Just you and I : 30
“สรุปมึงหลอกกู” ผมกำลังโดนไอ้ม่านหนีบคอด้วยรักแร้ครับ แถมมันยังไม่ยอมปล่อย พี่โชก็กำลังคุยกับเพื่อนตัวเองไม่สนใจผมสักนิด มาช่วยผมก๊อน!
“กูหลอกมึงตอนไหนไอ้เชี่ย ปล่อยกู” ผมดิ้นจนสุดท้ายมันก็ยอมปล่อย แต่ไม่วายตบหัวก่อนจะเดินไปนั่งข้างไอ้อัธ
“มึงเล่ามาให้กูฟังเดี๋ยวนี้ ไอ้เชี่ยอัธมึงทำไมถึงรู้วะ เมื่อกี้กูเหมือนอากาศไม่รู้เรื่องอะไรเลยแม่ง” มันยังไม่เลิกบ่น
“กูก็ด้วย” ไอ้ทูเห็นด้วย
“ก็กูไม่เคยบอกว่ากูกับพี่โชทะเลาะกัน” ผมบอก “แล้วพวกมึงก็คิดแทนกูทุกอย่าง”
“เออว่ะ” ไอ้ทูหันมาเห็นด้วยกับผม
“แล้วทำไมพี่โชเขาถึงไปนอนที่บ้านวะ” ไอ้ม่านถามผม แต่คนที่มีชื่อในประโยคเดินเข้ามาตบหัวแล้วตอบเอง
“กูอยู่ที่นี่ไม่มีสมาธิ” พี่โชบอกเรียบๆ แล้วเดินมานั่งข้างผม “เพื่อนมึงทำให้กูไม่มีสมาธิทำงาน”
“ผมรู้ๆ” อยู่ๆ ไอ้ทูก็ยกมือ พวกผมก็มองงงๆ อะไรของมัน “ไอ้กลอยยั่วพี่ทุกคืนใช่ป่ะ” แล้วมันก็ถูกผมโบกหัวจนสะบัด แต่ก็มีพี่เบคอยลูบหัวปลอบอยู่
“ยั่วพ่อง กูปกติของกูเถอะ” ผมว่าพลางเหล่ตามองคนที่นั่งข้างๆ “มีแต่พวกที่คิดหื่นๆ นั่นแหละที่จะไม่มีสมาธิ” ผมพูดจบพี่ซันก็หัวเราะ
“พอรู้แล้วล่ะ ว่าทำไมไอ้โชถึงไม่มีสมาธิน่ะ” พี่ซันรู้อะไรผมไม่เห็นรู้ แล้วผมก็เป็นแบบนี้มันไปยั่วต่อมหื่นตรงไหนไม่ทราบ
“พี่ซันคิดหื่นเหมือนพี่โชเหรอ” ผมถามเลยถูกพี่โชดึงแก้มยืด โคตรเจ็บ เลยดึงแก้มคืนจนพวกพี่ๆ หัวเราะร่วน “สมแล้วๆ” พี่ซันพูดไปหัวเราะไป
“เดี๋ยวจะโดน” พี่โชขู่แต่ผมไม่กลัว แถมยังยักคิ้วให้อีก
“แล้วทำไมพี่ต้องเมินไอ้กลอยด้วยวะ” ไอ้อัธมันคงแคลงใจเรื่องที่ไปคว้าคอเสื้อในร้านอาหาร พี่โชมองหน้าไอ้อัธตรงๆ
“ไม่ทำแบบนั้นกูก็อาจจะผิดสัญญา” ผมหันไปยิ้มให้พี่โช
“สัญญาไรวะ” พี่เบรีบสอดทันที ก่อนจะทำหน้าเซ็งเมื่อพี่โชบอกเบาๆ ว่าความลับ “โห ไอ้เหี้ยโช ทำให้อยากแล้วจากไปไอ้สัด” พวกผมหัวเราะพี่เบที่ทำหน้าผิดหวังก่อนหน้าห้องจะมีเสียงออดดัง
พี่จอมที่เดินถือไก่ทอดไปเปิดประตูให้ พี่ตินกับพี่แทมโผล่หน้ามามองอย่างสงสัยว่าพวกผมนัดมาทำอะไรกัน
