หัวข้อ: ~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~(อัพตอน22)

[mukmaoY]

ออมอาจไม่ได้ชอบคนเลว แต่เพราะใจปิ๊งเอ็มก่อน เลยยังสับสน

[ooomukooo]

รอติดตามอยู่น่ะค่ะ
มาต่อไวๆน๊าาา

[samiku]

คิดถึงกันไหมครับ คิดถึงวัฒน์กันไหมเพื่อนๆ แฮร่!!!
(เขาคิดถึงคิดถึงออมซันกับคุณชายเอ็มต่างหาก555)
ขอโทษทีนะครับที่ห่างไปนาน เชื่อว่าทุกคนคงรอตอนต่อไปอยู่เป็นแน่ ชะมิร้า พอดีประเทศไทยของเราช่วงนี้โศรกเศร้าไว้อาลัยแด่พระเจ้าอยู่หัวด้วย ผมก็ไว้เลยไม่ค่อยมีเวลามาลง แต่เพราะทำให้ทุกคนรอกัน ผมเลยเอามาให้อ่านกันสองตอนเลย ดีไหมครับ เห็นโปรไฟล์ใหม่ผมยัง น่ารักปะละ


ตอนที่ 20


 รถของซันเคลื่อนที่เข้ามาจอดเทียบริมฟุตบาทที่พักผู้โดยสารหน้าโรงเรียนอย่างช้าๆ ก่อนที่ผมจะเห็นนังน้องสาวที่รีบก้าวฝีเท้าวิ่งปรี่เข้ามาหาผมที่กำลังจะก้าวลงจากรถ พร้อมกับสีหน้าที่บึ้งตึงแสดงถึงความไม่พอใจอย่างหนักส่งให้ซัน จนอีกคนที่ได้รับกลับหน้าเสียไปในทันทีทันใด

"ไปเถอะเจ๊ อยู่แถวนี้แล้วเสียอารมณ์!"  :3125:อิมพูดพรางกระแทกเสียงหนักใส่ซัน เพื่อให้อีกคนที่โดนกล่าวหาได้รับรู้ พร้อมเอื้อมมือมาลากให้ผมลงจากรถ

"น้องอิมโกรธอะไรพี่เหรอครับ บอกพี่ได้ไหม"

ซันปริปากพรางเงยหน้าถามอิมเพื่ออยากรู้คำตอบ ก่อนอีกคนที่ถูกถามจะตวัดสายตาจ้องหน้าซันอย่างนิ่งเฉย

"ต้องให้อิมพูดอีกเหรอค่ะ"

อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างไร้เยื่อใยไร  แหม๊ ทั้งสวยทั้งร้ายเหมือนพี่มันเลยวุ้ยยย

"แล้วพี่ต้องทำยังไง น้องอิมถึงจะหายโกรธพี่เหรอครับ" ซันเอ่ยปากถามอิม ด้วยสีหน้าที่ตอนนี้แลดูไม่สู้ดีนัก พรางอีกคนที่ถูกถามระบายยิ้มร้ายปานสุดเสียวสันหลังออกมา

"พี่ก็เลิกยุ่งกับเจ๊หนู่สิ"  !!!!!

จนประโยคของอิมที่มันตอบถัดมา พลันแสดงทำให้คนถามสะอึกกลืนน้ำลายลงคอฟืดๆลงไปไม่น้อยเลยทีเดียว

"อิม !" ผมเรียกมันออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าเจ้าของประโยคที่เอ่ยออกไปเมื่อสักครู่ พรางตอนนี้แววตาอันดุดันจ้องมองหน้าซันอย่างเขม็ง ไม่มีทีท่าว่าจะละหรือเส่ไปทางอื่นทางใด

มากไปไหมค่ะคุนน้องสาว ตัดเยื่อใยไม่ให้พี่มันมีผัวซ้ะอย่างเงี๊ยะ  พี่ก็แย่สิค่ะ


ซันที่ตอนนี้ สีหน้าดูคร่าตาดูเป็นทุกข์แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก้มหน้ารับสถานการณ์ที่สุดแสนจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขณะเดียวกันกับอีกฝ่ายที่จ้องกดดันรอคำตอบอยู่แถบไม่ว่างตา ครั้นยกยิ้มเผยอมุมปากขึ้นอย่างคนได้ใจ

"ว่าไงละค่ะ พี่ซันทำได้หรือเปล่า เลิกยุ่งกับเจ๊หนูสิ"

อีกคนพรางย่ำคำถามซ้ำเช่นเดิม ในขณะที่ผมเอื้อมมือขยับไปกุมมือนุ่มของอีกคนข้างๆกายไว้ ก่อนจะส่งยิ้ม แสดงบ่งบอกเพื่อให้รู้ว่าผมเป็นกำลังใจให้

"ไม่ได้ครับ พี่ทำไม่ได้หรอก พี่เลิกยุ่งกับพี่ออมไม่ได้จริงๆ พี่รักพี่ออมมาก น้องอิมอย่าห้ามพี่เลยนะครับ" ซันเอ่ยปากบอกอิม ก่อนจะเปรยปากร้องขอให้อีกคนอย่าตีรั้นกีดกั้น

"ถ้างั้นพี่ซันก็พิสูจน์สิค่ะ ว่าพี่ซันรักเจ๊หนูจริง รักเจ๊หนูที่ภายใน ไม่ใช่ที่ภายนอก ครั้งต่อไปก็ห้ามทำให้เจ๊เสียใจ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ก็ห้าม พี่ซันทำได้ใช่ไหมค่ะ"

อิมเอ่ยขอเสนอต่อรองบอกกับอีกคน พลันอีกคนที่พยักหน้าขึ้นลงรัวก่อนจะตอบกลับมา

"ครับพี่ทำได้ พี่ทำได้แน่นอน พี่จะพิสูจน์ให้น้องอิมเห็นเองว่าพี่รักพี่ออมของน้องอิมมากแค่ไหน จะไม่มีการเสียใจครั้งต่อไปแน่นอน ขอบคุณน้องอิมนะครับ ที่ให้โอกาสพี่แก้ตัวอีกครั้ง"

ซันบอกอิม พรางหันมาส่งยิ้มให้กับผมที่กุมมือของอีกคนไว้ข้างๆอย่างดีอกดีใจ

"ค่ะอิมจะคอยดู แต่พี่ซันต้องรู้ด้วยนะค่ะว่าโอกาสมันไม่ได้มีให้พี่ทุกครั้งเสมอไป เพราะฉะนั้นพี่ควรจะเก็บรักษาโอกาสครั้งนี้ไว้ให้ดีที่สุด เพราะครั้งหน้ามันอาจจะไม่มีให้พี่อีกแล้วก็ได้"

นังอิมกล่าวความให้อีกคนที่ฟังอยู่เข้าใจ
ขณะที่อีกคนที่ฟังอยู่พยักหน้าขึ้นลงแสดงความเข้าอกเข้าใจ

"งั้นวันหน้าพี่จะพาพี่ออมและก็น้องอิม ไปเลี้ยงเค้ก
เพื่อเป็นการไท่โทษที่วันนี้พี่ทำให้พี่ออมเจ็บและทำให้น้องอิมต้องโกรธ โอเคมั้ยครับ "

ซันพูดพรางตีความคิดว่าตัวเองเป็นคนทำให้ผมต้องเจ็บตัวและทำให้นังอิมต้องโกรธเคืองในเรื่องสถานการณ์ที่ผ่านมา จึงยืนข้อเสนอเป็นการเลี้ยงเค้กเพื่อไท่โทษการกระทำของตัวเองวันนี้

"พี่ซันไม่ผิดสักหน่อย ยัยสามตัวนั่นตางหากที่เป็นคนผิด เด็กคอนแวนด์ประสาอะไรไม่เห็นมีกิริยาท่าทางเรียบร้อยเหมือนที่เขาพูดกันเลย ดูๆแล้วการศึกษาแทบจะไม่มีให้เห็นเสียด้วยซ้ำ น่าอับอาย ก็เหมือนที่พี่ต้อมว่าแหละ ทำตัวเยี่ยงกับชะนีป่าชะนีดง แหกปากร้องหาผัวปาวๆ"

อิมไม่อาจทนเก็บสิ่งค้างคาในใจได้ จึงเอ่ยปากระบายต่อว่าผู้กระทำเหตุที่แท้จริงจออกมา จนผมต้องหันหน้าไปปรามน้องสาวที่ตอนนี้ดูเหมือนว่า

"ชั่งเถอะค่ะ พี่ซันไม่ต้องลำบากมาเลี้ยงหนูกับเจ๊หรอกค่ะ เพราะพี่ซันไม่ได้ผิดอะไรอยู่แล้ว"

หื้มมม....น้องใครทำไมจิตใจชั่งงดงามบริสุทธิ์ประดุจเพรชผุดผ่องเยียงนี้ น่าปราบปลื้มเสียยิ่งกระไร


"แต่.......ถ้าพี่ซันอยากจะเลี้ยงจริงๆอิมก็ไม่ขัดนะค่ะ  อิอิ "


ลูกช้างขอถอนคำพูดเจ้าค่ะ........- -........ เพี๊ยงงงง!


"555โอเคครับ ถ้าน้องอิมอยากกินอะไรเป็นพิเศษบอกพี่ได้เลยน่ะ" ซันไม่หยุดที่จะยกย้อคำปราศัย เอาอกเอาใจน้องสาวผมแม้แต่น้อย

"ได้ค่ะ แต่คงต้องเป็นโอกาสหน้าแล้วละค่ะ เพราะวันนี้คงไม่ทันแล้ว นั้นอิมไปก่อนนะค่ะ พี่ซันสวัสดีค่ะ ปะเจ๊" น้องสาวตัวดีเอ่ยปากบอกลาซันเสร็จ ก่อนจะฉุดให้ผมลุกขึ้นออกจากแนวตัวรถ

"เดี๋ยวก่อนครับออม!"

แต่อีกคนที่อยู่ด้านข้างในตำแหน่งคนขับรถ เรียกชื่อผมดังขึ้น พรางตวัดมือยาวของตัวเองเอื้อมมาจับแขนผมไว้ ก่อนที่ผมจะหันหน้าไปหาเจ้าของเสียงที่เอ่ยออกมาเมื่อสักครู่ด้วยความสงสัย

"เดี๋ยวซันโทรหานะครับ" ซันพูดพร้อมกับส่งยิ้มที่ผมเห็นแล้วมันชั่งอบอุ่นยิ่งนัก พร้อมกันกับผมที่พยักหน้ายิ้มตอบตกลงซันกลับไป พลันก้าวขาเรียวลงจากรถเช่นเดียวกัน
ก่อนที่คนในรถจะผายมือบ๊ายบายส่งลากลับมาอีกครั้ง แล้วปรับกระจกทึบขึ้นดั้งเดิม

................................................................................

พอซันกลับไปได้ไม่นาน รถตู้ประจำทางของผมก็มารับทันที

รถประจำทางขับเคลื่อนมาเรื่อยๆ ก่อนที่ล้อกลมจะหยุดหมุนเพื่อแสดงการว่าถึงเป้าหมายปลายทางเรียบร้อยแล้วอิมยกขยับปลายนิ้วจัดแจงเสื้อนักเรียนขาวที่ตอนนี้ยับยู่ยี้ให้เข้าทรงตามระเบียบดังเดิม แลกวาดแขนเรียวของตัวเองไปเปิดประตูรถออก พรางก้าวขาลงฉับพลัน

ผมจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย โดยไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ขอบคุณลุงคนขับรถเช่นเดียวกัน แล้วพลักตัวหันตามอิมมันลงไปติดๆ

"แม่กลับมาแล้ว!!"

ยังไม่ทันทีจะเข้าเขตบ้าน นังอิมก็แหกปากร้องตะโกนเสียงแป้นเรียกผู้เป็นมารดาที่อยู่ภายในบ้านให้รับรู้ จนสร้างความปวดหัวให้กับผมไม่น้อยเลยทีเดียว

"โอ้ยตะโกนซะ เอ้า..กลับมากันแล้วเหรอลูก" 

หญิงวัยสี่สิบสามปีปลายๆ เดินย่างกลายออกมาจากห้องครัวของบ้าน พร้อมด้วยคุณลักษณะที่ยังคงความสวยงามไม่เปลี่ยนแปลง แม้อายุอานามจะปาเข้าไปสี่สิบขึ้นแล้ว แต่ก็ยังคงความสวยเทียบๆเท่าสามสิบต้นๆ อยู่วันยังค่ำใช่แล้วครับ จะเป็นใครไปไม่ได้ แม่สาวสุดเฮี้ยวของผมนั้นเอง

"ยืนโดเด่อยู่เนีย ยังไม่กลับมั่งค่ะ" นังอิมปริปากสวนผู้เป็นมารดากลับอย่างสงยขบขัน

"นี่แน่น!! ปากดีจังนะแกไอ้ลูกคนนี้ นับวันๆยิ่งจะแผลงฤทธิ์เข้าทุกที เย็นนี้ไม่ต้องกินข้าว ถ้าจะกินไปกินกับไอ้ขนุนเลย"

ผู้เป็นแม่พูด ยกนิ้วขึ้นมาจับไปที่ปลายกลีบหูของคนจองหอง ก่อนที่จะลงแรงบิด จนอีกคนปรับสีหน้าเหย่เก
ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับกำชับบอกกับอีกคนว่าเย็นนี้สมควรเป็นอันต้องอดเสวยรับประทานอาหารมือสำคัญไปโดยสิ้นเชิง แล้วชี้แนะแนวทางให้อีกคนไปอาศัยกินกับเจ้าขนุนหมาบ้านพันธุ์บางแก้วแทน

"อร๊าย!! คุณแม่ค้า ล้ออิมเล่นใช่มั้ยค๊า"

อิมครั้นถามผู้เป็นแม่ซ้ำเพื่อหวังว่าสิ่งที่พูดเป็นเพียงการล้อเล่นเท่านั้น

"ฉันพูดจริง!!"

ผู้เป็นแม่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เพื่อให้อีกคนได้รู้ว่าสิ่งที่ตนพูดเป็นเรื่องจริง โดยขณะที่ลูกสาวจอมแกร่งงองแงไม่ยอมท่าดีทีเหลว จนผมที่ยืนมองการกระทำหยอกล้อของสองแม่ลูกอยู่นั้น ก็อดที่จะคลี่ยิ้มตามออกมาเป็นไม่ได้


"แหกปากโหวกเหวกโวยวาย ไม่มีคุณสมบัติที่สตรีควรพึงจะทำ"


เสียงทุ้มใหญ่ปริศนาดังขึ้น พร้อมกับคำแขวะเหน็บแนมต่อว่านังอิมที่ส่อแววพากพิงถึงความเป็นกุลสตรีที่ดีควรปฏิบัติจะทำ หลุดลอยออกมาจากเสาหลักใหญ่ของบ้านที่กำลังเดินลงมาจากบันไดด้วยสีหน้าท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ครั้นจากบรรยกาศรอบข้างเมื่อสักครู่ที่ดูครื้นเครง กลับตาลปัตรจากตอนนี้กลายเป็นความเงียบสงบอึ้มครึ้มแทรกตัวเข้ามาแทน

"อ..เอ่อ ป๊าสวัสดีครับ" ผมรีบกลับทำลายบรรยากาศลงยกมือไหว้สวัสดีอีกคนผู้เป็นพ่อ ก่อนที่อีกคนจะพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องครัวไป

"แม่ทำไมไม่บอกว่าป๊ากลับมาแล้วอ่า อิมโดนด่าเฉยเลย"  อิมรีบหันมาพูดกับผู้เป็นแม่ ด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา เพื่อไม่ให้อีกคนที่อยู่ภายในครัวได้รับรู้

"นี่แน่น! แล้วฉันจะไปรู้แกไหมนังอิม เดินเข้ามาก็แหกปากตะโกนซะลั่น แล้วฉันจะไปมีเวลาบอกแกตอนไหน" อีกคนกำมะเหงกก่อนจะลงแรงไปยังกลางหัวของลูกสาวตัวดี ที่มาหาว่าเขาผิดโดยไม่เป็นคนบอกว่าผู้เป็นพ่อกลับมาจากที่ทำงานเสียแล้ว

"ว่าแต่ทำไมวันนี้ป๊ากลับเร็วอะแม่"

ผมถามผู้เป็นแม่กลับอย่างสงสัย เพราะปกติแล้วป๊าจะกลับช้ากว่านี้ หรือไม่ก็กลับมืดกว่านี้ ไม่กลับมาเร็วเหมือนเช่นวันนี้

"เห็นว่าวันนี้ที่กรมเขามีงานนะลูก ป๊าเขาก็เลยกลับมาก่อน" ผู้เป็นแม่ตอบผมกลับ ให้คลายหายฉงน โดยที่ผมสองคนก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่นังน้องสาวตัวดีจะแสดงสีหน้าท่าทางขัดใจออกมาเล็กน้อย

"ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนเถอะเราสองคนน่ะ แม่ทำกับข้าวใกล้จะเสร็จละ เดี๋ยวแม่เรียกลงมากิน ป่ะลูกป่ะ"
ผู้เป็นแม่พูด ก่อนจะเอ่ยปากไล่ให้ผมทั้งสองคนขึ้นไปชำละล้างร่างกายให้เรียบร้อย แล้วเตรียมตัวลงมารับประทานอาหารเย็น

ผมพยักหน้ารับคำสั่งของผู้เป็นมารดา ก่อนจะปรีกตัวก้าวขาเดินขึ้นไปยังชั้นบันไดของบ้าน โดยที่มีนังน้องสาวตามขี้นมาด้วยติดๆ

โปรดติดตามตอนต่อไป............................................

[samiku]

ตอนที่ 21

"หึ๋ย!! ~ " เสียงสถบหื้ดหั้ดดังออกมา พร้อมกับปฏัติกิริยาท่าทีที่บ่งบอกว่าอีกคนด้านข้างของผมตอนนี้ไม่พอใจสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างแน่นอน  ผมจึงหันไปมองอีกคนด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยคำถาม

"เป็นอะไรของแก ?"

"คิดแล้วมันคันไม้คันมือนะเจ๊ ถ้าเกิดแฟนยัยนั้นไม่มาดึงมันกลับไปซะก่อน ป่านนี้อิมคงได้ลองตบคนปากดีไปและ"


แฟน........ หรอ......... 

 
อีกแล้ว ทำไมเวลาที่มีคนพูดว่านายนั้นเป็นแฟนกับยัยคนที่ชื่อมิลค์ ใจผมต้องเกิดอาการหวิวๆขึ้นมาทุกที

พรืดดดๆ!!


ก่อนที่ผมจะตั้งสติสะบัดหน้าหนี  :serius2:เพื่อลบความคิดที่แง่จะหาคำตอบไม่ได้ออกไป แล้วเปลี่ยนมาฉุกคิดเรื่องที่อิมพูดแทน

อิมพูดด้วยอารมณ์อันแสนจะโกรธกริ้ว พรางนึกเสียดายอย่างหนัก ด้วยทว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ได้ลิ้มลองประชันกลยุทธฝีมือกับอีกฝ่ายอย่างหน้าเสียดาย

แล้วไม่คิดว่าฉันจะเสียดายบ้างหรือไง......ฉันก็ไม่ต่างจากแกหรอก

"ลองสิ จะได้ถูกตีข่าวหน้าหนึ่ง เกิดเหตุมีเด็กนักเรียนหญิงมอปลายโรงเรียนชื่อดังมีปากเสียงทะเลาะวิวาทตบตีกับเด็กนักเรียนหญิงสตรีคอนแวนด์กลางห้างย่านชานเมือง เหตุเพราะถูกประนามย่ามว่าเป็นชะนี 555 "

ผมพูดก่อนจะหัวเราะขบขันออกมาพร้อมกันกับอีกคน

"555หึ ผัวตัวเองยังไม่เข้าข้าง มีแต่เสียกับเสีย แถมเราได้เปรียบกว่าเยอะ เจ๊เชื่อม๊ะ... พวกยัยนั้นคงไม่จบแค่นี้แน่"

อีกคนพูดคาดการณ์ลางสังหรณ์ พร้อมหันมาของความคิดเห็นจากผมที่ฟังอยู่ข้างๆ

"ไม่จบก็ไม่จบสิ.. มันจะได้รู้ง่ะ ว่ากำลังเล่นกะใครอยู่"
ผมพูดพรางเปสีหน้าแสดงอารมณ์ออกมาอย่างเคียดแค้นจนทำให้อีกคนที่อยู่ด้านข้าง มองผมด้วยแววตาอันอั้มอึ้ง

"หู้ยยยซื้ดดด~~ ขนลุกเลยอ่า นี่ใช่เจ๊ของอิมปะเนีย
แม่งโหดวะ อยู่ไม่ได้และ เดะเจ๊มาทำไง ไปดีก่า"

อิมเปรยออกมาด้วยน้ำเสียงตกอกตกใจ เผยอริมฝีปากเหวอหวา สายตาที่ส่งกลับมาแบบไม่อยากจะเชื่อ แขนเรียวอีกด้านยกขึ้นลูบไล้อีกข้างปอยๆ เพื่อให้ขนแขนที่ตอนนี้ลุกขึ้นชูชันสงบลงกลับอย่างเดิม ก่อนจะสั่นตัวริกๆ เดินย่างไปห้องของตัวเอง

ผมเดินแยกเข้าห้องตัวเอง ที่ล้วนแล้วแต่ประดับตกแต่ง
ด้วยลวดลายการ์ตูนหน้าตาหน้ารักคลาสวอลเปเปอร์สีชมพูอ่อน ที่ใครๆได้เห็นได้ชมเชยแล้วต้องมีอันตกหลุมรักกับมนต์เสน่ห์ของมันเป็นอย่างแน่นอน

ผมก็เป็นหนึ่งคนในนั้น ที่ยิ่งนานวันๆก็ยิ่งหลงลวดลายสีสันสวยงามของห้องตัวเอง เลยทำให้ชอบที่จะสรรหาสิ่งหวานแววต่างๆนาๆมาประดับประดาประปรายยู่เสมอ
ทำไงได้ก็ผมชอบสีชมพูนี่ครับ ฮ่ะฮะ ผมก็ต้องหาอะไรที่ดีต่อใจมาแต่งเติมเพิ่มความหลงใหลตลอด อิอิ


พอเข้ามาได้สิ่งที่ผมทำเป็นอย่างแรกทุกครั้งหลังกลับจากเลิกเรียนก็คือ ตรงดิ่งเข้าหาเตียงนอนน้อยลายลิเติ้ลแรปบี้สีชมพูสุดที่รักทันที ก่อนจะเอนตัวลงนอนขยับม่านตาลงช้าๆรีบเข้าสู่ห้วงนิทราทันที


Rrrrrrrr     Rrrrrrrrr   Rrrrrrrrrŕ


แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเข้าเฝ้าพระอินทร์บนสรวงสวรรค์.
ทันใดนั้นเสียงเรียกเข้าที่ดังเล็ดลอดออกมาจากโทรทัพท์ผม เกิดปฏิกิริยาสั่นแสดงการบ่งบอกว่ามีสายเข้าที่ต้องการจะคุย แต่ก็คงจะพ่นใครไปไม่ได้ (ใช่ไหมล้าเพื่อนๆ คิดเหมือนผมรึเปล่าว่าใคร) เพราะมีอยู่คนเดียวที่ผมคุยอยู่ทุกวัน ความรักความหวานที่อีกฝ่ายแสดงมันออกมาผ่านทางปลายสายทุกครั้งที่โทรหากัน จนทำให้ผมอดยิ้มออกมาเป็นไม่ได้ ก่อนจะหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงนักเรียนดำอย่างว่องไว


แต่กลับผิดคลาดที่ผมคิดไว้!! เพราะคนที่โทรมาไม่ใช่ซันแต่เป็นหวาเพื่อนสาวคนสนิทของกลุ่ม


"อัลโหล... ว่าไงมึง" ผมเลื่อนหน้าจอปัดกดรับสาย ก่อนจะกรอกเสียงถามเพื่อนสาวปลายสายทันที

"!!เออเป็นไงบ้างว่ะ!! เจ็บตรงไหนมั้ย!! แล้วอีดอกนั้นมันเป็นใครมาทำกับมึงแบบนี้ได้ไง!!" 

 ปลายสายตอกกลับมาอย่างร้อนรน ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง จนผิดคิดว่าตอนนี้อีกคนคงจะอารมณ์เสียไม่พอใจเป็นแน่แท้

"555ใจเย็นๆสิมึง ที่ละคำถามก็ได้ เล่นถามกูซะขนาดนี้ จะตอบทันไหม"

ผมปรามเพื่อนสาวปลายสายเจ้าอารมณ์ก่อนจะหัวเราะกับการกระทำรุกลีรุกลนเป็นห่วงเป็นใยเมื่อสักครู่

"เออๆเคๆ แล้วมึงเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า"
เพื่อนสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

"กูโอเค ไม่เป็นไรหรอก" ผมตอบให้อีกคนที่อยู่ปลายสายหายห่วง

"เฮ้อ.. เออมึงไปเป็นไรก็ดีแล้ว อีนั้นมันกระแทกมึงลงไปเลยหรอ!!"

เพื่อนสาวที่ตอนแรกดูท่าทางจะอย่างโล่งใจซะแล้ว แต่ผิดพลาดกลับขุ้นมัวยิ่งขึ้นอีก

"อืม..."

"หึ๋ย!! อีห่าเอ้ย ทำไมกูไม่ไปด้วยว่ะ แม่จะตบให้ปากฉีกเลือดกระช๊อกเลอะ อีพวกปากไม่มีหูรูดเนีย"

ปลายสายตอบกลับมาสะกดสติอารมณ์ที่ตอนนี้ดูจะกระเจิดกระเจิงเอาท่าไม่อยู่ พรางคิดน้อยเนื้อต่ำใจที่ตัวเองพลาดช็อตสำคัญไปโดยปริยาย

"ชั่งมันเถอะคนพันธ์เนียะ ต่อให้ตบต่อให้ตี ก็คงไม่ราบจำหรอก มีแต่จะแค้นกันอีก เปลืองกำลังเสียเปล่า"

ผมเปรยอย่างปลงๆ พรรณาให้อีกคนที่ได้ฟังปล่อยพวกมันไป แต่ถ้าหากจริงๆแล้ว ผมก็คงไม่ปล่อยหรอกนะ แต่ที่พูดนี่ ก็เพราะไม่อยากจะให้เพื่อนเคียดแค้นอีกฝ่าย ทั้งๆที่ตัวเองไม่เกี่ยวข้องอะไรเลย จะมาลำบากเพราะผมไม่ได้เด็ดขาด

"หึ๋ย!!~" เพื่อนสาวสถบออกมาเบาๆ

"เออ.. ว่าแต่มึงเถอะ ไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน นี่ถ้าให้กูเดาไม่ผิด ก็คงจะเป็น..." ผมเส่ตัดบท เอ่ยปากถามเพื่อนสาวว่าไปรู้เรื่องผมมาจากไหน

"เออ ก็อีต้อมโทรมาเล่าให้กูฟัง พอกูรู้นี่ปรื้ดแตกรีบโทรมาหามึงเลยนี่แหละ"

อีกคนตอบกลับมา พร้อมกับบอกความเป็นมาของการโทรในครั้งนี้ด้วย ผมส่ายหน้าเอื่อมระอาให้กับการกระทำของเพื่อนอีกคน

"เออนี่ เห็นอีต้อมบอกว่าน้องอิมจะเดินเข้าไปกระชากหัวตบแล้วไม่ใช่เหรอ 55"  ปลายสายถามผมพรางหัวเราะอย่างสะใจ

"อืม.. " ผมครางอืมส่งไป

"555แหม่มโว้ยย มันต้องให้ได้อย่างนี่สิน้องอิม น้องสาวพี่นี่มันเด็ดจริงไรจริง แล้ว...ทำไมไม่ได้ตบว่ะ?"

ปลายสายเพื่อนสาวยิ่งปล่อยกร๊ากออกมาขนานใหญ่
ดูท่าทางนางจะสะใจไม่น้อยเลยทีเดียว ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นถามเรื่องทำไมฝีประลองยุทธคอนแวนด์กับสหะไม่บังเกิดขึ้น

"อีตาปากหมาเอ็ม ดันห้ามไว้ก่อนงะ" ผมส่งสายเสียอดเสียดายให้กลับเพื่อนสาว

"โด่วววอีคุณพ่อหล่อปากหมานี่เอง ....ว้า.... อดดูน้องอิมยกปลายตีนสกีนถีบ สกายคิกส์ ใส่หน้าอีนั้นเลยกรูว์ววว5555"

เราสองคนส่งเสียงหัวเราะผสานสมสายผ่านกันไปมา

"555เออๆ มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แค่เนียแหระ กูแค่โทรมาถามว่ามึงเป็นไงแค่นั้นเอง กูไปและบ๊าย เจอกันพรุ่งนี้"

ตื้ดด..... ตื้ดดดด.......

เสียงใส่ปลายสายของเพื่อนสาวตอบกลับมา พร้อมกับวางสายไป

ผมลดโทรศัพท์ลงจากหู พลันส่ายหน้ายกยิ้มให้กับความเป็นห่วงเป็นใยของเพื่อนสาว

การโทรกวนของเพื่อนสาว ทำให้ตอนนี้แทนที่ผมจะหลับไปได้หลายตื่นแล้ว  แต่กลับไม่ได้หลับสักตื่น กะว่าจะนอนต่อ พอตวัดตามองดูนาฬิกาก็ปาห้าโมงสีสิบและพ่อคู้ณ จะกินข้าวเย็นอยู่และ เฮ้ออ...... 

จึงทำให้ต้องนอนเล่นกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงนอนน้อยน่ารักหวานแหววของเค้าไปพรางๆ เพราะไม่รู้จะทำอันใด

แต่เอ๊ะ.. เช็คเฟสหน่อยดีก่า ไม่ได้เล่นมาสองสามวันละ

ผมนอนหงาย คว้านมือเรียวสวยไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ก่อนจะจิ้มกดเข้าไปในเฟสบุ๊คของตัวเอง


Facebook



Sun' Phumiphakd


(ซัน ภูมิภักดิ์)

พอเข้ามาฟิตข่าวของผมก็ปรากฏชื่อเฟสของคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี อาห้ะ...ส่องหน่อยดีก่า ผมไม่รอช้ากดเข้าหน้าไทมไลน์ของอีกคนทันที


เพื่อน 4,500 คน


    ผู้ติดตาม 3,480 คน




โห่ววว เพื่อนกับผู้ติดตามเยอะเป็นบ้าเลอะ ทำไงได้ก็เขาคนดังนิ ชิ!... ไหนๆก็ไหนๆและส่องเพื่อนหน่อยละกัน

แห๊มแหม่..สาวๆเยอะซะด้วย โอ้วโห้ววววว แต่ละคนนี่ขาวจั๊วะหน้าเจี้ยะกันทั้งน๊านนน...นมนี่ยังกะลูกมะพร้าว หื้ม...แม่งอย่าให้ไปทำบ้างละกัน เดี๋ยวจะรู้ !! หึหึ (มีเงินก่อนแล้วค่อยมาพูดเถอะออม อิอิ)



หึ๋ยย!!!!...    ไม่ได้หึง


   
       อรึ๋ยยย!!!!!.....    ไม่ได้หึงจริงๆน้ะ



           !!!อร๊ายกรื้ด!!!!!................... ไม่ได้หึงโว้ยยยยย.....



ฟู่รวววววว ฟู่รววววววว.....!!! (ควันออกหู)

ตอนนี้ธรรมะทุกขนิกายใดใด มรรคปุงมรรคแปด อริยสัจ4สัจ7  ก็ไม่สามารถมาดับไฟตัณหาโรคะที่ลุกขึ้นสู่ที่ดูมิอาจมีสิ่งโดมาห้ามปรายได้ อร๊ายยยย!!!!....

ที่ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้ผมควบคุมสติฉุดเฉียวไว้ไม่อยู่ยิ่งขึ้นไปอีกก็คือสิ่งที่ผมกำลังเลื่อนลงมาเรื่อยๆจนมาเจอเข้ากับ!!!!!! 




อร๊าย!!!!!!!!อีช๊อคกะรี่ทั้งหลายยยยยย



Nana miki :
     (12/05/16/..22:35)

ฝันดีนะค่ะพี่ซัน จุ๊บ อย่านอนนึกนะค่ะนาเป็นห่วง
______________________________________________
ถูกใจ 56                          แสดงความคิดเห็น 2




ก่อนที่ผมจะรวบรวมสติ กดเข้าไปดูแสดงความคิดเห็น


______________________________________________
แสดงความคิดเห็น

Sun' Phumiphakd :

      จ้ะ นาก็เหมือนกันนะ          (!!!!!!ตลึง!!!!!!!)
______________________________________________


อร๊ายยยยยย!!!!!!!!อ้ายยยเหี้ยยยยยซานนนนน
______________________________________________

Nana miki :

      ค่ะ จุ๊บจุ๊บ
______________________________________________


จุ๊บจุ๊บพ่องงงงงงงงงงมึงเน่ !!!!!!!!! จุ๊บตีนกูนี้ !!!!!!!!

ใจนึงก็อยาจะเลื่อนลงอีก อีกใจนึงก็ไม่อยากแล้วง่า เจ๊บ แงร่!!!!!!!!!! ทำไงดี ฮือออออออ!!!!!!!!  สู้เว้ยออม!!!!!!!!



อีเหี้ยยยย!!!! คราวนี้มาเป็นฝูงเลย!!!!!! อร๊าย!!!! ออมไม่ยอม!!! ออมไม่ย๊อม!!!


Bitong ka :
       (12/05/16 ..22:30)

 ฝันดีนะค้าพี่ซันสุดหล่อ(ของหนู) ดึกแล้วนะค้า
   นอนได้แล้ว ปห.นะคะ zzZ
______________________________________________
ถูกใจ 67                         แสดงความคิดเห็น 2




กรื้ดดดด!!!!!!!อยากให้กูเจอมึงนะอี Bitong กูเจอกูถาม
ว่า ไอ้ที่ว่า ปห. เนีย เป็นห่วง หรือ ปวดหอยยย!!!!!!!!!!



______________________________________________

Nan sujipr :
      (12/05/16 ..22:28)

ฝันดีนะค่ะสุดหล่อ นอนห่มผ้าด้วยเดียวไปสบายนะคะ
  ฝันร้ายเจอผี ฝันดีเจอแนนน้ะซัน55  จุ๊บบบบ
______________________________________________
ถูกใจ 78                          แสดงความคิดเห็น 2


กมลภนา วิสิทธชัย :
       (12/05/16 ..22:26)

 ฝันหวานนะคะนายภูมิภิกดิ์สุดหล่อ จุ๊บ
______________________________________________
ถูกใจ 53                        แสดงความคิดเห็น  2

Maysa naka :
        (12/05/16 ..22:24)

  ฝันดีนะค่ะพี่นักบอลสุดหล่อ หนูเชียร์พี่ที่แสตนทุกวันเลย คนอะไรทั้งหล่อทั้งเก่ง ฝันดีนะค้ะ จุ๊บ
______________________________________________
ถูกใจ 69                          แสดงความคิดเห็น 2


Kittrasn Aum :
         (12/05/16 ..22:22)

ฝันดีค้ะพ่อสุดหล่อ อยากนั่งโตโยต้าอัลติ้สอ่าทำไง555
 ล้อเล่น จุ้บ
______________________________________________
ถูกใจ 89                           แสดงความคิดเห็น 2


แงร่ม่ายยอมอ้าาา!!!!!!!!!!!!!!!!!


แต่เอ๊ะเดียวก่อน!!!!!!!




Sun' Phumiphakd :
      (12/05/16 ..20:15)
 
 ซันรอมาเยอะแล้ว รออีกนิดจะเป็นอะไรไป
 ซันจะรอนะครับ #A
______________________________________________
ถูกใจ 450                    แสดงความคิดเห็น 36

Sun' Phumiphakd :
      (12/05/16 ..17:20)

วันนี้ผมทำให้เธอเจ็บ ทำให้เธอต้องเสียใจ  ผมควรให้อภัยตัวเองไหม  T T #A
______________________________________________
ถูกใจ 348                     แสดงความคิดเห็น 56


Sun' Phumiphakd :
      (12/05/16 ..15:30)


เดทรอบสองง #S - A  รักนะครับ
______________________________________________
ถูกใจ 512                        แสดงความคิด 78


Sun' Phumiphakd :
      (11/05/16 .. 12:40)

  รักเธอเกินจะยอมเปลี่ยนใจ   
     
                 ให้ใครคนไหนได้เลยไม่เคยสักที
 
  ยังคงคิดถึงเธอทุกนาทีไม่เปลี่ยนไป
 
          แม่วันคืนที่ดูมืดหม่นยิ่งเมฆฝนบดบังให้หัวใจ

  อาจมองไม่เห็นว่าเคย   รักเธอมากแค่ไหน.....
         
                                                          #S-A
______________________________________________
ถูกใจ 540                     แสดงความคิดเห็น 98

เพลง ไม่เปลี่ยนไป  - ดิว ภูการ


ผมนั่งร้องเพลงที่อีกคนโพสอย่างเบาๆ จนไม่รู้เลยว่าตอนนี้ดวงตากลมโตของผมมีหยาดน้ำใสๆใหลลงอาบแก้มทั้งสองข้างเสียแล้ว หลายๆคนคงสงสัยว่าทำไมผมร้องเพลงนี้ถึงร้องไห้ขึ้นมา

ก็เพราะทุกครั้งที่เวลาผมคุยโทรศัพท์กับซัน
ทุกวันซันก็จะเปิดเพลงนี้ แล้วร้องให้ผมฟังทุกคืน แสดงบ่งบอกความรักที่อีกคนมีให้ผมผ่านเพลง
จนมีบางคืนที่คนตัวโตร้องให้ผมฟัง จนผมเผลอหลับคาโทรศัพท์ก็มี เพราะฉะนั้นมันทำให้ผมรักและชอบเพลงนี้มากเลยทีเดียว

สาวๆทั้งหลายที่คอยมาหยอดเย้าอ้อเซ้าะบอกฝันดีราตีสวัสดิ์คนตัวโตแบบไม่ขาดสาย
ครับ ผมยอมรับว่ามันทำให้ผมเกิดอาการหงุดหงิดนึกโกรธคนตัวโตขึ้นมาทันทีที่ว่าไปตอบเม้นสาวๆพวกนั้น
แต่พอได้เลื่อนมาเจอโพสทุกโพสของซัน มันพลันทำให้อารมณ์ที่โกรธกริ้วน้อยเนื้อต่ำใจเมื่อสักครู่มลายหายไปในพริบตา เพราะมันเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดสำหรับผมที่คนตัวโตมีให้....


"อิมออม เสร็จยังลูก เตรียมตัวลงมากินข้าว!!"

ไม่ทันไรเสียงผู้เป็นมารดาก็เปล่งเรียกให้เตรียมตัวไปรับประทานอาหารเย็น

"ค้าบบบบ!!!!/ค้า!!!!!" ผมตะโกนบอกผู้เป็นมารดา ก่อนนังอิมจะโต้ตอบบอกไปด้วยเหมือนกัน

ผมคลี่ริมฝีปากยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะออกจากเฟสแล้ว
วิ่งหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมวื่งเข้าห้องน้ำ เพื่อชำระร่างกาย

มีความสุขที่สู๊ดดดดดดดดดดดด.......

โปรดติดตามตอนต่อไป........................................

[mukmaoY]

พ่อพระเอกท่าทางจะแห้ว

[wanaffan]

ติดตามผลงานตลอดครับ

[samiku]

ตอนที่ 22

   หลังจากที่ผมรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ก็วิ่งปรี่ขึ้นห้องทันที เพราะสมองเจ้าการดันนึกขึ้นมาได้ว่า
ยังไม่ได้ทำการบ้านวิชาสำคัญของอาจารย์ที่สั่งมาวันนี้
และแน่นอนครับ ว่าต้องส่งพรุ่งนี้เช่นเดียวกัน
หากใครไม่ส่งมีหวังได้ลิ้มลองรสลวดลายหวายยาวของอาจารย์ท่านเป็นแน่


Rrrrr Rrrrr Rrrrr.

ผมที่ในขณะนี้กำลังหมกหมุ่นอยู่กับเจ้าการบ้านข้อสุดท้ายอยู่นั้น เสียงโทรทัศัพท์ของผมก็เกิดดังขึ้นอีกครั้ง
พลัสายตาที่จับจ้องไปยังนาฬิกาเรื่อนใหญ่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มเศษๆ พรางอดนึกขำไม่ได้ว่าเป็นเวลาของอีกคนที่โทรหาประจำ เพราะเจ้าตัวสั่งเสียก่อนจะกลับว่า จะโทรหา

ผมไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์ที่ครานี้หน้าปัดแสดงชื่อคนที่ผม
เอ่ยถึงเมื่อสักครู่อย่างชัดเจน ก่อนจะยกยิ้มแล้วกรายนิ้วเลื่อนหน้าจอรับอย่างทันที

"ฮัลโหล.. ว่าไงครับ" ผมกรอกเสียงทักทายปลายสาย

"ฮัลโหลครับ ทำไรอยู่เอ่ย นอนรึยังครับ"
 อีกคนปลายสายถามกลับอย่างออดอ้อน

"ยังเลยครับ ทำการบ้านยังไม่เสร็จเลย เหลือขอสุดท้ายแล้วด้วยแต่ยังหาคำตอบไม่ได้เลย แหะๆ"

ผมตอบอีกคนด้วยน้ำเสียงแหงๆ ที่ตอนนี้กำลังหนักอก
หนักใจอยู่กับการบ้านเจ้ากรรมข้อสุดท้าย ที่คิดแล้วคิดอีก
คิดยังไงก็หาคำตอบของข้อนี้ไม่ได้สักที

"หึหึ มาม่ะเดี๋ยวซันบอกเองครับ วิชาอะไรเอ่ย" ปลายสายถามกลับมา โอ้วว!! สวรรค์ชั่งเมตตากรุณายิ่งนัก นี่คงจะนึกสงสารผม เลยส่งเทพบุตรสุดหล่อเหลามาเปิดทางแก้ไขให้ผมเป็นแน่ อิอิ

"การเคลื่อนที่ข้อที่สี่อะครับ พอดีออมลืมสูตรซายท์คอสที่อาจารย์สอนนะ แหะๆ" ผมบอกโจทย์ปัญหาข้อสุดท้ายกับอีกคน ในขณะที่ผมคิดหาวิธีเท่าไหร่ๆก็คิดไม่ออก ไม่สามารถหาคำตอบได้

ซันค่อยๆอธิบายขยายความการบ้านตัวฉงนให้ผมฟังอย่างช้าๆไม่รีบร้อน พรางสอนผมเข้าไปในตัวอีกด้วย
พอผมติดขัดหรือไม่เข้าใจหลักสูตรตรงไหน ก็เอ่ยถามคนสอนซ้ำๆ แต่ก็ไม่เคยมีทีท่าว่าคนปลายสายจะลำคาญหรือหนักใจแต่อย่างใด พลันเวลาผมถามตรงไหนออกไป ร่างหนาของอีกคนจะมีอาการขบขำออกมาเสียมากกว่าด้วย

ผมที่ตอนนี้ไม่รอช้า ขยับปลายปากกาไล้ตามจุดทฏษดีที่อีกคนสอนอย่างชำนาญ ไม่นานนักการบ้านข้อสุดท้ายผมก็เสร็จอย่างโดยปริยาย แหม่ พอเสร็จแล้วนี่อ๋อเลยครับ...

"ขอบคุณซันมากนะครับ ที่บอกสูตรให้ ถ้าไม่ได้ซัน
ออมนี่คงอยู่ที่เดิมไปไหนต่อไม่ได้แน่เลย ฮิฮิ"

ผมกรอกเสียงขอบคุณอีกคน เพราะถ้าไม่ได้สูตรมาใส่นี่ละก้อ ผมคงจะงง สมองหมุนเป็นวงเวียนใหญ่แน่ๆเลย55

"ไม่เป็นไรหรอกครับ สำหรับออมแล้วซันช่วยได้เสมอ"

 >////<

"หื้ออ.. ซันชอบหยอดคำหวานใส่แบบนี่นี้เอง สาวๆถึงได้เพี๊ยบ"

ผมพูดติดหมั่นไส้อีกคนนิดๆ เพราะแบบนี้นี่เอง
สาวๆสวยๆถึงได้เกลือนเฟสน๊ะ! นี่ถ้าให้กดเข้าไปดู 100 •/• เธอพวกนั้นก็คงจะปาเข้าไป 90 •/• แล้วละม๊างงงง!!

"55สาวๆที่ไหนกันครับ ไม่มีสักหน่อย"
อีกคนตอบกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะอย่างขบขัน ก่อนเปลี่ยนมาตอบด้วยน้ำเสียงแน้วแน่

"งื้อออ...ไม่มีที่ไหนกันเล่า เห็นเต็มเฟสซ่ะขนาดนั้น สวยๆขาวๆน่ารักๆทั้งน๊านเลย อย่ามาขี้ตั๋วกันหน่อยเลย ชิ.."
ผมตอบอีกคนเสียงแข็งแสดงปฏบัติกิริยาท่าทีหงุดหงิดออกมาใส่อีกคน

"หึหึ นี้ถ้าให้ซันเดา.. ออมเข้าไปดูเฟสซันมาใช่มั้ยครับ..
แล้วถ้าให้เดาอีกครั้ง ตอนนี้ออมกำลังหึงซันอยู่ด้วย ฮิ่ฮิ๊ ดีใจจัง" อีกคนพูดพรางเน้นเสียงแน่นพยายามจับผิด
จนหน้าผมที่ตอนนี้รู้สึกว่ามันร้อนระอุขึ้นมาทันทีทันใด

"บะ..บะ..บ้า! คะ ใครหึงกันเล่า ไม่ได้หึงสักหน่อย และก็ไม่ได้เข้าไปดูด้วย ซันมั่วแย้วว!" มาติดอ่างอะไรตอนนี้เนี๊ย!!  เสียงกระตุกกระตักตอบกลับไปให้เข้าใจว่าผมไม่ได้หึงอีกคนสักหน่อย

"หึงครับ!!"  อีกคนตอกกลับ


"ไม่ด่ายหึง!!" ผมไม่ยอมแพ้


"หึงแน่เลย " แงร่.....แน่ะยังไม่เลิก


"งื้อออ..... ก็บอกว่าไม่ได้หึงไงเล่า!!"


"55อ่าครับ ยอมก็ได้ ไม่ได้หึงก็ไม่ได้หึง ปากแข็งจริงๆนะเรา หึหึ" อีกคนยอมจำนนศิโรราบแต่โดยดี

"แหน่ะ! ไม่คุยกับซันแล้วว โป้ง!!" ผมแข็งข้อ พรางแสดงบทบาทงอนอีกคน

"ไม่เอาสิครับไม่งอนนะๆๆ ไม่น่ารักเลย เกี่ยวก้อยกันน้า"
 อีกคนเส่สันพยายามง้อผมอย่างสุดฤทธิ์ ฟังแล้วก็อดขำไม่ได้ คิกคิก

"!!ก็ไม่น่ารักอยู่แล้วไง!!"

"โอ๋ๆๆ น่ารักสิครับ ใครว่าไม่น่ารักกัน เดะไปเตะตูดมันเลย มาว่าออมของซันไม่น่ารักได้ยังไง เดี๋ยวโดนๆเนอะๆ"  กร๊ากกๆๆชอบๆฮ่าฮ่า สนุกดีแหะ

"ชิสว์!" คิกคิก แกล้งให้เข็ด มาว่าเค๊าไม่น่ารักด่ายง้ายย

"หึหึ ซันเหนื่อยและนะครับ" อีกคนตอบกลับมา ช่วยไม่ได้เนอะทุกโคน

"แล้วใครให้มาง้อกันเล่า ไปเลยชิ้วๆ เค๊าจะนอนแย้ว"
ผมพูดตัดพ้อ ก่อนจะไล่อีกคน

"โอเคครับๆ แต่พรุ่งนี้ต้องหายงอนน้า ฝันดีครับคนสวยของซัน จุ๊บ" น่ารักจริงๆว่าทีสามีใครกันเนีย อุ๊บ!! พูดอะไรบ้าๆ อิอิ

"ไปบอกสาวๆในเฟสสิ เห็นมาบอกกันเยอะแยะ มาบอกออมทำไม หึ!" อันนี้ไม่ได้แกล้ง น้อยใจจริงๆครับ ฮ่าฮ่า

"หึหึ นี่ยังจะบอกว่าไม่ได้เข้าไปดูอีกเหรอครับ" อีกคนพูดอย่างจับผิดได้คาหนังคาเขา

แต่ยังจะปากแข็งไม่ยอมรับข้อกล่าวหาแต่โดยดี

"ไม่รู้ไม่ชี้ วางสายไปเลย เชอะ!" ผมเป๋ไป๋ไม่ยอมรับความจริง

"55ครับๆ แล้วไม่ให้ซันร้องเพลงให้ฟังหรอ"

อีกคนถามกลับมา แน่นอนสิครับ เพราะคุยกันทุกครั้งผมจะให้ซันร้องเพลงกล่อมให้ฟังก่อนจะนอนทุกวัน ก็เสียงซันเพราะนี่ครับ น้ำเสียงนิ๊มนิ่ม ฟังแล้วอบอุ่นที่สู๊ดดด

"ร้องครับ" แหม๊ เปลี่ยนอริยบทเร็วจิงนะเรา

น้ำเสียงใสๆ ที่เป็นเครื่องมือขับกล่อมที่แสนจะดีเยี่ยม เปรยบทเพลงที่คุ้นเคยและถ่วงทำนองที่ไม่มีแม้เสียงดนตรีออกมาอย่างช้าๆ พลันแสดงความรู้สึกที่อีกคนมีให้จนสัมผัสได้ ผ่านมันออกมาตามเสียงนุ่ม ครั้นทำให้ผมที่คลี่ยิ้มฟังอยู่นั้น พรางขยับม่านตาลงเพื่อเข้าห้วงสู่นิทราทันที


......................................................................

แสงแดดสาดส่องเข้ามาทางปลายหน้าต่าง พรางสะท้อนมายังเตียงน้อยสีชมพู จนผมรู้สึกเกิดอาการร้อนผาวๆที่ปลายม่านตาคู่สวยทั้งสองข้างที่กำลังปิดสนิท จนทำให้ดวงตาที่แสนจะเชื่องช้าเอื่อยเฉื่อยขยับเปิดขึ้นเพื่อรับแสงอาทิตย์ในยามเช้าอย่างไม่รีบเร่ง ก่อนจะยืดแขนเรียวบิดขี้เกียจหนึ่งที พร้อมยั้นร่างกายอันสวยงามไปทำภารกิจส่วนตัว

วันนี้ผมมาเรียนเช้าตามปกติ โดยมีองค์รักษ์พิทักษ์สหายสองตัวที่กำลังปริปากเม้าท์มอยสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างฉุนเฉียว

"โอ้ยย!! หวาเอ๊ย มึงพลาดขนาดนัก" หวาพูดตอกย่ำตัวเองที่พลาดโอกาสสำคัญไปอย่างหวุดหวิด

"หวา ถ้ามึงอยู่ตอนนั้นะ รับรองมึงได้ลิ้มลองชิ้มรสเลือดอีชะนีป่าสามตัวนั้นแน่" ต้อมพูดแซะ พร้อมกับอีคนที่ทำท่าทางเสียดายยิ่งเข้าไปใหญ่

"หื้ม! อย่าให้กูเจอเชียวนะมึง แม่จะกระชากๆ ตบๆๆ ลากไปกลางถนนให้สิบล้อสามสิบคันชนเรียงกันเป็นโดมิโน่คาร์ฟาร์เอียเลย อีดอก พูดแล้วขึ้น"

 โอ้โห้ กูว่ามันคงจะตายตั้งแต่มึงลากมันไปกลางถนนแล้วละ55 หวาพูดออกมา ด้วยอารมณ์ที่หมดขีดสุด จนทำให้ผมอดขำกับความคิดเหี้ยมมหากาฬของเพื่อนสาวคนนี้เป็นไม่ได้

"มึงคงไม่ได้ดูหนังโจ๊กเกอร์ฆาตกรโรคจิตมาใช่ไหมอีหวา55" ต้อมมองหน้าหวาแหย่ๆ ก่อนพวกผมสามคนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน

"555ชั่งมันเถอะ ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป" ผมตัดบท
บอกให้ทั้งสองคนเลิกแล้วต่อกันกับอีกฝ่าย

"หึ กูไม่ยอมหรอกออม มันผลักมึงล้มซะขนาดนั้น แถมยังมาพูดดูถูกดูหมิ่นเราสองคนอีก ถ้าเกิดมีอีกครั้งนะ กูคงไม่ปล่อยไว้แน่" ต้อมพูดเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผม ไม่ยอมเลิกละวางเฉยแต่โดยดี

"ใช่ๆ ครั้งเนียกูก็จะไม่พลาดเหมือนกัน" หวาพูดเสริมด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง

โอ้ย ทำไมต้องมาเดือดร้อนแทนกูกันด้วยวะเนีย คุณเพื่อนขา!!

ผมเลิ้กตาขึ้นถ่อนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ก่อนจะส่ายหน้าเอื่อมระอาให้กับมันสองตัว ที่ยังดื้อดึงดื้อด้าน

"เออนี่!.. แล้วพวกมึงรู้ยังว่าอาทิตย์หน้าโรงเรียนเราจะจัดงานโอเพิ้นเฮ้าท์" หวาเปลี่ยนหัวเรื่องการสนทนา ก่อนจะถามผมกับต้อมขึ้น ว่าแต่ไอ้งานโอเพิ้นฮุงโอเพิ้นเฮ้าท์มันคืองานอะไรอ่า ?

"เห้ยจริงดิ! กูพึงรู้นี้แหละ" ต้อมอุทานออกมาเหมือนไม่อยากจะเชื่อกับคำที่เพื่อนสาวบอก

"ตอนอรกกูก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อวานไปอยู่ดูแม็กซ้อม เห็นเด็กบาสมันพูดกัน" เพื่อนสาวบอกเหตุผล แล้วจะมีใครบอกกูได้มั่งวะเนีย ว่าสรุปมันคืองานอะไร

"เอ่อแล้ว.. มันคืองานอะไรว่ะ?" จนผมทนเป็นปมอยู่ไม่ได้ จึงต้องเอ่ยถามพวกมันออกไป

"มึงไม่รู้เหรอออม" ต้อมหันมาถามด้วยสีหน้าสงสัย

"เอ้า กูรู้แล้วจะถามพวกมึงไหม" ผมสวนมันกลับไป ถามแปลกๆ

"โอเคๆ กูจับอกให้" ผมพยักหน้ารัวๆ ใจจดใจจอรอฟังอีกคนกำลังจะบอกสิ่งที่ผมถามออกไป

"งานโอเพิ้นเฮ้าท์ ก็คืองานสานสัมพันธ์แลกเปลี่ยนไมตรีกับต่างโรงเรียนที่จะมาร่วมทำกิจกรรมกับเราด้วย จึงจัดขึ้นทุกๆปี โดยที่เราจะต้องจัดซุ้มนิทรรศการเพื่อให้นักเรียนอื่นมาเล่นเกมร่วมสนุกไปกับซุ้มที่พวกเราจัด และที่สำคัญไฮไลท์เด็ดของงานนี้ ก็คือ? คือไรรู้ม่ะ"

ต้อมสาธยายอธิบายขยายความให้เข้าใจ ก่อนจะหยุดทิ้งคำปริศนาให้อยากรู้ไว้ ก่อนจะถามขึ้น ผมจึงส่ายหน้าริ้กๆ
บ่งบอกว่าตัวเองไม่รู้กับสิ่งที่อีกคนถามมา

"ผู้ !! ไงล่ะ"

อีกคนพูดออกมาด้วยสีหน้าแววตาจริงจัง กระแระโยคที่ตัวเองพึงได้เอ่ย

"ผู้.. ผู้ชายอะหรอ" ผมถามมันออกไป พร้อมกับอีกคนที่พยักหน้าขึ้นลงแสดงความหมายว่าสิ่งที่ผมตอบออกไป คือสิ่งที่ถูกต้อง

"ใช่แล้วละ พวกภุชงค์ทั้งหลายนี้แหละ คือไฮไลท์ของงานนี้ จะมีผัวหรือไม่มีผัวก็วัดกันด้วยงานนี้นี่แหละ หึ้ม ค่อยดูนะ ปีนี้ฉันจะจิกให้ได้หลายๆคนเลย ฮิฮิ"

( ภุชงค์ = ผู้ชาย / ศัพท์กระเทย)

ต้อมพูดอย่างอารมณ์ดี เพราะดีใจทว่าตัวเองจะได้กินผู้ชายให้เร็ววันนี้

"ฉันก็เหมือนกัน เห็นผู้ชายเอ๊าะๆหล่อๆแล้วเปรี้ยวปาก"
หวาเสริม พรางทำท่าทำทางแลบลิ้นเลียริมฝีปากไปมา
อย่างมีอารมณ์สุดๆ

"ไม่ได้ย่ะ! งานนี้ไม่เหมาะสำหรับคนมีผัว" ต้อมเหว่ใส่
จนอีกคนที่ถูกกล่าวหาย่นจมูกใสอย่างไม่พอใจ

"งานนี้ฉันกับอีออมเท่านั้นที่เกิดได้" ต้อมหันมายิ้มเยาะให้กับผม

"ได้ไงอะ อีออมมันก็มีผัวแล้วนะ ซันไง" หวาร้องขอความยุติธรรมให้กับตน เคืองใจที่ตัวเองไม่มีที่ยืนสำหรับในงานนี้

"จะบ้าเหรอ...ซันยังไม่ได้เป็นผัวฉันสักหน่อย" ผมเถียงกลับ

"นั้นแหละ เดี๋ยวอีกหน่อยก็เป็น" เพื่อนสาวไม่ยอม

"พอๆ สรุปยังไม่ได้เป็นผัว ก็ยังถือว่าเกิดได้ อิอิ" ต้อมรวบรัดตัดบท

"โห่ ไม่ยอมง่า" 

โปรดติดตามตอนต่อไป..........................

[คนอ่าน]

สงสัยว่าออมเป็นกะเทย
แบบกินยาคุม  สาวเหมือนตุ๊ดทั่วๆไป
สวยน่ารัก  กิริยาหญิง 
ทำไมถึงแทนตัวเองว่าผมอ่ะ  มันดูขัดๆ
ถ้าอยากจะแปลงเพศไม่น่าใช้คำว่าผมน่ะ
ในกรณีที่ไม่ใช่เป็นแค่ตุ๊ด  เกย์สาวทั่วๆไป
แต่นี่ดูเหมือนเตรียมผ่าแล้วง่ะ

[angelnan]

นานมากกว่าจะมาลงแต่ละตอน มาทีก้อลืมเนื้อเรื่องเก่าๆแล้ว บอกเลย ถ้าจะนานขนาดนี้แล้วลงทีละตอน ขออ่านตอนจบเลยละกัน แต่ก้อไม่รู้จะจบหรือป่าว นานจนลืม

[คนอ่าน]

โทษทีน่ะในความเผือก   เราว่าเรารู้รูปร่างหน้าตาคนเขียนกับออมและล่ะ
ออมก็สวยจริงๆอย่างที่ว่า(ถ้าใช่คนๆเดียวกันอ่าน่ะ)
สืบเนื่องจากเราไปเจอกกระทู้นี้
https://www.dek-d.com/board/view/3715566
ที่คนเขียนอ้างว่าเป็นรุ่นน้องและชอบมาก   
แต่สงสัยว่าในเมื่อเพื่อนสวยน่ารักอย่างที่ว่าจะมาลงรูปรุ่นน้องทำไม  ทำไมไม่ลงรูปเพื่อนตัวเอง?
หรือว่าจริงๆแล้วเป็นออม?

เหตุผลที่รู้ก็เพราะคนเขียนเป็นคนเดียวกับที่เขียนนิยายเรื่องนี้
(ถ้ารูปโปรเป็นคนเขียนอยากบอกว่าหล่อลาก)
https://my.dek-d.com/samiku/writer/view.php?id=1526030

ช่วยโปรโมทให้และ  รีบๆมาต่อน่ะ

[Natty]

รออัพเพิ่มอยู่นะค่ะ

[SeLoFENa]

ไรท์จะไม่อัพแล้วหรอ ฮึกกก