หัวข้อ: เรื่องสั้น #เที่ยวสองคน?? 31/12/58 จบแล้ว

[magarons]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

[magarons]

(เป็นไงละมึง เสียดายไหมล่ะ เสือกไม่มาเอง)

“โอย กูอยากไปว่ะมึงง”

(บ่นแล้วมึงจะได้มาไหมล่ะเสือไม่มาเอง)

“กูไม่ใช่คนที่ไม่อยากไปนะเว้ย พ่อกับพี่กูเขาไม่ให้กูไปนี่หว่า เสียดายๆ”

(กูไปหาไรกินต่อนะ จะคุยกับเพื่อนคนอื่นหรือเปล่า)

“ไม่เอาอ่ะ แค่เนี้ยแหละ กูวางแหละ พรุ่งนี้ไปเสม็ดใช่ป่ะเดี๋ยวกูคอลไปหาตอนนั้นนะ”

ภาพของเพื่อนหายไปจากจอโทรศัพท์เมื่อผมกดวางสาย

“เฮ้อ ทำไมมีแค่เราที่ไม่ได้ไปว่ะ”ผมพูดออกมาอย่างเพ้อๆ เมื่อยู่คนเดียว ถึงตอนเด็กๆจะป่วยง่ายแต่มันไม่ได้แปลว่าเมื่อผมโตขึ้นจะป่วยตลอดเวลานี่น่า ผมไม่ได้ไม่เข้าใจที่พ่อกับพี่เป็นห่วงผมแต่ผมอายุตั้งสิบแปดแล้วนะ อีกไม่กี่เดือนก็จบมอหกแล้วด้วย ขอแค่ไปเที่ยวค้างคืนกับเพื่อนครั้งสุดท้ายก่อนจบไม่ได้หรือไง

ผมพลิกตัวไปมา ข่มตากล่อมตัวเองให้หลับ แต่ก็ไม่ยอมหลับสักที

ผมสะบัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วเดินลงไปหาพ่อกับพี่ที่นั่งดูข่าวกันอยู่

“พ่ออ เพื่อนมันดูสนุกกันมากเลยอ่ะ ผมอยากไปอ่ะ”

ผมนั่งลงข้างๆพ่อแล้วพูดเสียงหงอยๆ พ่อหันมามองผมแล้วพูด “อยากไปก็ไปสิ”

“ไปอะไรตอนนี้เล่า รถมันไปถึงที่นู่นนานแหละ”

ผมก้มหน้าซุกกับเข่า ถอนหายใจออกมาก่อนที่มือใหญ่จะลูบเข้าที่หัว

“อยู่แค่มอหกนะ เดี่ยวเข้ามหาลัยค่อยไปเที่ยวก็ได้”

ผมก้มหน้าลงหนักกว่าเดิม แล้วตัดสินใจเดินขึ้นมาบนห้องตัวเองต่อ แต่ก่อนออกจากห้องนั่งเล่นยังไม่ลืมที่จะพูดกับพ่อและพี่

“อย่าลืมที่พูดนะ เข้ามหาลัยผมจะเที่ยว อย่ามาห้ามผมด้วย”

พูดจบก็วิ่งขึ้นห้องไปนอนต่อ เพ้ออะไรนิดหน่อยแล้วก็หลับไป

“เฮ้ออ รับสายสิว่ะ”

ผมครางอย่างหงุดหงิด เมื่อเพื่อนไม่ยอมรับสายจนตัดไป แล้วผมก็กดโทรไปใหม่อีก

“แม่งเอ้ย รับสายสิว่ะ”

(เอ่อ สวัสดีครับ)

เสียงสวัสดีครับดังเข้าหูแต่ไม่เห็นภาพเพราะสัญญาณไม่ดี ผมขมวดคิ้วฉับ

ใครมารับสายเพื่อนผมว่ะ ทำไมพูดเพราะจัง

สักพักพอเครือข่ายเสถียร ผมก็ได้เห็นหน้าผู้ที่มารับสาย

พูดได้หลายๆ คำครับ

อีสัส หล่อว่ะ!!

ผมกระพริบตาปริบๆ พูดไม่ออก

(เอ่อ คุณครับ คือผมเก็บโทรศัพท์นี่ได้น่ะครับ)

“ครับๆ”

ผมก็ยังคงพูดไม่ออกอยู่ดี คือเห็นคนหล่อเยอะนะ แต่นี่มันหน้าที่อยากได้ในฝันเลย

(คุณเป็นเพื่อนเจ้าของโทรศัพท์ใช่มั้ย)

“อ่า ครับ ใช่ โทรศัพท์เพื่อนผมเอง ให้ผมช่วยอะไรคุณไหม”ผมตอบออกไป ท่าทีของขาขมวดคิ้วในตอนแรกแล้วจึงหัวเราะออกมา

(ผมไม่ขอให้เชิงช่วยนะ ผมอยากคืนโทรศัพท์ให้ คุณช่วยติดต่อเพื่อนคุณทีสิ)ผมมองเขาอย่างค้างๆ   

“งั้นคุณชื่ออะไรครับ สามารถมาคืนโทรศัพท์เพื่อนผมได้ที่ไหน ”ผมตัดสินใจถามออกไป

(ผมชื่อเก่ง พรุ่งนี้ผมว่างช่วงเช้าถึงเที่ยง นัดสถานที่ใกล้ๆ... ก็ได้ครับ)แล้วผมก็บอกลาเขา พอเขาว่างสายผมก็โทรหาเพื่อนคนอื่นในกลุ่มที่ไปเที่ยวด้วยกัน

แต่ปรากฏว่ามันเองยังไม่รู้เลยว่าโทรศัพท์หาย แต่มันก็ดูไม่ยี่หระอะไรนะเมื่อรู้ว่าโทรศัพท์ตัวเองหาย

ครับ มึงรวยครับเพื่อน

แต่ปัญหากำลังจะจบตรงที่มันไม่รับมือถือคืนให้ที่เขาสามารถปู้ยี้ปู้ยำ อะไรก็ได้

แต่บังเอิ๊ญญญญญ  ความฉิบหายมันซวยมากตรงที่ไอ้เพื่อนห่านี้เพิ่งนึกได้ว่าเก็บรูปทุเรศๆ ผมไว้บานเบอะ มีคลิบห่าเหวที่ถ้าเอามาบอกคือผมอับอายตลอดชีวิต

ดีอย่างเดียวที่มันปลอบใจผมว่ามันใส่รหัสไว้ แต่มันก็มีโอกาสหลุดไหมล่ะครับ

ประเด็นที่ผมอยากบอกอีกสาเหตุคือเพื่อนผมทุกคน ณ ตอนนี้ กำลังจะไปข้ามชายแดนไปเยือนประเทศเพื่อนบ้านเป็นที่เรียบร้อย

ผมก็เลยต้องบากหน้าไปบอกพี่เขาว่า ให้เขาช่วยส่งเครื่องมือสื่อสารเจ้าปัญหามาทางไปรษณีย์ที

เขาก็คิดนิดหน่อย ประมาณให้รู้ว่ากูไม่ใจง่ายนะ

ผมรบเร้าเขาสุดชีวิต กลัวเขาส่งไปให้ตำรวจด้วย ไม่งั้นเรื่องจะยุ่งกว่าเดิมอ่ะดิ

และเขาก็ตกลง!!

บอกเลย...กูอยากจิกรี้ดดดดดดดดดดดให้โลกแตก

แต่ผมบอกเลยนะ ทุกๆ ครั้งที่โทรหาเขาไปอ่ะเสียงลมเสียงคลื่นมันสร้างความสะเทือนใจให้ผมมาก 

ไม่ได้ไปเที่ยว เพื่อนทำโทรศัพท์ที่มีความอับปรีย์ทุกสิ่งอันหาย มีคนเก็บได้ กังวลใจมากบอกเลย กลัวเขามือซน ไม่กล้าห้ามกลัวด้วยเหมือนกล่องแพนโดร่า

เอาว่ะ ลองโทรไปให้เขาเห็นหน้า ถ้าเขาเปิดดูแล้วเขาต้องทำหน้าอิหลักอิเหรื่องแน่ๆ ถ้ายังก็คือปกติสุข

ผมกดวิดีโอคอลหาเขา รอไม่นานพี่เขาก็กดรับ

แหม ยังหน้าตาดีสมเป็นไอดอลที่ผมสถาปนาขึ้นเหมือนเดิม

(สวัสดีครับ)

หน้าปกติเว้ยมึง เสียงปกติ แต่บรรยากาศข้างหลังคือได้ฟิลมากกก ทะเล ชายหาด ดวงจันทร์กลมโต

อยากจะทะลุจอออกไปเดี๋ยวนี้เลย

(เอ่อ ได้ยินไหม)

สงสัยหน้าผมคงแสดงอาการออกมาไปหน่อย

“ครับๆ พอดีมองข้างหลังมากไปหน่อย สวยดีนะครับ”

(พี่ก็ว่างั้นแหละ จะไปเดินตลาดต่อ สนใจร่วมทางด้วยกันไหม)ผมกระพริบตามองเขา คือเอาแน่ๆ คือไปด้วย ก็มันแค่คอลด้วยกันตลอดทาง

ผมว่าเขาถามตามมารยาทว่ะ ไม่มีใครคอลหาชาวบ้านไปตลอดที่เดินทางหรอก น่าอายจะตาย ยิ่งตลาดด้วย

(สรุป น้องไปนะครับ งั้นอย่าวางสาย พี่จะขับรถ เอาโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อนะ)แล้วภาพก็ตัดไปเป็นกล้องหลัง ผมมองจอแบบประหลาดๆ

คือเขากล้าทำจริงๆด้วย

ตลอดทริป ที่พี่เก่งเที่ยว ผมมีส่วนร่วมด้วยตลอด ผ่านมือถือมรณะเครื่องนั้น

พี่เขาใจดีมากก เห็นผมชอบอะไรก็พาไปดู ผมเล่นโทรศัพท์ทั้งวันจนพี่กับพ่อเขม่น

แต่ผมก็ไม่มายอะไร คุยกับพี่เขาเรื่อยๆ จนเพื่อนตัวเองกลับมาแล้ว มันมาเย้ยผม ผมก็เฉย ผมวินกว่านะ ผมว่าได้เที่ยวทางมือถืออ่ะ ไม่ต้องมาค่อยตามใจใครเยอะนอกจากพี่เขา

วันสุดท้ายที่พี่เขากลับบ้าน เขาบอกว่าเขาจะส่งจากไปรษณีย์ที่นั่น ได้มีตราประทับให้ผมเก็บเป็นความทรงจำ

ผมซึมไปหลายวันจนเพื่อนสังเกต แล้วคิดว่าคงมาเย้ยเรื่องเที่ยวกับผมมากไปก็เงียบๆ ลงไปบ้าง

ครบสัปดาห์ผมก็ได้รับกล่องไปรษณีย์จากที่นั่น ผมเดินออกไปรับมือสั่นๆ

ผมแกะเชือก ชำแระกล่องช้าๆ เพื่อซึมซับความเป็นพี่เขาออกมา

แอร์บับเบิ้ลห่ออย่างหนาดูแลห่อปราณีตโคตรๆ สำหรับผม

โทรศัพท์มือถือถูกแกะออกมาเป็นอย่างแรก แต่เหนือจากนั้น เป็นรูปสถานที่ต่างๆ ที่พี่เขาถ่ายให้

มันยังมีขอที่ผมสนใจส่งมาอีก

ผมนั่งอมยิ้มไม่หยุด เหมือนคนบ้าอยู่หน้ากล่องไปรษณีย์หลังจากเห็นของชิ้นสุดท้ายจากแอร์บับเบิ้ล

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่ชื่อเก่งคงรู้แล้วเนอะ

สนใจร่วมทางกับพี่ไหมครับ ถ้าสนใจ อย่ากดวางสายพี่นะ”

เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น เป็นชื่อที่ผมไม่เคยเมมไว้

ผมมองหน้าจอจนตัดสินใจรับสาย

(สวัสดีครับ อย่ากดวางสายนะ คราวนี้พี่บังคับ พี่ไม่มีของล่อเราแล้ว พี่กลับมาใช้ชีวิตน่าเบื่อเหมือนเดิม )
คุณว่าผมจะวางสายดีหรือเปล่าครับ

The end.
อีพี่เก่งเสี่ยวมาก บอกเลย
งงตรงไหน ชี้แจ้งไปเลยนะ แต่แต่งแบบงงๆ   แรกๆ ที่แต่งคือฟิลมันมาแรงมาก เพราะไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนแต่สักพักก็ทำใจได้ มันเลยดูแปลกๆ
สวัสดีปีใหม่นะค่ะทุกคน
รักคนอ่าน จุ๊บคนเมนต์

[arij-iris]

แต่งต่ออีกได้มั้ยคะ?
น่ารักดีจริง

[MayA@TK]

Happy new year

พี่เก่งน่ารักพาเที่ยวด้วย

 

[Dreameekitanai]

ขอยกมือ เป็นอีกหนึ่งเสียงที่สนับสนุนให้แต่งต่อครับ 

[BlueCherries]

พี่เก่งนี่สิงในกล่องเหรอคะ น้องเปิดมาโทรปุ๊บเลย xD

[treenature]

ชอบตอนคอลจีบกัน

[lazyishappy]

น่ารักอ่าค่ะ  ฟีลรักครั้งแรกไรงี้ สวัสดีปีใหม่ค่า

[คุณบี๋]

น่ารักจัง 

[yunnutjae]

 โอ้ยยยยย ทำไมเขิน ชอบอ่า น่ารักดี

[unicorncolour]

 

[colorofthewind21]

น่ารักกกก