“พวกมึงนัดกันทำไมไม่บอกกูแต่เนิ่นๆ วะ วันนี้กูต้องพาแม่ไปทำบุญ” พี่ตินทิ้งตัวนั่งลง มือก็เอื้อมไปหยิบไก่ทอดในกล่องแต่โดนพี่จอมตีมือจนหน้างอ “ไอ้จอมแม่งหวงไก่ มึงเอาลงไปกินในน้ำเลยไป” ด่าปุ๊บโดนพี่จอมเตะหน้าขาจนร้องโวยวาย ส่วนพี่แทมก็เดินหน้าเบื่อๆ มานั่ง
“เป็นไรวะไอ้แทม เมียทิ้งเหรอ” พี่เบทักเพื่อนมันครับ พี่แทมพยักหน้าจนทุกคนทำตาโต “จริงดิ่ เป็นไปได้ไงวะ ออกจะรักมึงขนาดนั้น” พอพี่เบพูดจบ พี่แทมก็สะอื้นจนพวกผมทำอะไรไม่ถูก พี่จอมที่กอดกล่องไก่ไว้ถึงกับเอาน่องอวบๆ ยื่นปลอบใจ
“อะมึง แดกๆ จะได้ไม่เครียด” พี่แทมเงยหน้าบูดๆ มองพี่จอมแล้วหยิบเอาน่องไก่มากัด พวกผมนั่งมองพี่แทมแทะไก่จนหมด รอเวลาให้เล่าเรื่องราว แต่พอหมดปุ๊บ หน้าพี่แทมก็ยิ้มจนคนใจดีแบ่งไก่เริ่มแปลกใจ “ยิ้มเหี้ยไร”
“เมียกูทิ้งกูไปเที่ยวจันทร์ว่ะ” นั่นละครับ พี่แทมพูดได้แค่นั้นก่อนโดนพี่จอมใช้เท้ายันเข้าอกจนหงายหลัง
ขอไว้อาลัยแด่พี่แทมครับ
หลังจากสองเพื่อนซี้เข้ามาก็ทำเอาปั่นป่วน ตอนนี้หม้อไฟฟ้าก็ตั้งแล้วครับ คนออกไปซื้อของคือคนที่แพ้จากการโอน้อยออกนั่นก็คือพี่ซันกับผมนี่แหละ เชี่ย ทำไมผมถึงต้องซวยมาซื้อของด้วย โดนจิกใช้ซื้อของโคตรเยอะ ถึงแม้ผมจะต้องมาซื้อกับพี่ซัน แต่ผมก็ยังมีคนอาสามาหิ้วของให้
“ไอ้โช มึงจะตามมาทำไมวะ” พี่ซันบ่นครับ เพราะเวลาจะเข็นรถเข็นไปทางไหน พี่โชก็จะเดินตาม แล้วผมหยิบขนมใส่ไป พี่โชก็หยิบออก
“กูตามเมียกู ไม่ใช่มึง” เสียงนิ่งๆ ตอบกลับ ใบหน้าไร้อารมณ์เพราะคงเบื่อ “รีบๆ ซื้อ ป่านนี้ห้องกูเละหมดแล้ว”
“สมควรเละ” พี่ซันท่าทางเบื่อไม่ต่างกันขอแยกตัวไปเลือกของเอง ส่วนผมก็เดินโดนมีเงาตามตัวเหมือนเดิม แถมยังยิ้มแย้มต่างจากตอนมีพี่ซันอยู่ด้วย
ผมเดินเลือกของใช้ที่ใกล้หมด อย่างครีมอาบน้ำ แปลกมากที่ผมใช้ยี่ห้อเดียวกับพี่โช แต่ทำไมกลิ่นถึงไม่เหมือนกัน และครีมทาผิวที่ผมมักจะทาหลังจากอาบน้ำทุกครั้ง ที่ผมติดทาครีมก็เพราะพี่กิ่งเลยครับ ทุกครั้งที่อาบน้ำพี่กิ่งจะลากผมไปทาครีมทำให้มันติดเป็นนิสัย พี่โชก็บอกว่าชอบเพราะผิวนุ่ม เอ่อ เราไม่ควรพูดถึงเรื่องแบบนี้ในห้างสินะครับ
“พี่เอามาทำไมเนี่ย” ผมโวยวายทันทีที่มีกล่องลักษณะคล้ายกับหมากฝรั่งที่พี่โชแม่งโยนมาทั้งกล่องใหญ่ใส่ตะกร้า แถมยังยิ้มจนน่ากลัวอีก
“ไม่ชอบให้พี่ใช้เหรอครับ หืม” เสียงกระซิบถามใกล้ๆ พร้อมกับมือตะปบเต็มก้น ผมเลยต้องขยับตัวออกห่าง
“คิดแต่เรื่องแบบนี้ว่ะ” ผมเอาไปคืนที่เดิมครับ พี่โชแม่งหัวเราะลั่น คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถึงกับหันมามอง ยิ่งหน้าตาหล่อด้วยแล้ว ยิ่งทำให้คนสนใจมาก
ผมเดินหนีคนหื่นผ่านโซนนั้นออกโซนนี้จนมาเจอพี่ซันกำลังเลือกเบียร์ พี่โชเดินเข้าไปหาแล้วพากันเลือก จนมีกล่องสีเขียวรูปดาวเล็กๆ สามกล่องใหญ่ลงอยู่ในรถเข็นเรียบร้อย นี่กะจะเอาไปอาบหรือเปล่า แล้วสองเพื่อนซี้ก็เดินไปจ่ายเงิน
รถเข็นของพวกผมต่อแถวคิวที่สาม ดูเหมือนจะเป็นที่สนใจจากบรรดาสาวๆ มากทีเดียว อย่างป้าผมม้าที่รออยู่คนละช่องแต่ตาป้าแกมองมาที่พวกพี่โชอย่างเดียวจนโดนพนักงานเรียกให้วางของบนสายพาน แต่ที่อย่างฮาก็เด็กสาวที่มากันสองคน ดวงตาสองคู่มัวแต่มองหนุ่มหล่อ มือคีบกุ้งสดใส่ถุง แต่ถุงกลับยังไม่ได้เปิด คีบใส่ทีก็ร่วงลงกะบะเหมือนเดิม ลุงที่ยืนเลือกข้างๆ มองอย่างขำๆ
สองคนนี้เป็นอันตรายแก่สายตาผู้หญิงซะเหลือเกิน
หลังจากได้ของแล้ว เราสามคนก็กลับห้องครับ พี่โชโทรเรียกพี่เบให้มายกกล่องเบียร์ขึ้นห้อง พอลงมาก็บ่นว่าผมก็ยกได้ไม่เห็นต้องใช้คนอื่นเลยโดนพี่โชเตะเต็มๆ
พอขึ้นมาบนห้อง ผมแทบอยากจะเป็นลม ห้องที่ผมเก็บกวาดทุกวันตอนพี่โชไม่อยู่ ตอนนี้มันเละจนเกินจะจินตนาการ แผ่นซีดีหนังถูกรื้อค้นออกมาเกลื่อนห้อง ถุงขนม เปลือกข้าวโพดวางเต็มบนโต๊ะตัวเตี้ยหน้าทีวี ทั้งที่ถังขยะก็อยู่ใกล้ๆ นะครับพี่ครับ
ผมวางของลงบนเคาน์เตอร์อย่างโมโห สายตาเหล่มองพวกที่ทำห้องสกปรก แต่ไม่มีใครสำนึกสักคน พี่โชก็ได้แต่มองอย่างปลงๆ กับสภาพห้อง
“พวกมึงไม่สงสารเมียกูบ้างเหรอวะ ห้องโคตรรก”
“แหมไอ้โช เมียมึงขยันจะตาย” พี่แทมบอกจนผมถลึงตาใส่
“ใช่ๆ แต่ขยันงานบ้าน แล้วการบ้านล่ะ ขยันหรือเปล่าเพื่อนโช ฮ่าๆ” พี่ตินพูดเรียกเสียงฮาจากทุกคน ขนาดพี่โชยังหัวเราะ แต่ผมไม่ขำโว้ย การบ้านผมก็ขยันเถอะ ไม่งั้นจะได้บีบวกมาได้ยังไง โด่
“ปิดเทอมจะมีการบ้านได้ไง พี่ตินแม่ง” ปากผมว่า แต่มือเก็บขยะที่โดนทิ้งรอบห้อง นี่กินหรือยัดวะครับ
“ไอ้โช เมียมึงโง่จริงหรือแกล้งวะ แม่งฮาสัด” แล้วก็หัวเราะกันต่อ ด่าผมโง่อีกละ พี่โชก็เดินมาช่วยเก็บก่อนจะเอาขยะออกไปวางที่ระเบียงรอเอาลงไปทิ้งด้านล่าง
พี่จอมที่เอาแต่จัดเตรียมของกินอยู่ในครัวไม่ออกเสียงใดๆ อาจเพราะมีพี่ซันอยู่ข้างๆ บรรยากาศเลยดูหวาน (เหรอวะ) พี่ซันถูกพี่จอมเอาผักบุ้งฟาดหัวจนน้ำกระจายเต็มพื้น แล้วยังดึงผักกาดขาวปาใส่อีก ผมก็ไม่ได้จะขัดหรอกนะ แต่พวกพี่แม่งทำห้องรกกว่าเดิมอีกแล้วโว้ย
สุดท้ายผมก็ต้องเป็นคนล้างผักและเนื้อสัตว์เอง แถมยังต้องเช็ดพื้นเก็บกวาดเสียเวลาไปนานจนถูกพวกที่หิ้วท้องรอหม้อไฟบ่น ถ้ายกหม้อบินไปได้คงบินไปแล้ว
“เมียมึงชักช้าว่ะ” พี่แทมว่า
“แต่ไอ้โชมันทำให้ชักไวได้นะมึง” พี่ตินเป็นลูกคู่ตามเดิมและเพิ่มเติมคือตะเกียบที่ผมปาใส่กลางวงจนแตกกระเจิง
ไม่ต้องกงต้องกินสักอย่าง
พี่โชเอาแต่หัวเราะที่เพื่อนว่าก่อนก็เดินมาช่วยยกของออกไป ไอ้ทูที่เห็นของวางลงก็รีบหยิบลงหม้อทันที ในระหว่างที่รอของในหม้อเดือด ผมก็ถูกบรรดากลุ่มเกรียนแซวบ้างด่าบ้างจนปรี๊ดงับแขนเสื้อพี่โชจนแทบขาด
“เมียมึงเป็นหมาไปแล้ว ฮ่าๆ”
เบียร์กล่องที่สามกำลังถูกเปิดครับ สองกล่องแรกหมดไปแล้วอย่างน่าตกใจ คือทุกคนกินไปคุยไปจนไม่รู้ตัว มารู้ตัวอีกทีก็ตอนเปิดกล่องสุดท้ายนั่นแหละครับ อาการแต่ละคนก็แยกตามความแข็งของระดับคอ พวกคออ่อนอย่างไอ้ม่านกับไอ้ทูก็คอพับไปแล้ว ส่วนสายแข็งอย่างกลุ่มเพื่อนพี่โชหรือไอ้อัธก็ยังคงดื่มกินแบบชิวๆ ส่วนผมก็เหมือนเดิม ลิมิตแค่ห้าแก้ว
“ตกลงมึงสัญญาอะไรกันวะ มีลับลมคมในแปลกๆ” พี่แทมถาม เสียงยังคงอยู่ในสภาพที่ดีไม่มีอ่อนแรงแต่อย่างใด คอแข็งพอสมควรพี่คนนี้
“เรื่องของกู” พี่โชบอก ก่อนพี่จอมจะช่วยเสริม
“อย่าเสือก”
“ไอ้เชี่ยจอมหุบปากไปเลยมึง” สงสัยจะโกรธที่ถูกถีบยอดอก ฮ่าๆๆ
“จากการที่พวกมึงเหลา”
“เล่า!”
พี่ตินพูดขึ้นแต่คำสุดท้ายทำให้ทุกคนต้องพูดแก้พร้อมกันจนคนพูดขำ
“เอ่อนั่นแหละ กูว่าสัญญาน่าจะประมาณไม่ให้เข้าใกล้ ถ้าไม่ทำตามจะไม่ให้นอนด้วยงี้”
“มึงพูดมีเหตุผลว่ะไอ้ติน”
“พอเลยพวกพี่ เมาแล้วเลอะเทอะว่ะ รีบๆ กลับได้แล้ว” ผมไล่ครับ เมาแล้วพูดไปเรื่อย พี่โชก็ทำตาหวาน วันนี้ดื่มหนักเกิน สงสัยเครียดจากงานมานานเลยอยากปลดปล่อย
“มึงเป็นเจ้าของห้องหรือไงถึงมาไล่พวกกู” พี่จอมแม่งเมาแล้วโหดตลอด
“เออ งั้นกินตามสบาย ผมจะไปนอนแล้ว ปิดไฟด้วย” พูดแล้วก็เดินปึงปังเข้าห้อง ดูนาฬิกาก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน ก่อนจะปิดประตูได้ยินพี่โชบ่นใส่เพื่อนที่ทำให้ผมงอน ผมไม่ได้งอน แค่ง่วงเว้ย เข้าใจตรงกันนะ
ผมอาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อย จะนอนเลยก็กะไรเลยลองเปิดประตูออกไปดูพวกข้างนอกสักหน่อย พอเปิดออกมาก็ไม่มีใครอยู่สักคน มีแค่พี่โชที่กำลังเก็บของอยู่คนเดียว พวกขี้เมานั่นไม่ยอมช่วยเก็บสินะ กินอย่างกับโรคห่าลงแล้วก็เดินตัวปลิวกลับบ้าน มันน่าจะไล่ให้ไปกินที่ร้านนัก จะได้ไม่ต้องลำบากมานั่งเก็บ
พี่โชหันมาเจอผมที่เดินออกมาก็ยิ้มให้ มือก็สาละวนแยกถ้วยกับตะเกียบลงในอ่างน้ำ ผมทนไม่ได้เลยไปช่วยล้างให้ แล้วให้พี่โชไปอาบน้ำ เพราะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
เรื่องสัญญามันไม่ได้ยิ่งใหญ่มากจนไม่สามารถบอกใครได้ แค่มันเป็นสัญญาใจระหว่างผมกับพี่โชเท่านั้น ที่ว่าจะไม่ทำให้อีกฝ่ายเดือดร้อนจนกว่าอีกคนจะขอให้ช่วย ที่ผมเคยบอกว่าเกือบจะไม่ทำตามก็เพราะรู้ว่าพี่โชกำลังถูกแฟนเก่าของผมใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นผม อาจเพราะเรื่องคราวนั้นที่ผมทำให้เธอต้องลาออกจากมหาลัย แต่ผมไม่ใช่คนผิด และไม่คิดว่าตัวเองผิดด้วย ดังนั้นผมไม่เสียใจเลยที่ทำเรื่องในวันนี้ บลูสมควรจะได้รับผลกรรมที่ทำไว้
วันแรกที่ผมได้รูปจากบุคคลปริศนา รูปพี่โชกำลังยืนดูสถานที่จริงที่จะใช้สร้างห้างแห่งใหม่ ข้างๆ มีป้าเฟิร์นยืนจ้องหน้าพี่โชว์อยู่ ผมมองรูปด้วยความสงสัย แม้จะรู้ก่อนแล้วว่าพี่โชไปที่ไซต์ก่อสร้าง อันที่จริงผมก็รู้ทุกที่ๆ พี่โชไป เพราะพี่เขาจะส่งข้อความบอกผมก่อนทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นห้าง ร้านอาหาร หรือท่องเรือสำราญนั่น
แบบนั้นผมถึงไม่กังวลกับอะไรมากนัก
แต่ผมก็ไม่ลืมส่งรูปที่ได้ทุกวันให้กับพี่โชได้ดู พี่โชจะไม่มีคำตอบใดๆ ให้ เพราะเราเชื่อใจกัน และผมรู้ว่าพี่โชไม่ทำแบบนั้นแน่นอน เราสองคนจึงดูรูปภาพในวันถัดไปแบบขำๆ พี่โชยังแซวว่าคนถ่ายภาพต้องไปเรียนเพิ่มเพราะถ่ายหน้าคนเบลอจนแทบดูไม่ออกว่าใคร
ผมรู้ว่ามันเสี่ยงกับการเชื่อใจใครสักคน แต่ผมคิดว่าผมเลือกคนไม่ผิด และพี่โชก็ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองคิดถูก เรื่องทุกอย่างอยู่ในสายตาของพ่อพี่โชผมรู้ดี พ่อพี่เขากำลังทดสอบผมกับลูกชายตัวเองอยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่ให้คุณโชคเข้ามาช่วยเรื่องนี้ ผมรู้เพราะแอบได้ยินคุณโชคบอกรายละเอียดให้กับใครสักคนทางโทรศัพท์ โดยใช้รหัสลับว่าบรอนด์หนึ่งเจ็ดเจ็ด
ไอ้อัธคือคนที่ผมเล่าเรื่องราวให้ฟังหลังจากพี่โชขับรถมาส่งเมื่อตอนไปร้านอาหารอิตาเลี่ยนแล้วมีเรื่องกับป้าเฟิร์น วันนั้นผมรีบเดินออกมาก่อนแล้วมองหารถของพี่โช ดูเหมือนเจ้าตัวจงใจไม่เอารถที่ใช้อยู่ทุกวันออกไปขับ พอผมมายืนหน้าถนนผมก็รีบกวักมือเรียก พี่โชก็รีบขับมาจอดเทียบแล้วพากลับห้อง
และไม่ลืมบ่นเรื่องพี่ฟลอยด์จนหูชา
ส่วนเรื่องของพี่ฟลอยด์นั้น ผมยังไม่โดนซักฟอกเท่าที่ควร อาจเพราะพี่โชรีบเคลียร์งานในส่วนตัวเองให้แล้วเสร็จโดยไว ก่อนจะส่งงานต่อให้ผู้ดูแลระดับมืออาชีพ ถึงแม้จะจบวิศวะมาแต่ก็ยังไม่สามารถควบคุมดูแลได้ทั้งหมด เพราะต้องสอบจนผ่านเกณฑ์ที่ทางสมาคมรับรอง
ผมรู้ว่าพี่โชรีบทำงานหามรุ่งหามค่ำเพราะอยากให้เสร็จไวๆ บางคืนผมรู้สึกว่าพี่โชมาหาแต่พอตื่นมาเตียงข้างๆ กลับว่างเปล่า พอส่งข้อความไปถาม ก็ได้ตัวพยักหน้าตอบกลับมา แสดงว่าผมไม่ได้ละเมอ
“ยังไม่เสร็จอีกเหรอครับ” เสียงกับอ้อมกอดหอมๆ รัดตัวผมซะแน่น คงเพราะมัวแต่คิดอะไรเพลินๆ เลยไม่ได้ยินเสียงเปิดประตู พี่โชหอมแก้มผมซ้ายทีขวาที แถมมือก็เริ่มอยู่ไม่สุข
คนเมามักหื่น
ผมรีบจับมือที่ล้วงเข้าไปในกางเกงบอลด้านหน้า มือโคตรไว พอโดนผมจับ อีกข้างก็หายเข้าไปในสาบเสื้อแทน ผมรีบเอามืออีกข้างดึงมือใหญ่ออกมา แต่คนที่สวมกอดดูขัดใจ
“พี่คิดถึงจะตายอยู่แล้ว” เสียงเบาหวิวกับลมหายใจอุ่นๆ ปะทะกับต้นคอทำเอาสยิวจนต้องย่นคอหนี ยิ่งถูกปากนุ่มไล่เทะเล็มตามซอกคอด้านหลังก็ยิ่งดิ้น
“พี่โช ผมยังล้างถ้วยไม่เสร็จ” ทั้งบนทั้งล่างไม่รู้จะห้ามอันไหนก่อนดี แถมถ้วยยังเต็มอ่างอยู่เลย “พี่โช”
“ครับ”
เหมือนจะฟัง แต่เปล่าเลย เพราะรุกหนักยิ่งกว่าเดิมเพิ่มเติมคือพยายามถอดเสื้อผมออก แรงผมกับพี่โชโคตรจะเท่ากัน เสื้อเน่าๆ ของผมเลยปลิวไปตกข้างตู้เย็นเรียบร้อย มือใหญ่หมุนตัวผมให้ปะทะกับสายตาหวาน พอไร้อาภรณ์ด้านบน มืออุ่นก็ลูบอย่างถนัดมือ ทั้งไล้ ทั้งบีบ ทั้งเค้นซะจนเคลิ้ม ยิ่งถูกลิ้นร้อนไล่ตวัดหน้าอกเรี่ยวแรงที่ขัดขืนก็เริ่มต้านไม่ไหวจนถูกยกตัวลอยนั่งหมิ่นเหม่บนอ่างล้างจาน
พี่โชดูกระหายจนน่าตกใจ เพราะลิ้นร้อนดูดเค้นหน้าอกสลับกับมือร้อนที่ฟัดเฟ้นนวดอย่างมันส์มือ ขาของผมถูกพี่โชดึงให้เกี่ยวรัดเอวหนาไว้ทำให้สัมผัสถึงของอันตรายบางอย่างที่พร้อมสู้ศึกในครั้งนี้
“พี่โช อืม” เรียกเบาๆ แต่กลับถูกดูดกลืนด้วยริมฝีปาก รสชาติของเบียร์ยังติดที่ปลายลิ้นที่รุกจูบอย่างรวดเร็วและร้อนแรง “มะ ไม่เอาตรงนี้” พอปากนุ่มละไปไล้เล็มที่พวงแก้ม ผมก็รีบบอก พี่โชครางรับเบาๆ แล้วตัวผมก็ถูกกระเตงอุ้มเหมือนเด็กตัวเล็กที่เอว ขายาวสาวเท้าเข้าห้องนอนอย่างไว ก่อนหลังผมจะสัมผัสกับเตียงนุ่ม
อาจเพราะห่างหายจากเรื่องนี้ไปนาน น้ำหนักมือและแรงเคลื่อนกายเลยมากกว่าปกติจนผมต้องทักท้วงหลายต่อหลายครั้ง แม้จะทำตามแต่ไม่นานก็กลับมารุนแรงอีกจนแทบหายใจไม่ทัน ความรู้สึกสุขสมยามมีพี่โชอยู่ในร่างกายมันเหมือนถูกเติมเต็มจนเอ่อล้นด้วยความรัก
รอบที่เท่าไหร่ผมก็ไม่ได้นับ เพียงรู้แค่ว่า...พรุ่งนี้ผมคงไม่สามารถลุกจากเตียงได้ในเวลาเช้าแน่
“อึก พี่โช พะ พอแล้ว จะเช้าแล้ว” ผมเริ่มทักท้วงหลังจากได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงก็ถูกปลุกด้วยมือและปาก จนนาฬิกาใกล้เข้าสู่เช้าวันใหม่
“งั้นอีกรอบนะ” คำพูดก็เป็นแค่คำพูด แต่การกระทำมันโคตรจะขัด จากคำว่าอีกรอบ ผมถูกทำไปเกือบจะสามรอบติด นี่เป็นเรื่องที่ผมเชื่อใจพี่โชไม่ได้ เพราะคนหื่นมันไว้ใจเรื่องบนเตียงไม่ได้
ความคิดถึงทำให้ผมต้องจำไปอีกนาน และถุงยางอนามัยผมไม่น่าเอาไปเก็บที่เดิม ได้โปรดไว้อาลัยกับร่างกายของผมด้วย....
.......TBCพาพี่โชกับน้องกลอยมาส่งเข้านอนค่า
ไม่มีมาม่าแล้ว >w<
เจอกันตอนหน้าค่ะ
(ตอนใหม่รอบสองมาเกือบเที่ยงคืนอีกแล้ว)
หัวข้อ: Just you and I เพราะนายคือของฉัน [ตอนพิเศษ ฮาโลวีนที่ไม่น่าจดจำ][P.43][31/10/61] (อ่าน 673658 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก