อย 
ดังนั้นสุกี้ที่พงศกรตั้งใจคัดสรรเนื้อชิ้นดีมาให้จึงถูกลิ้มลองเพียงครั้งเดียว

"งั้นผมทำข้าวผัดให้เอามั้ย?"
พงศกรเอ่ยอย่างใจเย็น
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวไปกินข้างนอก ฝากดูคอนเน่ด้วย"

"ดีเลยแว่น เราสามคนจะได้ก๊งสบายๆ"
วินัยที่แอบฟังมานานปรี่เข้ามา
เขารู้ว่ามันไร้มารยาท

"คุณทำงานเหรอครับ?"
พงศกรไม่สนใจเพื่อน
เลือกมุ่งเป้าหมายหลักเพียงคนเดียวตรงหน้าที่กำลังเดินออกไป
แน่นอนเอริคไม่ตอบคำถาม  ชายร่างสูงเมินเฉยต่อทุกสิ่งแม้กระทั่งคนรักนัยตาโศก
พงศกรหันมาเก็บชามสุกี้ขึ้นอืดด้วยมืออันสั่นเทา
ในเมื่อแรงใจไม่มี แล้วแรงกายจะเหลือหรือ
มือสั่นทนรับน้ำหนักชามไม่ไหว หรือมือเขาอาจลื่น หรือโลกไม่เป็นใจก็แล้วแต่
สุกี้ในชามลงไปกองอยู่บนพื้น กระจัดกระจายเหมือนเศษใจของเขา

"เดี๋ยวกูช่วยเก็บ"
พงศกรปัดมือเพื่อนออก ดวงตาพล่าเลือน มือขาวบริสุทธิ์ค่อยๆกอบเศษอาหารกลับใส่จาน
วินัยทนดูไม่ได้ รายนี้น้ำตาไหลก่อนใครเพื่อน ร่างสมส่วนกลับไปเล่าเรื่องให้สาวๆฟังทั้งน้ำตา  ไม่อยากเห็นภาพน่าสมเพชของเพื่อนรัก
พงศกรทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
เขากินสุกี้ปกติ ที่ไม่ปกติคือเหล้า
ซดเพียวๆให้มันบาดคอบาดกระเพาะ
เครื่องดื่มนี้ไม่อร่อยเลย
รสชาติแย่ที่สุดเท่าที่เคยดื่มมา หากแต่ใจยังดันทุรัง  เผื่อจะลืมๆไปได้บ้าง
หนุ่มแว่นรู้ว่าตัวเองกำลังร้องไห้ต่อหน้าเพื่อน แต่มันควบคุมไม่ได้
เขาอยากหยุดตัวเองเหลือเกิน  หยุดใจไม่ให้รัก...
หรือเอริคอิ่มตัวกับความรักครั้งนี้  แล้วทำไมไม่ปล่อยเขาไปสักที  หรือเห็นแค่เขาเป็นคนใช้เหมือนอย่างที่วินัยว่า
เอริคอาจนิสัยอย่างนี้มาแต่แรกก็จริง แต่ทว่าคนเราก็มีขีดจำกัด
8 ปีที่อยู่ด้วยกันมา พงศกรไม่เคยคิดเลยสักนิดว่าจะเลิกกับเขา มีแต่อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ให้มันแนบแน่นมากยิ่งขึ้น
ทุกวันนี้เหมือนเขาพยายามอยู่ฝ่ายเดียว มันเจ็บนะ ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ
เขาควรทำอย่างไร....



••••••


ร่างบางเอนหลังบนเตียงหลังใหญ่ มือเรียวบางเปิดอัลบั้มรูปที่เคยถ่ายร่วมกันเมื่อหลายปีก่อน มันเป็นช่วงหน้าหนาวซึ่งเอริคชอบมาก
พวกเขาสองคนจึงตัดสินใจไปเที่ยวเชียงใหม่กันเงียบๆ เพราะพงศกรรู้ดีว่าถ้าเพื่อนๆรู้พวกมันคงตามไปกวนกันแน่ๆ
ตอนนั้นพงศกรเพิ่งเข้ามหาลัยอายุเพียง 19 ปี คุณอาจึงค้านหัวชนฝาแม้มันจะมีความสุขมากที่ได้เที่ยวร่วมกัน มีเวลาโรแมนติกครั้งแรกและอาจเป็นครั้งเดียวในชีวิตร่วมกันกับเขา
แต่เมื่อกลับมาบ้านคุณอาก็ไม่อนุญาตให้ไปกับเขาอีก
ในตอนนั้นทุกคนก่นด่าว่าพงศกรใจง่าย
ทั้งๆที่เขาไม่ใช่คนหัวอ่อนเลยซักนิด ไม่อย่างนั้นจะไปจีบฝรั่งได้อย่างไร
พงศกรหลุดขำเมื่อเห็นภาพแอบถ่ายตัวเอง ใบหน้าตลก หยีตาหลบกล้อง รอยยิ้มช่างเจิดจ้าสะท้อนออกมาจนสายตาพร่ามัว

"คุณมาดูนี่สิ"
พงศกรเรียกออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ทำราวกับว่าเขาลืมเรื่องเมื่อกลางวันไปแล้ว
เอริคถอดเสื้อนอกออก เหนื่อยกับการทำงานทั้งวัน พอชื่นใจบ้างเมื่อเห็นว่าพงศกรไม่ทำหน้าหงิกงอ
คนบนเตียงชูอัลบั้มรูปสีเหลืองซีดให้ดู
เอริคจำได้ดีถึงช่วงเวลานั้น  ถูกเพื่อนกรอกหูว่าคบเด็ก ก็ต้องเอาใจเก่ง เขาจึงพาพงศกรไปเที่ยว
ร่างหนาล้มตัวลงนอนข้างคนรัก  ทิ้งน้ำหนักแผ่วเบาบนแก้มเนียนด้วยริมฝีปาก
พงศกรยกยิ้ม เผยรอยบุ๋มเล็กๆบนแก้ม  เจ้าตัวถอดแว่นออก  เก็บอัลบั้มรูปใส่ลิ้นชักบนหัวเตียง
เลื่อนตัวนอน จัดท่าให้สบาย

"เราน่าจะไปเที่ยวกันอีกนะครับ"

"ไม่มีเวลา"
พงศกรหลุบตาหนีคำตอบ
"บางทีผมน่าจะทำงาน.."

เอริคไม่ถามเหตุผล เอาแต่เงียบ
พงศกรจึงพูดต่อ
"อยู่แต่กับบ้าน อาจทำให้ผมมีปัญหาทางจิตใจ  ผมไม่อยากเป็นภาระของคุณ"

"อ่านหนังสือมากไปหรือไง"

"จริงๆนะครับ แม่บ้านที่อยู่บ้านอย่างเดียวจะมีอาการเครียด เพราะว่าไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม"

"เมื่อเช้าไม่ใช่เพื่อน?"

"ผมอยากทำงาน"

เอริคเงียบไปอึดใจ ก่อนเอ่ยปาก
"ถ้ามีปัญหามากนัก ก็ตามใจแล้วกัน จะไปทำอะไรก็ไป  แต่เย็นพรุ่งนี้เตรียมตัวไปงานแต่งลูกสาวคุณนวลพรรณด้วย"

"ผมไม่ไป"

"คิดว่าโตแล้วรึไง! ตัดสินใจเองได้แล้วนี่! Then go! Go away!"
ครั้งที่ล้านได้แล้วมั้งที่เอริคโมโหจนหลุด
พงศกรไม่ไปตามคำสั่งหรอก  เอริคก็แค่โกรธเหมือนอย่างทุกครั้ง
ร่างบางพลิกตัว ดึงผ้าห่มคลุมทั้งตัวหนีปัญหา
ความเย็นชาของเอริคยังคงทำหน้าที่ได้ดีเสมอ
เพียงไม่ถึงห้านาที ชายต่างชาติก็กลับมานิ่งเป็นปกติ
เอนตัวหาร่างบางที่นอนคลุมโปง  รั้งพงศกรเข้าแนบลำตัว  เปิดผ้าออก เผยใบหน้าขาวนอนลืมตานิ่ง

"จะคริสต์มาสมาเราจัดบ้านกันมั้ย"
เอริคมักง้อด้วยประโยคประหลาดๆ วิชาภาษาไทยที่เรียนมา 10 ปี ไม่ค่อยมีความหมายเท่าไหร่
เขาก็ดีอยู่อย่าง พอรู้ตัวว่าผิด ก็ไม่นิ่งนอนใจ อารมณ์อาจแกว่งบ้างเหวี่ยงบ้าง แต่เอริคไม่เคยเสแสร้ง

"เสาร์นี้ไปซื้อของละกันครับ"
พงศกรตอบ  หน้ายังคงมองผนังสีนวลตา
ไม่ได้คิดอะไรซับซ้อน จัดก็จัด สนุกดีเพราะจัดมาทุกปี

"พรุ่งนี้ไปงานแต่ง"
เอริคย้ำเรื่องที่เพิ่งทะเลาะกัน ไม่สนใจว่าพงศกรจะงอนไหม ถ้างอนก็งี่เง่าเกินคน

"โอเคครับ"




•••••••



ดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ห้อยระย้าเป็นช่อยาวลงมาจรดศีรษะ  ถูกจัดเป็นซุ้มทางเดินสั้นๆประมาณ 1 เมตร
เอริคกับพงศกรถ่ายรูปคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาว คุณนวลพรรณดีใจยกใหญ่ที่พงศกรมาด้วย แม้เอริคจะควงคนรักออกงานทุกครั้ง แต่นั่นไม่ใช่งานของเธอ
พงศกรมีน่าตาน่าเอ็นดู ผู้ใหญ่มักรักใคร่ อีกทั้งกิริยามารยาทก็เรียบร้อย ไปลามาไหว้เสมอ ติดตรงที่พงศกรไม่ค่อยตามเอริคไปทำงาน  ผู้หลักผู้ใหญ่ถึงปลื้มอย่างออกนอกหน้าเวลาเห็นหนุ่มแว่น

"งานสวยดีนะ"
เอริคเปรย ขณะยืนให้ช่างภาพกดชัตเตอร์

"ครับ เห็นแล้วอยากแต่งงานเลย"
พงศกรพูดออกมาอย่างใจคิด
เป็นอาการที่เกิดขึ้นทุกครั้งเวลามางานแต่ง

"ต๊ายยยหนูพีมาด้วย"

"สวัสดีครับคุณอาประจิตร"
พงศกรยกมือไหว้หุ้นส่วนบริษัท

"ยิ่งโตยิ่งหล่อเหลา เสียดายแม่ไม่มีลูกชาย ไม่งั้นนะ จะให้มาแย่งอิตาเอริค!"
คุณประจิตรกรีดมือไปมา ทำท่าจะตีแขนเอริคด้วยความหมั่นไส้ แต่ใจไม่ด้านพอ

"เสาร์นี้ว่างไหมลูก แม่ชวนเพื่อนๆมาทำเค้กกินกัน อยากให้หนูไปช่วย"
หนุ่มแว่นมองหน้าคนรัก พลางยิ้ม

"คงไม่ได้ครับคุณอา เผอิญวันนั้นเรามีธุระ"
เป็นเอริคที่เอ่ย
คุณประจิตรไม่ได้ว่าอะไร ที่ชวนพงศกรก็ชวนเป็นมารยาท สงสารเด็กไม่ค่อยมีสังคม แต่ถ้าเอริคพาไปเที่ยว เธอก็เบาใจ

"งั้นแม่ไม่กวนละ แหมเสียดายนะ หนูทำขนมอร่อย"

"ป็อปนะ"
คนพูดคงกลัวพิกุลร่วงจากปาก ยังดีที่คนฟังเข้าใจอยู่บ้าง
เอริคไม่ค่อยพูดหยอก ดังนั้นมันจึงดูขัดๆเขินๆเวลาเขาพยายาม  พงศกรเห็นว่าน่ารักดี

"ก็ป็อปแค่ในบรรดาผู้ใหญ่นั่นแหละครับ"

ทั้งสองนั่งคู่กันที่โต๊ะกลมสีชมพูอ่อน  อาหารมากมายทยอยเสิร์ฟ ถือว่ารสชาติถูกปากฝรั่งพอตัว เพราะเอริคกินไม่หยุด
 
“ถ้าชอบต้มยำรสชาตินี้ ผมจะทำให้กินนะ”

“รสไม่เผ็ดเกินไป”

“งั้นกินเยอะๆนะครับ”
พงศกรตักกุ้งแม่น้ำตัวโตรสหวานกลมกล่อมให้คนรักที่กำลังมีความสุขกับการกิน
เห็นอย่างนี้เขาก็มีความสุขแล้ว เอริคโกรธง่ายหายเร็ว
ถ้าคืนนี้ไม่มีเหตุการณ์ให้ลำบากใจอีก เขาก็จะถามตรงๆว่าช่วงนี้เป็นอะไร
ไม่ได้คาดหวังหรอกว่าจะได้คำตอบ แต่นั่น..มันก็ทำให้หนุ่มฝรั่งได้คิด ว่าสิ่งที่ตัวทำ  มันทำให้คนรับสารทุกข์ใจ


ความเงียบในอีกสองชั่วโมงต่อมาเกือบทำให้พงศกรร้องไห้
เขากัดปากระงับความรู้สึก สิ่งที่คิดไว้ไม่ช่วยอะไรนัก
เอริคไม่ตะโกนด่าเขา เอริคไม่มีสายตาชิงชัง  ทำเพียงกอดเขาแน่นๆ

นี่มัน.....เกินคาด

“เราน่าจะเที่ยวกันอีกนะครับ”

“แต่ว่า...”

“นะครับ....ที่ใกล้ๆก็ได้”
พงศกรช้อนสายตามอง รวบกอดร่างใหญ่แน่นขึ้น
“อยู่ด้วยกันมันก็ดีอยู่แล้ว”
สำเนียงแปร่งตอบกลับ  ผละออกมาด้วยสีหน้าไม่ตอบรับคำขอ
พงศกรรู้ว่าเอริคงานยุ่งมาก ทั้งดูแลบริษัทของตัวเอง ทั้งเป็นที่ปรึกษาให้องค์กรหนึ่ง
เป็นเจ้านายที่ดีของลูกน้อง  เป็นฝรั่งที่น่าภาคภูมิใจของคนหลายคนในประเทศ
เอริคนึกถึงงานมาเป็นที่หนึ่ง
ส่วนเขา...รั้งท้าย

“ใช่....ผมอยากอยู่กับคุณ แต่คุณ...”

“ถ้าพาไปทำงานด้วย ก็จะไม่มีใครดูแลนก”
หนุ่มแว่นถอนหายใจเมื่อได้ยิน
เขาลุกขึ้นกอดอก ลูบหน้าไร้แว่นทรงเหลี่ยม 

“คุณครับ ...ผมว่าจะไปอยู่บ้านอาสักพัก เอาเจ้าเกรย์ไปด้วย”

“คิดดีแล้วก็ไป แต่อย่าเอาเกรย์ไป”

“ครับ”


................


“โห มึงแม่งโคตรใจเด็ดเลยว่ะ”
เพื่อนสนิททั้งสามคนพูดพร้อมกัน  โดยเฉพาะเก่งที่ตบมือแปะๆ

“อย่าเพิ่งดีใจไป เราก็แค่ไปเยี่ยมอาเฉยๆ”
พงศกรดันแว่น ก้มหน้าอายๆ ที่ต้องบอกความขลาดเขลาของตัวเองให้เพื่อนฟัง

“เออๆ พวกกูก็รู้ว่ามึงไม่ได้เลิกกันหรอก  แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยมึงก็รู้จักสู้บ้าง”

“ไม่รู้สิ...เราเบื่อที่ต้องทำตัวเงียบๆ  เมื่อก่อนเขาก็ไม่ขนาดนี้นะ แต่เพราะเรื่องงาน จริงๆก็เข้าใจ”

“นั่นสินะ  เมื่อก่อนที่มึงตกหลุมรักเขา”

.
.
.
.
.

ตอนนั้นพงศกรเพิ่งขึ้นม.5 อายุ17กว่าๆ แก่ที่สุดในห้อง แต่ใบหน้ากลับจิ้มลิ้ม เหมือนเด็กม.ต้น อีกทั้งแว่นตากลมๆเสริมดวงหน้าให้ดูคล้ายเด็กญี่ปุ่น  ดังนั้นเพื่อนในห้องจึงเอ็นดูเขาราวกับไข่ในหิน ใครแตะต้องแทบไม่ได้ แม้กระทั่งครูอาจารย์
พงศกรจึงดูเหมือนเด็กอ่อนต่อโลก ทว่าลึกในใจเขาก็คือมนุษย์ปุถุชนที่มีรัก โลภ โกรธ หลง
เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน กลุ่มเขาห้าคน มีเขา เก่ง ฟ้า เหมียว และแซน ไม่ยอมกลับบ้านกัน เพราะอยากลองร้านไอติมเปิดใหม่ข้างโรงเรียน  เก่งมันคุยโวเสียเยอะว่าให้เยอะ และแม่ค้าสวย จึงต้องไปตามคำเรียกร้องอย่างเสียไม่ได้
ร้านไอติมที่ว่าอยูใต้คอนโดหรูแห่งหนึ่ง  ราคาจึงแพงอย่างช่วยไม่ได้  ทั้งห้าคนหารกันซื้อสองถ้วยใหญ่ แล้วแบ่งกันกันอย่างมีความสุขตามประสาเด็ก  พงศกรก็แย่งตักช็อกโกแลตกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน โดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีชายชาวต่างชาติมองอยู่
“แว่น”
เป็นฟ้าที่เห็นก่อนใครเพื่อน  จะมองผ่านไปถ้าหากชาวต่างชาติสุดหล่อคนนั้นไม่มองเพื่อนเขาจนตาเยิ้ม
“อะไรเหรอ”
ฟ้าส่งสายตาให้มองทางซ้ายมือ แล้วตักไอติมกินต่ออย่างเนียนๆ

“ไม่มีไรมั้ง”
บอกไม่มีอะไรแต่หน้าแดงแจ๋

“หล่อว่ะมึง”
เหมียวทำท่ากรี๊ด

“เฒ่าหัวงูว่ะ”
เก่งพูดดับความหวังเพื่อนจนหมด  ทุกคนจึงเออออตาม เพราะจริงๆแล้วมันก็ควรเป็นอย่างนั้น
ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาตั้งมากมายเรื่องฝรั่งออฟเด็กผู้ชายไปปรนเปรอ คิดแล้วขนลุก และสั่งห้ามไม่ให้พงศกรมองตานั่นอีก

ไข่ในหินทำตามแต่โดยดี...........ก็แค่วันนั้นล่ะนะ

สองวันต่อมาพงศกรไปร้านไอติมนั้นอีก  สั่งชุดที่ราคาถูกที่สุดมานั่งละเลียดเข้าปาก  เขาหลุกหลิกมองไปทั่วร้าน
“ทำไมไม่มานะ”
ดูท่าไอติมวันนี้จะเป็นหมันเสียแล้ว  เขาใจลอยคิดถึงดวงตาสีฟ้าเข้มน่าหลงใหล

ครืดดด
เสียงเก้าอี้ลากข้างตัว
อ้ะ!!  เขานั่งโต๊ะข้างๆ!
หนุ่มแว่นหน้าแดงจัด  ลูบหัวเกรียนๆแก้เก้อ
ทำไมเขาต้องผมเกรียนด้วยนะ ไม่หล่อเลย  ใส่แว่นดูโอตาคุอีกต่างหาก
ทำไงดีๆ
เอาวะ.....
ฮึบ!

“Hello”


..............................

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7


“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“เช่นกันครับ”

พงศกรถอดแว่นออกมาเช็ด  ดวงตาพร่ามัว  น้อยใจคุณอาที่ไม่บอกกัน มามัดมือชกเขาอย่างนี้

“เอาน่าพี ทำความรู้จักสักหน่อยก็ไม่เสียหลาย คุณจอชแกก็เป็นคนดี ท่าทางเอาการเอางาน”

พงศกรไม่พูดอะไร เขากลับเข้าห้องหลังร้าน
มาอยู่กับคุณอาที่เปิดร้านอาหารได้สามวันแล้ว เอริคยังไม่ติดต่อก็เครียดจะแย่  นี่อาของเขายังแนะนำหนุ่มโสดชาวสวีเดนให้รู้จักกันอีก
คนที่ว่าหน้าตาดี และมีดวงตาที่อบอุ่นเหมือนแสงดวงอาทิตย์ยามเย็น  แน่นนอนเขาชอบตั้งแต่แรกเห็น
อารู้ ว่าคนประเภทไหนที่ทำให้ใจพงศกรหวั่นไหว
แต่นั่นก็ไม่ได้การันตีว่า เขาจะทิ้งเอริค
เชื่อเถอะนะว่าพงศกรทำไม่ลงจริงๆ  การทิ้งใครคนหนึ่งเพื่อคนที่ดีกว่า
ต่อให้ตอนนั้นเขากำลังเจ็บอยู่ ต่อให้เขาท้อมากๆ  เขาก็อดทนได้ ทนรอเวลาที่จะได้ปรับความเข้าใจกัน พูดคุยกัน และแก้ไขปัญหา
นั่นคือคำว่าชีวิตคู่สำหรับเขา

“อาว่าแล้วเชียว แต่ทำอย่างหนึ่งเพื่อตัวเองให้อาหน่อยสิ”
คุณอาวัยห้าสิบกว่า ผ่านโลกมามากกว่าเขาขอร้องให้หนุ่มแว่นซึมเซาเปลี่ยนลุคตัวเองใหม่ ถอดแว่นออก ใส่คอนแทคเลนส์ ยิ้มโชว์ลักยิ้มบ่อยๆ  และพาจอชไปเที่ยว

“มันไม่ยากไปเหรออา”
พงศกรฟังแล้วกลุ้ม  เขากลัวคอนแทคเลนส์น่ะสิ ไหนจะต้องไปสนิทชิดเชื้อกับจอชอีก ใจสั่นตายเลย

“ไม่ยากหรอกน่า ไอ้ที่ยากน่ะคือแกต้องถ่ายรูปสวีทกับจอชเยอะๆ เอาให้ผัวหนูอกแตกตาย”
อาหัวเราะสะใจ  แต่คุณอาลืมไปแล้วหรือว่าเอริคน่ะหน้าแข็งยิ่งกว่าหินเสียอีก

“พีเคยลองใจแบบนี้แล้วนะ ไม่เห็นจะได้ผล”

“โอ๊ยยย ตอนนั้นคนที่เก่งหามามันไม่ดีเท่าเอริคมันไง เอริคเลยเฉยๆ  แต่คุณจอชเนี่ย บารมีเกินกว่าเอริคนะ”

“คุณเขารู้จักเหรออา”

“รู้จักแน่นอน อยู่วงการเดียวกัน”
คุณอาเสยผม  หยิบลิปสติกสีแดงแปร๋นขึ้นมาตอกย้ำความเป็นสาวสองพันปี

“ไปหามาจากไหนเนี่ย”
พงศกรลอบถอนใจ


.........................


อดีตหนุ่มแว่นเข้ากันได้ดีกับนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกล  จอชหรือโจชัวอายุเพิ่ง 30 ปี ถือว่าเป็นหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงที่พร้อมปฏิวัติวงการธุรกิจไทยให้เจริญก้าวหน้า  พงศกรชอบวิสัยทัศน์ของเขา ชอบการวางตัวและความขี้เล่น
ช่างต่างกับเอริคเหลือเกิน....

“เหม่ออะไรครับพี”
มือใหญ่โบกไปมาเหนือดวงตาอ่อนแสง
พงศกรเผลอดันแว่น แต่กลายเป็นเจออากาศโล่ง  เขาหน้าแดงด้วยความอาย

“พีช่วยเลือกสบู่หน่อยสิครับ เอาลายไหนดี”
สบู่ที่ว่าคือสบู่หน้าตาเหมือนผลไม้  มีทั้งมะม่วง มังคุด แตงโม  หน้าตาน่ากินมากกว่าเอาไปถูตัว
พงศกรช่วยเลือกของฝากให้ทางครอบครัวโจชัว  และรู้ตัวว่าถูกแอบถ่าย
โจชัวชอบถ่ายเขาตอนเผลอ ทำให้มีแต่รูปหน้าตาประหลาด  แถมถ่ายเสร็จ ยังอัพลงโซเชียลให้คนอื่นสยองเล่น
นี่เขาจะไม่ปิดบังตัวเองเลยหรือไง ถ้าเกิดไปขัดขากับใครเข้า คนพวกนั้นคงตามตัวถูก 

“คุณจอชอยากนั่งชิงช้าสวรรค์ไหมครับ”
ร่างบางเห็นว่าคนเริ่มน้อยแล้ว จึงชวนเพื่อนต่างชาติขึ้นไฮไลท์ของเอเชียทีค 
แสงไฟประดับสีสันงดงามจับตา ทำให้ชาวต่างชาติหลงใหลได้ไม่ยาก  โจชัวพยักหน้ารับ พลางจูงมือสากๆของพ่อบ้านใจกล้า  กล้ามากที่แอบนอกกายแฟนอย่างนี้

ภาพวิวริมแม่น้ำเจ้าพระยาทำให้ใจอันบอบช้ำของพงศกรได้รับการเยียวยา  เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ซึมซับบรรยากาศแสนหวาน
ป่านนี้  เขาจะอยู่ดีไหมนะ  คอนเน่กับเกรย์ร้องหามัมหรือเปล่า
“พี....ผมถามอะไรอย่างสิ”
เสียงทุ้มไพเราะของคนข้างกายเอ่ยแทรกบรรยากาศเงียบเชียบ
พงศกรยิ้มรับ พยักหน้าเล็กน้อย

“คุณมีคนรักแล้วใช่ไหม?”

“ครับ”
เขาตอบตรงๆเพื่อไม่ให้เป็นปัญหา
“แย่จังเลยนะ ผมไม่ใช่พวกชอบแย่งของๆคนอื่นด้วยสิ”
พงศกรหัวเราะเบาๆ
“ขอบคุณนะครับ  แล้วก็ขอโทษด้วย  เพราะคุณอาช่างเจ้ากี้เจ้าการของผม”

“ไม่เป็นไรหรอก  ถือเสียว่าผมเป็นเพื่อนใหม่ของคุณ”

“ขอบคุณนะครับ....”

“ที่ผมอัปรูปลงโซเชียล ก็เพราะคุณอาคุณฝากมา ผมเลยทายว่าแฟนคุณน่าจะรู้จักผม อยู่แวดวงเดียวกัน”

“คุณเอริค วิลสันครับ ที่เป็นคนรักของผม เพียงแต่ตอนนี้เราตึงๆกันนิดหน่อย”

“คุณเอริคนี่เอง  เขาเก่งมากนะ”
พงศกรพยักหน้าด้วยความภูมิใจ
“ใช่ครับ   เราเจอกันตั้งแต่ที่เขายังเป็นพนักงานธรรมดาอยู่เลย  แต่เขาก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีสร้างบริษัทของตัวเองขึ้นมาได้”

“เป็นคนเก่งมาก ยากนะที่จะมีชาวต่างชาติมาตั้งโรงงานในไทย โดยที่ไม่มีอะไรเลย คือไม่มีทุนมาก่อน”

“นั่นสิครับ เป็นสิ่งที่ทำให้เขามีเสน่ห์  แต่ถ้าบ้างานมากไปก็แย่....คุณจอชอย่าหักโหมขนาดเขาล่ะ”

“พูดอย่างนี้ คิดจะตัดกำลังคู่แข่งหรือเปล่าเนี่ย”

“โธ่! คุณจอชก็  ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น”

“ผมล้อเล่น”

“วันนี้ผมมีความสุขมากนะ....ไม่ได้เที่ยวแบบนี้มานานมากแล้ว”
หนุ่มไทยเผยยิ้มจริงใจ พร้อมลักยิ้มที่ทำใครๆตกหลุมรัก

“เอาไว้วันหลังมาเที่ยวด้วยกันอีกสิ  พาแฟนคุณมาด้วย”
จอชอยากแสดงถึงความถูกต้อง ไม่อยากให้ชาวบ้านเอาไปพูดในทางเสียๆหายๆ  เพราะแววตาโศกที่ซ่อนอยู่ลึกๆนั้นบอกได้เป็นย่างดีว่าสถานการณ์ของครอบครัววิลสันกำลังย่ำแย่

“ผมจะพยายามชวนนะครับ”

“สู้ๆนะพี ผมคงให้คำแนะนำอะไรไม่ได้ เพราะจุดความอดทนของคนเราไม่เท่ากัน”

“ผมทนได้  ตราบใดที่ผมมองว่ามันคือความสุข....เขาคือความสุขของผมครับ”

RRRRRRRRRRR
ชื่อคนโทรเข้าคือคนที่พงศกรรอคอยมาตลอด
เขาหลอกตัวเองว่าที่น้ำตารื้นก็เป็นเพราะแพ้คอนแทคเลนส์  มือบางกดรับสาย  ท่องหนึ่งถึงสิบในใจ
เขากำลังตื่นเต้น  เอริคไม่เคยโทรมาหาในช่วงเวลานี้เลย
ดังนั้นสิ่งที่คนปลายสายจะพูด จะเป็นสิ่งที่กำหนดชะตาชีวิตของเขา ความรักของเขา
พงศกรรักเอริค
รอยสักในหัวใจไม่เคยจางหายไปไหน
มันยังคงอยู่อย่างนั้น
คอยตอกย้ำว่านี่คือคนแรก คนเดียว และตลอดไป
สิ่งที่เขาเล่า มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวของระยะเวลาแปดปี  เมื่อมีสุข เราเก็บไว้  เมื่อมีทุกข์ เราปรึกษาเพื่อน
ก็เท่านั้น
เพื่อนเขาอาจไม่ชอบเอริค
อาเขาอาจเกลียดหลานเขย
แต่พวกเขาก็ไล่ไปไหนไม่ลงหรอก
เพราะต่างรู้ดีว่าเรื่องราวมันมีมากมายกว่านั้น

ฉะนั้น  “กลับบ้านเรานะ”
คำขอร้องสั้นๆ
เพียงแค่นั้น....
เขาจะกลับบ้าน


..................................

 :pig4:

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
เอริคคคคคคคค

ทำคะแนนตอนสุดท้าย แต่จะให้ดี ลดความบ้างานหน่อยนะ สงสารคอน

 (นกตัวใหม่ คอนเน่ คือคอนใช่ไหมคะ?)

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
เอริคคคคคคคค

ทำคะแนนตอนสุดท้าย แต่จะให้ดี ลดความบ้างานหน่อยนะ สงสารคอน

 (นกตัวใหม่ คอนเน่ คือคอนใช่ไหมคะ?)

ใช่ค่า เอาชื่อแฟนมาตั้ง555
จริงๆเอริคก็รักพีมากนะ

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
เอริคเป็นพวกแสดงออกไม่ค่อยเก่งนะ

คือเป็นผู้ใหญ่กว่าด้วยละมั้ง เขาก็น่ารักในแบบของเขาอะเนอะ แต่สื่อสารไม่เก่งไปนิด พีก็สู้ๆนะ

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เอริค นายสุดจะเย็นชา แถมบ้างาน เกินบรรยาย :z6: :z6: :z6:
นายอยู่กับคนรักแท้ๆ แต่ทำตัวเหมือนอยู่คนเดียว :m16: :m16: :m16:
นายโชคดีที่สุด ที่มีคนรักเป็นพงศกร
ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงเปิดตูด ทิ้งนายไปหลายปีแล้ว
ไม่อยู่กันยาวนานเป็นแปดปีหรอก
ดีนะที่รู้จักชวนกลับบ้าน
ไม่งั้นละก็ อยู่คนเดียว เหี่ยวแห้ง หัว....คนเดียว
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-08-2016 12:41:26 โดย ทฟเืนสรฟ »

ออฟไลน์ Raina

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
ง่า ความรักของเอริคล้ำลึกมาก ลึ้กกกกกจนคนอ่านมองไม่เห็น  :mew5:  ไม่ค่อยเข้าใจความรักแบบนี้เท่าไหร่เลย แหะๆ

ออฟไลน์ P.PIM

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 236
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
ความรักพี่แกนี่ลึกมากกกก ลึกจนเราเข้าไม่ถึงเลยยย  นี่ถ้าไม่รักและเข้าใจจริงๆอย่างพีนี่ไม่คบกันนานขนาดนี้หรอก :ling1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ montisa2536

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
จริงค่ะ ทำไมไม่รู้น่ะค่ะ เพื่อนเรามักไม่ค่อยชอบแฟนเรา เป็นตามเรื่องนี้เลยค่ะ ไม่ใช่ว่าเราจะคุยกับเพื่อนแค่ช่วงทุกข์น่ะค่ะ แต่เรื่องแฟนนี่เวลามีความสุขเราก็ไม่ค่อยอวดอ่ะค่ะ แต่พอมันมีปัญหาก็จะมาปรึกษาเพื่อน ทีนี้เหมือนเพื่อนเห็นแต่มุมนี้มุมเดียว ก็เลยกลายเป็นไม่ชอบแฟนเราเลย  :mew2:  แต่งดีค่ะ เราชอบผลงานของคุณค่ะ  :mew1: รองานต่อๆไปค่ะ

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ Cloudnine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 730
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
น้ำตาไหลเลย อินจัด!  :hao5:
ถ้าไม่ได้จอช เอริคก็คงจะทำตัวเย็นชาเหมือนเดิม /กราบขอบพระคุณจอชและคุณอา
เราเขินที่ตั้งชื่อนก ว่าคอนเน่ ถึงจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันน่ารักอ้ะ

 :o8:

ออฟไลน์ КίmY

  • BJYX♥
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1714
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-3
โอ้ยยย หวานบ้างก็ได้นะเอริค สงสารน้องอ่ะ   :ling1:

ออฟไลน์ ShadeoftheMoon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 392
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
อยากรู้จังว่าในใจของเอริคคิดอะไรอยู่

ออฟไลน์ Egonoki

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 25
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อยากให้เรื่องยาวๆอีกสักนิดหนึ่ง อยากทำความเข้าใจเอริค 555

ออฟไลน์ Cloudnine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 730
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
มาอ่านรอบ3แล้วนะ ชอบอ้ะ อยากได้ตอนพิเศษใส่ไข่จังค่ะ

 :mew2:

ออฟไลน์ chaoyui

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
อ่านไปโกรธเอริคไป ทำไมเย็นชางี้อะ :beat:

ออฟไลน์ khwanruen

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
ทำไมบ้างานขนาดนั้น สงสารพี

ออฟไลน์ คุณบี๋

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เอริคทำไมเย็นชาขนาดนี้ รักพีก็แสดงออกมาเยอะๆหน่อยสิใจแป้วแทนพีเลย...
 :pig4: :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด